Corazón mestizo es una crónica de viaje salvaje y transgresora por buena parte de la geografía cubana. Pedro Juan Gutiérrez nos presenta un relato sin tapujos por la Cuba que nadie nos cuenta, narrada en viva voz con la prosa provocadora y sórdida de un autor que conoce de primera mano los entresijos de la isla. Un inmenso mosaico de vivencias, situaciones, paisajes, pueblos, charlas y extravagancias, todas reales y todas cubanas, amenizadas siempre con música y un buen vaso de ron.
Gutiérrez hilvana una historia a partir de charlas y de comilonas, de reflexiones y encuentros con multitud de personajes reales, como artistas, carboneros, santeros, amigos, amantes y travestis.
Pedro Juan Gutiérrez (Matanzas, Cuba, 1950) es reconocido internacionalmente como uno de los escritores más talentosos de la actual narrativa latinoamericana. Su Ciclo de Centro Habana ha sido publicado íntegramente por Anagrama, y ha aparecido en otros idiomas en más de veinte países: Trilogía sucia de La Habana (publicada también en títulos individuales: Anclado en tierra de nadie, Nada que hacer y Sabor a mí),El Rey de La Habana (que ha sido adaptada al cine por el prestigioso director Agustí Villaronga), Animal tropical (Premio Alfonso García-Ramos), El insaciable hombre araña y Carne de perro (Premio Narrativa Sur del Mundo). También en Anagrama ha publicado las novelas Nuestro G. G. en La Habana, El nido de la serpiente. Memorias del hijo del heladero, Fabián y el caos y Estoico y frugal. Vive en La Habana y se dedica exclusivamente a la literatura y a la pintura.
3.5* Ένα πολύ ενδιαφερον οδοιπορικό στην Κούβα παρέα με τον παλιόφιλο τον Πέδρο Χουάν.Επισκεπτομαστε μαζί του πολλές περιοχές,μαθαίνουμε την ιστορία τους,μαθαίνουμε διαφορες πληροφορίες για τη χλωρίδα και την πανίδα τους και για την κουλτούρα των κατοίκων.Μαζί με τις διάφορες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, φυσικά απο ένα βιβλίο του Γκουτιέρες δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι σεξουαλικές αναφορές.Ενδιαφερον επίσης είχαν και οι διάφορες ιστορίες που υπήρχαν μέσα στο βιβλίο όπως οι μαρτυρίες για την εμφάνιση εξωγήινων ,το ανατριχιαστικό κυνήγι βατράχων (πόνεσε η ψυχή μου),οι αναφορές στον Χεμινγουέι,οι ιστορίες για πειρατές και σκλάβους και πολλές άλλες. Λίγο κουραστικό όταν απαριθμούσε πχ τα είδη πουλιών που ζουν σε μια προστατευόμενη περιοχή και άλλα παρόμοια, αλλά γενικά μου άρεσε και έμαθα πολλά πράγματα.
Πρόκειται για την προσωπική αφήγηση του συγγραφέα σε μυθιστορηματική μορφή, σε μια περιπλάνηση του στα ενδότερα της πατρίδας του, της Κούβας. Γράφει πολύ ωραία, σε κρατάει.
Μέσα σε 400 σχεδόν σελίδες έμαθα για την ιστορία της Κούβας, από τον Κολόμβο μέχρι σήμερα, για τον σημαντικό πολιτισμό, την κουλτούρα του λαού, την όμορφη Αβάνα και συχνά πυκνά τα αρνητικά αποτελέσματα της σοσιαλιστικής επανάστασης του 1961. Εικόνες φτώχειας και υποδομών (συγκριτικά) της προπολεμικής Ελλάδας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μου δημιούργησε τρομερή επιθυμία να ταξιδέψω στην Αβάνα, περισσότερο από αυτήν του Τολστόι για την Αγία Πετρούπολη. Δε γνωριζω πολιτικά σε ποια κατάσταση ειναι αυτή τη στιγμή η Κούβα, αλλά 10 χρονια μετά την συγγραφή του βιβλίου, σίγουρα, πολύ καλυτερα. Υπήρξε το διάστημα 1992-1997 που δεν επιτρεπόταν η επαφή τουριστών με τους ντόπιους. Βλέπω πρόοδο τον τελευταίο χρόνο, σχετικά με την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τις Η.Π.Α., ελπίζω αυτό να έχει αποτέλεσμα και στο βιοτικό επίπεδο του λαού.
