Πέτρα και μέλι

by Χριστίνα Ζέμπη

Όλους με κάποιο τρόπο μας σημαδεύει ο τόπος μας, πόσο μάλλον αν αυτός λέγεται Μάνη. Ο αέρας που μπαίνει σφυρίζοντας στις πολεμότρυπες των πύργων ακόμα ψιθυρίζει ιστορίες για πειρατές και δικιωμούς. Μοιάζουν παλιές και ξεχασμένες, όμως δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ένα ατύχημα με τραγική κατάληξη γίνεται αιτία να αναβιώσει μια ξεχασμένη βεντέτα σε ένα χωριό τής Μέσα Μάνης. Ο Οδυσσέας, δεκαπέντε χρονών, αναγκάζεται να φύγει από τον τόπο του για να ζήσει κοντά στο θείο του, που είναι εγκατεστημένος από χρόνια στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφει, δεκαεπτά χρόνια μετά, να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς. Όμως σ' αυτή την πρώτη του επιστροφή, ανέλπιστα, τον περιμένει ο έρωτας. Ένας φλογερός έρωτας που τα σαρώνει όλα. Παρελθόν και παρόν κι ακόμα περισσότερο το μέλλον.

Δυο επισκέψεις στην πατρώα γη με διαφορά δεκαεπτά χρόνων. Δυο καλοκαίρια. Πολύ λίγος χρόνος για να χορτάσεις μια επιστροφή, αρκετός για να ζωντανέψει το παρελθόν που σε καταδιώκει. Να αγαπήσεις, να προδοθείς, να προδώσεις. Να διεκδικήσεις εκείνο που σου χρωστάει η ζωή και να το χάσεις. Για πάντα;

Genres: Romance

700 pages, Paperback

First published February 1, 2013

Reviews

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 5 out of 5]

(Μερικές φορές απλά πέφτω πάνω σε βιβλία που με κάνουν να αισθάνομαι λιγότερες τύψεις που δύσκολα δέχομαι τη λογική "είναι πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, μην κρίνεις πολύ αυστηρά".)

Για καιρό έβλεπα συνέχεια μπροστά μου το συγκεκριμένο βιβλίο (και ένα άλλο που έχει ακριβώς το ίδιο εξώφυλλο και μπερδευόμουν), κάποια στιγμή το αγόρασα και μετά το είχα να κάθεται στη βιβλιοθήκη και να περιμένει πότε θα το διαβάσω- με τρόμαζαν βλέπεις οι πολλές σελίδες του και το γεγονός ότι από την περίληψη φαίνεται ότι είναι κοινωνικό βιβλίο και γενικά τα κοινωνικά δεν τα έχω σε προτεραιότητα.

Ευτυχώς το έπιασα. Τρεις μέρες μου πήρε να το διαβάσω, κάθε λεπτό του ελεύθερου χρόνου μου το διέθεσα στο βιβλίο, καιρό είχα να ευχαριστηθώ τόσο με κοινωνικό βιβλίο.

Στην ουσία είναι η εξιστόρηση της ζωής του Οδυσσέα, ενός Μανιάτη που λόγω της αναβίωσης μιας βεντέτας φεύγει από τον τόπο του στα δεκαεπτά του και πηγαίνει στην Αμερική. Με πάρα πολύ ωραίο τρόπο, με εναλλαγές ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν παρακολουθούμε ολόκληρη τη ζωή του Οδυσσέα όπως μας την περιγράφει κατά κύριο λόγο ο ίδιος, αλλά κάποια κομμάτια τα μαθαίνουμε από τον Αλέξη, έναν νεαρό Μανιάτη που ζει τώρα στη Μάνη και γνωρίζει το παρελθόν του Οδυσσέα.

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Προσοχή: όχι εξαιρετικό για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, είναι εξαιρετικό γενικά. Το ευχαριστήθηκα. Οι περιγραφές του τοπίου και των εθίμων της Μάνης, οι συνήθειες των ανθρώπων, ο τρόπος ζωής πριν από τριάντα χρόνια και ο τρόπος ζωής σήμερα, οι δυσκολίες και το κουράγιο που χρειάζεται για να μην τα παρατήσεις, ο έρωτας, η αγάπη, η αφοσίωση, η ανθρώπινη ανοησία και ο εγωισμός, όλα δοσμένα πολύ όμορφα στις σελίδες του βιβλίου. Η πλοκή ήταν ωραία και στρωτή και δεν υπήρχαν επαναλήψεις που κουράζουν. Αξιοσημείωτα όμορφη ήταν και η γραφή της συγγραφέως, οι λέξεις και η σύνταξή των προτάσεων. Μπράβο στην κ. Ζέμπη και συγχαρητήρια, μακάρι να τη δούμε και σε κάτι άλλο και μάλιστα σύντομα, πραγματικά το ευχαριστήθηκα πολύ


https://kiallovivlio.blogspot.com/

[Σπυροπούλου · Rating 5 out of 5]

Υπέροχα συγκλονιστικο βιβλίο!!Σε παρασύρει σ'ενα μαγικο ταξιδι στην Μάνη με την υπέροχη γραφη της η κυρια Ζέμπη.Πόνος ,συμπόνοια, ελπίδα,χαρά, αγάπη... πολλά τα συναισθήματα που νιώθεις διάβαζοντας αυτο το μυθιστόρημα! Η μάνη σε σημαδεύει.. είναι αδυνατο να μην σε σημαδέψει αυτο το βιβλιο.. ειναι απο αυτα που αποκλείεται να διαβαστουν μόνο μια φορα!Αλλα όσες φορες κ αν το διαβάσεις βιώνεις τα ιδια μοναδικά συναισθήματα!! Ένα βιβλίο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον απο την αρχη μέχρι το τέλος, καταφέρνει να μιλήσει στην ψυχή του αναγνώστη γι 'αυτο το συστήνω ενεπιφύλακτα!!

