Siam Mapped: A History of the Geo-Body of a Nation

by Thongchai Winichakul

A prominent leader of the Thai student movement in the 1970s, now an academic (Southeast Asian history, U. of Wisconsin), explores the 19th-century confrontation of ideas that transformed the conception of the ancient kingdom of Siam into that of a modern nation, emphasizing the influence of new mapping techniques. Annotation copyright Book News, Inc. Portland, Or.

Genres: History, Nonfiction, Asia, Politics, Geography, Theory, Anthropology

228 pages, Hardcover

First published January 1, 1994

About the author

Thai: ธงชัย วินิจจะกูล

Thongchai Winichakul is a Professor of Southeast Asian History at the University of Wisconsin–Madison. He is of Sino Thai descent. Thongchai has had a major impact on the concept of Thai nationalism. His best-known academic work is his book, Siam Mapped, which critiqued existing theories of Thai historiography. In its Japanese translation, the book won the Grand Prize of the 16th Asian Pacific Awards from the Asian Affairs Research Council. Thongchai was named to the American Academy of Arts and Sciences in 2003. He is the Vice President for the Association for Asian Studies

Reviews

[Andrew]

This book is important. Really important, actually. It's a necessary weapon against revanchist Thai nationalism and academic orientalism. Thongchai Winichakul recognizes the inherent difference in Thai and Western spatial conceptions, and that the meuang and mandala systems that dominated the space of Siam until the 19th Century are radically different geographic realities than the present geo-body.

That said, I have some major issues with Thongchai's research. The first is his royalism. Rarely does he engage a people's history or geography. Rather, his conception of the geo-body is entirely shaped by the actions of Kings Mongkut and Chulalongkorn. Granted, a great deal of his interest is the creation of boundaries, and that was necessarily a product of the kings' negotiations with Western powers, but I still feel like he sticks too closely to the official royal account in this regard.

An extension of this is that his declarations on formalized political states more or less ignore the unofficial ethnic, linguistic, and religious lines that have been present if ever-shifting. He alludes to the transformation of ethnic Lao in Northeastern Thailand into "Northeastern Thais," and to Field Marshal Phibun's attempts at Thaification and modernization. But there is no mention of the religious warfare that has sparked the Muslim insurgency in the South, and only a passing mention of the semi-nomadic tribal populace concentrated in the North and West.

That said, he still masterfully cuts apart the awful hegemonic narrative of the Bangkok elites; can we please still call them ammat and not be thought of as red shirts? He points out that Siam is always shifting and fragmented, that the present state is a very recent construction, and that the powerful have a vested interest in perpetuating the myth of a stable, homogeneous, eternally resilient Thailand that, while never conquered, is always threatened by "them," whether "they" are French or Burmese or Chinese or British or Japanese or communists or republicans or whoever. Fuck dat shit, Siam is burning.

[Pae Ponsiri · Rating 5 out of 5]

[รีวิวครั้งที่ 2]
เนื่องจากผมได้มีโอกาสคุยกับผู้เชี่ยวชาญท่านหนึ่ง +เริ่มอ่านใหม่บางส่วนอีกครั้ง ผมพบว่าคำรีวิวครั้งที่ 1 ของผมมีปัญหาอยู่มาก โดยเฉพาะความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่อง "ชาติ"
แต่ครั้นจะพิมพ์ความเข้าใจใหม่ผมก็ยังไม่แน่ใจที่จะพิมพ์ ดังนั้นแล้วขอท่านอย่ายึดถือหรือถือสาคำรีวิวครั้งที่ 1 ของผม
ท้ายสุดผมอยากลองชวนท่านๆอ่านงานนี้อีกครั้ง

______
[รีวิวครั้งที่ 1]
กำเนิดสยามจากแผนที่ (Siam Mapped: A History of the Geo-Body of a Nation) โดยธงชัย วินิจจะกูล ศาสตราจารย์กิตติคุณประจำภาควิชาประประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน-แมดิสัน สหรัฐอเมริกา และอดีตแกนนำนักศึกษาช่วงเหตุการณ์สังหารหารหมู่ที่ธรรมศาสตร์ 6 ตุลาฯ 2519
หนังสือเล่มนี้ต้นฉบับเป็นภาษาอังกฤษ และถูกแปลเป็นภาษาญี่ปุ่นและไทย โดยในฉบับภาษาอังกฤษได้รับรางวัล Winner of the 1995 Harry J. Benda Prize in Southeast Asian Studies และฉบับภาษาญี่ปุ่นได้รับรางวัล the Grand Prize of the 16th Asian Pacific Awards จาก the Asian Affairs Research Council


เนื้อหาหนังสือโดยสรุปเป็นการกล่าวถึงบทบาทของแผนที่ที่มีส่วนต่อการสร้างชาติ หาใช่ตัวชาติที่เป็นผู้สร้างแผ่นที่
หนังสือเริ่มต้นด้วยการอธิบายความคิดของคนสยามในอดีตที่มีต่อดินแดนหรือแผนที่ โดยอธิบายเกี่ยวกับไตรภูมิและแผนที่โบราณ
ตอนแรกก็งงว่าเรื่องพวกนี้คืออะไรแล้วทำไมถึงเริ่มต้นด้วยเรื่องพวกนี้ พออ่านต่อถึงเข้าใจว่าที่เริ่มด้วยเรื่องข้างต้นก็เพื่อให้เข้าใจการกระทำของสยามในบทต่อๆมา
การกระทำต่างๆมีตั้งแต่ความคิดเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ เส้นเขตแดน อธิปไตย และชายแดน มาจนถึงการสร้างแผนที่ และผลกระทบต่างๆของมันในเวลาต่อๆมา

- สิ่งที่ผมสนใจจากหนังสือคือได้เห็นข้อมูลแปลกๆที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และคงไม่ได้เห็นข้อมูลพวกนี้จากหนังสือประวัติศาสตร์ในแบบเรียนทั่วไป
- เห็นตั้งแต่แผนที่จริงๆในความคิดของสยามสมัยก่อน ที่ไม่ได้เป็นมาตราส่วน หรือระบุข้อมูลชัดเจน ex. ตั้งแต่แผนที่แบบไตรภูมิ ไปถึงแผนที่ที่คนอยู่กลางภาพ
- การที่สยามแต่เดิมอาจไม่ได้ให้คุณค่าเกี่ยวกับเส้นเขตแดนอย่างที่เราให้ในปัจจุบัน ex. การยกแผ่นดินให้อังกฤษเป็นของขวัญ ไปจนถึงถ้าอยากรู้เขตแดนก็ให้ไปถามชาวบ้านแถวนั้นเอา อยากปัดปันยังไงก็แล้วแต่เลย หรือ ex. การมีอธิปไตยแบบซ้อน
- และได้เห็นความร้ายกาจของสยามที่กระทำต่อคนในดินแดนอื่นๆและอาจรวมถึงคนในดินแดนตัวเอง ex. การอ้างการบุกรุกดินแดนอื่นๆ วาทกรรมขวานทองและการเสียดินแดน ไปจนถึงคำอธิบายที่อาจหลอกลวงและอาจถึงทำร้ายคนในดินแดนสยาม/ไทยเอง

