1571: Ο Γερόλεμος κόβει στα τέσσερα το φυλαχτό που του έσωσε τη ζωή, χαράζει σημάδια σε κάθε κομμάτι και τα μοιράζει στους τέσσερις γιους του. Αν ποτέ ενωθούν...
Δώδεκα γενιές αργότερα ένας απόγονός του πορεύεται με βάση τη θεωρία του: όπου πατώ είναι δικός μου δρόμος. Το βιβλίο περιδιαβαίνει σε Κύπρο, Αθήνα, Θεσσαλία, Ήπειρο και πάνω απ' όλα στον συμπαντικό χάρτη της ψυχής, εξιστορώντας μέσα από την πολυεπίπεδη ματιά του συγγραφέα, την αναγνωστική ευφορία και τους ολοζώντανους χαρακτήρες, τη ζωή των αφανών που απάνω τους πατούμε.
Περιπέτειες, δυνατοί έρωτες, αναπάντεχες ανατροπές, άγνωστες εποχές, άγνωστη καθημερινότητα, η αιώνια πάλη του καλού και του κακού, το νόμιμο άδικο και το παράνομο δίκαιο, ο πατριωτισμός και τα συνθήματα, ολόιδιοι κατακτητές με διαφορετικά προσωπεία, ο ελληνισμός στις γεωγραφικές εσχατιές του, τα όνειρα και οι ελπίδες των προπατόρων μας, όλα γίνονται γέφυρα με το σήμερα θέτοντας, μεταξύ άλλων, το ερώτημα: Μήπως λησμονώντας το χθες αποκόβεσαι από τη ρίζα σου κι αντί για δεντρί είσαι κισσός που ψάχνει αλλού στηρίγματα;
Ο Γιάννης Καλπούζος είναι σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας, ποιητής και στιχουργός. Γεννήθηκε στο χωριό Μελάτες της Άρτας το 1960. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το μυθιστόρημά του «Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού» κέρδισε το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και των Λεσχών Ανάγνωσης το 2009.
Η «Ουρανόπετρα» του Γιάννη Καλπούζου είναι ένα λογοτεχνικά άρτιο ιστορικό μυθιστόρημα, αφιερωμένο στην πολύπαθη Κύπρο. Η ιστορία μας ξεκινά το 1569 στη Βενετοκρατούμενη Κύπρο, που θα βιώσει την εισβολή των Οθωμανών. Ο αναγνώστης γίνεται θεατής της πολιορκίας της Αμμοχώστου, που αμύνθηκε ηρωικά μέχρι το 1571. Η πτώση της σηματοδότησε την αρχή της Οθωμανικής κατοχής στην Κύπρο, η οποία κράτησε τρεις αιώνες. Ο συγγραφέας χωρίζει το βιβλίο του σε δύο μέρη, όπου το πρώτο αφορά το προγονικό παρελθόν, ενώ το δεύτερο μας μεταφέρει στο 1892. Ο κ. Καλπούζος θέτει διάφορα ερωτήματα, όπως το κατά πόσο το παρελθόν καθορίζει το μέλλον, το αν μια παράνομη πράξη μπορεί να έχει καλό σκοπό, αλλά και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις για να κάνεις το σωστό. Αυτά και αρκετά ακόμα προβληματίζουν τον αναγνώστη, χωρίς να δίνονται σαφείς απαντήσεις, αλλά αφήνονται στην προσωπική κρίση του καθενός.
Δεύτερο (καπάκι) βιβλίο του Καλπουζου που διαβάζω και μου βγάζει την ίδια γενική πολύ καλή αίσθηση. Σε σχέση με το Ιμαρέτ η ροή είναι πιο σφιχτοδεμένη, παραμένει όμως ένα πλήθος πραγματολογικων, ηθογραφικών και ιστορικών στοιχείων που σε αρκετούς μπορεί να φανούν περιττά ή και βαρετά. Όμως πρέπει να σημειωθεί ότι η θεματολογία μυεί τον αναγνώστη σε εν πολλοίς άγνωστες γωνιές της ιστορίας μας. Ίσως λίγο υπερβολική η εξέλιξη της ιστορίας σχεδόν μεταφυσική. Αρκετά πειστική η απόδοση των κυπραίικων διαλόγων. 4/5 και χαλάλι του.
