Le Rêve de l'oncle

by Fyodor Dostoevsky, André Markowicz (Translator)

Le Rêve de l'oncle est le premier roman écrit par Dostoïevski à sa sortie du bagne, entre 1856 et 1859 (il est encore en Sibérie). Cette comédie, conçue à l'origine pour le théâtre, n'est pas foncièrement gaie ; et pourtant, on ne peut s'empêcher de rire en lisant ces annales écrites par un imbécile sur la façon dont une grande dame d'une ville de province veut marier sa fille avec un vieillard sénile. Ici, le comique est tellement outré qu'il devient source de malaise : à travers le personnage de l'oncle (du narrateur), à ce point gâteux qu'il est incapable de savoir si son mariage est un rêve ou une réalité, Dostoïevski témoigne d'une fascination sordide pour le ridicule et fouille les limites les plus secrètes de nos consciences.

Genres: Classics, Fiction, Russian Literature, Russia, Novels, Literature, Audiobook

238 pages, Mass Market Paperback

First published January 1, 1859

About the author

Фёдор Михайлович Достоевский (Russian)

Works, such as the novels Crime and Punishment (1866), The Idiot (1869), and The Brothers Karamazov (1880), of Russian writer Feodor Mikhailovich Dostoyevsky or Dostoevski combine religious mysticism with profound psychological insight.

Very influential writings of Mikhail Mikhailovich Bakhtin included Problems of Dostoyevsky's Works (1929),

Fyodor Mikhailovich Dostoevsky composed short stories, essays, and journals. His literature explores humans in the troubled political, social, and spiritual atmospheres of 19th-century and engages with a variety of philosophies and themes. People most acclaimed his Demons(1872) .

Many literary critics rate him among the greatest authors of world literature and consider multiple books written by him to be highly influential masterpieces. They consider his Notes from Underground of the first existentialist literature. He is also well regarded as a philosopher and theologian.

(Russian: Фёдор Михайлович Достоевский) (see also Fiodor Dostoïevski)

Reviews

[Vit Babenco · Rating 5 out of 5]

Uncle’s Dream is a satirically murderous tale.
A colourless small town… But its inhabitants are so colourful…

Maria Alexandrovna Moskaleva was the principal lady of Mordasoff – there was no doubt whatever on that point! She always bore herself as though she did not care a fig for anyone, but as though no one else could do without her. True, there were uncommonly few who loved her – in fact I may say that very many detested her; still, everyone was afraid of her, and that was what she liked!

The place name rudely denotes that those who reside there have snouts instead of faces… And this fact sets a tone to the style of the entire caricaturistic novella…
One fine morning Prince K drives into the town…

Prince K was not so very, very old, although, to look at him, you would think he must fall to pieces every moment, so decayed, or rather, worn-out was he. At Mordasoff all sorts of strange things were told of him. Some declared that the old prince’s wits had forsaken him.

And he stays at the lady’s house… And she has  a daughter whom she dreams to marry to the Prince…

This girl is one of those women who create a sensation amounting almost to amazement when they appear in society. She is lovely to an almost impossible extent, a brunette with splendid black eyes, a grand figure and divine bust. Her shoulders and arms are like an antique statue; her gait that of an empress.

A series of fantastic intrigues follows… The feeble-minded Prince is captivated… He proposes… But then he dreams a dream…

First, I saw a large bull with horns; and then I saw a procuror, and I think he had huge horns too. Then there was Napoleon Buonaparte.

Sometimes the most trivial things can have the most significant consequences.

[BookHunter M ُH َM َD · Rating 4 out of 5]

صيد ثمين قادم إلى البلدة. أمير في سن الخرف و على مشارف الموت و فوق ذلك كله لديه ثروة طائلة و لديه نهم بالنساء منذ نعومة أظفاره. تحاول كل نسوة المدينة قنصه قبل أن يقنصه غيرهم.

رغم كل شيء أعود فأقول: أن الله وحده هو الذي ألهمك أن تجيء به إلى منزلي. انني أرتجف حين أتصور ما كان من الممكن أن يحدث له. أن يحدث للأمير المسكين. لو مضى إلى مكان آخر غير منزلي. نعم. لو وقع في منزل غير منزلي لكان يمكن أن يجرد و أن يقطع و أن يلتهم التهاما. لو وقع في منزل غير منزلي لارتموا عليه ارتمائهم على منجم. ارتمائهم على أرض من ذهب. انك لا تستطيع أن تصدق ما يتصف به أهل هذه المدينة من شراهة و دناءة و حطة يا بافل ألكسندروفتش. إنهم لا يتورعون عن شيء.

