What do you think?
Rate this book
Η αγάπη φόβο φέρνει
Είκοσι χρόνια πριν, η Ειρήνη Ρουσσάκη φυγαδεύτηκε από την Κρήτη για να γλιτώσει από το ξέσπασμα της βεντέτας που έφερε για άλλη μια φορά αντιμέτωπη την οικογένειά της με την οικογένεια των Ορφανών. Φεύγοντας, άφησε πίσω της τους δύο πιο σημαντικούς άντρες της ζωής της, τον δίδυμο αδελφό της Λευτέρη και τον Πέτρο Ορφανό, τον νεανικό και κρυφό της έρωτα. Πετυχημένη γιατρός κι ερευνήτρια στη Βοστόνη, αποφασίζει να επιστρέψει στα Χανιά για να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς και ν' αντιμετωπίσει τους δαίμονές της. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο όταν όλοι πίσω στην Κρήτη παραμένουν αγκιστρωμένοι στους απαρχαιωμένους κώδικες τιμής τους, όταν ο έρωτάς της για τον Πέτρο ξαναξυπνάει κι όταν η παλιά έχθρα που χωρίζει τις δυο τους οικογένειες είναι έτοιμη να ξαναφουντώσει; Διχασμένη ανάμεσα σε αισθήματα αφοσίωσης κι έρωτα που το ένα αποκλείει το άλλο, η Ειρήνη θα προσπαθήσει να νικήσει το παρελθόν της σ' έναν δύσκολο κι επίπονο αγώνα.
- GenresRomance
608 pages, Paperback
First published February 1, 2013
8 people are currently reading
137 people want to read
About the author
Μεταξία Κράλλη
6 books73 followersΗ ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ (ψευδώνυμο) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Τα τελευταία έξι χρόνια ζει μόνιμα στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως νομικός. Από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα της, με τίτλο ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ και Η ΑΓΑΠΗ ΦΟΒΟ ΦΕΡΝΕΙ.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 29 of 29 reviews
April 29, 2013
Δεν θα χρειαστεί να πω πολλά.
Η Μεταξία Κράλλη με αυτό το δεύτερο βιβλίο της “Η αγάπη φόβο φέρνει” μου απέδειξε ότι είναι μία συγγραφέας της προτίμησης μου.
Τι κι αν το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο της έχει ειπωθεί κι άλλες φορές; Τι κι αν πολλοί λένε ότι τα βιβλία της στερούνται λογοτεχνικής αξίας και ότι θυμίζουν σίριαλ της τηλεόρασης;
Ε, λοιπόν για εμένα προσωπικά αυτή είναι και η μαγκιά της! Διάβασα και τα δύο της βιβλία μέχρι τώρα και απορώ γιατί δεν έχει κιόλας βρεθεί παραγωγή να ενδιαφερθεί και να τα μεταφέρει στην τηλεόραση.
Ήμουν και σε αυτό της το βιβλίο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα με κομμένη την ανάσα. Μπροστά στα μάτια μου περνούσαν οι εικόνες, έβλεπα τους ήρωες της να συνομιλούν, να πονούν, να αγαπούν, να ξεσπούν, να ερωτεύονται!
Κάθε ένα συναίσθημα περνούσε μέσα μου ξεχωριστά – μοναδικά. Έκλαψα, γέλασα, η καρδιά μου χτύπησε δυνατά από χαρά, αγωνία και λύπη.
Τι να την κάνω τη λογοτεχνική αξία και το επίπεδο; Μπορούν να κάνουν την καρδιά μου να χτυπήσει;
Κι όσοι θα τρέξουν να πουν ότι μου αρέσουν τα λαϊκά - ρομαντικά αναγνώσματα του σωρού, εκείνα που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν θα τους απαντήσω ως εξής:
Φρένο στην καρδιά μου δεν θα βάλω γιατί είναι και αυτή όργανο του σώματος μου, αποτελεί μέρος της ύπαρξης μου!
Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία μίας Κρητικής βεντέτας. Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε ξανακούσει – διαβάσει – δει στην τηλεόραση κάτι αντίστοιχο. Η Μεταξία Κράλλη για εμένα κάνει υπέροχη δουλειά ξετυλίγοντας το νήμα της έχθρας ενώ εξιστορεί τα γεγονότα απλά και άμεσα χωρίς ιδιαίτερους στολισμούς και σάλτσες. Παράλληλα ο τρόπος που περιγράφει την υπέροχη Κρήτη στην οποία προσωπικά δεν είχα την τύχη μέχρι σήμερα να βρεθώ, με έκανε να αισθανθώ σαν να ήμουν εκεί! Της αξίζουν συγχαρητήρια μόνο και μόνο για τον αυθεντικό τρόπο με τον οποίο περιγράφει τις περιοχές αλλά και τους ανθρώπους.
Άφησα από τα χέρια μου αυτό το βιβλίο με τις καλύτερες εντυπώσεις και ομολογώ πως ανυπομονώ για το επόμενο.
Καλή επιτυχία κυρία Κράλλη.
Για μία ακόμα φορά με ταξιδέψατε.
Η Μεταξία Κράλλη με αυτό το δεύτερο βιβλίο της “Η αγάπη φόβο φέρνει” μου απέδειξε ότι είναι μία συγγραφέας της προτίμησης μου.
Τι κι αν το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο της έχει ειπωθεί κι άλλες φορές; Τι κι αν πολλοί λένε ότι τα βιβλία της στερούνται λογοτεχνικής αξίας και ότι θυμίζουν σίριαλ της τηλεόρασης;
Ε, λοιπόν για εμένα προσωπικά αυτή είναι και η μαγκιά της! Διάβασα και τα δύο της βιβλία μέχρι τώρα και απορώ γιατί δεν έχει κιόλας βρεθεί παραγωγή να ενδιαφερθεί και να τα μεταφέρει στην τηλεόραση.
Ήμουν και σε αυτό της το βιβλίο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα με κομμένη την ανάσα. Μπροστά στα μάτια μου περνούσαν οι εικόνες, έβλεπα τους ήρωες της να συνομιλούν, να πονούν, να αγαπούν, να ξεσπούν, να ερωτεύονται!
Κάθε ένα συναίσθημα περνούσε μέσα μου ξεχωριστά – μοναδικά. Έκλαψα, γέλασα, η καρδιά μου χτύπησε δυνατά από χαρά, αγωνία και λύπη.
Τι να την κάνω τη λογοτεχνική αξία και το επίπεδο; Μπορούν να κάνουν την καρδιά μου να χτυπήσει;
Κι όσοι θα τρέξουν να πουν ότι μου αρέσουν τα λαϊκά - ρομαντικά αναγνώσματα του σωρού, εκείνα που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν θα τους απαντήσω ως εξής:
Φρένο στην καρδιά μου δεν θα βάλω γιατί είναι και αυτή όργανο του σώματος μου, αποτελεί μέρος της ύπαρξης μου!
Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία μίας Κρητικής βεντέτας. Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε ξανακούσει – διαβάσει – δει στην τηλεόραση κάτι αντίστοιχο. Η Μεταξία Κράλλη για εμένα κάνει υπέροχη δουλειά ξετυλίγοντας το νήμα της έχθρας ενώ εξιστορεί τα γεγονότα απλά και άμεσα χωρίς ιδιαίτερους στολισμούς και σάλτσες. Παράλληλα ο τρόπος που περιγράφει την υπέροχη Κρήτη στην οποία προσωπικά δεν είχα την τύχη μέχρι σήμερα να βρεθώ, με έκανε να αισθανθώ σαν να ήμουν εκεί! Της αξίζουν συγχαρητήρια μόνο και μόνο για τον αυθεντικό τρόπο με τον οποίο περιγράφει τις περιοχές αλλά και τους ανθρώπους.
Άφησα από τα χέρια μου αυτό το βιβλίο με τις καλύτερες εντυπώσεις και ομολογώ πως ανυπομονώ για το επόμενο.
Καλή επιτυχία κυρία Κράλλη.
Για μία ακόμα φορά με ταξιδέψατε.
July 18, 2014
Μπράβο και πάλι μπράβο. Πλούσιο σε συναισθήματα, γεμάτο ανατροπές, καλογραμμένο, συγκινητικό και αιμοβόρο, τρυφερό και σκληρό ταυτόχρονα. Η Ειρήνη Ρουσσάκη και ο Πέτρος Ορφανός αγαπιούνται στη σκιά μιας κρητικής βεντέτας. Οι οικογένειές τους έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς μεταξύ τους και αυτός ο έρωτας δε βοηθάει καθόλου την κατάσταση. Χιλιοειπωμένη ιστορία (σε πολλά θυμίζει την παλιά τηλεοπτική σειρά Της αγάπης μαχαιριά) όμως όλες οι βεντέετες πάνω κάτω τα ίδια θύματα δημιουργούν, τις ίδιες ιστορίες σκίζουν στα δύο, το ίδιο αίμα χύνουν.
