What do you think?
Rate this book
Die Frauen von Ithaka
Odysseus, der Herrliche, der Listenreiche, der Held des Trojanischen Kriegs, kehrt nach zwanzigjähriger Irrfahrt heim nach Ithaka. Doch niemand hat ihn vermisst. Auch Penelope nicht. Stattdessen hat sie mit ihren Freiern ein beneidenswert selbstbestimmtes Dasein geführt. Nun machen ihr Odysseus' Identitätskrise, sein Missmut und seine Eifersucht das Leben zur Hölle. Auch seinen Söhnen ist er unheimlich mit seiner übermächtigen Vergangenheit und all der Grausamkeit, die man ihm nachsagt. Kurz, das Familienleben ist keine Freude mehr - und bald findet sich der entzauberte Held allein in seinem Haus in Ithaka. Sándor Márai bürstet die antike Mythologie gegen den Strich und schenkt uns nicht nur einen Roman von messerscharfer Ironie, sondern präsentiert eine neue Facette seiner Erzählkunst. (2015-10-01)
- GenresFiction
412 pages, Hardcover
First published January 1, 1952
9 people are currently reading
120 people want to read
About the author
Sándor Márai
182 books1,228 followersSándor Márai (originally Sándor Károly Henrik Grosschmied de Mára) was a Hungarian writer and journalist.
He was born in the city of Kassa in Austria-Hungary (now Košice in Slovakia) to an old family of Saxon origin who had mixed with magyars through the centuries. Through his father he was a relative of the Ország-family. In his early years, Márai travelled to and lived in Frankfurt, Berlin, and Paris and briefly considered writing in German, but eventually chose his mother language, Hungarian, for his writings. He settled in Krisztinaváros, Budapest, in 1928. In the 1930s, he gained prominence with a precise and clear realist style. He was the first person to write reviews of the work of Kafka.
He wrote very enthusiastically about the Vienna Awards, in which Germany forced Czechoslovakia and Romania to give back part of the territories which Hungary lost in the Treaty of Trianon. Nevertheless, Márai was highly critical of the Nazis as such and was considered "profoundly antifascist," a dangerous position to take in wartime Hungary.
Marai authored forty-six books, mostly novels, and was considered by literary critics to be one of Hungary's most influential representatives of middle class literature between the two world wars. His 1942 book Embers (Hungarian title: A gyertyák csonkig égnek, meaning "The Candles Burn Down to the Stump") expresses a nostalgia for the bygone multi-ethnic, multicultural society of the Austro-Hungarian Empire, reminiscent of the works of Joseph Roth. In 2006 an adaptation of this novel for the stage, written by Christopher Hampton, was performed in London.
He also disliked the Communist regime that seized power after World War II, and left – or was driven away – in 1948. After living for some time in Italy, Márai settled in the city of San Diego, California, in the United States.
He continued to write in his native language, but was not published in English until the mid-1990s. Márai's Memoir of Hungary (1944-1948) provides an interesting glimpse of post World War II Hungary under Soviet occupation. Like other memoirs by Hungarian writers and statesmen, it was first published in the West, because it could not be published in the Hungary of the post-1956 Kádár era. The English version of the memoir was published posthumously in 1996. After his wife died, Márai retreated more and more into isolation. He committed suicide by a gunshot to his head in San Diego in 1989.
Largely forgotten outside of Hungary, his work (consisting of poems, novels, and diaries) has only been recently "rediscovered" and republished in French (starting in 1992), Polish, Catalan, Italian, English, German, Spanish, Portuguese, Czech, Danish, Icelandic, Korean, Dutch, and other languages too, and is now considered to be part of the European Twentieth Century literary canon.
He was born in the city of Kassa in Austria-Hungary (now Košice in Slovakia) to an old family of Saxon origin who had mixed with magyars through the centuries. Through his father he was a relative of the Ország-family. In his early years, Márai travelled to and lived in Frankfurt, Berlin, and Paris and briefly considered writing in German, but eventually chose his mother language, Hungarian, for his writings. He settled in Krisztinaváros, Budapest, in 1928. In the 1930s, he gained prominence with a precise and clear realist style. He was the first person to write reviews of the work of Kafka.
