Hòa Âm Điền Dã

by André Gide, Bùi Giáng (Translator)

《田园交响曲》是纪德的经典作品。1947年他凭《一力文库:田园交响曲》获得了诺贝尔文学奖。一名乡村牧师收养一个成为孤儿的盲女，不仅对她关心备至，还极力启发她的心智，使她脱离蒙昧状态，领略她看不见的美妙外界。牧师从悲悯之心出发，一步步堕入情网，给妻子造成极大痛苦，但是又不敢面对这个事实。盲女错把感激之情当成爱情，可是她治好了双眼才看清，她爱的是儿子雅克而不是父亲，她也看清这种爱无异于犯罪，给一家人带来不幸。在情与义之间承受着折磨的她只有一死，假借采花之机失足落水，香消玉殒……

Genres: France, Fiction, Classics, French Literature, Roman, Novels, Literature

Paperback

First published January 1, 1919

About the author

Diaries and novels, such as The Immoralist (1902) and Lafcadio's Adventures (1914), of noted French writer André Gide examine alienation and the drive for individuality in an often disapproving society; he won the Nobel Prize of 1947 for literature.

André Paul Guillaume Gide authored books. From beginnings in the symbolist movement, career of Gide ranged to anticolonialism between the two World Wars.

Known for his fiction as well as his autobiographical works, Gide exposes the conflict and eventual reconciliation to public view between the two sides of his personality; a straight-laced education and a narrow social moralism split apart these sides. One can see work of Gide as an investigation of freedom and empowerment in the face of moralistic and puritan constraints, and it gravitates around his continuous effort to achieve intellectual honesty. His self-exploratory texts reflect his search of full self, even to the point of owning sexual nature without betraying values at the same time. After his voyage of 1936 to the Union of Soviet Socialist Republics, the same ethos informs his political activity, as his repudiation of Communism suggests.

Chinese 安德烈·纪德

Reviews

[Fergus, Weaver of Autistic Webs · Rating 4 out of 5]

André Gide has always prefigured our own totally fractured, tell-all age - to the extent that his books were once blacklisted by the Church and puritanically banned in Boston.

His own sympathies are those of this postmodern era!

He draws us relentlessly into a thick gumbo of forbidden pastimes. My European friend P.E. Is so right to take up Lolita cheek-and-jowl with it. It made me cringe, so my reading of it has always been hesitant and peregrinating.

Gide is the real deal now, no doubt of it! (Take that ironically, kids.)

An elderly old stooge, I swallow my Christian pride at the very mention of his name. A name so redolent of my own socially-engineered, but badly bungled, coming-of-age…

It happened in Ward Five.

As a teenage aspie stooge, that entry into adulthood was chemically effected in my sleep. You see, totally out of it, but dosingly half-awake, I became unusually aware of a forced entry. You get my drift.

Too proud to play along with my teenaged buddies' games, I was made aware of the full extent of them after the fact.

You learn things in the hospital.

So it goes, but I've been growing up ever since. The hospital bequeathed une embarrasse des richesses from my own Ali Baba's Cave of forgotten monsters.

Carl Jung said we must thoroughly know ourselves in order to grow up...

So kids, Know Yourselves - BEFORE you attempt this book!

[Eliasdgian · Rating 4 out of 5]

“Θέλω να γράψω σ’ αυτές τις σελίδες όλα όσα έχουν σχέση με την εκπαίδευση και την πρόοδο μιας ψυχής γεμάτης ευσέβεια, που φαίνεται ότι την έβγαλα από το σκοτάδι ώστε να μάθει τι θα πει λατρεία και αγάπη. Ευλογώ τον Θεό, που μου εμπιστεύτηκε αυτή την αποστολή ”.

Η ευσεβής ψυχή που θα εμπιστευτεί τον φιλεύσπλαχνο πάστορα της ιστορίας μας για να εγκαταλείψει τα σκότη και να οδηγηθεί στο φως δεν είναι άλλη από μια πεντάρφανη τυφλή κοπέλα που θα της δοθεί το όνομα Γερτρούδη. Ο πάστορας, όπως ο καλός ποιμένας της ευαγγελικής παραβολής, θα αγκαλιάσει την τυφλή Γερτρούδη, που, σαν το απολωλός πρόβατο, θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του και τις προσπάθειές του. Σ’ ένα κορίτσι που αναβλύζει αγνότητα κι αγάπη, που δεν έχει σκοτάδι αλλού παρά μόνο στα μάτια της, ο πάστορας θ’ αναλάβει το θεάρεστο έργο της (θρησκευτικής) εκπαίδευσής της, κι η Γερτρούδη που (τυφλή ούσα) δεν έχει αμαρτίες θ' αγαπήσει τον δάσκαλό της.

Εν έτει 1919 ο Αντρέ Ζιντ ‘συνέθεσε’ τη δική του Ποιμενική Συμφωνία προσθέτοντας στο σπουδαίο (και ρηξικέλευθο) έργο του ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα, ένα μυθιστόρημα για το μεγαλείο της ανικανοποίητης, ανείπωτης αγάπης.

[Nazanin · Rating 4 out of 5]

کمی اغراق شده
کمی غیر واقعی
با سیطره ای از اندیشه های مسیحی آندره ژید بر تمامیت داستان
آرام
شیرین
ترجمه روشن و حتی زیبا

و در نهایت
علی رغم پایان کمی عجیب
دلنشین

[Peiman E iran · Rating 2 out of 5]

