Αθήνα, Πρωτοχρονιά του 1938. Μέσα στη μεγάλη σάλα χορού, ένας κεραυνοβόλος έρωτας ανάβει φωτιά στις καρδιές της δεκαοκτάχρονης Ειρήνης και του Κωνσταντίνου, μοναδικού γόνου της πάμπλουτης οικογένειας Μποτέλη. Ενάντια σε όλα τα εμπόδια που δεν τους θέλουν μαζί, οι δύο νέοι ετοιμάζονται να παντρευτούν. Ωστόσο, την ημέρα του γάμου τους ένα φρικτό γεγονός ανατρέπει τα πάντα και η Ειρήνη, καταρρέοντας ψυχολογικά, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, φυγαδεύεται στον Καναδά, αφήνοντας πίσω της τον έρωτα και τα όνειρά της να γίνουν στάχτη και φωτιά, όπως και η πατρίδα της.
Σχεδόν εξήντα χρόνια αργότερα, η Ελεονόρα Ντάγκλας, μια πλούσια Αμερικανίδα με ελληνικές ρίζες, έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα προσπαθώντας να ξεπεράσει ένα προσωπικό δράμα. Μια καινούργια γνωριμία θα την πείσει να μείνει στην Αθήνα. Ανακαλύπτει τυχαία μια παλαιά κι εγκαταλειμμένη έπαυλη που τη μαγνητίζει τόσο, ώστε αποφασίζει να την αγοράσει. Καθώς την ανακαινίζει, αποκαλύπτεται κάτω από μια ταπετσαρία η τοιχογραφία ενός νεαρού ζευγαριού∙ η κοπέλα τής μοιάζει πολύ και η Ελεονόρα το θεωρεί καλό οιωνό.
Όμως λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή της αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα, που, ενώ την τρομάζουν, παράλληλα την προκαλούν να ερευνήσει την ταυτότητα του ζευγαριού, νιώθοντας πως εκεί κρύβεται η απάντηση και ο λόγος που εκείνος τα βράδια περιφέρεται στα δωμάτια διεκδικώντας την…
Γεννήθηκε στις Σέρρες στις 24 Ιουλίου 1957, όπου ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή στο Πρώτο Θηλέων Σερρών. Αμέσως μετά την αποφοίτησή της, μετακόμισε στην Αθήνα προκειμένου να φοιτήσει στην Σχολή Αεροσυνοδών A.S.T. και προσελήφθη αμέσως από την Ολυμπιακή Αεροπορία. Παράλληλα με την δουλειά της ως αεροσυνοδός, συνεργάστηκε και σαν δημοσιογράφος στο κοσμικό περιοδικό Discomoda, όπου αρθρογραφούσε σε διάφορα θέματα. Στην μια της σελίδα, με τίτλο "Οι περιπέτειες της Εύας", έγραφε χρονογραφήματα με τα συμβάντα της εποχής και μια άλλη με τίτλο "Οι μεγαλύτερες disco του κόσμου", είχε συνεντεύξεις από μουσικούς παραρωγούς (Deejays), επώνυμους και θαμώνες. Τα ταξίδια που έκανε μέσα από την δουλειά της, την ενέπνευσαν αργότερα στη συγγραφή των βιβλίων της.
Το 1997 συνεργάστηκε με τις εκδόσεις Λιβάνη από όπου εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο, ενώ το 2005 γράφει το πρώτο της παιδικό παραμύθι. Από το 2009 συνεργάζεται με τις εκδόσεις Ψυχογιός. Για το βιβλίο της "Μην πυροβολείτε τη νύφη" πήρε το πρώτο βραβείο αναγνωστικού κοινού στην Κύπρο και ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα, ενώ το βιβλίο της "Τα δάκρυα του Θεού" εκδόθηκε στη Βραζιλία και την Τσεχία. Για το βιβλίο της "Το φιλί του δράκου" ήταν υποψήφια για τα βραβεία "Γυναίκα της χρονιάς 2007" του περιοδικού "Life & Style" στην κατηγορία Συγγραφέας. Στις 31 Ιανουαρίου 2011 βραβεύτηκε στην γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα και είναι ξανά προτεινόμενη στα βραβεία "Γυναίκα της χρονιάς 2011" στην κατηγορία Συγγραφέας για το βιβλίο "Το Σταυροδρόμι των ψυχών". Παράλληλα γράφει σενάρια, στίχους και ασχολείται καλλιτεχνικά με την ζωγραφική με την δημιουργία πινάκων κολάζ.
Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο της Δημουλίδου. Είναι αλήθεια ότι δεν προτιμώ τόσο τους Έλληνες συγγραφείς επειδή έχουν μια αδυναμία στο κοινωνικό, την εποχή του 40’ ή του Μεσοπολέμου ή για τη Σμύρνη, το Αιβαλί, την Πόλη και πάει λέγοντας και δεν με ενθουσιάζουν τόσο. Αυτό το βιβλίο όμως, "Tο σπίτι των σκιών" ήταν πολύ καλό, μυστήρια, paranormal activities όλα τα είχε… Έίχε τόση αγωνία, που έπαθα ως εξής, το άφηνα κάτω για να κοιμηθώ αλλά σκεπτόμουν… «πρέπει να μάθω τι θα γίνει με το "τάδε" θέμα, άντε άλλο ένα κεφάλαιο» και κατέληξα ξενυχτισμένη στις 5 το πρωί και ευτυχισμένη που επιτέλους είχα λύσει το αίνιγμα του βιβλίου, διότι το είχα διαβάσει όλο! Παρ'ολα αυτά του βρήκα κάποιες μικρές τρυπούλες στην ροή της ιστορίας... Αρκετά καλό. 3,5 αστεράκια
πόσους διορθωτές χρειάζεται αλήθεια ο εκδοτικός οίκος Ψυχογιός για να εκδώσει βιβλίο της, κατα δήλωση της συγγραφέως "είμαι η Βουγιουκλάκη της ελληνικής λογοτεχνίας"? Αίσχος
In my opinion, it is unfair for greek literature to be represented by such books.
Shallow and plaintive, it didn't even thrill me romantically. I DNF'ed around the middle and I wasn't sure if I wanted to take five minutes to write a review. I didn't like the book and I couldn't disagree more with the author in some recent interviews.
Continuing my rant in Greek:
Όπως έλεγα, τέτοια βιβλία δεν έχουν να δώσουν τίποτε πάρα μια προσωρινή διασκέδαση σε ένα ευρύ κοινό που δυστυχώς επιζητά εφήμερες απόλαύσεις.
Δυστυχώς στην αρχή πίστεψα ότι το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί και να μου αρέσει καθώς μου κίνησε το ενδιαφέρον η ιστορία της Ειρήνης και του Κωνσταντίνου αλλά τελικά κατέληξε σε αυτό ακριβώς που περίμενα, ένα κακογραμμένο μυθιστόρημα,με κλισέ πλοκή και ένα κάρο άχρηστες λεπτομέρειες απλά για να γίνει ένα τούβλο που για κάποιο λόγο οι φανατικές αναγνώστριες της Δημουλίδου το λάτεψαν.Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι έχω τρέλα με τα θρίλερ και έχω δει ότι έχει κυκλοφορήσει στο συγκεκριμένο είδος από το καλύτερο μέχρι το χειρότερο, πάντως αν το συγκεκριμένο βιβλίο γινόταν ταινία θα ήταν από αυτές της δεύτερης κατηγορίας που ούτε σε dvd δεν πουλάνε και τις παίζει η τηλεόραση τα ξημερώματα για κάτι καμένους σαν εμένα.
Ένα υπέροχο βιβλίο. Εξαιρετικά περιγραφικό, σε τέτοιο βαθμό που είναι σαν να τοποθετεί τον αναγνώστη μέσα στην ιστορία. Μία πλοκή γεμάτη μυστήριο, που μέχρι και την τελευταία στιγμή συναρπάζει.Μία πρωταγωνίστρια "εγκλωβισμένη" σε ένα παρελθόν τόσο οικείο και συνάμα τόσο μακρινό. Αξίζει να διαβαστεί !!
σοβαρα τωρα; προσωπικα δεν εχω διαβασει πιο κακογραμμενο βιβλιο. τοσο κακογραμμενο που αναρωτηθηκα αν περασε καν απο διορθωση πριν εκδοθει. συν του οτι ηταν απιστευτα προβλεψιμο και δεν ειχε καθολου μυστηριο.