[Sotiris Karaiskos · Rating 5 out of 5]

Και όμως αυτό το βιβλίο αξίζει πέρα ως πέρα τα 5 αστέρια που βλέπετε στην βαθμολογία μου. Ένα βιβλίο που κατά τη γνώμη που ξεχωρίζει απόλυτα από όλα αυτά τα βιβλία της σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας που γεμίζουν τα ράφια των βιβλιοπωλείων και βρίσκονται στην κορυφή των best-seller. Η συγγραφέας, με έναν τρόπο γραφής εντελώς προσωπικό που ισορροπεί ανάμεσα στην κυνική καταγραφή της πραγματικότητας, στο χιούμορ και την περιπαικτική διάθεση και στο συναίσθημα και το όνειρο, χωρίς να υπερβάλλει σε κανένα από αυτά τα σημεία, αφηγείται μία ιστορία με πολλά στάδια και πολλές ανατροπές, με φόντο την παράδοση και τις αντιλήψεις της Μάνης. Αυτό το τελευταίο είναι που διαποτίζει κάθε σελίδα του βιβλίου καθώς η σχέση με αυτό το ξεχωριστό μέρος είναι το χαρακτηριστικό του ήρωα μας που τον ακολουθεί όπου και να πηγαίνει, ακόμα και όταν ο τρόπος ζωής και οι αντιλήψεις του φαίνονται να απομακρύνονται από τις αξίες που πρεσβεύει. Ακόμα και όταν φτάνουμε στον έρωτα τα πράγματα καθορίζονται από αυτή τη σχέση καθώς η τιμή και η αφοσίωση είναι το ίδιο σημαντικά με το πάθος και τα έντονα συναισθήματα, την ώρα που η προσπάθεια που απαιτεί θυμίζει τις πολεμικές αρετές για τις οποίες φημίζονται οι Μανιάτες. Βλέπετε, στην περίπτωση της ιστορίας μας, τα εμπόδια είναι πολλά, οι εχθροί ακόμα περισσότεροι και τα τραύματα του παρελθόντος είναι πάντα παρόντα και δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα, τόσο ώστε να κάνει την μάχη για τον έρωτα να αξίζει τον κόπο.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο που μας ξεναγεί στο υπέροχο τοπίο της Μάνης αλλά και σε οτιδήποτε άλλο καθορίζει την ψυχή των κατοίκων της, με ένα τρόπο που αφήνει στην άκρη οποιοδήποτε κλισέ, χωρίς καμία διάθεση παρελθοντολαγνείας και θρήνου για οτιδήποτε χάθηκε στη σύγχρονη εποχή μας, ενώνοντας το παρόν με το παρελθόν με μία αισιόδοξη ματιά που δείχνει ότι πάντα υπάρχουν πράγματα που μένουν αναλλοίωτα και θα μας ακολουθούν στο μέλλον, ακόμα και όταν φαίνεται ότι όλα έχουν παραδοθεί σε μία κυνική αντίληψη των πραγμάτων και στη συνεχή αναζήτηση εφήμερων απολαύσεων. Βλέπετε, όσο υπάρχουν άνθρωποι που όσα λάθη και να κάνουν διατηρούν μία εσωτερική αξιοπρέπεια και εμπνέονται από τον έρωτα για να κάνουν το σωστό μόνο καλά πράγματα μπορούν να προκύψουν.

[Dora Koutsoukou · Rating 5 out of 5]

Μου αρεσουν τα βιβλια που αναφερονται σε Κρητικους ή Μανιατες, γιατι αυτοι οι ανθρωποι εχουν ντομπροσυνη, περηφανια, φιλοτιμο, ψυχη και ρωμαλεοτητα.

Στο βιβλιο της κυριας Ζεμπη, εχοντας ως κυριαρχο αξονα τη Μανη, αυτην την πετρινη γη, θα ερθουμε αντιμετωποι με παλιες βεντετες, ξεριζωμους, ηθη και παραδοσεις που εχουν πια ξεχαστει, θα γευτουμε μελωμενες κουταλιδες, καγιανα με συγκλινο, θα διδαχτουμε απο την ιστορια της μυρμηγκοτρυπας και θα αγαπησουμε το ρητο της κυριας Φωτεινης, "ακομα και οι μεγαλυτερες πικρες καταπινονται με το μελι".
Αλλα θα γνωρισουμε και την ασβεστη φλογα του ερωτα αναμεσα στον Οδυσσεα και την Μελενια, που κραταει ακομα και μετα απο δεκαεπτα ολοκληρα χρονια γεματα τυψεις, ενοχες, αληθειες που δεν ειπωθηκαν.

Αυτο ομως που ξεχωριζει απ´ολα ειναι η καταπληκτικη γραφη της, που για μια ακομα φορα μπορουμε να θαυμασουμε τη δυναμη και την ομορφια της ελληνικης γλωσσας.
Ειναι απο τα βιβλια που μετανιωνεις γιατι τοσο καιρο δεν ειχες διαβασει....

[Lena Papanikolaou · Rating 5 out of 5]

Ήρωες που ποτέ δε θα ξεχάσεις!Γραφή με καθαρά δικό της στίγμα!Υπέροχη πλοκή που σε κάνει να καρδιοχτυπάς για τη συνέχεια. Απίστευτη η ιστορία του Οδυσσέα και της Μελένιας την έζησα και εγώ μαζί τους!! Τι αγάπη τι έρωτας και πόσος εγωισμός πόσα χρόνια χαμένα μέχρι να έρθει η λύτρωση!!!Όσο σκέφτομαι ότι το είχα 2 χρόνια στη βιβλιοθήκη μου δεν ήξερα τι έχανα.Με μάγεψε!!

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 5 out of 5]

Πριν πω οτιδήποτε σχετικά με το βιβλίο, οφείλω να ομολογήσω πως ίσως να μην είμαι αντικειμενική απέναντί του, όχι τουλάχιστον στον απόλυτο βαθμό. Δεδομένου ότι έχω καταγωγή από τη Μάνη και έχω ζήσει ένα αρκετά μεγάλο μέρος των νεανικών μου χρόνων εκεί, έστω και αν αυτός ο χρόνος ήταν στα πλαίσια των καλοκαιρινών ή λοιπών μου διακοπών, δεν μπορώ παρά να είμαι δεμένη με τον τόπο μου και να τον αγαπάω. Κακά τα ψέματα, όποιος έχει επισκεφτεί τη Μάνη, ακόμα κι αν η καταγωγή του δεν είναι από εκεί, σίγουρα έχει ανακαλύψει ένα πράγμα. Η Μάνη κλέβει ένα κομμάτι της καρδιάς σου κάθε φορά που πατάς τα χώματά της, και το κρατάει καλά σφαλισμένο στις πιο απόκρυμνες γωνιές της, αναγκάζοντάς σε να επιστρέφεις ξανά και ξανά σ' αυτήν όχι μόνο επειδή το θες, αλλά επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Ίσως αυτός να είναι και ο βασικός λόγος που αγάπησα το "Πέτρα και μέλι". Επειδή δίνει πνοή ακριβώς στο συναίσθημα αυτό.