- เนื้อหาจะมีแทรกตัวทฤษฎีทางสังคมศาสตร์อยู่เป็นระยะ ไม่ได้เริ่มด้วยทฤษฎีแล้วค่อยเล่า นอกจากนี้ยังมีแทรกเหตุการณ์ปัจจุบันรวมทั้งเหตุการณ์ 6 ตุลาฯ เป็นระยะ
- มันเตือนให้ผมพยามตระหนักระวังการเอาปัจจุบันไปอธิบายตัดสินอดีต เพราะมันอาจมีภูมิหลังหรือสถานการณ์เฉพาะหน้าบางอย่างทำให้ตอนนั้นถึงทำอย่างนั้น
- หนังสือทำให้ผมพยามตระหนักให้ระวังเกี่ยวกับคำเล็กๆน้อยๆต่างๆ เช่น สยาม/ไทย/คนอื่น หรือ ประเทศ/รัฐ/ชาติ และอื่นๆเป็นต้น

- เนื้อหาน่าสนใจมากๆ เป็นประวัติศาสตร์ที่แปลกแหวกแนวกว่าที่เคยอ่าน แถมได้ข้อมูลแปลกๆหลายเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน ตั้งแต่ชวนขำขันยันถึงเรื่องชวนซึมเศร้า
- อ่านง่ายไหลลื่นกว่าที่คิด แปลเนื้อหาได้ดีมาก อาจเพราะมีทั้งนักวิชาการและนักแปลช่วยแปล แถมได้รับการตรวจสอบจากผู้แต่งอีกที ถ้ามันจะอ่านยากก็คงเพราะมันยากโดยตัวเนื้อหาหรือตัวคำๆนั้นเอง
- ประเด็นอื่นๆ เนื้อหาไม่ได้อัดแน่นเกินไป มีหน้าคั่นบท ภาพประกอบชัดเจนและสวยงาม กระดาษดี และคุณภาพการตีพิมพ์ดีมาก

[กล่าวก่อนว่าผมอ่านภาคภาษาไทย ยังไม่ได้อ่านภาคภาษาอังกฤษ ทั้งหนังสือเล่มนี้คงมีรายละเอียดที่ซ้อนอยู่อีกหลายอย่าง และผมคิดว่าตัวเองคงยังไม่เข้าใจมากเท่าที่ควร ทำให้สิ่งที่ผมเขียนคงมีข้อผิดพลาดอยู่มาก ดังนั้นเรื่องต่างๆผมขอน้อมรับไว้ ..]

เป็นหนังสืออีกเล่มที่คงต้องกลับมาอ่านใหม่อีกครั้ง

[รพีพัฒน์ อิงคสิทธิ์ · Rating 5 out of 5]

รื่นรมย์กว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เป็น Non Fiction ที่อ่านแค่บทนำก็ใจละลาย สนุกและชวนคิดอย่างมาก แน่นด้วยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ แถมเสียดแทงวาทกรรมประเทศไทยสูญเสียพื้นที่ในอดีตได้แบบอกแตกตาย

แนะนำมากครับ สำหรับคนที่ใจกว้างพอจะรับประวัติศาสตร์ฉบับน่ารับฟัง และดูมีน้ำหนักมากกว่าเรื่องเล่าคลั่งชาติที่ถูกปลุกเร้าช่วงชาตินิยม

[WaldenOgre · Rating 4 out of 5]

这本书自有它的弱点：表述过于学院化；为了追求精确，行文有时显得冗余而不够流畅。但它对于泰国的民族性(nationhood)的解构，却是犀利而有力的。也只有在读完这本书之后，我先前读的两本关于泰国历史的书才会显现出一种更完整的面貌和更丰富的余韵来。

作者先从描述前现代的东南亚王国对于领土和边界的观念入手，展示出与我们这些把现代民族国家及其国家主权视为理所当然之物的后人截然不同的另一种世界观，并尝试证明一种有悖直觉的观点：并不是暹罗的疆域产生了暹罗的地图，而是暹罗的地图创造了暹罗的边界。从这个视角去看，法国和暹罗的战争就不仅仅是一场西方殖民帝国和本土王朝之间的冲突，也是两者携手将传统的朝贡体系向现代领土主权转变的一个历史节点。

现代民族国家都是不同程度的人造物，泰国也不例外，因为暹罗其实就是来自东西两边的英法直接殖民统治所遗留下来的空间。

而这样一种对于民族性的解构和反思，也并不局限于泰国，更适用于如今的几乎每一个现代民族国家。究其原因，可以用书中的这句话一言蔽之：“‘正确’的东西从未被正确地定义过。”

[Chonlavit Panpakdeediskul · Rating 5 out of 5]

A must read for every Thai, especially those nationalists out there.

I was mad and frustrated after having read this book.

I was mad because the book challenged what I had long believed to be the history of Thailand, and convincingly proved that I was wrong. The history I learned from schools was a big plot intended to promote nationalism using a distorted version of history.

Siam was not a naive state that was being harassed by the powerful colonists. They, indeed, were the one who tried (though with varying success) to ‘colonize’ others with forces and annex them into a single ‘Siamese nation’.

Knowing this makes me wonder what else have I been fooled by the official history being told over and over by the authorities. What actually is the history of our nation? And what would then defines our national identity when the mainstream national identity is a hoax?

This leads to frustrations about my self identity, which is closely linked to that of the nation. How should I define myself as a Thai if I don’t actually know the history of my nation?

This book has put me on a long course to explore the Thai history from other lenses. Thank you very much krub Ajarn Thongchai.

[Marisa · Rating 4 out of 5]

I read this book for class but found it INCREDIBLY interesting.

It asks a reader to consider the space in which they take up and its origins. What is a border and boundary? How do maps shape the way we see modern identities? How are we bound to the geographic nature of our nation? Can the past be constructed?

Honestly, this was excellent.

[Smiley · Rating 5 out of 5]

Around some 5-8 years ago, I first read and heard his name mentioned in some daily Thai newspapers and local TV channels as an eminent Thai historian interviewed for his views or opinions on recent Thai contemporary history. Only some few weeks ago, I could find, watch and listen to some of his talks in Thai via YouTube on which I'm not sure if there is any talk/program in English. This is his brief synopsis:

THONGCHAI WINICHAKUL (ธงชัย วินิจจะกุล) was a prominent leader of the student movement in Thailand in the 1970s and was arrested on trumped up charges after the massacre of student demonstrators in 1976. His case was dropped in the amnesty of 1978. He is currently assistant professor of Southeast Asia history at the University of Wisconsin in Madison. This is his first book and it received the Harry J. Benda Award from the Association of Asian Studies in 1995. (back cover)

However, if you want to know more information on his selected works, references, external links, etc., please visit this website: https://en.wikipedia.org/wiki/Thongch...