Ενα πραγματικα εξαιρετικο βιβλιο. Ο χρονος σταματα και η ιστορια σε συνεπαιρνει και σε ταξιδευει.... Ενα ταξιδι που ξεκιναει απο τα τελη της δεκαετιας του '30, σε μια Αθηνα λιγο πριν τον πολεμο. Με καταπληκτικες περιγραφες πετυχαινει να σε μεταφερει σε εκεινη την περιοδο και να ζησεις την προπολεμικη πρωτευουσα, να εκπλαγεις -αλλοτε ευχαριστα και αλλοτε οχι - με τη συμπεριφορα αλλα και το ηθος των ανθρωπων, να βιωσεις τον αγνο ερωτα που προσπαθει να κρυφτει απο τα ματια μιας αυστηρης κοινωνιας.
Μπορει το βιβλιο να ειναι προβλεψιμο σε καποιο σημειο, αλλα η πλοκη και η εξελιξη των καταστασεων κρατουν το ενδιαφερον σε πολυ ψηλο επιπεδο.
Αυτο ομως που πρεπει να αντιληφθουμε ειναι οτι μια ψυχη για να ανθησει και να ζησει πρεπει να περιστοιχιζεται απο ερεθισματα. Χωρις αυτα τοτε η ζωη ειναι χαμενη.....
"Χρειαζεται ισορροπια για να πορευτεις πανω στο σχοινι που λεγεται ζωη. Καθε ανθρωπος δεν ειναι παρα ενας ισορροπιστης σε τεντωμενο σχοινι, πανω απο χειμαρρωδη ποταμο. Απαιτειται μεγαλη ικανοτητα για να παραμεινεις ορθιος. Κι αν μια στραβοπατησια σε ταλαντευει και γλυστρησεις, θα πρεπει να ξερεις να πιαστεις απο καπου ή να πεσεις στα μαλακα. Ακομα κι αν σε ριξει στο κενο, θα πρεπει να βρεις τον τροπο να ξανασκαρφαλωσεις - εστω και με σπασμενα τα πλευρα."
Όπως πολλά βιβλία παρόμοιου μεγέθους, "Το Σπίτι των Σκιών" δε δικαιολογεί το μεγάλο αριθμό των σελίδων του (σχεδόν εξακόσιες). Αντί για τα ατελείωτα σεργιανίσματα της Ελεονόρας στην Αθήνα και άλλες ασήμαντες λεπτομέρειες στη σύγχρονη εποχή, θα μπορούσε να δοθεί περισσότερο βάρος στο τελευταίο και σημαντικότερο κομμάτι του βιβλίου και να μειωθεί αρκετά ο όγκος του. Παράλληλα απουσιάζει οποιοδήποτε είδος στυλιστικής φόρμας που θα πρόσδιδε ανάσες και θα τόνιζε τις κορυφώσεις κατά τη ροή της (προβλέψιμης) υπόθεσης. Συνδυάζοντας τα παραπάνω με την εμφανή προχειρότητα της γραφής, εγείρονται ερωτηματικά για τη συμβολή της επιμελήτριας στο έργο και, συνεπακόλουθα, για το συνολικότερο επίπεδο της έκδοσης. Στα αρνητικά συγκαταλέγεται και το ενοχλητικά διδακτικό ύφος που καταλήγει σε απόλυτα, αλλά συχνά αμφισβητούμενα, συμπεράσματα. Στα θετικά στοιχεία του βιβλίου ανήκουν η πειστική αναπαράσταση της Αθήνας του '30 και το εμφανές ταλέντο της συγγραφέως να πλάθει ενδιαφέρουσες ιστορίες και χαρακτήρες. Ωστόσο αποσπάσματα όπως το παρακάτω (που θα έπρεπε να κοπεί πάραυτα στην τελική έκδοση) προκαλούν αμηχανία στον αναγνώστη: "Οι ώρες που ακολούθησαν ήταν τραγικές. Όχι τραγικές, κάτι χειρότερο, που δεν μπορεί κάποιος να περιγράψει με λέξεις". Τότε γιατί αυτός ο 'κάποιος' να γίνει συγγραφέας;
Καλό ήταν... δεν ήταν το καλύτερο βιβλίο του είδους του... αλλά είχε ένα πολύ καλό backround και το κράτησε ως το τέλος. Το μόνο σημείο που με κούρασε ήταν κάποιες επαναλήψεις ανάμεσα στις σκέψεις και σχέσεις των πρωταγωνιστών...
