Geloof me maar

by Christophe Bell

‘Ik laafde de dorstigen en stelde me geen vragen bij hun dorst,’ aldus de verteller in deze roman. Hij werkt als barman in een kroeg en observeert zijn klandizie met een meedogenloze blik. Langzaam maar onafwendbaar komen details los over de bekentenis die hij de lezer al meteen heeft gedaan: ‘Ik heb een moord gepleegd. Dat hebt u in de kranten gelezen. Het is dus geen geheim. Het is ook niet belangrijk.’ In pulserende en hallucinante hoofdstukken die de vorm aannemen van een verweer tijdens een rechtszitting gaat het over dood en liefde en al het onzegbare waarvoor toch woorden moeten worden gevonden.

Geloof me maar is een roman als een dwingende en aanhoudende roes. Door de tirades en monologen heen zijn echo’s van Dostojevski en Nietzsche hoorbaar, om er enkele te noemen.

167 pages, Kindle Edition

First published June 13, 2023

Reviews

[Vincent Coomans · Rating 4 out of 5]

'Geloof me maar' is de titel van de tweede roman van Christophe Bell, en dan weet je wel dat je alles wat volgt met een tikkeltje zout moet nemen. Bell neemt je heel subtiel op een indringende manier mee in het hoofd van een barman die een moord pleegde. Wat volgt is een minutieus samengestelde roman die de lezer het idee voorhoudt alle puzzelstukken in handen te hebben om de moord te reconstrueren.Na afloop voel je jou als lezer bedot wanneer blijkt dat je al die tijd enkel maar het relaas krijgt van de psychopaat die Bell de gehele roman aan het woord laat. Er zijn wel de interpretaties van de feiten, de verslagen van de onderzoeksrechter, de pleidooien van de advocaten en de verslagen van de reconstructie maar Bell gunt je slechts snippers, fragmenten met voortdurend de eigen weergave van de feiten ertussen gehaspeld. Op de cover van het boek staan maar liefst drie sleutelgaten, wie erdoorheen kijkt en hoopt de waarheid te krijgen over de moord, komt bedrogen uit. Hoogstens laat Bell je mee kijken in de persoonlijkheid van de barman die dan weer antisociaal, dan weer schizofreen, dan weer psychotisch, dan weer narcistisch is, dan weer teder spreekt over die ene reis naar Florence. In het filosofisch gemijmer van de protagonist zitten waardevolle denkbeelden over hoe we naar elkaar of de wereld kijken, over de ratio, over de dood. Bell speelt nauwgezet met de belevingswerelden van het hoofdpersonage die altijd maar weer van elkaar verschillen. De barman als een kat die van je wegspringt van zodra je te dicht komt. 'Geloof me maar' is een prachtige roman, doordrenkt van verwijzingen naar klassieke werken met een atypische, verfrissende plot en een wondermooi hoofdpersonage. Indringend, fascinerend en tegelijk ook wat misselijkmakend of zelfs ronduit zwaar op de maag. Een aanrader voor wie door het sleutelgat van op de cover zo de bladen wil inkijken en daarin een groot Belgisch auteur verder wil zien opstaan.

[Patrick De Ruyter · Rating 2 out of 5]

Verhaal over een barman die een moord pleegt en in de gevangenis tot bezinning komt. Af en toe zeer ingrijpend en moeilijk te volgen door de indrukken die hij omschrijft. Vaak verwijzend naar filosofen waardoor het niet altijd makkelijk te volgen is voor iedere lezer. Met momenten echt moeten doorzetten om verder te lezen vandaar slechts 2 sterren.

[LLA · Rating 1 out of 5]

Dit is geen boek voor mij. Na het lezen van het verhaal - of zoals de auteur het naar het einde toe omschreef: het is een lang verhaal waarin er weinig gezegd wordt - heb ik een kleine afkeer ontwikkeld voor de auteur. De zelfingenomenheid en arrogantie laat een wrange smaak na.

[Dave · Rating 3 out of 5]

Leuke en vlotte lezer, met meer diepgang dan verwacht.