Πάντως ο συγγραφέας είναι αισιόδοξος, σχετικά με την αποκατάσταση των παλιών κτιρίων της γνωστής αρχιτεκτονικής αξίας, που τα τελευταία 50 χρόνια ρημάζουν.
Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα. Κέρδισα πολλές γνώσεις και χαίρομαι ιδιαιτέρως.
Ίσως το πιο ουσιώδες βιβλίο του Πέδρο Χουάν. Ένα μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από πληροφορίες για την Κούβα του σήμερα, για την ιστορία της χώρας και κάθε περιοχής ξεχωριστά, μέσα από ένα ταξίδι περιπλάνησης του ίδιου του συγγραφέα. Οι υπερβολικές αναφορές σε γεγονότα με κούρασαν, αλλά τα περισσότερα σημεία τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα.
Ένας ταξιδιωτικός οδηγός για την Κούβα, την ιστορία της, την λαογραφία, την χλωρίδα και πανίδα της, για τους ανθρώπους και τα ήθη και έθιμα τους, ένας γαστρονομικός οδηγός και μια ανασκόπιση στην τοπική λογοτεχνία και τους εκπροσώπους της.
«Το σημαντικό εντέλει είναι ότι τουλάχιστον δεν κλείνουν πια τους γκέι στις φυλακές . Από αυτή την άποψη, ίσως να είναι πιο εύκολο να διαμορφώσουμε μια νοοτροπία βασισμένη λιγότερο στην καταστολή και περισσότερο στο σεβασμό. Ίσως να πέφτει στους γκέι ο κλήρος να δημιουργήσουν ένα ρήγμα και για άλλα κομμάτια της κοινωνίας που σκέφτονται και λειτουργούν με έναν τρόπο διαφορετικό από αυτόν που έχει καθιερώσει η εξουσία. Όπως έλεγε ο Μεξικανός Μπενίτο Χουάρες: «Ειρήνη είναι ο σεβασμός στα δικαιώματα του άλλου». Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να μπορέσουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία με οριζόντιες δομές, λιγότερο πυραμιδική. Την ελπίδα κανείς δεν θα μου τη σκοτώσει.» Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες - Στην Καρδιά Της Κούβας
Καυτό βιβλίο, όπως η ίδια η Κούβα (και το καλοκαίρι). Απολαυστικό, που σε μεθάει με τα αρώματα και τις μουσικές που αναβλύζει η Αβάνα. Προκλητικό βιβλίο σε κάποια σημεία-μου θύμισε έντονα Henry Miller και ειδικά "Τροπικό του Καρκίνου", "Τροπικό του Αιγόκερω" με τις περιγραφές του. Όμορφα γραμμένο βιβλίο, κάτι που καθιστά την ανάγνωση ευχάριστη και ενδιαφέρουσα. Στα συν του βιβλίου, το γεγονός ότι επειδή αναφέρει αρκετά στοιχεία σχετικά με την ιστορία της χώρας (βλ. κουβανο-αμερικανικές σχέσεις, οικοδόμηση σοσιαλισμού κλπ), προσφέρει και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για περαιτέρω ψάξιμο/διάβασμα όσον αφορά την Κούβα.
Κάθε φορά ο Πέδρο Χουάν είναι απόλαυση να τον διαβάζεις. Εδώ είναι ένα μείγμα ταξιδιωτικού οδηγού με λογοτεχνικές και αυτοβιογραφικές πινελιές. Ο Γκουτιέρεζ περιγράφει την επαρχία της Κούβας με τα καλά της και τα κακά της και το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί στον αναγνώστη αδημονία για να επισκεφτεί το μεγαλύτερο νησί της Καραϊβικής.