Για μία ακόμη φορά ο συγγραφέας δεν απογοητεύει και μας δίνει μια εξαιρετική ιστορία που είναι ταυτόχρονα ιστορία και ηθογραφία. Σε όσους αρέσει μια καλή πλοκή αλλά και η θέαση ιστορικών γεγονότων μέσα από τα μάτια των απλών ανθρώπων θα πρέπει να διαβάσουν όχι μόνο αυτό αλλά όλοι την τριλογία. Να είστε προειδοποιημένοι όμως ότι ο συγγραφέας λέει πολλές πικρές αλήθειες και θα στενοχωρήσει όσους είναι βολεμένοι στους μύθους τους.
Το κυριότερο πλεονέκτημα του βιβλίου δεν είναι η ιστορία του Αδάμου και της Ουρανόπετρας ανά τις δεκαετίες αλλά η μελέτη του συγγραφέα και η γραφή του στη ντοπιολαλιά. Αγαπώ τη γλώσσα μας και τις ιδιαίτερες λέξεις, εκφράσεις και διαλέκτους. Ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ να διαβάζω και άλλοτε να μαντεύω τη σημασία των λέξεων. Νομίζω ότι βγήκα "πλουσιότερη" στη γλώσσα κλείνοντας το βιβλίο. Η ιστορία από μόνη της θα άξιζε τα 3 αστέρια, ίσως και λιγότερα ... είχε αρκετές αδυναμίες αλλά η γραφή και τα ιστορικά στοιχεία έδωσαν το 4άρι. Εδώ διάφορα σκουπίδια της ημεδαπής και αλλοδαπής δρέπουν δάφνες, αποσπούν 5 αστέρια αβασάνιστα (ελέω σοφών επιμελητών) και πλασάρονται ως γνώστες - λογοτέχνες (μη ενθυμούμενοι τις μητέρες τους που έλεγαν "κάτσε διάβασε παιδάκι μου, άνοιξε κανά βιβλίο ..."). Στην προκείμενη περίπτωση θεώρησα αμαρτία να υποβιβάσω την ουρανόπετρα κάτωθεν κολοσσών και ογκολίθων των ελληνικών γραμμάτων.
Ένα από τα συνηθισμένα λαογραφικά ιστορικά μυθιστορήματα του συγγραφέα, γεμάτο από πλήθος πληροφοριών για την Κύπρο στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αλλά και για οτιδήποτε άσχετο και μία ιστορία που συνδυάζει τη συνηθισμένη ζωή ενός φτωχού κατοίκου της περιοχής με αρκετές υπερβολές και απιθανότητες, όλα γραμμένα με τον καταιγιστικό ρυθμό που συνηθίζει ο συγγραφέας. Κάπου ενδιάμεσα υπάρχει και ένα μυστήριο που ο συγγραφέας δεν είχε αρκετές ιδέες για να το αξιοποιήσει.
Ένα εξαιρετικό ιστορικό βιβλίο του κ.Καλπούζου που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις! Έμαθα πάρα πολλά για την ιστορία της Κύπρου και η κυπριακή ντοπιολαλιά που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας αναδεικνύει καλύτερα την υπόθεση. Αν είστε λάτρης του ιστορικού μυθιστορήματος ...θα το λατρέψετε!
Μία ακόμη ωραία ιστορία του Καλπούζου που συνδέει αριστοτεχνικά τον μύθο του με ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας και της Κύπρου.Σήμα κατατεθέν του συγγραφέα να ντύνει την υπόθεση του με ιστορικά γεγονότα. Μου άρεσε αλλά και με κούρασε από τις συνεχείς παραπομπές για την εξήγηση των κυπριακών εκφράσεων και λέξεων που χτησιμοποιεί για να κρατήσει την ατμόσφαιρα τών κεντρικών ηρώων που είναι Κύπριοι. Οι συχνές διακοπές σε κάνουν να βγαίνεις από το κείμενο και κάπου να ψιλοχάνεις την συνέχεια
Το δεύτερο και πλέον το τελευταίο βιβλίο του Καλπούζου που διαβάζω. Συμπαθητικη η ιστορία, συναντάμε και χαρακτήρες απο το βιβλίο Ιμαρέτ. Ωστοσο, ειναι απελπιστικός στις περιγραφές του, παραγράφους ολοκληρες, για να μην πω σελίδες, αναγκαζόμουν να τις κάνω διαγώνια αναγνωση. Πραγματικά είναι γνώστης της ιστορίας, θεωρώ πως χρειάζεται όμως μια μαεστρία παραπανω για να την μεταφέρεις μεσα από ενα μυθιστόρημα.
