What do you think?
Rate this book
Eerst grijs dan wit dan blauw
Het is maandagochtend. Een oogarts vindt de vrouw met wie hij een buitenechtelijke affaire beleefde liggend op de grond, in een rooddoorweekt, kanten hemd. Ze is door messteken om het leven gebracht.
Drie jaar eerder. Een man ontdekt dat zijn vrouw zonder een woord het huis heeft verlaten. Ze blijft jaren weg. Bij terugkomst weigert ze ook maar iets over haar avonturen te vertellen.
Een bus-, trein-, boot- en vliegreis. Een vrouw gaat terug naar de plekken die haar leven kleurden.
Het is vrijdagochtend. Een autistische jongen verheugt zich op een begrafenis. De overledene zette hem op het spoor van wat zijn leven zou beheersen: de sterren.
Eerst grijs dan wit dan blauw is een meeslepend vierluik, dat zijn geheimen pas geleidelijk prijsgeeft. Een klassieke roman over de onkenbaarheid van de ander en de grillen van het lot.
Drie jaar eerder. Een man ontdekt dat zijn vrouw zonder een woord het huis heeft verlaten. Ze blijft jaren weg. Bij terugkomst weigert ze ook maar iets over haar avonturen te vertellen.
Een bus-, trein-, boot- en vliegreis. Een vrouw gaat terug naar de plekken die haar leven kleurden.
Het is vrijdagochtend. Een autistische jongen verheugt zich op een begrafenis. De overledene zette hem op het spoor van wat zijn leven zou beheersen: de sterren.
Eerst grijs dan wit dan blauw is een meeslepend vierluik, dat zijn geheimen pas geleidelijk prijsgeeft. Een klassieke roman over de onkenbaarheid van de ander en de grillen van het lot.
283 pages, Paperback
First published January 1, 1991
16 people are currently reading
280 people want to read
About the author
Margriet de Moor
34 books30 followersMargriet de Moor was born in Noordwijk, the Netherlands, in 1941. She comes from a Catholic family with many children and grew up with nine siblings, six of them girls. The theme of sisterhood was to become a common theme in her work. She studied Piano and Song at the Royal Conservatory of The Hague, and was especially interested in the music of avant-garde composers such as Schönberg, Satie and Debussy. She began to appear regularly on stage as a solo singer from 1968 onwards. Ten years later she resumed her studies again, this time in Art History and Archaeology at the University of Amsterdam.
Following her marriage to the sculptor Heppe de Moor she founded an art salon in 's-Graveland, near Amsterdam, in 1984. She made films and video portraits of the artists involved in the salon. One year later she began to write prose, which from the outset displayed a complex structure and atmospheric density. In 1988 de Moor's first volume of short stories appeared, »Op de rug gezien« (t: Back views), which was awarded the Gouden Ezelsoor for best selling first work. She achieved international recognition with her first novel, »Eerst grijs dan wit dan blauw« (1991; Eng. »First Grey, then White, then Blue«, 1994), which has been translated into eleven languages to date. The murder of a young woman, who disappeared years ago, is reconstructed from the perspectives of three different people.
Her musical preferences have always been modern, as is also true of de Moor's literary tastes, which include avant-garde stylists such as Beckett, Borges and Ionesco. »My creative thought is wrought from musical forms, yet I will never try to translate a specific musical form directly into literature.« In her work she is often preoccupied – against the backdrop of historical events and epochs – with the fateful powers which rail against human strivings to control life. Thus music and love are recurring themes. »De Virtuoos« (1993; Eng. »The Virtuoso«, 1996) concerns a woman's love for a castrato in 18th Century Naples. »Hertog van Egypte« (1996; Eng. »The Duke of Egypt«, 2001), similarly, describes the love story of an unusual couple, in this case between a gypsy and a female farmer, who get married in the sixties.
In her novel, »De verdronkene« (2005; t: The drowned), recently translated into German, de Moor tells the story of the flooding of the southwest province of Zeeland in 1953. The destiny of two sisters with similar looks is played out, as they switch roles on the day of the catastrophe itself. Thus one sister dies at the place where the other sister was meant to be.
