Στην Ισπανία του 15ου αιώνα, η νεαρή χωρική Μαρία Ρεγγίνα Σίλβα καταριέται τον άρχοντα του τόπου της κόμη Ραφαέλ Μιγκέλ Ρέγιες να ζει αιώνια στα σκοτάδια. Και η κατάρα της, διαπερνώντας τα τείχη του χρόνου, καταδικάζει όσους είναι γραφτό να αγαπηθούν να καίγονται στις φλόγες του μίσους.
Πέντε αιώνες αργότερα, ξενιστές των ψυχών που δε γαλήνεψαν ποτέ είναι πλέον ο διάσημος συνθέτης Ραφαέλ Κορμανός και η ζωγράφος Ρεγγίνα Ζελιώτη. Στις νότες του, το μόνο φως που γνώρισε από μικρό παιδί.
Στον καμβά της, οι μόνες στιγμές αληθινής γαλήνης. Οι δυο τους είναι καταδικασμένοι να συγκρουστούν.
Η μοίρα τούς θέλει εχθρούς, αλλά η ανάγκη τους για λύτρωση συνοδοιπόρους. Και, καθώς τα δάχτυλα γητεύουν τα πλήκτρα, καθώς η καρδιά αψηφά το πεπρωμένο και ο πόλεμος μαίνεται μέσα σε δάκρυα και αίμα, η αγάπη ψάχνει τον τρόπο για να συναντήσει το φως. Ο δρόμος είναι μακρύς, αφιλόξενος, δύσβατος, γραμμένος από αλύγιστο χέρι. Και η ζωή των δύο ηρώων μοιάζει με ανεξίτηλο λεκέ στου χρόνου το ριχτάρι. Τα εμπόδια, πολλά και συχνά ανυπέρβλητα, θέτουν φραγμούς στη λαχτάρα τους για λύτρωση.
Θα τα καταφέρουν; Θα συνεχίσουν να είναι οι τελευταίοι κρίκοι στην αλυσίδα του μίσους, που τους κρατά αιχμάλωτους σε ένα βαθύ, ατέλειωτο σκοτάδι, ή θα σπάσουν τα δεσμά και θα αντικρίσουν τον ήλιο; Θα πάψει επιτέλους η νύχτα να φαντάζει αιώνια πια;
Η Ευαγγελία Ευσταθίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται ως δασκάλα στη δημόσια εκπαίδευση τα τελευταία εφτά χρόνια.
Ξεκίνησε να γράφει από μικρή ηλικία, αρχικά παραμύθια και κατόπιν διηγήματα. Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική και τις κατασκευές από φυσικά υλικά. Μιλά αγγλικά και ιταλικά. Είναι παντρεμένη και έχει μία κόρη και ένα γιο.
Βαθυ βελουδινο σκοταδι. Ψυχες που αναζητουν καταφυγιο. Νυχτες που γινονται Ερινυες. Κορμια φυλακισμενα απο αυλα και αθανατα στοιχεία. Αιωνιο παθος και αιωνιο μισος, ψαχνουν να ολοκληρωθουν μεσα στους αιωνες. Σκοταδια που ουρλιαζουν και σκιες που παλευουν τις νυχτες, εχοντας για φοντο νοτες που στοιχειωνουν. Η μοιρα τους, ενας φαυλος κυκλος που δεν κλεινει. Οι βασικοι ηρωες παλευουν με τους δαιμονες που τους καταδιωκουν, μεχρι να ερθει η λυτρωση για να μπορεσουν να ζησουν περα απο τα σκοταδια. Η κυρια Ευσταθιου κανει το επομενο βημα με επιτυχια αλλα και με διαφορά. Εναλλασσεται με συντονισμενο ρυθμο στο παρον και στο παρελθον, ακουραστα και αβιαστα. Αγγιζει το θεμα με παθος και με δυναμισμο. Χαρακτηρες ζωντανοι, με εντονα συναισθηματα και αντιδρασεις, ζωντανευουν και ξεπηδουν απο τις σελιδες πιανοντας σε απο το χερι για να ξεκινησει το μαγευτικο ταξιδι, απο το σκοταδι στο φως.....
Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.... (Σ. Κραουνακης)
Έχω διαβάσει στο παρελθόν κι άλλα βιβλία της Ευαγγελίας Ευσταθίου και έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο έργο της: «Αν τον άνεμο ρωτήσεις», αλλά τολμώ να πω ότι ο Ραφέλ και η Ρεγγίνα κατάφεραν να με μαγέψουν εξίσου με τον Αλεξ και τη Σάνια όμως με διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά.
Όλα ξεκινάνε πολλούς αιώνες πίσω στην Ισπανία από μία βαριά κατάρα που ξεστομίζει μέσα στην απελπισία του επικείμενου θανάτου της η Μαρία Ρεγγίνα Σίλβα, μία φτωχή χωρική την οποία εκμεταλλεύτηκε ανήθικα ο Κόμης Ραφαέλ Μιγκέλ Ρέγιες. Και είναι αρκετά δυνατή αυτή η κατάρα ώστε να στοιχειώσει για αιώνες, γενιές και γενιές όλους τους απογόνους των δύο αυτών ηρώων οι οποίοι συνδέονται απόκοσμα μαζί τους. Με τρόπο παράδοξο καταλήγει στην Ελλάδα του σήμερα, στον Ραφάελ και τη Ρεγγίνα, δύο ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με τους προκάτοχους της κατάρας αλλά καλούνται να σηκώσουν τον σταυρό, να παίξουν το παιχνίδι και να πληρώσουν το «τίμημα».
Θέλω σε αυτό το σημείο να τονίσω πως η πένα της Ευαγγελίας Ευσταθίου είναι πραγματικά χαρισματική. Η εκφραστικότητα και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί απογειώνουν το κείμενο ώστε να μετατραπεί σε ολοζώντανες εικόνες που παρασύρουν τον αναγνώστη σε κάθε περιπέτεια. Βουτηγμένοι πότε σε σκοτεινές σκιές, άλλοτε σε πολύχρωμα, χαρούμενα, ζωηρά και έντονα χρώματα όλες οι περιγραφές καταλήγουν να είναι προσεγμένες μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια και τις σκηνές έντασης να κορυφώνονται τις κατάλληλες στιγμές κι εμείς να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα.
Κι εκεί που πιστεύουμε ότι φτάσαμε στο τέλος, ότι πλησιάζει η λύτρωση γίνεται πάλι η ανατροπή έως ότου θα έλεγα ότι η Ευαγγελία επέλεξε να δώσει την καλύτερη λύση, να κόψει αυτόν τον γόρδιο δεσμό οποίος κατά τη γνώμη μου με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να λυθεί.
Δεν θέλω να πω περισσότερα και να σας αποκαλύψω γεγονότα του βιβλίου γιατί πραγματικά αξίζει να το διαβάσετε και να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.
Πολλά συγχαρητήρια στην Ευαγγελία Ευσταθίου που έδωσε τόσο φως σ’ αυτόν τον κατά τα άλλα ασύγκριτα σκοτεινό κόσμο.
Ένα βιβλίο που τα 5 αστέρια είναι λίγα για να το βαθμολογήσουν... Από τη μια ήθελα να φτάσω στην τελευταία σελίδα γιατί πέθαινα να μάθω το τέλος και από την άλλη δεν ήθελα να το τελειώσω γιατί δεν ήθελα να αποχωριστώ τους ήρωες.... Η κ.Ευσταθίου με έκανε να μπω στον κόσμο των ηρώων της... Να τους αγαπήσω και να συμπάσχω μαζί τους... Με ταξίδεψε από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα με έναν μοναδικό τρόπο.... 2 καταδικασμένες ψυχές... 1 κατάρα να τις ενώνει... 5 αιώνες μαχών,πόνου και δυστυχίας.... Θα καταφέρουν άραγε να βρουν τη λύτρωση που τόσο πολύ επιδιώκουν ή θα μείνουν εχθροί σε έναν αέναο κύκλο μίσους???? Απλά λάτρεψα τους ήρωες.... Και ειλικρινά δε μπορώ να πω αν αγάπησα περισσότερο τον Ραφαέλ ή τη Ρεγγίνα... Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο που με έκανε να συμπονώ και να αγαπώ και τους δύο όντας εχθροί.... Και να δίνω δίκιο και στους 2 για τις πράξεις τους... Κλείνοντας, είπα ότι το λάτρεψα εεεε?!?!?
