Van de ene op de andere dag wil Heleens zoon Jonah haar niet meer zien. Heleen begrijpt er niets van, maar kan niet anders dan Jonahs contactverbod respecteren.
Na een jaar belt hij haar. Inmiddels is hij verhuisd naar een dorp bij haar in de buurt en heeft hij een nieuwe vriendin, Floor, die zwanger is van hun zoontje. Alsof er niets gebeurd is maakt Heleen ineens weer onderdeel uit van Jonahs leven. Ze kan het goed vinden met Floor, die zich wat verloren voelt in het dorp, zonder rijbewijs, zonder werk, met kind.
Floor neemt Heleen in vertrouwen over haar relatie, die niet altijd zo liefdevol is als het op Instagram lijkt. Terwijl Floor twijfelt of haar escalerende ruzies met Jonah normaal zijn of een symptoom van een toxische relatie, wordt Heleen geconfronteerd met de naakte waarheid over haar huwelijk met Jonahs overleden vader en over hoe dat Jonah heeft gemaakt tot wie hij is.
Alledaags geweld is een indringende roman over hoe menselijk onvermogen van generatie op generatie wordt doorgegeven en steeds in een andere vorm terugkeert.
Eva Keuris (1978) studeerde in 2005 af aan de opleiding Writing for Performance van de HKU. Tijdens haar studie werkte ze ruim vier jaar als dialoogschrijver en eindredacteur voor de soap Onderweg naar Morgen. Ze schrijft verschillende televisieseries en toneel. Met haar toneelstuk Addergebroed won ze in 2005 de Hollandse Nieuwe Toneelschrijfprijs. Op dit moment is zij eindredacteur bij SpangaS, geeft zij les aan de Schrijversacademie en werkt zij mee aan verschillende speelfilms. Over het spoor is haar debuut.
Dit was het eerste boek dat ik van Eva Keuris las. Het verhaal sprak me direct aan en je vraagt je af waarom Jonah ineens geen contact meer wil met Heleen. De schrijfstijl is erg beschrijvend en sprak mij erg aan. Het boek vond ik persoonlijk wat traag op gang komen. Dit maakte echter wel dat je Heleen als persoon en wat ze heeft meegemaakt goed leert kennen. Ze maakt wat dubieuze beslissingen, al stoorde ik mij hier absoluut niet aan. Het laatste deel van het boek komt alles samen en maakt het verhaal dan ook compleet.
Ik heb dit boek in een ruk uitgelezen, wat een fascinerend verhaal. Het boek analyseert de verhoudingen binnen complexe families en slaagt er in ze op een duidelijke, bijna herkenbare manier, weer te geven. Intergenerationeel trauma vormt de rode draad doorheen het verhaal en ik ervaarde de situaties die bepaalde personages hierdoor moesten ondergaan vaak als enorm onrechtvaardig. Meer specifiek had ik een enorme sympathie voor het personage Heleen en leek ik bijna te voelen wat zij voelde tijdens het lezen. Als een boek zo iets met me kan doen, weet ik dat ik een toppertje te pakken heb.
Op een dag wil Heleens zoon onverwachts geen contact meer. ‘Alledaags Geweld’ door Eva Keuris, vertelt het verhaal van vier generaties zoons. Iedere generatie van de familie van Heleen haar man wordt getekend door de complexe en problematische familiare relaties. Zijn het de omstandigheden die deze relaties bepalen, of ligt de manier waarop we ons tot anderen verhouden vast in ons bloed?
Dit verhaal kent geen betrouwbare vertellers. De lezer komt er gaandeweg achter wat zich heeft afgespeeld tussen Heleen en Jonah en wat hun breuk heeft veroorzaakt, maar je komt er nooit helemaal achter of het beeld dat de verschillende personages geven de werkelijkheid wel goed weergeeft. Sterker nog, het wordt duidelijk dat alle personages zo sterk door emotie gedreven worden dat het onmogelijk is een objectief beeld van de situatie te krijgen. Hoewel geen van de personages echt aardig zijn, kon ik me goed in het verhaal verplaatsen. In ‘Alledaags Geweld’ wordt een rauw beeld gegeven van relaties en ouderschap en Keuris laat de complexiteit daarvan in haar boek goed zien.
Bedankt Uitgeverij Prometheus voor het sturen van dit exemplaar!
Begin is goed maar kabbelt dan verder wat voort Op de eerste bladzijde van het boek val je direct in het persoonlijke verhaal van hoofdpersonage Heleen. Ze beschrijft haar strijd, haar nachtmerrie en angst. Dat is goed gedaan want als lezer wil je meteen verder lezen om te weten te komen wat dit veroorzaakt heeft. Helaas verloopt de rest van het boek minder vlot en is de onderhuidse spanning van die eerste drie bladzijdes verdwenen. De aankondiging dat haar zoon haar niet meer weer zien is kort maar krachtig.