Μάνη! Ένας τόπος ιερός που μοιάζει να διέπεται από τους δικούς του κανόνες. Ένας τόπος που έχει τις δικές του αξίες και που συντηρεί έναν ολότελα δικό της κώδικα ηθικής αλλά και συνείδησης. Μια παλιά βεντέτα. Ένα μίσος, μία έχθρα! Ζωές που θυσιάστηκαν στο βωμό της πρόσκαιρης λύτρωσης των οικογενειών τους ή για την προάσπιση της αξιοπρέπειά τους. Λάθη και πάθη που πληρώθηκαν με αίμα, και ρέστα που απέμειναν να αναζητούν τον κληρονόμο τους μέσα στο χρόνο, που αν κι επούλωσε πληγές και έθαψε αναμνήσεις, δεν κατόρθωσε να τις εξαφανίσει μέσα σε πραγματικότητες ασταθείς που χτίστηκαν πάνω σε χαλάσματα. Γιατί εκεί που το ψέμα συναντάει την αλήθεια, το σωστό ζητάει να δικαιωθεί απέναντι στο λάθος, και οι ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα, αλλά και το μέλλον εκείνο που κάποιοι στερήθηκαν τόσο μάταια, καρτερούνε τα χρωστούμενα που τους αναλογούν από μια μοίρα φτηνά ξεπουλημένη.

Θα ήθελα να σας πω περισσότερα γύρω από την πλοκή και την όλη ιστορία που το βιβλίο αυτό αφηγείται, αλλά θα συγκρατηθω -έστω και με δυσκολία- και δεν θα το κάνω. Το ταξίδι αυτό είναι μοναχικό και πρέπει να το κάνετε χωρίς να έχετε περισσότερα στοιχεία στη διάθεσή σας απ' όσα μαρτυρά η περίληψη του οπισθόφυλλου. Γιατί είναι ένα ταξίδι που σε κάθε γωνιά του κρύβει και μια μαγική στιγμή, μια μοιραία αποκάλυψη, μια αλήθεια που συγκλονίζει και συνταράσσει όλο σου το είναι. Είναι ένα ταξίδι στην σκληρή γη της Μάνης που καμομένη από πέτρα μοιάζει να είναι αλώβητη και απροσπέλαστη και όμως, έχει ματώσει και υποφέρει αλλά έχει μάθει παράλληλα να γιατρεύει τις πληγές της και να πορεύεται με αυτές για οδηγό, με τη γνώση της αλήθειας και της δικαιοσύνης που είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, σαν φυλαχτό πάνω στο στήθος. Είναι ένα ταξίδι στη Μάνη που στάζει μέλι, όπως οι όμορφες στιγμές της, που έχει ραντιστεί με τις μυρωδιές των γλυκισμάτων και των κερασμάτων της που διώχνουν τις πίκρες και χαρίζουν μια γλύκα ανείπωτη στα χείλη, βάλσαμο στους καημούς και τα βάσανα που ο καθένας μπορεί να φέρει.

Αυτή είναι η Μάνη! Μια γη αντιθέσεων! Ένας τόπος που έχει μάθει να υποφέρει αλλά και να παλεύει και που οι άνθρωποί του, αν και καλούνται να πληρώσουν πολλές φορές λάθος επιλογές αλλονών, ή και μοιραία λάθη της στιγμής που μέλλον να σε σημαδέψουν για πάντα, δεν διστάζουν να παλέψουν για να ορίσουν εκείνοι τη μοίρα και το ριζικό της, αλλά και δεν δειλιάζουν να ξοφλήσουν τα χρέη τους απέναντί της, ακόμα κι αν κινδυνέψουν να χάσουν και να χαθούν. Έτσι και ο Οδυσσέας που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον τόπο του και να νιώσει τον ξεριζωμό αλλά που ποτέ δεν ξέχασε. Μπορεί κάπου να έχασε κομμάτια του εαυτού στην πορεία της ζωής του, αλλά όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει την αλήθεια της ζωής του, όλα ήρθαν στην επιφάνεια και είδαν το φως, και ο τροχός της ζωής ξεκίνησε να γυρίζει σε ένα παιχνίδι που κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα νικητής ή χαμένος, γιατί ο καθένας κάτι έχει δώσει και κάτι έχει πάρει, κάτι έχει κερδίσει και στον αντίποδα κάτι έχει στερηθεί, ακόμα κι αν δεν το γνωρίζει.

Μοναδικά παραστατικό, με μια αφηγηματική δυνότητα που ξεχωρίζει, η πρωτοεμφανιζόμενη Χριστίνα Ζέμπη κεντάει μια ιστορία που είναι νωτισμένη από τις μυρωδιές και τις αισθήσεις που μονάχα η Μανιάτικη γη και οι άνθρωποί της μπορούνε να προσφέρουν και να χαράξουν βαθιά στη μνήμη και στη συνείδησή μας. Μια ιστορία που μιλάει για την έννοια της τιμής και των προσωπικών αξιών, πως αυτές ορίζονται και πως αυτές πληρώνονται. Μια ιστορία που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα του αληθινού έρωτα, εκείνου που μένει αλώβητος μπροστά στις δυσκολίες και αναλείωτος μέσα στο χρόνο, επειδή πάντα καρτερεί την στιγμή που θα μπορέσει να φτάσει στην κορύφωσή του ώστε να αγγίξει την πληρότητα. Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει το "Πέτρα και μέλι", σας συστήνω να το κάνετε τούτη κιόλας τη στιγμή και δεν θα χάσετε. Ίσως, μονάχα, κάποιους χτύπους της καρδιάς σας και κάποια δάκρυα παραμονεμένα και πληγωμένα, αλλά σίγουρα θα κερδίσετε σε συναίσθημα.

[Ευαγγελία Πρατσόλη · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο αυτό το αγόρασα μετά από προτροπή μιας πολύ αγαπημένης φίλης, γνωστής βιβλιοφάγου.
Πριν αρχίσω να το διαβάσω προσπάθησε να με προειδοποιήσει ότι είναι ένα βιβλίο που μπορεί, λόγω της δομής του (παρόν-παρελθόν-παρόν, κλπ.) να μου φανεί παράξενο, αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο να το διαβάσω ...
Το ξεκίνησα "χωρίς φόβο" αλλά και "χωρίς πάθος" για να είμαι ειλικρινής.
Ξεκινάει τόσο "αθώα"!
Τίποτα στην αρχή του δεν μπορούσε να με προειδοποιήσει γι' αυτό που θα βίωνα διαβάζοντάς το .... Οι σελίδες γλιστρούσαν η μια μετά την άλλη με γρήγορο ρυθμό, δεν κατάλαβα πως μέσα σε ένα βράδυ είχα φτάσει σχεδόν στη μέση.
Το θέμα του βιβλίου σίγουρα δεν είναι πρωτότυπο! Ο τρόπος όμως που η συγγραφέας έπλασε την ιστορία του Οδυσσέα και της Μελένιας του, σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου σαν μια από τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης που έχω διαβάσει ποτέ.
Αν και την ιστορία την διηγούνται άντρες (ο Οδυσσέας και ο Αλεξης -πατέρας και γιός) βίωσα τον πόνο τους, τις ανησυχίες τους, το ριζικό των ανδρών της οικογένειάς τους να αγαπούν μια γυναίκα και να είναι για πάντα ... Τον απόλυτο έρωτα, την προδοσία, το μίσος .... τόσα συναισθήματα να εναλλάσσονται από σελίδα σε σελίδα!
Υπάρχουν σκηνές που καθώς τις διάβαζα ένιωθα ανατριχίλα. Σε κάποιες δάκρυσα, θύμωσα, αγανάκτησα ... Τόσο έντονες, τόσο ζωντανές σαν να "παίζονταν" μπρος τα μάτια μου ...
Οι ήρωες τόσο όμορφα δοσμένοι, τόσο ζωντανοί που ήταν σαν να τους είχες μπροστά σου. Μπορούσα να τους "ζωγραφίσω" με την φαντασία μου.
Υπάρχουν και εκείνα τα κομμάτια που περιγράφουν την υπέροχη Μάνη. Τον τόπο, τις συνήθειες, τη βεντέτα, τους ανθρώπους της. Σου αφήνουν μια αίσθηση Ελλάδας τόσο έντονη, που αν όπως εγώ δεν την έχεις επισκεφθεί ποτέ, σκέφτεσαι ότι σίγουρα θα είναι ο επόμενος σου προορισμός!