Για ακόμη μια φορά, ένα βιβλίο γεμάτο από την αχαλίνωτη φαντασία και τις μοναδικές ανατροπές που μόνο η Ευαγγελία Ευσταθίου γνωρίζει να δημιουργεί. Κάθε που τελειώνω ένα δικό της πόνημα, γυρίζω από ένα ταξίδι ίντριγκας, πάθους, έρωτα, συγκρούσεων και ανατροπών, κατευθείαν σε μια πεζή και μουντή πραγματικότητα.
Και μόλις γύρισα από τα πιο βαθιά και βελούδινα σκοτάδια της!
Η ιδέα υπέροχη... Η πάλη των ψυχών, η πορεία στους αιώνες , το πριν και το τώρα, αόρατες κλωστές που δένουν πισθάγκωνα τους ήρωες και τους οδηγούν σε ένα προκαθορισμένο μονοπάτι δίχως δυνατότητα επιλογής. Το φως, σε πόλεμο με το σκοτάδι, κάτω από την καθοδήγηση μιας πένας που σταλάζει γλαφυρές και πλούσιες εικόνες, συναισθήματα και λόγο που μαγεύει και μαγνητίζει. Η Ευαγγελία Ευσταθίου, μας ξεκαθαρίζει πόσο δυνατή είναι η γραφή της σε αυτό το βιβλίο. Το μεταφυσικό στοιχείο, αιωρείται και χειραγωγεί τους ήρωες της που προσπαθούν μάταια να αντισταθούν σε μια δίνη συμβάντων καθοδηγούμενων από την ίδια τη μοίρα. Το παρελθόν και το αόρατο, τραυματίζει, επουλώνει, είναι πάντα εκεί, μια αόρατη παρουσία να διαφεντεύει καταστάσεις και συναισθήματα. Μια σκοτεινή δύναμη...
Βαθύ Βελούδινο σκοτάδι... ακριβώς όπως και ο τιτλος.
Αγαπημένη μου φίλη Βαγγελιώ. Εύχομαι να σου στρώσει ένα βελούδινο δρόμο για να βαδίσεις στην κορυφή για ακόμη μια φορά. Ένα βελούδινο μονοπάτι γεμάτο φως όπως σου αξίζει!
