What do you think?
Rate this book
La nostalgie: Quand donc est-on chez soi ?
Au départ, il y a une question émouvante : pourquoi, se demande Barbara Cassin, suis-je en proie à la nostalgie dès que je mets les pieds en Corse, alors que je n’y ai pas mes racines ?
C’est peut-être que cette île appartient à la Méditerranée, mer de l’Odyssée et de l’impossible retour. Dans cette enquête cheminant en compagnie d’Ulysse, d’Enée et d’Hannah Arendt, la philosophe montre, avec une érudition polyglotte, que la nostalgie est moins une affaire de sol, que de langue natale.
C’est peut-être que cette île appartient à la Méditerranée, mer de l’Odyssée et de l’impossible retour. Dans cette enquête cheminant en compagnie d’Ulysse, d’Enée et d’Hannah Arendt, la philosophe montre, avec une érudition polyglotte, que la nostalgie est moins une affaire de sol, que de langue natale.
147 pages, Paperback
First published March 22, 2013
34 people are currently reading
594 people want to read
About the author
Barbara Cassin
65 books31 followersBarbara Cassin is a French philologist and philosopher. She was elected to the Académie française on 4 May 2018. Cassin is the recipient of the Grand Prize of Philosophy of the Académie française. She is an emeritus Research Director at the National Center for Scientific Research (CNRS) in Paris. Cassin is a program Director at the International College of Philosophy and the director of its Scientific Council and member of its board of directors. She was a director of Collège international de philosophie established by Jacques Derrida.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 56 reviews
January 13, 2021
4,5 ⭐️
“Anadille başka bir dil arasında inanılmaz bir fark vardır. Bana göre bu ayrım çok basit bir şekilde özetlenebilir: Alman şiirinin oldukça büyük bir kısmını ezbere bilirim, zihnimin bir köşesinde, in the back of my mind, bir şekilde dururlar hep. Bunu asla bir daha yapamam.”
“Anadille başka bir dil arasında inanılmaz bir fark vardır. Bana göre bu ayrım çok basit bir şekilde özetlenebilir: Alman şiirinin oldukça büyük bir kısmını ezbere bilirim, zihnimin bir köşesinde, in the back of my mind, bir şekilde dururlar hep. Bunu asla bir daha yapamam.”
October 25, 2021
klasik/kurucu metinlerin çoğunu okumamış olmamın verdiği eksiklik hissi okumam boyunca eşlik etti. ne odysseus'u ne de aeneas'ı okudum, ikisinin de aşağı yukarı neden bahsettiklerini biliyorum ama bu düzey kitabın içine girebilmem için yeterli olmadı. klasikleri geniş zamanlara bırakmamak gerekiyor ama bu dar zamanların da neresine sıkıştırmalı, bilmiyorum. bazı kısımlarını bahsettiğim eksiklikten dolayı anlayamamakla beraber, anlayabildiğim kısımlarda da kitap sürgün, anadil ve nostalji mevzularında bence yeni hiçbir şey söylemiyor, biraz ondan biraz bundan derlemiş ama bunların arasında yazarın kendisi ne düşünüyor, derlediği düşüncelerin ne kadarını kendisi de benimsiyor veya bu derlemeye ne ilave ediyor sorularına verebilecek cevabım yok; deneme olduğu için daha kişisel bir metin beklentisiyle başlamıştım; ilk kısımdaki 'korsika misafirperverliği' bölümü haricinde pek öyle kişisel referans falan yoktu. sonuç olarak sevmedim, tanıtım yazısında bahsedilen kitap olduğunu düşünmüyorum, atıf yaptığı metinleri okumuş olsaydım belki daha çok severdim, bilemiyorum.
January 8, 2021
"Her yerde evinde olmak, her anda var olmak, özellikle de bir bütün olarak var olmak demektir."
💫
💫
November 15, 2021
"Herkes annesinin ölümlü olduğunu bilir. Ama kimse evinin ölümlü olduğunu bilmez." (Arendt, s.95)
April 13, 2021
Sesli kitap olarak dinledim çok keyif aldım. Altını çize çize, düşünerek okunulması gereken kitaplardan. Basılı halini edinip okumayı düşünüyorum.