رغم أن زينا فتاة مرهفة الأحاسيس. عاشقة رومانسية حالمة تربت على المثل و المبادئ العليا. إلا أن أمها ذات الشخصية القوية الوصولية الميكيافيلية تستطيع كبح مشاعرها و السيطرة عليها و دفعها إلى القمة و المجد و الثروة و إن على حساب السمعة و الشرف و إن كان بالمكائد و الفضائح.

لنسم الأمور بأسمائها. و لنصفها كما هي. أقبل الأمير. أضحك عليه. أنهبه. أعول على موته لأتزوج بعد ذلك عشيقي. هذا حساب ذكي محكم حتى النهاية! إنك تريدين أن تغريني بهذه العروض. أنا أفهم كل شيء يا أمي. كل شيء تماما. إنك لا تستطيعين إلا أن تظهري عواطف نبيلة حتى في قضية حقيرة دنيئة. لقد كان أولى بك أن تقولي لي رأسا: زينا. هذا عمل دنيء. و لكن فيه ربح فيجب أن تعمليه. لو قلت ذلك يا أمي. لكانت لك ميزة الصراحة على الأقل.

و لأن المدينة من الصغر بحيث كان كل فرد فيها يقع مباشرة تحت مجهر الآخر فإن الأحداث تتداعى بصورة دوستويفيسكية للغاية حتى تصل إلى ذروة النهاية كاشفة عن كل عيوب و تناقضات المجتمع التي يريد العبقري فيسكي الكشف عنها بطريقة الصدمة مع متعة القراءة في آن واحد.

ان كل واحد من سكان الأقاليم يعيش تحت كرة من زجاج إن صح التعبير. فيستحيل عليه اطلاقا أن يخفي أي شيء عن مواطنيه المحترمين. كل فرد من الأفراد يعرفك هناك عن ظهر قلب. يعرف عنك حتى ما تجهله أنت عن نفسك. لذلك فإن ساكن الأقاليم عالم من علماء النفس بطبيعته. عارف من العارفين المرهفين بالقلب الإنساني فطرة و غريزة.

الطريف أنه انهى الرواية في نفس يوم مولدي و لكن قبل ذلك ب 118 سنة فقط 😀

[Ahmed Ibrahim · Rating 2 out of 5]

مرة أخرى أقول، من توفرت له ترجمة لدوستويفسكي غير ترجمة الدروبي فعليه بها.
قرأت الرواية كاملة بترجمة بدر شكري، ونصفها بترجمة الدروبي، وكان هذا كافيًا لرؤية الفرق بين الترجمتين، الحق أن مفتتح الرواية فقط يكفي لإظهار رداءة ترجمة الدروبي مقارنة بالأخرى.

بعد أن خرج فيسكي من المعتقل أراد أن يعود للكتابة سريعًا، لكنه خاف من الرقابة فعمد إلى الكتابة الهزلية، يقول دوستويفسكي عن هذه الرواية:
"إن هذه الرواية لا تعجبني البتة... وإني ليحزنني أن أكون قد اضطررت إلى العودة إلى الظهور للجمهور رديئًا هذه الرداءة، أنني مكره، في سبيل المال، على أن أتخيل قصصًا، على أن ألفق حكايات، وما أشق ذلك على نفسي!"

حاول الدروبي في مقدمته عن الرواية إظهار أن فيسكي مخطئ في رويته لروايته وأن هذه الرواية جيدة، رأى ألا بأس إذا كتب رواية هزلية، لكن الدروبي مخطئ فالعيب هنا ليس في هزلية الرواية بل في سطحيتها وسطحية شخصياتها. رواية قرية ستيبانتشيكوفو وسكانها تُعد في إطار هزلي أيضًا لكن الفارق يتضح جليًا بين الروايتين في بناءهما.

فيسكي لديه الحق في حنقه على هذه الرواية، لكنها مع هذا حكاية لا بأس بها.

