Θα φωνάξω την αστυνομία: Μια ιστορία απώθησης και ανάκτησης

by Irvin D. Yalom, Robert L. Berger, Ευαγγελία Ανδριτσάνου (Translator)

Καθώς το αποχαιρετιστήριο δείπνο έφτανε στο τέλος του, ο Μπόμπ Μπέργκερ, ο φίλος μου από τα παλιά, έκανε νόημα ότι είχε ανάγκη να μου μιλήσει. Είχαμε ακολουθήσει διαφορετικές επαγγελματικές κατευθύνσεις, εκείνος χειρουργούσε καρδιές, εγώ θεράπευα ραγισμένες καρδιές μέσα από τη συζήτηση, κι όμως μεταξύ μας υπήρχε ένας στενός σύνδεσμος πού το νιώθαμε κι οι δύο πως θα διαρκούσε όλη μας τη ζωή. Όταν με πήρε απ το μπράτσο για να με τραβήξει παράμερα, κατάλαβα πώς συνέβαινε κάτι εξαιρετικό. Ο Μπόμπ πολύ σπάνια με άγγιζε. Κάτι τέτοια τα παρατηρούμε εμείς οι ψυχίατροι. Έσκυψε στο αυτί μου και είπε βραχνά: " Μου συμβαίνει κάτι πολύ βαρύ. .. ξεσπάει το παρελθόν... οι δύο ζωές μου, της νύχτας και της μέρας, γίνονται ένα. Έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον ".

Κατάλαβα. Μετά τα παιδικά του χρόνια, που τα πέρασε στην Ουγγαρία την εποχή του Ολοκαυτώματος, ο Μπόμπ ζούσε δυο ζωές: μία το πρωί, σαν ένας γλυκομίλητος, αφοσιωμένος και ακούραστος καρδιοχειρουργός, και μια άλλη τη νύχτα, όπου στα όνειρά του περιφέρονταν θραύσματα από φρικτές αναμνήσεις. Για την πρωινή του ζωή γνώριζα τα πάντα, για τη νυχτερινή όμως στα πενήντα χρόνια της φιλίας μας δεν είχε αποκαλύψει τίποτα. Ούτε ποτέ είχα ακούσει απ το στόμα του ένα ξεκάθαρο αίτημα για βοήθεια: ήταν κλειστός, μυστηριώδης, αινιγματικός. [...]

Δημοσίευε πυρετωδώς, δίδασκε και χειρουργούσε ακαταπόνητα. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο πού εμφύτευσε τεχνητή καρδιά μερικής υποβοήθησης, εξασφαλίζοντας μακρόχρονη επιβίωση. Και όλ αυτά απόλυτα μόνος στον κόσμο -είχε χάσει όλους τους δικούς του στο Ολοκαύτωμα.

Για το παρελθόν του όμως δεν έλεγε τίποτα. Μ έτρωγε η περιέργεια, γιατί δεν είχα γνωρίσει άλλον άνθρωπο που να έζησε από πρώτο χέρι τη φρίκη των στρατοπέδων, ο Μπόμπ όμως απόδιωχνε τις ερωτήσεις μου και με κατηγορούσε γιά ηδονοβλεψία. [... ]

Genres: Psychology, Nonfiction, Biography, American, Holocaust, Philosophy

54 pages, Hardcover

First published January 1, 2005

About the author

Irvin David Yalom, M.D., is an author of fiction and nonfiction, Emeritus Professor of Psychiatry at Stanford University, an existentialist, and accomplished psychotherapist.

Born in a Jewish family in Washington DC in 1931, he grew up in a poor ethnic area. Avoiding the perils of his neighborhood, he spent most of his childhood indoors, reading books. After graduating with a BA from George Washington University in 1952 and as a Doctor of Medicine from Boston University School of Medicine in 1956 he went on to complete his internship at Mount Sinai Hospital in New York and his residency at the Phipps Clinic of Johns Hopkins Hospital in Baltimore and completed his training in 1960. After two years of Army service at Tripler General Hospital in Honolulu, Yalom began his academic career at Stanford University. He was appointed to the faculty in 1963 and then promoted over the next several years and granted tenure in 1968. Soon after this period he made some of his most lasting contributions by teaching about group psychotherapy and developing his model of existential psychotherapy.