To continue . . .

[คุณชายกอล์ฟ นิรัติศัย · Rating 5 out of 5]

อ่านไม่ง่ายนัก แต่อยากชวนมาอ่านกันครับ หลายสิ่งหลายอย่าง ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ขยายโลกทัศน์มาก สมกับเป็น ‘หนังสือในตำนาน’

คงต้องเก็บไปคิด+วิเคราะห์ ต่อกันอีกนาน เพราะดู Youtube อ.ธงชัย บอกมีเนื้อหาซ่อนอยู่อีกหลายระดับ

“การผลักไสแทนที่ของความรู้มิใช่กระบวนการที่ราบรื่นค่อยเป็นค่อยไปหรือปรับตัวต่อเนื่องกันไป แต่เป็นกระบวนการที่เกิดช่วงขณะ(moment)วิกฤติมากมายปะทุขึ้นมาเพื่อสะสางความคลุมเครือด้วยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง กระบวนการนี้ออกจะรุนแรง” - p.84

“แผนที่มิได้สะท้อนสยามที่ดำรงอยู่ก่อนแล้วออกมาอย่างเซื่องๆ ดังที่เรามักคิดกัน แต่มันได้ประกอบสร้างตัวตนของ “สยาม” ขึ้นมาอย่างขยันขันแข็งทั้งในความนึกคิดของเราและบนพื้นผิวโลก” - p.212

“เมื่อพูดถึงอดีต เราอาจนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว แต่ความจริงก็คือมีแต่สิ่งที่เรานึกออกเท่านั้นที่ประกอบกันเข้าเป็นความรู้เกี่ยวกับอดีตที่มีความหมายสำหรับเรา”

“อดีตที่เรารู้จักจึงสื่อความหมายแทนอดีตที่สร้างขึ้นจากมโนภาพของเราเองแต่เชื่อว่าเป็นอดีตที่แท้จริง”

“ประวัติศาสตร์มิได้เป็นการค้นพบข้อเท็จจริงที่ขาดๆ หายๆ มากไปกว่าเป็นการประกอบจัดเรียงเข้าเป็นเรื่อง (re-member) ว่าจะจดจำอย่างไร” - p.227

[Binit · Rating 5 out of 5]

Siam Mapped by historian Thongchai Winichakul traces the origin of Siam nationhood. The transition of pre-modern Siam to modern Siam nation is the story that Winichakul fascinatingly weaves through the pages of the book.

Pre-modern Siam was hardly a coherent political unit. It existed in a region where there existed many small kingdoms and provinces which had their own rulers but most were subject to the overlordship of bigger political entities such as Siam and Burma, among others. Siam, despite being a major regional power, lacked traits of a modern nation-state such as fixed boundaries, centralized administration and sense of oneness among people. In contrast, multiple hierarchies of sovereignty among political units and their fluid territorial boundaries were commonplace in the pre-modern period. It was only after sustained interaction with the European powers in the region, namely Britain and France, that Siam began to self-consciously reconfigure its political coordinates - which also marked the onset of Siam's journey towards modernization.

The book gives an interesting account of how Siam initially struggled to understand the notion of modern boundary when the British insisted on demarcating a fixed boundary between its colonial territorial possessions in the region and the sovereign territory of Siam. Confused as it may be in those initial interactions with the foreign ideas of sovereignty and territoriality, Siam quickly learned the ropes of the game from the Europeans and thereafter sought to establish the same political configuration that marked the modern European state. In that pursuit, Siam discovered the importance of the technology of mapping in the creation of a geo-body of nationhood. It should be noted that mapping was not just about demarcating the territorial boundaries of a nation. In the case of Siam, it marked a radical departure from the indigenous idea of space which mainly took cues from the Buddhist religion and tradition. The modern mapping in effect led to a transformation of the indigenous imagination of space in Siam.

Winichakul also explains the relation between geo-body and history, highlighting arbitrariness and anachronism inherent in the historical narratives of nationhood. He discusses the case of 1893 crisis, a military encounter between France and Siam over disputed territories. As a result of the conflict, Siam lost some territories but successfully retained its sovereignty. The event, that came as a rude awakening to Siam's political elites, quickened the process of modernization within Siam - giving eventuality to the geo-body of Siam nationhood. Winichakul argues that the conventional historical narratives obfuscate the emergence of modern Siam nationhood as a result of contestations with European powers. Instead, the historiography of Siam tends to depict Siam as primordial and time immemorial, a conceptualization which is particularly evident in the twentieth-century movement demanding the restoration of Siam's lost territories due to unequal treaties with European powers - the assumption being Siam as a coherent unified political unit with fixed boundaries existed even back then. Such a historical reading is indeed anachronistic, but doesn't come across as one due to the naturalization of the geo-body of the nation.

The book overall provides a wonderful insight into the formation of Siam (and subsequently, Thai) nationhood. Winichakul does a great job of not only tracing the use of modern mapping in Siam affairs but also a range of its implications in the construction of the nationhood. I recommend this book especially to those who are interested in the historiography of nation/nationalism in Southeast Asia and elsewhere.

[Hunter Marston · Rating 3 out of 5]

Winichakul’s apparent project is to debunk the myth of Thainess and the sutured continuity of the modern nation-state of Thailand. He subverts the dominant, nationalist narrative that tells how Thai kings and elite mapmakers defended Siam from imperial aggression and preserved a cohesive national identity, skillfully negotiating the transformation to the modern state system, defined by borders and sovereign territory. But he risks going too far in his deconstruction of Thai nationalist history on two counts.

First, Winichakul seems to elevate the cartographer’s role – even the map itself – above that of state elites and their subjects across the region. This imbalance is clearest in the conclusion, when he declares maps, as “nonhuman subjects,” to be the lead actors of state-building, relegating humans, or “servants of technology,” to a subordinate role (173).

Secondly, the author attempts to dispel the historical sense of continuity in Thai independence and state formation (140-1). Instead, he focuses on ruptures and discontinuity, primarily in the pivotal years of 1893, when the French blockade forced Siamese territorial concessions, and 1932, when revolution led to the end of absolute monarchy. He views the modern geo-body of Thailand as the result of the displacement of indigenous politics by the western technological and political system. This model of upheaval fails to accommodate the enduring continuity of the monarchy, hierarchical relations between Bangkok and Isan, the fluidity of Thailand’s borders, and the mobility of its subjects across those frontiers. The author's anti-state scholarly stance betrays his bias (he was arrested as a student demonstrator in 1976).

[W. · Rating 4 out of 5]

I had read this book when I study.
It is new paradiam, against traditional study about thai and neighbor country history.This say maybe we never have exactly boundary like Blur Boundary.