Ένα χορταστικό βιβλίο που σε κρατά από την αρχή ως το τέλος, με τρόπο γραφής που θυμίζει πολύ έντονα σενάριο όμως τα συναισθήματα που πηγάζουν, οι χαρακτήρες, η νοοτροπία, είναι υλικό που η συγγραφέας το διαχειρίζεται με μαεστρία, χωρίς φιοριτούρες, μελό καταστάσεις ή άλλα πράγματα που εύκολα θα μετέτρεπαν το βιβλίο σε σαχλό άρλεκιν. Εδώ έχουμε μια σκληρή πραγματικότητα, την αντιμετωπίζουμε κατάματα και μετράμε απλώς τα θύματα.
SPOILERS
Πολυεπίπεδη ιστορία, τα μέλη των οικογενειών Ρουσσάκη και Ορφανών τα γνωρίζουμε όλα, ζούμε τη νοοτροπία τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, τη στενοχώρια τους, τον πόνο τους, τον καημό τους, την αδικία, κρατάμε το χέρι στις νέες γυναίκες της οικογένειας (νύφες εκτός κύκλου και απογόνους εντός κύκλου) που χορεύουν μέσα σε έναν κύκλο αίματος, χωρίς αχτίδες χαράς. Η αγαλλίαση και η χαρά δε θρονιάζονται για καιρό στο σαλόνι των αρχοντικών, φεύγουν βιαστικές, να τις τρατάρουν κι άλλοι. Το μαύρο, σαν κακομαθημένο παιδί, μπαίνει και βγαίνει από τις ζωές τους και τους γελά κατάμουτρα.
Δε χρειάζεται να αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες για το ποιόν του καθενός ή για την εξέλιξη της ιστορίας. Έχουμε μια βεντέτα στα Χανιά κι αρχίζουμε να μετράμε νεκρούς όταν η Ειρήνη δεν αντέχει μόνη στη Βοστόνη, είκοσι χρόνια μακριά από τον Πέτρο και γυρίζει στην Κρήτη. Ο κύκλος του αίματος ανοίγει, ο Ψηλορείτης αντηχεί από το άδικο και η Ειρήνη με τον Πέτρο βαστιούνται σφιχτά κόντρα στο κύμα του παραλογισμού. Λάτρεψα αυτό το ζευγάρι, έζησε τόσο έντονες και λίγες στιγμές, τόσο ερωτικές και τόσο παθιασμένες. Ποτέ δε σκέφτηκα πόσο τρυφερό θα ήταν να κοιμηθείς αφήνοντας το ακουστικό του τηλεφώνου σου ανοιχτό, έχοντας καλέσει τον αγαπημένο σου σύντροφο, που κι αυτός κοιμάται με το ακουστικό ανοιχτό για να ακούει την ανάσα σου. Ποτέ δε σκέφτηκα πόσο ρομαντικό είναι να κοιμηθείς γυμνός στην αγκαλιά του ανθρώπου που άφησες έγκυο και να νιώθεις στην πλάτη σου την κοιλιά της και την ψυχή που φιλοξενεί μέσα της. Αυτή ακριβώς η δύναμη των λέξεων είναι που ξεχωρίζει ένα καλογραμμένο γυναικείο μυθιστόρημα από ένα κείμενο εφήμερο και επιφανειακό.
Έπαθα σοκ όταν επιτέλους έφτασε η ώρα το ζευγάρι να κάνει ένα βήμα παραπέρα κι ο Πέτρος Ρουσσάκης το ανακοινώνει κοφτά στους γονείς του ότι αγαπάει την κόρη του εχθρού. Το κυριακάτικο γεύμα έγινε κομμάτια, όπως ακριβώς το σερβίτσιο που τρώγανε μόλις λίγο πριν. Κι η Ειρήνη; Να μην μπορεί να ζήσει μακριά από τον Πέτρο και να βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα: μακριά από τον Πέτρο ή την οικογένειά της;
Εξαιρετική η σκιαγράφηση, μεταξύ άλλων, της αυστηρής γιαγιάς που αρνείται να πατήσει στον 21ο αιώνα και κάνει του κεφαλιού της, αρκεί να τηρηθεί η αυστηρότητα της βεντέτας, και πολύ διασκεδαστική η προσέγγιση και δεύτερου ζευγαριού από τις δύο αντίπαλες οικογένειες, του δίδυμου αδελφού της Ειρήνης με την ανηψιά του Πέτρου: σαν δυο κομήτες προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον, αναφλέγονται και ξεμακραίνουν, ως το Μπιγκ Μπανγκ του κόσμου τους.
Και το ζευγάρι να κουνιέται ρυθμικά και νωχελικά ακούγοντας Διάφανα Κρίνα και Αν το βρεις (προσέξτε πολύ καλά τους στίχους).
Χιούμορ, πόνος, κλάμα, αίμα, δάκρυ, μαύρο χρώμα, κι ένα μωρό να καλείται να φέρει επιτέλους τις ισορροπίες ανάμεσα σε αυτές τις οικογένειες. Θα τα καταφέρει άραγε; Εξαιρετικό και σπάνιο το τέλος: αντί να κλείσει το βιβλίο με μια εικόνα happy end, ως συνέχεια του αισίου τέλους του βιβλίου, η συγγραφέας κάνει το αντίστροφο, ένα happy beginning, δηλαδή μας περιγράφει την πρώτη πρώτη συνάντηση του Πέτρου και της Ειρήνης, είκοσι χρόνια πριν: "Προχώρησαν δίπλα δίπλα. Η Ειρήνη τέντωσε τα δάχτυλά της. Έλπιζε πως έτσι, καθώς τα χέρια του πήγαιναν μπρος πίσω στο ρυθμό του βαδίσματός του, θα κατάφερνε να τον αγγίξει και πάλι για μια στιγμή. Λίγο τυχερή να φαινόταν μόνο. Λίγο τυχερή...."
Χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"-Ειρήνη...Πάμε στην καμπίνα μου...Σε παρακαλώ. -Το θέλεις πραγματικά; -Περισσότερο κι από την επόμενη ανάσα μου" (σελ. 190).
Ένα χορταστικό βιβλίο που σε κρατά από την αρχή ως το τέλος, με τρόπο γραφής που θυμίζει πολύ έντονα σενάριο όμως τα συναισθήματα που πηγάζουν, οι χαρακτήρες, η νοοτροπία, είναι υλικό που η συγγραφέας το διαχειρίζεται με μαεστρία, χωρίς φιοριτούρες, μελό καταστάσεις ή άλλα πράγματα που εύκολα θα μετέτρεπαν το βιβλίο σε σαχλό άρλεκιν. Εδώ έχουμε μια σκληρή πραγματικότητα, την αντιμετωπίζουμε κατάματα και μετράμε απλώς τα θύματα.
SPOILERS
Πολυεπίπεδη ιστορία, τα μέλη των οικογενειών Ρουσσάκη και Ορφανών τα γνωρίζουμε όλα, ζούμε τη νοοτροπία τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, τη στενοχώρια τους, τον πόνο τους, τον καημό τους, την αδικία, κρατάμε το χέρι στις νέες γυναίκες της οικογένειας (νύφες εκτός κύκλου και απογόνους εντός κύκλου) που χορεύουν μέσα σε έναν κύκλο αίματος, χωρίς αχτίδες χαράς. Η αγαλλίαση και η χαρά δε θρονιάζονται για καιρό στο σαλόνι των αρχοντικών, φεύγουν βιαστικές, να τις τρατάρουν κι άλλοι. Το μαύρο, σαν κακομαθημένο παιδί, μπαίνει και βγαίνει από τις ζωές τους και τους γελά κατάμουτρα.
Δε χρειάζεται να αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες για το ποιόν του καθενός ή για την εξέλιξη της ιστορίας. Έχουμε μια βεντέτα στα Χανιά κι αρχίζουμε να μετράμε νεκρούς όταν η Ειρήνη δεν αντέχει μόνη στη Βοστόνη, είκοσι χρόνια μακριά από τον Πέτρο και γυρίζει στην Κρήτη. Ο κύκλος του αίματος ανοίγει, ο Ψηλορείτης αντηχεί από το άδικο και η Ειρήνη με τον Πέτρο βαστιούνται σφιχτά κόντρα στο κύμα του παραλογισμού. Λάτρεψα αυτό το ζευγάρι, έζησε τόσο έντονες και λίγες στιγμές, τόσο ερωτικές και τόσο παθιασμένες. Ποτέ δε σκέφτηκα πόσο τρυφερό θα ήταν να κοιμηθείς αφήνοντας το ακουστικό του τηλεφώνου σου ανοιχτό, έχοντας καλέσει τον αγαπημένο σου σύντροφο, που κι αυτός κοιμάται με το ακουστικό ανοιχτό για να ακούει την ανάσα σου. Ποτέ δε σκέφτηκα πόσο ρομαντικό είναι να κοιμηθείς γυμνός στην αγκαλιά του ανθρώπου που άφησες έγκυο και να νιώθεις στην πλάτη σου την κοιλιά της και την ψυχή που φιλοξενεί μέσα της. Αυτή ακριβώς η δύναμη των λέξεων είναι που ξεχωρίζει ένα καλογραμμένο γυναικείο μυθιστόρημα από ένα κείμενο εφήμερο και επιφανειακό.