In addition to his scholarly, non-fiction writing, Yalom has produced a number of novels and also experimented with writing techniques. In Everyday Gets a Little Closer Yalom invited a patient to co-write about the experience of therapy. The book has two distinct voices which are looking at the same experience in alternating sections. Yalom's works have been used as collegiate textbooks and standard reading for psychology students. His new and unique view of the patient/client relationship has been added to curriculum in Psychology programs at such schools as John Jay College of Criminal Justice in New York City.

The American Psychiatric Association awarded Irvin Yalom the 2000 Oskar Pfister Award (for important contributions to religion and psychiatry).

Yalom has continued to maintain a part-time private practice and has authoried a number of video documentaries on theapeutic techniques. Yalom is also featured in the 2003 documentary Flight From Death, a film that investigates the relationship of human violence to fear of death, as related to subconscious influences.

source: Colibri Bookstore

Reviews

[Peiman · Rating 4 out of 5]

داستان از این قراره که دوست یالوم که یک پزشک قلب هست پس از سالها سکوت راجع به گذشته‌ش یک شب از یالوم تقاضای کمک می‌کنه و درخواست کمک از یک روانشناس چیه؟ حرف زدن! پس این دوست شروع می‌کنه به تعریف کردن دو اتفاق اولی اتفاقی که چند روز پیش در کاراکاس براش پیش اومده و بعد ماجرایی که در پی اون به خاطرش میاد از سالها پیش و در نهایت خواب‌هایی که شب‌ها میبینه مخصوصا خواب اخیرش. داستان کوتاه و روانی بود.ه

[Ernst · Rating 4 out of 5]

Es ist eine kurze Erzählung, knapp 70 Seiten nur, aber sehr intensiv. Im Mittelpunkt steht Robert L. Berger, Yaloms Studienkollege und Freund seit vielen Jahrzehnten, der sich als Jugendlicher auf der Flucht vor den Nazis ganz auf sich allein gestellt in die USA durchgeschlagen hatte. Nachts wird er von quälenden Erinnerungen geplagt und braucht die Hilfe seines Freundes Irving.

Sprachlich beherrscht Yalom das Genre der Erzählung sehr gut, er ist kein Sprachartist oder Magier, aber er verwendet ein gehobenes Ausdrucksvermögen, getragen von reichem Wortschatz und der Fähigkeit zu verknappen und Spannung aufzubauen. Immer verständlich und gut nachvollziehbar, nie abgehoben oder akademisch.

Das besondere an seiner Erzählung, das mir auch schon in früheren Werken (z.B. Und Nietzsche weinte) aufgefallen ist, kommt bei diesem kleinen Buch so richtig konzentriert zum Ausdruck. Es ist der Stoff selbst. Die Geschichte muss einfach erzählt werden. Yalom muss sich nichts aus den Fingern saugen, er schöpft aus dem prallen Leben und hat etwas zu sagen, das wir hören und wissen wollen.

Mir hat das jedenfalls Lust auf mehr gemacht, zumal meine letzten Yalom-Leseerlebnisse sehr lange zurück liegen und ich noch einige seiner Bücher, auch Romane, gar nicht kenne.

[Deniz Balcı · Rating 4 out of 5]

Irvin Yalom kurgu dili çok iyi olan bir psikiyatr. Anlatacağını güçlü bir şekilde ilettiği gibi kendine has, daha çok romanlarda karşılaşabileceğimiz numaralar da yapıyor sık sık. Bu minicik kitapta da, Nazi zulmünden kurtulmuş bir arkadaşı ve onun ancak yaşlılığında anımsadığı bazı anıları üzerinden, inter-aktif bir okuma ortamı oluşurmuş. Yazarla benzer bir şekilde takip ettiğiniz arkadaşını, Yalom'dan bağımsız rüyalarıyla yorumlama fırsatı buluyorsunuz.