‎دوستانِ گرانقدر، داستان از جایی آغاز میشود که کشیشی به خانهٔ پیرزنی که مرده است میرود. در این خانه، دخترکی کور و لال با پیرزن زندگی میکند که حال بی سرپرست مانده است. کشیش تصمیم میگیرد دختر را که نه نام دارد و نه چیزی از او میدانند و تمامِ بدنش نیز زخمی و آلوده است را به خانه اش برده و وی را در کنارِ خانواده اش بزرگ کند... در خانهٔ کشیش، نام این دختر را «ژرترود» میگذارند
‎پس از مدتها کشیش به کمکِ یکی از دوستان روانشناسش، موفق میشود تا دخترک را آموزش دهد.. بنابراین ژرترود شروع به سخن گفتن کرد
‎همه چیز خوب پیش میرود، تا آنکه کشیش متوجه میشود که پسرِ بزرگش، یعنی «ژاک» دلباختهٔ ژرترود شده است.. همین موضوع کشیش را به تلاطم می اندازد.. کشیش دلباختهٔ دخترک شده و دخترک نیز همینطور... بنابراین ژرترود به خواستگاریِ ژاک جوابِ منفی میدهد و مدتی بعد، پزشکان متوجه میشوند که کوریِ ژرترود قابلِ درمان است و او بینایی خویش را بدست می آورد.. عزیزانم، بهتر است خودتان این داستان را خوانده و از سرانجام آن آگاه شوید
---------------------------------------
‎جمله ای از کتاب
+++++++++
‎کشیش: یکی از بره های خداوند از گله به دور افتاده است، خیال دارم او را به گله بازگردانم
!!!!!!!!!
---------------------------------------
‎امیدوارم این ریویو در جهتِ آشنایی با این کتاب، کافی و مفید بوده باشه
‎«پیروز باشید و ایرانی»

[Stela · Rating 2 out of 5]

Vous rappelez-vous cette belle histoire grecque d’un sculpteur qui tombe amoureux de sa propre œuvre et supplie Aphrodite de lui donner vie? C’est l’histoire de Pygmalion et Galatée. C’est, en effet, l’histoire de l’artiste donnant vie à sa création. C’est aussi l’histoire du maître qui modèle ses disciples. C’est en fin de compte, l’histoire d’Adam qui a créé Ève de son propre corps.

C’est également l’histoire de ce livre, construit, comme la célèbre symphonie beethovenienne qui lui donne le titre, de cinq mouvements d’une apparence sereine comme la vie du pasteur-narrateur à la campagne : la tranquillité monotone de la vie dans une petite communauté montagnarde, la décision de prendre soin d’une âme perdue, la satisfaction devant les progrès de sa protégée et l’amour qui s’ensuit, la tragédie, le refuge dans la religion et le pardon de sa famille.

La critique a déjà remarqué le mélodrame dont ce mini-roman faillit s’échapper. Bien-sûr, il s’agit plutôt d’un mélodrame d’intrigue, sauvé par la façon dont le narrateur s’y prend, ce narrateur dont la vie calme et tranquille est temporairement troublée par un violent orage (comme dans la quatrième partie de la symphonie) qui ne laisse néanmoins pas trop de marques sur son esprit monumentalement égoïste et stupidement optimiste.

D’ailleurs, le plus intéressant aspect de cet ouvrage assez mal développé semble être en principal le déploiement graduel du caractère du pasteur, par l’entremise de ses pensées et de ses actions, en révélant la façon de trouver toujours des excuses pour ses actions, en ne tenant jamais compte des autres, qui sont pour lui plutôt des êtres unidimensionnels qui ne peuvent être endommagés. Sa femme est mesquine et morose (« son âme émet des rayons noirs »), ses enfants plus jeunes trop turbulents, l’amour de Jacques pour Gertrude est superficiel, même Gertrude, décide-t-il, est plus heureuse dans l’ignorance et cécité. Il pourrait s'avérer diabolique s’il n’était pas tout simplement pathétique.

Il aurait pu devenu, en tout cas, un personnage mémorable. Mais Gide n’a pas eu la patience de prendre soin au détail, tout comme il donne l'impression d'avoir été continuellement pressé de finir le roman, coûte que coûte, ce qui fait que la deuxième partie soit assez, pour utiliser un terme anglais, sloppy.

Albert J. Guerard voit dans ce roman une œuvre à-thèse, « une démonstration lucide des maux que la sensibilité romantique et le l’illusion de soi peuvent entrainer, de la confusion que Rousseau a faite entre "la conscience" et "l’instinct". »

Et comme toutes les œuvres de ce type, sa valeur littéraire reste, malheureusement, limitée.

[Azar · Rating 4 out of 5]

دکتر مارتن گفت: «عیب کار تو این است که می خواهی در زمینی که از محکم بودنش مطمئن نیستی ساختمان بسازی. در نظر بیاور که در ذهن این موجود همه چیز به هم ریخته است. در ذهن پر آشوب او، اول باید نقطه یا محور ثابتی به وجود آورد، و روی این نقطه ی ثابت ساخت و ساز را شروع کرد. اول باید کاری کرد که او بتواند این نقطه یا پایگاه ثابت را پیدا کند و به آن بیاویزد؛ یاد گرفتن چند کلمه، می تواند چنین پایگاهی را به وجود آورد. تو باید این کلمه را بارها به او بگویی و تکرار کنی، و منتظر بمانی تا او این کلمه را یاد بگیرد و به زبان بیاورد. اما نباید شتاب داشته باشی و تند بروی. باید ساعت ها با نظم و ترتیب کامل این کار را ارائه بدهی، آرام و پرحوصله باشی. تا گرترود بتواند این کلمه را به ذهن بسپارد.«

[Gypsy · Rating 3 out of 5]

اولین کاریه که از ژید می‌خونم. یه سری خوبیا و بدیایی داره.

اول بدیاش. اغراق آقا، اغراق. کشیشه های های گریه می‌کنه. پسرش زرتی عاشق میشه. کشیشه همه‌ش عصبانی، نگران، یا در حال غصه خوردنه. برای من سخته یه آدم مذهبی اینقدر افراطی باشه به لحاظ حسی. اغلب اتفاقاً خیلی خشک و بدخلقن. یا اگر نباشن، دیگه اینقدر انیمه‌طور نیستن. یه کشیش انیمه‌ای داریم. خودِ داستانم خالی از اغراق نیست. اینو دیدم یکی دیگه هم توی ریویوهاش نوشته بود، که دختر نابیناست ولی یه جوری توصیف می‌شه که انگار آدم ندیده و هیچی از زندگی بلد نیست و یه موجود ناتوان و علیله. خب عجیبه دیگه، نابیناست، معلول که نیست. به قدری توی این اغراق داره که من اوایل شک می‌کردم شاید کرولالم هست. چمدونم. اگه هم کرولال بود هم نابینا می‌پذیرفتم اینقدر آسیب‌پذیر باشه. بعد یهو تحت حمایت این کشیشه درهای علم و معرفت به روش وا میشه. و بعد به طرز مسخره ای خودکشی می‌کنه. اینقدر این صحنه برام اغراق‌آمیز بود که برگشتم فصلش رو از اول خوندم ببینم واقعاً اینقدر الکی خودشو می‌کشه؟ خب تو از اول خودتو می‌کشتی دختر خوب. اون موقع که خیلی ناتوان و بدبخت‌تر بودی. نمدونم، احتمالاً مرگ دختره قرار بود به ما هم مثل کشیشه ضربه بزنه.