De Moor has been awarded many prizes, including the Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs and the Ako Literature Prize. She lives in Amsterdam.
© internationales literaturfestival berlin
Geboren als Margaretha Maria Antonette Neefjes, moeder van beeldend kunstenaar Lara de Moor (1969) en schrijfster Marente de Moor (1972)
Following her marriage to the sculptor Heppe de Moor she founded an art salon in 's-Graveland, near Amsterdam, in 1984. She made films and video portraits of the artists involved in the salon. One year later she began to write prose, which from the outset displayed a complex structure and atmospheric density. In 1988 de Moor's first volume of short stories appeared, »Op de rug gezien« (t: Back views), which was awarded the Gouden Ezelsoor for best selling first work. She achieved international recognition with her first novel, »Eerst grijs dan wit dan blauw« (1991; Eng. »First Grey, then White, then Blue«, 1994), which has been translated into eleven languages to date. The murder of a young woman, who disappeared years ago, is reconstructed from the perspectives of three different people.
Her musical preferences have always been modern, as is also true of de Moor's literary tastes, which include avant-garde stylists such as Beckett, Borges and Ionesco. »My creative thought is wrought from musical forms, yet I will never try to translate a specific musical form directly into literature.« In her work she is often preoccupied – against the backdrop of historical events and epochs – with the fateful powers which rail against human strivings to control life. Thus music and love are recurring themes. »De Virtuoos« (1993; Eng. »The Virtuoso«, 1996) concerns a woman's love for a castrato in 18th Century Naples. »Hertog van Egypte« (1996; Eng. »The Duke of Egypt«, 2001), similarly, describes the love story of an unusual couple, in this case between a gypsy and a female farmer, who get married in the sixties.
In her novel, »De verdronkene« (2005; t: The drowned), recently translated into German, de Moor tells the story of the flooding of the southwest province of Zeeland in 1953. The destiny of two sisters with similar looks is played out, as they switch roles on the day of the catastrophe itself. Thus one sister dies at the place where the other sister was meant to be.
De Moor has been awarded many prizes, including the Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs and the Ako Literature Prize. She lives in Amsterdam.
© internationales literaturfestival berlin
Geboren als Margaretha Maria Antonette Neefjes, moeder van beeldend kunstenaar Lara de Moor (1969) en schrijfster Marente de Moor (1972)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 47 reviews
June 1, 2024
Rating: 4* of five
The Publisher Says: Magda in life—no less than Magda in death—was an enigma. A free spirit, alluring but private, loving yet remote. Where did she go during the years of her disappearance? Was it truly to the world of the stars? For her husband Robert, who wanted to possess her, body and soul, what Magda gave him was never enough. He murdered her, leaving her lover to discover her body.
Now, as friends gather for her funeral, the mystery of Magda's life is slowly, tantalizingly, revealed. Who really knew Magda, and what truths has her death revealed? First Gray, Then White, Then Blue, Margriet de Moor's first novel, is a story of perception, love, and mortality, told with a bewitching power. Margriet de Moor's novels and stories have been garnering high praise on both sides of the Atlantic, and her feel for physical detail, psychological nuance, and the quiet power of her storytelling have made her one of the most interesting and provocative contemporary writers. First Gray, Then White, Then Blue will be sure to captivate lovers of last year's The Virtuoso, while finding new fans for a writer endowed with the gift for mapping emotional worlds with unerring accuracy.
My Review: I read this book twenty or so years ago, and fancied it as a film. (A project unlaunched, alas.) I liked its spareness, and was completely unsurprised to learn that Margriet de Moor was trained first in music. I can imagine this tale as a song-cycle; a suite of voices telling the ordinary life of a group of ordinary people whose paths intertwine around war and tragedy. How simple, how baroque, how complete it is to make the fullness of a life into fiction. And how satisfying to experience that fiction. The Overlook Press edition of this book came out after I read the Picador UK translation; in fact, the editor at Overlook who acquired The Virtuouso and this novel for the US market was in my office once while I was an agent, and was deeply surprised that I had read the book. I've always thought that de Moor would have enjoyed that moment of mutual surprise each of us experienced, one that someone knew of her discovery and one that someone finally paid attention to his.