7/10

[Gabril · Rating 3 out of 5]

“ Non era solo Bob a tacere riguardo al proprio passato, anch’io non volevo sapere. Io e lui eravamo stati complici nel suo lungo silenzio.
[…] Volevo guardarli. Sentivo che avrei dovuto guardare. Quella era la mia gente-dovevo sapere. Ma ogni volta che lo facevo venivo sconvolto fin nel profondo, e ancora oggi non sono in grado di bloccare l’intrusione di quelle immagini crude: il filo spinato, i forni fumanti, le figure scheletriche dei pochi sopravvissuti con indosso stracci a righe. Ero stato fortunato: avrei potuto essere uno di quegli scheletri, se i miei genitori non fossero emigrati prima che i nazisti prendessero il potere.“

“ La frase: “Chiamerò la polizia“… è stato quello il punto di contatto.”

[Ioanna Sakkadaki · Rating 3 out of 5]

Ωραία περιγραφή... σου δημιουργεί συναισθήματα...παρ' όλα αυτά θα περίμενα περισσότερη ανάλυση...

[furacs · Rating 5 out of 5]

Nekem ez a rövid történet leginkább az empátia erejéről beszélt, hogy néha nehezebb hallgatni a veszély és a szenvedés történeteit, mert amikor benne vagyunk egy adott tudatállapotban, sodornak az események, az adrenalin és az élni akarás, nincs időnk sajnálni magunkat. Utána persze kezdenünk kell valamit az átéltekkel, de hogy milyen érzés, még mindig csak mi tudjuk, nem az, aki nyitott szívvel empatizál (már ha van ilyen szó) velünk. Ő csak próbálja elképzelni és ez olyan kísértetté is válhat, aminél néha még a valóságban megélt szenvedést is egyszerűbb elviselni.

[Carol · Rating 5 out of 5]

Completely and utterly in love with this story.

[Lucia Nieto Navarro · Rating 4 out of 5]

Una historia muy cortita, que se lee en apenas una hora. Breve pero como todo este tipo de historias muy duras.
Narra el encuentro del Dr Yalom con un compañero y amigo desde que ambos estudiaban medicina. El amigo de Yalom es un superviviente del holocausto húngaro y compartira una experiencia traumática de su pasado con Yalom.
Describe con mucha claridad lo que es vivir en una sociedad tomada por megalómanos psicópatas, gobernada por el miedo, la mentira y las amenazas constates de asesinato.
Una historia muy interesante y a tener en cuenta.

[Sena Nur Işık · Rating 5 out of 5]

Yazarımız Yalom, tıp fakültesinden en sevdiği arkadaşlarından biri olan Robert Berger ile mezuniyetlerinin ellinci yılında, yıllardır konuşmaktan çekindikleri Yahudi Soykırımını konuşurlar. Yıllar boyunca bu soykırım sırasında yaşadığı her şeyi bastıran Robert, kabuslar görmesi ile beraber psikiyatrist olan arkadaşı Yalom’a içini döker. Yaşananlar karşısında fazlasıyla sarsılan Yalom arkadaşının yaşadığı bu olayı, o gün ki anısı ile beraber “Ölüm korkusunu yenmek” kitabında anlatır. Aynı zamanda kitabın sonunda kitapla alakalı bir röportaj da bulunuyor. 😍❤️
Kitabı fazlasıyla sevdim. Olay örgüsü ve anlatım dili beni kendine çekti. Robert’ın yaşadıklarını okumak bir yana, Yalom’un röportajını okuyup hayatını anlayabilmek bir yanaydı. İkisi de ayrı ayrı çok güzeldi. Yalom, okumaya yeni başlayan biri olarak, röportaj ile hayatından ve mesleğinden bahsettiği kısımları okumak, hakkında daha fazla bilgi edinerek bu yolda ilerlemem konusunda harika oldu. Bundan dolayı da mutluyum 😂🙏🏻🙈
Aslında kitabın özgün adı: Polisi Çağırıyorum. 😂 Ve sadece bu kitabı okuyanların anlayabilecekleri “Polisi Çağırıyorum” cümlesi, çok anlamlı. Bizde de kitabın ismini Ölüm Korkusunu Yenmek yerine, Polisi Çağırıyorum olmasını beklerdim. 😍❤️
Kitabı fazlasıyla sevdim. Okumanızı tavsiye ederim 😍🙏🏻 #yalom

[Javaneh · Rating 4 out of 5]

هم تلخ بود و هم شیرین...هم دهشتناک و هم الهام بخش.