[Peiman E iran · Rating 4 out of 5]

‎دوستانِ گرانقدر، این رمان از پانزده فصل تشکیل شده است.. عزیزانم، داستایوسکیِ بزرگ، داستانش را به سبکِ رمانهایی که بسیار خوانده اید و در آن انسانهایِ نیک و خوبی ها پیروز میشوند و بدی و تاریکی روسیاه شده و موجودِ پست، پاسخِ بدی هایش را میگیرد، به پیش نبرده است.. موجوداتِ پست و زشت کردارِ بسیار زیادی در طولِ تاریخ بوده اند که با فریبکاری، زبان بازی و دروغگویی، بقایِ ذلیل و بی مصرفِ خویش را استوار کرده و تحکیم بخشیده اند... این موجوداتِ پست، ریاکاری و شیادی هایِ ناتمامِ خویش را با بَزَکهایِ ویژه ای مُوَجّه جلوه داده اند، تا با تسلط بر دیگر موجوداتِ ضعیف، به نون و نوایی رسیده و به سروری بر ضعیفان و ساده لوحان دست یابند و متأسفانه زودباورانِ ساده لوح نیز به خیالِ باطلشان تصور میکنند که ستم کاران در این جهان به خواسته هایِ خود و مال و اموال دست یافته و در جهانِ آخرتِ موهوم به جزایِ کارشان میرسند
‎داستایوسکی حقیقتِ این جهان و بی قانونیِ آن را مثلِ همیشه همچون سیلی در صورتِ مخاطب میکوبد.. حقیقتی تلخ که میگوید، گویا موجودِ هفت خط و بدکردار، همیشه راهی برایِ ماندگاریِ خویش داشته و دارد و این موضوع را در حالِ حاضر در سرزمینِ خودمان هم شاهدیم و موجوداتِ پست و کثیف، نه تنها جزایِ کردارشان را نمیبینند، بلکه اوضاعِ زندگیشان روز به روز بهتر میشود و این موجوداتِ انگل صفت و پست، بیشتر ستم میکنند
‎در زیر چکیده ای از این داستان را بدونِ لو دادنِ پایانِ آن، برایتان مینویسم
-----------------------------------
‎داستان با معرفیِ «ماریا الکساندراوانا»، آغاز میشود.. ماریا الکساندراوانا، زنی که از نظرِ رفتار در بین اهالی "مارداسوف" شهرت داشته و او را از این نظر بانویِ اول شهر به شمار می آورند.. همیشه سعی میکند تا به هر نحوی در چشم بوده و او را ستایش کنند و البته غروری کاذب داشته و خود را مسیحیِ نابی به شمار می آورد و صدالبته بسیار فریبکار و زبان باز است.. شوهرش «آفانسی ماتویویچ»، مردی بیچاره و کند ذهن است که ماریا همیشه به او فحاشی و توهین میکند.. ماریا، دخترِ زیبارو و خوش اندامی به نامِ «زینائیدا» دارد و نامزدِ دخترش یا همان خواستگارِ اصلی و پر و پا قرصِ زینا، پسری بیست ساله به نامِ «پاول الکساندراویچ موزگلیاکف» است که البته زینا حدوداً سه سال از او بزرگتر است.. زینا پیش از این دلباختهٔ جوانی شاعر به نامِ «واسیا» بوده که رابطهٔ آنها با دلخوری و بی آبروییِ زینا با برملا شدنِ یک نامهٔ عاشقانه در شهر، به پایان رسیده بود که البته واسیا کسی بوده که زینا را ترک کرده و این رابطه را به پایان رسانده است
‎و امّا داستان از جایی رنگ و بو میگیرد که «امیر ک»، پیرمردی خوش گذران، شهوت ران و ولخرج، که به تازگی ارثی به او رسیده و البته از ناحیهٔ چشم و پا دچارِ معلولیت است و یک دنده در سینه ندارد و علاوه بر موهای مصنوعی، دندان های مصنوعی هم دارد، در نزدیکیِ مارداسوف کالسکه اش واژگون شده و موزگلیاکف به دروغ به پیرمردِ بیچاره که حافظه اش نیز ضعیف شده، میگوید که برادرزادهٔ اوست و او را با خود به خانهٔ ماریا می آورد.. از آنجایی که امیر ثروتمند و مجرد است، ماریا طمع میکند تا همچون ماری خوش خط و خال، دخترِ جوانش را فریب دهد تا بلکه با امیر ازدواج کرده و بعد از مرگِ امیر به ثروتِ او دست پیدا کند.. البته امیر حدوداً پنج سالیست که با زنی به نامِ «استپانیدا ماتویونا» زندگی میکند و این زن تمامی امورِ امیر را در دست گرفته است
‎پس از ورودِ امیر به شهر، خیلی زود نه تنها زنانِ بیوه به دنبالِ دعوتِ امیر به خانهٔ خود بودند، بلکه شایعه در شهر پیچید که ماریا قصد دارد دخترِ جوان و بدونِ جهازش یعنی زینا را بخاطرِ بدست آوردنِ ثروتِ امیر، در پاچهٔ او فرو کند.. ماریا هم دست به کار شده و پس از مست کردنِ پیرمرد، و پیانو نواختن و آواز خواندنِ زینا و دلفریبیِ وی، به پیرمرد میفهماند که دخترِ زیبا و جوانش حاضر است با او ازدواج کند و امیر هم دستپاچه شده و سریع از زینا خواستگاری میکند
‎موزگلیاکف که متوجه نیرنگ و نقشهٔ موزیانهٔ ماریا میشود، عصرِ همان روز و وقتی که امیر از خوابِ پس از مستی بیدار میشود، به امیر القا میکند که شما در حالِ مستی به خواب رفته اید و آنچه از خواستگاری و دلباختن به زینا در ذهن دارید، همه خواب و خیال بوده است و امیر نیز سخنانِ موزگلیاکف را باور میکند.. ولی باید مبارزه ای در این مسیر با ماریا الکساندراوانایِ هفت خط و زبان باز داشته باشد.. زنی که با طمعِ خود زندگی را به کامِ خانواده اش و دیگران تلخ کرده است
‎عزیزانم، بهتر است خودتان این داستان را خوانده و از سرانجامِ عجیبِ آن آگاه شوید
-----------------------------------
‎جملاتِ انتخاب شده از این کتاب
++++++++++++++++
‎تزویر همیشه تزویر است، اعم از اینکه محضِ چه هدف ها و مقاصدی به کار برده شود
*********************
‎همه چیز میمیرد و نابود میشود. همه چیز.. حتی خاطرات... عواطفِ نجیبانهٔ ما هم از بین میروند
-----------------------------------
‎امیدوارم این ریویو در جهتِ آشنایی با این کتاب، مفید بوده باشه
‎«پیروز باشید و ایرانی»

