Vlak voor haar laatste jaar op de middelbare school verhuist Hannah naar een dorpje aan zee. Ze gaat in een vuurtoren pal aan het strand wonen, iets waar ze al jaren van droomt. Snel weet ze vriendschap te sluiten met een kleurrijke groep mensen die vaak ’s avonds op het strand bij elkaar komen rond een kampvuur. Wat volgt zijn vele zomeravonden aan zee, geheime nachtelijke uitstapjes en dagenlang luieren op het strand. Het is de perfecte zomer en het lijkt erop dat er zelfs liefde om de hoek komt kijken...
De kleuren van de zee is een warme, positieve coming of age over verwarrende gevoelens, jezelf ontdekken en eindeloos fijne zomeravonden. Een feelgoodverhaal dat gelezen moet worden met je voeten in het zand en het geluid van de golven op de achtergrond.
Hannah is een beetje impulsief, maar dat maakt haar stiekem ook wel erg leuk. Hannah heeft een unieke plek gevonden waar ze met haar moeder en twee vaders kan gaan wonen, een vuurtoren pal aan het strand. Haar ouders geven aan er even over na te moeten denken, maar Hannah weet de juiste argumenten aan te halen waardoor ze in de ogen van haar ouders eigenlijk al kan zien dat het gaat gebeuren: ze gaan verhuizen.
De vuurtoren is een unieke plek om te wonen met een prachtig uitzicht op de zee. Hannah mag helemaal bovenin slapen, waar ze een ronde kamer heeft en een privé badkamer. En ook nog eens genoeg ruimte voor al haar boeken!
Hannah is een meisje dat veel vriendschappen heeft, maar niet op een diepgaand niveau. Ze wordt vaak uitgenodigd voor feestjes en kan zich makkelijk aanpassen in groepen, maar ze is niet iemand die als eerste gebeld wordt wanneer er iets in het leven van een vriend(in) gebeurt. Haar ouders hopen dan ook dat Hannah sterke vriendschappen kan sluiten in deze nieuwe stad.
Vlak nadat Hannah met haar ouders is ingetrokken in de vuurtoren ontmoet ze al een andere jongere die haar uitnodigt om eens deel te nemen aan een kampvuur op het strand. Hannah zegt ja en dit is de start van een warme vriendengroep die samen een op en top zomervakantie beleven.
Zoektocht naar identiteit De kleuren van zee geschreven door de Nederlandse Miriam Bruijstens is een heerlijk zomers Young Adult verhaal dat lezers de behoefte geeft om zelf naar het strand te gaan en diepgaande gesprekken te voeren rond een kampvuurtje. Maar dit boek is veel meer dan dat, het gaat ook over de zoektocht naar je eigen identiteit.
Hannah woont dus samen met drie ouders: een moeder en twee vaders. Ze heeft daarnaast een geadopteerde zus. Haar ouders zijn echter niet de enige queer personages in dit boek, vrijwel iedereen is queer. Er zitten lesbiënnes in, aseksuele/aromantische karakters en jongeren die nog niet weten wat hun identiteit of voorkeuren zijn. Ondanks dat alle personages heel erg van elkaar verschillen, of misschien juist wel daardoor, weten de jongeren een mooie, warme en respectvolle vriendschap op te bouwen. Naast de queer representaties zit er nog meer diversiteit in, namelijk: een jongen in een rolstoel, ADHD en een vrouw met vorm van MS. Zoals je ziet: een enorm divers boek dus!
Lieflijk en warm Maar is dat dan niet te veel van het goede? Om heel eerlijk te zijn vind ik soms bij queer verhalen waar geen straight karakters of zonder ‘beperkingen’ dat het té veel en onrealistisch wordt. Bij De kleuren van zee krijg je dit gevoel echter absoluut niet. Het is heel lieflijk en warm geschreven waardoor je niet anders kan dan er een prettig gevoel aan over te houden. De auteur schrijft ook heel respectvol over alle personages, zelfs wanneer ze even botsen vanwege hun verschillende opvattingen, achtergronden of karakters. En ondanks dat het vol zit met positieve zomervakantie vibes, schuwt Bruijstens ook niet om te tonen dat het leven niet altijd even leuk is en dat MS bijvoorbeeld bijzonder pittig is. Ik heb hierdoor van begin tot einde van het boek genoten!
Een mooie zin uit het boek dat bijblijft:
“Mensen met een ziekte of handicap zijn ook maar gewoon mensen die hun leven proberen te leiden, ze vinden het meestal niet leuk om als je ze als inspiratie gebruikt ofzo. Tenminste, dat zegt mijn moeder.” De moeder in kwestie is de vrouw met MS.