[Teresa Gonçalves · Rating 5 out of 5]

Subtileza, e uma profundidade inesperada! Uma obra de génio, uma surpresa constante!
Rendida desde a 1ª frase!

[Partussis · Rating 4 out of 5]

گاهی همه ما نیاز داریم که یکی مثل یالوم بیاد بزنه رو شونمون بگه تو بی گناهی و تمام اتفاقات گذشته خارج از کنترل و توان تو بوده.

[Benek Altayli · Rating 4 out of 5]

A flavorful small bite

I'm Calling the Police by Irvin Yalom has the quality of writing that is so richly found in his other books. Once you get a couple of pages in, it is hard to put it down. It is a short book, and it is not a psychotherapy story in its traditional sense. It is more of an exploration of and exposure of past traumas of friend of Yalom's in a finally safe environment and relationship that this man has established for himself. I have reads reviews that complained that there is not enough depth... I don't know that depth was the intent or the point. I thought was simply unlocking of a painful past and having the courage to expose it. I did enjoy this book.

[Tamara Zidar · Rating 3 out of 5]

Za brzu Jalom dozu. Nikad uzaludno, uvek inspirativno, ponekad manje efektno.

[Guilherme Smee · Rating 3 out of 5]

Conheci os textos de Irvin D. Yalom através da minha psicóloga, que me indicou o livro "Quando Nietzsche Chorou", que é um livro sensacional sobre terapia e sobre pacientes resistentes à ela. Também é sobre o pré-início da psicanálise, já que quem analisa Nietzsche é o mentor de Sigmund Freud. Apesar de eu ter gostado bastante do livro, acabou que nuca mais li nada de Yalom. Encontrei esse livro no Brique da Redenção e resolvi adquiri-lo. Se analisarmos esse livro como um livro de ficção, ele é um bom livro, levando em conta o conto que abre essa publicação, homônimo ao título e outras passagens ficcionais do próprio Quando Nietzsche Chorou e do primeiro livro do autor, Mentiras no Divã. Mas ele também se pretende como uma espécie de livro que traz ensaios sobre a ligação entre literatura e psicanálise. Nisso ele não se sustenta, porque acaba ficando muito mais na psicanálise do que na literatura. Algo irônico de se "analisar" sobre o autor, uma vez que ele consegue produzir uma ficção com elementos de psicanálise, ele se sai muito bem. Mas quando precisa falar dos elementos de literatura e de psicanálise conjugados, ele deixa a ficção de lado e parte para contar histórias de psicanálise. O que será que Freud diria sobre essa resistência à ficção e uma proximidade muito maior com a alteridade do que com o próprio ego? Estaria Yalom tentando se afastar da própria vida vivendo a dos outros? Estaria ele se afastando da possibilidade de uma autoanálise e uma autoanálise da sua ficção? Só Freud explica.

[Ana Goulart · Rating 3 out of 5]

Pequena história baseada num caso real que aborda temáticas freudianas - as memórias recalcadas que acabam por nos revisitar e, mesmo, imiscuir-se na nossa vida atual.
Não é o melhor que já li do autor, penso que nem pretende ser, mas é uma história interessante que recorda os horrores do holocausto.

[belisa · Rating 2 out of 5]

bu kitabı "Ölüm Kalım Meselesi"ni okurken merak ettim...

Konu isminde vaat ettiği gibi ölümle yüzleşmek değil, konu Yahudi soykırımından etkilenen bir arkadaşının öyküsü, terapist olarak değil de arkadaş olarak bu öykünün anlatılmasını sağlamış Yalom... ufuk açıcı bir minik kitap

[امیر · Rating 3 out of 5]

از خریدای نمایشگاه کناب اصفهان
داستان کوتاه با مصاحبه نویسنده

[N · Rating 5 out of 5]