اما خوبیاش. جمله‌بندی‌های زیبا، تصویرسازی‌های طبیعی و برخلاف داستان، ابداً چپونده‌شده و اغراق‌آمیز و خارج از فرم نبودن. چنان دلنشین که شاید برای همین منم ادامه‌ش می‌دادم. به لحاظ نگارشی خیلی خوب نوشته شده بود. نکتۀ دوم، نمدونم قصد ژید بوده یا فکر منه، اما یه تلنگری به آدم می‌زنه که آدمی که این‌قدر مذهبی و مؤمنه چطوری دامن از کف می‌ده و نمی‌تونه خودشو کنترل کنه دربرابر عشق به اون دختر. و چطوری خودشو گول می‌زنه که در راه خدا و مسیح این کار رو می‌کنه، چون آدم مسئولیت‌پذیریه این کار رو می‌کنه، ولی حتی زنش هم بهش تیکه می‌ندازه که تو واسه بچه‌های خودت هم این‌قدر زحمت نکشیدی که برای این داری می‌کشی. و کشیش هم که سخت دچار احساس گناهه و فکر می‌کنه یه جورایی داره در برابر زندگی زناشویی و همسرش گناه می‌کنه، به خودش می‌قبولونه که خدا هم ازم می‌خواد من این بچه رو سرپرستی کنم. کسی که حتی نمی‌ذاره پسرش با دختر نابینا ازدواج کنه و بهش یه مشت حرف مذهبی و خدا و پیغمبری می‌زنه. وقتی هم می‌فهمه دختر نابینا متقابلاً پسرش رو دوست داشته هم نمی‌تونه با خودش کنار بیاد. به نظرم برخلاف اغراق‌های داستان، این چیزاش خیلی واقعی و ملموس بودن. اینکه ما آدما چطور خودمون رو گول می‌زنیم که به خاطر یه چیز «درست» حالا تحت هر عنوانی، دین خدا کشور انسانیت قانون هرچی، کلی کار نادرست کنیم و نتونیم با اشتباهات‌مون روبه‌رو بشیم، یا به تعبیر ژید وقتی روبه‌رو بشیم که خیلی دیر شده دیگه.

[Hossein Sarafraz · Rating 4 out of 5]

دلم روشن شد. چه ترجمه‌ی زیبایی.
با خواندن این کتاب دوباره فرصت دیدن دنیا را از نگاه یه دختر کور دارید.
البته که پایان داستان می‌تونست بهتر باشه.

[Peiman · Rating 4 out of 5]

آهنگ روستایی یا سمفونی پاستورال؛ کتابی که در مجموع دوستش داشتم. به نظر میاد برداشت های متفاوتی میشه از کتاب داشت این از نظراتی که بقیه برای کتاب سمفونی پاستورال نوشتن مشخصه. با همه ش تا حدودی موافقم و بخش دو رویی و توجیه مردان به اصطلاح دینی برای من پررنگ تر شد. دلم میخواد ژرترود رو ببینم :))

[Nazanin Mousavi · Rating 4 out of 5]

دوستش داشتم، با اینکه حسی بهم می گفت بخش زیادیش حذف و سانسور شده
منو خیلی یاد نمایش مالی سویینی انداخت (تازگیا صابر ابر و الهام کردا و امیر آقایی بازی کردن) -فکر می کنم بعید نیس اون نمایشنامه با الهام از این داستان نوشته شده باشه چون یه بخشی در مورد گل های آبی رو هر دو داشتن
مراحل رشد ژرترود و زوالش برای من انگار استعاره ای بود از روح و وجود همه انسان ها
از ترجمه هم خیلی راضی بودم

[fคrຊคຖ.tຖ · Rating 3 out of 5]

به نظرم این داستان انتقادی به مذهب پروتستانه. اینکه یک کشیش پروتستان که اینقدر ادعای عشق و لطف و مهربانی و... داره نمی‌تونه غصه و ناامیدی همسرشو ببینه! چیزی که دخترک در همون اولین دیدار دید و...

[Steven Godin · Rating 3 out of 5]

Taking its name from Beethoven’s Symphony No. 6, Gide's heartfelt novella sees a Protestant pastor - somewhat of an unreliable narrator - take in and nurture a young blind girl whilst, to the wrath of his wife, he starts to become a distant figure to his own family. Gide writes with a lyrical beauty here, and tackles themes of love, religious doctrine, sin and desire, and I liked how he subtly exposes the pastor's deluded state of mind, as he turns from father figure to lover; burying the ever growing sin inside himself whilst trying to conceal the very idea of sin from the girl. I couldn't help but wonder how interesting it could have been had Gide used the girl's thoughts - obviously based only on what she hears - in-between the pastor's own first person narrative, but I guess this was a technique that hadn't really been explored at the time. Gide's L'Immoraliste (The Immoralist) really didn't do anything for me, and this was definite improvement on that. I'll want to read more of him now.

