Καλοκαίρι του 2007. Ύστερα από απανωτές αναποδιές, ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος ξεκινάει επιτέλους τις διακοπές του στα Χανιά. Πριν προλάβει όμως να πιει την πρώτη ρακή, τον ειδοποιούν από την Αθήνα ότι η άδειά του αναστέλλεται. Ο τραγουδιστής Απόστολος Μελισσηνός έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς μετά την τελευταία του συναυλία, στο Κάστρο του Ρεθύμνου. Πού βρίσκεται ο Απόστολος; Κρυμμένος σε κάποια έρημη παραλία; Έχει πέσει θύμα απαγωγής ή μήπως… Ο Χάρης ξεκινάει την έρευνα που θα τον οδηγήσει από την πόλη των Χανίων στα Σφακιά, και στη συνέχεια στην έρημη Αθήνα. Μιλώντας με παλιούς φίλους και συνεργάτες του Απόστολου, θα βουλιάξει μέσα σ’ έναν χείμαρρο πληροφοριών, θα γίνει εξπέρ στην ιστορία των πρώτων ελληνικών ροκ συγκροτημάτων και θα χρειαστεί να υπενθυμίζει διαρκώς στον εαυτό του τους στίχους του τραγουδιού: Μην τους πιστεύεις ό,τι κι αν πουν / Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς.
Η Χίλντα Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Καλλιθέα το 1957. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και μετάφραση στην Ελληνοαμερικανική Ένωση.
Ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση από το 1994. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Malcolm Bradbury, John Barth, Jonathan Coe, Percival Everett, Dave Eggers, Mary Gaitskill, Jane Smiley, David Malouf, Nick Hornby, Siri Hustvedt, Raymond Chandler, Agatha Cristie. Έχει επίσης αποδώσει στα ελληνικά κείμενα για τη σύγχρονη τέχνη (περιοδικό ART1), κείμενα για τον κινηματογράφο (εκδόσεις του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου), ενώ έχει μεταφράσει κατάλογους εκθέσεων ζωγραφικής για τη Σχολή Καλών Τεχνών, το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, το Υπουργείο Πολιτισμού (Μπιενάλε Βενετίας και Σάο Πάολο), για τον κατάλογο του Φεστιβάλ Αθηνών (2009) , για πολλές γκαλερί και τεχνοκριτικούς, καθώς και για την Ένωση Τεχνοκριτικών Ελλάδος.
Επίσης, έχει γράψει δύο μονογραφίες για τους Beatles και τους Clash, για τις εκδόσεις "Απόπειρα", και είναι τακτική συνεργάτης του διαδικτυακού μουσικού περιοδικού www.mic.gr.
Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Για μια χούφτα βινύλια" κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις 'Μεταίχμιο'.
Καλή η προσπάθεια της συγγραφέως, αλλά δεν θα το χαρακτήριζα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα. Πιο πολύ σαν ένα μουσικό οδοιπορικό, διανθισμένο με ένα δύο φόνους για να υπάρχει κι ένα μυστήριο.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Χάρη Νικολόπουλο, όπως και το πρώτο, μπορούν να θεωρηθούν ως μουσικά αστυνομικά μυθιστορήματα. Η Χίλντα Παπαδημητρίου συνδυάζει άψογα τις μουσικές της γνώσεις με μία υπόθεση δολοφονίας και την ανάθεση της εξιχνίασης της στον αστυνομικό της διπλανής πόρτας. Είναι άσκοπο να συγκρίνουμε τη γραφή της με εκείνη άλλων συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας καθώς η Χίλντα έχει το δικό της, μουσικό ύφος με συνεχείς αναφορές σε μουσικούς, συνθέσεις, στίχους, όργανα και δίσκους.
Θεωρώ πως το «Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς» μπορεί να κρατήσει καλή παρέα στον αναγνώστη αλλά χωρίς να προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις. Είναι κάπως «επίπεδο» βιβλίο χωρίς ιδιαίτερες διακυμάνσεις στην ιστορία και μπορεί κανείς να υποψιαστεί τον ένοχο σχετικά νωρίς στην ιστορία. Αυτή τη φορά βλέπουμε έναν Χάρη που έχει ωριμάσει σε σχέση με το προηγούμενο βιβλίο, είναι πιο αποφασισμένος και πιο σίγουρος για τον εαυτό του (έχοντας βέβαια τις ανησυχίες του και την πείνα του!).