Két dolog is az eszembe jutott. Az egyik, hogy ne éjszaka olvassak ilyen témájú könyvet, a másik, hogy éjszaka olvassak ilyen témájú könyvet. Az első azért, mert megzavarja az éjjel csendjét, nyugalmát. Rosszat lehet álmodni tőle, én darazsakról álmodtam, nem bántottak, de körülöttem repkedtek, körbefogtak, veszélyben éreztem magam. Csak álltam mozdulatlanul és vártam, hogy elmenjenek, hogy vége legyen a lehetséges támadásnak. Persze, arrébb is mehettem volna, de erre csak reggel jöttem rá. Nem emlékszem mi lett az álom vége. A másik pedig azért (hogy éjjel olvassuk), mert azok a történetek, amik az emberi szenvedésről, az értelmetlen gyilkolásról, halálról, pusztításról szólnak, azok éjszaka kerülnek közelebb hozzánk, ilyenkor vagyok-vagyunk – lehetünk a legkiszolgáltatottabbak a könyv mondanivalójához. És ha így nézem, így gondolkodom, akkor a könyv nem volt rövid sem. De nem volt teljes sem. Nem volt teljes, mert egy trauma feltárásához több idő, több találkozás, több és más emlékek „kiásása” is szükséges. Itt egy baráti beszélgetést olvasunk végig, közös pontok megtalálásával, egymáshoz való kötődésekkel, másból eredő, de mégis azonosságokra mutató „élményekkel”. Nem terápia, inkább segítőbeszélgetés, nem részletes feltárás, hanem kimondás és meghallgatás. Olyan beszélgetés, amire nem lehet felkészülni, sem az elmondónak, sem a meghallgatónak. Yalom ezt a feszültséget nagyon pontosan érzékelteti. Én úgy éreztem, nem volt rövid. Ebből a több évtizede átélt és cipelt történetből, ennyit tudott, akart elmondani. Ennyit kapart elő, ennyi újrasebzést engedett meg magának, ennyit bírt el a felidézéssel. A meghallgatójának pedig ennyiből kellett, hogy segítsen a továbblépésben, a feldolgozás elkezdésében, a feloldásban, feloldozásban. Rámutat (és valóban rá is mutat) arra, hogy a barát ártatlansága nem kétséges, kimondja helyette a felszabadító mondatot. Ettől még nincs megoldva, nincs letudva, nincs önmagának megbocsátva, nincs pontosan értelmezve a miért és a hogyan, de úgy gondolom, Yalom szándéka nem is ez volt. Ő (talán) azért mondja el így és csak ennyire a történetet, mert a beszélgetésben való lehetőségre (is) fel akarja hívni a figyelmet. Az együttérzésre, az együttszenvedésre, az együttgondolkodásra, a soha nem felejtésre, de a traumák rekonstruálására, helyretevésére, az elmondás és a meghallgatás fontosságára, az önmagunkba nézésre utal. Ebben (is) jó ez a kis könyv.

[Kowsar · Rating 5 out of 5]

این کتاب اولین کتابی بود که من از اروین یالوم خواندم، بسیار قلم داستانی این روانشناس را دوست داشتم، روایت های رواندرمانی را بسیارجالب توجه توضیح میدهد، این کتاب سه بخش دارد ولی در عین حال کتاب بسیار کوتاه ومختصری بود.
داستان کتاب به طور خلاصه ازاین قراراست که
دوست قدیمی یالوم در دانشکده ی پزشکی، با جملاتی از او تقاضای کمک می کند. باب برگر در طول رفاقت پنجاه ساله اش با یالوم، هیچ وقت چیزی از ترس های شبانه اش به او نگفته بود. اما حالا، او بالاخره مجبور می شود این کار را انجام دهد. برگر در کتاب پلیس را خبر می کنم، عذاب ناشی از گذشته ای زخم خورده از جنگ را برای یالوم تعریف می کند: برگر با تظاهر به مسیحی بودن، توانست از هولوکاست جان سالم به در ببرد؛ اما پس از سپری کردن سال های متمادیِ سرکوب و تلاش برای جبران، مواجهه ای مخاطره آمیز باعث می شود خاطرات دردناک آن سال ها دوباره جان یابند. یالوم و دوست قدیمی اش به همراه یکدیگر، به تشریح و تفسیر پاره هایی از گذشته ای دردناک و کابوس وار می پردازند.

