What do you think?
Rate this book
Kronos
Legenda staje się prawdą
Największe wydarzenie literackie XXI wieku
Legendy i plotki o tym tekście krążyły od wielu lat, ale dostęp do manuskryptu miało niewielu. Teraz Kronos, prywatny dziennik Witolda Gombrowicza, w końcu trafia do szerszej publiczności!
Zapiski, sporządzane przez Gombrowicza w ciągu kilkudziesięciu lat, mają charakter bardzo prywatny, nierzadko intymny. Pisarz próbuje w nich zrekonstruować czas miniony i przyjrzeć się własnemu życiu jako chronologicznej serii zdarzeń. Powstało w ten sposób szczególne kalendarium, ukazujące całe życie artysty w jego złożoności.
Czy Kronos jest ostatnim przesłaniem? Ostatnią prowokacją genialnego pisarza? A może dowodem na zwycięstwo z Formą?
Lektura Kronosu z pewnością wpłynie na interpretację tak znanych utworów Witolda Gombrowicza jak Trans-Atlantyk, Pornografia, czy w końcu Dziennik, którego Kronos jest swoistym uzupełnieniem, a pod wieloma względami także całkowitym przeciwieństwem.
Prace nad Kronosem trwały kilka lat - od manuskryptu, przez liczne wersje próbne zapisu tekstu po obudowanie go komentarzami przyjaznymi dla czytelnika. Od początku wiedzieliśmy, z jakim wyzwaniem edytorskim przyjdzie nam się zmierzyć. Stworzyliśmy duży zespół pod kierunkiem wybitnego znawcy twórczości Gombrowicza prof. Jerzego Jarzębskiego, w stałej konsultacji z Panią Ritą Gombrowicz, która przez ten czas wielokrotnie gościła w Krakowie i pomagała w odcyfrowywaniu rękopisu. Podczas wszystkich prac edytorskich nieocenioną pomocą byli dla nas konsultanci, m.in. Klementyna Suchanow, Zdzisław Łapiński, Wojciech Karpiński, Henryk Markiewicz.
Dodatkową trudnością było utrzymanie prac nad taką szczególną książką w dyskrecji, spadkobierczyni, a wydawca doskonale to rozumiał – pragnęła uniknąć przyjęcia i lektury tekstu Gombrowicza na poziomie skandalu. Mamy nadzieję, że tak przygotowana edycja Kronosu pozwoli zobaczyć go w całej jego wyjątkowości, złożoności, a zarazem da satysfakcję z lektury.
Największe wydarzenie literackie XXI wieku
Legendy i plotki o tym tekście krążyły od wielu lat, ale dostęp do manuskryptu miało niewielu. Teraz Kronos, prywatny dziennik Witolda Gombrowicza, w końcu trafia do szerszej publiczności!
Zapiski, sporządzane przez Gombrowicza w ciągu kilkudziesięciu lat, mają charakter bardzo prywatny, nierzadko intymny. Pisarz próbuje w nich zrekonstruować czas miniony i przyjrzeć się własnemu życiu jako chronologicznej serii zdarzeń. Powstało w ten sposób szczególne kalendarium, ukazujące całe życie artysty w jego złożoności.
Czy Kronos jest ostatnim przesłaniem? Ostatnią prowokacją genialnego pisarza? A może dowodem na zwycięstwo z Formą?
Lektura Kronosu z pewnością wpłynie na interpretację tak znanych utworów Witolda Gombrowicza jak Trans-Atlantyk, Pornografia, czy w końcu Dziennik, którego Kronos jest swoistym uzupełnieniem, a pod wieloma względami także całkowitym przeciwieństwem.
Prace nad Kronosem trwały kilka lat - od manuskryptu, przez liczne wersje próbne zapisu tekstu po obudowanie go komentarzami przyjaznymi dla czytelnika. Od początku wiedzieliśmy, z jakim wyzwaniem edytorskim przyjdzie nam się zmierzyć. Stworzyliśmy duży zespół pod kierunkiem wybitnego znawcy twórczości Gombrowicza prof. Jerzego Jarzębskiego, w stałej konsultacji z Panią Ritą Gombrowicz, która przez ten czas wielokrotnie gościła w Krakowie i pomagała w odcyfrowywaniu rękopisu. Podczas wszystkich prac edytorskich nieocenioną pomocą byli dla nas konsultanci, m.in. Klementyna Suchanow, Zdzisław Łapiński, Wojciech Karpiński, Henryk Markiewicz.
