Ζωνιανά Gold

by Παρασκευάς Ακαμάτης

Επιτέλους βρισκόμαστε στο μέλλον. Κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικό αέριο, φωτοβολταϊκά πάρκα, ανεμογεννήτριες, ξένοι επενδυτές; Όσοι ήπιαν τεκίλα, ξέρουν ότι δεν μπορεί να είναι αυτές οι λύσεις στο οικονομικό αδιέξοδο της χώρας. Πώς όμως τελικά οι Έλληνες μετατρέπονται σε βασιλιάδες μιας νέας, πάμπτωχης πια Ευρώπης; Το θαύμα έχει όνομα: "Ζωνιανά Gold".
Πρόκειται για ένα βιβλίο αιχμηρό (στις άκρες), προφητικό (αν διαβαστεί από πίσω προς τα εμπρός) και επικίνδυνο (μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια ανά πάσα στιγμή). Ας πούμε την αλήθεια. Είναι ένα βιβλίο που παραλίγο να ονομαστεί "Χωρίς ψεύτικα βυζιά".

Genres: Humor

256 pages, Paperback

First published January 1, 2013

Reviews

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 4 out of 5]

Αν και είχε κάνει την εμφάνισή του στο λογοτεχνικό στερέωμα της χώρας μας με το μυθιστόρημα, "Σαμπάνια Με Γύρο", τον Παρασκευά Ακαμάτη τον γνώρισα μέσω του τελευταίου του βιβλίου, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανίδα με τον παράξενο τίτλο, "Ζωνιανά Gold". Και ο τίτλος, δεν είναι το μοναδικό παράξενο χαρακτηριστικό του εν λόγω βιβλίου αφού, τόσο το εξώφυλλο, ως προς το χρώμα και τον σχεδιασμό, όσο και η περίληψη στο οπισθόφυλλο, φέρουν επάξια τον ίδιο χαρακτηρισμό. Δεν ξέρω τι περίμενα ξεκινώντας την ανάγνωση του εν λόγου βιβλίου όμως σίγουρα, δεν ήταν αυτό που συνάντησα και για να είμαι ειλικρινής, η έκπληξή μου, δεν ήταν μοναχά μεγάλη αλλά και ευχάριστη καθώς, έπειτα από πολύ γκρίνια και μέτρια ελληνικά αναγνώσματα που έπεσαν στα χέρια μου το τελευταίο διάστημα, το συγκεκριμένο, όχι μόνο καταφέρνει να θίξει θέματα που είναι πιο επίκαιρα απ' όσο νομίζουμε αλλά και να κάνει την διαφορά.

Βρισκόμαστε σε μια δυστοπική θα λέγαμε, Ελλάδα του μέλλοντος, όπου ο Παρασκευάς, μαζί με τον σκύλο του με το πολύ εμπνευσμένο όνομα, Φραπέ, και τους φίλους του, Ταρζάν και Φρόσω, συγκατοικούν σε μια γκαρσονιέρα στο κέντρο της Αθήνας, η οποία εγκαταλείφθηκε από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες της που αναζήτησαν την τύχη τους στην Ελληνική περιφέρεια. Ο Παρασκευάς, εργάζεται περιστασιακά σε ένα γραφείο κηδειών ενώ παλαιότερα, είχε γράψει ένα θεατρικό έργο, ο Ταρζάν είναι ηθοποιός ενώ η Φρόσω, είναι αναρχοαυτόνομη από επιλογή, χωρίς να κάνει κάτι άλλο. Όταν ο Ταρζάν δέχεται πρόταση από μια ξένη εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών, προκειμένου να πρωταγωνιστήσει σε μια τσόντα, ζητώντας από τον Παρασκευά να την σκηνοθετήσει αλλά και να γράψει το σενάριο, αποφασίζουν να το κάνουν και μέσω της ταινίας τους, να δείξουν μια νατουραλιστική οπτική της χώρας με πολιτικά μηνύματα συνάμα. Μαζί με τους Δίδυμους Πύργους, δύο δίδυμες με τεράστια βυζιά και την σύμπραξη κάποιων άλλων φίλων, βάζουν μπροστά το project και κάπου εδώ, ξεκινάνε όλα.