“Öyleyse insan ne zaman evindedir? Yakınları, dili ve dilleriyle birlikte kabul edildiği zaman.”
“Öyleyse insan ne zaman evindedir? Yakınları, dili ve dilleriyle birlikte kabul edildiği zaman.”
December 22, 2021
kök salma ve kökünden sökülme; nostalji bu iki kavram üzerine kuruludur.
kökünden sökülme eğer geri dönme umudu olmadan gerçekleşirse, buna maruz kalan kişi bir sürgüne dönüşür... geri dönme arzusu olmadığı ya da kalmadığı zamansa (çünkü herkes bilir ki, kader olsun ya da olmasın, dünyanın düzenini değiştirmektense arzularını değiştirmek daha iyidir) kişi başka bir şekilde kök salan -ya da belki kök yerine başka bir şey seçen- bir göçmene dönüşür.
herkes annesinin, sevgilisinin ölümlü olduğunu bilir ama kimse evinin ölümlü olduğunu bilmez. öyleyse, insan ne zaman evindir?
bu sorunun cevaplandığı yanılgısına kapılıp okumaya başladım kitabı. son birkaç sayfaya gelene kadar her tarafına not almış olsam bile, okuduğum satırlardan bir türlü tatmin olamıyordum. kitabı bitirdiğimde benim için birçok şey yerli yerine oturdu. fakat, yine de kafam hala çok karışık. insan, ne zaman evine dönmüş gibi hisseder?
odysseus'un dönüşü tablosu, bu anlamda uzun bir süre seyredebileceğim türden bir eser.
Read
June 11, 2020Peki insan ne zaman evindedir? Cassin bu sorunun cevabını Odysseus, Aeneas, Anna Arendt üzerinden verir. Eve dönmek, dönülen yeri kendine dönüştürmek, dili mesken edinmek. Nostalji "geri dönüş acısını" ifade eder. Homeros'un anlatısını yeniden yoruma tabi tutar, Odysseus'un nostaljisini son anının arzularını onun gezginliğinde bulur. Aeneas ise sürgünü aslına dönüş olarak gördüğü 'vadedilen toprak' hikayelerine yakın bir şekilde Italya'yı yeni evi edinir. Arendt ise kendini sürgüne düşüren 'Alman' dilini yani anadilini korumayı sürdürür. Nostaljisi bu dil üzerinden devam eder.
Akıcı bir metin hikayelere başka bir ortaklıkta bakılmasını sağlayarak baska bir anlatı ortaya çıkmış.
"Öyleyse insan ne zaman evindedir? Yakınları, dili ve dilleriyle birlikte kabul edildiği zaman." s.97
Akıcı bir metin hikayelere başka bir ortaklıkta bakılmasını sağlayarak baska bir anlatı ortaya çıkmış.
"Öyleyse insan ne zaman evindedir? Yakınları, dili ve dilleriyle birlikte kabul edildiği zaman." s.97
August 29, 2025
Belki ikiden fazla yıldızı hak ediyordur. Ne aradım, ne buldum gibi bir şey oldu benim için. Belki en son bölüm biraz daha bana goreydi. Bir de kitapla beraber içinde bulunduğun şartlar da önemli oluyor. Hastayken mesela hiç çekilesi değil. Yine de,,,, nostaljinin bir hastalık adı olarak ortaya çıkması ilginç bir bilgiydi. Mesela aslında gençken yaşadığın yerlere özlem duymazsin, aslında özlemini çektiğin şey gencligindir, çünkü aynı yerlere yasliliginda tekrar gitsen o yerleri bulamazsın. Bu bakımdan evim, yurdum dediğimiz yerler sürekli değişmektedir
Biz içinde yaşarken belki zor fark ederiz ama uzaklaşıp dönsek hemen bütün değişiklikler gözümüze batar. Ooo görmeyeli boy atmışsın deriz, biraktigimizda daha çocuk olan birine, bu mobilya da nereden çıktı, yeni mi aldınız deriz. deriz de deriz biz yokken evimiz sandığımız şey de değişmiştir. Ev degismemisse içinde yasayanlar değişmiştir, o da olmadı sokak değişmiştir, mahalle değişmiştir. Ayrildigimizda bıraktığımız şeyi bulamayız. Biz de degismisizdir, hatiralarimiz bile değişmiştir. Beynimiz tutunmak istediğini alır, gerisini salar.
