What do you think?
Rate this book
Dina brev lägger jag under madrassen : en brevväxling 1971-2002
"Käraste Astrid!
Vi som lovade att inte visa varandras brev för någon! Och nu ska de bli en bok. Jag vågar inte tänka på vad Sara, 13, hade tagit sig till. Vem som helst kommer att kunna läsa. Allt det som var bara mellan oss. Det skulle vara intressant att veta vad du hade tyckt om det. Du får ju ingen chans att vare sig censurera eller redigera. Nu blir det som vi sa på bibelskolan i Orsa: Allt ska fram i ljuset!"
Under några år i början av 1970-talet brevväxlade Astrid, född 1907, intensivt med Sara, född 1958. Att det i ålder skiljde drygt femtio år bekom ingen av dem. Det var två "besläktade själar" som utbytte tankar om livet, kärleken och hur svårt det är att vara människa.
Med åren blev det längre mellan breven, men kontakten upphörde inte helt förrän efter Astrid Lindgrens död 2002. Sammanlagt består samlingen av mer än åttio brev.
Denna unika brevväxling visar en mindre känd sida av författaren. Men framför allt visar den hur mycket det betyder för en ung människa att bli sedd och bekräftad under de kanske mest sårbara åren i livet.
Vi som lovade att inte visa varandras brev för någon! Och nu ska de bli en bok. Jag vågar inte tänka på vad Sara, 13, hade tagit sig till. Vem som helst kommer att kunna läsa. Allt det som var bara mellan oss. Det skulle vara intressant att veta vad du hade tyckt om det. Du får ju ingen chans att vare sig censurera eller redigera. Nu blir det som vi sa på bibelskolan i Orsa: Allt ska fram i ljuset!"
Under några år i början av 1970-talet brevväxlade Astrid, född 1907, intensivt med Sara, född 1958. Att det i ålder skiljde drygt femtio år bekom ingen av dem. Det var två "besläktade själar" som utbytte tankar om livet, kärleken och hur svårt det är att vara människa.
Med åren blev det längre mellan breven, men kontakten upphörde inte helt förrän efter Astrid Lindgrens död 2002. Sammanlagt består samlingen av mer än åttio brev.
Denna unika brevväxling visar en mindre känd sida av författaren. Men framför allt visar den hur mycket det betyder för en ung människa att bli sedd och bekräftad under de kanske mest sårbara åren i livet.
208 pages, Hardcover
First published September 24, 2012
30 people are currently reading
857 people want to read
About the author
Astrid Lindgren
1,237 books3,875 followersAstrid Anna Emilia Lindgren, née Ericsson, (1907 - 2002) was a Swedish children's book author and screenwriter, whose many titles were translated into 85 languages and published in more than 100 countries. She has sold roughly 165 million copies worldwide. Today, she is most remembered for writing the Pippi Longstocking books, as well as the Karlsson-on-the-Roof book series.
Awards:
Hans Christian Andersen Award for Writing (1958)
Awards:
Hans Christian Andersen Award for Writing (1958)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 133 reviews
June 1, 2020
ძალიან მინდა რაღაც დიდის დაწერა, მაგრამ ვერაფერს დავწერ, არაფერი გამომდის.
უსაშველოდ ბევრი სითბოა წერილების ამ ულამაზეს კრებულში, უსაშველოდ ბევრი სიყვარული, უსაშველოდ წრფელი გრძნობები...
აბა, რა მოსატანია ფიზიკური სიშორე და ასაკობრივი სხვაობა, თუკი სულიერი სიახლოვეა?
ფაქტია, ასტრიდ ლინდგრენი იყო უდიდესი პიროვნება, რომელმაც ბავშვობის ტკბილი მოგონებები გვაჩუქა.
წერდა წიგნებს, წერდა მთელი გულით.
სარასაც სწერდა წერილებს, დანამული თვალების გარეშე რომ ვერ წაიკითხავ.
მოკლედ, თავად უნდა სცადოთ.
პ.ს. "life is not so rotten as it seems".
მოკიდეთ ამ კრებულს ხელი, თქვენც დარწმუნდებით!
უსაშველოდ ბევრი სითბოა წერილების ამ ულამაზეს კრებულში, უსაშველოდ ბევრი სიყვარული, უსაშველოდ წრფელი გრძნობები...
აბა, რა მოსატანია ფიზიკური სიშორე და ასაკობრივი სხვაობა, თუკი სულიერი სიახლოვეა?
ფაქტია, ასტრიდ ლინდგრენი იყო უდიდესი პიროვნება, რომელმაც ბავშვობის ტკბილი მოგონებები გვაჩუქა.
წერდა წიგნებს, წერდა მთელი გულით.
სარასაც სწერდა წერილებს, დანამული თვალების გარეშე რომ ვერ წაიკითხავ.
მოკლედ, თავად უნდა სცადოთ.