He wrote very enthusiastically about the Vienna Awards, in which Germany forced Czechoslovakia and Romania to give back part of the territories which Hungary lost in the Treaty of Trianon. Nevertheless, Márai was highly critical of the Nazis as such and was considered "profoundly antifascist," a dangerous position to take in wartime Hungary.
Marai authored forty-six books, mostly novels, and was considered by literary critics to be one of Hungary's most influential representatives of middle class literature between the two world wars. His 1942 book Embers (Hungarian title: A gyertyák csonkig égnek, meaning "The Candles Burn Down to the Stump") expresses a nostalgia for the bygone multi-ethnic, multicultural society of the Austro-Hungarian Empire, reminiscent of the works of Joseph Roth. In 2006 an adaptation of this novel for the stage, written by Christopher Hampton, was performed in London.
He also disliked the Communist regime that seized power after World War II, and left – or was driven away – in 1948. After living for some time in Italy, Márai settled in the city of San Diego, California, in the United States.
He continued to write in his native language, but was not published in English until the mid-1990s. Márai's Memoir of Hungary (1944-1948) provides an interesting glimpse of post World War II Hungary under Soviet occupation. Like other memoirs by Hungarian writers and statesmen, it was first published in the West, because it could not be published in the Hungary of the post-1956 Kádár era. The English version of the memoir was published posthumously in 1996. After his wife died, Márai retreated more and more into isolation. He committed suicide by a gunshot to his head in San Diego in 1989.
Largely forgotten outside of Hungary, his work (consisting of poems, novels, and diaries) has only been recently "rediscovered" and republished in French (starting in 1992), Polish, Catalan, Italian, English, German, Spanish, Portuguese, Czech, Danish, Icelandic, Korean, Dutch, and other languages too, and is now considered to be part of the European Twentieth Century literary canon.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
January 2, 2020
Große Literatur. So sollen Klassikeradaptionen sein. Intelligent und spielerisch, die Götter von ihrem Sockel holend und gleichzeitig zeigend, wie Mythos funktioniert. Bildungslektüre vom feinsten!
March 19, 2018
Ik vond deze erg mooi. In de eerste plaats vanwege het prachtige taalgebruik - een goede vertaler en een goede schrijver, denk ik? Maar ook zeker vanwege het heerlijke gevoel wat dit boek oproept - over mythen, verhalen, en wat mensen over en van elkaar zeggen - over geschiedenis, over vertellen: mooi! Poëtisch kunstwerkje.
January 21, 2023
We are all historical figures, living our own history, some good, some bad. Ultimately we fulfill our destiny, shaped and determined by the gods/ourselves. We want greatness, but we will never achieve it, because we are fundamentally weak and guilty, we kill each other in the name of ideals that do not really exist, only imaginary fictions. We fight wars that will be judged by posterity and history. But this will no longer have anything to do with reality, our lives and wars will become a myth.
October 4, 2015
Was mich wohl am meisten gestört hat, ist, dass der Titel so irreführend ist: Die Frauen von Ithaka (meiner Meinung nach schwach übersetzt!) - in Wirklichkeit geht es jedoch gar nicht um die Frauen, sondern um DEN Mann von Ithaka, Odysseus oder wie er hier heißt Ulysses. Frauen dienen hier nur als Erzählvehikel, Penelope, Kalypso und Kirke spielen zwar eine maßgebliche Rolle im Roman, aber sie dienen nur dazu, ein Bild des Ulysses zu erschaffen, das naturgemäß bei jeder Dame etwas anders aussieht.
Die Geschichte setzt da ein, wo Homer aufhört: Nach der Rückkehr von Ulysses nach Ithaka. Die Erzählperspektive wechselt von Teil zu Teil (oder Gesang zu Gesang, wie es im Buch heißt): Zuerst berichtet Penelope von der Heimkehr ihres Gatten, der sie, die doch als tugendhafte Ehefrau in die Annalen einging, wegen Ehebruchs in die Verbannung schickt, bevor er selbst Ithaka wieder verlässt. Sein ganzes Leben lang wird ihn die Ruhelosigkeit und Reiselust nicht mehr verlassen, Ithaka ist zu klein und die Welt zu groß.