Έπαθα σοκ όταν επιτέλους έφτασε η ώρα το ζευγάρι να κάνει ένα βήμα παραπέρα κι ο Πέτρος Ρουσσάκης το ανακοινώνει κοφτά στους γονείς του ότι αγαπάει την κόρη του εχθρού. Το κυριακάτικο γεύμα έγινε κομμάτια, όπως ακριβώς το σερβίτσιο που τρώγανε μόλις λίγο πριν. Κι η Ειρήνη; Να μην μπορεί να ζήσει μακριά από τον Πέτρο και να βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα: μακριά από τον Πέτρο ή την οικογένειά της;
Εξαιρετική η σκιαγράφηση, μεταξύ άλλων, της αυστηρής γιαγιάς που αρνείται να πατήσει στον 21ο αιώνα και κάνει του κεφαλιού της, αρκεί να τηρηθεί η αυστηρότητα της βεντέτας, και πολύ διασκεδαστική η προσέγγιση και δεύτερου ζευγαριού από τις δύο αντίπαλες οικογένειες, του δίδυμου αδελφού της Ειρήνης με την ανηψιά του Πέτρου: σαν δυο κομήτες προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον, αναφλέγονται και ξεμακραίνουν, ως το Μπιγκ Μπανγκ του κόσμου τους.
Και το ζευγάρι να κουνιέται ρυθμικά και νωχελικά ακούγοντας Διάφανα Κρίνα και Αν το βρεις (προσέξτε πολύ καλά τους στίχους).
Χιούμορ, πόνος, κλάμα, αίμα, δάκρυ, μαύρο χρώμα, κι ένα μωρό να καλείται να φέρει επιτέλους τις ισορροπίες ανάμεσα σε αυτές τις οικογένειες. Θα τα καταφέρει άραγε; Εξαιρετικό και σπάνιο το τέλος: αντί να κλείσει το βιβλίο με μια εικόνα happy end, ως συνέχεια του αισίου τέλους του βιβλίου, η συγγραφέας κάνει το αντίστροφο, ένα happy beginning, δηλαδή μας περιγράφει την πρώτη πρώτη συνάντηση του Πέτρου και της Ειρήνης, είκοσι χρόνια πριν: "Προχώρησαν δίπλα δίπλα. Η Ειρήνη τέντωσε τα δάχτυλά της. Έλπιζε πως έτσι, καθώς τα χέρια του πήγαιναν μπρος πίσω στο ρυθμό του βαδίσματός του, θα κατάφερνε να τον αγγίξει και πάλι για μια στιγμή. Λίγο τυχερή να φαινόταν μόνο. Λίγο τυχερή...."
Χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"-Ειρήνη...Πάμε στην καμπίνα μου...Σε παρακαλώ. -Το θέλεις πραγματικά; -Περισσότερο κι από την επόμενη ανάσα μου" (σελ. 190).
May 5, 2022
Στην αρχη του βιβλιου υπαρχουν τα ονοματα των χαρακτηρων με την αντιστοιχη οικογενειακη τους κατασταση. Γονεις, αδερφια-ξαδερφια-θειοι-θειες-νυφες-γαμπροι....
Μετα τις πρωτες 60 σελιδες σταματησα να ανατρεχω στη σελιδα με τα σογια!!!
Η ιστορια ξετυλιγεται στην Κρητη, εχοντας για αφορμη μια βεντετα αναμεσα στις οικογενειες Ορφανων και Ρουσσακηδων.
Μια παραδοση, αγραφος νομος, που μεταφερεται απο γενια σε γενια.
Οι ανδρικες ορμονες, το μισος, η εκδικηση και ο θυμος ξεχειλιζουν στο βιβλιο. Αλλα και ο ερωτας. Απαγορευμενος ομως!!!
Οι χαρακτηρες κατακλυζονται απο δυναμικα συναισθηματα και ζωντανια και οι αντρες αυτης της ιστοριας αξιζουν και τιμουν με το δικο τους τροπο τα παντελονια που φορανε!
Διαλογοι, περιγραφες και αφηγησεις, σε καθηλωνουν , αφυπνιζοντας αξιες ξεχασμενες.
Η προασπιση της τιμης.
Ενας αιματηρος κυκλος που διαιωνιζεται.
"Καλά το λεν οι φρόνιμοι, η αγάπη φόβο φέρνει
κ’ εις ένα πράμα οπού αγαπά χίλιες φορές γιαγέρνει. "
"Ερωτοκριτος" Β. Κορναρος
Μετα τις πρωτες 60 σελιδες σταματησα να ανατρεχω στη σελιδα με τα σογια!!!
Η ιστορια ξετυλιγεται στην Κρητη, εχοντας για αφορμη μια βεντετα αναμεσα στις οικογενειες Ορφανων και Ρουσσακηδων.
Μια παραδοση, αγραφος νομος, που μεταφερεται απο γενια σε γενια.
Οι ανδρικες ορμονες, το μισος, η εκδικηση και ο θυμος ξεχειλιζουν στο βιβλιο. Αλλα και ο ερωτας. Απαγορευμενος ομως!!!
Οι χαρακτηρες κατακλυζονται απο δυναμικα συναισθηματα και ζωντανια και οι αντρες αυτης της ιστοριας αξιζουν και τιμουν με το δικο τους τροπο τα παντελονια που φορανε!
Διαλογοι, περιγραφες και αφηγησεις, σε καθηλωνουν , αφυπνιζοντας αξιες ξεχασμενες.
Η προασπιση της τιμης.
Ενας αιματηρος κυκλος που διαιωνιζεται.
"Καλά το λεν οι φρόνιμοι, η αγάπη φόβο φέρνει
κ’ εις ένα πράμα οπού αγαπά χίλιες φορές γιαγέρνει. "
"Ερωτοκριτος" Β. Κορναρος
March 5, 2013
Τωρα τι να πω γι αυτο το βιβλιο που ηταν σαν να εβλεπα γνωστη σειρα που επαιζε πριν μερικα χρονια στον Αντενα.Δεν μπορω να πω οτι ηταν κουραστικο μια και το τελειωσα σ'ενα βραδυ αλλα και παλι ηταν κατώτερο των προσδοκιών μου και καμια σχεση με το προηγουμενο βιβλιο της που πραγματικα ηταν υπεροχο.
June 22, 2015
Ένα πολύ ωραίο βιβλίο, καλογραμμένο και με ένα θέμα "ταμπού" θα μπορούσα να πω!!!!
February 27, 2024
Μετά τα απίστευτα συναισθήματα που μου γέννησε το πρώτο βιβλίο της Μεταξίας Κράλλη ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να διαβάσω κάτι καινούριο από εκείνη με τον όρο όμως να καταφέρει να μου δημιουργήσει τα ίδια ή και ακόμη πιο έντονα συναισθήματα από το ‘’Μια φορά κι ένα καλοκαίρι’’.Δεδομένου ότι έχουν υπάρξει πάρα πολλά παραδείγματα συγγραφέων που ναι μεν έγραψαν ένα εξαιρετικό πρώτο βιβλίο,η συνέχεια όμως ήταν άκρως απογοητευτική,δεν ήθελα να εντάξω και τη Κράλλη σε αυτή την κατηγορία καθώς θα με λυπούσε αυτό ιδιαίτερα.Μόλις λοιπόν βλέπω ότι είναι στα σκαριά καινούριο της βιβλίο πετάω κυριολεκτικά από τη χαρά μου, αρχίζω να μετράω ανάποδα τις μέρες ως την ημερομηνία κυκλοφορίας του και το αγόρασα το απόγευμα της ίδιας κιόλας μέρας.
Δεδομένου ότι είχα διαβάσει ήδη τη περίληψη στο οπισθόφυλλο κι έχοντας δει και το αντίστοιχο video στο youtube,γνώριζα πάνω κάτω πού θα αναφέρεται ή ιστορία κι είχα συνειδητοποιήσει ότι όντως μου θύμιζε πολύ το αντίστοιχο σίριαλ του Antenna μερικά χρόνια πριν.Αυτό όμως δε με ενόχλησε.Διαβάζοντας το πρώτο κεφάλαιο online με ικανοποίησε περισσότερο που η γραφή της παρέμεινε στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενο-αυτό πραγματικά με έκανε να βγάλω έναν αναστεναγμό ανακούφισης-παρά το ότι η ιστορία ίσως να είχε τη κεντρική της ιδέα σε κάτι ήδη γνώριμο.Άλλωστε τι είναι πιο σημαντικό,να διαβάζεις ένα πρωτότυπο μεν θέμα σε ένα βιβλίο που όμως η ιστορία δε σε τραβάει καθόλου ή μια ιστορία που ναι μεν σου φαίνεται γνώριμη αλλά ο συγγραφέας την έκανε δική του;Αυτό έκανε η Κράλλη και την ευχαριστώ πραγματικά γιατί μου χάρισε άλλη μια ιστορία που με κράτησε δέσμια μαζί της ως τη τελευταία σελίδα αλλά και μερικούς λογοτεχνικούς ήρωες που θα με συντροφεύουν για πάντα.
Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο και αρχικά μου άρεσε πάρα πολύ το ότι είχε πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες,είναι ένα βίτσιο που έχω στα βιβλία,θεωρώ ότι αν ένας συγγραφέας μπορεί να ενσωματώσει σε ένα βιβλίο πολλούς άρτια σκιαγραφημένους ήρωες και να τους κάνει τόσο ζωντανούς όσο και οι άνθρωποι γύρω μας,αξίζει μόνο και μόνο γι’αυτό να διαβαστεί.Παραξενιά θα μου πείτε αλλά τι να κάνουμε;Όταν διαβάζεις άλλωστε και τόσα βιβλία,πρέπει να έχεις και κάποιες ιδιορρυθμίες.Τλπ,προχωρούσα την ανάγνωση,είχε κάποια πραγματικά πάρα πολύ όμορφα σημεία,θα την ευγνωμονώ για πάντα που με έκανε να γνωρίσω τον Cat Stevens-ντροπή μου που δεν τον γνώριζα νωρίτερα αλλά ακόμη κι έτσι δεν είναι αργά-και να ταυτίσω την ιστορία με την Lady d’Arbanville-μοναδική κι εκείνη άλλωστε όπως και η Κρήτη- αλλά κάπου δεν είχε γίνει ακόμη το ‘’κλικ’’.Ένιωθα ότι ήθελα κάτι παραπάνω από αυτό το βιβλίο που δε μου το είχε δώσει.Και κάπου στη μέση,γίνεται το μεγάλο μπαμ.Χωρίς να δώσω άλλες λεπτομέρειες-αν κι οι περισσότεροι μάλλον έχουν καταλάβει για ποιους μιλάω-δύο άνθρωποι που με τίποτα δε θα μπορούσαν να είναι μαζί,που δεν είχαν τίποτα κοινό εκτός από το μίσος των δύο οικογενειών που τους είχε σιδεροδέσμιους αν κι εκείνοι δε το είχαν ζητήσει,γεννήθηκαν απλά με αυτό,κάνουν την εμφάνιση τους κι αρχίζουν να αφήνουν υπονοούμενα πως δε μπήκαν τυχαία από την αρχή στο βιβλίο,μέσα από εκείνους κάτι ήθελε να μας πει η Κράλλη.Και μας το είπε.Μέσα από τη λατρεμένη ιστορία τους-το πάθος τους πραγματικά κατέκλυζε κάθε γραμμή,κάθε σελίδα και τα μάτια τους έλεγαν πολλά περισσότερα απ’όσα ήθελαν να πουν τα χείλη-αλλά και μέσα από τις ιστορίες όλως των υπόλοιπων ηρώων της,η Κράλλη μας έδειξε ότι η πραγματική αγάπη δε φυλακίζεται,δεν υπάρχουν μίση και όρια όταν υπάρχει έρωτας,καθώς ο έρωτας είναι ο μόνος που μπορεί να καθορίζει τους ανθρώπους και τις ζωές τους,όλα τα άλλα είναι πολύ μικρά μπροστά του.
Γι’αυτές λοιπόν τις απίστευτες ώρες ανάγνωσης που μου χάρισε,που ξενύχτησα,αν κι έπρεπε να σηκωθώ νωρίς για τη σχολή,για να τελειώσω το βιβλίο και πρωί πρωί να ξαναδιαβάσω πάλι μερικές σελίδες,έτσι,για να ξεκινήσει καλά η μέρα,της χρωστάω ένα τεράστιο ευχαριστώ και μια υπόσχεση,όσο συνεχίζει και γράφει,θα την ακολουθώ πιστά.Γιατί;Γιατί μιλάει πάνω απ’όλα στη ψυχή μου,κι αυτό μετράει.
Δεδομένου ότι είχα διαβάσει ήδη τη περίληψη στο οπισθόφυλλο κι έχοντας δει και το αντίστοιχο video στο youtube,γνώριζα πάνω κάτω πού θα αναφέρεται ή ιστορία κι είχα συνειδητοποιήσει ότι όντως μου θύμιζε πολύ το αντίστοιχο σίριαλ του Antenna μερικά χρόνια πριν.Αυτό όμως δε με ενόχλησε.Διαβάζοντας το πρώτο κεφάλαιο online με ικανοποίησε περισσότερο που η γραφή της παρέμεινε στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενο-αυτό πραγματικά με έκανε να βγάλω έναν αναστεναγμό ανακούφισης-παρά το ότι η ιστορία ίσως να είχε τη κεντρική της ιδέα σε κάτι ήδη γνώριμο.Άλλωστε τι είναι πιο σημαντικό,να διαβάζεις ένα πρωτότυπο μεν θέμα σε ένα βιβλίο που όμως η ιστορία δε σε τραβάει καθόλου ή μια ιστορία που ναι μεν σου φαίνεται γνώριμη αλλά ο συγγραφέας την έκανε δική του;Αυτό έκανε η Κράλλη και την ευχαριστώ πραγματικά γιατί μου χάρισε άλλη μια ιστορία που με κράτησε δέσμια μαζί της ως τη τελευταία σελίδα αλλά και μερικούς λογοτεχνικούς ήρωες που θα με συντροφεύουν για πάντα.
Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο και αρχικά μου άρεσε πάρα πολύ το ότι είχε πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες,είναι ένα βίτσιο που έχω στα βιβλία,θεωρώ ότι αν ένας συγγραφέας μπορεί να ενσωματώσει σε ένα βιβλίο πολλούς άρτια σκιαγραφημένους ήρωες και να τους κάνει τόσο ζωντανούς όσο και οι άνθρωποι γύρω μας,αξίζει μόνο και μόνο γι’αυτό να διαβαστεί.Παραξενιά θα μου πείτε αλλά τι να κάνουμε;Όταν διαβάζεις άλλωστε και τόσα βιβλία,πρέπει να έχεις και κάποιες ιδιορρυθμίες.Τλπ,προχωρούσα την ανάγνωση,είχε κάποια πραγματικά πάρα πολύ όμορφα σημεία,θα την ευγνωμονώ για πάντα που με έκανε να γνωρίσω τον Cat Stevens-ντροπή μου που δεν τον γνώριζα νωρίτερα αλλά ακόμη κι έτσι δεν είναι αργά-και να ταυτίσω την ιστορία με την Lady d’Arbanville-μοναδική κι εκείνη άλλωστε όπως και η Κρήτη- αλλά κάπου δεν είχε γίνει ακόμη το ‘’κλικ’’.Ένιωθα ότι ήθελα κάτι παραπάνω από αυτό το βιβλίο που δε μου το είχε δώσει.Και κάπου στη μέση,γίνεται το μεγάλο μπαμ.Χωρίς να δώσω άλλες λεπτομέρειες-αν κι οι περισσότεροι μάλλον έχουν καταλάβει για ποιους μιλάω-δύο άνθρωποι που με τίποτα δε θα μπορούσαν να είναι μαζί,που δεν είχαν τίποτα κοινό εκτός από το μίσος των δύο οικογενειών που τους είχε σιδεροδέσμιους αν κι εκείνοι δε το είχαν ζητήσει,γεννήθηκαν απλά με αυτό,κάνουν την εμφάνιση τους κι αρχίζουν να αφήνουν υπονοούμενα πως δε μπήκαν τυχαία από την αρχή στο βιβλίο,μέσα από εκείνους κάτι ήθελε να μας πει η Κράλλη.Και μας το είπε.Μέσα από τη λατρεμένη ιστορία τους-το πάθος τους πραγματικά κατέκλυζε κάθε γραμμή,κάθε σελίδα και τα μάτια τους έλεγαν πολλά περισσότερα απ’όσα ήθελαν να πουν τα χείλη-αλλά και μέσα από τις ιστορίες όλως των υπόλοιπων ηρώων της,η Κράλλη μας έδειξε ότι η πραγματική αγάπη δε φυλακίζεται,δεν υπάρχουν μίση και όρια όταν υπάρχει έρωτας,καθώς ο έρωτας είναι ο μόνος που μπορεί να καθορίζει τους ανθρώπους και τις ζωές τους,όλα τα άλλα είναι πολύ μικρά μπροστά του.