However, this genre I am not interesting.
I never believe any historian, for my history is academic fiction.:)

[poom (wood) lertpinyowong · Rating 5 out of 5]

เมื่ออุทัยแจ่มแจ้งเห็นแสงส่อง
ขึ้นจากท้องวังวลชลฉาน
หรือจะเปนเช่นอังกฤษเขาคิดการ
ว่าสัณฐานโลกกลมเหมือนส้มโอ
พระอาทิตย์อยู่ที่เดียวไม่เลี้ยวเลื่อน
แต่โลกเคลื่อนหมุนหันขันอักโข
อันพื้นแผ่นแดนไตรก็ใหญ่โต
เราคนโง่คิดไม่เห็นเปนอย่างไร

-หม่อมราโชทัย นิราศลอนดอน-

เมื่อครั้งกาลิเลโอป่าวประกาศทฤษฎีสุริยะจักรวาลแบบโคเปอร์นิคัสต่อโลกตะวันตก เขาถูกปรักปรำจากศาสนจักรว่าเป็นพวกนอกรีต เหตุการณ์ดั่งกล่าวเป็นจุดหนึ่งของการปฏิวัติวิทยาศาสตร์ในโลกตะวันตก อันเป็นช่วงเวลาที่เกิดการเคลื่อนทางความรู้และการรับรู้ จากการมองโลกแบบคริสต์สู่การมองโลกในแนวทางสัจนิยม หรือถ้าจะใช้คำตามโทมัส คูห์น การปฏิวัติวิทยาศาสตร์ก็คือการเคลื่อนของกระบวนทัศน์ (paradigm shift) แน่นอนว่ากระบวนการดังกล่าวไม่ได้เกิดในชั่วข้ามคืน หากแต่กินเวลายาวนานหลายปี กว่ามุมมองแบบใหม่จะได้ครองอำนาจนำ

เรื่องที่น่าคิดมีอยู่ว่า แล้ว���อนที่องค์ความรู้วิทยาศาสตร์แบบตะวันตกเข้ามาสู่แดนสยาม มันเกิดการปะทะกันระหว่างองค์ความรู้ชุดเดิมกับองค์ความรู้ชุดใหม่หรือไม่? และผลของการปะทะและผสมผสานขององค์ความรู้ทั้งสองชุดได้ฝากมรดกอะไรไว้ให้กับมุมมองการมองโลกของคนไทยอย่างไร?

การมองโลกของคนสยามในสมัยก่อนนั้น ยึดโยงอยู่กับศาสนาเป็นส่วนมาก ผืนแผ่นดินที่เราอาศัยอยู่นั้นเป็นเพียงภพภูมิห���ึ่งในจักรวาลไตรภูมิแบบพุทธพราหมณ์ ในมุมมองนี้โลกนั้นแบบราบ ในขณะเดียวกันไตรภูมิก็เป็นตัวกำหนดโครงสร้างและลำดับชั้นของผู้คนในสังคม กล่าวได้ว่าไตรภูมิมีส่วนมอบความเป็นธรรมให้ระบอบกษัตริย์

แนวคิดโลกกลมจากทางตะวันตกไม่สอดรับกับมุมมองโลกฉบับไตรภูมิ และนั่นอาจส่งผลให้ระบบโครงสร้างที่ยึดถือกันมาถึงคราวต้องสั่นคลอน ในช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเกิดอะไรขึ้นบ้าง? และมุมมองโลกแบบตะวันตกขึ้นครองอำนาจนำได้อย่างไร?

หนังสือเล่มนี้ชี้ให้เห็นถึงการปะทะกันในหลาย ๆ ประเด็นขององค์ความรู้ โดยเฉพาะความรู้ในทางภูมิศาสตร์ ซึ่งช่วงเวลาที่เกิดการเปลี่ยนแปลงหลาย ๆ อย่างนั้นอยู่ในช่วงรัชกาลที่ 3 ถึงรัชกาลที่ 5

รัชกาลที่ 4 คือบุคคลหนึ่งที่มีส่วนสำคัญในช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว พระองค์ทรงตั้งศาสนาพุทธนิกายใหม่ (ธรรมยุต) ที่พยายามตัดเรื่องทางโลกออกจากคำสอน กล่าวคือพุทธยังถูกต้องในทางธรรม แต่ในทางโลกเปลี่ยนไปยึดมุมมองใหม่จากตะวันตก ทรงโต้เถียงกับมิสชันนารีถึงประเด็นที่ว่าความเชื่อเกี่ยวกับโลกแบบชาวคริสต์ก็มีส่วนที่ผิดเหมือนกัน การริเริ่มการเรียนการสอนภูมิศาสตร์แบบใหม่ ที่นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับ "แผนที่" และท้ายที่สุดการคาดการณ์สุริยุปราคา ณ ตำบลหว้ากอ ที่ผู้เขียนเสนอว่าเป็นการต่อสู้ครั้งใหญ่เพื่อยืนยันแนวคิดภูมิศาสตร์แบบตะวันตก อันต้องแลกมาด้วยชีวิตของพระองค์

อ่านถึงตรงนี้คุณอาจสงสัยว่าแล้วหนังสือเล่มนี้มันเกี่ยวกับการกำเนิดสยามจากแผนที่อย่างไร?

แผนที่ในความหมายทั่วไปที่เรานึกถึงก็คือสัญลักษณ์ที่แทนพื้นที่จริง เป็นเครื่องมือที่ช่วยเรานำทาง ช่วยเราจัดการพื้นที่ต่าง ๆ หากแต่แผนที่อาจมีพลังอำนาจมากกว่านั้น มันควบคุมและมอบมุมมองให้กับเรา

เมื่อเรานึกถึงประเทศไทย เรามักจะนึกถึงแผนที่ประเทศไทยซึ่งมีรูปทรงขวานทอง หากแต่ถ้าเราไม่เคยเห็นแผนที่ประเทศไทยมาก่อน แล้วมองลงมาที่ผืนโลกแถบอุษาคเนย์ เราคงไม่มีทางได้เห็นขวานเล่มดังกล่าว ขวานเล่มนั้นเกิดขึ้นจากเส้นเขตแดนสมมติที่มีคนขีดเอาไว้

เช่นเดียวกับที่แนวคิดโลกกลมปะทะกับแนวคิดโลกแบน แผนที่แบบตะวันตกที่เราคุ้นชิน ครั้งหนึ่งก็เคยปะทะกับแนวคิดแผนที่แบบพื้นถิ่น ประเด็นนี้ยึดโยงอยู่กับอีกหลาย ๆ ประเด็น โดยเฉพาะในประเด็นในเรื่องของพื้นที่และเขตแดน