Der zweite Gesang (Teil) ist aus der Sicht seines ehelichen Sohnes, Telemachos, erzählt. Der dritte aus der Sicht seines Sohnes mit der Zauberin Kirke, Telegonos. Er ist es auch, der den Vater schließlich tötet. Ironie des Schicksals: Er tötet Ulysses mit dessen eigener Waffe, die er bei Kirke zurückgelassen hatte und ihm als Erkennungszeichen für seinen Sohn dienen sollte.
Die beiden Söhne folgen den Spuren des Vaters, um mehr über ihn zu erfahren. So spricht Telemachos mit Kalypso und Telegenos besucht Menelaos und Helena.
Jedes Kapitel endet mit dem Tod von Ulysses (der vor seinem Ableben noch schnell verfügt, dass sein Sohn Telemachos Kirke heiraten und Penelope mit seinem Sohn Telegonos den Bund der Ehe schließen solle!!! Wie bizarr!) und der Einsicht, dass man jetzt alles über den Mann gesagt habe. "Ich glaube, so war er - oder so ähnlich. Aber in Wirklichkeit kann ich nicht wissen, wie er war - ich war ja nur seine Frau / sein Sohn / sein Mörder."
Tatsächlich erfahren wir jedoch nur wenig über den heimgekehrten, alternden Ulysses, sondern viel mehr über die erzählenden Figuren und ihre Entwicklung, die im Schatten des Helden steht.
Abgesehen vom irreführenden Titel war der Stil (der Übersetzung) jedoch sehr ansprechend, passagenweise steckt die Geschichte voller Lebensweisheiten ("Die Götter sind nur vollkommen. Das ist nicht sehr schwer. Der Mensch ist unvollkommen, aber er kann über sich hinauswachsen." S. 396) und es ist interessant zu sehen, in welche Richtung der Autor den Mythos weiterentwickelt.
Die Geschichte setzt da ein, wo Homer aufhört: Nach der Rückkehr von Ulysses nach Ithaka. Die Erzählperspektive wechselt von Teil zu Teil (oder Gesang zu Gesang, wie es im Buch heißt): Zuerst berichtet Penelope von der Heimkehr ihres Gatten, der sie, die doch als tugendhafte Ehefrau in die Annalen einging, wegen Ehebruchs in die Verbannung schickt, bevor er selbst Ithaka wieder verlässt. Sein ganzes Leben lang wird ihn die Ruhelosigkeit und Reiselust nicht mehr verlassen, Ithaka ist zu klein und die Welt zu groß.
Der zweite Gesang (Teil) ist aus der Sicht seines ehelichen Sohnes, Telemachos, erzählt. Der dritte aus der Sicht seines Sohnes mit der Zauberin Kirke, Telegonos. Er ist es auch, der den Vater schließlich tötet. Ironie des Schicksals: Er tötet Ulysses mit dessen eigener Waffe, die er bei Kirke zurückgelassen hatte und ihm als Erkennungszeichen für seinen Sohn dienen sollte.
Die beiden Söhne folgen den Spuren des Vaters, um mehr über ihn zu erfahren. So spricht Telemachos mit Kalypso und Telegenos besucht Menelaos und Helena.
Jedes Kapitel endet mit dem Tod von Ulysses (der vor seinem Ableben noch schnell verfügt, dass sein Sohn Telemachos Kirke heiraten und Penelope mit seinem Sohn Telegonos den Bund der Ehe schließen solle!!! Wie bizarr!) und der Einsicht, dass man jetzt alles über den Mann gesagt habe. "Ich glaube, so war er - oder so ähnlich. Aber in Wirklichkeit kann ich nicht wissen, wie er war - ich war ja nur seine Frau / sein Sohn / sein Mörder."
Tatsächlich erfahren wir jedoch nur wenig über den heimgekehrten, alternden Ulysses, sondern viel mehr über die erzählenden Figuren und ihre Entwicklung, die im Schatten des Helden steht.
Abgesehen vom irreführenden Titel war der Stil (der Übersetzung) jedoch sehr ansprechend, passagenweise steckt die Geschichte voller Lebensweisheiten ("Die Götter sind nur vollkommen. Das ist nicht sehr schwer. Der Mensch ist unvollkommen, aber er kann über sich hinauswachsen." S. 396) und es ist interessant zu sehen, in welche Richtung der Autor den Mythos weiterentwickelt.
February 27, 2023
Ein großartiges Buch von Welt, das Mythos und empfundene Realität derart verwebt, dass man glaubt, nur so kann die Odyssee weitergegangen sein - und nicht anders.