Hoe mentale mishandeling langzaam inwerkt Door de trage schrijfstijl en de uitgebreide verteltrant krijg je als lezer wel goed mee wat Heleen heeft meegemaakt en waarom ze beslissingen neemt die je als lezer verbaast doen staan. Het gaat in het verhaal dan ook niet zo zeer om fysiek geweld maar meer om mentaal misbruik. Hoe iemand op een subtiele wijze compleet murw, afhankelijk en geïsoleerd van de buitenwereld wordt. Daar ligt voor mij de complexheid van dit verhaal. Want het is nogal wat, wat Eva Keuris op tafel wil leggen. Psychologische mishandeling kan een voorbode zijn voor fysiek geweld maar kan ook op zichzelf staan en een persoon soms nog wel eens meer schade aan richten dan aan diegene die de klappen moet opvangen. Zonder verder op details in te gaan vind ik echter dat het onderwerp te makkelijk en te veel aan de bovenlaag van de echte emoties blijft.
Voer voor toneelstuk Eva Keuris weet precies de scènes te beschrijven, en zelfs zo dat je het als een film/toneelstuk, voor je ziet. Daarin is echt haar scenario talent te ontdekken. Wellicht is dit boek ‘Alledaags geweld’ dan ook wel een perfecte basis voor een toneelstuk. En dan is het aan de acteurs om de emotie in het verhaal te brengen. De emotie die ik helaas in het boek totaal niet heb kunnen vinden. Bij Heleen niet, bij haar zoon niet en ook niet bij Floor die het nieuwe slachtoffer is. Alle personages zijn oppervlakkig, zelfs apathisch te noemen. Een emotie die slachtoffers, maar ook daders, vaak ontwikkelen, dat wel, maar het komt, naar mijns inziens, niet zo goed over.
Zit het in het DNA? In het boek komt ook de vraag aan bod of het handelen van je ouders en de genen van je (groot)ouders je maakt tot wie je uiteindelijk bent. Handel je altijd naar wat je meegemaakt hebt? Is een dader ook een slachtoffer? Een zwaar dilemma en persoonlijk vind ik het boek daar te kort voor om dat uit te vinden. Er rijzen daardoor meer vragen dan er antwoorden komen.
Een moeilijk, beladen en emotioneel onderwerp Eva Keuris kan echt wel heel goed schrijven en heeft met het boek ‘Alledaags geweld’ een moeilijk, beladen en emotioneel onderwerp weten aan te snijden. Toch is het voor mensen die zo een situatie hebben meegemaakt, of er nog in zitten, een beetje te kort door de bocht en te oppervlakkig. Maar zoals ik al eerder vermelde, als dit verhaal omgezet wordt naar een toneelstuk denk ik dat er heel wat extra uit te halen valt.
Het begin van dit boek vond ik matig. Heel veel namen en achtergronden van vrienden en vriendinnen, ouders, die eigenlijk geen rol in het verhaal spelen stoorden me een beetje. Maar gaandeweg wordt het interessanter. Een scène die je eerst vanuit moeder Heleen hebt gehoord, komt later nog eens terug vanuit zoon Jonah. Mooi, dat brengt je eigen oordelen aan het wankelen. Zit het misschien anders dan ik denk?
Dat doet Eva Keuris meerdere keren op verschillende manieren. Ze laat je twijfelen over inschattingen van personen, van verhoudingen, van gedrag en mogelijke veranderingen. Heel goed, want zwart-wit is iets nooit. Moeten we helpen of manipuleren we daarmee ook? En ze stopt op tijd, met een einde waarin nog veel mogelijk is. Ruime 3,5 ster, ik rond hem af naar 4!
Het boek leest als een trein, maar mist voor mij diepgang. Er worden interessante dingen ingebracht, maar verder dan een krasje in de lak gaat het niet. Ik blijf daardoor op mijn honger zitten, ik wil meer over de motivaties van de hoofdpersonen weten. Door het gebrek hieraan, blijven de personages voor mij te vlak.
Het einde vond ik te gemakkelijk en onwaarschijnlijk en daardoor voor mij niet voldoende.
[RECENSIE: https://www.readabook.nl/2023/08/eva-...] Alledaags geweld is een pijnlijk verhaal over familiebanden en hoe ruzies binnen een gezin heel makkelijk kunnen ontstaan. Als alle verhalen samenkomen heb je ineens begrip voor iedereen. Prachtig geschreven en absoluut een aanrader!