De kleuren van de zee is dus eigenlijk een feelgood-zomer-queer boek waar jongeren (maar ook volwassenen) veel mooie boodschappen uit kunnen halen. Een boek dat een aantal moeilijkheden in het leven bespreekt, maar die je uiteindelijk achterlaat met een warm en positief gevoel. Zeker een aanrader!
Ik hield nog meer van dit boek dan ik had verwacht. Het is een geweldig coming-of-age-verhaal met perfecte zomerse vibes, een warme familie en vriendengroep, met bijna alleen maar queer personages. Ik kan me alleen maar voorstellen dat ik dit boek nog heel vaak ga herlezen.
Mijn favoriete onderdeel van dit boek waren misschien wel Hannahs ouders: haar moeder en twee vaders die samen een relatie hebben en die er altijd voor haar zijn. Ik vond dit echt geweldig om te zien en als personages waren ze allemaal zo goed uitgewerkt.
Laten we beginnen met het belangrijkste: dit is een queer coming-of-age verhaal voor jongeren. Met mijn 26 jaar ben ik allang geen jongere meer, dus ik val absoluut niet in de doelgroep voor dit boek. Ondanks dat was ik door alle lof ontzettend benieuwd naar dit verhaal. Ik ben het met alle recensies eens; dit boek voelt een beetje als een warme knuffel. Ik kan me voorstellen dat dit boek ontzettend behulpzaam en fijn is voor velen. Ik moet echter toegeven dat het op sommige momenten voor mij net iets té was, waardoor het soms een beetje suf voelde.
Ik denk dat dit boek baanbrekend is op zoveel vlakken in het Nederlandstalige YA-landschap. (En ik lees veel YA.) Echt waar.
Het gebeurt zelden (zelfs in Engelstalige boeken) dat een YA-verhaal zo sekspositief is en dat het op zo'n fijne manier dingen in beeld brengt waar veel zeventienjarigen over zitten na te denken/ doen. Op dat vlak heeft dit boek me zo verrast.
Zoals de auteur het zelf ook zegt, is dit een heel zachtaardig boek en dat liet echt wel een indruk na. Ik voelde me welkom en dit boek was een warme knuffel. Ik heb een zwak voor inclusieve boeken, voor boeken die iedereen een stem en een leven geven. Dus dat dit boek van eigen bodem bestaat en dat de uitgeverij dit boek een kans geeft: ik hou ervan.
Ik ben zo zo blij dat dit Nederlandse boek er is voor tieners om te lezen !! 👏🏻 Een prachtig zomers coming of age verhaal dat zich afspeelt aan het strand in een vuurtoren (hallo mensen die mij kennen, weten mijn obsessie met vuurtorens en boeken die zich afspelen in en bij vuurtorens dus dat alleen al zorgde er voor dat ik het boek wilde lezen) maar het is ook nog eens super divers en vol met representatie.
Elk personage is wel queer en onderdeel van de LHBTI+ gemeenschap wat ik echt top vind. En er is ook nog neurodiversiteit (hoofdpersonage heeft ADHD) en meer disability representatie: een van de vrienden zit in een rolstoel en heeft ook last van chronische pijn. En de moeder van Hannah heeft MS (een ziekte die erg lijkt op de spierziekte/immuunziekte die ik heb)
Ook heeft dit boek mijn favoriete trope: "found family" de vriendengroep waar Hannah zich bij aansluit is super divers, allemaal hebben ze andere persoonlijkheden en identiteiten maar ze passen super bij elkaar. Hannah vind hier niet alleen romantische liefde maar ook platonische liefde.
Mijn favoriete onderdeel van dit boek was toch wel Hannah haar ouders. Ze heeft een moeder en twee vaders die met zijn drieën een relatie hebben en ze waren echt geweldig. De communicatie tussen de drie en ook met Hannah en haar zus vond ik geweldig. Iedereen verdient ouders zoals die van Hannah.
Dit boek bespreekt zoveel onderwerpen en thema's die ik graag had gelezen toen ik op de middelbare school zat! Zeker als het in zo'n super leuk zomerse setting afspeelt.
Een boek als een warme knuffel. Wat een mooi en fijn verhaal vol queer personages van Miriam is dit, over verschillende vormen van liefde en vriendschap, ontdekken wie je bent en de zee. ❤️
Miriam Bruijstens schept een originele sfeer met haar fijne schrijfstijl. De zeer open gesprekken van Hannah met haar familie en vrienden zijn vol liefde en humor. De zee vormt steeds het decor van dit verhaal, soms woest en gevaarlijk, vaak prachtig. Dit is een heerlijk, schattig, zoet verhaal over levensechte mensen, die allemaal van elkaar houden.
Miriam schrijft in haar dankwoord: “ik wilde een zachtaardig, lief boek schrijven over mensen die zijn zoals ze zijn en voor de volle honderd procent geaccepteerd worden.” En dat is volgens mij heel mooi gelukt. 💜
“Ik wil alle kleuren van de regenboog met glitters voor iedereen.”