این کتاب داستانی_روانشناسی است

[Michael · Rating 4 out of 5]

Not one of his best, but still a great existential short story. As I age I am more aware of my mortality. Yalom helps us consider these existential questions/ conflicts through his fiction. As a therapist I am thankful that we (therapists) have Irvin Yalom.

[Sema Dural · Rating 4 out of 5]

“... Bense dostluk ruhu çerçevesinde, fazla çalışması konusunda sürekli dırdır ediyordum.
Bir keresinde onu dans etmeyi bırakamayan kırmızı pabuçlu bir balerine benzetmiştim. Bana hemen bunun tam tersi olduğunu söylemişti; balerin ölümüne dans ediyordu ama kendisi hayatta kalmak için...”

[Samira · Rating 3 out of 5]

Du hättest nichts anders machen können. Und trotzdem stellst du dich Nacht für Nacht selbst vor Gericht und erklärst dich für schuldig und hast dein ganzes Leben mit Sühne verbracht, Robert Berger, und ich bin zu einem Urteil gekommen:
Ich erkläre dich für unschuldig!

[Elia · Rating 5 out of 5]

"Σε κηρύσσω αθώο."

[Lani · Rating 4 out of 5]

Eine sehr eindrucksvolle Kurzgeschichte. Es gibt keine große Einleitung, man steckt nach wenigen Seiten in einem tragischen Gefühls-chaos, sodass man nicht so Recht weiß wohin.

[✿яσsαℓιη∂α✿ · Rating 2 out of 5]

Farklı türler okumak adına denedim ama benlik bir tür ve yazar değilmiş, yine de başka kitaplarına şans vereceğim.

[Ludovico Bruni · Rating 3 out of 5]

Un breve racconto in cui l'autore, ascoltando le parole di Robert Brent, un vecchio amico, racconta le vicende dell'Olocausto in Ungheria, riportate alla luce da un frammento di un episodio occorso a Bob. Un'analisi dei pensieri e dei sogni dell'amico offre una prospettiva interessante sull'aspetto umano e personale della tragedia.
Un libro curioso, cui si dedica volentieri l'oretta che serve per leggerlo.

[Sandy Lazarovici · Rating 3 out of 5]

Don't remember anything about this book, but it does sound interesting.

[Filiz I. · Rating 3 out of 5]

Bir kitaptan ote kisa bir anekdot. Yahudi soykirimi yillarini cok gencken yasamis bir cerrah ile o soykirimdan cok once ulkeden kacarak etkilerini yasamamis bir psikiyatrin uzun yillar suren dostlugu. Birinde olumle yuz yuze gelmenin yarattigi travma, yillar sonra arkadasina acilmasiyla su yuzune cikiyor. Bir cirpida okunan akici bir dili var. Ancak basliga ve arka kapaga bakinca daha farkli bir sey okumayi bekliyordum, bekledigimden farkliydi.

[Knjiska Sredina · Rating 4 out of 5]

ZVAĆU POLICIJU - Irvin Jalom

Znamo li bajku o Crvenim cipelicama Hansa Kristijana Andersena?

Devojčica koja dobivši svoje cipelice, kada odluči da ih nametne na svoje noge, ne može više da ih skine. One počinju nju da nose. Više devočica ne nosi cipelice, nego cipelice nose nju, gde one to požele.

Da li tako nas nosi život, ili smo mi ti koji smo kormilari?

Kada govorimo o Jalomu, najčešće govorimo upravo o knjzi Kad je Niče plakao, koja je koncipirana kroz zamišljeni razgovor doktor Brojera i Ničea, dodirujući mnoge teme, i nas kao čitaoca. U ovoj knjizi, tačnije, knjižici izuzetno malog obima, razgovor se odvija između Jaloma, pisca i psihoterapeuta, i njegovog prijatelja, vrhunskog kardiohirurga, koji se na 50godišnjicu njihovog prijateljstva toliko otvara, da mu priča o svom životu.A njegov prijatelj je preživeo holokaust.

Knjiga je topla, nežna, i na jednu tako tešku temu govori jednostavno i nepatetično, ali snažno. Pruža prijateljsku ruku.