Ανθρώπινα ομοιώματα

by Άρης Δεληγιαννίδης

Επτά σκοτεινές ιστορίες ξετυλίγουν το σκοτεινό, αγκάθινο κουβάρι των ανθρώπινων συναισθημάτων, καθώς φυσικά και υπερφυσικά ανθρώπινα ομοιώματα (ακόμα και ολόκληρο χωριό) βαδίζουν το θανατηφόρο μονοπάτι που οδηγεί στην άβυσσο της ψυχής. Οι μαύρες φλόγες φουντώνουν, πεισμώνουν και ρίχνονται με όλη τους την πύρινη μανία να κάψουν, να καταστρέψουν, να καταβροχθίσουν.

​ Κάποιοι λιποψυχούν, κάποιοι λυγίζουν, κάποιοι πέφτουν.

Κανείς δεν είπε πως θα ήταν εύκολο. Κάποιοι όμως κάνουν το κέρινο σώμα ατσάλι, ορθώνουν ανάστημα και βλέπουν πάνω από τα πηχτά σκοτάδια.

Κάποιοι γίγαντες είναι άνθρωποι.

323 pages, Paperback

Published June 9, 2023

Reviews

[Tonia Skjaldmær · Rating 5 out of 5]

Μια συλλογή-φωτιά!
7 διηγήματα σκοτεινής φαντασίας με κοινωνικές προεκτάσεις, υφασμένα με ονειρικά στοιχεία, έντονο σουρεαλισμό και βαθιά νοήματα..
Για άλλη μια φορά, η φαντασία του συγγραφέα ανεξάντλητη, ο λόγος χειμαρρώδης, τα plot twist δίνουν και παίρνουν, οι ήρωες βρίσκονται στο επίκεντρο και ψυχογραφούνται αριστοτεχνικά στην προσπάθεια τους να βρουν την κάθαρση, τη λύτρωση..
Και το αγαπημένο μου στοιχείο πια σε όλα τα έργα του..μια γραφή πύρινη, που καίει και εξαγνίζει παράλληλα..
Αλληγορική, λυρική, με τα σχήματα λόγου και ιδιαίτερα τις μεταφορές και τις παρομοιώσεις να εξυψώνουν τη λογοτεχνική αξία του κειμένου, δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στη σκέψη σου να τραφεί και να ανακαλύψεις το κρυμμένο μήνυμα μέσα στο κείμενο.
Το βιβλίο αυτό με άγγιξε βαθιά!
Εύκολα σε σπρώχνει να καταδυθείς στα μύχια της δικής σου ψυχής και να ανακαλύψεις κομμάτια του εαυτού σου που δεν ήξερες ότι σε πονάνε ακόμα..
It's a big, big yes!!!!
📣Διαβάστε το!!!!!!

[Μάριος Δημητριάδης · Rating 5 out of 5]

Νέος Άρης Δεληγιαννίδης, αυτήν τη φορά με συλλογή διηγημάτων. Ο Άρης τα καταφέρνει το ίδιο καλά στο διήγημα όπως και στο μυθιστόρημα, μόνο που τώρα νομίζω πως το πήγε ένα level παραπάνω. Ίσως και περισσότερα. Ευφάνταστες και αλλόκοτες ιστορίες με απρόβλεπτες ανατροπές, νοήματα και καυτηριασμό κοινωνικών θεμάτων. Η γραφή είναι πυκνή, γεμάτη αλληγορίες, παραλληλισμούς και ένα σωρό άλλα καλούδια τα οποία κάνουν το κείμενο τόσο πλούσιο που έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου γυρνάει πίσω και να διαβάζει κάποιες προτάσεις -αλλα και παραγράφους- ξανά. Με λίγα λόγια ένα βιβλίο γεμάτο θησαυρούς που απαιτούν όμως προσήλωση και προσεκτικό διάβασμα προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος που έχει θέσει ο συγγραφέας: να μεταδώσει τα μηνύματα που θέλει μέσα από έναν τέλεια δομημένο σουρεαλιστικό παροξυσμό

[Γρηγόρης Δημακόπουλος · Rating 5 out of 5]

Κανένα διήγημα δεν είναι κοινότυπο, καμία ιστορία δεν ακολουθεί συμβατικά πρότυπα αφήγησης, με μια γραφή που τσακίζει κόκαλα και ένα ρεπερτόριο ιδεών που αιχμαλωτίζουν τον ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, ο Άρης Δεληγιαννίδης παραδίδει ένα βιβλίο που εξυψωνει το επίπεδο της λογοτεχνίας τρόμου της χώρας.