หนังสือเล่มนี้้เสนอว่าแนวคิดเกี่ยวกับเขตแดนของคนสยามนั้นต่างจากแนวคิดเขตแดนแบบตะวันตกที่คนปัจจุบันคุ้นชิน ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะขีดเส้นเขตแดนในตอนนั้น สยามไม่เคยมีรูปทรงที่ชัดเจน จนกระทั่งเส้นเขตแดนถูกขีดจนรอบในสมัยรัชกาลที่ 5 ก่อนหน้าช่วงเวลานั้นการติดต่อระหว่างสยามกับโลกตะวันตกมีความเข้าใจไม่ตรงกันเกี่ยวกับประเด็นของคำว่าเขตแดน จนท้ายที่สุดเมื่อทั้งสองฝ่ายเข้าใจตรงกัน มันก็นำไปสู่การแย่งกันเข้าช่วงชิงพื้นที่ที่กำกวมจนเกิดเส้นสมมตินี้ขึ้นมา

เส้นสมมตินี้มีอำนาจในหลายแง่มุม เช่นในแง่มุมของการกำหนดว่าใครเป็นไทย ใครไม่เป็นไทย แง่มุมของในและนอก เราและเขา ทั้ง ๆ ที่ในอาณาบริเวณดังกล่าวประกอบด้วยคนหลากหลายชาติพันธุ์ เส้นสมมตินี้ยังแผ่อำนาจย้อนกลับไปสู่อดีต เรามักนึกถึงประเทศไทยหรือสยามในฐานะของอาณาเขตที่มีขอบข่ายชัดเจน มีการเขียนแผนที่ของยุคสมัยก่อนขึ้นมาตามแนวคิดของแผนที่แบบสมัยใหม่ ทั้ง ๆ ที่มันไม่น่าเป็นไปได้เลยที่เราจะขีดเส้นสมมติดังกล่าวตามแนวคิดเขตแดนแบบสมัยก่อน มันก็คล้าย ๆ กับการที่เราตีความข้อความโบราณด้วยความหมายของคำสมัยใหม่ ทั้ง ๆ ที่ในอดีตความหมายของคำนั้นอาจแตกต่างจากความหมายที่เราใช้ไปมาก

แนวคิดหนึ่งที่เป็นผลอันเด่นชัดจากการเอาแนวคิดเขตแดนแบบสมัยใหม่ไปจับกับอดีตก็คือประวัติศาสตร์การเสียดินแเนของไทยที่ถูกเขียนขึ้นในสมัยปลุกระดมชาตินิยม ถ้าเรามองตามมุมมองพื้นที่ เขตแดนและความสัมพันธ์ของเมืองแบบคนสมัยก่อน ตามที่หนังสือเล่มนี้เสนอ สยามประเทศก็น่าจะไม่เคยเสียเขตแดน และอาจเป็นตัวละครสำคัญที่แย่งชิงเขตแดนในช่วงอาณานิคมที่แนวคิดเก่าปะทะกับแนวคิดใหม่เสียด้วยซ้ำ

อีกประเด็นคือเรื่องความเป็นไทยในอดีต เราเอาแนวคิดเขตแดนไปตีกรอบความเป็นเขาเป็นเรา เพื่อตีกรอบบริเวณที่ "เป็นไทย" ในประวัติศาสตร์ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วชาติไทยอาจจะเพิ่งเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาพร้อม ๆ กับเส้นเขตแดนที่ถูกขีดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5

ถ้าเช่นนั้นแล้วความเป็นไทยแท้แต่โบราณหมายถึงสิ่งใดเล่า?

หนังสือเล่มนี้ชวนให้ผู้อ่านต้องตั้งคำถามกับตัวเองถึงหลายสิ่งที่เราเชื่อและยึดเอาไว้ ไม่เพียงแต่สิ่งที่ถูกกล่าวถึงในหนังสือแต่ยังรวมถึงระบบคิดที่เรามักเอากรอบที่เราคุ้นชินไปตีค่าสิ่งอื่นที่ไม่ได้อยู่ภายใต้กรอบเดียวกัน รวมถึงชวนให้ผู้อ่านคิดถึงการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ในเชิงของพลวัตของเก่าและใหม่ที่ปะทะ ช่วงชิงและผสมผสานจนเกิดเป็นเส้นสมดุลที่แนวคิดหนึ่งได้ครองอำนาจนำ หากมิได้ถึงขั้นครอบงำ

ประวัติศาสตร์ฉบับนี้ไม่ได้เป็นจริงกว่าฉบับอื่น ๆ มันเป็นเพียงการตีความแบบหนึ่ง แต่มันก็เป็นประวัติศาสตร์ฉบับที่เปิดโลกทัศน์หลากหลายแง่ จึงเป็นเล่มหนึ่งที่ควรค่าแก่การลองอ่านดูสักครั้ง

[Usanisa · Rating 4 out of 5]

กำเนิดสยามจากแผนที่ฯ ต่อจากนี้ขอเรียกว่า “Siam Mapped” เป็นหนังสือแนววิชาการเล่มแรกทิอ่านจบ หลังจากร้างราแนววิชาการมานาน เนื้อหาหลักของ Siam Mapped คือการเสนอทฤษฎี/วิเคราะห์กำเนิดของสยาม ในฐานะที่เป็นชาติผ่านสื่อกลางอย่าง “แผนที่” ซึ่งในทางทฤษฎีความเป็นชาติสมัยใหม่ “พื้นที่” ถือเป็นหนึ่งในสี่องค์ประกอบสำคัญของความเป็นชาติ (อันได้แก่ อำนาจอธิปไตย/พื้นที่-เขตแดน/รัฐบาล/ประชาชน) โดย Siam Mapped ทำให้เรามองเห็นความสำคัญขององค์ประกอบด้านพื้นที่อย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้น
ขอยอมรับอย่างไม่ปิดบังว่า สมัยที่เรียนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เมื่อศึกษากรณีความขัดแย้งในสมัยปัจจุบัน เรามักจะมองข้ามบริบทของยุคสมัยออกไป และใช้สามัญสำนึกของคนสมัยใหม่เข้าไปจับ/วิเคราะห์การกระทำของตัวละครในเวทีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในอดีต นี่ถือเป็นข้อผิดพลาดใหญ่หลวงที่เราพบในช่วงขณะที่อ่าน Siam Mapped หนังสือเล่มนี้ได้ชี้ให้เห็นว่า คนในยุคปัจจุบันที่ถูกวาทกรรม “ชาตินิยมไทย” กำลังเอาตรรกะความคิดของสมัยใหม่ (Modern) ไปตีความความขัดแย้งในยุคก่อนสมัยหม่ (Pre-Modern) ทำให้เกิดข้อผิดพลาดในการตีความหลายประการ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัด คือการมองเขตแดนของสยามยุคก่อน รศ.112 ว่ามันมี “เส้น” แบ่งชัดเจน ความเป็นจริงแล้ว ดินแดนในแถบเอเชียอาคเนย์ไม่เคยมีเส้นแบ่งชัดเจน ว่ารัฐไหนครอบคลุมพื้นที่ และมีเขตแดนติดกับรัฐใด อีกประการหนึ่ง คือการมองว่า อำนาจอธิปไตยมีขอบเขตเท่ากันพอดีกับเขตแดนของรัฐ ในความเป็นจ��ิงอำนาจอธิปไตยสามารถทั้งขยายมากกว่าเขตแดนของรัฐได้ ในกรณีที่อำนาจอธิปไตยมีขอบเขตกว้างไกลกว่าเขตแดน ก็คือ การเข้าไปมีอิทธิพลเหนือประเทศราชนั่นเอง ความซับซ้อนอยู่ที่อำนาจอธิปไตยที่ขยายครอบคลุมประเทศราช สามารถซ้อนทับกันได้ ตัวอย่าง กรณีของกัมพูชาในยุคหนึ่งที่สยามเข้าไปมีอิทธิพลร่วมกับเวียดนาม (มโนภาพที่คนไทยเห็นในละครย้อนยุคคือ ประเทศราชเหล่านี้ไม่ขึ้นกับสยามก็พม่า รัฐใดรัฐหนึ่ง) ความสัมพันธ์เฉพาะทางนี้เองที่ทำเอา เจ้าอาณานิคมถึงกับกุมขมับ ซึ่งมโนทัศน์ที่แตกต่างกันได้สร้างปัญหาและความปวดหัวให้กับการดำเนินความสัมพันธ์ระหว่างประเทศช่วงล่า อาณานิคม และส่งผลถึงความเข้าใจต่อประวัติศาสตร์ช่วงนั้นของคนไทยในปัจจุบันด้วย
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านแล้วจะสร้างความเข้าใจในบริบท เสมือนเรายืนมองประวัติศาสตร์ในช่วงเวลานั้น เข้าใจอย่างคนสมัยนั้น เพื่อจะลบล้างความเข้าใจที่ถูก "เสี้ยม" มาในโรงเรียนได้เป็นอย่างดี ใครที่สนใจจะเรียน/เข้าใจประวัติศาสตร์ไทยอย่างจริงจัง สมควรอ่านเรื่องนี้เพื่อปูพื้นฐานมโนทัศน์เสียใหม่ก่อนจะเข้าสู่โลกของประวัติศาสตร์