Ήταν ένα βιβλίο που με κούρασε αρκετά λόγω των πολλών σελίδων του.Η πλοκή ιδιαίτερη χωρις ενδιαφέρον (προσωπικη άποψη)και πρωτότυπη με πολλές εξελίξεις.Εχω διαβάσει και καλύτερα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέα.
Τελειώνοντας την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου έμεινα με ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου. Δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ήταν αυτό που δεν με άφηνε να χαρώ την ανάγνωσή του 100%. Αργότερα κατάλαβα. Είναι ένα υπέροχο βιβλίο!!!! Καλογραμμένο, με γρήγορη πλοκή και καθόλου κουραστικό. Όμως κατά ��ην προσωπική μου άποψη υστερεί σε πρωτοτυπία. Στον πρόλογο αναφέρεται ότι είναι 2 βιβλία σε 1 με κοινό ερώτημα "τι συνέβει εκείνο το βράδυ". Δυστυχώς εκεί είναι το πρόβλημα. Είναι πολύ ξεκάθαρο τι συνέβει το μοιραίο βράδυ. Είναι ένα βιβλίο που σου μεταφέρει πλήρως το πνεύμα της εποχής μέσα από τις περιγραφές αλλά και τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε. Έχει γίνει πολλή έρευνα είναι φανερό και μαθαίνεις πράγματα για τις εποχές και τους τόπους που αναφέρονται καθώς και για καταστάσεις στις οποίες θα ήταν αδύνατον να παρευρεθούμε. Όμως αν και γίνεται προσπάθεια να υπάρξει μυστήριο, τα δύο μεγάλα ερωτήματα που υπάρχουν, για εμένα είναι ξεκάθαρα από την αρχή. Γι' αυτό και του βάζω 4 αστέρια και όχι 5. Όμως πέρασα ευχάριστα την ώρα μου και σίγουρα δεν βαρέθηκα. Ίσα-ίσα που σε αρκετά σημεία ένιωσα να αναστατώνομαι από την άγνωστη παρουσία που κυνηγάει την ηρωίδα και αυτό ήταν δύσκολο να μου συμβεί γτ δεν πιστεύω καθόλου σε μεταφυσικά φαινόμενα και καταστάσεις. Σε σημείο που τα κοροϊδεύω, κάτι που δε συνέβει με το συγκεκριμένο βιβλίο. Σε αυτό το σημείο όμως θέλω να αναφερθώ στον απογοητευτικό πρόλογο από τη συγγραφέα. Η ίδια δηλώνει ότι πρέπει να επιλέγουμε με προσοχή τα βιβλία που αγοράζουμε, να εξετάζουμε με προσοχή τις προσφορές και να μην επιλέγουμε με κριτήριο την τιμή. Μέχρι εδώ όλα καλά και συμφωνούμε. Όμως συνεχίζει αναφέροντας ότι σε λίγο καιρό ίσως τα χάρτινα βιβλία είναι συλλεκτικό είδος, ότι είναι υπέροχο να στολίζουμε με αυτά τα σπίτια μας γτ μέσα σε όλα, οι άνθρωποι πάντα εντυπωσιάζονται από αυτούς που διαβάζουν αφού ξέρουν ότι τον πραγματικό πλούτο τον κουβαλάμε μέσα μας. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, προτιμώ να διαβάζω βιβλία και να τα έχω στη βιβλιοθήκη μου για τον εαυτό μου. Γτ αυτό που κερδίζω είναι ανοιχτούς ορίζοντες και αυτήν την μοναδική στιγμή ευτυχίας και πληρότητας μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου που έχει "μιλήσει" μέσα μου. Όχι για να εντυπωσιάσω κανέναν ούτε για να γίνω συλλέκτης μελλοντικών, σπάνιων αντικειμένων. Αναφέρομαι στον πρόλογο λοιπόν, γτ είναι μέρος του βιβλίου. Σε καλωσορίζει στην ιστορία και εμένα το συγκεκριμένο καλωσόρισμα δεν με χαροποίησε ιδιαίτερα!!!!
Πέρασα καλά μάλλον, ενδιαφέρον εύρημα το στόρυ του βιβλίου, καλή ροή και πλοκή χωρίς κενά, ένα νοσταλγικό ταξίδι στην παλιά Αθήνα, σε παλιές συμπεριφορές και αξίες που δεν υπάρχουν πια, σε παλιές αγάπες που κρατούν ακόμα, με συγκίνησε.