[Fernando · Rating 4 out of 5]

"¡Pero alma mía, Zinochka, no te sulfures por el amor de Dios sin haber oído el resto! Déjame mirar el asunto desde mi punto de vista y enseguida estarás de acuerdo conmigo. El príncipe vivirá un año, dos a los más, y en mi opinión más vale ser una viuda joven que una solterona madura. Sin contar con que tú, muerto él, quedarás como princesa, libre, rica, independiente..."

Yo creo que si Dostoievski hubiera escrito obras de teatro como Chéjov, estas hubieran sido de una originalidad brillante.
Esta novela, publicada por el enrome genio ruso en 1859, junto con La Aldea de Stepanchikovo demuestra por momentos que tranquilamente podrían transformar sus diálogos en escenas de una notable comedia.
A pesar de que el último capítulo tiene un marcado tono triste, el conjunto de la novela es por momentos, hilarante, lo cual demuestra la versatilidad de Dostoievski como novelista.
Nos encontramos aquí con todos los elementos necesarios y posibles de una puesta en escena teatral. Todos los personajes podrían ser parte de ella. En primer lugar tenemos en el que es para mí el más logrado: Maria Aleksandrovna Moskaliova.
Ya en las primeras páginas el narrador anticipa que "mi narración contiene en detalle la notable historia del ascenso, apogeo y aparatosa caída de Maria Aleksandrovna y toda su familia en Mordasov."
En ella Dostoievski despliega toda su genialidad para transformarla en la típica mujer supuestamente con el poder sobre los demás en el pueblo que todo lo controla, fría, despiadadamente con el único objetivo de engatusar al pobre príncipe K., un viejo ricachón y decrépito y sobre él cuál busca casarlo con su hija Zenaida "Zina" Afanasievna para quedarse con la fortuna de este, porque además ella misma sostiene y justifica su accionar afirmando que la tiranía es una costumbre que llega a ser necesidad".
El príncipe, distraído, gagá e incrédulo como todo anciano desvalido es el otro personaje que se lleva todas las miradas.
Claro está que la cosa no será nada fácil para Maria Aleksandrovna, ya que cuando aparezca en escena Pavel Aleksándrovich Mozgliakov, un antiguo pretendiente de Zina que también aspira a casarse con ella, hará absolutamente todo lo posible para frustrar el interesado plan de Maria Aleksandrovna dado que Mozgliakov es sobrino lejano del príncipe.
El príncipe es engañado por Maria Aleksandrovna en complicidad un tanto discordante de su hija. Se lo fuerza a pedirle matrimonio a Zina pero el pobre anciano no sabe si lo que está viviendo es un sueño o es real: ¡si todo esto no es más que un sueño!... ¿Qué importa lo que yo vea en sueños?
Sin necesidad de contar con muchos personajes, Dostoievski traza toda la situación ubicando el conflicto en el mejor lugar en donde todo esto puede pasar: Mordasov, un pueblo pequeño donde todo el mundo se entera de todo lo que suceda.
La novela tiene por momentos varias situaciones hilarantes que me hicieron soltar la carcajada y como comentara al principio, a pesar de que el capítulo final contrasta con lo sucedido previamente por ser realmente triste, no empaña lo que se relata durante los anteriores.
"El sueño del príncipe" sigue siendo una de las novelas menos conocidas en la obra de Fiódor Dostoievski, pero que ya en algunos pasajes avizora lo que el autor tenía en mente para sus novelas más grandiosas.
Aunque Dostoeivski alcanzó fama mundial con "Crimen y castigo", "Los demonios", "El idiota" o "Los hermanos Karamazov", su grandeza comienza aquí.

