این کتاب شاید اولین کتابی باشد که درباره فنون طنزپردازی، شکلهای طنزپردازی و غیره بحث میکند. کتاب مجموعهای از مقالات از نویسندگان خارجی، و ایرانی و مصاحبه با طنزپردازان است.
محسن سلیمانی (زادهٔ ۱۳۳۸ – درگذشتهٔ ۲ بهمن ۱۳۹۶)، داستاننویس، مترجم و پژوهشگر ادبیات داستانی و طنز بود.
محسن سلیمانی، زادهٔ ۱۳۳۸ در تهران و فارغالتحصیل رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی بود. او که در حوزهٔ ترجمه و نقد ادبیات داستانی و داستاننویسی فعالیت داشت، کار نویسندگی را در «حوزهٔ اندیشه و هنر اسلامی» از سال ۱۳۵۹ شروع کرد. در آنجا چند سالی مسئول واحد ادبیات داستانی بود و سردبیری جُنگهای سوره از شمارهٔ ۱ تا ۹ را برعهده داشت. در سال ۱۳۶۶ همراه با شانزده تن از نویسندگان و هنرمندان، ازجمله محسن مخملباف، حسن حسینی، قیصر امینپور و فریدون عموزاده خلیلی در اعتراض به گرایشهای راستِ سیاسی مدیریت وقتِ حوزهٔ هنری، از این حوزه جدا شد و به مجلهٔ کیهان فرهنگی رفت و مسئول بخش ترجمهٔ ادبی و ادبیات داستانی کیهان فرهنگی شد. بعد از سه سال نیز از آنجا به معاونت امور بینالملل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفت و چند سالی نیز در لندن و نیویورک مسئول بخش فرهنگی ایران بود. او درضمن دبیر سرویس ادبی روزنامه همشهری (۱۳۷۰)، روزنامه صبح امروز (۱۳۷۹) و روزنامه بهار (۱۳۷۹) نیز بودهاست. سلیمانی در زمینهٔ نقد ادبی، اصول داستاننویسی و نیز داستان در حدود هفتاد کتاب ترجمه و تألیف کرد. او مقالات زیادی در زمینهٔ ادبیات نگاشته که در نشریههای معتبر داخلی به چاپ رسیدهاست. بهعلاوه، چند سالی نیز در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران داستاننویسی تدریس کردهاست.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۴ به سلیمانی نشان درجهیک هنری در زمینهٔ ادبیات داستانی اعطا کرد.
سلیمانی، که رایزن فرهنگی ایران در صربستان بود، صبح روز دوم بهمن سال ۱۳۹۶ در بلگراد درگذشت. از وی سه فرزند باقی ماندهاست.
کتاب سه بخش دارد. بخش اول اصول طنزنویسی، بخش دوم قالبهای طنزنویسی و بخش سوم طنزنویسی به روایت طنزنویسان. بخش اول و دوم خوب بودند و کارگشا ولی بخش سوم به غیر یکی دو فصل بقیه کمی تکراری میشود و این که بالاخره به نتیجه نمیرسد میشود طنزنویسی را یاد گرفت یا غریزی است که فکر کنم مرحوم سلیمانی از قصد این کار را کرده است تا بگوید خود طنزنویسان هم توافقی روی این ندارند.
فصل شکلهای طنزنویسی زحمت آقای سلیمانی را به خوبی نشان میدهد.
کتابی آموزشی منظمی نیست ولی به معنی بد بودن آن هم نیست. فکر کنم کتاب دیگر محسن سلیمانی «طنزپردازی به زبان ساده» آموزشیتر از این باشد. آن را بعد این خواهم خواند و حتما این تیکه از نظر و نقد را اصلاح خواهم کرد.
تنها نکته قوتش استفاده از مصاحبه ها و مقالات بخش بزرگی از طنزنویس هاست. نمیدونم چرا طنزپردازهای خوبی مثل پیمان قاسمخانی با نویسنده مصاحبه نکردن. چون نمیشه از تاثیر بزرگانی چون عطاران یا مدیری یا قاسمخانی رو طنز کشور راحت گذشت. بخصوص عطاران و قاسمخانی که نویسنده ان.
خیلی وقت بود میخواستم کتابی راجب ماهیت طنز بخونم این کتاب تونست بخشی از سوالهامو جواب بده. البته نویسنده جای لطیفه های اصلی، لطیفه های ایرانی جایگزین کرده بود که چندان خوب نبودن درکل کتاب خوبی در این زمینه بود
این کتاب را دوست داشتم چون مثال های متعددی می زند از طنز نویسی که بسیار کمک می کند به درک بهتر مطالبی که بیان شده و مخاطب را متوجه موضوع می کند. اگر خواستید میتوانید این کتاب را از نرم افزار طاقچه دانلود کنید: https://taaghche.com/book/2981