პ.ს. "life is not so rotten as it seems".
მოკიდეთ ამ კრებულს ხელი, თქვენც დარწმუნდებით!
February 27, 2022
კარგად იყავი, ჩემო მეგობარო.
January 5, 2021
История об удивительной дружбе по переписке и об умении подбирать друг для друга мягкие (или твёрдые, но добрые и щадящие) слова. Небольшая, бережно переведённая книжка, хороший подарок. Хочу ее перечитывать и думать о том, как взрослый человек может общаться с ребёнком (и подростком) прямо и искренне, советовать без нравоучений, поддерживать и ободрять.
Каким же удивительным человеком была все-таки Астрид Линдгрен!
Каким же удивительным человеком была все-таки Астрид Линдгрен!
Read
April 23, 2017Det känns ju löjligt att betygsätta någons brev (så det gör jag inte), men oj så fint detta var.
December 26, 2017
Астрид Линдгрен ужасно крутая.
April 24, 2022
წელს წიგნი არ წამიკითხავს-ხანდახან რაღაცები იცვლება და ამას ვერაფერს ვშველით.
გუშინ სრულიად დაუგეგმად შევიარე წიგნის მაღაზიაში და შემდეგ პატარა კაფეში შევუკვეთე ყავა- კითხვის პროცესში რამდენიმე საათი შეუმჩნევლად გავიდა და თავი საერთოდ არ მიგრძვნია საწყალ გოგოდ,რომელიც ხალხით სავსე კაფეში ყავას მარტო სვამს,ცხოვრება კი ფანჯრის მიღმა ვიღაცებისთვის ბედნიერად მიდის.
მაგრამ მაინც- "ოჰ,ადამიანს ბევრი ბედისწერა აქვს და ზოგჯერ მგონია,რომ უკლებლივ ყველა ძალიან სევდიანია"
გუშინ სრულიად დაუგეგმად შევიარე წიგნის მაღაზიაში და შემდეგ პატარა კაფეში შევუკვეთე ყავა- კითხვის პროცესში რამდენიმე საათი შეუმჩნევლად გავიდა და თავი საერთოდ არ მიგრძვნია საწყალ გოგოდ,რომელიც ხალხით სავსე კაფეში ყავას მარტო სვამს,ცხოვრება კი ფანჯრის მიღმა ვიღაცებისთვის ბედნიერად მიდის.
მაგრამ მაინც- "ოჰ,ადამიანს ბევრი ბედისწერა აქვს და ზოგჯერ მგონია,რომ უკლებლივ ყველა ძალიან სევდიანია"
September 9, 2019
This is a great example of unconditional and non-judgemental emotional support in epistolary form - everyone could learn from Astrid Lindgren on how to give good advise without being preachy and pushy and how to listen and encourage sharing without being inquisitive. For more than twenty years a famous writer was writing incredibly sincere and kind letters to a troubled girl and then a troubled young woman. And it's clear from this correspondence that it changed that woman's life and helped her to gradually overcome her traumatic childhood and adolescence (or at least reduce their negative effects). It made me a little sad that the happy ending for Sara seemed to be exactly what Astrid had been warning her against - wife and mother of three children with no profession and no ambitions of her own. But it is definitely better that staying in a religious sect! I hope that now she is well and happy.
February 11, 2019
När jag läste denna bok blev jag lite avundsjuk. Tänk att få ha Astrid Lindgren som brevvän! Speciellt med de kloka ord som hon strösslar sina brev med och hennes insikter om livet i stort och smått.
Sara Ljungcrantz, en vilsen tonåring, skriver på vinst och förlust till Astrid Lindgren, fortsätter skriva till henne och med tiden utvecklas en vänskap född i brevväxlingen. Det är öppet, modigt, privat från båda sidorna. Astrid Lindgren visar stort tålamod och förståelse i sina brev och delar själv med sig av saker som är svåra, speciellt när man som henne kommer upp i åldrarna. Även om jag som vuxen vet hur tonåringar är, är det lite svårt att ta sig förbi den självupptagenhet Sara visar, något som hon i senare tid har ångrat. Hon reflekterar inte över det Astrid berättar om sitt liv, eller ser sina egna misstag. Å andra sidan gör det hennes brev väldigt autentiska och äkta.
Boken visar vilken vänskap som kan byggas bara med hjälp av papper och penna, samt att en 13-åring och en 63-åring kan mötas på lika villkor. Och därför är det så vackert.
Sara Ljungcrantz, en vilsen tonåring, skriver på vinst och förlust till Astrid Lindgren, fortsätter skriva till henne och med tiden utvecklas en vänskap född i brevväxlingen. Det är öppet, modigt, privat från båda sidorna. Astrid Lindgren visar stort tålamod och förståelse i sina brev och delar själv med sig av saker som är svåra, speciellt när man som henne kommer upp i åldrarna. Även om jag som vuxen vet hur tonåringar är, är det lite svårt att ta sig förbi den självupptagenhet Sara visar, något som hon i senare tid har ångrat. Hon reflekterar inte över det Astrid berättar om sitt liv, eller ser sina egna misstag. Å andra sidan gör det hennes brev väldigt autentiska och äkta.