Θα μπορούσα να γράψω πολλά γι αυτό το βιβλίο και τα συναισθήματα που μου γέννησε καθώς το διάβαζα. Όμως, ειλικρινά, τα λόγια είναι φτωχά αν δεν κατέχεις την τέχνη του λόγου, που εγώ δεν την κατέχω σίγουρα, και θα ήταν άδικο για το συγκεκριμένο ανάγνωσμα!
Γι αυτό θα χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από το ίδιο το βιβλίο. Τα λόγια του Οδυσσέα που περιγράφουν το τι νιώθει για τη γυναίκα της ζωής του: "Γιατί είναι αέρας και τρύπωσε στη χαραμάδα της ψυχής μου και με γέμισε ολόκληρο. Γιατί είναι φωτιά και με πυρπόλησε. Γιατί είναι νερό. Και χωρίς αυτή δεν έχω ζωή. Γιατί είναι η σάρκα μου η ίδια, και όσες φορές προσπάθησα να την αποχωριστώ, κοβόμουν στα δυό."
Σαν αέρας, λοιπόν, μπήκε και στην δική μου καρδιά η ιστορία του Οδυσσέα και της Μελένιας ... Με αναστάτωσε και με γέμισε συναισθήματα που, προσωπική άποψη, μόνο ένα τέτοιο βιβλίο μπορεί να σου προκαλέσει.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα μείνει αχρησιμοποίητο στη βιβλιοθήκη μου ... Θα είναι από εκείνα τα βιβλία στα οποία θα ανατρέχω συχνά-πυκνά για να το ξεφυλλίσω ξανά και ξανά και ξανά ....

[Evdoxia · Rating 5 out of 5]

Πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας η Χριστίνα Ζέμπη, μας συστήνεται με ένα θαυμάσιο βιβλίο, το οποίο κερδίζει τον αναγνώστη με τη συναρπαστική του πλοκή, τη δυνατή του εξέλιξη, την ιστορία του Οδυσσέα και της Μαρίνας, όπως ξεκινάει και τελειώνει στη Μάνη και τα μηνύματα που περνάει για το χρόνο, την καταγωγή μας και πόσο βαρύνει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, για την ψυχική δύναμη που πρέπει να έχει ο άνθρωπος να αναγνωρίζει τα λάθη του και να προσπαθεί να τα «διορθώσει» στην πορεία της ζωής. Η ιστορία των ηρώων του βιβλίου, είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τόπο όπου ο Οδυσσέας και η Μαρίνα γεννήθηκαν, πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια, έφυγαν υπό δύσκολες και τραγικές συνθήκες, και ξαναγύρισαν για να λυτρωθούν από όσα σημάδεψαν τη ζωή τους. Ο τίτλος του βιβλίου «Πέτρα και Μέλι», τονίζει την αντίθεση, αλλά και τη συνύπαρξη, του φυσικού τοπίου της Μάνης, το οποίο χαρακτηρίζεται από άγρια ομορφιά, ήθη και έθιμα, τα οποία, είναι βαθιά ριζωμένα σε όσους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα χώματά της, με τη γλύκα του μελιού, όπως επανέρχεται στην μνήμη του πρωταγωνιστή του βιβλίου, του Οδυσσέα, κατά την εξέλιξη της ιστορίας του, για να ανασύρει τις αναμνήσεις του από την οικογένειά του, την αγαπημένη του μητέρα και τις όμορφες στιγμές που έζησε κάποτε. Ο απολογισμός της ζωής του Οδυσσέα, σίγουρα δεν είναι εύκολος, τα διλήμματα πολλά, οι επιφυλάξεις και οι αμφιβολίες ακόμα περισσότερες, η αναμέτρηση με τις πράξεις του παρελθόντος και τις αποφάσεις που οφείλει να πάρει, σε κρίσιμες στιγμές τόσο για τον ίδιο όσο και για τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, διατρέχουν όλο το βιβλίο, ωστόσο η λύτρωση έρχεται ,αργά ίσως, αλλά μέσα από την κατανόηση, τη συγνώμη και την αγάπη.
Ένα μικρό απόσπασμα από το «Πέτρα και Μέλι», το οποίο, μας μεταδίδει ένα ελάχιστο μέρος των προβληματισμών του Οδυσσέα, μετά από χρόνια, για το συμβάν που άλλαξε κυριολεκτικά τη δική του ζωή (και όχι μόνο) και αναφέρεται στο χρόνο και στην ανάγκη κάθε ανθρώπου να αποκαταστήσει αδικίες που ο ίδιος προκάλεσε είτε ηθελημένα είτε αθέλητα, και λάθη που έγιναν, πόσο δύσκολο όμως αποδεικνύεται αυτό τελικά στην πράξη, όχι όμως ακατόρθωτο.
«Ο χρόνος !!!!!! Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο, να διορθώσουμε λάθη πο�� κάναμε από επιπολαιότητα ή από σκέψη, να πάρουμε πίσω λόγια που πίκραναν ανθρώπους που αγαπάμε !!! Αλλά έχουμε μόνο μία ζωή και μία και μόνη ευκαιρία να κάνουμε κάθε στιγμή το σωστό και το λάθος !!!».

[Λίνα Θωμάρεη · Rating 4 out of 5]

Όπως είπα και στην αρχή της ανάγνωσής του, ο Κύριος στο περίπτερο της Ωκεανίδας στην Έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο, προσπαθούσε να με πείσει να το αγοράσω διότι ήταν το καλύτερο βιβλίο ever... Έφτασε σε σημείο να μου πει ότι αν δεν μου αρέσε να το επέστρεφα και αυτός θα μου έδινε τα λεφτά πίσω συν ένα βιβλίο δώρο.

