`Bij Starbucks heet ik Amy. Tenminste, in de ochtendspits, als het zo druk is dat je je naam moet opgeven om te voorkomen dat de personeelsleden in de war raken bij het maken van duizend half-caf soy lattes extra hot. Omdat ze Els te moeilijk vinden, noem ik mezelf Amy.' Vijf jaar geleden vertrok Els Quaegebeur naar New York City. In Bij Starbucks heet ik Amy beschrijft ze haar dagelijks leven en de bijzondere New Yorkers die ze ontmoet. Neurotische scenarioschrijver Jeff. Buurtknuffelbeest George met de jurk. Een Chinese dokter boven een kickboksschool. Zij en vele anderen laten Els (`With an A? Or like something else? ) de ziel van de stad zien. Intussen probeert ze er, met haar nieuwe liefde Len, achter te komen wat haar eigen plek is in die zelfbenoemde hoofdstad van de wereld.
Els trekt in bij haar vriend in New York City. Ze beschrijft het leven in NYC. In sommige hoofdstukken heeft ze een journalistieke aanpak om een typisch New York's fenomeen te beschrijven. Dat vond ik de beste hoofdstukken. Als een rood draadje door het verhaal loopt haar relatie met haar partner, vrienden en daklozen. Soms kwam het een beetje op mij over als 'kijk mij eens even New Yorker zijn'. Dan slaat ze door in het overdreven hysterische gedrag van de typische New Yorkers die ze beschrijft. Al met al denk ik een goed portret van het leven in NYC. Wel geschreven door een jong (relatief onervaren) iemand die van het ene gespreide bedje in het andere gespreide bedje terecht komt, hoewel ze dat zelf misschien niet zo heeft ervaren.
Het is niet slecht geschreven, maar tijdens het lezen merkte ik dat New York mij weinig boeit. Ook de anekdotes zijn niet echt diepgaand. Veel dialogen zijn in het Engels, dit kan voor lezers die normaal geen Emgels lezen lastig zijn.
Mijn moeder gaf me dit boek omdat ze weet dat ik nadat ik jaren in New York gewoond heb met mijn gezin (na o.a. Amsterdam, Parijs, Londen), nooit meer helemaal ergens anders kan aarden en met een verscheurd gevoel wacht op ons volgende avontuur in NY. Het is opvallend hoeveel mensen het met 3*** beoordelen. Ik heb het boek met een soort guilty pleasure gelezen vanwege de herkenning van zoveel New York-life momenten die velen nooit zullen begrijpen, dus toch een beetje net als Els met een verheven gevoel dat je er alleen echt bij hoort als je er bij bent (geweest), met een gevoel van nostalgie maar ook soms ergernis omdat het vrij voorspelbaar is hoe haar persoonlijke verhaallijn gaat lopen en dat het bijna-column gehalte van de verhalen (verzameld werk) je onvoldoende grijpt om het boek in een keer tijdens de vakantie uit te lezen. Grootste ergernis: enkele koeien van fouten in het Engels (maar vast te wijten aan een betweterige editor). Zeker aan te raden als geschenk voor mensen die iets met New York hebben of er op vakantie zullen gaan. Ik hoop alleen niet dat Els straks als ze kindertjes heeft, over haar moederschap in NY gaat schrijven. Sanne Bloemink heeft dat al gedaan en wel op onnavolgbare wijze. Lees haar: 'Hypermama' en 'Happy Me', de laatste over de geluksindustrie, beide bijzonder aan te bevelen!
Het verhaal kabbelt voor en al blijft het interessant hoe het Els vergaat in NYC, op een gegeven moment was ik de pagina's aan het aftellen. (quote uit mijn leeservaring, die volledig terug te vinden is op mijn blog)
Echt een heerlijk boek voor even tussendoor. Els Quaegebeur is leuk, ze is grappig, en ze heeft lef. Dit boek is anders dan alle andere "Hoe-ik-leef-in-New-York" boeken die ik heb gelezen. Wat mij betreft wist ze de sfeer enorm goed te treffen.
Een aardig boek met verhalen/ anecdotes van een Nederlandse journaliste in New York. Het eerste deel vond ik wat minder, maar naar het einde toe werd het origineler. Een beetje columnachtig.
Bijna drie jaar lang geprobeerd dit boek uit te lezen en bij bladzijde 200 was ik er gewoon klaar mee. Het leest in het begin nog redelijk weg maar daarna wordt het gewoon net iets te veel een ‘kijk mij eens interessant doen’ verhaal van iemand die overduidelijk genoeg privilege in dit leven heeft genoten. Lekker laten liggen.
Verzameling met soort van korte verhaaltjes cq columns over het leven van Els die in New York gaat wonen. Het ene verhaaltje was net wat leuker dan het andere. In elk geval was dit een boek uit eigen kast, die nu in de tas voor de mini-bieb gaat en ik kan de Q afstrepen bij het alfabet lezen.
Dit boek leest deels als dagboek, deels als een papieren versie van Man bijt hond. Niet slecht, maar ook niet bijzonder goed. Inmiddels voelt het ook wat gedateerd. Sinds Frozen kan iedere barista Elsa schrijven denk ik… Een aantal van de meer journalistieke delen vind ik erg goed beschreven.