Χωρίς να αποκαλύψω πολλά για το τι γίνεται, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας και πως θα σας το περιγράψω ιδιαιτέρως φτωχά, πρέπει να αναφέρω πως το εντυπωσιακό για μένα σε αυτό το βιβλίο είναι πως καταφέρνει έμμεσα και με έναν δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, να περάσει μηνύματα μέσα από την σάτιρα και τον αυτοσαρκασμό, όχι μόνο των πρωταγωνιστών του αλλά ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας η οποία, δεν έχει βρεθεί ακριβώς σε τέλμα εξαιτίας των κυβερνώντων και όλων όσων έχουν κάνει μες τα χρόνια, αλλά μάλλον τώρα το συνειδητοποιούν σε όλη του την έκταση και τη διάσταση. Μπορεί ο συγγραφέας να κάνει κοινωνικοπολιτική σάτιρα όμως όπως έχει αποδείξει η ιστορία, μέσα από την σάτιρα, πηγάζουν μερικές φορές οι μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής. Και μέσα από την σάτιρα και τον αυτοσαρκασμό, ο Παρασκευάς και οι φίλοι του, ανακαλύπτουν το πραγματικό νόημα της κατάντιας, της εξαθλίωσης αλλά και της ανάστασης, της δικαιοσύνης και της αλλαγής.

Καλογραμμένο, με απλό, καθημερινό λόγο που ρέει, αναρχικό, χαβαλεδιάρικο χωρίς να γίνεται υπερβολικά και κουραστικά ατακαδόρικο, με χαρακτήρες που λατρεύεις ολοκληρωτικά και απόλυτα και ταυτίζεσαι μαζί τους στον μέγιστο βαθμό, έστω κι αν δεν φαντάζεσαι τον εαυτό σου πρωταγωνιστή σε τσόντα με κοινωνικοπολιτικά μηνύματα και προεκτάσεις, το "Ζωνιανά Gold", είναι ένα βιβλίο που θα απολαύσεις και που θα σε κάνει να διασκεδάσεις, χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα να δεις πίσω από το μαύρο χιούμορ και την σάτιρα, κάτι παραπάνω, κάτι περισσότερο. Άλλωστε, όσο μακρινή κι αν φαντάζει σε κάποιους η Ελλάδα του Παρασκευά, θα έπρεπε ίσως να το σκεφτούν καλύτερα και ν' ανοίξουν τα μάτια τους στην αλήθεια που έρχεται κατά πάνω τους, έστω κι αν δεν τους αρέσει. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση πως το βιβλίο αυτό θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης σου και θα σε χαρακτηρίσει ως μελλοντικό, ευσυνείδητο πολίτη που δεν θέλει να είναι θύμα, αλλά μπορεί να δώσει τροφή για σκέψη.

[Ανδρέας Μιχαηλίδης · Rating 4 out of 5]

Δεν θα πω ψέματα: το βιβλίο το πήρα ως παρόρμηση της στιγμής από ένα μπαζάρ στη Θεσσαλονίκη, επειδή το εξώφυλλο και ο τίτλος μου έφεραν έναν αυθόρμητο καγχασμό. Δεν είχα ιδέα τι έπαιρνα στα χέρια μου.

Πολλώ δε μάλλον που δεν είχα ιδέα ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ανήκει στο χώρο του φανταστικού. Η ιστορία μέσα στις άκρως παρωδικές, χιουμοριστικές (και ενίοτε ηδονοβλεπτικά γαργαλιστικές) σελίδες του είναι ένα εναλλακτικό timeline της Ελλάδας που ξεκινάει από το κοινωνικό post-apocalyptic και καταλήγει στο ξεκαρδιστικό post-post-apocalyptic. Φυσικά, δεν έχουμε να κάνουμε με πυρηνικά, πανκιά με μάσκες και μάχες μέχρι θανάτου για τη βενζίνη. Η αποκάλυψη στην Ελλάδα έρχεται ως φυσική συνέπεια των όσων ζούμε σήμερα, με μια θλιβερά ρεαλιστική σιωπή και αποδοχή.