[Hani.mnt · Rating 4 out of 5]

تلاش کشیش برای آموزش به ژرترود به کمک طبیعت و موسیقی خیلی جذاب بود برام! ^^

[فاطمة كرم · Rating 3 out of 5]

قس توقع الظروف تحت رعايته فتاة عمياء في 15 من عمرها تربت على يد عمتها الصماء وقد توفت عنها ولم يصبح أمامها إلا أن يودوعها ملجأ للأيتام .. وتتوالى الأحداث

تعرفت على هذه الرواية من خلال كتابات عبد الوهاب مطاوع استشهد بها في أكثر من مرة

هذه الرواية بما تحمله من قيم وبراءة تضيء إلينا بقعة ماضية في الزمن كانت الأخلاق ورقي الطباع على حالهما لم يصيرا مهلهلين عند الأغلبية كما هو الآن

هي تعرض اختلاف في وجهات النظر بين ملتين من ملل النصرانية .. ولكنها رغم ذلك أرجعتني لعصر جميل كانت الفطرة الإنسانية هي التي تغلب الطباع بغض النظر عن الملة واللون

بالفعل زمان كانت الدنيا بخير

الرواية متسارعة الأحداث أسلوبها الأدبي فخم شاعري راقي للغاية لكن هذا لا ينفي هذا التسارع .. تاريخ كتابتها جعلها تبدو لي رائعة نظراً لقدمها الشديد أعتبرها كتحفة فنية أمتعتني جدا ولم أشعر بالوقت إلا وقد أنهيتها

من أجمل ما جاء فيها

- " ومما أزال أذكر بشرها المتدفق كالسيل الذي لا ينضب معينه حينما عرفت مني أن هذه الأصوات الرقيقة التي تصدر عن مخلوقات حية " يقصد تغريد الطيور " ليس لها من عمل فيما يظهر إلا الشعور بفرح الطبيعة المبعثر المنتثر , والتعبير عنه بأعذب النغمات
( وهي من ذلك اليوم ألفت ترديد هذه العبارة ( إني فرحة كطائر .



-"أمن أجلنا يارب جعلت الليل شديد العمق والهواء دافئا ونور القمر يتهادى..إلىّ من النافذة بفيض من السحر..ربِّ ان كان للحب حداً فهو من صنع البشر وليس من صنعك انت..ومهما يظهر حبى آثما فى أعين الناس فألهمنى الايمان بأنه عندك طاهر نقى.

رواية من زمن الصدق الجميل ♥

[Mahyar · Rating 3 out of 5]

"آه که زندگی چه زیبا و مشکلات چقدر اندک می‌شدند اگر ما با همان رنج های واقعی خود کنار می‌آمدیم، بی‌آن‌که عقلمان را به دست دیوهای وهم و خیال بسپاریم."

البته می‌شد که پایان بهتری داشته باشه.

[Φώτης Καραμπεσίνης · Rating 3 out of 5]

3,5 / 5

Όπως κι άλλα βιβλία του Ζιντ, την «Ποιμενική συμφωνία» τη διάβασα πρώτη φορά στο μέσο της 2ης δεκαετίας της ζωής μου. Προφανώς, σε αυτή την άχαρη αναγνωστικά ηλικία που έψαχνα να βρω το στίγμα μου, αναζητώντας βεβαιότητες, ανακαλύπτοντας με δέος -πρώτος εγώ!- κρυμμένους θησαυρούς (αυτή είναι η γοητεία και η αφέλεια του νεαρού αναγνώστη), σίγουρα δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω το βάθος της σκέψης ούτε όμως και το συγγραφικό στίγμα του συγγραφέα. Έλειπε η εμπειρία, έλειπε το βάθος πεδίου, η προοπτική…

Εντούτοις, η επιστροφή μου δύο δεκαετίες μετά δεν υπήρξε η αναμενόμενη. Μην παρεξηγηθώ: ο Ζιντ είναι ένας μεγάλος συγγραφέας, με ουσία και ύφος, ευρύτητα σκέψης και βάθος πνεύματος. Το έργο του εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορεί κάποιος να απολαύσει στην κλασική γραμματολογία. Κι όμως κάτι έλειπε, κάτι δεν με ικανοποιούσε στον βαθμό που ανέμενα.

Να το θέσω ξεκάθαρα: Οι σκέψεις του μου φάνηκαν βαρύγδουπες, ο συμβολισμός του (λογοτεχνικό ρεύμα στο οποίο, εξάλλου, ανήκε) εξαιρετικά προφανής, οι ήρωές του συχνότερα μιλούσαν ως ηθοποιοί που απήγγειλαν εντυπωσιακούς διαλόγους γραμμένους από ταλαντούχο γραφιά. Το αποτέλεσμα ήταν να αισθάνομαι σχετικώς αποστασιοποιημένος από τα τεκταινόμενα, κάτι που ποτέ δεν υπήρξε πρόθεση του Ζιντ.

Μολονότι η «Ποιμενική συμφωνία» είναι ένα μικρό σε μέγεθος βιβλίο, σε σημεία μου φάνηκε φλύαρο, καθώς οι διάλογοι και η ανάγκη του συγγραφέα να υπερτονίσει τις απόψεις του έκανε το κείμενο να ασφυκτιά. Ας μην ξεχνάμε η φλυαρία αποτελεί, ενίοτε, ένα από τα «αμαρτήματα» της γαλλικής λογοτεχνίας (αν και δεν θα βρούμε τίποτα τέτοιο στους Φλωμπέρ, Μπαλζάκ, Στεντάλ, όσο ογκώδη κι αν είναι τα έργα τους!).

Η παράσταση στην οποία είχα κληθεί να παραστώ, δεν μπόρεσε να κρατήσει αμείωτη την προσοχή μου, με αποτέλεσμα να κοιτάζω πλαγίως τις μικρές φωτεινές επιγραφές με τη λέξη «Έξοδος». Εν προκειμένω, να ολοκληρωθεί η ανάγνωση ώστε να προχωρήσω παρακάτω.

Συνεχίζω να θεωρώ ότι το ηλικιακό χάσμα είναι εν πολλοίς υπεύθυνο για την προσέγγισή μου. Ο νεαρός αναγνώστης -θυμάμαι καλά- προσάρμοζε τον εσωτερικό φακό του στην κατανόηση του κειμένου. Συγκεκριμένα, όσον αφορά την «Ποιμενική συμφωνία», οι συμβολισμοί είναι σαφείς: η μη μουσική συμφωνία μεταξύ του Προτεστάντη ιερέα και της νεαρής κοπέλας την οποία φέρνει στο σπίτι του, η εκ γενετής τυφλότητά της που αντιδιαστέλλεται προς εκείνη του άντρα απέναντι στα συναισθήματά του, η σύγκρουση μεταξύ καθήκοντος και επιθυμίας, ηθικής και συναισθήματος κ.ο.κ.