[Arash Rad · Rating 3 out of 5]

اگر قضا و قدر یک بلایی به سر انسان بیاورد دیگر دست بردار نیست
داستان از اونجایی شروع میشه که ماریا اکساندرونا با دوز و کلک می‌خواد دخترش رو به پیرمرد پولداری بده و تو این حین اصلا اطرافیانش براش مهم نیستن و فقط می‌خواد به خواستش برسه
کتاب یک روایت طنزآمیز از حرص و طمع انسان‌ها بر سر ثروت رو نشون میده
نشون میده آدمیزاد وقتی بحث پول میاد وسط چطور می‌تونه چشماشو رو همه چی ببنده و فقط و فقط بدون توجه به آسیبی که به دیگران میزنه کار خودشو پیش ببره
شخصیت‌ پردازی کتاب خیلی خوب بود...بدذاتی ماریا، بیچارگی افانانسی قشنگ حس میشه
ترجمه کتاب از آلک قازاریان هم واقعا خوب بود

[مِستر کثافت درونگرا · Rating 5 out of 5]

رئیس داستایفسکی، ماچ به پیشونیت،
مرسی مَرد دست نیافتنی

[Ali Salehi · Rating 3 out of 5]

دوستان سلام
قراره راجع به «خواب عموجان» از عالیجاب «داستایفسکی» حرف بزنیم. کتابی که کتاب خوبی...اصلا نیست.
داستان راجع به یه زن طمع کاره که میخواد دختر زیباش با پیرمرد پولداری که در آستانه مرگه ازدواج کنه و بتونه از طریق اون به نون و نوایی برسه و این تصمیم زمانی گرفته میشه که دخترش عاشق شخص دیگه‌ایه.
خب...
کلیت طرح داستات در حد همین سه خطه.نه بیشتر نه کمتر. وقتی این طرح داستانی‌مون باشه ، سراسر کلیشه و در همین حد کوتاه ، عاقبت معلومه.
داستایفسکی در آینده این طرح داستانی رو با یه سری تغییرات کلی میذاره جز یکی از حوادثی که در یکی از پنج ابر شاهکار اساسی‌ش «ابله» جا میده.
به یاد بیارید تمایل ژنرال و همسرش برای ازدواج پرنس میشکین و دختر کوچکشون رو. چرا اونجا این طرح جواب میده اما اینجا شکست میخوره؟
پاسخ رو اجازه بدین در قالب غول ادبی دیگه‌ای که حداقل اسمش رو شنیدید بگیم : «ویلیام شکسپیر»
شکسپیر بلده تراژدی بنویسه و هرچقدر تراژدی رو میشناسه و بهش اشراف داره ، کمدی رو نمیتونه بشناسه. به یاد بیارید «حکایت زمستانی» شکسپیر رو (که کار بدی بود) چقدر شخصیت ها بد بودن. چقدر تخیلی بود همه چیز. علت؟ یک انسان در زندگی که سراسر داره رنج رو تجربه میکنه ، نمیتونه شادمانه به زندگی نگاه کنه. بنابراین اثر سراسر تخیل میشه. تخیلاتی اساسی.
اینجا هم همین بحث مطرحه. اولا داستایفسکی رو (در قالب کمدی نه کاتارسیسم) هنوز بلد نیست. بعد از یکی دوتا اثر کمدی شکست خورده میفهمه که کمدی دغدغه‌ش نیست. دغدغه‌ش نیمه های تاریک ذهن بشریته که تراژدی می طلبه.
شخصیت های یک اثر کمدی نباید از واقعیت گرفته بشن. برخلاف اثر تراژیک که سراسر از واقعیت گرفته بشه. چرا؟ چون در دنیای واقعیه که انسان رنج رو تجربه میکنه و این فی مابین برای نرسیدن به مرز جنون یکسری کمدی های کوتاهی رو هم میبینه.
به یاد بیارید «لورل و هاردی» رو...
«چارلی چاپلین» رو...
چقدر در عین تخیلی بودن واقعی بنظر میرسیدن باوجود اینکه تیپ بودن.
پس شخصیت از المان های اساسی کمدیه.
«عالیجناب داستایفسکی» در «خواب عموجان» به هیچکدوم از دو نکته‌ای که من در فوق اشاره کردم ، توجهی نکرده. پس نمیتونیم اثری رو ازش توقع کنیم که در حد «برادران کارامازوف» یا «جنایت و مکافات» باشه.
اما به طور کل بخاطر آزار دهنده نبودن نوع روایت میشه اثر رو ، اثری قابل تحمل حساب کرد.

