Een beeldhouwer tast met zijn plastieken de grenzen van het hyperrealisme af. Hij wikkelt levende modellen in elastisch gipsverband, en legt in het stollende harnas hun ultieme pose vast - tot het een keer misgaat. Uit zijn cyclus De tandeloze tijd lichtte A.F.Th. van der Heijden de verhaallijn over de zogeheten gipsmoord en herschreef deze tot een zelfstandige roman. Het resultaat is Doodverf - een boek over de kunst die sterker is dan de liefde. Maar wint de kunst ook van de dood?
Adrianus Franciscus Theodorus (Adri) van der Heijden is een Nederlandse schrijver. Hij heeft ook gepubliceerd als Patrizio Canaponi en als A.F.Th. In 2003 ontving hij de Schrijversprijs der Brabantse Letteren en in 2011 de Constantijn Huygensprijs, telkens voor zijn hele oeuvre.
Adrianus Franciscus Theodorus (Adri) van der Heijden is a Dutch writer. He also published as Patrizio Canaponi and as A.F.Th. In 2003 he received the Schrijversprijs der Brabantse Letteren and in 2011 the Constantijn Huygensprijs, both prizes for his entire work.
The worst that can happen while reading a book is that I become indifferent to its story and characters. Although the author can definitely write, the story is bland, characters are flat, and the supposedly shocking sections of the book are not very interesting. Not a thriller, not drama, only a few interesting ideas that should have been explored more.
Vond in mijn overvolle boekenkast een AFTh die ik nog niet had gelezen. Een al wel bekende verhaallijn uit de Tandeloze Tijd, herschikt, aangevuld en herschreven. Het viel me niet mee. Gedateerd, erg bedacht/geconstrueerd en magertjes qua plot. Bij vlagen kwam de sfeer van de Tandeloze Tijd even bovendrijven, maar dat was echt bij vlagen.
Drie omdat het gewoon een goed boek is. Eigenlijk 2 omdat ik het verhaal al een keer helemaal las in het 'De tandeloze tijd'-deel 'Het hof van barmhartigheid'.
Een al bekend verhaal uit De Tandeloze Tijd over kunst en gips in een nieuwe uitvoering verteld. Als een soort remix. Bijzonder, geslaagd literair experiment.
Ik lees graag A.F.Th., maar blijkbaar niet voldoende om deze op waarde te schatten. Zeker zeer goed geschreven, maar gewoon een goed boek, geen magnum opus.
Geïsoleerd uit De Tandeloze tijd laat dit verhaal zien hoe goed Van der Heijden als plotbouwer is. Dat valt minder op in zijn breed uitwaaierende romans uit die cyclus.
Aborted at p. 132. This is too boring to continue, too much meandering. Even the language is a mishmash of Vesdijkian clause-filled sentences amidst shorter Elschotian outbursts. Didn't grab me.