Als Belgische die haar hart verloren heeft in New York (en nog altijd stiekem droomt van een gigantische loft aan Central Park en een spannende job aldaar) moést ik dit boek gewoon gelezen hebben. "Bij Starbucks heet ik Amy" is geen literair hoogstandje, in geen velden te vergelijken met het werk van de betere auteurs van vandaag, maar daarom niet minder goed. Integendeel, het is een gewéldig boek binnen haar genre. Els Quaghebuer vertelt, als Nederlandse die in NY woont, haar ervaring met deze tumultueuze grootstad. Ze beschrijft op bijzonder herkenbare wijze (zelf probeer ik minstens elke 2 jaar voet in NY te zetten) het leven in deze stad, de ongeschreven wetten, de sfeer van de verschillende buurten, de hebbelijke en minder hebbelijke gewoonten van de Amerikanen. Amper 10 pagina's ver en ik waande me in New York. Bijzonder waarheidsgetrouw en herkenbaar verteld, vanuit persoonlijke ervaringen. Een leuk, ontspannend tussendoortje. Ideaal voor NY-liefhebbers!
Bij Starbucks heet ik Amy kan worden omschreven als een dagboek vol unieke verhalen over de verschillende buurten in New York en de gesprekken die ze met originele New Yorkers heeft gevoerd. Ik heb erg genoten van het boek. Als Els haar avonturen in Battery Park, Manhattan en Bleecker Street beschrijft, dan zie ik deze plekken voor me en waan ik me weer even in deze wereldstad. Els is een dromer en, zoals Alicia Keys ook al zong, is New York the ‘concrete jungle where dreams are made of’. Stiekem ben ik erg benieuwd hoe het nu met Els gaat. Ik vraag me af of ze nog met Len samen is en ze geen heimwee naar Nederland heeft. Een vervolg op dit boek zou ik ook zeker weten lezen. Mijn volledige recensie is hier te lezen: http://iheartbooks.nl/review-bij-star...
Els, dochter van Vlaamse ouders, ter aarde gekomen in de VS en voornamelijk woonachtig geweest in Nederland, trekt in bij haar vriend Len in NYC. In 'Bij Starbucks heet ik Amy' neemt Els je mee in haar belevenissen in NYC. Sommige columns zijn autobiografisch anders hebben meer een journalistieke aanpak.
Het boek leest makkelijk weg en aan het einde van het boek heb je wel een beetje een idee wat het fenomeen 'typisch New York's' inhoud. Het boek gaat niet zo snel zoals het in NYC er aan toe gaat ... toch een aanrader voor wie geïnteresseerd is in NYC en vooral het leven in deze soms hectische stad.
Bizarre verhalen over doorgeknipte honden- stembanden, date-boekenwinkels, talloze schrinks en overvloedige yellow cabs. Een boek wat is geobsedeerd door de paradoxale aantrekkingskracht van New York. De verhaaltjes zijn kort, maar zeer vermakelijk en verwonderlijk. Want de New York-experience moet je zelf mee maken, en is kort gezegd (wat ik van dit boek mag geloven): opmerkelijk en onvergeetlijk. Leuk om tussen zwaardere literaire werken te lezen, het is luchtig en blijft door de Nederlandse nuchterheid iets herkenbaars houden.
Een mooie verzameling columns over leven in New York. Hoewel het een onvermijdelijk 'kijk mij nou'-gehalte heeft (want columns zijn nu eenmaal persoonlijk) spreekt de toon me zeker aan: grappig, soms intelligent en met de nodige zelfspot. Het geeft een paar mooie anekdotes over het leven van de vele bewoners. Maar bij de vorm van het boek hoort ook een gebrek aan diepgang. Geen diepgravende analyses dus, of een oplopende spanningsboog. Een lekker boek dus om af en toe wat uit te lezen, niet om langdurig in weg te duiken.
Eerlijk en leuk geschreven boek, geen literaire hoogvlieger maar daarom niet minder leuk. Het boek neemt je mee in het dagdagelijks leven van the big apple van op het voetpad en op mensenmaat. De schrijfster gaat zich niet te buiten aan superlatieven en weerstaat de verleiding alles op te leuken. Ik heb zonder meer genoten van mijn "reisje" naar New York. Heb alvast een aantal ideetjes voor een bezoek opgedaan.
Vermakelijke verhalen over het leven in New York. Soms een beetje langdradig. Geen boek om in één ruk uit te lezen, maar af en toe weer eens op te pakken. Een aanrader als je naar New York gaat, want de leuke en bijzondere adresjes worden genoemd.
Een banaal verhaal kan interessant worden in de handen van een getalenteerde schrijver, maar dat is de auteur helaas niet. Het kost haar duidelijk veel moeite om haar zinnen vorm te geven. En ook: te veel en verkeerd Engels - huiver!
Easyreading. No complicated, rocket science , triple plot type of book, just a collection of experiences while living in New York. I liked Reading this book.