Χμ τελικά πρέπει να τους ακούς τους ανθρώπους της Έκθεσης....


Το βιβλίο ήταν πολύ καλό. Ήταν ένα ταξίδι στις παραδόσεις της Ελλάδος και ειδικά στις παραδόσεις της Μάνης..... (που μοιάζουν τόσο με της Κρήτης)

Ήταν ένα ταξίδι γεμάτο αναμνήσεις άλλοτε γλυκές και άλλοτε πικρές... Ήταν ένα ταξίδι τύψεων και ενοχών. Ήταν ένα ταξίδι γεμάτο αγάπη και έρωτα... τον έρωτα που σε ξελογιάζει και δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο, δεν θέλεις τίποτα άλλο εκτός από τον άνθρωπο που κάνει την καρδιά σου να χτυπά.
Ήταν ένα ταξίδι γεμάτο πόνο και λάθος εκτιμήσεις.... και παρεξηγήσεις.... και μοναξιάς....

Και ήταν ένα τέλος βάλσαμο στις ψυχές των χαρακτήρων.....

4 Μελένια Αστέρια... και ναι.... όσοι δεν το έχετε διαβάσει να το κάνετε !!!!!

[Evangelia Mangou · Rating 5 out of 5]

Το συγκλονιστικό "Πέτρα και μέλι" της κυρίας Χριστίνας Ζέμπη.
Η υπόθεση ευρηματική και η πλοκή έξυπνη αλλά ταυτόχρονα και πονηρή..
Γιατί, ενώ στις πρώτες εκατό σελίδες έχουν γίνει τόσα γεγονότα και νομίζεις πως έχεις απαντήσεις για όλα και, ενώ σκέφτεσαι τι στο καλό θα γίνει στις υπόλοιπες εξακόσιες, έρχεται η ζωή να σου δώσει τις απαντήσεις!
Μου άρεσε η ανάλυση των χαρακτήρων αλλά και το πώς σιγά σιγά αποκαλύφθηκαν οι ζωές των πρωταγωνιστών έτσι που, ακόμη και όταν είσαι στην εξακοσιοστή σελίδα, νιώθεις πως κάτι ακόμη λείπει από το πάζλ..
Δελεαστικό επίσης το στοιχείο των περισσότερων του ενός ατόμου σε πρώτο πρόσωπο στο αφηγηματικό κομμάτι και φυσικά η ντοπιολαλιά και οι τοπικοί γλωσσικοί ιδιωματισμοί σφράγισαν την ποιότητα του βιβλίου.

Τελική επίγευση: Μελένια...

[Πάνος Τουρλής · Rating 5 out of 5]

Ένα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας. Επιτέλους, ένα υπέροχο βιβλίο, ένα εκπληκτικό κείμενο, μια πρωτότυπη πλοκή, δοσμένη με πρωτότυπο συγγραφικά τρόπο, πολύτιμες λέξεις που ξεχύνονται από την πένα της συγγραφέως και κρατούν συντροφιά στον αναγνώστη ως το λυτρωτικό τέλος. Ένα πλούσιο κείμενο 700 σελίδων με μικρή γραμαμτοσειρά, μια μεγάλη ερωτική ιστορία με πολλές ενδιάμεσες ιστορίες, αλααγές και ανατροπές που δεν καταντά ούτε σε μια σελίδα φλύαρο. Ένιωθα σαν το βυζανιάρικο μωρό που πεινάει κι ήθελε και δεύτερο μπουκάλι γάλα για να χορτάσει. Ομολογώ ότι η ιστορία είναι αρκετά μεγάλη και κάποια στιγμή νευρίασα κι έλεγα «ας τελειώσει κάποια στιγμή», όμως το έλεγα με αγωνία και όχι με βαρεμάρα ή δυσανασχέτηση! Μια ερωτική ιστορία με φόντο τη Μάνη, βαμμένη με αίμα δικιωμού.

Η ιστορία ξεκινάει σε χωριό της Μάνης, με τον Αλέξη Χαριτάκο, έναν έφηβο νεαρό, αγνώστου πατρός, γόνο της οικογένειας των Χαριτάκων που είχαν αιώνια βεντέτα με τους Αναστασάκους αλλά οι προπάπποι τους έχουν φιλιώσει πια. Κυνηγά την πιτσιρίκα του Μητσικόγιαννη, σημαντικού παράγοντα του τόπου, τρελά ερωτευμένος μαζί της, και καταλήγουν σε έναν έρημο πολεμόπυργο. Την πρώτη τους ερωτική συνεύρεση διακόπτει ένας άγνωστος άντρας και τα πράγματα μπλέκουν χειρότερα όταν ο Αλέξης ανακαλύπτει ότι ο άντρας είναι κολλητός του Μητσικόγιαννη. Πράγματι, ο Οδυσσέας Αναστασάκος επέστρεψε στην πατρίδα του για να κλείσει παλιούς λογαριασμούς. Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε ό,τι ξετυλίγεται μέσα στο βιβλίο!

Ο Οδυσσέας Αναστασάκος αναγκάστηκε να φυγαδευτεί στην Αμερική πολλά χρόνια πριν όταν κατά λάθος σκότωσε τον μικρό γιο των Χαριτάκων και την ευθύνη ανέλαβε ο πατέρας του, οπότε ο πατέρας του Γιώργη Χαριτάκου τον σκότωσε και κλείστηκε στη φυλακή. Ο Οδυσσέας καταφεύγει στο σπίτι ενός θείου του στη Νέα Υόρκη και παρακολουθούμε τον αγώνα ζωής που δίνει για να σταθεί στα πόδια του και να ξεχάσει τους φρικτούς εφιάλτες και τις τύψεις που τον βασανίζουν. Καταφέρνει να γίνει μεγάλος και τρανός σύμβουλος επιχείρησεων και να δημιουργήσει περιουσία. Όταν επιστρέφει στην Ελλάδα για δουλειές γνωρίζει τυχαία την Αφροδίτη, μια γυναίκα που του κλέβει μια για πάντα μυαλό και καρδιά. Μια από τις ωραιότερες ιστορίες αγάπης που έχω διαβάσει, με τα πάνω της και τα κάτω της. Αληθοφανέστατος χεριρισμός καταστάσεων, άψογη ψυχολογία χαρακτήρων, ολοκληρωμένες προσωπικότητες, λάθη και αναποδιές. Ο Οδυσσέας φεύγεει κυνηγημένος πίσω στην Αμερική κι όταν επιτέλους το παίρνει απόφαση να επιστρέψει στη Μάνη και να πει την αλήθεια για τη δολοφονία του μικρού Χαριτάκου βρίσκεται αντιμέτωπος με την πραγματική ταυτότητα της Αφροδίτης και μια μεγάλη έκπληξη που θα γεμίσει επιτέλους τη ζωή του και θα αναγκαστεί να πάρει τη ζωή στα χέρια του, αν θέλει να κερδίσει την ευτυχία και να ησυχάσει από τις τύψεις.