Yine de az şey katnamış bana kitap. insanın evi anadilidir diyor, doğru diyor. Dilimizi değiştiriyorlar diyor, mesela bildiğimiz kelimeler, kullanımlar değişiyor. Yeni bir dil ogrenmissek, başka bir ülkede yaşıyorsak hem anadilimizde hem de yeni dilimizde kekeme oluyoruz diyor. Yani aslında bunları yazar aktarıyor da, bunlar Hannah Arendt 'in sözleri.
"
Mültecilerin çoğu kekeme oldu, hatta iki dilde birden kekeme oldu.
*
Konuştuğumuz gibi oluruz.
*
Insanın evi, anadilidir.
Biz içinde yaşarken belki zor fark ederiz ama uzaklaşıp dönsek hemen bütün değişiklikler gözümüze batar. Ooo görmeyeli boy atmışsın deriz, biraktigimizda daha çocuk olan birine, bu mobilya da nereden çıktı, yeni mi aldınız deriz. deriz de deriz biz yokken evimiz sandığımız şey de değişmiştir. Ev degismemisse içinde yasayanlar değişmiştir, o da olmadı sokak değişmiştir, mahalle değişmiştir. Ayrildigimizda bıraktığımız şeyi bulamayız. Biz de degismisizdir, hatiralarimiz bile değişmiştir. Beynimiz tutunmak istediğini alır, gerisini salar.
Yine de az şey katnamış bana kitap. insanın evi anadilidir diyor, doğru diyor. Dilimizi değiştiriyorlar diyor, mesela bildiğimiz kelimeler, kullanımlar değişiyor. Yeni bir dil ogrenmissek, başka bir ülkede yaşıyorsak hem anadilimizde hem de yeni dilimizde kekeme oluyoruz diyor. Yani aslında bunları yazar aktarıyor da, bunlar Hannah Arendt 'in sözleri.
"
Mültecilerin çoğu kekeme oldu, hatta iki dilde birden kekeme oldu.
*
Konuştuğumuz gibi oluruz.
*
Insanın evi, anadilidir.
November 13, 2025
“La nostàlgia és el que fa preferir tornar a casa, a risc de trobar-hi el temps que passa, la mort i, pitjor encara, la vellesa en comptes de la immortalitat. Aquest és el pes del desig de retorn […]”
En dies de reflexió sobre els Erasmus (el que no faré, els que ja estan fent i els que faran), de trobar a faltar —massa— aquells amics que viuen fora durant la setmana i només tinc oportunitat de veure el cap de setmana, de pensar constantment que el temps passa volant, de reflexions constants sobre el meu futur i de classes de literatura en què comentem i entenem la nova relació amb la pàtria que es formula durant el romanticisme europeu, vaig considerar que agafar aquesta lectura de l’estanteria per començar-la de camí a París era una gran idea.
“La nostàlgia” és un d’aquells llibres que et fan rumiar i això no pot sortir mai malament. Ja al llarg de tot el primer capítol, el meu cap no parava de maquinar sobre la meva relació amb la nostàlgia i de repassar mentalment una conversa llarguíssima que vaig tenir amb la Bruna sobre el nostre futur i el fet de viure lluny (de Catalunya), però seguir-hi connectades(?) a través de la nostra feina o projectes professionals.
Tanmateix, a mesura que anava llegint cada cop em semblava més descafeïnat o, simplement, que deixava una mica a desitjar. A veure, interessant és, però, a la vegada, les reflexions em semblaven més aviat anàlisi i prou i, doncs, a vegades sentia que no em deia gaire res. De fet, parlant-ne amb l’Anna (o la Zoe, ara no ho recordo hhahah) em va preguntar si era una mica la sensació que ens havia deixat a més d’una l’assaig “El temps de la promesa” de la Marina Garcés, i crec que és exactament això.