Άλλο ένα βιβλίο της διάσημης συγγραφέως το οποίο σαν ιδέα είναι καλό σαν εκτέλεση δεν μου άρεσε και πολύ. Ο πρώτος λόγος που δεν μου άρεσε είναι ότι ήταν πολύ μεγάλο σε έκταση και είχε πολλές επαναλήψεις που δεν εξυπηρετούσαν την πλοκή απλώς έκαναν το βιβλίο αρκετά κουραστικό. Η δράση ήταν πολύ αργή και αυτό σαν αναγνώστη με αποθάρρυνε από το να συνεχίσω να το διαβάσω. Στο παραπάνω συνετέλεσε και το γεγονός ότι υπήρχαν πολλές σκηνές για να γεμίσει το βιβλίο και δεν εξυπηρετούσαν στην πλοκή. Σαν υπόθεση και από την αρχή σου χτίζει αγωνία ότι κάτι ωραίο θα γίνει, ωστόσο πολύ γρήγορα καταλαβαίνεις τον ένοχο. Εκτιμώ το γεγονός ότι η κ. Δημουλίδου κάνει και απόπειρες να δοκιμαστεί και σε άλλα είδη πέρα του ρομαντικού - ερωτικού μυθιστορήματος. Το βιβλίο μιλάει για δύο πολύ ερωτευμένους νέους και ο γαμπρός αυτοκτονεί την ημέρα του γάμου. Από εκεί και έπειτα μας μιλάει για το σπίτι στο οποίο συμβαίνει το περιστατικό και τα διάφορα μυστήρια πράγματα που συμβαίνουν εκεί και στην πρωταγωνίστρια μας που η "μοίρα" την οδήγησε να επιλέξει το συγκεκριμένο σπίτι.
"Το σπίτι των σκιών" είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο που μας ταξιδεύει στην προπολεμική Αθήνα. Εκεί παρακολουθούμε τον έρωτα ενός ζευγαριού που τελικά μένει ανεκπλήρωτος εξαιτίας ενός φριχτού γεγονότος. Στο δεύτερο μισό του βιβλίου, ή στο δεύτερο βιβλίο όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε αυτό η συγγραφέας, βρισκόμαστε στη σύγχρονη Αμερική για να μάθουμε την ιστορία μιας γυναίκας. Δυο ιστορίες φαινομενικά ανεξάρτητες ωστόσο πολύ δεμένες μεταξύ τους. Η συγγραφέας μας ζητά να μην αποκαλύψουμε το περιεχόμενο του βιβλίου και το μυστήριό του. Θα προσπαθήσω να μην το κάνω. Έχω όμως να πω ότι για εμένα ουσιαστικά δεν υπήρξε μυστήριο, ούτε στο τέλος του πρώτου μέρους είχα αναπάντητα ερωτήματα, αλλά ούτε και όσο προχωρούσε το δεύτερο μέρος. Το εισαγωγικό σημείωμα με έκανε να περιμένω πολύ περισσότερα, όμως ήταν αρκετά προβλέψιμο. Παρόλα αυτά, ήταν ένα απολαυστικό βιβλίο με ωραία ιστορία. Το ιστορικό πλαίσιο ήταν σωστό και καλά δομημένο και με ευχάριστη γραφή.
Εξαιρετικό βιβλίο, ανατρεπτικό, μαγευτικό!Γεμάτο αγωνία και έντονες περιγραφές! Από την πρώτη κιόλας σελίδα με καθήλωσε, δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα! Πολλά Συγχαρητήρια στην κ. Δημουλίδου! Το αγαπώ!