Dodatkową trudnością było utrzymanie prac nad taką szczególną książką w dyskrecji, spadkobierczyni, a wydawca doskonale to rozumiał – pragnęła uniknąć przyjęcia i lektury tekstu Gombrowicza na poziomie skandalu. Mamy nadzieję, że tak przygotowana edycja Kronosu pozwoli zobaczyć go w całej jego wyjątkowości, złożoności, a zarazem da satysfakcję z lektury.
460 pages, Hardcover
First published May 23, 2013
16 people are currently reading
302 people want to read
About the author
Witold Gombrowicz
111 books1,021 followersGombrowicz was born in Małoszyce, in Congress Poland, Russian Empire to a wealthy gentry family. He was the youngest of four children of Jan and Antonina (née Kotkowska.) In 1911 his family moved to Warsaw. After completing his education at Saint Stanislaus Kostka's Gymnasium in 1922, he studied law at Warsaw University (in 1927 he obtained a master’s degree in law.) Gombrowicz spent a year in Paris where he studied at the Institut des Hautes Etudes Internationales; although he was less than diligent in his studies his time in France brought him in constant contact with other young intellectuals. He also visited the Mediterranean.
When he returned to Poland he began applying for legal positions with little success. In the 1920s he started writing, but soon rejected the legendary novel, whose form and subject matter were supposed to manifest his 'worse' and darker side of nature. Similarly, his attempt to write a popular novel in collaboration with Tadeusz Kępiński turned out to be a failure. At the turn of the 20's and 30's he started to write short stories, which were later printed under the title Memoirs Of A Time Of Immaturity. From the moment of this literary debut, his reviews and columns started appearing in the press, mainly in the Kurier Poranny (Morning Courier). He met with other young writers and intellectuals forming an artistic café society in Zodiak and Ziemiańska, both in Warsaw. The publication of Ferdydurke, his first novel, brought him acclaim in literary circles.
Just before the outbreak of the Second World War, Gombrowicz took part in the maiden voyage of the Polish cruise liner, Chrobry, to South America. When he found out about the outbreak of war in Europe, he decided to wait in Buenos Aires till the war was over, but was actually to stay there until 1963 — often, especially during the war, in great poverty.
At the end of the 1940s Gombrowicz was trying to gain a position among Argentine literary circles by publishing articles, giving lectures in Fray Mocho café, and finally, by publishing in 1947 a Spanish translation of Ferdydurke written with the help of Gombrowicz’s friends, among them Virgilio Piñera. Today, this version of the novel is considered to be a significant literary event in the history of Argentine literature; however, when published it did not bring any great renown to the author, nor did the publication of Gombrowicz’s drama Ślub in Spanish (The Wedding, El Casamiento) in 1948. From December 1947 to May 1955 Gombrowicz worked as a bank clerk in Banco Polaco, the Argentine branch of PeKaO SA Bank. In 1950 he started exchanging letters with Jerzy Giedroyc and from 1951 he started having works published in the Parisian journal Culture, where, in 1953, fragments of Dziennik (Diaries) appeared. In the same year he published a volume of work which included the drama Ślub (The Wedding) and the novel Trans-Atlantyk, where the subject of national identity on emigration was controversially raised. After October 1956 four books written by Gombrowicz appeared in Poland and they brought him great renown despite the fact that the authorities did not allow the publication of Dziennik (Diaries), and later organized
When he returned to Poland he began applying for legal positions with little success. In the 1920s he started writing, but soon rejected the legendary novel, whose form and subject matter were supposed to manifest his 'worse' and darker side of nature. Similarly, his attempt to write a popular novel in collaboration with Tadeusz Kępiński turned out to be a failure. At the turn of the 20's and 30's he started to write short stories, which were later printed under the title Memoirs Of A Time Of Immaturity. From the moment of this literary debut, his reviews and columns started appearing in the press, mainly in the Kurier Poranny (Morning Courier). He met with other young writers and intellectuals forming an artistic café society in Zodiak and Ziemiańska, both in Warsaw. The publication of Ferdydurke, his first novel, brought him acclaim in literary circles.