Θα ήμουν λοιπόν εξαιρετικά ικανοποιημένος με τον εαυτό μου έχοντας επιλύσει τον γρίφο, καθότι θα με κατέτασσε -έστω προσωρινά- στη χορεία των μορφωμένων, των άξιων. Η φενάκη αυτή («Τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής;») μπορεί να κρατήσει πολλά χρόνια, ίσως και για πάντα. Στην περίπτωσή μου, η «παιδική ασθένεια» της ανάγνωσης ευτυχώς παρήλθε. Ο -πιο- ώριμος αναγνώστης μέσα μου έχει πάψει να αγωνιά για την κατανόηση (ούτως ή άλλως έρχεται, μέσω της εμπειρίας, εντός λίγων κεφαλαίων – κι αν όχι, δεν πειράζει) ή την ταύτιση με ήρωες και υποθέσεις.

Εκείνο για το οποίο διψά είναι ο τρόπος, η ιδιαίτερη ματιά του συγγραφέα, και η αγωνία της αναγνώρισης σε κάποια σελίδα σε κάποια παράγραφο, σε κάποια γραμμή. Αν εκεί κάπου οι ματιές μας συμπέσουν, τότε ο κεραυνοβόλος αναγνωστικός έρωτας θα καταυγάσει τα πάντα. Ναι, κατά τα λεγόμενα του Μπόρχες πρόκειται για ένα «σπάνιο είδος κύκνου». Άπαξ όμως και τον συναπαντήσεις, έστω στιγμιαία, δεν μπορείς να ξεχάσεις ποτέ το μεγαλείο του.

Συγκεφαλαιώνοντας, όλα όσα προανέφερα πιθανότατα μπορεί να θεωρηθούν και, με την ίδια άνεση, να απορριφθούν ως λεκτικές υπερβολές ενός ψυχρόαιμου αναγνώστη που προσέρχεται στην ανάγνωση κραδαίνοντας το ζύγι και το μέτρο, έχοντας ��ποφασίσει ότι η τέχνη είναι πρώτιστα η εσωτερική αρμονία των επιμέρους κι δευτερευόντως τα πλουμιστά φορέματα, τα εντυπωσιακά πανωφόρια, το απατηλά χαμογελαστό καλοκαιρινό της πρόσωπο.

https://fotiskblog.home.blog/2021/03/...

[David · Rating 3 out of 5]

The story is simple. A pastor adopts a poor young blind girl to give her a “better life.” His wife and their five children are less than impressed with the new addition. One of the eldest daughters gives her the name Gertrude. The pastor begins to obsess over her and takes her to hear a symphony by Beethoven, his sixth, also known as “The Pastoral.” The pastor’s descriptions of colours according to the different instruments is very entertaining. As as you can imagine, his wife suspects something else.

His eldest son, Jacque also takes a shine to the girl. Their ages bind them. However when the pastor finds out his son is in love with Gertrude, he chastises him for sinning by lusting after a helpless girl. The poor pastor does not realize that he is doing the same.

A local doctor suggests that there is a corrective surgery for Gertrude’s condition (cataracts?) and they follow through. The outcome is surprising.

Of course the entire book is a metaphor for blindness. The pastor thinks his wife is blind for not seeing how he wants to help Gertrude. The wife obviously defends herself and family and feels the pastor is blind to what he is doing to the family. His son seems to have his eyes opened, but for other reasons. Gertrude, who is blind, wants to see what is truly happening, and perhaps too late. When she gets her sight back, she sees how beautiful the sky is but how ugly people can be.

One could debate this for hours. In short, a powerful book on how we see the world, what is right, what constitutes a “sin” and what “moral” choices can have different outcomes than expected.

Perhaps a 3.5.

[Nastaran · Rating 3 out of 5]

اولین بار است که از آندره ژید کتاب میخوانم و از نظرم با تمامی کتابهایی که تا بحال از نویسنده های مشهور دیگر خوانده ام متفاوت بود. جملاتی که از انجیل لابلای روایت داستان گفته میشد و تاکید نویسنده بر تفسیر و برداشت صحیح آنها، جالب توجه بود!
داستان نیز روایت ساده ای دارد که از زبان نقش اول داستان بیان میشود.
خواننده قبل از راوی پی به نقطه ی عطف داستان میبرد ولی به نظرم گره گشایی داستان کمی عجولانه بود. بدین معنا که میزان درک کاراکتر ( دختر نابینا ) و تصمیمی که میگیرد نسبت به وضعیتی که داشته دور از انتظار است.

ناگفته نماند که داستان درباره ی آموزش و تعلیم دختری نابیناست که از بدو تولد تا نوجوانی یا شاید هم جوانی جدا از اجتماع بزرگ شده و حتی قادر به درک محیط اطراف و صحبت کردن نمیباشد و کشیش سرپرستی او را برخلاف میل همسر و فرزندانش به عهده میگیرد...


پ.ن: شدت و سرعت تغییرات دخترک نابینا از این رو برایم دور از انتظار بود که در مورد اینگونه افراد و میزان پیشرفتشان در یادگیری متونی را از قبل خوانده ام.

[_Faeze_ · Rating 3 out of 5]

قلم ژید،توصیفات کتاب؛اصلا تا به حال شاید دنیا رو این طور ندیده بودیم و قلب رئوف یک کشیش…..
تجربه خاطر انگیزی از اندره ژید بود

[Argos · Rating 3 out of 5]

Ne Andre Gide ne de çok keyifle dinlediğim Pastoral Senfoni ismi kitabı sevmeye yetmedi. Birçok anlam yüklenebilir bu trajik öyküye ancak sıradan bir öykü benim için.

[حسام آبنوس · Rating 4 out of 5]

علیه واقعیت

«اگر کور باشید گناهی ندارید»؛ به عبارت دیگر تا زمانی که ندانید و معرفت نداشته باشید حرجی بر شما نیست! تا زمانی که تجربه نکرده باشید و طعم تجربه را نچشیده باشید بازخواست نمی‌شوید ولی وقتی چشمانتان باز شد دیگر گریزی نیست و بازخواست می‌شوید. ما بابت ندانستن‌هایمان بعید است بازخواست شویم، ما برای آن چیزهایی که به گوشمان نخورده و به چشمانمان نیامده مواخذه نمی‌شویم، قصه از جایی آغاز می‌شود که معرفت پیدا می‌کنیم و رفتاری را دانسته و از روی آگاهی مرتکب می‌شویم و این آغاز اتفاق است. همانطور که در قرآن نیز پرسش می‌شود که «آیا بینا و نابینا یکسانند؟» و این نشان می‌دهد آدمی تا‌آنجا که به چیزی احاطه معرفتی ندارد در برابر پرسش هم قرار نمی‌گیرد. در واقع عملش قبل و بعد از دانایی متفاوت داوری می‌شود.

