Legami di sangue

by Irène Némirovsky, Monica Capuani (Translator)

Pubblicato nel 1936 su “La Revue des deux Mondes”, Legami di sangue è il racconto in cui Irène Némirovsky concepì le finalità di una profonda analisi psicologica dei personaggi, del loro status sociale e sentimentale, che verranno successivamente ampliate nei romanzi Due e I doni della vita. È possibile scegliere tra l’ansia dolorosa di un lungo amore e la breve convulsione di un momento di piacere? Alain è pronto a sacrificare il matrimonio alla passione, a rovinare la sua vita per seguire l’amante in Malesia. La sua famiglia è contraria, ma tra loro non c’è unione, né comprensione, né amore. Al tradizionale pranzo domenicale si respira un’aria di freddezza, di cospirazione, di disprezzo, ipocrisia e invidia. Sarà la morte, planando sulle loro vite, a dare un senso al legame di sangue; solo la morte potrà unire questi “stranieri” tra loro, volenti o nolenti.

Genres: Fiction

96 pages, Paperback

First published January 1, 1936

About the author

Irène Némirovsky was born in Kyiv in 1903 into a successful banking family. Trapped in Moscow by the Russian Revolution, she and her family fled first to a village in Finland, and eventually to France, where she attended the Sorbonne.

Irène Némirovsky achieved early success as a writer: her first novel, David Golder, published when she was twenty-six, was a sensation. By 1937 she had published nine further books and David Golder had been made into a film; she and her husband Michel Epstein, a bank executive, moved in fashionable social circles.

When the Germans occupied France in 1940, she moved with her husband and two small daughters, aged 5 and 13, from Paris to the comparative safety of Issy-L’Evêque. It was there that she secretly began writing Suite Française. Though her family had converted to Catholicism, she was arrested on 13 July, 1942, and interned in the concentration camp at Pithiviers. She died in Auschwitz in August of that year. --Penguin Random House

Reviews

[asli ve kurgular · Rating 3 out of 5]

Aile, son yıllarda yavaş yavaş tabu olmaktan çıkıyor olsa da ortaya dökülen sırlar, yüzleşmeler hâlâ vicdan azabından azade değil. Çoğumuzun nezdinde aile bağlarını koparmak bir yana o bağları sorgulamak, kendine nefes alacak kadar dahi yer açma talebi kolayca nankörlükle, bencillikle eş anlama geliyor. Aile Bağları, kolayca boğucu hale gelebilen bu ilişkilere dört açıdan bakıyor: ebeveyn-evlat, karı-koca, kardeşler, aileye sonradan dahil olanlar (gelinler). Her boyutta da bir aradalık zoraki, toksik ilişki görünümünde. Birbirinden bıkmış insanlar, merkezkaç kuvvetinin etkisinde bir girdabın içerisinde dönüp duruyorlar sanki. Bu girdap onların sonu, biliyorlar. Bildikleri bir şey daha var: Aile bağları onları hiçbir yere bırakmayacak. Bu uzunca öykü, insanın içine doğduğu ve kendi kurduğu yuvalara, o yuvalarda yeşeren bağlara hapsoluşunun çıplak bir temsili. Ne var ki, konuyu sevsem de okuduğum şeyi yavan buldum.

[Cemre · Rating 2 out of 5]

Yazarın daha önce Fransız Süiti kitabını okuyup bayılmış bir okuru olarak bu incecik kitabını ne yazık ki sevemedim.

[emre · Rating 3 out of 5]

tatlı bir kitap, ama hepsi bu bence. aile olmanın zehirli tarafına dair daha iyi, daha lezzetli romanlar var. bir de arka kapakta '#göçmenedebiyatı' ibaresi var -ki alıp okuma sebebim buydu esasen, ama kitapta anlatılan ailenin göçmen olduğuna dair hiçbir nüve yok; yazarın ukrayna kökenli, fransızca yazan biri olması bir kitabı göçmen edebiyatı eseri olarak etiketlemeye yeter mi, bence yetmez.

[Sevim Tezel Aydın · Rating 5 out of 5]

Aile Bağları’nın ne olduğu ya da olmadığı, aile içi dengeler ya da dengesizlikler üzerine başarılı bir uzun öykü. Sıradan bir Pazar günü, geleneksel bir aile yemeğinde başlayan ve devam eden olaylar aile dinamikleri üzerine bir kez daha uzun uzun düşündürdü beni...