Γι’αυτές λοιπόν τις απίστευτες ώρες ανάγνωσης που μου χάρισε,που ξενύχτησα,αν κι έπρεπε να σηκωθώ νωρίς για τη σχολή,για να τελειώσω το βιβλίο και πρωί πρωί να ξαναδιαβάσω πάλι μερικές σελίδες,έτσι,για να ξεκινήσει καλά η μέρα,της χρωστάω ένα τεράστιο ευχαριστώ και μια υπόσχεση,όσο συνεχίζει και γράφει,θα την ακολουθώ πιστά.Γιατί;Γιατί μιλάει πάνω απ’όλα στη ψυχή μου,κι αυτό μετράει.
April 28, 2013
Διάβασα πριν λίγο καιρό το πρώτο βιβλίο της Κράλλη “Μια φορά κι ένα καλοκαίρι” (το οποίο επίσης συνιστώ) και μου άρεσε πάρα πολύ. Οπότε είπα: “Πρέπει να διαβάσω και το δεύτερο, σίγουρα”. Ήρθε, λοιπόν στα χέρια και το δεύτερο βιβλίο της και ήμουν προετοιμασμένη να μου αρέσει, αλλά όχι τόσο όσο το πρώτο της….Ας το παραδεχτούμε….το πρώτο είναι πάντα σαν την πρώτη αγάπη…αξέχαστο!!!!
Μέχρι την μέση, είχα αποφασίσει ότι ήταν ισάξιο και ήμουν καταχαρούμενη, που το διάβασα….μέχρι το τέλος, είχα εκστασιαστεί….πολύ καλύτερο από το πρώτο. Ιστορία γεμάτη πάθος, πόνο, δάκρυα και….γέλια!!!! Η συνταγή για ένα επιτυχημένο βιβλίο!!!! Η Κράλλη πέτυχε για μένα αυτό που θεωρώ ως το απόλυτο επίτευμα σ’ ένα βιβλίο, για να αγαπηθεί και να μείνει αξέχαστο….Δάκρυ και γέλιο. Όσες φορές έκλαψα, άλλες τόσες λύθηκα στα γέλια.
Δεν θα πω ότι η ιστορία είναι καταπληκτική. Ότι μας μεταφέρει στην Κρήτη του σήμερα με τις παραδόσεις και τα ήθη του χθες….Έτσι είναι η Κρήτη: Η λεβεντιά και η τετοστερόνη στα ύψη. Οι άντρες, πραγματική άντρες…αυτό που λένε “τιμούν τα παντελόνια που φοράνε”, αλλά και σκληροπυρηνικοί, σκληρόπετσοι, άγριοι!!!!
Θα σταθώ στα αισθήματα, που μου γέννησε!!!! Το πάθος, ο πόθος, ο έρωτας, η απογοήτευση που μάχονταν αγκαλιά με την ελπίδα, ο θυμός, το γέλιο, η ανακούφιση και τέλος…η λύτρωση. Τα στάδια διαδέχονταν το ένα το άλλο και πάλι από την αρχή. Μια ιστορία έρωτα και μίσους που την ζεις!!!!
΄Ενα βιβλίο, που μπήκε ήδη στα αγαπημένα μου και θεωρώ ότι εάν δεν το διαβάσετε…εσείς χάνετε!!!!!
Μέχρι την μέση, είχα αποφασίσει ότι ήταν ισάξιο και ήμουν καταχαρούμενη, που το διάβασα….μέχρι το τέλος, είχα εκστασιαστεί….πολύ καλύτερο από το πρώτο. Ιστορία γεμάτη πάθος, πόνο, δάκρυα και….γέλια!!!! Η συνταγή για ένα επιτυχημένο βιβλίο!!!! Η Κράλλη πέτυχε για μένα αυτό που θεωρώ ως το απόλυτο επίτευμα σ’ ένα βιβλίο, για να αγαπηθεί και να μείνει αξέχαστο….Δάκρυ και γέλιο. Όσες φορές έκλαψα, άλλες τόσες λύθηκα στα γέλια.
Δεν θα πω ότι η ιστορία είναι καταπληκτική. Ότι μας μεταφέρει στην Κρήτη του σήμερα με τις παραδόσεις και τα ήθη του χθες….Έτσι είναι η Κρήτη: Η λεβεντιά και η τετοστερόνη στα ύψη. Οι άντρες, πραγματική άντρες…αυτό που λένε “τιμούν τα παντελόνια που φοράνε”, αλλά και σκληροπυρηνικοί, σκληρόπετσοι, άγριοι!!!!
Θα σταθώ στα αισθήματα, που μου γέννησε!!!! Το πάθος, ο πόθος, ο έρωτας, η απογοήτευση που μάχονταν αγκαλιά με την ελπίδα, ο θυμός, το γέλιο, η ανακούφιση και τέλος…η λύτρωση. Τα στάδια διαδέχονταν το ένα το άλλο και πάλι από την αρχή. Μια ιστορία έρωτα και μίσους που την ζεις!!!!
΄Ενα βιβλίο, που μπήκε ήδη στα αγαπημένα μου και θεωρώ ότι εάν δεν το διαβάσετε…εσείς χάνετε!!!!!
July 28, 2015
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!!
May 14, 2018
Αγαπώ Μεταξία Κράλλη!.
Αγαπώ και το τί γράφει, αγαπώ και το πώς το γράφει.!
Για μένα τα βιβλία της είναι ταξίδια γεμάτα εικόνες και εμπειρίες!.
Σε αυτό εδώ λοιπόν μας ταξιδεύει στην Κρήτη για να ζήσουμε απο κοντά την βεντέτα δύο οικογενειών.
Είναι μια ωραία ιστορία, πλούσια σε συναισθήματα, καλογραμμένη, γεμάτη ανατροπές.
Οι δε ήρωες είναι το κάτι άλλο. Πραγματικά τους λάτρεψα! Πέτρος και Ειρήνη, Λευτέρης και Φιλιώ, Μάνθος, Αθηνά και φυσικά η φοβερή και τρομερή γιαγιά Αρετή!!
SPOILERS
========
Για μένα απο τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου είναι όταν ο Πέτρος αποκαλύπτει στην Αρετή ότι το παιδί της Ειρήνης είναι δικό του!!
Αγαπώ και το τί γράφει, αγαπώ και το πώς το γράφει.!
Για μένα τα βιβλία της είναι ταξίδια γεμάτα εικόνες και εμπειρίες!.
Σε αυτό εδώ λοιπόν μας ταξιδεύει στην Κρήτη για να ζήσουμε απο κοντά την βεντέτα δύο οικογενειών.
Είναι μια ωραία ιστορία, πλούσια σε συναισθήματα, καλογραμμένη, γεμάτη ανατροπές.
Οι δε ήρωες είναι το κάτι άλλο. Πραγματικά τους λάτρεψα! Πέτρος και Ειρήνη, Λευτέρης και Φιλιώ, Μάνθος, Αθηνά και φυσικά η φοβερή και τρομερή γιαγιά Αρετή!!
SPOILERS
========
Για μένα απο τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου είναι όταν ο Πέτρος αποκαλύπτει στην Αρετή ότι το παιδί της Ειρήνης είναι δικό του!!
January 21, 2018
Άλλο ένα υπέροχο βιβλίο έφτασε στο τέλος του.Η αλήθεια είναι ότι το τελείωσα χτες και το ξαναδιάβασα από την αρχή.Δεν το γνώριζα το βιβλίο και το πρώτο που με τράβηξε ήταν το εξώφυλλο και το χρώμα του.Λατρεύω το μώβ!Μετά η υπόθεση!!Μόλις διάβασα το οπισθόφυλλο ήξερα ότι έπρεπε όπωσδήποτε να το διαβάσω.Μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες με Κρητικές βεντέτες.Ήταν ένα αριστούργημα!!Μια βεντέτα μεταξύ δύο οικογενειών που κρατούσε από παλιά και επηρέαζε τη ζωή όλων.Η αγάπη του Πέτρου Ορφανού και της Ειρήνης Ρουσσάκη έπρεπε να παραμείνει κρυφή.Πόσο θα αντέξει αυτή η αγάπη;Θα καταφέρει να βγεί στο φώς ή θα πνιγεί στο μίσος της βεντέτας;Πόσο δυνατοί είναι και πόσο πιστεύουν σ'αυτή;Θα καταφέρουν να είναι μαζί ή θα χωρίσουν για πάντα;Αυτά κι άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που γεννιούνται από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.Η γραφή της Κας Κράλλη είναι απέριττη γεμάτη συναισθήματα.Η Κρητική διάλεκτος σε κάποια σημεία σε έβαζε στο κλίμα.Ένα βιβλίο που πήρε μια θέση στα αγαπημένα μου.Ήταν ακριβώς όπως το ήθελα.Μου κράτησε υπέροχη παρέα το Σαββατοκύριακο!!Το προτείνω σε όσους δεν το έχουν διαβάσει!!