Please see the rest of the review at Expendable Mudge Muses Aloud.
The Publisher Says: Magda in life—no less than Magda in death—was an enigma. A free spirit, alluring but private, loving yet remote. Where did she go during the years of her disappearance? Was it truly to the world of the stars? For her husband Robert, who wanted to possess her, body and soul, what Magda gave him was never enough. He murdered her, leaving her lover to discover her body.
Now, as friends gather for her funeral, the mystery of Magda's life is slowly, tantalizingly, revealed. Who really knew Magda, and what truths has her death revealed? First Gray, Then White, Then Blue, Margriet de Moor's first novel, is a story of perception, love, and mortality, told with a bewitching power. Margriet de Moor's novels and stories have been garnering high praise on both sides of the Atlantic, and her feel for physical detail, psychological nuance, and the quiet power of her storytelling have made her one of the most interesting and provocative contemporary writers. First Gray, Then White, Then Blue will be sure to captivate lovers of last year's The Virtuoso, while finding new fans for a writer endowed with the gift for mapping emotional worlds with unerring accuracy.
My Review: I read this book twenty or so years ago, and fancied it as a film. (A project unlaunched, alas.) I liked its spareness, and was completely unsurprised to learn that Margriet de Moor was trained first in music. I can imagine this tale as a song-cycle; a suite of voices telling the ordinary life of a group of ordinary people whose paths intertwine around war and tragedy. How simple, how baroque, how complete it is to make the fullness of a life into fiction. And how satisfying to experience that fiction. The Overlook Press edition of this book came out after I read the Picador UK translation; in fact, the editor at Overlook who acquired The Virtuouso and this novel for the US market was in my office once while I was an agent, and was deeply surprised that I had read the book. I've always thought that de Moor would have enjoyed that moment of mutual surprise each of us experienced, one that someone knew of her discovery and one that someone finally paid attention to his.
Please see the rest of the review at Expendable Mudge Muses Aloud.
December 4, 2023
Vier delen vanuit vier (vijf, bij de moeder ook de zoon meegerekend) gezichtspunten. Vanaf deel drie start de herhaling en ontstaat de vraag wat de schrijver nu precies wil vertellen. Is het dat mensen raadsels zijn en blijven, ook al ken je elkaar al lange tijd? Het is opvallend dat de twee meest raadselachtige figuren, de autistische zoon en de protagonist, het zo goed met elkaar kunnen vinden over een gedeelde passie voor ons raadselachtige universum. Maar waarom? En waarom houdt de protagonist haar mond zo stijf gesloten over de toch niet zo opzienbarende gebeurtenissen tijdens haar verdwijning? Waarom ze verdwijnt wordt in uitputtende vage beschrijvingen ook niet echt duidelijk. Of het moet liggen in de ultieme vrijheid om te kunnen doen wat je wilt, zonder daar rekenschap over te hoeven afleggen. Al met al is het een onbevredigend gevoel aan het einde van de roman en blijf ik zitten met vele onopgehelderde vraagtekens.
January 28, 2014
De titel maakte me nieuwsgierig. Het verhaal is op zich ook mooi, maar De Moor kiest ervoor om het zeer ontoegankelijk te maken. Dat zit hem zowel in de structuur als in taalgebruik. Ongetwijfeld een knap boek, maar ik vond het gewoon niet prettig lezen, maar zwoegen.
June 3, 2016
Didn't finish. Got tired from descriptions of other people's very private problems without any wider context that would give me a chance to really relate and understand. Every couple is complicated enough. Why tell the story of these two? Didn't see the point.