Con un lenguaje brutal y directo, como golpes de boxeador, esta crónica de Pedro Juan Gutiérrez nos lleva de viaje entre los extremos oriental y occidental de Cuba, con paradas intermedias. Es el año 2006, y nos montamos en esos viejos cacharros que se volvieron parte de las postales del país. Esos "Frankensteins de cuatro ruedas" a los que sólo sus propietarios pueden domar. Y pa' la carretera. Sabemos cómo arrancamos, pero no cómo vamos a volver. O si llegaremos a destino. Pero llegamos. Y entre varadas, bebetas, encuentros con mulatas calientes, comilonas y conversaciones cotidianas, el autor nos pone frente a su gente. Los cubanos "de más abajo". Los que torean a las miserias a punta de música, ron, santería, algarabía y sexo desbordado. Sus personajes e historias son reales, sí, pero tan fascinantes, que igual podrían pasar por productos de la fantasía caribeña. Hombres y mujeres que se la rebuscan como pueden para darle pelea al hambre y darse sus gusticos en la vida: "Lo mismo vendo tabacos, que soy chulo de putas, vendo carne de res. Lo que sea, pero no puedo estar 'pasmao'...", dice Yesuán, un mulato joven, bebedor y peleonero; quizás el más inolvidable de los compañeros de este viaje. Algunos dirían que este libro no tiene el mismo desenfreno ni la misma “cochiná” de obras anteriores como El hijo de la serpiente, Animal tropical, o la mismísima Trilogía Sucia. Y es que nos muestra a un protagonista mucho más maduro, racional y aplomado. Pero no hay que olvidar que Corazón Mestizo no es una obra de ficción. Es una crónica, y como crónica funciona bastante bien. A PJG lo sigo leyendo, releyendo y subrayando cada vez con más interés. Y lo sigo recomendando: este es un autor a quien hay que conocer más. Sobre todo en América Latina, una región donde la miseria es profunda y el rebusque, para la mayoría, es el diario vivir.
Ένα βιβλίο διαφορετικό από το στυλ βιβλίων που διαβάζω. Σε κάποια σημεία η ωμή ευθύτητα του με σόκαρε. Ωστόσο είναι ένα ωραίο βιβλίο για καλοκαίρι, ένα ταξίδι στη Κούβα όπου ταξιδεύει και εσύ ο ίδιος μαζι με την σκεψη. Έψαχνα ταυτόχρονα πολλά πράγματα από αυτά που υπήρχαν στο βιβλίο, είτε αναφορές σε μέρη είτε πληροφορίες γνωστικού περιεχομένου και ήταν πιο διαδραστική η εμπειρία ανάγνωσης. Ένα καλό βιβλίο, όχι το τέλειο για εμένα, αλλά κάτι το διαφορετικό. Το καλύτερο κομμάτι ήταν ότι με ταξίδεψε όντως μέσα από τα μάτια του στην Κούβα.
Κούβα.... ρούμι, λάτιν μουσική (δεν είμαι λάτρης ούτε του ενός, ούτε της άλλης, αλλά δεν με απωθούν - ιδιαίτερα η μουσική). Rumba και bachata παντού λοιπόν !!! Ένας τύπος λίγο .... αποτυχημένος ... σε όλα ... μόνιμα μεθυσμένος... ο Χάρι (ο γνωστός... ο Νορβηγός!! Όχι αυτός της βασιλικής οικογενείας της Αγγλίας) το κάνει με περισσότερο στυλ... μία Κούβα μέσα από φυλλάδιο ταξιδιωτικού γραφείου, μια γλώσσα ανάλογη (του φυλλαδίου καλέ!!)... Μία Κούβα χωρίς τον Φιντέλ... ένα βιβλίο χωρίς ενδιαφέρον...