Δεν πίστευα ποτέ πως θα διάβαζα βιβλίο του Καλπούζου που δεν θα κατάφερνε να με συγκινήσει...η γλώσσα,η μυθοπλασία,το ιστορικό πλαίσιο ελάχιστα μου κίνησαν το ενδιαφέρον....το μόνο ευφάνταστο τελικά ήταν ο τίτλος που όμορφα αποδίδεται στο τέλος του βιβλίου....
Είναι το πρώτο βιβλίο του Καλπούζου που διαβάζω παρόλο που έχω ακούσει για την ποιότητα των βιβλίων του και μπορώ να πω πως το βρήκα εξαιρετικό!!μου άρεσε πολύ,σίγουρα θα διαβάσω και άλλα του συγγραφέα που βρίσκονται ήδη στη βιβλιοθήκη μου!
Η ιστορία αρχίζει τον Αύγουστο του 1569 από τον Γερόλεμο, μετά το έργο μας πάει στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και το πρώτο τέταρτο του 20ου, όπου, βασικά στην Κύπρο και μετά στην Ελλάδα, την ήττα του 1897 και τους βαλκανικούς πολέμους ο πρωταγωνιστής Αδάμος, απόγονος του Γερόλεμου, θα καταφέρει να συνταιριάξει το φυλαχτό που είχε φτιάξει ο πρόγονος του. Αντίπαλος του, πάντα, στο πέρασμα των αιώνων κάποιος Χάουζας. Ο συγγραφέας χτίζει το μυθιστόρημά του αναπαριστώντας αξιόπιστα το ιστορικό υπόβαρθρο της εποχής, κάτι που κάνει ενδιαφέροντα όλα τα βιβλία του. "Το αποτέλεσμα αγιάζει τα μέσα. Ο σκοπός δύναται ν' αποτύχει, ίσως να παρεκκλίνει τις αρχικής πορείας, ενδέχεται στο τέλος και να αποδειχθεί βλαβερός. Οπότε, δεν μπορεί και μόνο απ' το σκοπό ή την πρόθεση να καθαγιαστεί οποιοδήποτε μέσο" "Απάνω είναι ο ήλιος. Όσο τον θωρείς, σε θωρεί και φαίνεται η σκιά σου. Αν ο ήλιος είναι ο δρόμος που θες ν' ακολουθήσεις, τότε ό,τι του δίνεις στο ανταποδίδει. Από την προσήλωσή σου εξαρτάται το αποτέλεσμα, η δική σου σκιά, κείνο που θα καταφέρεις."
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, όσο περισσότερο το διαβάζεις τόσο σου κεντρίζει τ��ν προσοχή. Αναφέρεται στις αρχές της αγγλικής κατοχής της Κύπρου (με εξαίρεση το πρώτο κεφάλαιο που μας ταξιδεύει στην εποχή της μετάβασης από τους Ενετούς στους Οθωμανούς) και σκιαγραφεί τη μαζική συμμετοχή των Κυπρίων στους αγώνες των Ελλήνων αλλά και τα ενδιαφέροντα ήθη κι έθιμα του νησιού. Ο Αδάμος, ο πρωταγωνιστής έρχεται σε πρώτο πλάνο και σε κάνει να ταυτιστείς με τα πάθη του, θα έλεγα όμως πως σαν βιβλίο είναι μερικά κλικ κάτω από την Σέρρα και τους Άγιους Δαίμονες του ίδιου συγγραφέα.
Πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα. Με εντυπωσίασε η πυκνότητα της γραφής του, η χρήση της Κυπριακής διαλέκτου καθώς και η λεπτομερής και πειστική αναπαράσταση της εποχής. Από την άλλη, βρήκα λίγο υπερβολική την ιστορία και κουράστηκα λίγο από την παράθεση περιστατικών από την καθημερινή ζωή της εποχής που δεν έδειχναν να προσθέτουν κάτι στην υπόθεση αλλά βοηθούσαν στην δημιουργία ενός κλίματος και έδιναν στον συγγραφέα την ευκαιρία να παραθέσει τοπωνύμια και ιστορικά γεγονότα με φοβερή ακρίβεια. Σε γενικές γραμμές, θετική η πρώτη εντύπωση.
Καλό βιβλίο όπως αναμένει κανείς από τον Καλπουζο. Ενδιαφέρον το ότι διαδραματίζεται στην Κύπρο και απεικονίζει τα ιστορικά δεδομένα της εποχής στο νησί διοτι δεν είχα διαβασει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Με κούρασε λίγο η κυπριακή διάλεκτος...
Παρα πολυ κουραστικο και δυσκολο βιβλιο! Εγω που γενικοτερα διαβαζω γρηγορα και τελειωνω βιβλια σε 1-2 μερες αυτο το δοαναζα μια εβδομαδα. Μεγαλη εμμονη στα ιστορικα στοιχεια και την περιγραφη του πολεμου, χωρις να εκτυλισσει την ιστορια γρηγορα και με νοηματικη αλληλουχια. Δεν το προτεινω!
Το δεύτερο βιβλίο του Καλπούζου που διαβάζω. Αυτή το φορά η ιστορία εξελίσσεται κυρίως στην Κύπρο και κυρίως από το 1878 έως το 1917. Ο κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Αδάμος, ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει την οικογένειά του και παράλληλα να χαράξει τον δρόμο του όπως αυτός θέλει. Δουλεύει μεροκάματο, δηλώνει εθελοντής στον πόλεμο του 1897, επιστρέφει και κατηγορείται οπότε μπαίνει στην μαύρη λίστα, υποστηρίζει τον μικρότερο αδερφό του να σπουδάσει, ξαναδηλώνει εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους, κατηγορείται εκ νέου, αλλά τέλος καλό όλα καλά. Το κέντρο της ιστορίας είναι τέσσερα φιλαχτά, τέσσερις διαφορετικές οικογένειες με κοινό πρόγονο.
Και σε αυτό το βιβλίο ο Καλπούζος γράφει στην ντοπιολαλιά της περιοχής όπου λαμβάνει χώρα το διήγημα. Στην αρχή είναι δύσκολο και κουραστικό, αλλά στην συνέχεια δεν προκαλεί τόση δυσκολία. Η ιστορία είναι δυνατή, αλλά υπερβολική. Ο πρωταγωνιστής περνά όλου του κόσμου τις δυσκολίες, αλλά στο τέλος τα καταφέρνει. Ερωτεύεται μόνο γυναικες που δεν μπορεί να έχει. Εμπλέκεται σε δύο ψεύτικες κατηγορίες. Τον κυνηγούν σε όλη του την ζωή οι ιδιοι άνθρωποι. Υπερβολικό.
Επαης η ιστορία για εμένα έχει σχετικές ασυνέχειες. Στο πρώτο μισό του βιβλίου ολόκληρη η οικογένειά του είναι σημαντική, αλλά στο δεύτερο μισό σημαντικός είναι μόνο ο Αρέστης. Για τους υπόλοιπους δεν γίνεται αναφορά και ειδικα ο πατέρας του εξαφανίζεται από την όλη ιστορία. Ο Θεοτής είναι και στην Αθήνα και στην Κύπρο; Ίσως να μην πρόσεξα όλες τις λεπτομέρειες, αλλά αυτό γιατί οι περιγραφές του ήταν κουραστικές. Εντάξει κατανοητό να δωθούν κάποιες πληροφορίες για την εποχή, αλλα ο συγγραφέας το παρακάνει. Τα τραγούδια και τα δίστιχα αμέτρητα και τα περισστερα άχρηστα. Μεγάλα τμήματα του βιβλίου αναγκάστηκα να τα περάσω γιατί βαρέθηκα. Εξού και η χαμηλή βαθμολογία. Θα μπορούσε να είχε λιγότερες πληροφορίες λαογραφίας. Και σε αυτό το σημείο υπερβολές.