October 11, 2018
Ich würde das Buch gerne noch mal lesen. Ich glaube,dass es in seiner Leichtigkeit doch sehr tief ist und dass man sich darauf einlassen muss. Es geht um eine Frau, die ein Geheimnis für sich behalten will und sich darüber ausschweigt, was in ihrem Umfeld nicht akzeptiert werden kann. Im Roman, der 1991 veröffentlicht wurde, wird angemerkt, dass zu der Zeit durch eine autobiographische Medienflut jeder ganz nah an den Schicksalen anderer dran ist... Das ist ein Aspekt, der sich natürlich enorm auf die Erwartungshaltung von zwischenmenschlicher Nähe und Öffnung auswirkt. Insofern interessant, dass man sich vor facebook/instagram etc. daran gestoßen hat...Vielleicht stellt der Roman somit (ver-öffentlicht) ein Plädoyer für das Verschwiegene dar.
June 4, 2016
I didn't liked it at all
November 25, 2022
Het idee is verleidelijk maar raar: een vrouw verdwijnt zonder haar man in te lichten, blijft twee (?) jaar weg en als ze er weer is, gaat alles gewoon door zonder uitleg over waarom of waarheen. Nogal in het begin wordt die vrouw door haar man vermoord, maar doordat ik na 300 pagina's gestopt ben, weet ik niet of dat nog ergens een rol speelt of hoe het afloopt.
Er wordt enerzijds te weinig uitgelegd in dit boek, met name over dat waarom en waarheen, dat hoogstens zijdelings aan de orde komt. Maar anderzijds wordt er veel te veel uitgelegd, waardoor het verhaal verzandt in eindeloos voortkabbelende uitweidingen over bijna niks, met alle gedachten van de verteller van dienst, die telkens een ander is. De verschillende vertellers blijken ook nog telkens in ander tijden te leven, wat de spanning maar moeilijk kan vasthouden.
Na 320 pagina's geloofde ik het wel en was mijn behoefte om te weten hoe dit moest aflopen geblust. Terwijl het gegeven dus nogal raar is. Waarom reageert die man zo koel en waarschuwt hij de politie niet? Waarom probeert hij haar niet te vinden?
Wel mooie zinnen af en toe.
Er wordt enerzijds te weinig uitgelegd in dit boek, met name over dat waarom en waarheen, dat hoogstens zijdelings aan de orde komt. Maar anderzijds wordt er veel te veel uitgelegd, waardoor het verhaal verzandt in eindeloos voortkabbelende uitweidingen over bijna niks, met alle gedachten van de verteller van dienst, die telkens een ander is. De verschillende vertellers blijken ook nog telkens in ander tijden te leven, wat de spanning maar moeilijk kan vasthouden.
Na 320 pagina's geloofde ik het wel en was mijn behoefte om te weten hoe dit moest aflopen geblust. Terwijl het gegeven dus nogal raar is. Waarom reageert die man zo koel en waarschuwt hij de politie niet? Waarom probeert hij haar niet te vinden?
Wel mooie zinnen af en toe.
May 31, 2012
Heftig boek, mooie wisseling van perspectieven
June 24, 2012
Als Hörbuch gehört aber nicht bis zum Ende. War einfach zu verwirrend mit Zeit- und Ortsprüngen.
September 25, 2023
It was such a mess! The idea was rather nice, but the interpretation of the story bothered and franticly bored me.
February 12, 2023
Nee, romanschrijvers hoeven een verhaal helemaal niet rechtlijnig te vertellen, het mag best avontuurlijk geconstrueerd zijn, vind ik. Maar Margriet de Moor ontspoort toch lichtjes in dit boek. Je moet als lezer voortdurend bij de pinken zijn of de hij uit de vorige paragraaf wordt een ik in de volgende, tijden verspringen soms zelfs binnen eenzelfde paragraaf. Lezen mag best een inspanning vragen, maar als het lijkt alsof de schrijver bewust ingewikkeld gaat doen, dan krijgt het iets potsierlijk.