Bé, per no haver dit gran cosa, quin rotllàs…
Acabo destacant, però, que amb assajos d’aquesta mena, sempre penso que seria de mi si no hagués triat estudiar filologia o haver fet l’humanístic!!
En dies de reflexió sobre els Erasmus (el que no faré, els que ja estan fent i els que faran), de trobar a faltar —massa— aquells amics que viuen fora durant la setmana i només tinc oportunitat de veure el cap de setmana, de pensar constantment que el temps passa volant, de reflexions constants sobre el meu futur i de classes de literatura en què comentem i entenem la nova relació amb la pàtria que es formula durant el romanticisme europeu, vaig considerar que agafar aquesta lectura de l’estanteria per començar-la de camí a París era una gran idea.
“La nostàlgia” és un d’aquells llibres que et fan rumiar i això no pot sortir mai malament. Ja al llarg de tot el primer capítol, el meu cap no parava de maquinar sobre la meva relació amb la nostàlgia i de repassar mentalment una conversa llarguíssima que vaig tenir amb la Bruna sobre el nostre futur i el fet de viure lluny (de Catalunya), però seguir-hi connectades(?) a través de la nostra feina o projectes professionals.
Tanmateix, a mesura que anava llegint cada cop em semblava més descafeïnat o, simplement, que deixava una mica a desitjar. A veure, interessant és, però, a la vegada, les reflexions em semblaven més aviat anàlisi i prou i, doncs, a vegades sentia que no em deia gaire res. De fet, parlant-ne amb l’Anna (o la Zoe, ara no ho recordo hhahah) em va preguntar si era una mica la sensació que ens havia deixat a més d’una l’assaig “El temps de la promesa” de la Marina Garcés, i crec que és exactament això.
Bé, per no haver dit gran cosa, quin rotllàs…
Acabo destacant, però, que amb assajos d’aquesta mena, sempre penso que seria de mi si no hagués triat estudiar filologia o haver fet l’humanístic!!
December 20, 2020
Boym’un nostaljinin geleceği gibi kapsamlı olmasada güzel bir kitap...
January 30, 2019
Kendime çok sorduğum ve hala cevabını bulamadığım bir soru var: benim evim neresi? Belki de benim hiç bir evim olmayacak. Melankolik bir cevap gibi görünsede aslında değil. Kitap bana farklı bir fikir verdi. Tezimde de üstü kapalı aradığım bir cevap. Ev kavramı herkes için geçerli midir? toplumların varlıklarını yerleşik bir düzene ve kurallar çerçevesinde kurmasına borçlu olduğu bir tavır vardır ya herkesin bir eve aileye ihtiyacı olduğu fikri çok mutlaklaştırılmış bir fikirdir bana göre. Bazı insanlar köksüzdür bazıları sonradan köksüzleşir bazıları da köklerinden zorla koparılır. Ben bunlardan ilkine giriyorum sanırım. Ama nostalji hissini yaşamaz mı köksüz insanlar da? Eve dönüş? Hiç görmediğin gitmediğin bir yerde de olsa evin hiç anlamlandıramadığın bir özlem hissi olmaz mı? Ev, aidiyet, geri dönüş, eskiyi tanıdık olanı özlemek!! Yazar Çok meşhur kahraman Odeysseus, Aenas ve özellikle de dil sürgünü olarak Arendth bağlamında nostaljiyi, sürgün halini, geriye dönüşe, eve duyulan özlemi tartışıyor. Farklı okumalara açık bir metin.ince bir kitap ama yoğun bir anlatısı var. Kelimeler o kelimelere yüklenen anlamlar da konuyu hem daha girift ama hemde bir yandan daha dikkatli okumayı gerektiriyor. Konuya ilgi duyanlar ve akademik cümlelere aşina olanlar için oldukça keyifli bir okuma deneyimi olabilir :)
December 8, 2021
Puanım 4/5 (%76/100)
Çok beklentim yoktu sadece başlıkta Odysseus geçiyor diye aldığım bir kitaptı. Buna rağmen beklediğimden daha iyiydi. Aslında başlıkta Odysseus demeseydi bile nostalji ve eve dönüş temalarından bahsedildiğinde otomatik olarak Homeros beklerdim. Yazar önce kendi hayatından örnek vererek başlıyor ve eve dönüş, özlem ve nostalji gibi konulardan bahsediyor. Bu konulardan bahsederken bol bol referans yapıyor ve kelimelerin kökeninden de bahsediyor. Kitap zaten bir deneme olarak geçiyor ve ilerideki bölümlerde de başlıktan da görüldüğü gibi Odysseus, Aeneas ve Arendt'den bahsediyor. İlk ikisi hakkında bilgim olduğu için çok yeni şey öğrendiğimi söyleyemem fakat Arendt daha önceden girmek istediğim vazgeçtiğim bir şeydi. O yüzden örneklerle bu kadar açık şekilde açıklanmasını sevdim. Genel olarak güzel bir kitaptı fakat deneme okumayı sevmiyorsanız yorabilir bazı kişileri.