[Shiva Mr · Rating 3 out of 5]

«همه چیز مى ميرد زینوچکا، همه چیز، حتى خاطرات»

[Ali Book World · Rating 5 out of 5]

جناب داستایفسکی، شما همیشه و در همه حال حتی اگر ساده‌ترین کتاب‌ها رو بنویسی، من رو شگفت‌زده میکنی.

[Abolfazl · Rating 5 out of 5]

ما در پیش پا افتاده ترین کارها هم، بدون اینکه خودمان بفهمیم، ناخودآگاه منافع مان را در نظیر می گیریم، طبیعی است که بعد خودمان را گول می زنیم و به خودمان می گوئیم که این کار را فقط برای انسانیت کردیم.

[Amirhossein · Rating 4 out of 5]

اول که شروع کردم گفتم خب شاید این هم اثر چندان قوی نباشه ولی اشتباه می کردم. راوی که ما اون رو نمی شناسیم از کتاب خاطراتش داستانی به نام خواب عمو جان رو برای ما تعریف میکنه. اینطور بود که شب در حالیکه خسته و کوفته از درس ها و مشق ها تموم شده باشم، مامانم بخواد برام داستان شب تعریف کنه. اونم چه داستانی!

اوایل کتاب که شروع میشه بیشتر با خلق و خوی آدما آشنا میشیم و اینکه چه گذشته ای داشتن. بعد از اون راوی داستان رو شروع میکنه تعریف کردن. اینکه چطور تو 4-5 روز، "ماریا الکساندروونا" شهرت و شکوه خودش رو تو شهر "مارداسوف" از دست میده. داستان درونمایه های کمدی و رمانس داشت. مادری که میخواست به زور دخترش رو به شاهزاده "کاف" عروس بده و از امتیازات اون استفاده بکنه.

تو نگاه اول شاید داستان ساده ای بنظر بیاد ولی داستایفسکی طوری شخصیت ها رو خلق کرده که شک میکردم این شخص آدمه یا فرازمینی؟ شخصیت ها اعم از ماریا الکساندروونا، دخترش لینائیدا، خواستگار لینائیدا، مازگلیکوف، عموی او شاهزاده کاف و واسیا، شاعری که لینائیدا عاشق او بود.

شخصیت آفاناسی ماتویچ، شوهر ماریا، کسی بود که واقعا دلم سوخت براش😂😂. فکر میکنم اگر توی دنیای کتاب بودم برای حمایت از این مرد بیچاره و نجات دادنش از زن عفریته ش، جنبش منیسم راه مینداختم.
نمیدونم باحال بگم یا عجیب ولی یه جورایی داستان در کنترل زن ها بود. 4 تا مرد نقش پررنگ داشتن تو داستان. مازگلیکوف، شاهزاده کاف، آفاناسی و واسیا. بین اینها تنها آدم چموش و زرنگ مازگلیکوف بود. بقیه یا پیر بودن یا دم مرگ یا احمق به تمام معنا. بگی نگی یکم بهم برخورد😂. البته این قدرت زن ها رو نشون میده. اون هم زنی مثل ماریا، شیطان روی زمین، اگه شخصیتش وجود داشت، تا بحال کلی اسکار برنده میشد

ترجمه میترا نظریان هم به شدت سلیس و روان و فوق العاده بود

[ليلى |レイラ · Rating 4 out of 5]

إن حمير هذه المدينة يدهشهم أن تبلغي الثالث والعشرين قبل أن تتزوجي، ويروجون عنك أنواع الشائعات..