Είναι από τα βιβλία που διαβάζονται απνευστί, που σου μεταβιβάζουν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών, κάνοντας την ιστορία βίωμα. Έβλεπα τις σελίδες να γλιστρούν, και από την μια το επεδίωκα-για να δω τι θα γίνει παρακάτω- από την άλλη δεν ήθελα να λιγοστέψουν, γιατί....θα ερχόταν το αναπόφευκτο τέλος. Η γραφή του είναι άρτια! Τόσο δεμένο κείμενο, ζωντανό, ρέει ανάμεσα σε αφηγηματικά μέρη και διάλογους τόσο αβίαστα, τέτοιο λεξιλόγιο που δένει με τον περιβάλλοντα χώρο και τους ήρωες... Όλο το βιβλίο μου έφερνε στο νου την αύρα μεσαιωνικού έπους...σκέτη μαγεία! Λάτρεψα και τους δύο ήρωες- πράγμα που προσωπικά δεν μου συμβαίνει συχνά- αλλά αυτό οφειλόταν στο πόσο καλά τους έχει ψυχογραφήσει και τους δύο η συγγραφέας. Ο αναγνώστης παρακολουθεί κυριολεκτικά μια μάχη, μπορεί να διακρίνει ξεκάθαρα τα στάδια της, τις κορυφώσεις, τις ανακωχές της, τις ήττες, τις νίκες, την φθορά των αντιπάλων, τις παράπλευρες απώλειες αλλά και τις ξαφνικές σωτηρίες... Όλα αυτά ορισμένα από μια κατάρα – η οποία όπως όλες οι κατάρες εμπίπτει πάντα στα πλαίσια του μεταφυσικού στοιχείου-Η συγγραφέας αυτό το στοιχείο έχει την τόλμη να το χρησιμοποιεί τόσο ξεκάθαρα, τακτοποιημένα και σε αρμονία με το γήινο, το καθημερινό με τρόπο που ο αναγνώστης το αποδέχεται. Τα αφηγηματικά ταξίδια στις εποχές και στα πάθη των ψυχών που δένονται από την ίδια κατάρα που κυνηγάει τον Ραφαέλ και την Ρεγγίνα, είναι το λιγότερο καθηλωτικά. Και στην πορεία προς το τέλος....προσωπικά έζησα μια αποκάλυψη. Τονίζω ότι είναι προσωπική μου αντίδραση, αλλά είχα ανατριχιάσει. Ήταν μια τολμηρή ανατροπή, και βγάζω το καπέλο στην συγγραφέα που ενέδωσε στην έμπνευση της και παρέκκλινε από τις «αρμοστές νόρμες»! Είχα καιρό να διαβάσω ένα βιβλίο που να με κάνει να συμμετέχω νοητικά και σωματικά, να αντιδρώ στα τεκταινόμενα και, γενικά, να το βιώσω με ενσυναίσθηση, το λάτρεψα! Οφείλω ένα μεγάλο, προσωπικό ευχαριστώ στην Ευαγγελία Ευσταθίου, που υπάρχει αυτό το βιβλίο για να το διαβάσω και τα θερμά μου συγχαρητήρια!!
Το βιβλίο ήταν καλό, αν εξαιρέσω το τέλος, που θεωρώ ότι κατέστρεψε την ιδέα μου γι' αυτό. Διάβαζα σε τόσες σελίδες για δύο ήρωες που δεν είχαν ευτυχισμένο τέλος. Αν τελείωνε εκεί θα ήταν δεκτό. Δε μου άρεσε καθόλου η ιδέα να "μηδενίσει" η συγγραφέας τους ήρωες και να γράψει νέα πορεία τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν με ευτυχισμένο τέλος. Είμαι της άποψης ότι αυτοί που είχαν το ευτυχισμένο τέλος ήταν δύο άγνωστοι σε εμένα που αναφέρθηκαν στο βιβλίο για μερικές σελίδες. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο Ραφαέλ και η Ρεγγίνα που γνώρισα σε τόσες σελίδες. Τους χαρακτήρες των βιβλίων δεν τους φτιάχνουν τα ονόματα, αλλά τα βιώματά τους. Και οι δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν στο τέλος, δεν έζησαν αυτά που περιγράφει το βιβλίο! Προσωπική γνώμη μόνο για αυτό το βιβλίο. Γενικά μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής της κυρίας Ευσταθίου και τα βιβλία της "Μ' άλλα λόγια σ' αγαπώ" και "Μετά την καταιγίδα" είναι πολύ ψηλά στα γούστα μου.
Το γράψιμο της Ευαγγελίας είναι εκπληκτικό. Την ακολουθώ από την αρχή της πορείας της και βλέπω την εξέλιξη στο λόγο της... Καλή μου Ευαγγελία, σε ευχαριστώ για αυτό το υπέροχο ταξίδι!!!!!