Αυτό το βιβλίο είναι κατά κάποιο τρόπο κάτι σαν guilty pleasure και αυτό γιατί ενώ από την αρχή καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για άλλο ένα από αυτά τα μετρια βιβλία με όλα αυτά τα χιλιοειπωμενα κλισέ της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνιας, η πανέμορφη κοπέλα που όλοι την ερωτεύονται και τη θελουν ως και οι πέτρες,ο παμπλουτος γοητευτικός πρωταγωνιστης, όλα τόσο τέλεια και αφελεστατα όμορφα και να που σχεδόν από την αρχή έρχεται η ανατροπή, το ροζ συννεφάκι εξαφανίζεται και ξεκινά το μυστήριο, μια αυτοκτονία ή μήπως όχι; Από εκεί και πέρα αρχίζω και μπαίνω στην πρίζα για να δω τη συνέχεια, που για μένα είναι πολύ προβλέψιμη. Από την αρχή ήξερα τι είχε συμβεί και για ποιο λόγο είχε συμβεί, αλλά ήθελα να δω πως θα το παρουσίαζε η συγγραφέας. Ώρες ώρες το βιβλίο αυτό με κούρασε, οι σελίδες του πολλές με πολλά γεγονότα και σκέψεις να επαναλαμβανονται. Στιγμές ένιωθα πως δεν γινόταν απολύτως τίποτα. Οι διάλογοι αφελείς για να μην πω γελοίοι. Οι ήρωες κατά κάποιο τρόπο έμοιαζαν όλοι ο ένας με τον άλλον. Δεν διέκρινα κάποια ισχυρή προσωπικότητα ή κάποιον ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Οι γυναίκες παρουσιάζονται εντελώς χαζοχαρουμενες και οι άντρες ελκυστικοι και μάτσο ή λαϊκοί αλλά με δόση κοσμικοτητας. Ωστόσο, θα αναρωτιέστε πως με τόσα αρνητικά συνέχισα να διαβάζω; Κατά κάποιο τρόπο κόλλησα, η γραφή ήταν απλή και η όλη ιστορία δεν είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις από τον αναγνώστη. Το σπίτι των σκιών δεν είναι δα και τα Ανεμοδαρμενα ύψη, ούτε και κανένα αριστούργημα, αλλά μια μικρή προσπάθεια εκ μέρους της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνιας να αγγίξει έστω και αμυδρά το γοτθικό μυστήριο. Η κυρία Δημουλιδου προσπάθησε πολύ να μας παρουσιάσει μια ιστορία paranormal activity, αλλά δεν το έχει σε αυτό τον τομέα. Ωστόσο προσπάθησε, αν έκοβε και καμιά 200αρια σελίδες μπορεί το βιβλίο να ήταν πολύ καλύτερο. Δυσκολεύτηκα με τη βαθμολογία, αλλά του βάζω 3 αστεράκια, που σημαίνει έτσι κι ετσι, ούτε κρύο ούτε ζέστη!
Βιβλίο Πρώτο: Ελλάδα: Το 1939 δυο νέοι, ωραίοι, πολλά υποσχόμενοι γόνοι ετοιμάζονται για το γάμο τους. Ο Κωνσταντίνος και η Ειρήνη δε θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τον έρωτά τους, καθώς... Βιβλίο Δεύτερο: Αμερική: 60 χρόνια μετά, μια άλλη ύπαρξη, η Ελεονόρα χάνει τον αγαπημένο της άντρα σε ληστεία και φεύγει για διακοπές με μια φίλη της στην Ελλάδα, προκειμένου να συνέλθει. Μέσα σε 9 μήνες, ερωτεύεται ένα νέο πρόσωπο, το Γιώργο, και ξυπνά μέσα της η ζωή και η δημιουργία. Η μοίρα τη φέρνει αντιμέτωπη με το σπίτι του κρεμασμένου Κωνσταντίνου. Ζώντας μες στο σπίτι που έχει αγοράσει και ανακαινίσει ανακαλύπτει την ύπαρξη μιας οντότητας, υπεύθυνης για 2 θανάτους και μιας απόπειρας εναντίον του Γιώργου. Η έρευνά της θα αποκαλύψει ενδιαφέρουσες ιστορίες του παρελθόντος και θα χαρίσει την ηρεμία σε ζωντανούς και πεθαμένους...
Τίτλος : Το σπίτι των σκιών Συγγραφέας : Χρυσηίδα Δημουλίδου Εκδόσεις : Ψυχογιός
Το βιβλίο εξελίσσεται σε δύο χρόνους και γι αυτό η συγγραφέας το έχει χωρίσει νοητά σε δύο βιβλία. Ξεκινάς το πρώτο μέρος "πρώτο βιβλίο" που εκτυλίσσεται στην Αθήνα του 1938 και μετά μεταφέρεται στο "βιβλίο δεύτερο" που εκτυλίσσεται στο 1998. Πλέκει το νήμα της ιστορίας με μια ερωτική ιστορία και ένα αρχοντικό γεμάτο ψυχές και υπερφυσικό περιεχόμενο.