[°•.Melina°•. · Rating 4 out of 5]

3.5⭐️خوانش صوتی/ اوایل زیادی داشت حوصلمو سر میبرد اما از وسط هاش یهو برام جالب و خنده‌دار شد و حین انجام دادن کارام ۴ ساعت متوالی گوش دادمش(خوانش نمایشی گوینده هم به کِشش‌ اضافه میکرد) موضوع مادریه که میخواد بخاطر پول دخترش رو به یه پیرمرد بده و این دوز و کلک به درازای پر پیچ و خمی میکشه...باید بگم واقعا ترکیب کرکترای مضحک و طنز با مشکلات و تحلیل روانشناختیشون فقط از استاد برمیاد و خوب هم برمیاد و خوندن این داستان‌های غیر معروفش هم خالی از لطف نیست✨️

~ نمیدونم البته این استخاره قراره تا کجا بکشه و من مدام از کتاب های اصل مطلبش طفره برم و این متفرقه هاشو بخونم😂انگار مثل نقل و نبات هایی ان که مقدمه‌ی اون غول هارو سال هاست دارن میچینن. آخه ابله رو هم که شروع کردم خیلی زیاده گویی کردی فئودور جون؛ منِ عجول نفس کم میارم😔

[Carmo · Rating 4 out of 5]

Sátira azeda a uma sociedade oca vocacionada para a coscuvilhice e intriga.
Esta classe de egocêntricos são incapazes de qualquer empatia ou gesto de generosidade. Vivem obcecados com as aparências e passam a perna no próximo com o maior descaradamente, sem escrúpulos ou arrependimentos. Dostoiévski foi impiedoso; retratou-os com ironia, foi mordaz e extremamente divertido.
E não se ficou por aqui; nas últimas páginas reforçou a sátira, e deu o tiro de misericórdia na última réstia de esperança. A única personagem que havia revelado um apurado sentido de ética, mandou a moral às urtigas e rendeu-se ao sistema.

Xeque mate à humanidade, tudo tem o seu preço até as boas intenções!

[Ehsan'Shokraie' · Rating 5 out of 5]

فوق العاده..فوق العاده.. فوق العاده
.
پی نوشت:وصیت میکنم که بر قبر من(اگر موجود باشد،اگر نه؛بر هر آب روان) داستایوفسکی بخوانند.

[Hossein · Rating 2 out of 5]

کمدیِ ماجرا اونجاست که روی جلدِ کتابی که بیشترین غلط‌های نگارشی و ویراستاریِ دنیا رو داره، با افتخار اسم ویراستار رو بنویسی.
داستانش هم یه مراسمِ سبزی‌پاک‌کنیِ بزرگ بود. کوچک و دور از شکوه.

[John Hatley · Rating 4 out of 5]

Filled with almost equal amounts of humour, passion, tragedy and intrigue, this is an excellent representative of Dostoevsky's work. What makes it special in my opinion is that it was one of the first things he wrote and published after his many years in exile in Siberia. What a brilliant author!

[Vanitha Narayan · Rating 5 out of 5]

This was a laugh riot!!!!

[Sajede · Rating 2 out of 5]

عموجان بس کن.😁
چقدر اسم‌هاشون سخته🤦‍♀️

[Jim · Rating 4 out of 5]

When one thinks of Fyodor Dostoyevsky, one does not think of comedy; yet this, one of the first works that the author wrote when he was allowed once again to publish after serving almost ten years in Siberia for belonging to a dissident group, the Petrashevsky Circle. During that time, many of his beliefs were either strengthened or otherwise changed, but he was afraid of publishing something that would arouse the suspicion of the censors, who were still keeping on eye on him.

The result was Uncle's Dream, set in a provincial city much like Semipalatinsk (now Semey in Kazakhstan), where he was serving with the Seventh Line Battalion awaiting his restoration to civil society.

Uncle was Prince K, a doddering and decrepit old fop who has come into money and who is paying a visit to the provinces. Maria Alexandrovna decides to try to marry off her beautiful young daughter Zenaida to him, but the whole town has had a snootful of her and tries to buck her plans at every turn. Still, she manages to come out in the end after a series of reverses. Not for nothing does Dostoyevsky compare her at the beginning to Napoleon.

As comedy, Uncle's Dream is surprisingly savage at times, but it's still good reading. I am surprised that it is not more frequently read with the great long novels of his later years.