Just before the outbreak of the Second World War, Gombrowicz took part in the maiden voyage of the Polish cruise liner, Chrobry, to South America. When he found out about the outbreak of war in Europe, he decided to wait in Buenos Aires till the war was over, but was actually to stay there until 1963 — often, especially during the war, in great poverty.
At the end of the 1940s Gombrowicz was trying to gain a position among Argentine literary circles by publishing articles, giving lectures in Fray Mocho café, and finally, by publishing in 1947 a Spanish translation of Ferdydurke written with the help of Gombrowicz’s friends, among them Virgilio Piñera. Today, this version of the novel is considered to be a significant literary event in the history of Argentine literature; however, when published it did not bring any great renown to the author, nor did the publication of Gombrowicz’s drama Ślub in Spanish (The Wedding, El Casamiento) in 1948. From December 1947 to May 1955 Gombrowicz worked as a bank clerk in Banco Polaco, the Argentine branch of PeKaO SA Bank. In 1950 he started exchanging letters with Jerzy Giedroyc and from 1951 he started having works published in the Parisian journal Culture, where, in 1953, fragments of Dziennik (Diaries) appeared. In the same year he published a volume of work which included the drama Ślub (The Wedding) and the novel Trans-Atlantyk, where the subject of national identity on emigration was controversially raised. After October 1956 four books written by Gombrowicz appeared in Poland and they brought him great renown despite the fact that the authorities did not allow the publication of Dziennik (Diaries), and later organized
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
June 8, 2013
Zaczyna się zliczaniem chłopców i dziewczynek, kończy zliczaniem leków i chorób. Intymny notatnik przypomina wydruk postów z facebooka czy twittera. Znakomita praca edytorska zdecydowanie ułatwia odczytanie.
Read
June 24, 2023Niesamowite przeżycie, być tak blisko Gombrowicza
February 11, 2018
"W ten sposób po raz pierwszy otworzyłyśmy notatki, zamknięte w papierowej teczce w łososiowym kolorze, na której widniało napisane ręką Witolda dużymi literami: Kronos.
Były tam zapisane jego pięknym, regularnym pismem kartki firmowego papieru Bianco Połaci.
Przerzucałam duże pożółkłe karty. Patrzyłam, jak mija jego życie rok za rokiem. To było poruszające. Zagadka. Skarb" ~ Rita Gombrowicz
Ten fragment z przedmowy doskonale pokazuje czym ta książka jest- bardzo osobistym zapisem życia Gombrowicza. Dzięki tej publikacji możemy zajrzeć do najbardziej prywatnych zakątków życia artysty, jego życie opowiedziane jego słowami. Urywanymi, niekompletnymi i czasem niejasnymi zdaniami.
Wykonano wielką pracę w dodaniu ogromnej ilości przypisów, które znacząco rozjaśniły kontekst opisywanych wydarzeń.
Pozycją dla największych fanów pisarza.
Były tam zapisane jego pięknym, regularnym pismem kartki firmowego papieru Bianco Połaci.
Przerzucałam duże pożółkłe karty. Patrzyłam, jak mija jego życie rok za rokiem. To było poruszające. Zagadka. Skarb" ~ Rita Gombrowicz
Ten fragment z przedmowy doskonale pokazuje czym ta książka jest- bardzo osobistym zapisem życia Gombrowicza. Dzięki tej publikacji możemy zajrzeć do najbardziej prywatnych zakątków życia artysty, jego życie opowiedziane jego słowami. Urywanymi, niekompletnymi i czasem niejasnymi zdaniami.
Wykonano wielką pracę w dodaniu ogromnej ilości przypisów, które znacząco rozjaśniły kontekst opisywanych wydarzeń.
Pozycją dla największych fanów pisarza.
January 5, 2025
Skok na kasę i naruszenie prywatności.
June 27, 2020
C'est sûr que l'intérêt de ce livre vient plutôt des notes et références que du texte lui-même. La traductrice, Malgorzata Smorag-Goldberg, a fait un énorme travail pour rendre intelligible un monde très éloigné de mon contexte, celui de Gombrowitcz entouré par la diaspora polonaise vivant (exilée?) en Argentine.
Le monde de Gombrowitcz est défini par des prostituées (en Pologne), de la pédérastie (comme il l'appelle) en Argentine mais beaucoup d'écriture, correspondances, en particulier, des tribunes dans les journaux de la diaspora.