Boken visar vilken vänskap som kan byggas bara med hjälp av papper och penna, samt att en 13-åring och en 63-åring kan mötas på lika villkor. Och därför är det så vackert.
February 5, 2020
Kätken kirjeesi patjani alle sisältää Astrid Lindgrenin ja Sara Schwardtsin kirjeenvaihdon lähes kokonaisuudessaan. Sara on vasta 12-vuotias, kun hän lähettää ensimmäisen kirjeensä Lindgrenille, joka on tuolloin jo lähempänä 70 vuotta. Siitä alkaa monen vuoden kirjeenvaihto.
Kirja yllätti minut. En tiennyt mitä odottaa, mutta en odottanut tätä. Ajattelin kirjeenvaihdossa kohtaavan fanaattisen fanin ja kärsivällisen kirjailijan, mutta kirjeet ovatkin oikeasti henkilökohtaisia, paikoin raadollisen raskaita. Aiheet yllättivät.
Kun 13-vuotias Sara pohtii 70-luvulla sitä, miten kauan maapallo kestää sen tuhoamista, ympäristölakia ja liikakansoitusta sekä adoptiota, niin hätkähdin. Mietittiinkö näitä jo silloin? Kirjeissä puhutaan myös perheväkivallasta, päihteistä, psykiatrisesta hoidosta, rakkaudesta ja uskonnosta, raiskauksesta ja kuolemasta. Monissa ajatuksissa näkyy 70-luku ja toisaalta ei - samalla tajuaa asioiden muuttuneen paljon ja toisaalta monien asioiden pysyvyyden.
Kerroin kirjasta ystävälle, jonka kanssa pohdimme sitä, että onkohan tuolta ajalta edes jäänyt nuorten naisten ajatuksia tällä tavoin muualle kuin kirjeisiin ja päiväkirjoihin?
Ehkä siksi yllätyin. En muista koska viimeksi olisin lukenut tai kuullut mitä 13-vuotias nuori nainen ajattelee eläessään 70-lukua. Toisaalta yllättymiseni kirjan suhteen ylipäänsä oli hölmöä. Miksi tämä olisi julkaistu kirjana, jos siinä ei olisi oikeasti kiinnostavaa sisältöä?
Kannattaa lukea jos Lindgren kiinnostaa. Parhaiten tästä saakin varmasti irti jotain, kun alla on jo tietoa Lindgrenin elämästä.
Kirja yllätti minut. En tiennyt mitä odottaa, mutta en odottanut tätä. Ajattelin kirjeenvaihdossa kohtaavan fanaattisen fanin ja kärsivällisen kirjailijan, mutta kirjeet ovatkin oikeasti henkilökohtaisia, paikoin raadollisen raskaita. Aiheet yllättivät.
Kun 13-vuotias Sara pohtii 70-luvulla sitä, miten kauan maapallo kestää sen tuhoamista, ympäristölakia ja liikakansoitusta sekä adoptiota, niin hätkähdin. Mietittiinkö näitä jo silloin? Kirjeissä puhutaan myös perheväkivallasta, päihteistä, psykiatrisesta hoidosta, rakkaudesta ja uskonnosta, raiskauksesta ja kuolemasta. Monissa ajatuksissa näkyy 70-luku ja toisaalta ei - samalla tajuaa asioiden muuttuneen paljon ja toisaalta monien asioiden pysyvyyden.
Kerroin kirjasta ystävälle, jonka kanssa pohdimme sitä, että onkohan tuolta ajalta edes jäänyt nuorten naisten ajatuksia tällä tavoin muualle kuin kirjeisiin ja päiväkirjoihin?
Ehkä siksi yllätyin. En muista koska viimeksi olisin lukenut tai kuullut mitä 13-vuotias nuori nainen ajattelee eläessään 70-lukua. Toisaalta yllättymiseni kirjan suhteen ylipäänsä oli hölmöä. Miksi tämä olisi julkaistu kirjana, jos siinä ei olisi oikeasti kiinnostavaa sisältöä?
Kannattaa lukea jos Lindgren kiinnostaa. Parhaiten tästä saakin varmasti irti jotain, kun alla on jo tietoa Lindgrenin elämästä.