"Eerst grijs dan wit dan blauw" werd haast unaniem lovend onthaald bij verschijning in 1991 en won dat jaar ook de AKO-prijs. Ik heb het boek in de slipstream van die hype gekocht in 1993, maar liet het liggen tot nu. Ik had in die tijd wel "De Virtuoos" (1993) gelezen en vond dat heel knap en meeslepend.
Het boek is wat je een psychologische roman zou noemen, met een redelijke premisse (een vrouw verdwijnt spoorloos gedurende 2 jaar en houdt bij thuiskomst de lippen stijf op elkaar over wat ze al die tijd heeft gedaan. Haar man wordt gek van zoveel stilzwijgendheid en vermoordt haar een jaar later.), helaas een premisse waar De Moor niet gek veel mee doet. Veeleer doorgrondt ze de innerlijke ziel van haar 5 hoofdpersonages, dat ene stel dus, een bevriend paar en hun autistische zoon (in 1991 werd die nog "zwakzinnig" genoemd blijkbaar). En de flash-backs stapelen elkaar in sneltreinvaart op, vandaar de vele tijd- en vertelstandpuntwissels. Elke paragraaf op zich is sfeervol geschreven, soms wat maniëristisch, maar passons. Wat een beetje ergerlijk wordt is dat De Moor haast huivert van meer dan een bladzijde na elkaar gewoon door te gaan met het verhaal waar ze mee bezig is. Dwangmatig gooit ze er innerlijke bedenkingen en flash-backs tussen of verandert ze het vertelstandpunt. Alleen in het lange derde hoofdstuk waarin de verdwenen vrouw haar twee jaar lange omzwervingen vertelt, wordt er wat rechtlijnig verhaalt, maar het is in dat verhaal vruchteloos zoeken naar de reden van die vlucht, naar het moment van catharsis of welke openbaring ik dan ook had verwacht.
In recensies van toen lees je dat het boek gaat over het feit dat het onmogelijk is voor mensen om elkaar ooit helemaal te begrijpen. Maar moet je daarvoor ook zo'n verwoede pogingen doen om je boek ook een beetje onbegrijpelijk te maken? Misschien had ik dit boek toch tijdens de hype eromheen moeten lezen?
"Eerst grijs dan wit dan blauw" werd haast unaniem lovend onthaald bij verschijning in 1991 en won dat jaar ook de AKO-prijs. Ik heb het boek in de slipstream van die hype gekocht in 1993, maar liet het liggen tot nu. Ik had in die tijd wel "De Virtuoos" (1993) gelezen en vond dat heel knap en meeslepend.
Het boek is wat je een psychologische roman zou noemen, met een redelijke premisse (een vrouw verdwijnt spoorloos gedurende 2 jaar en houdt bij thuiskomst de lippen stijf op elkaar over wat ze al die tijd heeft gedaan. Haar man wordt gek van zoveel stilzwijgendheid en vermoordt haar een jaar later.), helaas een premisse waar De Moor niet gek veel mee doet. Veeleer doorgrondt ze de innerlijke ziel van haar 5 hoofdpersonages, dat ene stel dus, een bevriend paar en hun autistische zoon (in 1991 werd die nog "zwakzinnig" genoemd blijkbaar). En de flash-backs stapelen elkaar in sneltreinvaart op, vandaar de vele tijd- en vertelstandpuntwissels. Elke paragraaf op zich is sfeervol geschreven, soms wat maniëristisch, maar passons. Wat een beetje ergerlijk wordt is dat De Moor haast huivert van meer dan een bladzijde na elkaar gewoon door te gaan met het verhaal waar ze mee bezig is. Dwangmatig gooit ze er innerlijke bedenkingen en flash-backs tussen of verandert ze het vertelstandpunt. Alleen in het lange derde hoofdstuk waarin de verdwenen vrouw haar twee jaar lange omzwervingen vertelt, wordt er wat rechtlijnig verhaalt, maar het is in dat verhaal vruchteloos zoeken naar de reden van die vlucht, naar het moment van catharsis of welke openbaring ik dan ook had verwacht.