Η μοίρα τούς θέλει εχθρούς, αλλά η ανάγκη τους για λύτρωση συνοδοιπόρους. το λατρεψα!!!βυθιστηκα μαζι τους στο βαθυ βελουδινο σκοταδι που τους καλυπτε αλλα ευτυχως για εμας..το φως ελαμψε στο τελος...
Είχα πάρα πολύ καιρό να διαβάσω τόσο καλό ελληνικό βιβλιό και χαίρομαι γι΄αυτό!!!Πραγματικά δεν ήθελα να το αφήσω απο τα χέρια μου δυνατή,σκοτεινή,συγκινητική και πολύ έντονη ιστορία με υπέροχους,παθιασμένους χαρακτήρες. Εξαιρετική η γραφή της Ευαγγελίας Ευσταθίου ,σίγουρα θα παρακολουθώ απο δω και πέρα το έργο και την πορεία της!!! :) <3
Πολύ ωραία γραφή,με χαρακτήρες με προσωπικότητα,στο μοτίβο της κ.α Ευσταθίου(αθώα κοπέλα-απρόσιτος και σκληρός άντρας με καλή όμως ψυχή),ένα μοτίβο που ταιριάζει σε αισθηματικά μυθιστορήματα.Ο κορμός του συγκεκριμένου βιβλίου είναι μεταφυσικός,όμως καθώς δένεσαι με τους ήρωες αρχίζεις να νιώθεις οτι μπορεί να περιγράφει μια πραγματικότητα και συμπάσχεις μαζί τους! Αυτό που είδα εγώ όμως ως αρνητικό ήταν η επανάληψη μετά τη μέση του βιβλίου (σπίτι του ήρωα,μάλωμα,φυγή και πάλι από την αρχή)και το τέλος,το οποίο στην προσπάθεια να γίνει ευχάριστο ματαιώνει ό,τι ζήσαμε με τους χαρακτήρες!Θα μου άρεσε επίσης εκεί που παθαίνει αμνησία η ηρωίδα,αντί να περιγράφεται σύντομα,να είχε μεγαλύτερη διάρκεια και να ξαναερωτεύονταν από την αρχή!
Άλλο ένα υπέροχο βιβλίο από την κυρία Ευσταθίου. Η ιστορία, για άλλη μια φορά, δεν είναι συνηθισμένη, είναι όμως και πέρα από τη φαντασία του απλού νου. Είναι πολύ διαφορετική από την πεπατημένη, με το δικό της τρόπο, αφού και πάλι υμνεί την αγάπη, αλλά αυτή τη φορά μέσα από τους αιώνες και με τρόπο μοναδικό. Οι αιώνιοι εχθροί, είναι ουσιαστικά οι αιώνιοι αγαπημένοι, αφού αυτό που τους είχε ενώσει δεν ήταν άλλο από την αγάπη. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία, που θα την έχει σίγουρα όπως και τα προηγούμενα βιβλία της κυρίας Ευσταθίου!
Το διαβασα πολυ γρηγορα και πολυ ευκολα. Η γραφη της κυριας Ευσταθιου μπορω να πω οτι ειναι πολυ ομορφη και περιποιημενη, κατι που με εκανε να δω ακομη πιο θετικα το βιβλιο. Το "Βαθυ Βελουδινο Σκοταδι" ενα απο τα καλυτερα ελληνικα βιβλια που εχω διαβασει εδω και καιρο.
Η πλοκη ειναι ιδιεταιρα ενδιαφερουσα, γεματη σασπενς και κραταει συνεχως τον αναγνωστη σε αγωνια. Υπαρχουν πολλα σημεια με ιδιεταιρη ενταση, κατι που με εκανε να μην θελω σταματησω να διαβαζω και να δω τι θα συμβει στη συνεχεια!
