Eilanden, rif en regenwoud

by Cees Nooteboom

‘Ik ga op mijn rug liggen in die kleur van Myceens aardewerk, en kijk. Verbeelde vissen die omlaagzwemmen, het raffinement van de tekening, de kleine witte mensen daarnaast zo nederig, gezichtsloos, alsof ze wilden zeggen dat ze er eigenlijk niet waren. Op een andere plaats is hun schaduw rood tegen een rode achtergrond, silhouetten van jagers. Als ik langer kijk zie ik dat de rotswand honderd kleuren heeft, erosie, verwering, schimmel, tijd, alles heeft zich in die steen genesteld en daaroverheen staat het beeld geschreven dat daarbuiten, levend, als werkelijkheid bestond en door iemand heen moest om hier zo in de kleuren van de grond opnieuw te bestaan, onbeweeglijk, opgeschreven, over de jaren heen gekrast.’

Aan het eind van de jaren tachtig trok Cees Nooteboom door Australië, het onmetelijke land aan de andere kant van de wereld. Op zijn eigen, onovertroffen manier deed hij verslag van zijn reis door het land. In het nieuwe millennium was hij er weer, nu onder meer in Broome, de stad in het noordwesten, waar in de Tweede Wereldoorlog vanuit Nederlands-Indië veel Nederlanders heen gingen, op de vlucht voor de Japanners – die de stad vervolgens in 1942 bombardeerden.
‘Wat verbaast aan de geschiedenis van dit land is dat het zo vlug gegaan is. Je begint met een schip vol slachtoffers, soldaten en ambtenaren, en twee eeuwen later heb je een land, dan zijn de bergen benoemd, de kadasters volgeschreven, de eerste vestingen monumenten, de onderzoekers en gouverneurs straatnamen, de kerkhoven geruimd, de planken in de bibliotheken vol met opsomming.’

Genres: Travel

143 pages, Hardcover

First published May 1, 2013

About the author

Cees Nooteboom (born Cornelis Johannes Jacobus Maria Nooteboom, 31 July 1933, in the Hague) is a Dutch author. He has won the Prijs der Nederlandse Letteren, the P.C. Hooft Award, the Pegasus Prize, the Ferdinand Bordewijk Prijs for Rituelen, the Austrian State Prize for European Literature and the Constantijn Huygens Prize, and has frequently been mentioned as a candidate for the Nobel Prize in literature.

His works include Rituelen (Rituals, 1980); Een lied van schijn en wezen (A Song of Truth and Semblance, 1981); Berlijnse notities (Berlin Notes, 1990); Het volgende verhaal (The Following Story, 1991); Allerzielen (All Souls' Day, 1998) and Paradijs verloren (Paradise Lost, 2004). (Het volgende verhaal won him the Aristeion Prize in 1993.) In 2005 he published "De slapende goden | Sueños y otras mentiras", with lithographs by Jürgen Partenheimer.

Reviews

[Peter Gijs van Enk · Rating 4 out of 5]

Ik las de heruitgave van deze verhalenbundel, ditmaal ‘Australië’ geheten. Mooie verhalen waarin ik mijn eigen kennismaking met Australië terug lees: eerst de bekende oostkust van Melbourne in het zuiden tot Cape Trib in het noorden (met gelukkig aandacht voor het vaak vergeten Canberra en de Australische legers in Gallipoli in WOI) en jaren later de westkust van Perth in het zuiden tot Broome en Derby in het noorden, door Nooteboom nu aangevuld met het voor mij onbekende verhaal over de Japanse aanval op Broome dat in WOII een vluchthaven voor Nederlanders van Java was. De nieuwe titel dekt echter niet helemaal de lading omdat in een van de verhalen naar Tonga en Samoa in de Stille Zuidzee wordt uitgeweken (lucky him), maar het verhaal over die eilanden en de onmetelijke oceaan waarin ze liggen zijn een mooie opmaat tot dat laatste verhaal over Broome, dat als een oase in de droogte van het lege West-Australië ligt maar van waaruit je eigenlijk alleen maar verder wilt kijken en gaan. Heel herkenbaar.

[Bert · Rating 3 out of 5]

"Op de kaart is alles onmetelijk, een half leven zou niet genoeg zijn. Alles wat ik doe is een kras zetten op die kaart, ik heb nooit iets anders gedaan." (p.142)

[Jesper Kamp · Rating 4 out of 5]

Het boek omvat 8 reisverhalen in Australië tussen 1989 en 2010. Voor mij is dit gewoon ultiem schrijversschap. Nooteboom is een ware kunstenaar. Pure poëzie. Ik was van plan 5 sterren te geven, alleen vond ik de herkauwing van historische gebeurtenissen en herhaling van stijlfiguren (de tautologiën) in het laatste verhaal wat minder.

P.p.’s (persoonlijke pareltjes):

“Als je lang genoeg doorrijdt is het niet meer de auto die beweegt, het is de weg, een zwart lint dat naar teer ruikt en alsmaar onder je door stroomt.”

Duiken in het koraal:
“Vrouwenmonden, fallussen van doorzichtige paarse gelatine, tongen van schaamrood, ijselijk blauwe sterren met al hun benenwijd uitgespreid, zuchtende lippen, geverfde zwepen, waaierend ondergoed, en steeds een nieuwvolk van verklede vissen dat rondhangt, …”

“Natuur, orgie.”

Etc. Etc. Etc.

[Robert Lambregts · Rating 2 out of 5]

DNF

[Miriam Osinga · Rating 3 out of 5]

Langdradige zinnen. Wel mooie inhoud.

[Manon Vonk · Rating 5 out of 5]

De onmetelijkheid van Australië is door Cees Nooteboom met ‘show don’t tell’ prachtig tot leven gewekt. Hij neemt je mee in zijn ontdekkingsreis alsof je hem op de voet volgt.

Vooral zijn bezoek aan Broome is mij bijgebleven, alsook city of angels.

Prachtig geschreven.

[Benedikt · Rating 4 out of 5]

Het verhaal over Tonga vond ik heel mooi!
Het verhaal over Broome was voor mij het emotioneelst.