J'étais fasciné par ce monde foisonnant de culture: le nombre des magazines culturelles polonaises répertoriées dans ce livre est impressionnant.
Ce monde culturel a aussi ses règles, ses parti-pris. Gombrowicz enterre l'image de l'écrivain solitaire. Il est entouré des gens qui le soutiennent -financièrement, mais aussi par leurs connexions.
On trouve quelques riches industriels qui le prêtent de l'argent, des fondations culturelles, et humanitaires (la notre, celle dans laquelle je travaille, figurez-vous!). Bien sûr, tout cela n'est pas innocent; la politique joue son rôle. Des deux côtés. Ce sont les années 50 et 60, on est ou libéral capitaliste ou communiste.
J'ai noté un tas de noms (écrivains, essayistes, dramaturges, et critiques d'art et de lettres, polonais, argentins, uruguayens, etc...) que je n'aurai jamais eu la chance de croiser.
Ces artistes ont joué un rôle important dans la diffusion de l'œuvre de Gombrowitcz en Europe et en Amérique latine. En fait, ce livre, en quelque sorte, rend un hommage à la traduction. La traduction semble être un effort personnel, motivé par un désir de partage. Je pense que je comprends un peu plus ce qu'on veut dire par une traduction médiocre. Je trouve ce qualificatif un peu injuste. On fait de son mieux, des fois, pour pouvoir lancer un travail en dehors de son pays; on veut que ce travail capte l'attention de quelque éditeur qui va lui donner la place qu'il mérite, en investissant en une bonne édition de l'opus, en assurant la promotion. C'est un monde de connexions; on laisse un mot, une recommandation, on attire l'attention, et le tour est joué. L'œuvre promue prend ainsi et immédiatement une position culturo-politique: l'éditeur qui la promeut, la presse qui la critique, très vite l'œuvre devient captive d'un système. J'ai trouvé ça fascinant à découvrir, à travers les notes et références et non pas à travers le texte.
Reste Gombrowitcz. Ce livre ne me permet pas de juger l'œuvre mais l'homme. Il parait qu'il a dit à Rita, sa femme, de prendre Kronos (et non pas son journal) au cas où -force majeure- elle devait filer de la maison. Je l'ai trouvé bizarre. Il quitte la Pologne, ne revient plus, et regarde, de très loin, ses proches mourir. Ils sont à peine évoqués dans Kronos. Le livre reflète plutôt ses ennuis financiers, littéraires (la diffusion et la réception de son oeuvre, en particulier) et érotiques. Mais c'est la chronique de sa santé qui m'a le plus bouleversé. Il avait l'habitude de faire un résumé à la fin de chaque année et même si, quatre ans avant sa mort, il marque, comme en sous-titre, "La dernière?", il vit toujours en déni de réalité, et considère, quelque six mois avant sa mort, que sa santé allait plutôt bien. C'est l'arrêt trop brutal de Kronos qui m'a le plus choqué et qui m'a fait revenir en arrière pour conclure qu'il vivait un peu dans le déni.
Pour conclure, je pense qu'il n'a pas su apprécier sa femme, Rita Labrosse. Est-ce peut-être parce qu'il a toujours été homosexuel et qu'il a forcé une hétérosexualité qu'il ne connaissait pas, sauf à travers les prostituées ou les rencontres vite faites? Je le pense; en tout cas, Kronos ne permet pas de faire une conclusion nette à ce sujet. Reste quand même qu'il trouvait Rita hystérique, de mauvaise humeur et dépressive. Cela dit, et puisqu'on sait l'énorme travail que Rita a fait pour ressusciter précisément Kronos, est-ce qu'il n'y avait pas aucun indice, pendant leur vie en couple, pour permettre à Gombrowitcz de faire une petite mention du soutien de sa femme pour sa carrière de grand écrivain?
Le monde de Gombrowitcz est défini par des prostituées (en Pologne), de la pédérastie (comme il l'appelle) en Argentine mais beaucoup d'écriture, correspondances, en particulier, des tribunes dans les journaux de la diaspora.
J'étais fasciné par ce monde foisonnant de culture: le nombre des magazines culturelles polonaises répertoriées dans ce livre est impressionnant.