Çok beklentim yoktu sadece başlıkta Odysseus geçiyor diye aldığım bir kitaptı. Buna rağmen beklediğimden daha iyiydi. Aslında başlıkta Odysseus demeseydi bile nostalji ve eve dönüş temalarından bahsedildiğinde otomatik olarak Homeros beklerdim. Yazar önce kendi hayatından örnek vererek başlıyor ve eve dönüş, özlem ve nostalji gibi konulardan bahsediyor. Bu konulardan bahsederken bol bol referans yapıyor ve kelimelerin kökeninden de bahsediyor. Kitap zaten bir deneme olarak geçiyor ve ilerideki bölümlerde de başlıktan da görüldüğü gibi Odysseus, Aeneas ve Arendt'den bahsediyor. İlk ikisi hakkında bilgim olduğu için çok yeni şey öğrendiğimi söyleyemem fakat Arendt daha önceden girmek istediğim vazgeçtiğim bir şeydi. O yüzden örneklerle bu kadar açık şekilde açıklanmasını sevdim. Genel olarak güzel bir kitaptı fakat deneme okumayı sevmiyorsanız yorabilir bazı kişileri.
April 28, 2022
Köksüzleşme, nostalji, dil, vatan, eve dönüş, mitoloji gibi kafamı sürekli meşgul eden konular hakkında söylemek istediğim her şeyi söylemiş, kendim için çok doğru zamanda okudum (storytel'de dinledim). 1 puanı daha uzun olmadığı için biraz yüzeysel kalmasından ötürü kırıyorum.
“kökünden sökülme eğer geri dönme umudu olmadan gerçekleşirse, buna maruz kalan kişi bir sürgüne dönüşür... geri dönme arzusu olmadığı ya da kalmadığı zamansa (çünkü herkes bilir ki, kader olsun ya da olmasın, dünyanın düzenini değiştirmektense arzularını değiştirmek daha iyidir) kişi başka bir şekilde kök salan -ya da belki kök yerine başka bir şey seçen- bir göçmene dönüşür.”
“kökünden sökülme eğer geri dönme umudu olmadan gerçekleşirse, buna maruz kalan kişi bir sürgüne dönüşür... geri dönme arzusu olmadığı ya da kalmadığı zamansa (çünkü herkes bilir ki, kader olsun ya da olmasın, dünyanın düzenini değiştirmektense arzularını değiştirmek daha iyidir) kişi başka bir şekilde kök salan -ya da belki kök yerine başka bir şey seçen- bir göçmene dönüşür.”
May 30, 2020
Difficult read but worthwhile
There were jewels of ideas in the book but ultimately I had to constantly fight the text to get at them. It’s not ideal for anyone who is unused to reading dense academic texts which are infamous for not keeping readability in mind. It still gave me a lot to think about. 63/100
There were jewels of ideas in the book but ultimately I had to constantly fight the text to get at them. It’s not ideal for anyone who is unused to reading dense academic texts which are infamous for not keeping readability in mind. It still gave me a lot to think about. 63/100
July 4, 2024
Este libro me parece sugerente por el tema. En el modo de abordaje, siento que plantea algunas ideas generales sobre la nostalgia partiendo de tres ejemplos propuestos: Ulises, Eneas y Arendt. Sin embargo, los primeros dos son personajes de carácter literario-mitológico, mientras que Arendt es una pensadora contemporánea. Sentí que faltó establecer más puentes entre sus casos de análisis. Ahora bien, el eje desde el cual analiza la nostalgia es la patria, el territorio, el hogar y la lengua. No obstante, pensaría que existen otras experiencias que forman parte del sentimiento de nostalgia. Me habría gustado encontrarlas por lo menos mencionadas o sugeridas.