Αριστούργημα από όλες τις απόψεις και μακάρι να μπορούσα να αφηγηθώ την ιστορία σε συνδυασμό με τα αισθιήματα και τις εντυπώσεις που μου άφησε, όμως ακριβώς αυτές οι περιπλοκές γλυκαίνουν την ιστορία, σαν τις κουταλίδες του πρωταγωνιστή, και μου το απαγορεύουν. Η αφήγηση δίνεται μέσα από τα μάτια κυρίως του Οδυσσέα αλλά κατά καιρούς μιλάει και ο Αλέξης και η συγγραφέας δίνει με καταπληκτικό τρόπο τη νοοτροπία και τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη γλώσσα του κάθε χαρακτήρα, χαρίζοντάς τον στον αναγνώστη πλήρη και ολοκληρωμένο. Ακόμη θυμάμαι με συγκίνηση τις καταπληκτικές στιγμές πατέρα και γιου που περιγράφονται στα τελευταία κεφάλαια και με πόσο ευαίσθητο τρόπο σκιαγραφεί η συγγραφέας τη σμίλευση μιας από τις πιο δύσκολες σχέσεις στο ανθρώπινο γένος. Μικρά πράγματα, όμορφες στγιμές, τρυφερή καθημερινότητα δίνουν τόσο έντονες εικόνες που δε θα σας αφήσουν ανικανοποίητους.

Οι περιπέτειες που ζει ο Οδυσσέας στην Αμερική ώσπου να γίνει μέγας και τρανός, η ιστορία της μυστηριώδους Αφροδίτης και της οικογένειάς της, η υπέροχη Ποτίτσα, μια γυναίκα Μανιάτισσα, με τρία παιδιά που κανένα δεν είναι του άντρα της, η Γιαπωνέζα Λου, που παντρεύτηκε τον Οδυσσέα αλλά όχι τη ζωή του και κατάλαβε ότι ποτέ δε θα ξεπεράσει τοην Αφροδίτη ο άντρας που αγάπησε και συνεργάζεται μαζί του στην εταιρεία, η μανιάτισσα μάνα, κέρβερος και προστάτης του σπιτικού της, τα μανιάτικα ήθη και έθιμα, όλα αυτά είναι οι ψηφίδες ενός υπέροχου, λεπτοδουλεμένου, αξεπέραστου βιβλίου που θα το θυμάστε για χρόνια.


Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Ήταν η αγαπημένη τους ώρα, να κάθονται εκεί και να μοιράζονται τη σιωπή ενώ νύχτωνε, ν’ αλλάζουν πού και πού κανένα λόγο, πράγματα της σκληρής καθημερινότητας και της δουλειάς, η αιωνίως χαμηλή τιμή του λαδιού, πότε περιμέναμε τα γεννητούρια των γιδιών, τι χρωστάγαμε στην Αγροτική και στον Κοσμά τον καφετζή, που εκτός από καφέδες πουλούσε και τα χρειαζούμενα για κάθε νοικοκυριό, είχε ένα ειδος μπακάλικου δηλαδή. Αγαπιόντουσαν βαθιά, ένιωθα την αγάπη τους φωτεινή αύρα να με τυλίγει, κι όμως δεν τους είχα δει ποτέ ν’ αγγίζονται, να φιλιούνται, όλα αυτά ήταν απαγορευμένα μπροστά μου...Εκείνος της χάριζε τρυφερά βλέμματα και σιωπές κι εκείνο το ένα και μοναδικό: «Αχ, βρε Φωτεινή, είσαι μάγισσα» (αελ. 71).

«Δεν ξέρουν να φάνει οι άνθρωποι εκεί στην ξένη χώρα, δεν βουτούν το λάδι στο ψωμί, δεν ξέρουν να χαϊδέψουν με το βλέμμα, να μιλήσουνε με τη σιωπή, να μοιραστούν την μπουκιά, το γέλιο, το κλάμα.» (σελ. 75).

«Το χρήμα μιλούσε παντού. Κι όμως, ήταν ένα γυμνό σπίτι. Θυμήθηκα το πυργόσπιτό μας στην πατρίδα. Τη μάνα μου και τον πατέρα μου αργά το απόγευμα καθισμένους στο λιθάρι, εξουθενωμένους από τον κάματο της μέρας, ανάλλαγοι ακόμα, με τα ρούχα της δουλειάς, να ρουφούν το καφεδάκι τους και να μοιράζονται βλέμματα και σιωπές. Πού και πού κανένα λόγο. Τη μεγάλη, ροζιασμένη παλάμη του πατέρα στον ώμο μου να λέει: Είμαι εδώ. Δεν είπε ποτέ: «Θα σε προστατέψω με τη ζωή μου», με λόγια, η παλάμη του στον ώμο μου όμως αυτό έλεγε. Κι όταν χρειάστηκε, το είπε με πράξεις. Ο πατέρας μου! Που δεν είχε τελειώσει το δημοτικό!» (σελ. 165).

«Δεν είναι οι άνθρωποι που φτιάχνουν τον τόπο τους, είναι η γη που τους πλάθει τέτοιος για να της αξίζουν, κι ας μου συγχωρεθεί ο όποιος σοβινισμός. Η ίδια η γη είναι σύμμαχος, αυτή και η απίστευτη θέληση των ανθρώπων» (σελ. 176).

«Έχετε ποτέ σκεφτεί πως ακόμα και η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μας δεν είναι παρά η αρχή της αντιστροφης μέτρησης μιας άλλης δυστυχισμένης; Μόνο που δεν το ξέρουμε, είμαστε τραγικά αθώοι στα παιχνίδια της μοίρας» (σελ. 248).

«Πολύ θα ήθελα να του πω ότι αν η κόρη του σηκωνότανε χαράματα κάθε πρωί κι είχε να φροντίσει κάνα δυο κουτσούβελα και να πάει και στη δουλειά με τη γλώσσα έξω, δεν θα ‘βαζε ποτέ σε κίνδυνο τη ζωή της κάνοντας μαλακίες. Γιατί θα ήξερε πως η ζωή είναι ακριβή. Αλλά το μόνο που είχε κόστος για την κόρη του κι αξία ήταν η τσάντα της, η Luis Vuitton. Κι αυτή ήταν η πραγματική ευθύνη που τον βάραινε, η αδυναμία του να της διδάξει την αξια της ζωής» (σελ. 296).

«-Θα σε παντρευτεί, αν το χειριστείς σωστά. –Εγώ, κύριε Αναστασάκο...διδάσκω αρχαία ελληνικά. Αυτή είναι η δουλειά μου. Αυτό που μου λέτε είναι άλλο επάγγελμα» (σελ. 322).