Η δομή του βιβλίου και κάποιες επαναλήψεις στις σχέσεις των χαρακτήρων με κούρασαν και έκανε μια κοιλιά πράγμα που περίμενα σ ένα τόσο ογκώδες βιβλίο που πραγματεύεται ερωτική ιστορία και έναν ανεξιχνίαστο φόνο. Επίσης το βρήκα αρκετά προβλέψιμο σε όλα του. Δεν με ξάφνιασε καμία αποκάλυψη ήταν σαν να περίμενα απλώς να περάσουν οι σελίδες για να επιβεβαιώσω αυτά που ήδη ήξερα. Παρ ολ αυτά ήταν προσεκτικά γραμμένο και η ιστορία δεν "έμπαζε" από πουθενά. Δεν θα το χαρακτήριζα ούτε εξαιρετικό ούτε όμως και κακό. Νομίζω μου άφησε απλά την γεύση του μετρίου οπότε θα έβαζα ένα 3/5.
Αρκετά ωραία ιστορία, συγκλονιστικό το τέλος με άψογη μεταφορά στο τότε, σα να ζεις την φρίκη της στιγμής. Παρόλα αυτά, ενώ είναι μια υπόθεση πολύ ενδιαφέρουσα με όμορφη πλοκή, έχει κάποιες αφέλειες ο τρόπος γραφής της συγγραφέως. Και σε μερικά σημεία το τραβάει ενώ πρέπει να το σταματήσει. Για παράδειγμα η γιαγιά Ειρήνη εκεί που ήταν με άνοια-αλσχάιμερ και χαμένη στο κόσμο της, ξανάνιωσε κι έγινε σούπερ γιαγιά με κομψό ντύσιμο και βρήκε και τα λογικά της. Αυτά δεν γίνονται. Έπρεπε κάπου η κα. Δημουλίδου να το τρενάρει και να μην πάει από το ένα άκρο στο άλλο. Το σμίξιμο επίσης της γιαγιάς με τον παππού Αγγελή ήταν τραβηγμένο από τα μαλλιά και δεν χρειαζόταν. Ήταν αμήχανο και ξέφευγε.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ωραίο βιβλίο που ι ιστορία του διαδραματίζεται σε μια άλλη εποχή και που σε κερδίζει από τις πρώτες σελίδες.Μια ιστορία όμορφα δομημένη με την γραφή της κας Δημουλίδου και που σε κρατά σε αγωνία με τις εξελίξεις της,παρ'όλο που ο ένοχος ειναι εμφανής από την αρχή του βιβλίου.Η σύνδεση των δυο βιβλίων πολύ καλή και καθόλου κουραστική.
Είναι ένα πανέμορφο βιβλίο! Σε ταξιδεύει και σε μεταφέρει σε δύο διαφορετικές εποχές. Σαν να ζεις την ιστορία εσύ ο ίδιος. Πραγματικά πολύ ωραίο. Συγχαρητήρια στην αγαπημένη συγγραφέα.
Πως μπορώ να γεμίσω την κριτική με αστεράκια; Γιατι τα 5 αστέρια δεν ειναι αρκετά! Το αγάπησα απο την πρώτη λέξη ως την τελευταία τελεία!!! ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Το Σπίτι των σκιών ήταν για μένα το δεύτερο βιβλίο της Χρυσηιδας Δημουλιδου που διάβασα και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε πολύ η ιστορία του. Η πλοκή του και τα μεταφυσικα στοιχεία που διάλεξε η συγγραφέας για το βιβλίο της ήταν αυτά που με κράτησαν σε αγωνία για να φτάσω στο τέλος. Τα ιστορικά στοιχεία μιας άλλης εποχής και οι περιγραφές τις για το σπίτι των σκιών ήταν πολύ ενδιαφέρον. Λίγο προβλεψιμος ο δολοφόνος του ήρωα παρ'όλα αυτά η συγκεκριμένη συγγραφέας δεν με έχει απογοητεύσει μέχρι στιγμής. Όλα της τα βιβλία θεωρώ πως είναι διαφορετικά μεταξύ τους και αυτό με κάνει να μην βαριέμαι την ανάγνωση τους και τα ταξίδια που μου προσφέρουν. Ευχαριστούμε πολύ!