[belisa · Rating 2 out of 5]

ilginç bir öyküydü ama klasik bir şeyler vardı, klasik her ailede olan, yıpratıcı şeyler...

[piperitapitta · Rating 4 out of 5]

La luce all'improvviso.

È quella che si accende subito dopo il consueto pranzo di famiglia della domenica sera, quando i fratelli Demestre - Albert Augustin Alain - in compagnia delle rispettive mogli e dei figli, e la sorella Mariette «una di quelle bionde delicate che i quarant'anni sembrano raggrinzire come i fiori di carta, in una sola notte», sono soliti riunirsi in casa dell'anziana madre.
Non c'è amore, né condivisione fraterna in quella che ormai è diventata solo un'abitudine che la madre, con caparbia ostinazione, impone al resto della famiglia, illudendosi di creare e conservare un legame tra i suoi figli.
Dietro al tintinnio delle posate d'argento sulle stoviglie di porcellana, nella sala dove le tende ondeggiano a serata conclusa davanti alle finestre lasciate socchiuse per far entrare l'aria in stanze in cui le parole che si scambiano sono più pesanti delle poltrone o della vecchia credenza, ci sono vecchi rancori, fratelli ormai diventati tra loro estranei, nuore che tollerano, nascoste dietro a ipocriti sorrisi di circostanza, le fissazioni e le abitudini della suocera.
Ma è solo ventiquattr'ore dopo, quando l'anziana donna sarà colpita da una febbre improvvisa che la avvicina pericolosamente alla morte, che inizieranno a riaffiorare speranze e sogni disillusi, rimpianti, legami mai sciolti, inestricabili passioni, bisbiglii, silenzi prolungati, eco soffocate di liti che rimbalzano dal salotto alla camera dove, soffocata anche dalle lenzuola e dalle coperte pesanti, giace in deliquio la madre.
Legami di famiglia, legami di sangue, legami di vita, legami da sciogliere ma stretti intorno al cuore.
Parenti serpenti di inizio secolo, descritti con la solita unica capacità di Irène Némirovsky di penetrare nell'animo umano e di rivelarne malvagità e debolezze, fragilità e compassioni, di mettere a nudo ipocrisie e sentimenti che si fatica a confessare a se stessi di aver vissuto e provato.
Bello, come un coupe de coeur. Doloroso, come quando arriva il momento di estrarre la freccia.

Ciascuno di loro pensava: "Abbiamo proprio sprecato la nostra vita… Del resto, la si spreca sempre, per il solo fatto di vivere". Ma non dissero nulla. Laddove gli amici o una moglie esigono le parole, così faticose, tra fratelli e sorelle basta un silenzio, un sospiro, un'ombra su un volto.

[Gökhan Gök · Rating 3 out of 5]

Irene Nemirovsky, değişimlerin dışarıdan / yüzeyden hissedilmediği ancak aile fertleri arasında gizlenen derin çatlakları sessizce gözler önüne serdiği novellası Aile Bağları’nda, okuyucuya en çok da birey olmanın zorluğunu hakkında düşündürüyor.

[Roberta · Rating 4 out of 5]

È una domenica come tutte le altre, quando una sorella e tre fratelli, con le rispettive consorti, si trovano a tavola con la madre. I legami di sangue del titolo sono solo formali, risultato di un nucleo famigliare che forse si è amato troppo quando i figli erano bambini. La madre intuisce, ma tace. I figli cercano disperatamente un argomento di conversazione "leggero", le nuore si annoiano. Il senso del dovere che li porta a dividere il pranzo è palpabile.
Quando però la matriarca si ammala improvvisamente i fratelli corrono al capezzale, per una volta spogliati della loro immagine pubblica. Mentre aspettano di vedere se la madre supererà la notte si scambiano confidenze, rimproveri e promesse. Ma anche quella lunga notte finisce, e davanti al sole le emozioni notturne sbiadiscono velocemente.

[Naku · Rating 3 out of 5]

A revelation, truly.
A mysterious one at that.

I found this book at the bottom of my e-book “Library”, and it immediately sparked my curiosity.
Who put it there? Still no clue.
Even my father, (the previous owner of the e-book reader), didn’t even know of its existence.

I expected a little insight on Nemirovsky’s peculiar analysis on the psychology of her characters.
What I didn’t expect is how smoothly this novel would have reached its end.

Once again, her work doesn’t end to surprise me.