Κατά τη γνώμη μου, ανήκει στους κορυφαίους εκπροσώπους, σε αυτή τη μικρή κοινότητα του speculative fiction που ονομάζουμε ελληνικό φανταστικό.

Αξίζει οπωσδήποτε τον χρόνο ανάγνωσης, θα με θυμηθείτε!

[Νίκος Μούρας · Rating 5 out of 5]

Μία πολύ δυνατή συλλογή διηγημάτων, μόνο που τα περιεχόμενά του ξεπερνούν το μέσο θα έλεγα. Πολλές φορές αντιλαμβανόμουν τις ιστορίες ως ένα τεχνικό μέταλ κομμάτι ή έναν πίνακα του Ιερώνυμου Μπος. Η πυκνή γραφή και η σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι χαρακτηριστικά που γνωρίζω και από τις άλλες δουλειές του Άρη Δεληγιαννίδη μα εδώ αυτό το μίγμα είναι υπνωτιστικό και σε ρουφάει μέσα στο χαρτί. Δεν είναι όμως μονάχα αυτά που κάνουν τα διηγήματα συγκλονιστικά. Είναι ο ανθρώπινος παράγοντας που βρίσκεται στο κέντρο τους. Το δράμα των πρωταγωνιστών και η διαδρομή προς την κάθαρση. Έτσι όλα αποκτούν νόημα και ουσία.

[Δημήτρης Δελαρούδης · Rating 5 out of 5]

Τώρα που τελείωσα το βιβλίο του Δεληγιαννίδη και πρόκειται να το τοποθετήσω στη βιβλιοθήκη μου, γνωρίζω a priori ότι από 'δω και πέρα, όταν το δάχτυλό μου θα χαϊδεύει τις ράχες των τομών της βιβλιοθήκης μου, θα αποφεύγει ενστικτωδώς το συγκεκριμένο. Δεν πρόκειται για ένα ακόμη βιβλίο τρόμου. Είναι ένα αγκάθι που σε τσιμπάει επώδυνα κάθε φορά που το αγγίζεις ή ανοίγεις τις σελίδες του. Θα μπορούσα να του δώσω τον εναλλακτικό τίτλο "Γροθιά στο στομάχι" ή ίσως "Κλωτσιά στο πρόσωπο". Όταν το έπιασα για πρώτη φορά στα χέρια μου, αναρωτήθηκα τι ακριβώς θα μπορούσαν να είναι τα "ανθρώπινα ομοιώματα" και ποιες οι "μαύρες φλόγες" του τίτλου. Μόλις άρχισα να το διαβάζω και το στομάχι μου να σφίγγεται όσο προχωρούσε η ανάγνωση των διηγημάτων, κατανόησα γρήγορα ότι τα ομοιώματα δεν είμαστε πάρα όλοι εμείς. Εγώ κι εσείς, που λιώνουμε ανήμποροι να αντιδράσουμε ή να αντισταθούμε, απόλυτα τρομοκρατημένοι από την απανθρωπιά και τη βαναυσότητα του κόσμου που μας περιβάλλει. Δεν γνωρίζω αν πρέπει να το κατατάξω στην κατηγορία "τρόμου", καθώς έχουμε συνηθίσει όταν αναφερόμαστε στη λογοτεχνία τρόμου να εννοούμε κάτι που, ναι μεν σε τρομάζει, αλλά από την άλλη, σου προσφέρει και ένα είδος ψυχαγωγίας και αναγνωστικής ευχαρίστησης. Στα εφτά διηγήματα του βιβλίου δεν εντόπισα κανένα ίχνος ψυχαγωγίας. Σε κάθε σελίδα υπάρχει μόνο ένα ροζιασμένο χέρι που σου τρίβει στη μούρη την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής και σε κάνει να συνειδητοποιείς ποσό αδύναμος και τιποτένιος είσαι απέναντι σε συμβάντα που λαμβάνουν χώρα καθημερινά γύρω σου. Ότι ο πραγματικός τρόμος δεν κρύβεται στα στοιχειωμένα πατάρια εγκαταλελειμμένων σπιτιών, αλλά στα δελτία ειδήσεων και στα άρθρα του internet. Η γραφή του είναι μοναδική και εξόχως αλληγορική, διασταυρούμενη συχνάκις με την τέχνη της ποίησης. Δεν υπάρχουν σασπένς, μυστήριο και ύποπτοι. Υπάρχουν όμως οι καταπληκτικές παρομοιώσεις που εξυψώνουν το βιβλίο λογοτεχνικά και το καθιστούν ένα από τα πιο καλογραμμένα βιβλία της σύγχρονης Ελληνικής λογοτεχνίας τρόμου και σκοτεινης φαντασίας που έχω διαβάσει (με το στομάχι δεμένο κόμπο ώσπου να τελειώσει). Ο Δεληγιαννίδης ως λογοτέχνης, έχει να δώσει πάρα πολλά στην ελληνική πεζογραφία γενικότερα. Δεν το συνιστώ σε όλους τους αναγνώστες, ιδιαίτερα στους ευαίσθητους, όχι λόγω κάποιων αποτρόπαιων σκηνών, αλλά για τις ενοχές που θα γεμίσει την ψυχή τους. 5/5 με τόνο!