Στην παράλληλη εξιστόρηση του γυρίσματος ενός κοινωνικού πορνό (δεν κάνω πλάκα), τα πράγματα αλλάζουν όταν στην εξουσία έρχεται ένας σιωπηλός Κρητικός, ο οποίος εγκαθιστά ως εθνικό νόμισμα το ντίρχαμ (διότι είμαστε ανάξιοι της δραχμής), κυνηγά αλύπητα πολιτικούς, επιχειρηματίες και κάθε λογής εγκάθετους, εφαρμόζοντας πρωτότυπες ποινές όπως κατασχέσεις αμύθητων περιουσιών, καταναγκαστική κοινωφελή εργασία, δημόσιο εξευτελισμό (κάπως πιο πολιτισμένου) μεσαιωνικού τύπου και ούτω καθεξής.

Στην πραγματικότητα, το βιβλίο εκφράζει πολλές μύχιες επιθυμίες του μέσου ποδοπατημένου Έλληνα, με μόνο "σφάλμα" στον (σου)ρεαλισμό του την απουσία της αναμενόμενης αιματηρής βίας, ειδικά εκ μέρους των δυνάμεων καταστολής.

Όπως είπα, όμως, πρόκειται για βιβλίο του φανταστικού: για την εξαιρετικά κωμική εξιστόρηση μιας εναλλακτικής ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας, όπου το μοναδικό εθνικό εξαγώγιμο προϊόν μας θα ήταν ο μπάφος, μπορώ να του συγχωρέσω πολλά.

Άσε που ο Παρασκευάς ολοφάνερα δεν νοιάζεται αν ο αναγνώστης θα τον συγχωρέσει ή όχι.

[Nikoleta · Rating 4 out of 5]

Ένας κόσμος που μπορεί κάλλιστα να γίνει ο δικός μας...περιγράφεται με πανέξυπνο τρόπο, ελαφρύ και ξένοιαστο ύφος και γεμάτο ατάκες και καρφιά που τσόυζουν για την ελληνική πραγματικότητα. Είναι αλήθεια οτι στα βιβλία που διαβάζω σημειώνω μια- δυο ατάκες που παραθέτω μετά στη κριτική, στο "Ζωνιανά Gold" σημείωσα δέκα. Θα παραθέσω όμως αυτή που θεωρώ και πιο πολύ μέσα στο νόημα του βιβλίου, αυτό που αναφέρει σε αυτές τις γραμμές είναι ακριβώς αυτό που προσπαθεί να επιτύχει ο συγγραφέας, να συγκρίνει την σημερίνη ελληνική κοινωνία με σκληρό πορνό:
"Της απαντούσα πως ούτως ή άλλως ο κόσμος αλλάζει συνέχεια κι απλώς δεν το καταλαβαίνουμε. Μου ανταπαντούσε πως η πολιτική είναι η μητέρα της ανθρώπινης κοινωνίας. Και εγώ έκλεινα την κουβέντα επαναλαμβάνοντας πως ο μονδικός τρόπος να μιλήσει κανείς έντιμα για την ελληνική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών ηταν φυσικά το σκληρό πορνό."

[Παναγιώτα Τσιμπαλίδη · Rating 4 out of 5]

Δυστοπική Ελλάδα του 2015+, όπου ο κόσμος δεν έχει να φάει, να μείνει, να μετακινηθεί, να ελπίζει, να, να, να. Εννοείται πως η λύση είναι το σεξ, μέσω ενός πρότζεκτ δημιουργίας μιας ερασιτεχνικής τσόντας παραγγελιά γερμανικής εταιρίας παραγωγής.

Αλλά φυσικά, αυτό δεν είναι παρά το πλαίσιο για διάφορες αναζητήσεις φιλοσοφικού και υπαρξιακού χαρακτήρα, καθώς και μια πολιτική επανάσταση με ποστ-ιτ. Όπως συμβαίνει με όλες τις τσόντες, άλλωστε.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα. Λεφτά για προφυλακτικά δεν υπάρχουν.

[Mountainroot · Rating 4 out of 5]

Δεν το περίμενα έτσι είναι η αλήθεια.
Όταν το αγόραζα άλλο είχα στου μυαλό μου ότι θα συναντήσω.
Με χάλασε; Ίσα ίσα το έκανε ακόμα πιο αξιόλογο στα μάτια μου. Σοβαρό με ωραίες ιδέες και σε πολλά σημεία να σε βάζει σε σκέψεις.