In recensies van toen lees je dat het boek gaat over het feit dat het onmogelijk is voor mensen om elkaar ooit helemaal te begrijpen. Maar moet je daarvoor ook zo'n verwoede pogingen doen om je boek ook een beetje onbegrijpelijk te maken? Misschien had ik dit boek toch tijdens de hype eromheen moeten lezen?
March 17, 2024
Eines der sinnlichsten Bücher, welches ich je gelesen habe.
Zum einen, weil de Moor schreibt wie im Traum, die Handlung ist verwoben mit fast schon lyrischer Sprache, und von einer Erotik, Melancholie und Leichtigkeit durchzogen; zum anderen, weil die Handlung selbst, das Verschwinden und wieder Auftauchen einer Frau, eine faszinierende Thematik bildet, insofern, als die Frage nach Geheimnissen in einer Gesellschaft bzw. einem Beziehungskonzept radikaler Offenheit und Information gestellt wird.
Ganz klar: Lesen, lesen und noch ein drittes Mal lesen!
Zum einen, weil de Moor schreibt wie im Traum, die Handlung ist verwoben mit fast schon lyrischer Sprache, und von einer Erotik, Melancholie und Leichtigkeit durchzogen; zum anderen, weil die Handlung selbst, das Verschwinden und wieder Auftauchen einer Frau, eine faszinierende Thematik bildet, insofern, als die Frage nach Geheimnissen in einer Gesellschaft bzw. einem Beziehungskonzept radikaler Offenheit und Information gestellt wird.
Ganz klar: Lesen, lesen und noch ein drittes Mal lesen!
May 22, 2024
"Erst grau dann weiß dann blau" ist zwar wunderschön geschrieben, jedoch auch schwierig zu lesen. Die Autorin springt zwischen Zeiten, zwischen Personen, zwischen erster und dritter Person, bis man völlig verwirrt ist. Daher fand ich den Anfang etwas schwierig. Man muss schon sehr aufmerksam lesen, dann macht es aber auch Spaß. Die Geschichte hinterlässt viele offene Fragen, das ist gewollt und hat mich daher nicht gestört. Empfehlen würde ich es aber auf Grund des Stils aber nur bedingt.
July 30, 2025
Uit mijn puberteit heb ik een vage herinnering helemaal idolaat te zijn geweest van dit boek, maar het herlezen deed geen enkele bel rinkelen. Het taalgebruik is prachtig, maar vaak cryptisch waardoor ik soms moeite had het verhaal te volgen. Daardoor worstelde ik naast met het mysterie uit het boek ook met het mysterie van puberale idolaatheid. Beiden zullen altijd een raadsel blijven, vrees ik.
Het boek geeft een tijdloos beeld van relaties, met veel nadruk op de zucht naar autonomie die prima gepaard kan gaan met de neiging om van de ander op hetzelfde moment volledige beschikbaarheid te wensen. Bijzonder boek - maar niet zo onder de indruk als toen blijkbaar.
Het boek geeft een tijdloos beeld van relaties, met veel nadruk op de zucht naar autonomie die prima gepaard kan gaan met de neiging om van de ander op hetzelfde moment volledige beschikbaarheid te wensen. Bijzonder boek - maar niet zo onder de indruk als toen blijkbaar.
March 19, 2021
2,5 stars for me.
This book was a bit confusing because of the different people and timelines. I started liking the book more towards the end. It was very different from what I was expecting. It's definitely not my favorite book, but I don't hate it.
This book was a bit confusing because of the different people and timelines. I started liking the book more towards the end. It was very different from what I was expecting. It's definitely not my favorite book, but I don't hate it.
August 28, 2019
Review 1995:
Ik ben mooie passages tegengekomen, vooral in deel 3, maar het verhaal als geheel zei me weinig.
Ik ben mooie passages tegengekomen, vooral in deel 3, maar het verhaal als geheel zei me weinig.