[Al Johnson · Rating 4 out of 5]

Thongchai Winichakul has done a remarkable job in guiding the reader through Thai history using primarily maps. Especially useful is his insigths of the understanding from the Sukhotahi through the late Chakri period of the relationship of self, state, and the geographic conceptualizations. Siam Mapped brings useful insights on the paradigm difference between the Western colonizers, especially France, and Thailand at the time. The very understanding of the nature of geography, including the need to completely redefine words, concepts, and relationships is a fascinating process to see evolve and Winichakul has done a remarkable job in doing that.

The book is easy to read, and Siam Mapped is written so that it is both useful for those who require more indepth understanding of Thai history, as well as the Thai historical novice. Similar to Jeremy Brotton's A History of the World in Twelve Maps but predating it by many years, Siam Mapped tells the tale of Thailands understanding of itself and the world around it via a look at the maps it produced and was influenced by.

The only issue with the book is the politicized and inacruate depiction of some of the events during the constitutional period, but it is difficult to remove bias completely from that era, especially among Thai scholars. Winichakul ignores the continuity of programs the constitutional government enacted and how they were Thai centric and not based off European political systems. But this is a minor error in an otherwise wonderful book.

[Donakrap Dokrappom · Rating 4 out of 5]

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าอยู่ๆ มีนักประวัติศาสตร์คนหนึ่งลุกขึ้นมาบอกว่า “สยามไม่เคยเสียดินแดนตามที่เขาหลอกลวง”

ประวัติศาสตร์คือความรู้รูปแบบหนึ่งที่เหมือนความรู้รูปแบบอื่นๆ คือมีกระบวนการสร้าง และถูกยอมรับว่าเป็นความจริงโดยมีอำนาจหนุนนำ

คำถามคือ ใครเป็นคนสร้างประวัติศาสตร์ เพื่อจุดประสงค์ใด มีพลังอะไรกำกับมันบ้าง

ธงชัย วินิจจะกูล คือตัวอย่างที่เด่นชัดของนักประวัติศาสตร์แนว Postmodern ที่ได้รับอิทธิพลและวิธีวิทยามาจาก ฟูโกต์ ที่พยายามสร้างข้อเสนอใหม่ที่แตกต่างจากประวัติศาสตร์กระแสหลัก โดย “กำเนิดสยามจากแผนที่” เป็นตัวอย่างของการกระทำชำเราต่อประวัติศาสตร์ชาติ (ที่พยายามรักษาความบริสุทธิ์ของตนเองไว้) จนเสียซิงอย่างหลุดลุ่ยในรูปแบบงานวิชาการ

ตัวเนื้อหาผมไม่ขอรีวิว แต่ขอพูดถึงวิธีการให้ได้มาซึ่งข้อมูลสักหน่อย ความน่าสนใจของหนังสือเล่มนี้คือ การนำแนวคิดแนวคิดเรื่องอาณาเขตและพรมแดนมาเป็นตัวจับในการศึกษาประวัติศาสตร์ชาติ ผ่านการเปลี่ยนแปลงแนวคิดเกี่ยวกับ พื้นที่ และ การปกครอง ด้วยวิธีการ รื้อ-สร้าง (Deconstruction) โดยมุ่งตรงไปที่การวิพากษ์และตรวจสอบแนวคิด สมมติฐาน และวิธีการศึกษาประวัติศาสตร์ในอดีตเพื่อชี้ให้เห็นข้อจำกัดและข้อควรพิจารณาเพิ่มเติมในการตีความประวัติศาสตร์ของการสร้างรัฐชาติสยามในอดีตที่พยายามสร้างสำนึก ให้เกิดสำเนียกว่ามึงคือคนไทย…

มีคนบอกว่าหนังสือพวกนี้เป็นหนังสือล้างสมอง เอ้า! อีห่า ถ้ามันจะสกปรกโสโครกขนาดนี้ก็ต้องหัดล้างหัดทำความสะอาดบ้างมั้ย สมมุติว่ามีคนคนนึงในเหตุการณ์ 6 ตุลาคมที่เพื่อนของเขาถูกฆ่าตายอย่างป่าเถื่อนกลางสนามหญ้าหน้าห้องเรียน แล้วบังเอิญคนคนนั้นรอดชีวิตมาเป็นนักประวัติศาสตร์ มีหรือที่เขาจะไม่เป็นนักประวัติศาสตร์ประเภทเดียวกับอาจารย์ธงชัย

[tongla · Rating 3 out of 5]

I am of two minds about this one.

This book is a sandwich. The first and last chapters are the worst. Bundles of technical terms are thrown together plus some namedropping to spice things up a bit, presumably constituting a theory/framework etc. But there is so little substance in the theory itself once stripped of all the fancy words.

Speaking of fancy words, I hate the writing style so much, especially in these parts. The deliberately paradoxical phrasings are tiring, and much of them feel like pointless intellectual posing. Possible strawmans are found here and there, especially early on in the book. Structures are nowhere to be found in these chapters.