حرف درباره «سمفونی پاستورال» اثر آندره ژید است. اثری که درباره چیز مرموز و ناشناخته‌ای به نام عشق است. چیزی که بی‌اجازه وارد می‌شود و هرقدر تلاش کنید انکارش کنید موفق نمی‌شوید. هرقدر تلاش کنید خود را فریب بدهید موفق نمی‌شوید و در پایان مغلوب آن خواهید شد. هرقدر سعی کنید با کلمات و تعابیر مختلف آن را بپوشانید ولی نتیجه‌اش جز رسوایی عقل در برابر دل نخواهد بود. همانطور که کشیش داستان، در برابر «ژترود» دست به چنین توجیهاتی می‌زند تا خودش و دیگران را فریب بدهد. «به خود می‌گفتم او کودک است. عشق واقعی که نمی‌تواند از شرم و سرخ شدن تهی باشد. از سوی دیگر، به خود می‌قبولاندم که من او را چنان دوست دارم که می‌شود آدم معلولی را دوست داشت.»

«سمفونی پاستورال» یا «سمفونی چوپانی» عنوان سمفونی شماره شش لودویگ فان بتهوون است، که در موومان اول از پدیدار شدن احساس‌ها و هیجان‌های دلپذیر و مطبوع به هنگام گام نهادن به دامان طبیعت در یک روستا حرف می‌زند و این روایت داستانی نیز به پدیدار شدن احساس تعلق در دل دختر نابینا پرداخته و داستانی عاشقانه را بازسازی کرده است.

ژید در این داستان بلند که به سبک یک اعتراف نوشته شده، تلاش می‌کند از چیزی سخن بگوید که برای همیشه ممنوع است. در این کتاب از احساسی حرف زده می‌شود که هرکسی در زندگی تجربه می‌کند. تجربه‌ای که همیشه شیرین نیست و گاهی دردسرهایی درست می‌کند. علاقه و دلبستگی کشیش به ژرترود، از جنس علاقه و دلبستگی‌های مرسوم و عادی نیست. ژید تلاش می‌کند نشان دهد که دلبستگی‌ها از جایی آغاز می‌شوند که فکرش را هم نمی‌کنید. در واقع وابستگی‌های عاشقانه همیشه از در وارد نمی‌شوند بلکه گاهی از روزنه کلید یا از دودکش داخل می‌شوند و تا به خودمان بیاییم می‌بینیم کار از کار گذشته است.

شروع داستان به قدری جذاب است که هرکسی را در دام خود می‌اندازد و این روند به همین شکل پیش می‌رود. نویسنده از جایی شروع می‌کند که یک کشیش به وظیفه خود برای رسیدگی به حوزه کلیسای خود به مناطق مختلف سر می‌زند. همه‌چیز از یک دلسوزی مسیحایی برای بره‌های خود آغاز می‌شود و در پایان رسوایی بزرگی به بار می‌آورد.

کشیشِ داستان «سمفونی پاستورال» تلاش می‌کند نشان دهد هیچ حسی به ژرترود ندارد و هرچه هست یک رسیدگی پدرانه است. او بارها در اعترافاتش تاکید می‌کند که «دامن عشق از هرگونه گناه پاک است» در حالی که ظاهر قصه این است.

کشیش در این داستان را باید نماد فردی دانست که تلاش می‌کند همه در بی‌خبری به سر ببرند. او خواسته یا ناخواسته چون پای عشق در میان است و تلاش می‌کند هرگونه تعلق و عشق را انکار کند، افراد را در تاریکی نگه می‌دارد. کشیش فردی است که آگاهی را تا آنجایی مجاز می‌داند که منجر به حرکت نشود. آنجا که حرکتی آغاز شود او بساط دانایی را جمع می‌کند و از پاسخ دادن طفره می‌رود. او تلاش می‌کند افراد رستگار شوند ولی اگر افراد خودشان بخواهند سرنوشتشان را انتخاب کنند مانع می‌شود. برای مثال «ژاک»، فرزند کشیش، مسیری را انتخاب می‌کند ولی او مانع او می‌شود و او را در مسیر تازه‌ای می‌اندازد که نتیجه‌اش تغییر مذهب ژاک است. او در هیبت انسان خیرخواه افراد را به مسیری می‌برد که نتیجه‌اش از دسترس او خارج است.

در پایان کتاب ژاک خطاب به پدرش می‌گوید: «پدر، درست نیست که من شما را بازخواست کنم، اما خطای شما بود که مرا به این راه رهنمون شد»، ژاک با این جمله یادآوری می‌کند که سرنوشت ژرترود و ژاک و دیگران همه متاثر از تصمیم کشیش است که او به جای دیگران تصمیم گرفت و مسیر تازه‌ای برایشان رقم زد که خیلی هم خوشایند آن‌ها نبوده است.

نوشتن درباره «سمفونی پاستورال» کار راحتی نیست، همانطور که نوشتن از عشق راحت نیست. در یک کتاب که اعترافی بلند است شاهد شکل گرفتن عشقی هستیم که یک‌طرف این عشق سعی در انکار آن دارد و طرف دیگر هم تصور درستی از عشق و معشوق ندارد. همانطور که گفته شد این عشق تا زمانی که به مرحله آگاهی نرسیده، منهی و ممنوعه نیست ولی همینکه آگاهی بر آن سایه افکند تبدیل به گناهی می‌شود؛ همانطور که «ژرترود» به نقل از کتاب مقدس می‌گوید: «من از قبل بدون شریعت زنده می‌بودم. لکن چون حکم آمد، گناه زنده گشت و من مُردم.»