Μια πολύ καλή ιστορία με μεγάλη ανάλυση συναισθημάτων.Ένα μαγικό και μυστηριώδες ταξίδι με αγωνίες,ανατροπές,ρομαντισμό με την εξαιρετική και απολαυστική γραφή της συγγραφέως και την εκπληκτική της φαντασία.Φανταστικές οι διαδρομές στην εποχή του μεσαίωνα με τα μυστήρια,στις σκοτεινές πτυχές και τις όποιες εικόνες εκείνης της εποχής.Προσωπικά θα ήθελα η ιστορία να συνεχιζόταν σε αυτό το μοτίβο από την αρχή έως το τέλος.Παρ' όλα αυτά είναι ένα ωραίο μυθιστόρημα μέ έντονα συναισθήματα και δυναμικούς χαρακτήρες.Συγχαρητήρια στην κυρία Ευσταθίου και περιμένουμε το επόμενο έργο της.
Δε ξέρω γιατί δυσκολεύτηκα τόσο να το διαβάσω ενώ μου αρέσει η συγγραφέας αναμφισβήτητα.... μπερδεμένο να πω; Πολύπλοκο; πλατιασε πολύ ίσως; Λέει ο ήρωας "«Θα σου πρότεινα να χαράζεις πάντα στο μυαλό σου το δικό σου επίλογο αν ο υπάρχων δε σε ικανοποιεί. " Σίγουρα δεν χρειαζόταν αυτός ο επίλογος....καλύτερα ένα στενάχωρο τέλος παρά ένα τέλος με αγνώστους.... Που πήγαν οι ήρωες που διαβάζαμε μέχρι μια ανάσα πριν το τέλος;τους πήρε ο κεραυνός και γεννήθηκαν άλλοι με άλλη ιστορία,με άλλη διαδρομή;κι αυτοί και οι γύρω τους και οι παρατρεχαμενοι και οι γεννήτορες και οι προπάτορες; Ε όχι.....
Ενω ενθουσιαστηκα στην αρχή με την πλοκή και ανυπομονούσα για τη συνέχεια, κάπου στην μέση άρχισε να χάνεται το νόημα. Πολλή επανάληψη των ίδιων καταστάσεων, οι εξηγήσεις για τα γεγονότα και τη σύνδεση των προσώπων φτωχές κατά την άποψή μου, κάθε λύση που δήθεν διαφαινοταν για την απελευθέρωση των ηρώων δεν ολόκληρωνοταν ποτε, οι παράπλευρες ιστορίες (όπως αυτή της Ιωσηφινας και η ύπαρξη του Νταμιαν) δεν κατάλαβα ποιον σκοπό εξυπηρετούν τελικά. (και μη μου πείτε ήταν μέρος της κατάρας του παρελθόντος αφού κι όταν αυτή άλλαξε, οι ιστορίες παρέμειναν ίδιες)
Και το τέλος... τι να πω γι αυτό... Εντάξει, συμφωνώ πως στη φανταστική λογοτεχνία όλα μπορούν να συμβούν και το συγκεκριμένο τέλος θα ήταν μια πολύ ουαου ανατροπή για μια ταινία ισως, αλλά στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν δούλεψε. Πρώτον γιατί όπως μας άφησε να καταλάβουμε η συγγραφέας η ίδια η ύπαρξη των ηρώων βασίστηκε στην παλιά κατάρα και τη μετεμψυχωση. Με λίγα λόγια η Ρεγγίνα και ο Ραφαέλ δε θα ήταν ζωντανοί αν δεν υπήρχαν οι παλιές ψυχές να κατοικησουν μέσα τους. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και όλες οι σχεσεις πρωταγωνιστων και δευτεραγωνιστων προέκυψαν και διαμορφώθηκαν λόγω αυτής της κατάρας. Βέβαια η συγγραφέας προσπάθησε να τα "μπαλώσει" αναφερόμενη στον παράγοντα μοίρα αλλά έτσι διαφοροποιηθηκε ξαφνικά όλο το concept και δεν πείθει. Δεύτερον ήταν λίγο φτωχή και αγαρμπη η ιστορία του έρωτα τωνπρωταγωνιστων στο νέο παρόν, λες και την τράβηξε βιαστικά από τα μαλλιά έτσι για να της βγει και να τελειώνουμε. Και τι ήταν εκείνο το τελευταίο με την Εμμανουέλα Μαραντη να γράφει έτσι κι αλλιώς το βιβλίο με την ιστορία της κατάρας αλλά με άλλους πρωταγωνιστές; Τι ήθελε να μας πει; Ότι θα συνέβαινε ούτως ή άλλως; Αφού η Μαρία Ρεγγίνα και ο κόμης Ραφαέλ συμφιλιωθηκαν... Ήταν κάποιο άλλοι; Και ποιο το νόημα να υπάρχει στο τέλος έτσι κι αλλιώς; Συγνώμη αλλά προσωπικά δεν κατάλαβα που εξυπηρετούσε την πλοκή...