„Aber in Wirklichkeit kann ich nicht wissen, wie er war. Ich war ja nur sein Mörder.“
Telegonos über seinen Vater Odysseus
und:
„Ein Weiser war er. Er sah den Augenblick voraus, in dem die Helden zu Feiglingen werden. Und den anderen Augenblick, in dem die Feiglinge zu Helden werden.“ Menelaos über seinen verehrten Freund Palamedes
„Aber in Wirklichkeit kann ich nicht wissen, wie er war. Ich war ja nur sein Mörder.“
Telegonos über seinen Vater Odysseus
und:
„Ein Weiser war er. Er sah den Augenblick voraus, in dem die Helden zu Feiglingen werden. Und den anderen Augenblick, in dem die Feiglinge zu Helden werden.“ Menelaos über seinen verehrten Freund Palamedes
Read
July 29, 2011You never quite know where you are headed when you pick up a novel by Sandor Marai but such genius rarely dissapoints.
January 15, 2023
Mooi in stijl vertaald, met uitdrukkingen als ‘de rozenvingerige dageraad’. Enige kennis of affiniteit mbt Homerus is aanbevolen, anders kom je er zeker niet doorheen. Bijzonder boek!
July 18, 2023
Citaat : De enige die de waarheid kent, ben ik, die bij mijn echtgenoot in bed heb gelegen en vervolgens twintig jaar op hem heb gewacht. De schrijfkunst wil ik echter niet meer leren. Daarvoor ben ik te oud, mijn onsterfelijkheid en mijn eeuwige jeugd ten spijt. Ik geef er de voorkeur aan te vertellen wat ik weet. Ik zal het langzaam vertellen, op de manier waarop hij soms sprak als hij - 's winters - met ons bij de drievoetige ijzeren korf met de vuurgloed ging zitten en begon te verhalen. Soms hoor ik zijn stem nog. Hij klonk als de zee.
Review : Sándor Márai (1900-1989) werd geboren in Kassa, in het Oostenrijks-Hongaarse rijk, in 1900. Hij was een van de toonaangevende literaire schrijvers in Hongarije in de jaren 1930. Als vurig antifascist hij overleefde de Tweede Wereldoorlog, maar vervolging door de communisten dreef hem uit het land in 1948, eerst naar Italië en vervolgens naar de Verenigde Staten. Márai pleegde zelfmoord in San Diego in 1989. Sinds de herontdekking van zijn romans eind jaren negentig, beschouwd als één van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw.
De meeste literatuurliefhebbers zullen hem kennen van Gloed, dat in 2000 voor het eerst in een Nederlandse vertaling verscheen. En nu is er een gloednieuwe vertaling van Béke Ithakában door Frans van Nes onder de titel Vrede op Ithaca. Odysseusis, een figuur in de mythencyclus rond de Trojaanse Oorlog. Hij was de koning van het eiland Ithaca, een listige Griekse aanvoerder, de bedenker van de list met het houten paard waardoor na tien jaar de oorlog wordt gewonnen, waarna hij nog eens tien jaar rondzwerft voor hij thuiskeert. Hij is een belangrijk personage in de Ilias van Homerus.
Sándor Márai liet zich door Homerus inspireren om een roman te schrijven rond de mythische figuur Ulysses, zoals Odysseus bij hem heet. Hij maakt er een mens van vlees en bloed van en maakt hem zo ook beter herkenbaar voor de lezer. Na jarenlange omzwervingen komt Ulysses weer thuis op Ithaca. Maar hoezeer hij ook verlangde naar huiselijke rust en vrede, voor zijn vrouw en kinderen is hij een vreemde geworden. Hij kan niet meer aarden.
De auteur laat in Vrede op Ithaca drie vertellers aan het woord, die ieder hun eigen beeld hebben van de hoofdpersoon Ulysses: zijn vrouw Penelope, zijn zoon Telemachus en zijn bastaardzoon Telegonus (die de nieuwe echtgenoot van Penelope wordt) vertellen ieder over de man die ze menen te kennen. Dat levert drie totaal verschillende verhalen op, maar die wel een knap geheel vormen. In de epiloog voegt Márai hier in het kort zijn eigen beeld van Ulysses aan toe. Een heel bijzondere roman die je opnieuw doet watertanden naar de Ilias en andere klassiekers.