October 31, 2022
recenzja krótka, "nocna":
doskonale pokazuje "drogowość" życia. bardzo polecam, dużo daje, a czyta się szybciutko
recenzja dłuższa, "poranek po":
strasznie lubię czytać listy. to takie elementy dwóch oddzielnych układanek, dwóch oddzielnych żyć. i chociaż opisane są dużo mniej dokładnie niż fikcyjne życia w powieściach, mają w sobie literacki urok i w jakiś sposób te skraweczki oddają esencję życia.
ale i tak czuje się niedosyt - chciałoby się wiedzieć więcej, więcej. wiedzieć, czym żyją astrid i sara na co dzień, co martwi astrid.
tak, zwłaszcza astrid. chciałabym przeczytać jej listy do kogoś, komu naprawdę ufa, komu pisze o swoich prawdziwych myślach. bo chociaż wydaje się szczera i otwarta, to tylko jedna jej warstwa, nie pozwala dotrzeć głębiej. chociaż ma do tego prawo, oczywiście.
sarę też bardzo polubiłam. jej listy trochę pomogły mi zrozumieć, że to wszystko, co my teraz przeżywamy, te wszystkie rozkminki i przygnębienia to specyfika wieku. zaskoczyło mnie jej duchowe odkrycie, a jeszcze bardziej dotknęło (w dobry sposób) to, co napisała o nim później. ten ostatni list, wyjaśnienie wszystkiego, spojrzenie na resztę z perspektywy pół wieku był naprawdę BARDZO potrzebny i wypełnił wszystkie dziury w listach sary i nawet nie pozostawił takiego niedosytu.
ee no chyba tyle, miłego dnia
doskonale pokazuje "drogowość" życia. bardzo polecam, dużo daje, a czyta się szybciutko
recenzja dłuższa, "poranek po":
strasznie lubię czytać listy. to takie elementy dwóch oddzielnych układanek, dwóch oddzielnych żyć. i chociaż opisane są dużo mniej dokładnie niż fikcyjne życia w powieściach, mają w sobie literacki urok i w jakiś sposób te skraweczki oddają esencję życia.
ale i tak czuje się niedosyt - chciałoby się wiedzieć więcej, więcej. wiedzieć, czym żyją astrid i sara na co dzień, co martwi astrid.
tak, zwłaszcza astrid. chciałabym przeczytać jej listy do kogoś, komu naprawdę ufa, komu pisze o swoich prawdziwych myślach. bo chociaż wydaje się szczera i otwarta, to tylko jedna jej warstwa, nie pozwala dotrzeć głębiej. chociaż ma do tego prawo, oczywiście.
sarę też bardzo polubiłam. jej listy trochę pomogły mi zrozumieć, że to wszystko, co my teraz przeżywamy, te wszystkie rozkminki i przygnębienia to specyfika wieku. zaskoczyło mnie jej duchowe odkrycie, a jeszcze bardziej dotknęło (w dobry sposób) to, co napisała o nim później. ten ostatni list, wyjaśnienie wszystkiego, spojrzenie na resztę z perspektywy pół wieku był naprawdę BARDZO potrzebny i wypełnił wszystkie dziury w listach sary i nawet nie pozostawił takiego niedosytu.
ee no chyba tyle, miłego dnia
May 31, 2020
Я не знаю, що можу сказати про це листування...
Можливо когось зовсім не вразить, а до когось промовить у самісіньке серце
Можливо когось зовсім не вразить, а до когось промовить у самісіньке серце
January 15, 2019
"Ваши письма я храню под матрасом".
Отличная история переписки девочки из, что называется. трудных подростков, и писательницы длиной в несколько лет; роста человека в этой переписке. Самое интересное для меня - то, что в дневниках нет правды, вернее, в них есть правда скрытая, спрятанная. Как и пишет сама эта женщина уже взрослой, в пятьдесят лет перечтя свои отправленные письма впервые: ужас, как я все маскировала, как я боялась признать происходящее, как у меня не было инструмента назвать то, что было со мной, насилием, как я в итоге угодила в секту. Как детский психолог, которого в письмах хвалила и сама Астрид Линдгрен (!!), писал ей, подростку, в карточке - потеряна для общества. Как она сама всю жизнь ему верила и все старалась доказать обратное. Как жить настолько расщепленной.
И все как по нотам там, все последствия насилия разворачиваются привычной спиралью: чувство себя негодной, чувство самозванки ("ну не били же меня каждый день"), чувство неверия взрослым, провокации, чувство своей неценности, чувство, что только использования и заслуживаешь, сказывающееся на сексуальной жизни. Все как по нотам.
Но слава всему, Астрид однозначно говорит ей - нет, насилие твоего ��тца - лажа, адский ад и так нельзя, ни с кем и никогда. Я думаю, опираясь на свой же опыт человека, не получившего таких слов, что эти слова имеют колоссальную силу. Возвращают точку опоры. Которой - от такого поведения родителя - базово просто нет. И ты живешь, ненавидя себя и будучи уверенной, что все это ты заслужила и хуже тебя людей не существует.