Δεν γίνεται κατά την διάρκεια περιγραφής σεξουαλικών οργίων να σε βάζει σε σκέψεις για το πως αντιλαμβάνεσε το θέαμα στην σημερινή κοινωνία και τι γίνεται με την πολιτική κατάσταση και την προσωπική σου στάση σε αυτήν. Έλα όμως που ο Ακαμάτης το καταφέρνει.

Έυκολο στο διάβασμα. Ευχάριστο. Χιουμοριστικό. Αν και το είδος αυτού του χιούμορ δεν ξέρω αν θα αρέσει σε όλους. Είναι λίγο περίεργο είναι η αλήθεια. Καυστικό και τελικά περίεργο μείγμα.

Φάουλ νομίζω είναι το κείμενο στο οπισθόφυλλο που δεν σε προδιαθέτει για το πραγματικό ποιόν του βιβλίου και είναι κρίμα. Αν και ΝΑΙ είναι μέσα στο θέμα νομίζω οτι δεν βοηθάει στο να το προωθήσει σωστά. Ταπεινή γνώμη μου.

Εννοείται προτείνετε σαν ανάγνωσμα και ειδικά αν σκεφτείς ότι το πήρα από γνωστό βιβλιοπωλείο στην τιμή των 2.10€ θεωρώ απλά ότι δεν υπάρχει δικαιολογία να μην το έχεις.

+1 στην φοβερή περγραφή review του έργου εδώ στο Goodreads της κας Δεσποτάκης ως "το wet dream κάθε αριστερού"
Spot on!

[Νίκος Vitoliotis) · Rating 4 out of 5]

Αστείο και σπιρτόζικο, σε κάνει να χαμογελάς όσο το διαβάζεις. Η πολιτική χροιά σχετίζεται με το κλίμα της εποχής που γράφτηκε (2012-2013). Πέρασα ένα πολύ ευχάριστο τρίωρο. Σημειώνω την πολύ χαμηλή τιμή του βιβλίου (λίγο πάνω από δίφραγκο) που το κάνει πραγματική ευκαιρία.

[Pinko Palest · Rating 3 out of 5]

άνισο: εξαιρετικό όταν δημιουργεί μία dystopia στην Αθήνα, όχι και τόσο εξαιρετικό όταν ασχολείται ενδελεχώς με το σεξ (τόσες συζητήσεις και αναλύσεις για το σεξ, τόσες τσόντες, αλλά το σεξ στο οποίο αναφέρεται είναι αφόρητα βαρετό κι ολότελα vanilla) και αρκετά προβληματικό όταν καταπιάνεται με την πολιτική (οι αναλύσεις πολιτικής συμπεριφοράς φέρνουν περισσότερο σε αμερικάνικες ταινίες και είναι όχι μόνο απλοϊκές αλλά και μηδενιστικές ως προς την ικανότητα των ανθρώπων να οργανωθούν). Ίσως αν είχε επικεντρωθεί περισσότερο στα στοιχεία από dystopia θα ήταν καλύτερα. Πάντως, είναι αρκετά καλογραμμένο και διαβάζεται πολύ εύκολα κι ευχάριστα

[Fotini Firenze · Rating 3 out of 5]

Εξώφυλλο και τίτλος είναι τόσο ταιριαστά με το ύφος του βιβλίου. Έξυπνοι διάλογοι,χαρακτήρες που θα ήθελες για φίλους. Ένα βιβλίο που διαβάζεις χωρίς ανάσα καθώς γελάς συνεχώς. Σημεία αναφοράς η ταινία που αποφασίζουν να φτιάξουν οι φίλοι με τα περίεργα ονόματα Ταρζάν,Δίδυμοι Πύργοι,Φρόσω και να μην ξεχάσω το ιδιαιτέρως αγαπητό μου πρόσωπο τον Φραπέ!!!!! Ευτράπελα συμβαίνουν για την παρέα με την πολιτική κατάσταση της χώρας σε αναβρασμό. Συσσίτια, Κοινή λογική μας δείχνουν πως μπορεί να είμαστε στο μέλλον. Γλυκόπικρες αναφορές σε όλα τα κακώς η καλώς κείμενα της χώρας μας και της ζωής μας.Σίγουρα γέλασα και ευχήθηκα να γίνει πραγματικότητα η Αποπληρωμή και τα μέτρα που θεσπίστηκαν με τον λαό να εκδικείται με άκρως ικανοποιητικό τρόπο αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Σίγουρα ένα διαφορετικό βιβλίο που θα μου άρεσε να δω σε ταινία. Συγχαρητήρια στον συγγραφέα.