December 11, 2019
Τέτοιο deja vu είχα χρόνια να πάθω....όχι πως μου κοκοπεσε,γι αυτό και τα 4 αστέρια
Ανεξαρτήτως αν έμοιαζε με τη σειρά ή κάποια σημεία ήταν κοπι παστε,κάποια αντεστραμμένα,ενδεχομ��νως Μεταξάκη και Μεταξία ναναι και το ίδιο πρόσωπο( λέω τώρα ...αγαπούσα πολύ τα x files 😀😀😀 ),ήταν ένα μυθιστόρημα που το διάβασα νεράκι...
Λίγο λητο και απλοϊκό στη γραφή,ακριβώς σαν σενάριο" ήρθε, έκανε,είπε,έφυγε" αλλά ιστορία δυνατή και χαρακτήρες σκληροί ( πως να συγκρίνω την 38χρονη γιατρινα με την αβγαλτη 18χρονη εγγονή μωρέ;μόνο κοινό η παρθενία...και άντε στη 18χρονη το καταλαβαίνω αλλά στην άλλη; τάμα για τουρσί;;;;)Επίσης έλειπε το ζαβο του χωριού να προσδώσει το ανάλογο κοινωνικό στοιχείο....
Ήρωα όμως σαν τον Πέτρο ένας στους χιλιους κι εκεί ήταν που η συγγραφέας εξάντλησε την λυρικότητα της γραφής της.Τι σκέψεις,τι συναισθήματα,τι πλούτος ψυχής ήταν αυτός;Μην ακούσω για ομοφοβιες και τέτοια ε;έτσι είναι η επαρχία κι έτσι θα μείνει και μη κρύβεστε πίσω απ' το δάχτυλο σας....
Θα ήθελα στο τέλος να δω την Σταυροπροσκυνήσεως της Αρετής στο εγγόνι με το όνομα του πατέρα της,γιατί μας στερησατε τέτοια ηδονή κυρία συγγραφέα;
Καλό ήταν....έτσι για να περάσει η ώρα και να ξεχαστεις, καλοκαίρι ή χειμώνα,για όποιον αρέσκεται σε τέτοια αναγνώσματα ήταν απ' τα καλά του είδους....
Ανεξαρτήτως αν έμοιαζε με τη σειρά ή κάποια σημεία ήταν κοπι παστε,κάποια αντεστραμμένα,ενδεχομ��νως Μεταξάκη και Μεταξία ναναι και το ίδιο πρόσωπο( λέω τώρα ...αγαπούσα πολύ τα x files 😀😀😀 ),ήταν ένα μυθιστόρημα που το διάβασα νεράκι...
Λίγο λητο και απλοϊκό στη γραφή,ακριβώς σαν σενάριο" ήρθε, έκανε,είπε,έφυγε" αλλά ιστορία δυνατή και χαρακτήρες σκληροί ( πως να συγκρίνω την 38χρονη γιατρινα με την αβγαλτη 18χρονη εγγονή μωρέ;μόνο κοινό η παρθενία...και άντε στη 18χρονη το καταλαβαίνω αλλά στην άλλη; τάμα για τουρσί;;;;)Επίσης έλειπε το ζαβο του χωριού να προσδώσει το ανάλογο κοινωνικό στοιχείο....
Ήρωα όμως σαν τον Πέτρο ένας στους χιλιους κι εκεί ήταν που η συγγραφέας εξάντλησε την λυρικότητα της γραφής της.Τι σκέψεις,τι συναισθήματα,τι πλούτος ψυχής ήταν αυτός;Μην ακούσω για ομοφοβιες και τέτοια ε;έτσι είναι η επαρχία κι έτσι θα μείνει και μη κρύβεστε πίσω απ' το δάχτυλο σας....
Θα ήθελα στο τέλος να δω την Σταυροπροσκυνήσεως της Αρετής στο εγγόνι με το όνομα του πατέρα της,γιατί μας στερησατε τέτοια ηδονή κυρία συγγραφέα;
Καλό ήταν....έτσι για να περάσει η ώρα και να ξεχαστεις, καλοκαίρι ή χειμώνα,για όποιον αρέσκεται σε τέτοια αναγνώσματα ήταν απ' τα καλά του είδους....
August 13, 2013
Με φόντο την Κρήτη τού σήμερα και τους κώδικες τιμής τού χθες εκτυλίσσεται μια ερωτική ιστορία, όπου το μίσος αναμετριέται με το πάθος και ο φόβος με την αγάπη.
τελειο!!το λατρεψα απο τις πρωτες σελιδες!!υπεροχοι χαρακτηρες..
Πάθος, έρωτας και δράση στο πιο έντονο στοιχείο τους.
απο τα καλυτερα βιβλια που διαβασα φετος!!!
τελειο!!το λατρεψα απο τις πρωτες σελιδες!!υπεροχοι χαρακτηρες..
Πάθος, έρωτας και δράση στο πιο έντονο στοιχείο τους.
απο τα καλυτερα βιβλια που διαβασα φετος!!!
August 19, 2013
Ίδανικό βιβλίο παραλίας όταν το μυαλό έχει γίνει κουρκούτι από τον μεσημεριανό ήλιο. Για να χρησιμοποιήσω έκφραση της αργκό, μιλάμε για "πολύ" άντρες, πολύ ξύλο, πολύ μίσος, γενικά πολύ οπισθοδρόμηση εν έτει 2013! Πασπαλισμένα όλα αυτά και με την απαραίτητη ομοφοβία η οποία δε συνάδει φυσικά με την αντρίλα του τόπου.
Πολύ δύσκολο να το καταπιείς!
Αλλά το πιο ωραίο από όλα ήταν αυτό με τη γιατρίνα! Αξεπέραστο! Ας αφήσουμε το ότι φυγαδεύτηκε 18 χρονών από ένα χωριό της Κρήτης και πήγε άγνωστη μεταξύ αγνώστων στην Αμερική όπου σπούδασε ιατρική! Μία στο δεκάκις εκατομμύριο! Προφανώς το χωριό είχε φροντιστήριο αγγλικών και είχε άφθαστο ταλέντο το κορίτσι (που με το ζόρι το άφηναν να ξεμυτίσει από το πεζοδρόμιο τ΄αδέρφια του)! Και προφανώς ανήκε στις διάνοιες που μπορούν να ξεχωρίσουν και να προοδεύσουν, χωρίς εξετάσεις στην Αμερική. Μία στο τετράκις εκατομμύριο! Πώς τα έκανε όλα αυτά αποτελεί ένα μυστήριο της πλοκής.
Το να είσαι όμως φτασμένη γιατρός στην Αμερική με καριέρες και επιστημονικό έργο και να έρθεις (άλλο θολό σημείο το πώς ήρθε, με απόσπαση; ως επιμελήτρια στο ΕΣΥ; ποιος ξέρει;) στο νοσοκομείο Χανίων για να υποστείς την τρέλα με λοφίο διάφορων χωριαταραίων που ζουν ακόμα στο 1950, εεεεε .... Είπαμε!
Αυτά δεν τα διαβάζει ούτε φυλακισμένος!
Πολύ δύσκολο να το καταπιείς!
Αλλά το πιο ωραίο από όλα ήταν αυτό με τη γιατρίνα! Αξεπέραστο! Ας αφήσουμε το ότι φυγαδεύτηκε 18 χρονών από ένα χωριό της Κρήτης και πήγε άγνωστη μεταξύ αγνώστων στην Αμερική όπου σπούδασε ιατρική! Μία στο δεκάκις εκατομμύριο! Προφανώς το χωριό είχε φροντιστήριο αγγλικών και είχε άφθαστο ταλέντο το κορίτσι (που με το ζόρι το άφηναν να ξεμυτίσει από το πεζοδρόμιο τ΄αδέρφια του)! Και προφανώς ανήκε στις διάνοιες που μπορούν να ξεχωρίσουν και να προοδεύσουν, χωρίς εξετάσεις στην Αμερική. Μία στο τετράκις εκατομμύριο! Πώς τα έκανε όλα αυτά αποτελεί ένα μυστήριο της πλοκής.
Το να είσαι όμως φτασμένη γιατρός στην Αμερική με καριέρες και επιστημονικό έργο και να έρθεις (άλλο θολό σημείο το πώς ήρθε, με απόσπαση; ως επιμελήτρια στο ΕΣΥ; ποιος ξέρει;) στο νοσοκομείο Χανίων για να υποστείς την τρέλα με λοφίο διάφορων χωριαταραίων που ζουν ακόμα στο 1950, εεεεε .... Είπαμε!
Αυτά δεν τα διαβάζει ούτε φυλακισμένος!