[Burak Candan · Rating 4 out of 5]

Eser, taşra faydacılığını ve açıkgözlülüğünü olduğu kadar, tek amacı kendinin ve ailesinin küçük burjuva şartlarını -ahlaksız sosyal adetlerden yararlanarak- iyileştirmek olan kadın karakterini de trajikomik bir şekilde hicvediyor. Dostoyevski'nin sınıfsal refleksleri ne kadar özümsemiş, insan psikolojisini ise ne kadar aşmış, bitirmiş bir yazar olduğu burada da görülüyor.

"Zayıf, kof, her zaman başkasının etkisi altında hareket etmeye alışmış, ama bir aralık isyan bayrağını çekip kuvvetli, makul olmaya karar veren kimselerin bu hareketlerinin her zaman belirli bir sınırı vardır. Başlangıçta isyanları son derece şiddetlidir. Bu şiddet çılgınlık hali alır. Karşılarına çıkan engellere gözleri kapalı atılırlar, güçlerinin üstünde çaba gösterirler. Ancak, belirli bir noktaya varınca kendinden geçmiş o insan zınk diye duruverir. 'Ben neler yaptım?' gibilerinden korku içinde kalakalır. Hemen arkasından da sönmüş bir balon gibi pörsür, ağlamaklı olur, diz çöküp af diler, her şeyin eskisi gibi olması için yalvarır, her şeyin bir an önce sonuçlanmasını ister. Mozgylakov da aynı durumdaydı. hiddete kapılarak kudurgan haliyle bir felakete sebep olmuş, öfkesini, gururunu tatmin ettikten sonra bütün olanlardan dolayı sırf kendini suçlayarak kendinden nefret etmeye başlamıştı."

[Farzaneh shokuhi · Rating 3 out of 5]

امتیاز:3.5/5

داستان روتینی که پیچیدگی خاصی نداره ولی بلده تو رو همراه با خودش بکشونه.
شخصیت ماریا انگاری که خیلی آشنا بود. همیشه تو زندگی آدم هایی مثل ماریا هستن که تمام زورشون رو میزنند تا فقط به خواسته و منافع خودشون برسند و تو این راه بقیه واسشون هیچ ارزشی ندارند.....

چرا من روز به روز اعتمادم رو به آدمها بیشتر از دست میدم:(

[Amene · Rating 4 out of 5]

یک کتابِ خوب! به تمام معنا خوب،روایت دلنشین،همراه با طنزی تلخ.ترجمه‌ی خوب و زبان متناسب.راوی خوش‌صدا و خوش خوان(رضا عمرانی).

[Mohsen.khan72 · Rating 3 out of 5]

کتاب طنز خیلی خوبی داشت. نویسنده حتی با کلمات ساده تو موقعیت مناسب یه شوخی بامزه می‌ساخت.

[Garima · Rating 4 out of 5]

Another unique entry in Dostoevsky's bibliography, this novella is extremely satirical, commenting on the various societal benchmarks and the delude of romanticism.

His first novel post Siberia, after a gap of a decade, this is a good parody, with clownish characters in the guise of ostentatious charms, both literally and figuratively.

It was a fun read, not very deep like his other works yet deepening the hollowness of the world by satire, which would definitely make one see the pretensions with a sly giggle.

[Roya · Rating 4 out of 5]

دلم برات تنگ شده بود، داستایفسکی عزیزم🥲💙

[Paula M. · Rating 5 out of 5]

Um retrato acutilante e mordaz de uma burguesia provinciana, oca e sem pergaminhos.
Hilariante!

[Özgür Atmaca · Rating 4 out of 5]

Dostoyevski serisinin en diyaloglu eserlerinden olacak sanırım. Bir salonun etrafında konuşan yüzlerce insan varmış gibi hissettiğim anlar oldu fakat Dostoyevski ustalıklı bir koro şefi gibi öyle ince ve estetik ayarlı yönetiyor ki siz sadece bir sonraki cümleyi kuracak insana kafanızı çeviriyorsunuz. Her kitap sonrası söylüyorum bu esersen sonra da yazmış olayım, Dostoyevskiyi yazdığı sıraya göre tamamlamaya çalışan bir fani olarak sanırım yarıladım diyebilirim ve en genel yorumumu, düşüncelerimi sonuncu eserle birlikte ortama koymaya çalışacağım. Saygılar.

[Lina Al-tatar · Rating 4 out of 5]

"كل شيء يموت يا زينا الغالية كل شيء..حتى الذكرى، وحتى أنبل العواطف، ويحل محلها نوع من الحكمة الباردة يجعل الندم يهدأ.. فلماذا نثور؟
انتهزي فرصة الحياة، وكوني سعيدة.."