[Petros Chatzisotiriou · Rating 3 out of 5]

Σαρκαστικό σχόλιο πάνω στην κοινωνία των αρχών του 1990 οπότε και γράφτηκε. Συνεπές μέχρι το τέλος στην γραμμή του έξυπνου χιούμορ, αποτελεί μια κατηγορία από μόνο του. Μια δυστοπία (που μεταξύ μας έπεσε μέσα στις περισσότερες προβλέψεις του) δοσμένη με βιτριολικό χιούμορ. Σίγουρα δεν έχετε ξαναδιαβάσει κάτι τέτοιο.

[Dora VL · Rating 3 out of 5]

Το προηγούμενο βιβλίο του "Σαμπάνια με γύρο" το λάτρεψα, το "Ζωνιανά Gold" παρόλο που ήταν πιο γνωστό δεν μου άρεσε. Μπορεί να φταίει ότι το διάβασα πολύ μετά από την περίοδο που απευθύνεται, αλλά δεν μπόρεσα να το τελειώσω

[Γιώργος Μαντάς · Rating 2 out of 5]

Είχε πλάκα και επαναστατική διάθεση στη γραφή του. Η περίληψη στο οπισθόφυλλο πιστεύω ήταν σκοπίμως παραπλανητική όσον αφορά το θέμα του βιβλίου.

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 4 out of 5]

Το wet dream κάθε αριστερού, και ας μην κρυβόμαστε, και κάθε πολιτικοποιημένου όντος. Η διαφορά με τους νεόκοπους αριστερούς έγκειται στο ότι εμείς οι υπόλοιποι πολιτικοποιημένοι, ξέρουμε ότι αυτά δεν γίνονται κι αυτό ως ένα σημείο εμποδίζει την άρση της δυσπιστίας. Άξιο μέλος τους είδους της μελλοντολογικής κωμωδίας.

[Arax Miltiadous · Rating 3 out of 5]

" τους περιέγραψα περιληπτικά την ιδέα μου. Η δεύτερη σκηνή θα έπρεπε να ειναι εξίσου απλή με την πρώτη και κυρίως να μεταδίδει στον θεατή το ίδιο συναίσθημα. Για να το πετύχουμε, θα δοκιμάζαμε να άκροβατησουμε μεταξυ σουρεαλιστικής κωμωδίας και ακομη πιο σουρεαλιστικής πραγματικότητας. Οταν ανακοίνωσα οτι θα πρωταγωνιστούν και πάλι η Δυδιμοι Πύργοι, ολοι με κοίταξαν σαστισμένοι και ανήσυχοι. Πιθανότατα θα αναρωτιούνται αν βυθιζόμουν στην γλυκεια αγγαλιεια του Αλτχαιμερ. Είχε έρθει λοιπον η ώρα να τους εξηγήσω το μεγαλοφυές σκεπτικό μου...."

Τόσο μεγαλοφυές που γελαγα σαν τρυπαρισμενη 17χρονη στον σταθμό του μετρό. Τρομερός ατακαδορος ο τύπος-συγγραφέας και το λεξιλόγιο του εμπλουτίζει αν μη τι αλλο, 80% την ελληνική και απο φαντασία πολυ καλα τα πήγε! Εύκολο ανάγνωσμα, με ροή και χιούμορ, το τελείωσα απνευστί ( με μόνο μερικά διαλημματα για να το διαβάζει παράλληλα και η αδελφή μου) . Καλή απόλαυση σε όποιον το διαλέξει λοιπον!

[Jenny Fygetaki · Rating 1 out of 5]

Το εξώφυλλο είναι αντιγραφή του "Τρυποκάρυδου", ενώ το συγγραφικό ύφος μιμείται εκείνο του Παμπλο Τουσέ. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το βιβλίο της ελληνικής δυστοπίας, αλλά έχω καταμπερδευτεί. Είναι σατιρικό? Είναι ηθικοπλαστικό? Περιέχει πολιτική κριτική? Διάολε! Ενα φρανκεστάιν πόνημα χωρίς την Μαίρη Σέλλευ!