[Ufuk Beyazova · Rating 4 out of 5]

Aile Bağları/ İréne Némirovsky

Yazar Rus asıllı, Fransa'ya göç etmiş. İkinci dünya savaşı yıllarında tutuklanarak auschwitz kampına gönderilmiş. 1942 de orada ölmüş.
Yaşlı anne, üç oğlu, gelinleri ve boşanmış kızından oluşan bir ailenin alışkanlıklara ve geleneķsel baskılara bağlı göstermelik birlikteliğini bir pazar yemeği ve ardından annenin hastalandığı iki günlük ilişkiler içinde anlatan bir uzun öykü. Anlaşmazlıklar, bastırılmış kırgınlıklar, gerginlikler, kıskançlıklar, stresle birlikte ortaya dökülüverirler. Aile tasada ve kıvançta her zaman birliktemidir? Yoksa..

[Arzu Onuklu · Rating 4 out of 5]

Her şey bir aile yemeği ile başlıyor önce Anne'nin kişiliğini sonrasında annenin dört çocuğunu ve eşlerini tanıyoruz. Kardeşlik bağları şu cümleyle net kafamızda canlanabilir:

"Düşman mıydılar? Hayır,kesinlikle,ama soyadlarından ve birkaç yüz hattından başka ortak noktaları kalmamış birer yabancıydılar."

Vurucuydu her yönüyle...

"Aile" kavramını buram buram yaşamış birine bu ilişkiler ağı çok üzücü gelebilir... Özellikle bu kadına şimdi kim bakacak anı... Mahvetti asla tahammül edemiyorum bu tip insanlara. Aileleriniz sizi bakıp büyütürken oh ne ala ... Ama onların size ihtiyacı olduğunda "ama benim bir hayatim var tamam mı" anlayışı iğrençsiniz...

Artı bu kitapta ikinci bir "Aile hikayesi"daha var. Alain'in hikayesi var...orada da sahip olamadığı kadından belki ilk başta intikam almak belki de o benim olmadi acısını dindirmek adina kendine tapan bir kadinla evlenip sonra bu kadına tahammül edemiyorum aslinda ben öbür kadini seviyorum neye mal olursa olsun pesinden gidecegim mantiginda hatta bu ugurda kendini öldürebilecek bir adam var... Sonuç olarak Alain de iyi kötü bir aile kurmuş ama her şey gene kendi ailesiyle olan bağı gibi... Hatta şimdiki eşinden olan çocuklarını sevememesi, onlar benim için yabancı demesi yüreğimi dağladı... Neyse hüzünlü bir uzun hikayeydi.

[Yasemin Sahin · Rating 3 out of 5]

Ölüm yakın olduğunda anlaşmazlıklar çözülebilir mi? Aile bağları. İnsanın yüreğini sıkı sıkı saran..

[Roberta · Rating 3 out of 5]

http://abrightshininglie.wordpress.co...

[Nur Banu · Rating 4 out of 5]

Aile, yara bıraktığın ve de yaralandığın bir kurum. O yaraları idrak edemediğin yaşlardan kalan güzel hatıraların silik izleri vasıtasıyla bağlandığın aile üyeleri ile tesis ettiğin bağ ise hem seni boğan hem de yolunu kaybettiğinde yoluna döndüren bir ip gibi. İşte bu gerçeği olduğu sadeliği ile anlatan bir kitap bu. Kitap da dediği gibi “her biri yüreğine sıkı sıkı sarılmış ama koparılması gereken bu bağlar” (s.59) ya hayatı ıskalamamıza sebep oluyor ya da hayata katılmamaza yardımcı oluyor. Yazarın Nazi kampında ölmüş olduğu gerçeğinin de bende bıraktığı buruklukla, çoğunluğun ya kulak tıkadığı ya da romantize ettiği bu tür bağları, kısa yaşamında bu denli apaçık anlatabilmesi karşısında duyduğum hayranlığı bir de burada tekrar etmek istedim.

"Çocuklar... Onlar için tüm yapılanlar, onlara verilenler ve karşılığında bir gün, ölmekteyken, yanımızda olacakları ümidi; bizim gibi, bizim gibi..." (s. 46)

[aleyna ebrar · Rating 4 out of 5]

"...ne kadar kenetlenmiştik, ne kadar dosttuk birbirimize... sonra araya aşk girdi ve her şey bitti."
(s. 47)

"hayatımızı fena ıskaladık... zaten sırf yaşayarak bile ıskalamaya devam ediyoruz."
(s. 44)

"eninde sonunda sahip olduğumuz tek şey bu... bu insan sıcaklığı."
(s. 51)

[Ezgiveokadar · Rating 3 out of 5]

Bu hikayeyi sinema çok seviyor, hastalanan yaşlı annenin evinde toplanan birbirinden farklı karakterde oğullar ve gelinler. Aile evi iç hesaplaşmaları. 1936 yılında yazılmış bu kitap, epey güçlü metne sahip, bir çırpıda okunuyor. Zamansız ve evrensel.