Review : Sándor Márai (1900-1989) werd geboren in Kassa, in het Oostenrijks-Hongaarse rijk, in 1900. Hij was een van de toonaangevende literaire schrijvers in Hongarije in de jaren 1930. Als vurig antifascist hij overleefde de Tweede Wereldoorlog, maar vervolging door de communisten dreef hem uit het land in 1948, eerst naar Italië en vervolgens naar de Verenigde Staten. Márai pleegde zelfmoord in San Diego in 1989. Sinds de herontdekking van zijn romans eind jaren negentig, beschouwd als één van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw.
De meeste literatuurliefhebbers zullen hem kennen van Gloed, dat in 2000 voor het eerst in een Nederlandse vertaling verscheen. En nu is er een gloednieuwe vertaling van Béke Ithakában door Frans van Nes onder de titel Vrede op Ithaca. Odysseusis, een figuur in de mythencyclus rond de Trojaanse Oorlog. Hij was de koning van het eiland Ithaca, een listige Griekse aanvoerder, de bedenker van de list met het houten paard waardoor na tien jaar de oorlog wordt gewonnen, waarna hij nog eens tien jaar rondzwerft voor hij thuiskeert. Hij is een belangrijk personage in de Ilias van Homerus.
Sándor Márai liet zich door Homerus inspireren om een roman te schrijven rond de mythische figuur Ulysses, zoals Odysseus bij hem heet. Hij maakt er een mens van vlees en bloed van en maakt hem zo ook beter herkenbaar voor de lezer. Na jarenlange omzwervingen komt Ulysses weer thuis op Ithaca. Maar hoezeer hij ook verlangde naar huiselijke rust en vrede, voor zijn vrouw en kinderen is hij een vreemde geworden. Hij kan niet meer aarden.
De auteur laat in Vrede op Ithaca drie vertellers aan het woord, die ieder hun eigen beeld hebben van de hoofdpersoon Ulysses: zijn vrouw Penelope, zijn zoon Telemachus en zijn bastaardzoon Telegonus (die de nieuwe echtgenoot van Penelope wordt) vertellen ieder over de man die ze menen te kennen. Dat levert drie totaal verschillende verhalen op, maar die wel een knap geheel vormen. In de epiloog voegt Márai hier in het kort zijn eigen beeld van Ulysses aan toe. Een heel bijzondere roman die je opnieuw doet watertanden naar de Ilias en andere klassiekers.
January 14, 2015
Odyssea van Homerus eindigt bij de thuiskomst van Odysseus alias Ulysses in Ithaca, waar hij als koning jaren geleden naar Troje op oorlog vertrok. Een gelukkig einde na een lange omzwerving? Vele auteurs worstelden om een vervolg aan dit nogal abrupte einde te breien.
Sandor Marai neemt na meer dan 2,5 millenia de handschoen op. Door de bril van zijn vrouw Penelope, zijn wettige zoon Telemachus en zijn buitenechtelijke zoon Telegonus krijgen we verschillend beeld van deze held met zowel goddelijke als menselijke trekken. Overspelig, steeds meer hebberig, maar nog altijd zwervend, verkennend. Het prototype van de prometheïsche mens, in wisselwerking met de goden. Niet vanuit een christelijke visie, maar een meer gelijk opgaand machtsspel tussen goden en mensen, met gemengde coalities, eeuwig durende vetes en die typische Griekse tragiek.
Marai blaast klassiek-Griekse vertelling nieuw leven in. Al blijft het toch een huzarenstukje om in de voetsporen van Homeros te treden. De eerste grote verteller in de Europese geschiedenis, en misschien zijn alle pogingen om beter te doen wel op niets uitgedraaid.
Het hoeft uiteraard niet gezegd dat een voorafgaande lezing van Ilias & Odyssea aanbevolen wordt.
Sandor Marai neemt na meer dan 2,5 millenia de handschoen op. Door de bril van zijn vrouw Penelope, zijn wettige zoon Telemachus en zijn buitenechtelijke zoon Telegonus krijgen we verschillend beeld van deze held met zowel goddelijke als menselijke trekken. Overspelig, steeds meer hebberig, maar nog altijd zwervend, verkennend. Het prototype van de prometheïsche mens, in wisselwerking met de goden. Niet vanuit een christelijke visie, maar een meer gelijk opgaand machtsspel tussen goden en mensen, met gemengde coalities, eeuwig durende vetes en die typische Griekse tragiek.