«Τη φωτιά πρέπει κανείς να τη σβήνει στην αρχή, τότε που χρειάζεται μονάχα μια χούφτα νεράκι. Αλίμονο κι αν την αφήσεις να γίνει πυρκαγιά. Εκείνο που δεν ήξερα είναι ότι υπάρχουν φωτιές που έχουν γίνει πυρκαγιές πριν καλά καλά δεις τη φλόγα τους. Σιγοκαίνε βουβά μέσα σου, σου ‘χουνε κάψει τα σωθικά και δεν έχεις πάρει χαμπάρι. Κι όταν δεις τις πρώτες κόκκινες φλόγες, είναι ήδη πολύ αργά. Δεν έχεις άλλη επιλογή απ’ το να κάτσεις εκεί και να ψήνεσαι» (σελ. 402).

«Γιατί ο έρωτας είναι ωραίος άμα παίρνεις. Είναι όμως υπέροχος άμα μοιράζεσαι...Γι��τί μαζί της γνώρισα το θαύμα της αγάπης, όταν δεν είναι μόνο το κορμί, είναι η ψυχή, είναι το είναι σου ολόκληρο που φλέγεται» (σελ. 442).

«Δεν είναι κανείς πατέρας επειδή κοιμάται με μια γυναίκα και προκύπτει παιδί. Δε λέγεται αυτό πατρότητα. Λέγεται φιλική συμμετοχή. Η πατρότητα κερδίζεται μέρα με τη μέρα. Με το χάδι, το παιχνίδι, τις επιπλήξεις, τις συγκρούσεις, τα γέλια, τα παραμύθια. Όπως την είχε κερδίσει ο δικός μου ο πατέρας» (σελ. 569).

«Του χάιδεψε το μάγουλο συγκινημένη και τον καλωσόρισε στη γλώσσα της, γιατί τα αληθινά συναισθήματα μόνο στη γλώσσα που μας νανούρισε η μάνα μας μπορούν να εκφραστούν» (σελ. 651).

«Γιατί η αγάπη της μάνας μου είναι πιο δεδομένη και από τον αέρα που αναπνέω και από την ανατολή του ήλιου κάθε πρωί. Του πατέρα μου όμως η αγάπη είναι κατάκτηση» (σελ. 659).

[Margaret · Rating 3 out of 5]

Το βιβλίο ξεκινάει θαυμάσια. Οι περιγραφές της Μανης και των ανθρώπων της ειναι εξαιρετικές. Η ιστορία ειναι ενδιαφέρουσα και δυνατή! Δυστυχώς σιγά σιγά γλιστράει στο μονοπάτι της " γυναικείας λογοτεχνίας". Ειναι όμως αξιοπρεπές αν και μετά τη μέση πλατειαζει αφόρητα.

[Bookish Bluestocking · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό βιβλίο! Μια ιστορία βεντέτας, έρωτα, προδοσίας, φόνων, πείσματος, αγάπης για τη ζωή, περηφάνειας και όλα αυτά με φόντο τη Μανιάτικη γη και με εναλλασσόμενη διήγηση κάθε φορά από τον κάθε πρωταγωνιστή που μιλάει είτε για το παρόν είτε το παρελθόν χωρίς χρονική σειρά αλλά με απόλυτη διαύγεια και συνέχεια, με γλώσσα δωρική και εκτυφλωτική σαν το τοπίο που γέννησε τους ήρωες.
Εξαιρετική η πένα της συγγραφέως!

[Μέριλιν · Rating 5 out of 5]

Είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω. Μάλλον έχω αρχίσει να γερνάω διότι διαβάζοντάς το ήταν σαν το διάβαζα πρώτη φορά. Δεν θυμόμουν ΤΙΠΟΤΑ από την πρώτη μου ανάγνωση. Μα τίποτα. Ούτε καν το πιο κραυγαλέο της ιστορίας δηλαδή την ταυτότητα της Μελένιας. Ένιωσα απίστευτη έκπληξη όταν έμαθα ότι έμαθα σαν να τα άκουγα πρώτη φορά. Ποιος είπε τελικά ότι το αλτσχάιμερ είναι τόσο κακό ε? Για τους αναγνώστες είναι ΔΩΡΟ.

Αγαπώ τους Μανιάτες γιατί έχω καλούς φίλους με αυτή την καταγωγή. Τους έχω ακούσει να διηγούνται διάφορες ιστορίες σαν αυτές που άκουσα τους αφηγητές της ιστορίας να μας λένε. Έχω επισκεφτεί και η ίδια όλη την περιοχή και την έχω περπατήσει όλη βήμα βήμα. Κυρίως έχω συντονιστεί με τις ιδιαιτερότητες των πεποιθήσεων τους σε ότι αφορά τις σχέσεις τους με τη γη και τα μέλη της οικογένειας. Ο πατέρας της κουμπάρας μου έτσι βράδυ αναγκάστηκε να φύγει από τη Μάνη και να καταφύγει στον Καναδά. Σαν φυγάς στην κυριολεξία. Η κουμπάρα μου παρόλο που έχει μεγαλώσει στον Καναδά έχει πολλά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα της μάνας του Οδυσσέα και της Μενέλιας. Έχω γνωρίσει και Μανιάτισσα Ποπίτσα. Αλλά και χαρακτήρες σαν τους Μανιάτες πατέρες της ιστορίας.

Στο Φάρεναιτ 451 είχα διαβάσει ότι τα βιβλία είναι δοχεία όπου οι άνθρωποι αποθηκεύουν ότι δεν θέλουν να ξεχαστεί. Αυτό το βιβλίο λοιπόν έχει αποθηκεύσει όλα εκείνα που δεν θα πρέπει να ξεχαστούν.

Ο έρωτας αυτός με συγκίνησε πάρα πολύ βαθιά. Νομίζω ότι είναι από τις λίγες ερωτικές ιστορίες όπου περιγράφεται ο πραγματικός έρωτας τόσο ξεκάθαρα.

[vagia · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό. Απλά.
Ένα βιβλίο ποταμός συναισθημάτων, έντονων συγκινήσεων, μιας αγάπης απόλυτης και ολοκληρωτικής, γι αυτό και καταδικασμένη... να κατανοηθεί η σημασία της μόνο μέσα από τον πόνο και τη φθορά του χρόνου... τη βρίσκεις στο τέλος και καταλαβαίνεις πως πάντα αυτήν έψαχνες...
Στρωτή γραφή, αρμονική παράθεση των γεγονότων, ένας ήρωας που σε κατακτά ολοκληρωτικά:
ένας άνδρας μέσα στο σώμα και στις μνήμες παιδιού, με μια μοίρα άδικη και έναν χαρακτήρα απόλυτο και δυναμικό, ο οποίος στρέφεται πάντα ασυνείδητα κατά των αναγκών και της θέλησης του, πληγώνει, μα πιο πολύ πληγώνεται ο ίδιος.
Οι σελίδες πολλές, μα η αναγνωστική απόλαυση δε σταματά λεπτό, μέσα από εναλλαγές σκηνών, το απροσδόκητο και τη σύγκρουση χαρακτήρων, η οποία αναδεικνύει καλύτερα τα ανθρώπινα πάθη, αδυναμίες, όνειρα και ελπίδες για το μέλλον.

