Een blik jodenkoeken

by Jessica Meijer

Iedereen treurde om zijn dood en het laatste woord over zijn leven zou nog lang niet zijn gezegd en geschreven.
Ik was toen tien en zat in groep zes.

De vader van Jessica Meijer overleed op zijn tweeënvijftigste verjaardag plotseling aan een hartaanval. Een ouder verliezen is op zichzelf al een aangrijpende gebeurtenis, maar omdat haar vader _ Ischa Meijer _ een bekende Nederlander was, bemoeide iedereen zich met zijn verleden en was er geen ruimte voor Jessica's verdriet. Boulimia werd het masker waarachter zij de gevoelens verborg die het gevolg waren van haar onthechte, joodse achtergrond, de kritische stem van haar moeder en de mediagekte rond de dood van haar vader.
Niemand had iets in de gaten.
Nu, achttien jaar later vertelt Jessica haar verhaal.

295 pages, Paperback

First published January 1, 2013

About the author

Jessica Meijer (1984) studeerde Nederlandse taal en cultuur en Nederlandse letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam.

Reviews

[Rowena Meijer · Rating 3 out of 5]

Mooi dat Jessica Meijer zo openhartig is over haar eetproblematiek en seksuele moraal. Toch vond ik het gedeelte over haar vader minder interessant, ook omdat ik niet bekend met hem ben. Las uiteindelijk lekker weg, maar ik het geen literair hoogstandje.

[Johanna]

Dit soort boeken kun je, vind ik, niet met "sterren" waarderen. Het is een heel persoonlijk verhaal en dat stemt tot nadenken. In mijn beleving is dit niet primair bedoeld als literair hoogstandje. En daarom geef ik het geen waardering, maar heb ik er zeker geen spijt van dat ik boek alsnog gelezen heb (het is besproken binnen de twitterleesclub Leestweeps, maar toen had ik nog niet de beschikking over het boek).

[Natasja Keller · Rating 1 out of 5]

Best aangrijpend deze problematiek maar ik vrees dat dit boek zonder bekende vader nooit uitgegeven was. Ontstijgt het gemiddelde ongepubliceerde dagboek niet.

[Diane · Rating 4 out of 5]

Een boek over rouwen om een vader terwijl het lijkt dat de rest van Nederland hem beter kent dan jijzelf. Het is een biografisch boek, Jessica schrijft van zich af hoe zij alles heeft beleeft en hoe ze een eetstoornis heeft ontwikkelt en overwonnen. Mooi geschreven, vanuit de ogen van een kind, tiener en later jongvolwassene.

[Hans Moerland · Rating 2 out of 5]

Gelezen als toetje bij de fraaie biografie die Annet Mooij schreef van Jessica's vader Ischa Meijer: "Alles gaat op vroeger terug". Het niveau daarvan wordt in "Een blik jodenkoeken" in de verste verte niet bereikt.

[Sel En Sam · Rating 1 out of 5]

Niet goed geschreven, wel interessant. Als je in Ischa Meyer geïnteresseerd bent, en in eetstoornissen bij pubermeisjes. (wat ik wel ben)

[Nicole Kuiper · Rating 2 out of 5]

Niet mijn soort boek. Een sterk begin en einde, tussendoor de reis vond ik een bijzonder uitstapje.

[Dirk Blom · Rating 4 out of 5]

Een inkijkje in een leven met boulimia. Intrigerend.

[Astrid · Rating 3 out of 5]

Het valt me op dat ik de laatste tijd iedere recensie wil beginnen met 'tsja' - ook deze weer. Ik geef meteen toe dat mijn interesse in dit boek meer voortkomt uit mijn eigen ingewikkelde relatie met eten, minder uit interesse voor de persoon Ischa Meijer of zijn dochter. Ik heb genoten van IM, nooit nagedacht over de gevolgen van zijn dood voor zijn dochter of de impact van zo'n boek over het leven van de vader die je niet echt goed gekend hebt op haar leven. Ik had daardoor meer verwacht van het deel dat handelt over haar boulimia. Pas in de laatste hoofdstukken gaat het hier echt over. Daarnaast vind ik het boek niet bijzonder goed geschreven. Zakelijk, waarbij ik het gevoel heb dat Jessica soms dingen schrijft die ze mogelijk niet zo voelt of waarvan ze het idee heeft dat ze deze moet voelen en zo moet schrijven. Het verhaal doet weinig met mij - het laat me vooral achter met vraagtekens en heel eerlijk gezegd ook met de vraag waarom juist dit boek gepubliceerd wordt, in een tijd waar uitgeverijen erg kritisch zijn op wat uitgegeven wordt of niet. Toch de achternaam? Ik weet het niet - misschien ben ik niet al te objectief. Lees het zelf maar - het is ook geen slecht boek. En voor de omvang hoef je het ook niet te laten :)

[Ysgrublaidd · Rating 3 out of 5]

Ik vind het moeilijk dit boek een waardering te geven. Uiteindelijk gekozen voor drie van de vijf sterren. Ik heb namelijk wel genoten van het boek. En voor wat het is is het een prima boek. Veel meer zat er volgens mij ook niet in.