May 16, 2020
Afgerond 3 sterren. Het verhaal intrigeert wel, maar de schrijfstijl sprak me niet zo aan.
July 13, 2024
stayed for the writing, not for the plot
June 14, 2017
Orpheus en Eurydice, daar zijn ze weer. En hoe! Normaalgesproken vallen boeken die ik herlees (erg) tegen (Reve), maar EGDWDB was nog beter ik het mij herinnerde. Eigenlijk heb je twee mensen in de onderwereld, je hebt een heel dorp in de echte wereld, er zijn allerlei verledens, recente en veel minder recente, er zijn verschillende hedens, er zijn verschillende levens, (want hoe kun je nu zeggen dat je maar een leven leidt, terwijl een toevalligheid je in een compleet nieuw levensverhaal stort), het boek zit vol perspectiefwisselingen, vol tijdswisselingen, vol gevoel en intuïtie en natuurlijk vol met één lot: Orpheus luistert niet naar Hades en Persephone; Robert wil per se weten wat Magda in haar afwezigheid heeft gedaan en weet wat hij moet doen als het antwoord uitblijft...
April 22, 2017
'Mensen zijn raadsels, accepteer dat toch gewoon', aldus een van de personages. Dat is dan ook gelijk zo'n beetje alles dat ik uit dit boek heb weten te halen. De vele wisselingen van perspectief, tijd en en plaats waren mij er te veel aan; ik kon er weinig van maken en verloor interesse in het verhaal en de personages, omdat alles zo hak-tak-vluchtig werd verteld. De premises uit het eerste deel (alles rondom Magda) werden nooit spannend en steeds minder relevant.
De titel intrigeert in eerste instantie en kleuren kwamen zo vaak terug dat het ongetwijfeld veelzeggende motieven kunnen zijn, maar voor mij werden het nooit meer dan een verzameling nietszeggende bijvoeglijke naamwoorden.
De titel intrigeert in eerste instantie en kleuren kwamen zo vaak terug dat het ongetwijfeld veelzeggende motieven kunnen zijn, maar voor mij werden het nooit meer dan een verzameling nietszeggende bijvoeglijke naamwoorden.
Read
August 3, 2011Mir fiel es schwer, mich mit dem Buch anzufreunden - habe es weggelegt, wieder hoch genommen... Stellenweise hat mich die Nabelschau der Figuren genervt - der zerpflückte Erzählstrang - mir erschien das recht gewollt. Schade, denn eigentlich ist die Idee des Stoffs sehr interessant. Eine Frau, die nach einer Zeit des Verschwindens wieder im Dorf auftaucht -und die Reaktionen drum herum. Allerdings erscheint mir die Szene ihrer Rückkher und die Reaktion ihres Mannes dermaßen daneben und unnatürlich, dass ich darüber nicht so ganz hinweg kam.
January 6, 2014
Geen makkelijk boek om in te komen, maar toch uitdagend genoeg om vol te houden. Niet verbazingwekkend is Magda de meest sympathieke persoon en het deel geschreven vanuit haar oogpunt het meest interessante.
December 14, 2007
Psychologically captivating, if not personally identifying, posthumous portrait of a wife seeking self-realization.
November 7, 2010
A 3.5!
July 21, 2013
Read the German edition - Erst Grau Dann Weiss Dann Blau
October 21, 2013
quite impressive, but in someway it might not be remarkable
February 24, 2015
Het begin en eind vond ik wel leuk. Het middenstuk vond ik te langdradig. Haalde de spanning uit het verhaal, waardoor het voor leerlingen misschien minder leuk is om te lezen.
July 3, 2017
Gelezen voor school 1994? Een vergelijkend essay over geschreven maar zonder de achterflap te lezen weet ik echt niet meer waar dit over ging. Misschien nog eens lezen en opnieuw raten.
September 2, 2018
3,5 ster
December 4, 2021
Some novels just do not appeal; this is one.
Displaying 1 - 30 of 47 reviews