What's most interesting is perhaps the empirical data and the (then novel?) interpretations that the book offers. Though it's not clear how much of this is truly original: The bits that interest me often have cited precursors. Strangely, this sandwiched content also the part where it is very well structured, clear and substantial. I sometimes find evidence a bit lacking, but this may be because I am more familiar with the styles of super empirical works by e.g. Baker & Pasuk and Kullada.

If I were to guess, I'd guess the introduction and conclusion are not part of his dissertation (my understanding is that this is a thesis book?), so structures are not enforced there.

[Jason Friedlander · Rating 5 out of 5]

This is a book about the historical development of the boundaries of Siam or modern Thailand, as analyzed through the lens of the power of map-making, and in particular, the changing nature of the idea of borders.

That sounds like a rather specific topic to read a whole book on if you don’t have a strong interest in Thai history, but its implications are actually quite relevant for the understanding of all modern national boundaries today.

I enjoyed reading this a lot and recommend it for anyone who wants to engage with notions of what it means to be a country and how a country’s borders are defined. It also creates tension with the concept of colonization with regards to “indigenous” nation-states that themselves were expanding regionally.

Or in other words, how different really, were the British and the French compared to the kingdom of Siam, when it came towards militarily subsuming nearby groups of people into their spheres of hegemony? Do the differences matter to those who lived along those previously liminal and undefined “borders”?

[Nattawat Supachawarote · Rating 5 out of 5]

ก่อนอ่านต้องเปิดใจกว้างๆ ประวัติศาสตร์ชาติเราจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปหลังอ่านเล่มนี้ ทิ้งความเชื่อที่เคยเรียนในตำราได้เลย

หนังสือพยายามอธิบายว่าชาติสยามก่อตัวมาได้อย่างไร โดยเริ่มต้นจากเรื่องภูมิศาสตร์ (แผนที่ และการปักปันเขตแดน) ลักษณะอำนาจอธิปไตย ความสัมพันธ์ระหว่างสยาม อาณาจักรน้อยใหญ่ในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และผู้ล่าอาณานิคมจากยุโรป เรื่อยมาจนถึงการเปลี่ยนผ่านมาเป็นรูปแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

ยอมรับว่าช่วงแรกอ่านแล้วงงๆ แต่สักพักจะเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวและความตั้งใจของผู้เขียนที่จะสื่อเนื้อหาออกมา ความยากในการอ่านแรกๆ น่าจะมาจากคำศัพท์ที่ไม่คุ้นชินหูสักเท่าไหร่ เช่น ภูมิกายา จักรวาลวิทยา

แนะนำเป็นอย่างมากสำหรับผู้ที่ต้องการเรียนรู้อดีตเพื่อเข้าใจปัจจุบัน รวมถึงเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างปัจเจกและรัฐ

ระดับความน่าเชื่อถือของข้อมูลการรันตีด้วยเอกสารอ้างอิงน่าจะสัก 200 ชิ้นขึ้นไป

*สยามหาใช่ลูกแกะตัวเล็กๆ ที่ถูกหมาป่าไล่ล่า แท้จริงเราต่างหากที่เป็นหมาป่า เพียงแต่ว่าขนาดกระจ้อยกว่าจนไร้เรี่ยวแรงที่จะไปแย่งชิงก้อนเนื้อมาไว้ในครอบครอง

[Wasin Waeosri · Rating 5 out of 5]

ออกตัวก่อนว่าหาซื้อไม่ได้ ยืมเพื่อนมาอ่าน

จุดเริ่มต้นของการอยากอ่านเล่มนี้คือมันเป็นหนังสือที่ถูกอ้างอิงใน "เสียดินแดนมลายู ประวัติศาสตร์ชาติฉบับ Plot Twist"

หนังสือเล่มนี้ดั้งเดิมอาจารย์ธงชัย วินิจจะกูลแกเขียนเป็นภาษาอังกฤษ เล่าถึงประวัติศาสตร์ของ "ภูมิกายา" ของสยามประเทศในมิติต่างๆ ว่าจากอาณาจักรที่ไม่มีขอบเขตชัดเจน เมืองในปกครองก็ส่งบรรณาการให้หลายเจ้าพร้อมกัน กลายมาเป็นประเทศที่มีขอบเขตชัดเจนอย่างไร เราเสียอะไรไปและเราแย่งชิงอะไรจากใครมา เราเป็นลูกแกะหรือลูกหมาป่าที่กันแน่

มันเป็นหนังสือของอาจารย์ธงชัย วินิจจะกูลที่อ่านยากที่สุดเล่มหนึ���ง (โดยเฉพาะบทแรกๆ กับบทท้ายๆ) แต่เนื้อหาอัดแน่น ได้ความรู้ เปิดมุมมองใหม่ๆ ให้กับประวัติศาตร์ไทยและรู้เท่าทันความเป็นไทยได้ดี สมควรอ่านซ้ำ (ถ้าเพื่อนไม่ทวงคืนเสียก่อน)

ข้อเสียเดียวที่นึกออกคือภาพประกอบทั้งหลายไปอัดอยู่ section เดียว ทำให้ต้องพลิกกลับไปกลับมา นอกนั้นคือดีหมดเลย

[Suppalerk Hello · Rating 4 out of 5]

Siam Map

อ่านการทำเส้นเขตแดนระหว่างอังกฤษกับสยามแล้วอย่างฮา

คือมโนภาพของสยามยุคนั้นยังไม่เข้าใจ concept สมัยใหม่

1. ไม่เข้าใจความสำคัญของเส้นเขตแดน
ตอนที่อังกฤษรบชนะพม่าในปลายสมัย ร.3 สยามก็ดีใจเพราะพม่าเป็นศัตรูคู่แค้น และอังกฤษเป็น "มหามิตร"
ข้าหลวงอังกฤษก็ได้ร้องขอให้สยามมาร่วมปักปันเขตแดน แต่สยามไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องนี้เท่าที่ควร ในจดหมายตอบฉบับหนึ่งบอกว่า “ให้ไปถามผู้เฒ่าแถวนั้นเอา”

ความไม่เข้าใจนี้ทำให้ปัญหาถูกละเลยมาตลอดเกือบยี่สิบปี

2. ไม่เข้าใจวิธีคิดสมัยใหม่
เส้นแบ่งที่ชัดเจนแน่นอนเป็นหนึ่งในวิธีคิดสมัยใหม่ แต่คนโบราณมักกะเกณฑ์สิ่งต่างๆอย่างคร่าวๆและยืดหยุ่น
เห็นได้จากเกณฑ์ที่ราชสำนักตอบอังกฤษ มีหลักเกณฑ์ประหลาดๆ อย่างหนองตมที่มีเจดีย์สามองค์ตั้งอยู่ ต้นมะปราง หินสามกอง และพื้นที่ระหว่างช้างเผือก(?)กับแม่น้ำนอง