April 8, 2015
Στην πραγματικότητα τα 4 αστέρια ειναι υπερβολικά αν σκεφτώ το κοινότυπο σενάριο που σε όλους μας κάτι θυμισε για την ακρίβεια περίμενα πότε θα ξεπηδήσει μέσα απο το βιβλίο ο ιωσήφ μαρινάκης καθώς και τις συγγραφικές παγίδες που έπεσε η συγγραφέας στη γραφή της όμως για κάποιο λόγο έμεινα ξάγρυπνη να το διαβάζω μέχρι τα χαράματα. Ο λόγος γιατι πολύ απλά για ένα βράδυ ήθελα ένα χάπι εντ.να κλείσω τα μάτια και να ονειρευτώ το δικό μου χάπι εντ. Δεν χρειαζεται πάντα ένα βιβλίο να είναι το απαύγασμα της λογοτεχνίας για να σε ταξιδέψει με τον τρόπο του και να σε κερδίσει ακόμα και μέσα απο τις αδυναμίες του
October 15, 2014
Σίγουρα πρόκειται για ένα βιβλίο που είναι "ξεκούραστο" στην ανάγνωσή του. Επίσης, όλοι αντιλαμβανόμαστε πως το θέμα της ιστορίας μόνο προτότυπο δεν είναι. Αυτό όμως που με ενόχλησε περισσότερο, είναι το γεγονός της επανάληψης αυτούσιων διαλόγων ή ακόμα και ολόκληρων σκηνών απο το σήριαλ του ΑΝΤ1 που ανέφεραν και άλλοι αναγνώστες σε προηγούμενα σχόλια. Είναι δε, τόσο έντονο το φαινόμενο που μου έκανε τόση απορία ωστε να ψάξω την ημερομηνία της έκδοσης του βιβλίου αφού πίστευα πως το σήριαλ είναι βασισμένο σε αυτό. Εκτός φυςικα απο το τελος που αλλάζει εντελώς. Ωστόσο, παραμένει ένα ευανάγνωστο βιβλίο που παιρνάει η ώρα του αναγνώστη ευχάριστα.
October 3, 2015
Εγώ που δεν έχω δει την σειρά στον Αντεννα, το απόλαυσα το βιβλίο κι ας είχε για θέμα κάτι το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου.
Αλλά θέλω να σταθώ σε κάποια πράγματα που διάβασα στα σχόλια.
Απορεί και ειρωνεύεται μια κυρία για το πως κατάφερε και πήγε η ηρωίδα στην Αμερική, ξένη μεταξύ ξένων και πήρε και πτυχίο κτλ.
Η θεία μου πήγε στην Αυστραλία την δεκαετία του 60 χωρίς να ξέρει κανέναν και με πολλη δουλειά κατάφερε και έμαθε την γλώσσα, πήγε στο πανεπιστήμιο και τώρα εχει μια καλή δουλειά. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς στην χώρα μας, θα είχε γυρίσει. Και φυσικά δεν είναι η μόνη. Δεκάδες μεταναστών το έχουν καταφέρει αυτό.
Καλές οι ειρωνίες και οι κακίες, αλλά να στέκουν.
Επίσης, την τελευταία φορά που έλεγξα, υπάρχει περίληψη στο οπισθόφυλλο οπότε ξέρουμε απο πριν τι περίπου θα διαβάσουμε.
Με την μόνη "κακή" κριτική που θα συμφωνήσω είναι αυτό που πήγαινε απο παρελθόν σε παρόν πολύ απότομα. Αλλά μετα την 2-3 φορά το συνήθισα.
Και ίσως να έχει δίκιο κάποια αναγνώστρια που έγραψε για την σεναριογράφο και συγγραφέα.
Για άλλη μια φορά να δώσω συγχαρητήρια στην κα Κράλλη για τον τρόπο γραφης της. Είναι πολύ ζωντανός και άμεσος και αυτό είναι το μεγάλο συν στα βιβλία της.
Αλλά θέλω να σταθώ σε κάποια πράγματα που διάβασα στα σχόλια.
Απορεί και ειρωνεύεται μια κυρία για το πως κατάφερε και πήγε η ηρωίδα στην Αμερική, ξένη μεταξύ ξένων και πήρε και πτυχίο κτλ.
Η θεία μου πήγε στην Αυστραλία την δεκαετία του 60 χωρίς να ξέρει κανέναν και με πολλη δουλειά κατάφερε και έμαθε την γλώσσα, πήγε στο πανεπιστήμιο και τώρα εχει μια καλή δουλειά. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς στην χώρα μας, θα είχε γυρίσει. Και φυσικά δεν είναι η μόνη. Δεκάδες μεταναστών το έχουν καταφέρει αυτό.
Καλές οι ειρωνίες και οι κακίες, αλλά να στέκουν.
Επίσης, την τελευταία φορά που έλεγξα, υπάρχει περίληψη στο οπισθόφυλλο οπότε ξέρουμε απο πριν τι περίπου θα διαβάσουμε.
Με την μόνη "κακή" κριτική που θα συμφωνήσω είναι αυτό που πήγαινε απο παρελθόν σε παρόν πολύ απότομα. Αλλά μετα την 2-3 φορά το συνήθισα.
Και ίσως να έχει δίκιο κάποια αναγνώστρια που έγραψε για την σεναριογράφο και συγγραφέα.
Για άλλη μια φορά να δώσω συγχαρητήρια στην κα Κράλλη για τον τρόπο γραφης της. Είναι πολύ ζωντανός και άμεσος και αυτό είναι το μεγάλο συν στα βιβλία της.
March 10, 2014
Συγκλονιστικό μυθιστόρημα με καταπληκτική πλοκή και αφήγηση. Καθώς το διάβαζα ένιωσα χαρά, αγωνία, φόβο, νοσταλγία, λύπη. Ένιωθα πως βρισκόμουν εκεί και ως αυτόπτης μάρτυρας, χαιρόμουν με τη χαρά τους, λυπόμουν με τον πόνο τους, γελούσα με τα αστεία τους, νοσταλγούσα με τις αναμνήσεις τους και λαχταρούσα όσο τίποτα άλλο να δω το όνειρο του κάθε ήρωα να πραγματοποιείται. Ειλικρινά είναι συγκλονιστικό να νιώθεις όλα αυτά τα συναισθήματα. Νιώθεις ότι ζωντανεύει το είναι σου. Είναι ένα ονειρικό ταξίδι στον έρωτα και στην όμορφη Κρήτη στα ήθη και στα εθιμα της.Μια βεντέτα που χωρίζει τους ανθρώπους αλλά η αγάπη τα ενώνει όλα. Με κόστος βέβαια πάντοτε. Πέτρος-Ειρήνη, Φιλιώ-Λευτέρης, Νικόλας-Αθηνά. Τρία ζευγάρια και δύο οικογένειες να στοιχειώνουν τον έρωτά τους. Ρουσάκηδες από τη μία, Ορφανοί από την άλλη. Μίσος να τους διαφεντεύει και να τους απομακρύνει, αγάπη να τους ενώνει αλλά να τους εξωθεί και στα άκρα. Είμαι βιβλιοφάγος! Όμως αυτό το βιβλίο το απόλαυσα δεν το ρούφηξα. Περιμένω με ανυπομονησία την συνέχεια του Λευτέρη και της Φιλιώς. ΣΟΥΛΑ
August 14, 2018
Δεν περίμενα με τίποτα να μου αρέσει τόσο πολύ ένα βιβλίο βασισμένο σε μια κρητική βεντέτα, που θεωρώ κάτι αδιανόητο στις μέρες μας. Δόθηκε μια εντελώς διαφορετική διάσταση σ' αυτό το θέμα. Ο φόβος και ο πόνος των ανθρώπων που βιώνουν κάτι τέτοιο.Ο έρωτας που σε πηγαίνει στον παράδεισο και σε πονά ταυτόχρονα. Το διάβασα σε δύο μέρες! Δεν μπορούσα με τίποτα να σταματήσω....
August 20, 2019
Μου το έδωσε η κουμπάρα μου να το διαβάσω και το πήρα διστακτικά μιας και έχω μισήσει τον εαυτό μου μερικές φορές που πάλευα να εγκλιματιστώ με την Ελληνική λογοτεχνία. Όμως... το συγκεκριμένο βιβλίο από το πρώτο κεφάλαιο κατάλαβα πως ήταν για μένα! Δεν έχω δει ποτέ ολόκληρο το "Της αγάπης μαχαιριά" γιατί βλέπω ότι πολλοί το συγκρίνουν. Λογικό υποθέτω... Κρήτη, βεντέτες, μαύρα κτλ...
Εγώ πάντως το λάτρεψα! Μου αρέσει πολύ η απλή γραφή της Κράλλη και έχει υπέροχο χιούμορ! Επίσης, περιέχει πολύ ωραίες περιγραφές και δύο υπέροχα love story. Της Ειρήνης με τον Πέτρο και του Λευτέρη με τη Φιλιώ.
Από τα αγαπημένα μου ever βιβλία! Θα το διάβαζα ξανά και ξανά!
Εγώ πάντως το λάτρεψα! Μου αρέσει πολύ η απλή γραφή της Κράλλη και έχει υπέροχο χιούμορ! Επίσης, περιέχει πολύ ωραίες περιγραφές και δύο υπέροχα love story. Της Ειρήνης με τον Πέτρο και του Λευτέρη με τη Φιλιώ.