Возможно, это ей все-таки помогло. И никогда не знаешь, кому и как помогут твои слова, да. Письма девочек из глянцевого журнала, шедшие к нам потоком, я в бытность редакторкой отдела психологии старалась не оставлять без ответа тоже. И как же грустно, должно быть, было Астрид (мне вот было) понимать, что ничего тут не поделаешь. Или выберется человек, или нет. Мы не можем никого спасти. Но мы можем просто свидетельствовать жизнь другого. Как и пишет ее корреспондентка. Вы были свидетелем - спасибо вам за это.
А наблюдение меняет условия наблюдаемого. Никогда не стоит об этом забывать.
Цитаты (руками! из бумажной!!!):
"Что ты была молодцом и весь год не прогуливала, меня искренне радует. Потому что я хочу, чтобы жизнь у тебя сложилась хорошо - хоть твой отец и сделал все, что мог, чтобы ее сломать. Ему я пожелала бы ради него же самого - суметь попросить у тебя прощения, но он, похоже, отказывается видеть себя таким, каким был, наверняка вытеснил это, люди обычно гонят от себя то, что слишком тягостно. И все-таки ему, должно быть, тяжело, как-то он да чувствует, что утратил привязанность собственного ребенка. Эхехе, сколько же родителей не смыслят в любви ни бельмеса, ни как ее дарить, ни как ее принимать".
"Знаете, в психологии есть понятие - быть увиденным", принятие всерьез, безусловная любовь. ВОТ ЧТО на самом деле мне дали ваши письма".
Отличная история переписки девочки из, что называется. трудных подростков, и писательницы длиной в несколько лет; роста человека в этой переписке. Самое интересное для меня - то, что в дневниках нет правды, вернее, в них есть правда скрытая, спрятанная. Как и пишет сама эта женщина уже взрослой, в пятьдесят лет перечтя свои отправленные письма впервые: ужас, как я все маскировала, как я боялась признать происходящее, как у меня не было инструмента назвать то, что было со мной, насилием, как я в итоге угодила в секту. Как детский психолог, которого в письмах хвалила и сама Астрид Линдгрен (!!), писал ей, подростку, в карточке - потеряна для общества. Как она сама всю жизнь ему верила и все старалась доказать обратное. Как жить настолько расщепленной.
И все как по нотам там, все последствия насилия разворачиваются привычной спиралью: чувство себя негодной, чувство самозванки ("ну не били же меня каждый день"), чувство неверия взрослым, провокации, чувство своей неценности, чувство, что только использования и заслуживаешь, сказывающееся на сексуальной жизни. Все как по нотам.
Но слава всему, Астрид однозначно говорит ей - нет, насилие твоего ��тца - лажа, адский ад и так нельзя, ни с кем и никогда. Я думаю, опираясь на свой же опыт человека, не получившего таких слов, что эти слова имеют колоссальную силу. Возвращают точку опоры. Которой - от такого поведения родителя - базово просто нет. И ты живешь, ненавидя себя и будучи уверенной, что все это ты заслужила и хуже тебя людей не существует.
Возможно, это ей все-таки помогло. И никогда не знаешь, кому и как помогут твои слова, да. Письма девочек из глянцевого журнала, шедшие к нам потоком, я в бытность редакторкой отдела психологии старалась не оставлять без ответа тоже. И как же грустно, должно быть, было Астрид (мне вот было) понимать, что ничего тут не поделаешь. Или выберется человек, или нет. Мы не можем никого спасти. Но мы можем просто свидетельствовать жизнь другого. Как и пишет ее корреспондентка. Вы были свидетелем - спасибо вам за это.
А наблюдение меняет условия наблюдаемого. Никогда не стоит об этом забывать.
Цитаты (руками! из бумажной!!!):
"Что ты была молодцом и весь год не прогуливала, меня искренне радует. Потому что я хочу, чтобы жизнь у тебя сложилась хорошо - хоть твой отец и сделал все, что мог, чтобы ее сломать. Ему я пожелала бы ради него же самого - суметь попросить у тебя прощения, но он, похоже, отказывается видеть себя таким, каким был, наверняка вытеснил это, люди обычно гонят от себя то, что слишком тягостно. И все-таки ему, должно быть, тяжело, как-то он да чувствует, что утратил привязанность собственного ребенка. Эхехе, сколько же родителей не смыслят в любви ни бельмеса, ни как ее дарить, ни как ее принимать".
"Знаете, в психологии есть понятие - быть увиденным", принятие всерьез, безусловная любовь. ВОТ ЧТО на самом деле мне дали ваши письма".