3. สยาม ยังไม่เป็น รัฐชาติ
กรุงเทพฯมีอำนาจแค่ในขอบเขตหนึ่ง ขณะที่ในดินแดนที่ไกลออกไปต่างมี “เจ้า” เป็นของตัวเอง และมีอำนาจต่อกิจการในพื้นที่ของตน ดังเห็นได้จากกรณีอังกฤษไปเจรจาเขตแดนระหว่างตะนาวศรีกับล้านนาช่วง 2377-2379 เจ้าเชียงใหม่ไม่เพียงเต็มใจทำสัญญา แต่ยังยกดินแดนส่วนหนึ่งให้อังกฤษเป็นของขวัญเพื่อมิตรภาพ ทั้งๆที่อังกฤษมิได้เรียกร้อง และเมื่ออังกฤษเรียกล้านนามาร่วมปักปันเขตแดน เจ้าเชียงใหม่-ด้วยความไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญอะไร-ก็ตอบง่ายๆว่า ให้อังกฤษไปทำเองได้เลย

อีกกรณีหนึ่ง คือมณฑลเวลส์เลย์ ซึ่งอังกฤษเช่าอยู่กับเคดะห์ (ไทรบุรี)
เจ้าหน้าที่อังกฤษมาติดต่อเรื่องการกำหนดเขตแดนกับเจ้านครศรีธรรมราช
ทีแรกเจ้านครฯ ไม่ร่วมมือด้วย เพราะคิดว่าในสัญญาเดิมระบุไว้ชัดเจนพอแล้ว
แต่เมื่ออังกฤษช่วยเจ้านครฯปราบกบฏในเคดะห์ การเจรจาก็ง่ายขึ้น
เจ้านครเขียนจดหมมายไปขอบอกขอบใจอังกฤษ พร้อมทั้งมอบที่ดินเพิ่มให้อีกเท่าตัว

ทั้ง 2 กรณีนี้ ไม่ว่าจะการทำสัญญาเขตแดน สัญญาเช่าที่ดิน และการมอบดินแดนให้เป็นขอบขวัญ
ล้วนทำไปโดยเจ้าท้องถิ่น โดยมิได้มองว่าเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร (ก็ที่ดินมีเยอะแยะ) และโดยไม่แจ้งให้กรุงเทพฯรับรู้ด้วย คงเพราะถือเป็นธุระในท้องถิ่น

[Edwin Pietersma · Rating 5 out of 5]

Incredibly fascinating work with many powerful details and a convincing narrative. However, there are some small paradoxes or discrepancies, e.g. the idea that indigenous knowledge has totally been erased in understanding the country. After reading it, one can understand the impact of this work on the field of history and humanities. Relating it to similar works of Anderson or Hobsbawm, it leaves more space for the various, sometimes paradoxical, manifestations of the past in current societies. The work is therefore highly relevant, not merely for people wanting to grasp modern Thai history.

[nisemono偽者 · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก อ่านเพลิน ภาษาไม่ได้ยากเกินไป (และไม่ชวนง่วงจนเกินไป) อยากให้ Netflix จับมาทำ documentary น่าจะสนุกสุดยอด (แต่รัฐก็น่าจะแบนอยู่ดี) เรื่องราวตามชื่อเรื่อง พาย้อนกลับไปดูการสร้างประเทศจากแผนที่ ซึ่งแตกต่างจาก mainstream ตามที่เรียนมา ทำความเข้าใจเหตุการณ์โดยอ้างอิงจาก source หลายทาง ไม่ใช่แค่ในตำรา รู้ความเป็นมาของเหตุการณ์ ร.ศ. 112 แล้วจะถึงบางอ้อ
เล่มนี้หาอ่านยากนิดนึง เข้าใจว่าไม่มี re-publish แล้ว หากสนใจอ่านจริงๆ สามารถยืมได้ที่ reading room bkk (แต่ต้องเป็นเดือนก.พ. นะ เพราะว่าเดือนนี้อยู่นี่ 😃)

[Kimba Tichenor · Rating 5 out of 5]

A landmark history that examines Thailand's transformation to a modern nation state, focusing on the process of creating a national geo-body through the demarcation of boundaries where none previously existed. Thongchai Winichakul, who studied under Benedict Anderson, details how Thai rulers selectively appropriated Western concepts to reinforce existing social hierarchies and glorify the monarchy, thus producing a hybrid national identity that was neither European nor completely traditional.

[Margaret · Rating 4 out of 5]

Excellent insight into the development of the Thai borders - Thainess is based on nation (focused on the centre - Bangkok), the monarchy and religion. Borders weren't clear, just that space between communities that had allegiance to Bangkok and those communities who were part of Burma, Malaysia or Vietnam.

[Simon · Rating 5 out of 5]

Fascinating but dense study of the way Thais see both themselves and the world and one that gives some insight into the god awful mess they find themselves in as a nation now (with one part - the yellows – living deep in the past, and the other – the reds and those that want democracy – struggling to take the nation into the future).

[Chito · Rating 5 out of 5]

就國家感的敲問來說沒有超過這本書的。導論開宗明義交待問題意識，由法政大學事件延伸思考國家感的自然性，第一至二章回顧古代本土和西方地圖之於空間的意義，第三至五章分折古代本土邊界、主權、邊緣的概念，第六章至結語描繪排他性地緣機體降臨和新歷史書寫誕生的過程。綿密的思維和符號學與歷史學的結合構成了這部東南亞研究的里程碑。但一些名稱使用很混亂，Tonkin、Annam、Kingdom of Ava等在不同時空語境其實都有特定意涵。又，邊緣一章今天可以跟James Scott對話，高地如何成為「我們自身」的一員。感覺到譯者很努力，但可能因為出身內亞研究，這個譯本還是很有問題，既有早期阿瑜陀耶大城時期（頁32）等低級錯誤，又不遵循通行譯法（小乘佛教、籣那、賀人），把lai譯作「萊國」而非萊州也很奇怪。

[William · Rating 5 out of 5]

This book is a classic for a reason. Winichakul manages to make extremely complicated concepts understandable while not overly simplifying anything for the reader. Echoes of the framework of cartographic and geographic analysis he uses can be seen in most books on the topic since. Additionally, using that framework to examine the forging of a Thai nation-state illuminates an alternate telling of Thai history that defies and challenges mainstream, conservative, and royalist narratives.

[Forestofglory · Rating 4 out of 5]

This was really interesting look at maps and how the effect our view of space, and colonialism, and also nationalism. It an academic book and I found it a bit dense and hard going. Also I wish I'd had a bit more background in Thai history before starting this.

[Mark · Rating 5 out of 5]

Incredible and fascinating book. Must read for anyone interested in the formation of the Thai nation-state, and European colonization in Southeast Asia more generally. The author challenges common narratives about Siam as a friendly victim of European colonization, and so much more.

[Tom Bell · Rating 3 out of 5]

Very interesting History of Thailand focusing on the historical narrative and how its been purposefully shaped. There's a reason he's not allowed back.