Από τα αγαπημένα μου ever βιβλία! Θα το διάβαζα ξανά και ξανά!
September 21, 2018
Διαφέρει αισθητά από άλλα παρόμοια βιβλία ως προς το γράψιμο, είναι πολύ καλογραμμένο και καθόλου κουραστικό, διαβάζεται πολύ γρήγορα.
Η ιστορία σε κάποια σημεία έχει κάποιες πρωτοτυπίες αλλά χωρίς σπουδαία διαφορά από άλλες παρεμφερείς. Κρητική βεντέτα και αρκ��τές κοινοτυπίες.
Σε σύγκριση με άλλα βιβλία του είδους (που εκτός από προβλέψιμα είναι και κακογραμμένα) ίσως αξίζει και 4*, απλώς δεν είμαι φαν...
Η ιστορία σε κάποια σημεία έχει κάποιες πρωτοτυπίες αλλά χωρίς σπουδαία διαφορά από άλλες παρεμφερείς. Κρητική βεντέτα και αρκ��τές κοινοτυπίες.
Σε σύγκριση με άλλα βιβλία του είδους (που εκτός από προβλέψιμα είναι και κακογραμμένα) ίσως αξίζει και 4*, απλώς δεν είμαι φαν...
March 21, 2013
Bainodas stin ipothesi exei arketo endiaferon k einai ena vivlio pou diavazetai grigora... Parola auta se kapoia simeia i gnwmi mu einai pes plateiazei.
December 13, 2016
Με αυτο το βιβλιο γνωρισα τη συγγραφεα και τη λατρεψα. Ερωτετυτηκα τους ηρωες και τον τοπο. Ειναι απο τα βιβλια που θες να τα διαβαζεις ξανα και ξανα και δεν τα χορταινεις.
July 1, 2020
Ενα ανάγνωσμα που απόλαυσα ιδιαίτερα.
January 25, 2021
ΕΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ "ΔΥΝΑΤΟ" ΒΙΒΛΙΟ!!! Μπράβο κυρία Κράλλη!!!!
March 25, 2021
Ένα βιβλίο που Το διάβασα απνευστί....εξαιρετική πλοκή, γρήγορο, με εναλλαγές και δομημένους χαρακτήρες....με συνόδευε η ιστορία μέρες μετά που το τελείωσα...
May 5, 2021
Συγκλονιστικο βιβλιο.. μια ιστορια αγαπης του πετρου κ της ειρηνης που εζεισε 20 χρονια μετα μεσα σε μια βεντετα. Θανατοι και τραυματισμοι μεσα στη ζωη τους κ μονιμος φοβος..
April 20, 2023
Ρομάντζο μεν, από τα πολύ καλά δε😁
September 6, 2020
Πρώτη γνωριμία με την συγγραφέα. Αν και η υπόθεση δεν είναι πρωτότυπη,ο τρόπος που την έχει αποδώσει είναι τόσο όμορφος που δεν σε κάνει να βαρεθείς ούτε στιγμή. Έντονα συναισθήματα,δυνατοί χαρακτήρες δοσμένοι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο .
June 22, 2013
Αγαπητέ/ή συγγραφέα,
Από πρωτοτυπία 0/10 ντάξει τι να κάνομε δεν πειράζει, ολόκληρο τουαιλάιτ και 50 σέιντς οφ γκρέυ έχουν βγει από παραγωγά έργα μυθοπλασίας καλά να 'μαστε σας εύχομαι και συνέχεια εφόσον πληρώνει.
Ωραία ιστορία αγάπης, με την ανατροπή στα προσχεδιασμένα γεγονότα ακριβώς εκεί που την ήθελα, το χάπι εντ που πλήρωσα το πήρα, και η συνέχιση της ιστορίας από κει που την περίμενα να τελειώσει πάλι καλή ήταν, καμία σχέση με τα ζευγάρια του πρωτογενούς κι αυτό μια χαρά κι αποδεκτή συγγραφική βούληση.
Μου έγινε σκατά όμως ο αγαπημένος χαρακτήρας δλδ η πολύπλοκη και υπέροχη κ. Ουρανία(Αρετή) που με τα ελαττώματά της, την εκδίκησή της τη μνήμη της και την πίκρα της μπήκε στην καρδιά μου. Μα να πει πουτάνα την Ειρήνη δεν σου το συγχωρώ, κ. Συγγραφέα. Γενικώς μια μισογυνία που μυρίστηκα στο πρωτογενές πήγε ήρθε έκατσε έκανε φωλιά και γεννοβόλησε κιόλας στο βιβλίο. Rape culture conditioning, slut-shaming, prostitute-shaming και χαχαχα η προσπάθεια να δείξετε προοδευτικότητα με τον Μάικλ και το Χάρι σκατά κι αυτή με τον τρόπο που χειριστήκατε τους ομοφοβικούς σας χαρακτήρες (Πέτρο και Λευτέρη).
Αυτό που κάνει το βιβλίο αυτό μια απλή και ξεπεταγμένη ιστορία αγάπης αντί για μια επική ιστορία (αγάπης) είναι η έλλειψη κινήτρων. Πολλοί οι δευτερεύοντες χαρακτήρες αλλά ξύλινοι και απογοητευτικοί. Η βεντέτα είναι πειστική μόνο όταν οι χαρακτήρες την κρατούν ζωντανοί και μας αποξενώσατε από τα κίνητρα των χαρακτήρων: την αγάπη για την οικογένεια και το άδικο δλδ δεν αφήσατε να νιώσουμε συμπάθεια για χαρακτήρες που πέθαναν ή μάλλον φοβηθήκατε να σκοτώσετε συμπαθείς χαρακτήρες.
Τεσπα
Αναρωτιέμαι αν είχατε άχτι τη Μαρία που κάθε 2η λέξη που έβγαινε απ' το στόμα της ήταν <<αγαπάω>>. Αυτή η λέξη κρατούσε όλη τη σειρά. Αυτή η λέξη μας κάνει να κατανοήσουμε ακόμα και φονιάδες.
Από πρωτοτυπία 0/10 ντάξει τι να κάνομε δεν πειράζει, ολόκληρο τουαιλάιτ και 50 σέιντς οφ γκρέυ έχουν βγει από παραγωγά έργα μυθοπλασίας καλά να 'μαστε σας εύχομαι και συνέχεια εφόσον πληρώνει.
Ωραία ιστορία αγάπης, με την ανατροπή στα προσχεδιασμένα γεγονότα ακριβώς εκεί που την ήθελα, το χάπι εντ που πλήρωσα το πήρα, και η συνέχιση της ιστορίας από κει που την περίμενα να τελειώσει πάλι καλή ήταν, καμία σχέση με τα ζευγάρια του πρωτογενούς κι αυτό μια χαρά κι αποδεκτή συγγραφική βούληση.
Μου έγινε σκατά όμως ο αγαπημένος χαρακτήρας δλδ η πολύπλοκη και υπέροχη κ. Ουρανία(Αρετή) που με τα ελαττώματά της, την εκδίκησή της τη μνήμη της και την πίκρα της μπήκε στην καρδιά μου. Μα να πει πουτάνα την Ειρήνη δεν σου το συγχωρώ, κ. Συγγραφέα. Γενικώς μια μισογυνία που μυρίστηκα στο πρωτογενές πήγε ήρθε έκατσε έκανε φωλιά και γεννοβόλησε κιόλας στο βιβλίο. Rape culture conditioning, slut-shaming, prostitute-shaming και χαχαχα η προσπάθεια να δείξετε προοδευτικότητα με τον Μάικλ και το Χάρι σκατά κι αυτή με τον τρόπο που χειριστήκατε τους ομοφοβικούς σας χαρακτήρες (Πέτρο και Λευτέρη).
Αυτό που κάνει το βιβλίο αυτό μια απλή και ξεπεταγμένη ιστορία αγάπης αντί για μια επική ιστορία (αγάπης) είναι η έλλειψη κινήτρων. Πολλοί οι δευτερεύοντες χαρακτήρες αλλά ξύλινοι και απογοητευτικοί. Η βεντέτα είναι πειστική μόνο όταν οι χαρακτήρες την κρατούν ζωντανοί και μας αποξενώσατε από τα κίνητρα των χαρακτήρων: την αγάπη για την οικογένεια και το άδικο δλδ δεν αφήσατε να νιώσουμε συμπάθεια για χαρακτήρες που πέθαναν ή μάλλον φοβηθήκατε να σκοτώσετε συμπαθείς χαρακτήρες.
Τεσπα
Αναρωτιέμαι αν είχατε άχτι τη Μαρία που κάθε 2η λέξη που έβγαινε απ' το στόμα της ήταν <<αγαπάω>>. Αυτή η λέξη κρατούσε όλη τη σειρά. Αυτή η λέξη μας κάνει να κατανοήσουμε ακόμα και φονιάδες.
Displaying 1 - 29 of 29 reviews