[dely · Rating 4 out of 5]

It won't be easy to review this book without giving away too much of the plot or avoiding some spoilers. It is a very short book but profoundly deep and thought provoking. A Protestant priest decides to take home and adopt a blind girl (who is around 14 years old) whose aunt died and she hadn't other relatives who could take care of her. Despite he already had 5 children, he wants to help this girl driven by charitable love. He stays a lot of time with her, teaches her everything he can despite her blindness, and Gertrude (this the name of the girl) is very intelligent and learns very fast. Everyone in the story (from the pastor's wife to Gertrude) and also the reader see that this charitable love was slowly turning into real "human" love; the only one that wasn't aware of this was the pastor because he thought he did everything out of charity. The pastor continued to lie to himself because he didn't want to admit that his love was deeper as he thought. There are also some thought provoking dialogs about the Gospels between the pastor and his son that was studying theology and that was in love too with Gertrude. But his son wanted to marry her because he was aware of his feelings. The pastor didn't agree with this wedding, but not because he was aware of his own love and jalousy; he thought that this blind girl should have been protected by everything that could hurt her, also a real love story and a family life with its up and downs. The pastor's son decides to listen to his father and goes away from home though he suffered a lot because he didn't receive his father's blessing to marry Gertrude.
For all the time Gertrude lived with the pastor's family, he never told her about the bad things there are in the world or about sins. Also of the Gospels, he taught her only what he wanted avoiding parts about sins. To tell the truth, he himself took from the Gospels only the parts he wanted avoiding the rest. He depicted Gertrude a wonderful world made only by good things and that real love as described by Jesus would never hurt a person. The pastor was still sure to love her with that kind of love. Gertrude was happy about her life, but she was aware that something was missing. She wanted to know and understand everything by herself and not through the eyes and words of the pastor. When a doctor said that her blindness could have been operated so she could see again, she decided to do this operation, while the pastor was worried because he knew that he couldn't protect her anymore if she was free to see the world as it is. Well, after the operation there are a couple of spoilers I won't tell. There is a very interesting dialog between Gertrude and the pastor and suddenly the pastor became aware that the real blind person has always been him, and not Gertrude. But also that all his efforts to protect Gertrude brought only to hurt her even more, and that also other people of his family suffered because of his behavior. At the end the pastor doesn't lose only Gertrude, but also his son that converted to Catholicism becoming a monk, and he starts to question also his faith. Though these seem spoilers, the most important and interesting parts of this book are the dialogs between the pastor, his son, Gertrude, but also the parts where the pastor thinks about himself, his behavior and the Gospels.

It is a wonderful short book I would recommend to anyone, also those that aren't into religion. In the introduction of my edition there's written that Gide wrote this short book before he himself converted to Catholicism.

[Perihan · Rating 5 out of 5]

"Çocukların tatlı ve sevecen olduklarını düşünürüz hep, ama onlar sevilmek için kandırırlar bizi sadece."

"Tanrı’ya tevekkül ederek yaşamak başka bir şey, olayların yükünü başkalarının üzerine yüklemek başka bir şey..."

"Gerçek aşk insanı şaşkına çevirir, utanıp kızarmadan yaşanmaz."

"Gözleri olanlar, dedim,içinde bulundukları saadeti tanımazlar.Ama işte benim gözüm olmadığı için DUYMA SAADETİNİ tanıyorum,diye hemen cevap verdi..."
"Mutlu bir insandan yayılan aşk etrafa mutluluk saçar."

"...İşte tam da bunu demek istemiştim. Ben kötülüğe hiçbir şey eklemediğimden emin olmak isterdim."

Hikaye çok güzel, verilmek istenen mesajlar, sözler çooook ama çooook güzel....


İyi ki böyle güzel&duru&yumuşak anlatım diline sahip bir yazar daha tanımış oldum demiştim okuduktan sonra...

[Daniel T · Rating 4 out of 5]

داستان با مرگ پیرزنی و انجام کارهای دفن و کفن این پیرزن توسط کشیش شروع میشه و دخترکی نابینا که در خانه این پیرزن زندگی میکنه و قلب کشیش با دیدن دخترک به درد آمده و او را به خانواده خود راه داده و سعی بر رشد و شکوفایی دخترک انرژی خود را بنا میسازد.

داستان بسیار جذاب و دلنشین بود، اول از همه توصیفات انجیل و ربط دادن آن به نابینایی و مفهومی که دنبال میکرد خیلی جذاب بود و گاها میتونه احساسات خواننده رو جریحه دار کنه.

ث ایده کلی از داستانی به نام cricket on hearth نوشته دیکنز برگرفته که داستان روایت گر دخترکی نابینا و پدرش میباشد که پدر او سعی میکند دنیا را بدون بدی برای دخترک توصیف کند، هرچند کشیش سعی بر آن دارد که با دخترک چنین نکند، ناخواسته همین روش را در برگرفته و با عواقب آن نیز مواجه میشود.

جدال بین پدر و پسر بر سر اعقادات نیز هرچند کم تامل برانگیز بود.

[pegah · Rating 3 out of 5]

حکایت پدر سوختگی یک کشیش و نابود کردن زندگی عزیزانش. از نظر من میشه از این کتاب برداشت استعاری هم داشت

حکایت خود فریبی و دیگر فریبی دست اندرکاران دینی و کسانی که خودشون رو هدایتگر مردم در جوامع میدونن، تا زمانی که مردم در جهل و کوری خودشون به سر میبرن دنباله رو و سر سپرده اونها هستن ولی وقتی چشمشون باز میشه و میتونن دنیا رو نه به اون صورتی که براشون ترسیم کردن بلکه
اونطور که برداشت خودشون هست و بدون واسطه ببینن ، تازه میفهمن چه بلایی سرشون اومده

خطرناکی داستان این نیست که دیگری رو فریب بدیم بلکه وقتی خودمون رو فریب میدیم و بدتر از اون حق به جانب میدونیم زمینه های سقوط خود و اطرافیان آسیب پذیر رو فراهم میکنیم

[anna · Rating 1 out of 5]

1st read who even remembers when

i forgot how much of a book abt an Old White Dude™ this is. he's gross, the story is gross, it ends tragically..... at least it teaches us that old white dudes should never be trusted w anything ever but we always knew that so

[Zahra Dashti · Rating 2 out of 5]

همان داستان تکراری و همیشگی عشق ممنوعه و...
چندان جذبم نکرد. حرف تازه ای نداشت به نظرم. تنها نکته ای (که اون هم البته جدید نبود) تردید هر عاشقی که وقتی دچار عشق ممنوعه می شه ، اون رو به طریقی توجیه می کنه و ...
در حد یکبار خوندن ، با توجه به حجم کمش ، خوبه.