Wat een bijzonder boek, in meerdere opzichten. Zo heeft hoofdpersoon Hannah voor de verandering een goede band met (alle drie) haar ouders, die regelmatig in het boek naar voren komen. Wordt er open gepraat over seks. Zijn bijna alle personages queer. Speelt Hannahs adhd een grote rol, geïnspireerd op eigen ervaringen van de auteur. En kabbelt het boek op een rustig tempo (alledaagse scenes (zoals ongesteld worden) worden niet vermeden) maar wordt het nooit saai. Ik heb hier erg van genoten.
Moreel een mooi verhaal. Maar eerlijk? Een overkill aan thema's en te rooskleurig voor mij. Diversiteit is een zeer ingewikkeld en breed thema. En in dit boek heeft de auteur aan elk personage een identiteitsthema gekoppeld. Too much. Voor mij was het zeker oke als het de queer-kwestie op zich alleen was. Daarnaast voelde ik mij te oud voor dit boek. Het boek is geschreven in de ik-vorm vanuit een tienerbrein. Dus, ja: mooie boodschap, moest ik zelf een tiener zijn zou ik het hypen, maar vandaag niet.
Ja, wat vond ik. Op zich fijn idee, zomerse sfeer, ik heb weer wat geleerd over ADHD. Ik kan alleen maar blij worden van de liefdevolle weergave van Hannahs 'regenbooggezin'. Ik ben groot voorstander van vanzelfsprekende inclusiviteit in boeken. Af en toe wordt alles wel erg clichématig ideaal, maar dat hoeft niet erg te zijn in een feelgood-zomer-YA. En toch. Sommige dingen liggen er zo vet bovenop dat mijn irritatie het met enige regelmaat won van mijn vergevingsgezindheid. Er worden mooie scènes geschetst waarin Hannah grip probeert te krijgen op haar plek in de wereld, in haar familie, in haar vriendengroep, en niet zelden wordt de scène dan afgesloten met een overpeinzing - die de boel voor mij volledig platslaat (Even later zitten we met z'n vijven te smikkelen en ook al weet ik nog steeds niet wat ik na mijn examen wil gaan doen, toch was dit een heerlijke dag ). En ja, ik ben geen fan van 'gedichtjes' van hoofdpersonen ((...) ik wil / alle kleuren van de regenboog / met glitters / voor iedereen. Leuk voor je, meid. Sorry). Maar goed, ik ben niet meer de 14-jarige zoekende voor wie dit boek geschreven is.
Rating: 3,5 Ik las het makkelijk weg en het was een leuk verhaal, maar ik stoorde me wel een beetje aan de overkill aan positiviteit en de LHBT-gemeenschap (ook al ben ik zelf queer). Ik weet dat dat de intentie van de schrijver was en dat ze een positief en open verhaal wilde brengen, maar voor mij was het een beetje too much waardoor het wat onrealistisch voelde. Er werd veel gehamerd op open communicatie, acceptatie en alles kunnen zeggen wat je dwarszit, maar de gesprekken die in dit boek werden gevoerd zijn zo open en direct dat het niet meer klinkt als een natuurlijke situatie. Ik denk dat iemand al blij moet zijn als die minstens 1 persoon zoals uit het boek als vriend of familielid heeft, maar zoveel ontzettend goede vrienden en familieleden die allemaal dit soort gesprekken met je voeren voelt voor mij een beetje onwerkelijk. Desondanks vond ik het nog steeds een leuk, rustgevend boek om te lezen.
Op zich sluit ik me aan bij alle andere reviews: een warme roman die de verschillende vormen van relaties op een zeer positieve manier brengt. Maar: moeten er erkelijk zo veel verschillende vormen in één boek? In combinatie met nog andere veel soorten problematiek? Ik vond het werkelijk een overdaad waardoor het effect van het verhaal voor mij juist minder speciaal werd.
Leuk, liefdevol, zacht en makkelijk leesbaar boek. Het gaat over jezelf ontdekken, LHBTIQ+, ADHD en MS. Het boek is heel mooi geschreven en de personages zijn heel erg leuk! De liefde van de personages naar elkaar toe is heel hartverwarmend. Kortom een hele leuke YA-roman. ❤️
Wat een zacht verhaal, wat fijn is omdat het zoveel grote dingen aankaart
Ik voelde me iets te oud voor de doelgroep (YA), waardoor het soms iets te lieflijk en uitleggend was voor mij. Maar densondanks is het denk ik enorm fijn voor jongeren die baat hebben aan (zelf)acceptatie en inclusiviteit.
Wat een heerlijk schattig boek. Echt een aanrader voor iedereen, of je nou zelf queer bent of er meer over wilt weten. Ook vond ik het mooi dat ADHD zo'n grote rol speelt in dit boek. Het is echt super inclusief.