Ce monde culturel a aussi ses règles, ses parti-pris. Gombrowicz enterre l'image de l'écrivain solitaire. Il est entouré des gens qui le soutiennent -financièrement, mais aussi par leurs connexions.
On trouve quelques riches industriels qui le prêtent de l'argent, des fondations culturelles, et humanitaires (la notre, celle dans laquelle je travaille, figurez-vous!). Bien sûr, tout cela n'est pas innocent; la politique joue son rôle. Des deux côtés. Ce sont les années 50 et 60, on est ou libéral capitaliste ou communiste.
J'ai noté un tas de noms (écrivains, essayistes, dramaturges, et critiques d'art et de lettres, polonais, argentins, uruguayens, etc...) que je n'aurai jamais eu la chance de croiser.
Ces artistes ont joué un rôle important dans la diffusion de l'œuvre de Gombrowitcz en Europe et en Amérique latine. En fait, ce livre, en quelque sorte, rend un hommage à la traduction. La traduction semble être un effort personnel, motivé par un désir de partage. Je pense que je comprends un peu plus ce qu'on veut dire par une traduction médiocre. Je trouve ce qualificatif un peu injuste. On fait de son mieux, des fois, pour pouvoir lancer un travail en dehors de son pays; on veut que ce travail capte l'attention de quelque éditeur qui va lui donner la place qu'il mérite, en investissant en une bonne édition de l'opus, en assurant la promotion. C'est un monde de connexions; on laisse un mot, une recommandation, on attire l'attention, et le tour est joué. L'œuvre promue prend ainsi et immédiatement une position culturo-politique: l'éditeur qui la promeut, la presse qui la critique, très vite l'œuvre devient captive d'un système. J'ai trouvé ça fascinant à découvrir, à travers les notes et références et non pas à travers le texte.
Reste Gombrowitcz. Ce livre ne me permet pas de juger l'œuvre mais l'homme. Il parait qu'il a dit à Rita, sa femme, de prendre Kronos (et non pas son journal) au cas où -force majeure- elle devait filer de la maison. Je l'ai trouvé bizarre. Il quitte la Pologne, ne revient plus, et regarde, de très loin, ses proches mourir. Ils sont à peine évoqués dans Kronos. Le livre reflète plutôt ses ennuis financiers, littéraires (la diffusion et la réception de son oeuvre, en particulier) et érotiques. Mais c'est la chronique de sa santé qui m'a le plus bouleversé. Il avait l'habitude de faire un résumé à la fin de chaque année et même si, quatre ans avant sa mort, il marque, comme en sous-titre, "La dernière?", il vit toujours en déni de réalité, et considère, quelque six mois avant sa mort, que sa santé allait plutôt bien. C'est l'arrêt trop brutal de Kronos qui m'a le plus choqué et qui m'a fait revenir en arrière pour conclure qu'il vivait un peu dans le déni.
Pour conclure, je pense qu'il n'a pas su apprécier sa femme, Rita Labrosse. Est-ce peut-être parce qu'il a toujours été homosexuel et qu'il a forcé une hétérosexualité qu'il ne connaissait pas, sauf à travers les prostituées ou les rencontres vite faites? Je le pense; en tout cas, Kronos ne permet pas de faire une conclusion nette à ce sujet. Reste quand même qu'il trouvait Rita hystérique, de mauvaise humeur et dépressive. Cela dit, et puisqu'on sait l'énorme travail que Rita a fait pour ressusciter précisément Kronos, est-ce qu'il n'y avait pas aucun indice, pendant leur vie en couple, pour permettre à Gombrowitcz de faire une petite mention du soutien de sa femme pour sa carrière de grand écrivain?
Read
August 3, 2023pierwsza ksiazka Gombrowicza, ktora byla na tyle intymna, ze pozwolila mi na wczucie sie w jego osobe. Niemniej jednak ilosc nazwisk i wszechobecny chaos sprawil, ze byla trudna w odbiorze. Plusy za dokladnie przypisy i obecnosc zdjec, ktore pozwolily mi zwizualizowac sobie jego rzeczywistosc. Pozostawiam bez oceny, wiem, ze wroce kiedys wiedzac wiecej.
February 7, 2017
You'll need more clues than the one contained in Kronos to read it (despite of the fact that a very good work has been made on the footnotes). Start by readings Cosmos, Pornography, diaries and maybe theater. If you are still interested and you like autobiography, Kronos is a good bet.