[P.E. · Rating 4 out of 5]

Fruitful cross-reading with Lolita by V. Nabokov.

[moi, k.y.a. · Rating 5 out of 5]

André Gide nihayet okuma fırsatı bulduğum ve iyi ki de okumuşum dediğim yazarlardan. Kısa bir kitaba öyle güzel şeyler sığdırmış ki... yorumumu kitaba aldığım notları toparlayınca yapacağım.
*
geçen hafta derste kitap üzerine konuşup tartışır, kimin suçlu olduğunu bulmaya çalışırken bir anda karakterleri mahkemeye çıkarma fikrini ortaya attı hocamız. herkes bir karakterin avukatı oldu ve onu savunmaya başladı. kitabı okuduğumda pek de önemsemediğim Amélie’yi savundum ben de ve o anda hepimiz aslında kitabı tek bir karakterin açısından okuduğumuzu fark ettik.
sonuç olarak kitabı tekrar okumanın daha faydalı olacağı düşüncesi hepimize sirayet etti. ben de iki kitabını yeniden okudum, aldığım notları düzenleyip buraya aktaracağım.
SPOILER İÇERİR
*

Çünkü o ana kadar üzerine hiç düşünmeden kabul ettiğim şeyleri düşünmeye zorluyordu beni.

kitabın en kısa şekilde özetlemek için şunu söyleyebilirim sanırım: evli ve beş çocuklu bir Pasteur’ün tesadüf eseri kör bir kızı bulup evine getirip bakımını üstlenmesi ve zamanla Gertrude adını verdikleri kızın Pasteur ve oğlu Jacques arasında yaşadığı duygusal git-geller.

bu üç kişi birincil karakterleri oluşturuken Pasteur’ün karısı Amélie, küçük kızı Charlotte ve doktor ikincil karakterler olarak karşımıza çıkıyor.

Pasteur, adından ve evli oluşundan da anlaşılacağı gibi Protestan bir din adamı. Protestanlık sadece İncil’e bağlı olduğu için ağır bir mezhep aslında, ve Pasteur muhtemelen hayatı boyunca bu öğretilerden başka bir şey bilmedi. ama kızın hayatına girmesi, bir çocuk gibi her şeyi sorgulamasıyla Pasteur’de o güne kadar hiç dikkatini çekmemiş şeyleri keşfetme fırsatı elde ediyor. bir nevi Gertrude’un sorgulamaları aracılığıyla kendi sorgulamasını yapıyor.

Jacques kitapta Katolikliğin temsili olarak karşımıza çıkıyor ki zaten kitabın sonunda babasından intikamını nasıl aldığı malum... yine de ona da kızgınım bir okur olarak ama en çok Gertrude...

sınıfta yaptığımız tartışmada da Gertrude’un masumiyetini savunanlar çıktı, ama ben buna şiddetle karşıyım.

“Söylenen şeyin doğru olup olmadığı insanın suratından anlaşılmaz mı? Ben bunu insanların sesinden bile anlayabiliyorum. Hani teyzem sizi onun için hiçbir şey yapmamakla suçladığı gün ağlamadığınızı söylemiştiniz ya, hatırlıyor musunuz? ‘Yalan söylüyorsunuz papaz efendi!’ diye bağırmıştım size. Ah doğru söylemediğinizi hemencik anlamıştım sesinizden. Ağladığınızı anlamak için yanaklarınıza dokunmama gerek yok ki.“”

evet, kıza yalanlar söylendi ama bu kız gerçekten kör müydü? yani bahsettiğim her şeyi görmek değil, kulakları da mı sağırdı? evdeki durumu hiç mi anlamadı ki bence anladığı halde hareketlerine devam etti...

neyse sinirlerim tepeme çıktı, burada bırakayım. ama şunu gitmeden söylemem gerek, kitabı bu şekliyle okuyunca da çok keyif alabilirsiniz ama derinlemesine bir analiz için yazarın hayatına ayrıntılı olarak göz atmanızı tavsiye ederim.

[Mary 🍀 · Rating 3 out of 5]

Instagram.com/marco_ketab
ادبیات_فرانسه 🇨🇵‌
‌
سمفونی کلیسایی‌
نویسنده: آندره ژید‌
مترجم: عبدالحسین شریفیان‌
نشر: اساطیر‌
‌
‌
برشی از کتاب‌
‌
به راستی چه قدر کارها آسان می شد ؛ اگر انسانها بسیاری از سهل انگاریهای خود را به نام دوراندیشی و خیرخواهی توجیه نمی کردند. چه بسا از کودکی، ما را از کارهایی که شوق انجامشان را داشتیم، منع کردند؛ تنها به این بهانه که از پس آن کارها بر نمی آییم.‌
‌
‌
و اما قصه از چه قراره‌
‌
‌
امان از مبلغان مذهبی که هر بار یه داستان ازشون تو کتابا و فیلما میشنویم، این داستان هم برامون به شدت آشناس. این کتاب به اسم و ترجمه های مختلف دیگه هم چاپ شده.‌
کشیش پرتستان سرپرستی ژرترود، دختر نابینای رو میگیره که بخاطر فقر و فلاکت که تو زندگیش داشته حتی دچار نتوانی تو حرف زدنه. در بدو ورود آملی همسر کشیش مخالف حضور دختر تو خانواده بود. به خلاصه به مرور کشیش و خانواده اش بهش کمک میکنن تا چیزهای زیادی یاد بگیره. اما این توجه کشیش به دختر و بی توجهی به نارضایتی همسرش بلاخره رقم میزنه اون اتفاقی رو که در حین خوندن پیش بینی میشد. اینکه در طول داستان چه اتفاقاتی میوفته و چی میشه رو میزارم خودتون بخونید.‌ کل داستان یادداشت های بوده که کشیش برای آینده مینوشته.‌ ترجمه سلیسی داشت و کتاب ۱۱۱ صفحه ی رو من توی ۲،۳ ساعت تموم کردم.‌ از نظر من نقطه ضعف اساسی داستان استفاده بیش از متن های انجیل بود.