June 23, 2018
სხვისი წერილების კითხვა კია უზრდელობა, მაგრამ როცა მიმოწერაში ასტრიდ ლინდგრენია ჩართული, ერთი სიამოვნება ყოფილა. წარმოიდგინეთ, ხართ 12 წლის გოგო და წერთ 63 წლის მწერალს, რომელიც წერილზე წერილით გიპასუხებთ და ეს გაგრძელდება 30 წელი ისე, რომ რეალურად ერთმანეთს არასოდეს შეხვდებით... თუ ვინმეს კეთილი რჩევები გჭირდებათ, მითუმეტეს უნდა წაიკითხოთ და მიხვდებით, რომ, როგორც ბებია ასტრიდი ამბობს, life is not so rotten as it seems!
April 22, 2023
Vad fint att få ta del av en den långvariga brevväxlingen mellan Sara och Astrid. Sara lever ett stormigt tonårsliv och den berömda Astrid Lindgren, 50 år äldre, verkar vara rädd att fastna i ekorrhjulet. Ändå möts i de breven som jämlikar. Man hör tydligt Astrids kännspaka röst genom brevskörden, och man kan inte annat än att beundra hennes förmåga att se utsatta och ensamma barn, och allt igenom dela med sig av sina betraktelser och visdomar utan att vara fördömande. Astrids språk och uttryck är för underbart.
Eftersom breven med tiden blir mera fragmatiska känns det svårare att följa Saras liv och hennes betraktelser, så för egen del låg det intressanta i att läsa Astrids svar.
Eftersom breven med tiden blir mera fragmatiska känns det svårare att följa Saras liv och hennes betraktelser, så för egen del låg det intressanta i att läsa Astrids svar.
Må vårsolen skina på dig och på mig.
Astrid Lindgren.
August 27, 2020
“ჩვენ ყველას გვინდა, რომ სხვებს მთლიანად, უპირობოდ ვუყვარდეთ. ჩვენ თვითონ კი უამრავი პრეტენზია გვაქვს იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც, ყველაფრის მიუხედავად, ძალიან გვიყვარს.”
ზოგჯერ მართლაც რომ life is not so rotten as it seems.
ზოგჯერ მართლაც რომ life is not so rotten as it seems.
August 17, 2021
я абсолютно захоплена Астрід Ліндґрен, її реакціями і думками, але ця книжка мені сподобалася дещо менше за щоденники. перша половина переписки була топ, а ось вже листи дорослої Сари, де вона постійно розповідає як добре було увірувати в Бога, були не надто цікавими для мене. я розумію, це не художня книга, тут неможливо висувати якісь претензії до сюжету чи персонажів, тому просто поділюся тим, що останні сторінки я догортувала з виразом нудьги на обличчі.
у будь-якому випадку з боку Сари було дуже мило пошарити цю переписку, їй надзвичайно пощастило мати таку мудру і добру подругу, а нам пощастило мати змогу побачити неймовірну Астрід ще й з цього боку.
у будь-якому випадку з боку Сари було дуже мило пошарити цю переписку, їй надзвичайно пощастило мати таку мудру і добру подругу, а нам пощастило мати змогу побачити неймовірну Астрід ще й з цього боку.
February 4, 2021
"ასტრიდ,შენ ამბობდი,რომ შენ წერდი ყველასთვის,ვის გულშიც ჯერ ისევ ცოცხლობს პატარა ბავშვი:მე ვარ ის ბავშვი,ვინც ცოტა ხნით შემოიჭრა შენს ცხოვრებაში და შენ გვერდით ჩამოჯდა იმ ანთებული სანთლის წინ.და,მინდა გითხრა,რომ არსად წავსულვარ-მე ახლაც იქ ვარ.სარა"
<3
რა მაგარია,როცა ასტრიდ ლინდგრენი შენი მეგობარია.
<3
რა მაგარია,როცა ასტრიდ ლინდგრენი შენი მეგობარია.
August 15, 2020
კითხვისას მეგონა, რომ წერილების ერთი ნახევარი ჩემი დაწერილი იყო, მეორე კი - ჩემთვის გამოგზავნილი. უთბილესი, უტკბილესი, უსაყვარლესი წიგნია.
January 10, 2021
"Знаєш, є такий термін у психології - "бути побаченим", цебто бути сприйнятим всерйоз, безперечна любов. ОСЬ ЩО ти дала мені своїми листами".
May 21, 2020
see on nüüd natuke jälle selline lugu, mis oleks tulnud välja mõelda, kui seda päriselt juhtunud poleks: varateismeline rootsi tüdruk kirjutas kuulsale lastekirjanikule kirja, kirjanik vastas... ja vastas siis uuesti ja sealt tekkis aastakümnetepikkune kirjavahetus (suurem osa sellest siiski tüdruku teismeeas ja 20ndates, hiljem jäi üsna hõredaks). pärast Astrid Lindgreni surma kohtusid tema ja Sara kirjad tema arhiivis ja 2012. aastal anti need Sara ja ta pere nõusolekul raamatuna välja.