[Κεσκίνης Χρήστος · Rating 5 out of 5]

Γνώρισα τον Άρη Δεληγιαννίδη μέσα από κάποια διηγήματά του και χαίρομαι που επέστρεψε σε αυτά στο νέο του βιβλίο. Ευφάνταστες ιστορίες που ομολογώ ότι με έκαναν να κοιτάω πίσω μου όταν περπατούσα βράδυ τις μέρες που το διάβαζα. Με έκαναν να αναρωτηθώ για πολλά θέματα, όσο η βαναυσότητα εξελισσόταν στις σελίδες του βιβλίου. Ιστορίες γεμάτες αλληγορία, αλλά και εικόνες που σε χτυπάνε στο στομάχι σε κάθε πρόταση. Πραγματικά θα μπορούσα να γράψω για κάθε ένα από τα 7 διηγήματα, μα τότε θα αδικούσα όποιο δεν ανέφερα. γι' αυτό θα σας πω πως όλα είναι πανέμορφα γραμμένες ιστορίες τρόμου που θα σας κάνουν να καταλάβετε πως είστε κι εσείς Ανθρώπινα Ομοιώματα, όπως οι πρωταγωνιστές τους...

[Τάσος Αναστασιάδης · Rating 5 out of 5]

Τα ανθρώπινα ομοιώματα αποτελούν μια συλλογή μυθιστορημάτων από εκείνες όπου κάθε φορά που κλείνεις το βιβλίο νιώθεις ένα έντονο σφίξιμο στο στομάχι, έναν κόμπο στο λαιμό που αρνείται να κατέβει. Πολύπλοκες, ευφάνταστες ιστορίες, άλλες του μεταφυσικού και παραφυσικού τρόμου, άλλες αντλουμενες από το αρρωστημένο μυαλό της ανθρώπινης υπόστασης που οι περισσότεροι φοβόμαστε ή αρνουμαστε να παραδεχτούμε. Ο Άρης Δεληγιαννίδης καταφέρνει, σε καθε περίπτωση, να σε σόκαρει με τις καταπληκτικές του ιστορίες τις πετυχημένες παρομοιώσεις.