Φυσικά δεν χρειάζεται να πω, πως αν κάποιος αγαπάει τη Μουσική, τότε δεν πρέπει να προσπεράσει τα βιβλία της Χίλντα Παπαδημητρίου. Ακόμα όμως και αν δεν έχετε ιδιαίτερη σχέση, δεν θα χάσετε τίποτα με το να γνωρίσετε τον Χαρίδημο Νικολόπουλο και τον κόσμο του.
Σαν ιστορία το βρήκα πολύ καλύτερο από το πρώτο. Πιο προσεγμένο, πιο μεστό και πιο καλοδουλεμένο. Μου άρεσε που ο Χάρης ενηλικιώνεται, σοβαρεύεται, γίνεται πιο σκληρός, πιο αποφασιστικός, πιο δυναμικός, μπορεί να επιβληθεί πλέον. Χαίρομαι που έδωσα και δεύτερη ευκαιρία στην Χίλντα και διάβασα και το δεύτερο βιβλίο της και κάποια στιγμή σίγουρα θα διαβάσω και το επόμενο.
Διαβάζοντας το βιβλίο δεύτερη φορά μετά από καιρό συνειδητοποίησα ότι δεν θυμόμουν τίποτα. Το διάβασα με ευχαρίστηση και πέρασα καλά. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο της τριλογίας.
Ισχύουν όλα τα θετικά που είχα γράψει για το πρώτο της σειράς Για μια χούφτα βινύλια και απουσιάζει η αρνητική εντύπωση που μου είχε αφήσει το τέλος. Εδώ το τέλος είναι σαφές, καλά αιτιολογημένο και με ικανοποίησε.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει ότι και εδώ ασχολούμαστε με τον κόσμο της μουσικής, από τους συλλέκτες βινυλίων του πρώτου βιβλίου της σειράς, στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, ιδίως στο "έντεχνο" των 80ς και 90ς.
Είναι η δεύτερη φορά που επιλέγω βιβλίο της Χίλντας Παπαδημητρίου, στα πλαίσια του δεύτερου Μαραθώνιου Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Πρωταγωνιστής και αυτή τη φορά ο Χαρίδημος –κατά κόσμον Χάρης – Νικολόπουλος, ο οποίος καλείται να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης του τραγουδιστή Απόστολου Μελισσηνού. Η ιστορία όπως και στην περίπτωση του «Για μια χούφτα βινύλια» επενδύεται μουσικά από τη συγγραφέα με αναφορές τόσο στο ελληνικό όσο και στο ξένο ρεπερτόριο, ενώ εξελίσσεται σε γνώριμες γειτονιές της Αθήνας και της Κρήτης. Το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα, δεν κουράζει και σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα καλό δείγμα γραφής εγχώριας αστυνομικής λογοτεχνίας. Εν αναμονή των επόμενων!
Δεν είχα διαβάσει το Για μια χούφτα βινύλια πριν το βιβλίο αυτό, έτσι αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το Χάρη Νικολόπουλο. Με έπεισε όμως η περιγραφή, μεγάλωσα που μεγάλωσα με Ελληνικό ροκ, σε χαμηλή τιμή το βρήκα, το πήρα να το διαβάσω.
Είναι ένα βιβλίο ευχάριστο και δροσιστικό, κατεβαίνει σαν κρύα μπύρα σε ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι. Το ίδιο το αστυνομικό μυστήριο είναι καλό, τον κύριο ύποπτο τον έχεις κόψει με τη μία, αλλά έχει αρκετές ανατροπές και red herrings να σε κρατήσει μέχρι το τέλος. Μου άρεσε πάρα πολύ ο σεβασμός και οι αναφορές στη ροκ μουσική, στα στυνομικά μυθιστορήματα και στην ποπ κουλτούρα. Χαρίζει στο κείμενο μία ζωντάνια, μία αίσθηση αλήθειας που το κάνει να ξεχωρίζει. Με χάλασε λίγο η "σιριαλική" γραφή, που σπάει τα κεφάλαια ξεκινόντας κάθε σκηνή με περιοχές και ημερομηνίες. Η συντομία με την οποία κάποιες σκηνές ολοκληρώνονται σπάει τη ροή του μυθιστορήματος. Ίσως επειδη δεν είχα διαβάσει το πρώτο βιβλίο να μην ένιωσα ότι ξέρω τους δευτερεύοντες χαρακτήρες που τον περιτριγυρίζουν, οι καινούριοι όμως είχαν όλοι τους ενδιαφέρον. Ο πρωταγωνιστής ένας μαμάκιας, καλοφαγάς ντετέκτιβ διαφέρει πολύ από τους παραδοσιακούς ήρωες των νουάρ όμως το πώς λύνεται τελικά η υπόθεση τον αφήνει λίγο κομπάρσο.