Τόσες σελίδες που διαπανηθηκαν για το μαρτύριο της κατάρας θα ήταν πιο σωστό να δωθει άλλη λύση... ήταν σα να άλλαξε ξαφνικά το consept της συγγραφέα και να ήταν απλά να καταλήξουν μαζί οι πρωταγωνιστές...
Κι εγώ θα προτιμούσα η Ρεγγίνα να ερωτευοταν τον Ραφαέλ ξανά ενω δεν είχε μνήμες. Έτσι και η κατάρα θα είχε λυθεί και ο παράγοντας Μοίρα θα φαινοταν
Ήθελα σχεδόν σε όλο το βιβλίο να χτυπήσω το Ραφαέλ και να αγκαλιάσω τη Ρεγγίνα; Ήθελα. Ήθελα να τα καταφέρουν να είναι ευτυχισμένοι μαζί; Ήθελα. Είχα τη γνώμη που είχε ο Νίκολας ( από το γυάλινο Ρόδο Ιf you know you know)για τον Ραφαέλ; ναι ( μα εδώ που τα λέμε θα συμφωνουσα με τον Νίκολας ακόμα και αν μου έλεγε πως η γη είναι τριγωνη οπότε you know αλλά αυτό είναι για άλλου βιβλίου review) Το αγάπησα κι αυτό το βιβλίο παρότι το θεμα της μετενσάρκωσης με ανατριχιαζε λίγο; εννοείται!
Πολύ ωραία γραφή... συνδυάζει ρομαντισμό, παραψυχολογία και δράση σε ένα βιβλίο με γρήγορους ρυθμούς και αγωνία μέχρι το τέλος (στο οποίο μου τα χάλασε λίγο, αλλά δεν θα μπορούσα να βάλω λιγότερα αστέρια εξαιτίας αυτού).
Ενα βιβλιο γεματο αγωνια ανατροπές...γρηγορη εξελιξη της πλοκης με πολλες ανατροπές!!! Απο τα καλυτερα που εχω διαβάσει..το κατατασω ψηλα στη λιστα μου γιατι του αξιζει.
Αγαπημενη μου συγγραφεας ειναι και θα ειναι η κ.Ευσταθιου. Πολυ ωραιο βιβλιο μεχρι τον επιλογο. Θα προτιμουσα ενα κακο τελος για τους ηρωες παρα αυτο που δοθηκε στις τελευταιες του σελιδες.
ένα δυνατό μεταφυσικό μυθιστόρημα με θέμα την μετεμψύχωση γεμάτο με αγάπη, μίσος, εκδίκηση γραμμένο απο ελληνίδα συγγραφέα και με κινηματογραφική πλοκή... το συστήνω ανεπιφύλακτα...αν μπορούσα θα του έβαζα 10 αστεράκια.
Απλα καθηλοτικο. Το ερωτευτηκα απο το πρωτο λεπτο, δεν μπορουσα να το αφησω απ'τα χερια μου. Υπεροχο, συγκλονιστικο και αγαπημενο <3 τα 5 αστερια ειναι λιγα! Απο τα πιο τελεια της Ευαγγελιας Ευσταθιου