[Zeynep T. · Rating 4 out of 5]

Aile Bağları annelerinin hastalanması üzerine geleneksel Pazar yemeği dışında bir arada bulunmak zorunda kalan üç erkek, bir kadın kardeşin ve erkek kardeşlerin eşlerinin arasındaki sorunların su yüzeyine çıkışının hikayesi. Yazar sorunlu aile dinamiklerini, kardeşler arasındaki hiyerarşiyi, insan psikolojisini çok iyi tahlil etmiş. Çevirmen Ebru Erbaş'ın emeğine sağlık.

[Elisa · Rating 3 out of 5]

"Chi potrebbe dosare, senza vergogna e senza falsità, le infinitesimali quote di stanchezza, di irritazione, di noia, di cui sono costituiti gli amori più teneri e puri?"

[Merve Şimşek · Rating 1 out of 5]

bir tiyatro oyunu izlemiş hissi veren kısa öykü. boş vaktiniz varsa 1 saatte okunup unutulacak bir kitap, özellikle listeye almaya değmez kanaatindeyim.

[Yasemin Salihoglu Karagul · Rating 4 out of 5]

Bir anne 5 cocuga bakarmiş da 5 cocuk 1 anneye bakamazmis.
Aile ici iliskiler, evlilik, kadin ve erkek ustune hosuma giden cumleler var.

[Selen · Rating 2 out of 5]

Kitaptan daha fazla şey beklemiştim.

[Zeynepozmenunlu · Rating 5 out of 5]

Bir anne ve çocukları ve gelinleri. ne güzel ve gerçekçi anlatmış gerçek aile işi ilişkileri.

[oxxccyy · Rating 3 out of 5]

Kısa sürükleyici ve aile bağları hakkında düşündürücü bir yapım

[Suni · Rating 4 out of 5]

Ho preso in mano questo racconto del '36 perché ho letto che è qui che la Nemirovsky inizia a concepire "le finalità di una profonda analisi psicologica dei personaggi, del loro status sociale e sentimentale" che svilupperà in seguito, ad esempio nel romanzo "I doni della vita", che mi guarda spazientito dallo scaffale dei to read.
La storia in sé non è la fine del mondo: quattro figli di mezza età ogni domenica sera vanno a cena dalla vecchia madre; dopo una di queste cene la madre si ammala e per un paio di giorni figli e nuore stanno al suo capezzale (ora insieme, ora a turno). Al mattino del terzo giorno si scoprirà se l'anziana signora si riprenderà o, come tutti sono rassegnati a credere, morirà.
Quanto alla storia parallela del figlio più piccolo che vuol mollare moglie e figlie per andare a vivere in una piantagione di caucciù nell'arcipelago malese, beh, mi è parsa tremenda.
Quello che invece mi è piaciuto davvero tanto è l'analisi dei rapporti tra fratelli, in questo caso quattro adulti che non si amano più di tanto, non si stimano, raramente si sopportano, eppure nel momento del pericolo si riavvicinano, quasi guidati da un istinto animale, il legame di sangue del titolo.
Mi basta questo per mettere 4 stelline.

[bunuokuyalim · Rating 3 out of 5]

Aile Bağları, kardeşler arasında yaşanan anlaşmazlıkları, bunların yansımalarını ve ilişkiler üzerindeki etkilerini anlatan bir uzun öykü.

Çoğu kişi için benzer olaylar ve duygular barındıracağını düşündüğüm bir hikayesi var. Bu okuma, aile dinamikleri üzerine düşünmenizi ve bazı sorgulamalar yapmanızı sağlarken, temelde hepimizin ne kadar aynı konular etrafında döndüğümüz gerçeğini de yüzümüze vuruyor.

Aile hikayelerini sevenler için keyifli bir okuma 🌿

“Eninde sonunda sahip olduğumuz tek şey bu…bu insan sıcaklığı.”

[Enrica · Rating 4 out of 5]

Bello, lettura scorrevole