Het verhaal is redelijk openhartig al komt het door de schrijfstijl soms wat koud over. Wat Jessica Meijer wil overbrengen komt wel over, maar volgens mij zit er veel meer gevoel achter die niet tot uitdrukking komt.

Verder vond ik het middenstuk (gedeelte over haar reis door Azië) op een gegeven moment wat langdradig worden. Het werd redelijk veel van hetzelfde. Dit benadrukt aan de ene kant wel haar probleem met boulimia en de daaruit voortvloeiende levensstijl en dat het over een lange periode stukje bij beetje veranderd, maar als lezer had ik op een gegeven moment wel het gevoel van: Nu weet ik het wel.

Het is haar eerste gepubliceerde werk en al zat er niet meer in bij dit verhaal, hopelijk weet ze met een nieuw boek meer uit haar capaciteiten te halen.

[Suzan (Suus Leest) · Rating 2 out of 5]

2.5 / 5 sterren

Ik vind het moeilijk om dit boek te beoordelen. Om te beginnen omdat het zó persoonlijk is, dat het 'slecht' voelt om er iets inhoudelijks over te zeggen. Toch wil ik dat even kort doen: het verhaal is boeiend en ontroerend, maar op momenten ook té meelijwekkend. Soms lijkt het alsof alles wat Jessica wil zeggen is: Oh, ik ben zo zielig. Ik snap dat ze het verhaal bijna haar hele leven aan bijna niemand heeft verteld, en dat ze in die periode nooit eraan gedacht heeft om zielig gevonden te worden, maar in dit boek lijkt het alsof ze achteraf vindt dat ze zielig was. Natuurlijk is dat ook wel zo, maar zo over jezelf denken is toch vreemd.
De manier waarop dit boek geschreven is, staat mij niet aan. De korte zinnetjes, het simplistische - het zal Meijer's smaak zijn, maar die van mij is het niet. Maar, omdat het een dagboek-achtige vibe creëert, voelt het alweer niet goed om hierover kritisch te zijn.

2.5 ster omdat ik het niet 3 sterren waard vind, maar ook niet slechts 2 sterren. Het is geen vervelend boek om te lezen, maar écht leuk is het ook niet.

[Sonja Star-de vries · Rating 4 out of 5]

Een blik jodenkoeken is het autobiografische verhaal van Jessica Meijer.
Wanneer ze 10 jaar oud is, overlijdt plotseling haar bekende vader Ischa Meijer met wie zij een hele goede band had. Ze kan dit ook als ze wat ouder wordt moeilijk verwerken.
Als 3 jaar later I.M. van Connie Palmen uitkomt, vindt ze dit ook alles behalve prettig omdat ze op de vreemdste momenten vragen krijgt over haar vader terwijl ze er zelf liever niet over praat.
Ze gaat haar gevoelens weg eten en als ze daardoor aankomt, steekt ze meerdere keren per dag haar vinger in haar keel. Dit gaat van kwaad tot erger en zo ontwikkelt zich een ernstige vorm van Boulimia.
Jessica Meijer heeft een prettige en vlotte schrijfstijl en ik ben benieuwd naar haar tweede boek.

[Jantine · Rating 3 out of 5]

Ik ben het helemaal eens met Astrid, kan er niets aan toevoegen. Het is een tsja.
Vanaf hoofdstuk 26 vond ik het verhaal beter worden. Intenser, dieper. Haar manier van schrijven is dan volwassener. Mooiere zinnen.
Dit gaat samen met de groei van de hoofdpersoon, de schrijfster.
Dat vind ik dan wel weer het mooie en bijzondere aan het boek.
De schrijfster is gewoon heel dicht bij zichzelf gebleven.
Haar relatie met haar moeder vind ik ontroerend. Zonder verwijten, prachtig hoe haar moeder de innerlijke criticus in Jessica weet om te buigen en haar rol in de ontwikkeling van die criticus daarmee erkent.

[Anneke · Rating 2 out of 5]

Tja, wat moet ik van dit boek vinden. Ik vraag me af of het ook uitgegeven zou zijn als de schrijfster niet de dochter van Ischa Meijer zou zijn geweest. Ik heb het gevoel dat dit boek een afsluiting van een therapie is - en dat hoeft op zichzelf niet per definitie een literair werk op te leveren. Schrijven is schrappen - bepaalde hoofdstukken hadden best wat korter gekund naar mijn smaak en het was wellicht een wat spannender verhaal geweest wanneer niet alles chronologisch verteld was geweest.

[Sharon Boersma · Rating 5 out of 5]

Kon het boek niet wegleggen. Aangrijpend verhaal om te lezen. Aanrader.