July 5, 2018
Diario? Parole appuntate, piuttosto. Ho trovato molto più interessanti note e immagini.
Kronos
Witold Gombrowicz
Traduzione: I. Salvatori
Curatore: F. M. Cataluccio
Editore: Il Saggiatore
Pagine: 386
Voto: 2/5
Kronos
Witold Gombrowicz
Traduzione: I. Salvatori
Curatore: F. M. Cataluccio
Editore: Il Saggiatore
Pagine: 386
Voto: 2/5
Read
April 29, 2022Zmusiłam się do 70 stron - koszmar (1/10 tylko za obrazki)
January 15, 2024
nikomu niepotrzebna ksiazka
January 28, 2024
Gombro jak Gombro, ale to nie ma racji bytu - z opisu: "Największe wydarzenie literackie XXI wieku", dajcie spokój...
June 10, 2013
Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Widać, że Gombrowicz nie był specjalnie zainteresowany publikowaniem tych zapisków. O dziwo w książce najważniejsze są przypisy przez co całość czyta się bardzo topornie. We wstępie małżonka Gombrowicza radzi, by zapoznać się także z Dziennikami, gdyż Kronos niejako je uzupełnia i sam nie tworzy jako takiej całości. Prawdopodobnie z tego powodu (nie czytałem Dzienników) czytanie wiązało się z pewnym trudem.
Niemniej Kronos jest książką godną polecenia. Dzięki niej można prześledzić życie Gombrowicza, jego podróż do Argentyny. Duża ilość zdjęć nie tylko ludzi, ale także miejsc w których przebywał/mieszkał autor pozwala niejako przeżywa c pewne wydarzenia razem z nim. Trzeba także wspomnieć o wielu intymnych wręcz informacjach, które miejscami zbliżają formę, którą posłużył się autor do pamiętnika.
Niemniej Kronos jest książką godną polecenia. Dzięki niej można prześledzić życie Gombrowicza, jego podróż do Argentyny. Duża ilość zdjęć nie tylko ludzi, ale także miejsc w których przebywał/mieszkał autor pozwala niejako przeżywa c pewne wydarzenia razem z nim. Trzeba także wspomnieć o wielu intymnych wręcz informacjach, które miejscami zbliżają formę, którą posłużył się autor do pamiętnika.
Read
October 13, 2014"Kronos sheds light on the tensions between a writer’s everyday life and his literary achievement. It is not an easy read but is full of relevant information for the literary historian or for special fans of Gombrowicz. The text is accompanied by a large number of photographs, many of them from the archives of Rita Gombrowicz." - George Gömöri, London
This book was reviewed in the September 2014 issue of World Literature Today. Read the full review by visiting our website: http://bit.ly/1qOTi9S
This book was reviewed in the September 2014 issue of World Literature Today. Read the full review by visiting our website: http://bit.ly/1qOTi9S
April 19, 2014
Spodziewałam się czegoś bardziej w stylu "Dzienników". To raczej suchy spis wydarzeń, atrakcyjny wyłącznie dla fanów autora, którzy dowiedzą się na przykład, że na swoje utrzymanie na obczyźnie Gombro zarabiał, robiąc plastikowe figurki z własnej manufaktury. A, no i że był z niego niezły ruchak (sic).
Niezwykle intymny i pozbawiony tabu. Rita dokonała niesamowitej rzeczy w przypisach, trzeba im czasem poświęcać więcej uwagi niż samemu Kronosowi.
Niezwykle intymny i pozbawiony tabu. Rita dokonała niesamowitej rzeczy w przypisach, trzeba im czasem poświęcać więcej uwagi niż samemu Kronosowi.
Read
February 2, 2017Pozycja dla pasjonatów i literaturoznawców - warto przeczytać jako appendix do Dzienników. Książka w ogóle nie broni się jako dzieło samodzielne - trzeba znać kontekst, bez tego to po prostu straszne nudy. Bardzo trudno ocenić ilością gwiazdek...
November 23, 2022
Kontrowersyjny dziennik Gombrowicza. Ciekawe co by powiedział, gdyby dowiedział się, że ktoś go opublikował? Rzuca nowe światło na życie autora
June 29, 2014
Nader to jest intymne, moim zdaniem.
Displaying 1 - 17 of 17 reviews