eks siin on ohtralt teismelise plärtsumist, aga see lugu ja elu, mis sealtkaudu ära jutustatakse, on päris huvitav mu meelest. kindlasti mitte mingi... bullerby, Sara on pigem sedasorti teismeline, kes jookseb kodust ära, teeb koolist poppi ja veedab aega ka haigla psühhiaatriaosakonnas. aga samas kirjutab ta ootamatult hästi ja on aru saada küll, miks Astrid talle tõesti huviga kaasa elas.
ja muidugi 50 aastat vanema kirjaniku vastused neile teismelise kirjadele... tal õnnestub tõesti tabada seda tooni, kus ta ei õpeta, tänita, ega loe moraali, aga kuulab ja on toeks ja elab kaasa. imetlusväärne ja väga ilus lugemine. ja nagu tagakaanel ütleb Astridi enda vennatütar - selline külg Astridist, mida ka lähedased ei olnud näinud.
lõpus on 53-aastase Sara tagasivaade kogu loole, vormistatud viimase kirjana Astridile aastal 2012, aga tegelikult siiski lihtsalt... kommentaar ja järelsõna. selle kohta, mis jäi omal ajal rääkimata või ei saanud räägitud päris ausalt; selle kohta, kuidas see kõik tundus siis ja tundub nüüd. minu meelest on see naine ka imetlusväärne, sest päris jube võib olla omaenda (mitte kuigi lihtsasse) noorusesse nii selgelt tagasi vaadata.
kahju, et seda raamatut ei paista olevat tõlgitud ei eesti ega inglise keelde. mõnedesse muudesse keeltesse on.
eks siin on ohtralt teismelise plärtsumist, aga see lugu ja elu, mis sealtkaudu ära jutustatakse, on päris huvitav mu meelest. kindlasti mitte mingi... bullerby, Sara on pigem sedasorti teismeline, kes jookseb kodust ära, teeb koolist poppi ja veedab aega ka haigla psühhiaatriaosakonnas. aga samas kirjutab ta ootamatult hästi ja on aru saada küll, miks Astrid talle tõesti huviga kaasa elas.
ja muidugi 50 aastat vanema kirjaniku vastused neile teismelise kirjadele... tal õnnestub tõesti tabada seda tooni, kus ta ei õpeta, tänita, ega loe moraali, aga kuulab ja on toeks ja elab kaasa. imetlusväärne ja väga ilus lugemine. ja nagu tagakaanel ütleb Astridi enda vennatütar - selline külg Astridist, mida ka lähedased ei olnud näinud.
lõpus on 53-aastase Sara tagasivaade kogu loole, vormistatud viimase kirjana Astridile aastal 2012, aga tegelikult siiski lihtsalt... kommentaar ja järelsõna. selle kohta, mis jäi omal ajal rääkimata või ei saanud räägitud päris ausalt; selle kohta, kuidas see kõik tundus siis ja tundub nüüd. minu meelest on see naine ka imetlusväärne, sest päris jube võib olla omaenda (mitte kuigi lihtsasse) noorusesse nii selgelt tagasi vaadata.
kahju, et seda raamatut ei paista olevat tõlgitud ei eesti ega inglise keelde. mõnedesse muudesse keeltesse on.
April 20, 2019
ცოტა სასაცილოა ორი ადამიანის გულწრფელი და ნამდვილი წერილების შეფასება, ეს ვარსკვლავებიც მხოლოდ იმას ემსახურება, რომ გამოვხატო სიამოვნება, რომელიც კითხვისას მივიღე.
ძალიან მნიშვნელოვანია ეს წერილები იმ ადამიანებმა წაიკითხონ, ვისაც პატარებთან აქვთ ურთიერთობა, რადგან ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია პატარა ადამიანების პრობლემების სერიოზულად მიღება და მათთან ლ ა პ ა რ ა კ ი
და ასევე ძალიან ვისურვებდი მეც მყოლოდა ასეთი კალმის მეგობარი, როცა 13,14,15,17 წლის ვიყავი და შევჩვეოდი ლაპარაკს, ჩივილს და აზრის გამოთქმას, შეიძლებოდა ახლა ყველაფერი ისე ყოფილიყო, როგორც არის, მაგრამ შეიძლება სულ სხვანაირად. ვინ იცის, მე არა.
ძალიან მნიშვნელოვანია ეს წერილები იმ ადამიანებმა წაიკითხონ, ვისაც პატარებთან აქვთ ურთიერთობა, რადგან ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია პატარა ადამიანების პრობლემების სერიოზულად მიღება და მათთან ლ ა პ ა რ ა კ ი
და ასევე ძალიან ვისურვებდი მეც მყოლოდა ასეთი კალმის მეგობარი, როცა 13,14,15,17 წლის ვიყავი და შევჩვეოდი ლაპარაკს, ჩივილს და აზრის გამოთქმას, შეიძლებოდა ახლა ყველაფერი ისე ყოფილიყო, როგორც არის, მაგრამ შეიძლება სულ სხვანაირად. ვინ იცის, მე არა.