Αν σας αρέσουν τα αστυνομικά και σας ενδιαφέρει η Ελληνική ροκ σκηνή το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απόλαυση.
Ωραίο βιβλίο που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο. Μου άρεσαν πολύ τα μικρά αποσπάσματα τραγουδιών που εισήγαγαν τα διάφορα τμήματα των κεφαλαίων. Δίνουν μια ωραία αίσθηση της διάθεσης των προσώπων. Το θέμα γυρίζει γύρω από τραγούδια και μουσική. Ωραιο και σύγχρονο γράψιμο. Η ιστορία στηρίζεται καλά με μόνο περίεργο σημείο το πώς ο ένοχος εκβίαζε τους δύο συνεργούς του για τόσα πολλά χρόνια. Αλλά όπως λέει και η Εριέττα "Γι' αυτό χρειάζεται ψυχολόγος". Και ενώ υπάρχει και το κομμάτι που αφορά την προσωπική ζωή των αστυνομικών, τουλάχιστον αυτό δεν επισκιάζει την βασική ιστορία. Θα προσπαθήσω να διαβάσω για τα Βινύλια!!
Δεν ξέρω αν μπορεί να χαρακτηριστεί αμιγώς αστυνομικό επειδή από κάποιο σημείο και έπειτα ήταν εύκολο να προβλέψει κανείς τι είχε συμβεί. Ωστόσο, η γραφή της Χίλντας μού ταιριάζει πολύ, είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω με τον Χάρη (αν και δεν τα έχω πάρει με τη σειρά) και μου αρέσει ο χαρακτήρας του. Ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, χωρίς υπερφυσικές δυνάμεις, με τα πάθη και τα λάθη του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, απόλαυσα ιδιαιτέρως τις μουσικές αναφορές και τους στίχους.
Το καλοκαίρι του 2007 ο τραγουδιστής Απόστολος Μελισσηνός δολοφονείται μετά από μια συναυλία του και ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος αναλαμβάνει την εξιχνίαση της υπόθεσης. Κάθώς προχωρά η υπόθεση, οι ήρωες του βιβλίου, και πιθανοί δολοφόνοι ,εξομολογούνται σε α' ενικό τις σκέψεις τους καθώς και όλα όσα τους βασανίζουν. Η γοητεία του βιβλίου έγκειται στο ότι η συγγραφέας γράφει με απλό, απέριττο τρόπο και ο αναγνώστης μετέχει της σκέψης των ηρώων, αλλά και βαδίζει μαζί τους σε μέρη γνωστά-στις συνοικίες της Αθήνας-ή και σε άγνωστα ίσως γι αυτόν-οι περιγραφές που αφορούν την ενδοχώρα της Κρήτης. Αν και η όλη υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τη μουσική σκηνή της δεκαετίας 1970-1980 , η αστυνομική δράση δεν έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο κεντρικός ήρωας της κ.Παπαδημητρίου, ο Χάρης, έχει εξελιχτεί σε σχέση με το πρώτο της μυθιστόρημα και έχει ενδιαφέρον αυτή η αλλαγή στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Ένα πολύ ωραίο αστυνομικό βιβλίο!(Διαβάστε το με μουσική υπόκρουση την playlist του βιβλίου.Θα τη βρείτε εδώ https://www.youtube.com/playlist?list...
Για άλλη μια φορά με ενθουσίασε η Παπαδημητρίου. Έχω διαβάσει το ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΒΙΝΥΛΙΑ. Γρήγορο, δεν θες να το αφήσεις από τα χέρια και .... μουσικότατο. Συμβουλή: Επειδή είναι πολλά τα πρόσωπα και τα ονόματα, κρατείστε σημειώσεις!
Μουσική-Συναυλίες-Κρήτη-Εξιχνίαση δολοφονίας. Εξαιρετικός συνδυασμός, δε συμφωνείτε? Το βιβλίο πάντως είναι πολύ καλό! (Για την ακρίβεια πολύ καλύτερο από το πρώτο της σειράς με τις περιπέτειες του αστυνόμου Χάρη Νικολόπουλου - το "Για μια χούφτα βινύλια", του οποίου το τέλος δεν με είχε ικανοποιήσει καθόλου). Ωραία δομημένη ιστορία και λύση του φόνου που σε πείθει. Δεν κουράζει καθόλου και είναι παράλληλα αφορμή να ψάξεις / ανακαλύψεις / (ξαν)ακούσεις ωραία μουσικά τραγούδια/κομμάτια που είτε προλογίζουν το κάθε κεφάλαιο, είτε μνημονεύονται από τους ήρωες κατά την εξέλιξη της ιστορίας - διπλό το κέρδος δηλαδή! Επίσης από τις λίγες περιπτώσεις που σε ένα βιβλίο, από την πλοκή του και ιδίως στο τέλος αυτής, δικαιολογείται απόλυτα ο τίτλος του ...