Marai blaast klassiek-Griekse vertelling nieuw leven in. Al blijft het toch een huzarenstukje om in de voetsporen van Homeros te treden. De eerste grote verteller in de Europese geschiedenis, en misschien zijn alle pogingen om beter te doen wel op niets uitgedraaid.
Het hoeft uiteraard niet gezegd dat een voorafgaande lezing van Ilias & Odyssea aanbevolen wordt.
July 9, 2025
Trois voix pour dire l'absent : l'épouse, Pénélope, le fils légitime, Télémaque, l'autre fils, Télégonos. Tout tourne autour d'Ulysse, l'éternel absent. L'errance du père condamne les fils aux mêmes errements pour tenter de découvrir qui est Ulysse, le "porteur de lumière".
Le roman est plein d'anachronismes, de trivialités, qui m'ont un peu bousculée, et de poésie. Il nous interroge sur la figure du héros et comment elle se construit. Ulysse est d'abord homme, il effectue le premier refus de l'immortalité. Mais il est en même temps différent de tous les autres hommes.
Le livre explore la place de l'homme et des dieux. le temps premier de leurs relations innocentes est passé ; les hommes et les dieux s'éloignent, vieillissent et s'oublient. C'est la fin d'une ère. L'homme s'est rendu indépendant des dieux. Avec l'apparition de l'écriture, Télégonos sait qu'il n'est plus dans le temps des dieux mais dans l'histoire. Ulysse est hors de l'histoire.
A la fin du roman, il reste tout aussi mystérieux qu'au début : un point inconnu autour duquel s'organisera la vie des survivants - et nos interrogations.
Le roman est plein d'anachronismes, de trivialités, qui m'ont un peu bousculée, et de poésie. Il nous interroge sur la figure du héros et comment elle se construit. Ulysse est d'abord homme, il effectue le premier refus de l'immortalité. Mais il est en même temps différent de tous les autres hommes.
Le livre explore la place de l'homme et des dieux. le temps premier de leurs relations innocentes est passé ; les hommes et les dieux s'éloignent, vieillissent et s'oublient. C'est la fin d'une ère. L'homme s'est rendu indépendant des dieux. Avec l'apparition de l'écriture, Télégonos sait qu'il n'est plus dans le temps des dieux mais dans l'histoire. Ulysse est hors de l'histoire.
A la fin du roman, il reste tout aussi mystérieux qu'au début : un point inconnu autour duquel s'organisera la vie des survivants - et nos interrogations.
December 31, 2013
Wenn man sich in der griechischen Mythologie auskennt, macht das Lesen sehr viel Spaß. Es wird aus der Perspektive von drei Figuren (Penelope, Telemachos und Telegenos) von Ulysses erzählt. Hier liegt der Grund, warum ich 4 Sterne gebe: Alle drei Figuren sprechen gleich. Keiner hat eine besondere Sprache, einen anderen Rhythmus. Schade!
April 17, 2016
Opnieuw een zeer gelaagd en rijk boek van Marai.
Ik vind het nog beter dan zijn recentste over de moord op Caesar.
Het is als het ware het vervolg op de Odyssee van Homeros, en hij geeft in een nazang ook zijn bronnen op.
Verschillende stemmen geven hun visie op de figuur van onze vindingrijke held.
En het gaat er redelijk ontluisterend aan toe....
Ik vind het nog beter dan zijn recentste over de moord op Caesar.
Het is als het ware het vervolg op de Odyssee van Homeros, en hij geeft in een nazang ook zijn bronnen op.
Verschillende stemmen geven hun visie op de figuur van onze vindingrijke held.
En het gaat er redelijk ontluisterend aan toe....
November 20, 2023
istg i really wanted to finish it. but unfortunately every page has something i either have to blank stare for a few seconds or histerically laugh at. this man shouldnt write from women's pov or ancient times. or both. or shouldn't write at all. dnfed at like the half of it cause i really tried but i literally can't waste more time on it
December 1, 2022
Really interesting and unique
Displaying 1 - 14 of 14 reviews