June 21, 2017
"Life is not so rotten as it seems ibland"
Älskade denna bok! Astrid var så fin! Så underbart och naket det var att se in i två personers liv på detta sätt. Så äkta.
Älskade denna bok! Astrid var så fin! Så underbart och naket det var att se in i två personers liv på detta sätt. Så äkta.
February 13, 2022
Tartuin tähän kirjaan vähän sattumalta ja tulikin luettua nopeasti. Oli kiehtovaa seurata kahden hyvin erilaisessa tilanteessa olevan ihmisen keskustelua ja heidän elämänsä kulkua. Kirjeiden väleissä jäi paljon kertomatta, mikä antoi omalle mielikuvitukselle sopivasti tilaa. Kirja on ihana ylistys toisten ihmisten kohtaamiselle: kaikilla on oma tarinansa, jos joku vain malttaa kuunnella.
Read
September 16, 2022Det känns fel att ge ett ”betyg” på någons brev. Särskilt när de var så personliga och inte tänkta för någon annans ögon. Men en oerhört fin historia med två personer som skriver så fint till varandra. Älskar att Astrid alltid skrev på sitt sätt och att det verkligen lyste igenom att det var hon som skrev. När jag läste togs jag på något vis tillbaks till Bullerbyn och Lönneberga trots att boken inte nödvändigtvis handlade om det. Jag kunde höra Astrids röst i mitt huvud när jag läste. En otrolig författare!
March 28, 2018
Alltså så fint! Kan inte säga mer än så.
January 14, 2022
Благодарна возможности прочесть эту книгу в бумаге… Словно и впрямь перебираешь в стопке старые письма: те, что от руки – в одну сторону, машинописные – в другую. Девчонка-изгой, чье одиночество разит сквозь строки, и всемирно известная писательница. Переписка, которую нельзя было оставить под матрасом хотя бы потому, чтобы еще тысячи девочек-подростков узнали: в мире непременно есть тот, кто сыграет в твоей судьбе большую роль. Надо только найти этого человека, и слушать подсказки мироздания из его уст.
Астрид Линдгрен – ангел-хранитель, или просто протянутая рука – к тому, что балансирует у пропасти. Я знаю, что собственную юность уже не переиграть, но случись в моей жизни возможность – я тоже протяну руку, напишу письмо, и просто буду верить, что даже словом можно что-то изменить в человеческой судьбе.
Прочесть эту книгу – и впрямь, как посидеть у зажженной свечи в компании с мудрой Астрид (мы вас помним!). В финале я просто прижала книгу к груди и плакала, как могла бы, обняв обеих героинь…
Астрид Линдгрен – ангел-хранитель, или просто протянутая рука – к тому, что балансирует у пропасти. Я знаю, что собственную юность уже не переиграть, но случись в моей жизни возможность – я тоже протяну руку, напишу письмо, и просто буду верить, что даже словом можно что-то изменить в человеческой судьбе.
Прочесть эту книгу – и впрямь, как посидеть у зажженной свечи в компании с мудрой Астрид (мы вас помним!). В финале я просто прижала книгу к груди и плакала, как могла бы, обняв обеих героинь…
Невозможно себе представить, что люди просто уходят один за другим, и все, – их больше нет. (А.Л.)
March 5, 2018
ამ წიგნის აღმოჩენა ჩემთვის ძალიან დიდი ბედნიერებაა. მიხარია, რომ უკვე ქართველ მკითხველებსაც გვაქვს საშუალება ქართულ ენაზე გავეცნოთ ამ ჯადოსნურ გამოცემას და ჩვენთვის ცნობილი წიგნებისა და პერსონაჟების მიღმა, ბევრად მეტი შევიტყოთ ასტრიდის, მისი ცხოვრების, აზრების, შეხედულებების შესახებ.
ასტრიდისა და სარას ეპისტოლარული თანაცხოვრება კი ნამდვილი საოცრებაა :)
ასტრიდისა და სარას ეპისტოლარული თანაცხოვრება კი ნამდვილი საოცრებაა :)
February 17, 2018
4 stars, partly because they were both so honest with each other and partly because Sara chose not to edit her letters. Beautifully written, almost poetic. Simply an ongoing conversation between two human beings.
March 16, 2018
Näissä kirjeromaaneissa on aina jotakin niin koskettavaa. Tämä on ihana kertomus kuuluisan kirjailijan ja nuoren tytön kirjeystävyydestä. Loistavaa ajankuvaa myös! Miten antoisaa tämä kirjeenvaihto onkaan ollut molemmille osapuolille. Suosittelen!
February 24, 2016
Her er min anmeldelse av "Brevene dine legger jeg under madrassen" (ekstern lenke): http://serieavhengig.blogspot.no/2015...
Displaying 1 - 30 of 133 reviews