November 28, 2024
LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOKO LOKO DEMAIS!
GREGOS, ROMANOS, BASSO, TRISTEZA, CADE MEU TETO? QUEM TR EXCLUI NÃO É A LINGUA. SAO SEUS FALANTES. BELO
GREGOS, ROMANOS, BASSO, TRISTEZA, CADE MEU TETO? QUEM TR EXCLUI NÃO É A LINGUA. SAO SEUS FALANTES. BELO
December 1, 2018
Piccolo, ma intenso libro.
Analizza il tema della nostalgia prendendo in considerazione tre figure: Ulisse, Enea e Hannah Arendt. Il primo rappresente l'uomo nostalgico che vuole tornare a casa. Eppure, una volta tornato, scopre cos'era per davvero quel sentimento: un desiderio dell'altrove, un percepirsi a casa soltanto in viaggio.
Enea, invece, non è colui che viaggia per tornare, ma colui che è esiliato da una patria nella quale non potrà più tornare. Enea è il fondatore: la casa non è più qualcosa di passato, bensì di futuro, in quanto dimora ancora da costruire. Inoltre, Enea è colui che abbandona la sua vecchia lingua per abbracciare quella nuova: l'esilio è un cambio di casa che diventa anche un cambio di identità. Ciononostante, C. afferma che in questa storia alberga la particolarità dei romani: mentre i greci erano fin troppo legati alla propria lingua, i romani, da sempre, hanno oscillato tra la loro lingua e quella dei popoli conquistati. Questo essere tra due lingue introduce la terza figura, quella di Arendt, la quale ha vissuto da esiliata negli USA. Qui, però, non ha mai abbandonato la lingua materna: il tedesco. Ella mostra come la lingua non sia legata né a un suolo, né a un popolo: esiste una storia gloriosa della lingua tedesca, nonostante il popolo tedesco sia stato, in quegli anni, colpito dal nazismo. Attraverso l'esilio, Arendt entra in contatto con altre lingue, restando attaccata alla propria lingua: la nostalgia, allora, diventa la consapevolezza che si può essere radicati nella propria lingua soltanto accettando di essere messi a confronto sempre con altre lingue. Le altre lingue ci mostrano come la propria lingua non è il logos, e che esistono altre strutture e altri modi di vedere il mondo. Quindi, la nostalgia di Arendt è quella di un mondo unito, fatto di plurilinguismo, e non quella dell'attaccamento a un luogo specifico.
Analizza il tema della nostalgia prendendo in considerazione tre figure: Ulisse, Enea e Hannah Arendt. Il primo rappresente l'uomo nostalgico che vuole tornare a casa. Eppure, una volta tornato, scopre cos'era per davvero quel sentimento: un desiderio dell'altrove, un percepirsi a casa soltanto in viaggio.
Enea, invece, non è colui che viaggia per tornare, ma colui che è esiliato da una patria nella quale non potrà più tornare. Enea è il fondatore: la casa non è più qualcosa di passato, bensì di futuro, in quanto dimora ancora da costruire. Inoltre, Enea è colui che abbandona la sua vecchia lingua per abbracciare quella nuova: l'esilio è un cambio di casa che diventa anche un cambio di identità. Ciononostante, C. afferma che in questa storia alberga la particolarità dei romani: mentre i greci erano fin troppo legati alla propria lingua, i romani, da sempre, hanno oscillato tra la loro lingua e quella dei popoli conquistati. Questo essere tra due lingue introduce la terza figura, quella di Arendt, la quale ha vissuto da esiliata negli USA. Qui, però, non ha mai abbandonato la lingua materna: il tedesco. Ella mostra come la lingua non sia legata né a un suolo, né a un popolo: esiste una storia gloriosa della lingua tedesca, nonostante il popolo tedesco sia stato, in quegli anni, colpito dal nazismo. Attraverso l'esilio, Arendt entra in contatto con altre lingue, restando attaccata alla propria lingua: la nostalgia, allora, diventa la consapevolezza che si può essere radicati nella propria lingua soltanto accettando di essere messi a confronto sempre con altre lingue. Le altre lingue ci mostrano come la propria lingua non è il logos, e che esistono altre strutture e altri modi di vedere il mondo. Quindi, la nostalgia di Arendt è quella di un mondo unito, fatto di plurilinguismo, e non quella dell'attaccamento a un luogo specifico.