Ίσως το καλύτερο από την τριλογία της Παπαδημητρίου. Το απόλαυσα περισσότερο από τα "Για μια χούφτα βινύλια", το οποίο το είχα διαγράψει από το μυαλό μου τελείως (τραυματική εμπειρία μάλλον...). Νομίζω ότι με κουράζει λίγο η επίδειξη μουσικών γνώσεων της συγγραφέως. Ο κεντρικός ήρωας, ο Χάρης Νικολόπουλος, φαίνεται πιο ώριμος και γενικά εξελίσσεται ως χαρακτήρας. Είναι, όμως, και άτυχος! Ούτε τις διακοπές του δεν μπορεί να χαρεί!
Αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο για ενήλικες που έχω διαβάζει στα ελληνικά. Δεν είναι εκπληκτικό, αλλά είναι έυκολο διάβασμα. Μου άρεσε ο Χάρης, παρά ότι δεν τον βρίσκω τόσο σπουδαίο αστυνομικό. Δεν είχα διάβασε το #1 από αυτό το σειρά, αλλά δεν μου έλειπε τίποτα (νομίζω...). Ισως θα διαβάζω το τρίτο βιβλίο.
Ελαφριά αστυνομική ιστορία με ευχάριστη αφήγηση.Σε ταξιδεύει στα ανέμελα χρόνια του παρελθόντος και σε κάνει να νοσταλγείς μέσα από την μουσική την εποχή που περιγράφει.Παράλληλα με την εξέλιξη της αστυνομικής ιστορίας παρουσιάζει παλια ροκ τραγούδια το οποίο είναι πολύ ευχάριστο.Μια συγγραφέας που την ανακάλυψα πρόσφατα και θέλω να διαβάσω και αλλά από αυτήν.
Εγω δε διάβασα το πρώτο της βιβλίο με τον Χάρη αλλά μου άρεσε πολύ αυτό.Διαβαζετε εύκολα και δε θέλεις να το αφήσεις. Εύκολα καταλαβαίνεις την εξέλιξη αλλά και πάλι συμπαθείς πολύ το Χαρη και είναι κι ωραίο όλο αυτό το παιχνίδι με τα τραγούδια.
Πολύ καλό βιβλίο. Εξαιρετική η σύνδεση της μουσικής με την πλοκή (πέρα από το προφανές). Οι διάλογοι είναι τόσο ζωντανοί που νομίζεις ότι βρίσκεσαι δίπλα στους ήρωες του βιβλίου και παρακολουθείς τις συζητήσεις τους.
Απογοητευτικό! Ούτε υφέσεις, ούτε εξάρσεις, ούτε ξεκάθαροι χαρακτήρες παρότι αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς . Καμιά έκπληξη καμιά ανατροπή, ο δράστης αντιληπτός πριν τη μέση της αφήγησης. Διάβαζα για να μην το αφήσω στη μέση.......Κριμα!
Ο αστυνόμος Χάρης ωριμάζει, η Αγαπητή Χίλντα μας ταξίδεψε σε ένα ακόμα νοσταλγικό μουσικό αστυνομικό και εγώ αφήνω αυτή τη λίστα εδώ. Είναι το soundtrack του βιβλίου, η καλύτερη παρέα για να παίζει στο background
Ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για το μετρό, με ωραία μουσική υπόκρουση και πλοκή που εκτυλίσσεται σε αγαπημένες γειτονιές της Αθήνας. Με πήγε πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια.... :-)
Είναι το δεύτερο βιβλίο της Χίλντας Παπαδημητρίου που διαβάζω και μπορώ να πω πως το βρήκα καλύτερο από το πρώτο της "Για μια χούφτα βινύλια". Οι χαρακτήρες είναι πιο ολοκληρωμένοι, η πλοκή καλύτερη και υπάρχει ξεκάθαρη λύση της υπόθεσης δολοφονίας με την οποία καταπιάνεται το αφήγημα. Για άλλη μία φορά το θύμα και οι θύτες κινούνται στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας, κάτι που συνδέει τη συγγραφέα με την εικοσάχρονη και πλέον διατήρηση δισκοπωλείου από την ίδια στη Νέα Σμύρνη. Τα κεφάλαια ξεκινούν με στίχους από γνωστά τραγούδια της ελληνικής και ξένης μουσικής σκηνής και είναι αλήθεια πως οι λάτρεις του είδους θα νιώσουν νοσταλγικά ενθυμούμενοι τραγούδια που χάνονται στη δεκαετία του '70 και του '80. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Κρήτη και στην Αθήνα και οι περιγραφές των οδών και των τοποθεσιών που αναφέρονται κάνουν πολύ εύκολο το σχηματισμό εικόνων στον αναγνώστη. Είναι ένα ευχάριστο αστυνομικό μυθιστόρημα, που δεν του λείπει το χιούμορ, αλλά απέχει παρασάγγας από αντίστοιχα ξένων συγγραφέων.
Είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω από τη συγκεκριμένη συγγραφέα, την οποία και γνώρισα στα πλαίσια του πρώτου Μαραθώνιου Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Η δεύ��ερη ιστορία με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Χάρη Νικολόπουλο είναι σαφώς πολύ καλύτερη από την πρώτη. Από τον τίτλο φυσικά και μόνο «Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς», το μυαλό του αναγνώστη μπορεί να καταλάβει έστω και στο ελάχιστο ένα μέρος της υπόθεσης. Η πλοκή είναι πολύ καλή, ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα - η συγγραφέας κινείται για ακόμη μια φορά στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας και δίνει πληροφορίες που δεν γνώριζα - και το τέλος αντάξιο της. Ένα βιβλίο που, σε συνδυασμό μάλιστα και με τις αναφορές σε στίχους ελληνικών αλλά και ξένων τραγουδιών, στην αρχή του κάθε κεφαλαίου, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, χάρη και στο μικρό σχετικά όγκο του. Ένα όμορφο αστυνομικό βιβλίο από μια συγγραφέα που περιμένω σίγουρα το επόμενο βήμα της με ήρωα και πάλι τον αστυνόμο Χ.Νικολόπουλο.
Γρήγορο, με σασπένς και πάνω από όλα πολύ μουσικό. Ο αστυνόμος Χάρης Νικολοπουλος ψάχνοντας μία διέξοδο για διακοπές παρασερνεται στην διερεύνηση της εξαφάνισης του μεγαλύτερου Έλληνα τραγουδοποιού. Από την Κρήτη στις διάφορες κινηματογραφικές περιοχές της Αθηνας εκτυλίσσεται μία πλοκή σχετικά γραμμική και αναμενόμενη που όμως δίνεται από τη Χιλντα Παπαδημητρίου με ένα γλαφυρό τονο και πάντοτε με την κατάλληλη μουσική επένδυση. Σε μία εγκαταλελειμμένη λόγω διακοπών και χτυπημένη από τον καύσωνα Αθήνα πασχίζει ο αστυνόμος Χάρης να φτάσει στην άκρη του νήματος. Ή πορεία του δίνει το πάτημα στη συγγραφέα να κάνει μια ελαφριά αναδρομή στην ελληνική μουσική σκηνή και σε κάποιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν νέοι καλλιτέχνες.
Εν κατακλείδι: Ένα αρκετά καλό μυθιστόρημα ιδίως για τους λάτρεις της μουσικής του βινυλίου. Προτείνεται ιδιαιτέρως για καλοκαίρι.
Καταπληκτικό! Ο Χάρης Νικολόπουλος μπορεί να προστεθεί πλέον στην χορεία από τους πρωταγωνιστές των αστυνομικών μυθιστορημάτων που τόσο θαυμάζει. Η πλοκή είναι εξαιρετικά δουλεμένη και οι χαρακτήρες στέρεοι. Τα προσεγμένα στοιχεία σχετικά με την ελληνική μουσική ιστορία και οι πινελιές από την ποπ κουλτούρα που όλοι αγαπάμε δίνουν κάτι ξεχωριστό στην αφήγηση.
Αν και καταλαβαίνεις τον δολοφόνο νωρίς, δεν είναι πρόβλημα γιατί εν τέλει όλοι έχουν κακούς σκοπούς. Κάποιοι πιο κακούς από τους άλλους. Ωραία πλοκή, δουλεμενοι χαρακτήρες, όλοι βγαίνουν αλλαγμενοι από την ιστορία. Μου άρεσε και το συστήνω.
This entire review has been hidden because of spoilers.