[Georgette Nanou · Rating 3 out of 5]

Μια ιστορία με Μανιάτικη βεντέτα που τους ήρωες τους σημαδεύει ο τόπος τους και που δεν λείπει βέβαια και ο δυνατός έρωτας που στο τέλος νικά.Η αφήγηση η στο πρώτο πρόσωπο από την πλευρά του Αλέξη και από του Οδυσσέα και τους μονολόγους τους,στην αρχή το καθιστά λίγο κουραστικό,αλλά στην πορεία ρέει ευκολότερα.Η πλοκή είναι βέβαια αργή,αλλά δυνατή ιστορία που σε παρασύρει.Ωραίες περιγραφές καθώς και το ταξείδι που κάνεις στην Μάνη με τα ήθη και τα έθιμά του.Προσωπικά δεν μου άφησε έντονα συναισθήματα,παρ'όλα αυτά ο συγγραφικός λόγος πολύ καλός και το προτείνω για ανάγνωση και σαν πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα της αξίζουν συγχαρητήρια.

[Ioanna Xristodoyloy · Rating 5 out of 5]

απιστευτο βιβλιο πραγματικα!

[Petrou Meni · Rating 3 out of 5]

Ωραία ιστορία , ωραίες περιγραφές του φυσικού τοπίου της Μάνης , γλώσσα απλή . Απλά το τράβηξε πάρα πολύ και κάπου κούρασε ..

[Stella · Rating 5 out of 5]

Ενα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας!!

[Marina Maidou · Rating 4 out of 5]

Όπως όλοι στην Ελλάδα, πόσο μάλλον οι εκτός Ελλάδας, ορμώμενοι από τις λογής βεντέτες και την τουριστική υπεροχή της άγριας Μάνης, αναρωτιόμουν πώς είναι να είσαι Μανιάτης. Φανταζόμουν τουλάχιστον μια εγγενή κατάθλιψη σε όλους τους Μανιάτες, άγριες, αγέλαστες ματιές και τουφέκια να βαρούν δι' ασήμαντον αφορμή. Η συγγραφέας ανταποκρίθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Χιούμορ, δράμα να σπαράζεις, έρωτας να λιώνεις και ένα τέλος απόλυτα ταιριαστό (για να μην προδώσω τι είδους) με την ιστορία. Πλούσια ανάδειξη της Μάνης, σαν να την βλέπεις μπροστά σου που σε κάνει να θες να πας εκεί να δεις τους καστρόπυργούς της. Μόνο σημείο που μάλλον θεωρώ ότι ήταν too much για την ηρωίδα ήταν όσα τράβηξε. Παραήταν πολλά, σε σημείο που άγγιζαν την σαπουνόπερα (αλλά παρέμειναν ρεαλιστικά). Ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο της!

[Rulakigo · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο βιβλίο!! Δε μπορούσα ποτέ να πιστέψω ότι μια πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας έχει τόσο υπέροχη πένα!! Μπράβο της, πολλά συγχαρητήρια και να συνεχίσει έτσι.
Αν και μεγάλο και αρκετά παραστατικό δεν κουράζει καθόλου. Είναι ατμοσφαιρικό και πολύ συγκινητικό, περιγραφικότατο για κάποιον που δεν έχει ιδέα από τα μέρη, τα κάνει όλα εικόνα μέσα από τους ήρωες, οι οποίοι είναι τόσο ανθρώπινοι!!
Με ενθουσίασε πραγματικά και πιστεύω θα έπρεπε να είχε προωθηθεί πολύ περισσότερο. Αξίζει πολύ παραπάνω από 5 αστέρια, η συντροφιά που μου κράτησε ήταν πολύ όμορφη. Πρέπει να διαβαστεί.

[Stavroula Zegou · Rating 5 out of 5]

Ένα υπέροχο βιβλίο που αξίζει να το διαβάσετε!!

[Diamado · Rating 5 out of 5]

Ένα υπέροχο βιβλίο!!!!

[Artemis Zacharaki · Rating 4 out of 5]

Να και ένα βιβλίο που πραγματικά προτείνω ανεπιφύλακτα. Πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα.

Θα πω την αλήθεια: στην αρχή το απέφευγα γιατί μου φαινόταν κοινωνικό και βαρύ. Το διάβασα μέσα σε τρεις μέρες παρ’όλες τις 700 σελίδες του. Ο τρόπος γραφής είναι όλο σωστός και σε κρατάει μέχρι την τελευταία σελίδα. Οι πράξεις όλων βγάζουν νόημα (ειδικά όταν σκεφτούμε τις ηλικίες τους και την ανατροφή τους). Τα κοινωνικά θέματα που πραγματεύεται δεν είναι εκεί για να σοκάρουν αλλά δένουν την πλοκή και την κινούν μπροστά με αβίαστο τρόπο.

Μπορεί να μη συμπαθούμε όλους τους χαρακτήρες κατευθείαν αλλά σιγά σιγά μεγαλώνουν μέσα μας και αγαπάμε, συμπάσχουμε και χαιρόμαστε μαζί τους.

Πολλά συγχαρητήρια και πάλι. Να το διαβάσετε!

[Vasilis · Rating 5 out of 5]

Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Πολλές σελίδες αλλά καθόλου κουραστικό. Ερωτικό, διασκεδαστικό, αναπάντεχο και ίσως ιστορικό. Σίγουρα θα προτιμήσω και αλλά βιβλία της μιας και ήταν το πρώτο που διάβασα από την συγγραφέα.

[Anastasia · Rating 5 out of 5]

Διάβασα αυτό το βιβλιο πριν αρκετό καιρό αλλά ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου
Ένας λόγος είναι ότι διαδραματίζεται στη Μάνη και ότι έχει μια αρκετά καλή πλοκή που σε κρατάει μέχρι το τέλος

[Μάρω Στεργίου · Rating 5 out of 5]

Μην μου πειτε οτι δεν εχει γίνει best seller ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΌΡΗΜΑ???????????

[RiaEleftheriaSL · Rating 4 out of 5]

Τι να πρώτοπω για αυτό...
Το μόνο αρνητικό το μπλεγμένο ξεκίνημα και η αργή πλοκή κάπου εκεί στη μέση.

[Georgia Karyofillidou]

Η

[Irene Georgilis · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο βιβλίο!!!! Δεν ήθελα να τελειώσει!!!