April 25, 2016
"Rather than cultivating roots, I would cultivate the elsewhere, a world that
does not close itself off, full of the “likes” of us, all different—like us, not
like us. When are we ever at home? When we are welcomed, we ourselves along
with those who are close to us, together with our language, our languages."
Engaging, little meditation on home, belonging, language and mother tongue.
does not close itself off, full of the “likes” of us, all different—like us, not
like us. When are we ever at home? When we are welcomed, we ourselves along
with those who are close to us, together with our language, our languages."
Engaging, little meditation on home, belonging, language and mother tongue.
January 15, 2024
I loved the first essay about nostalgia, Ulysses and the author’s sense of home. It had original ideas and a distinct voice. The second essay was boring. The third about Hanna Arendt’s concept of the mother tongue did not bring much to Arendt’s original thought imo.
January 17, 2021
hepimiz sürgünüz!
April 22, 2022
Interesante ensayo sobre la nostalgia y el exilio en la historia y en la filosofía. Profundo, erudito y complejo en muchas ocasiones.
dnf
April 22, 2022Der Ansatzes des Buches gefiel mir vorab schon, jedoch liest sich das Buch SEHR akademisch, was mich leider garnicht packen konnte, und mir auch nicht den erhofften Inhalt gab.
November 4, 2025
"Herkes annesinin ölümlü olduğunu bilir ama evinin ölümlü olduğunu bilmez."
İnsan ne zaman evindedir?
Barbara Cassin bu soruyu kitaptam tam üç kez sordu bana. Her seferinde içim sızladı benim de; düşündüm, ne zaman ve nasıl evimizde hissediyoruz gerçekten? Bir mübadil torunu gezgin olarak kendimi hem Trakya'da evimde hissediyorum hem de bazı başka topraklarda. Eskiden çok aşık olduğum, ait hissettiğim topraklarla da arama kara kedilerin girdiğini görüyorum sonra. Ev kavramı zamanla, deneyimlerle de şekilleniyor belli ki.
Notos: Dönüş
Algos: Acı
Nostalji geri dönüş acısıdır!
Bu yıl başladığım Homeros okumalarıma ilaç gibi geldi bu kitap. Odessa tam da nostaljinin şiiridir.
"Vatan yerine, tek bir vatanın yerine dilin kendisine sahip olmak.."
Etimoloji, mitoloji, felsefe, gitmek, kalmak, göçmek, ana dil, adalar, yolculuklar, Vergilius, Homeros, nostalji, köklenmek...
Bu konularda sonsuza dek konuşabilir, birlikte dertleş/nebiliriz Barbara Cassin.
İnsan ne zaman evindedir?
Barbara Cassin bu soruyu kitaptam tam üç kez sordu bana. Her seferinde içim sızladı benim de; düşündüm, ne zaman ve nasıl evimizde hissediyoruz gerçekten? Bir mübadil torunu gezgin olarak kendimi hem Trakya'da evimde hissediyorum hem de bazı başka topraklarda. Eskiden çok aşık olduğum, ait hissettiğim topraklarla da arama kara kedilerin girdiğini görüyorum sonra. Ev kavramı zamanla, deneyimlerle de şekilleniyor belli ki.
Notos: Dönüş
Algos: Acı
Nostalji geri dönüş acısıdır!
Bu yıl başladığım Homeros okumalarıma ilaç gibi geldi bu kitap. Odessa tam da nostaljinin şiiridir.
"Vatan yerine, tek bir vatanın yerine dilin kendisine sahip olmak.."
Etimoloji, mitoloji, felsefe, gitmek, kalmak, göçmek, ana dil, adalar, yolculuklar, Vergilius, Homeros, nostalji, köklenmek...
Bu konularda sonsuza dek konuşabilir, birlikte dertleş/nebiliriz Barbara Cassin.
June 28, 2025
Comprei este livro n' A Feira do Livro, que foi na Praça Charles Miller, em São Paulo em 2025. É editado por uma editora que não conhecia, a Quina. Enquanto estava pesquisando sobre bolsonarismo na tese de doutorado, a nostalgia foi um assunto que tive de pesquisar. Mas este livro parece que não dá conta do fenômeno social da nostalgia. A autora está mais preocupada com a origem da palavra e suas implicações literárias (na Odisseia e nas Metamorfoses) e na obra de Hannah Arendt. Faz sentido quando sabemos que Barbara Cassin é um filósofa que também é filóloga, ou seja, pesquisa a origem das expressões. Mas essa guinada naquilo que pensava que ia encontrar no livro me decepcionou bastante, achei frustrante, porque esperava outra coisa do livro. Então, este não gostei da leitura.
March 14, 2025
«öyleyse eve dönmek budur:
ardında anne babamızın cesetlerini bırakmak,
hiç görmediğimiz bir şehrin yıkıntılarında tökezlemek;
daha önce hiç bilmediğimiz bir şehre veya ülkeye gelmek;
bizim olmayacak bir geçmişin kalıntılarını selamlamak.
Ve buna rağmen evimizdeyizdir.
Amerika’dan gelen biri için Ingiltere’nin zaten Avrupa olması yüzünden değil sadece.
Çünkü masum kurbanların yenik düştüğü her yerde evimizdeyizdir.
Avrupalı kimdir?
Avrupa’ya nostalji duyan kişidir.»
Bu ve bu gibi birçok alıntı, temel olarak da 3 kaynak noktadan hareket eden, dönmek ..evi özlemek …ev neresi?? gibi sorular sorduran ve düşünen bir kitap.
Şu sıralar üstüne çok kafa yorduğum için de iyi geldi.
Oruç arıoba demişti ya
“Yerim neresi bileceğim, yolum neresi bulacağım.”
Evet.
ardında anne babamızın cesetlerini bırakmak,
hiç görmediğimiz bir şehrin yıkıntılarında tökezlemek;
daha önce hiç bilmediğimiz bir şehre veya ülkeye gelmek;
bizim olmayacak bir geçmişin kalıntılarını selamlamak.
Ve buna rağmen evimizdeyizdir.
Amerika’dan gelen biri için Ingiltere’nin zaten Avrupa olması yüzünden değil sadece.
Çünkü masum kurbanların yenik düştüğü her yerde evimizdeyizdir.
Avrupalı kimdir?
Avrupa’ya nostalji duyan kişidir.»
Bu ve bu gibi birçok alıntı, temel olarak da 3 kaynak noktadan hareket eden, dönmek ..evi özlemek …ev neresi?? gibi sorular sorduran ve düşünen bir kitap.
Şu sıralar üstüne çok kafa yorduğum için de iyi geldi.
Oruç arıoba demişti ya
“Yerim neresi bileceğim, yolum neresi bulacağım.”
Evet.
December 1, 2024
Ótimo ensaio sobre a nostalgia. A parisiense Barbara Cassin inicia a reflexão com um questionamento: porque sente nostalgia da Córsega, um local onde não tem raízes? A partir daí, com base na Odisseia, na Eneida e em fragmentos da obra de Hannah Arendt, a autora aborda as diversas formas possíveis de nostalgia: Ulisses quer voltar à terra natal; Eneias, exilado, precisa fundar uma nova cidade; Arendt se abriga na língua alemã. Contra o entendimento tradicional, Cassin defende a existência de “raízes aéreas”, visto que nossa casa, da qual sentimos nostalgia, é sempre o lugar que nos acolhe. Excelente.
August 16, 2024
giga boring
November 13, 2024
Reflexions interessants, però m’ha faltat profunditat en el tema.
March 4, 2025
haşa o beni yorumlasın
March 5, 2025
Moruk kasma ya
Displaying 1 - 30 of 56 reviews