ตำนานรักเหนือภพ 1 / 花千骨

花千骨 #1

by Fresh Guo Guo, Fresh กั่วกัว, พริกหอม (Translator)

ชื่อของนาง ‘เชียนกู่’แปลว่ากระดูกพันชิ้น เด็กหญิงคนหนึ่งได้รับนามอัปมงคลเช่นนี้เพราะความที่นางมีดวงชะตาแข็งเกินไป พรากชีวิตมารดาแต่แรกคลอด ทั้งเลือดในกายมีกลิ่นหอมประหลาด ดึงดูดภูตผีสิ่งลี้ลับให้เข้ามาวอแว บิดาจึงตั้งชื่อหมายให้เป็นเคล็ดหักล้างกัน ทว่าก็หาได้เป็นผล เพราะท้ายสุดครอบครัวเพียงคนเดียวก็จากนางไปอยู่นั่นเอง

แม้เหลือตนลำพัง หากเชียนกู่ก็ไม่ระย่นย่อต่อชีวิต ยึดคำสั่งเสียของบิดา ดั้นด้นเดินทางสู่เขาเหมาซาน หวังกราบอาจารย์ฝึกฝนวิชาบำเพ็ญเพียร เพื่อขับไล่ตะเพิดภูตผีทั้งหลาย

ทว่าการณ์ผิดจากแผนที่กะเกณฑ์ แทนที่จะได้ฝากตัวเป็นศิษย์ กลับถูกยัดเยียดตำแหน่งเจ้าสำนัก และยังต้องเดินทางไปเขาคุนหลุนเพื่อร่วมงานเลี้ยงชุมนุมเซียน เมื่อวานนางเป็นเพียงเด็กกำพร้าอายุสิบสอง ดูสิ แค่วันเดียวนางได้กลายเป็นอะไรไปเสียแล้ว...

Genres: Fantasy, Fiction, China, Novels

560 pages, Paperback

First published May 1, 2013

About the author

Associated Names:
* Fresh Guo Guo
* Fresh果果 (Chinese Profile)
* 과과 (Korean Profile)
* Fresh กั่วกัว (Thai Profile)

Reviews

[addie · Rating 5 out of 5]

4.75/5 not sure if it’s too early to say this but this book is definitely the best chinese novel i’ve read this year.

จริงๆเคยอ่านเล่มนี้มานานมากๆแล้ว น่าจะสมัยม.ต้นซึ่งจำอะไรไม่ได้เลยนอกจากประเด็นที่ว่าฮวาเชียนกู่เป็นลูกศิษย์ส่วนไป๋จื่อฮว่าเป็นอาจารย์ ไม่ได้รู้สึกว่าว้าวหรือประทับใจจนขึ้นหิ้งเลย แต่พอมาอ่านอีกรอบกลับรู้สึกว้าวมากๆ เขียนคาแรคเตอร์ออกมาได้น่าสนใจ ภาษาดีสุดๆ ชอบไดนามิกความสัมพันธ์ที่มีความต้องห้าม เราว่าทำมาได้ดีที่สุดแล้วตั้งแต่อ่านมาแนวนี้ จินตนาการก็ดีมากๆ วางโครงเรื่องๆด้น่าสนใจ มีตอนที่แอบยืดยาวไปบ้าง แต่เราคิดว่ามันพอดีนะ และความโชคดีและบังเอิญของนางเอกคืออาจจะเวอร์ไปหน่อย แต่โดยรวมคือเขียนสนุกมากๆเพราะไม่มีจุดน่าเบื่อเลย

[Miyanomori · Rating 2 out of 5]

I want so badly to like this book especially since this is apparently one of the popular chinese novels out there but lmfao it's kind of draggy, tl;dr, and a bit boring and the poor heroine feels so unfortunate (she never gets a break) and honestly I have a lot of mixed feelings about the main guy like ok sometimes he's cute but most of the time he's that type I don't like and often want to kick in the face. It doesn't help that the heroine's other suitors are far more appealing. the good thing about thai book tho is that the worldbuilding is interesting and the prose is pretty...even if unfortunately it's draggy.

Since I already bought the rest of the series when I was in Thailand I'll probably read more of it out of ocd but I'll probably end up skimming and going they them slowly while waiting for the drama adaptation to air since at least then I'll have the benefit of Wallace Huo and Zhao Li Ying being eyecandy.

[林雅君 · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้เป็นนิยายจีนแนวเทพเซียนเล่มแรกๆที่เอามาแปลไทยเลยมั๊ง หลายคนเข้าวงการจีนมาเพราะเรื่องนี้เลย ได้มาพิสูจน์เองก็คือสนุกมากๆ ตำนานสมชื่อจริงๆแล่ะ

ชื่อเรื่องจีนคือชื่อของนางเอก 'ฮวาเชียนกู่' แปลว่ากระดูกพันชิ้น เนื่องจากนางเกิดมาทั้งร่างเต็มไปด้วยไอหยิน ดึงดูดสิ่งชั่วร้ายเข้ามาหาตัวและคนรอบข้าง นางจึงได้ชื่อนี้มาเพื่อแก้เคล็ด ก่อนพ่อนางตายได้สั่งเสียให้นางเดินทางไปกราบอาจารย์ที่เขาเหมาซาน ทว่าเมื่อไปถึงกลับพบว่าที่นั่นเต็มไปด้วยซากศพ ทั้งศิษย์และอาจารย์ล้วนถูกมารฆ่าล้างสิ้น เจ้าสำนักเขาเหมาซานที่ยังมีลมหายใจรวยรินได้ขอร้องให้นางเป็นเจ้าสำนักคนต่อไป ให้นางเดินทางไปร่วมงานชุมนุมเซียนเพื่อแจ้งข่าวแก่สำนักอื่น และรวบรวมศิษย์ที่เหลือกลับมาฟื้นฟูสำนัก และเมื่อรู้ว่านางตั้งใจมากราบตนเป็นอาจารย์จึงได้ฝากจดหมายฝากฝังนางให้กับ 'ไป๋จื่อฮว่า' เจ้าสำนักเขาฉางหลิว (พระเอก) ให้ช่วยรับนางเป็นศิษย์แทน ที่งานชุมนุมเซียนนั่นเอง เชียนกู่ได้พบกับไป๋จื่อฮว่า นางได้ตามเขากลับไปยังเขาฉางหลิว และตั้งใจไว้ว่าไม่ว่ายังไงก็จะต้องกราบเขาเป็นอาจารย์ให้ได้!!

เรื่องนี้ให้ฟีลแอบรัก เป็นความรักต้องห้ามระหว่างศิษย์อาจารย์ พระเอกเรื่องนี้เป็นเซียนเทพที่บริสุทธิ์สูงส่ง บุคลิกเย็นชา(มากกกกกก) ในสายตานางเอก อาจารย์เปรียบเสมือนพระโพธิสัตว์ที่นางไม่อาจเอื้อม คือคนที่นางเคารพเลื่อมใสศรัทธาจนสละแม้กระทั่งชีวิตให้ได้ ในเล่มแรกยังเป็นช่วงที่นางเอกยังเป็นเด็กใสๆ ยังเรียนวิชา อยู่กับอาจารย์ ออกไปผจญภัยปราบมาร โมเม้นท์กับพระเอกก็มีเบาๆพอน่ารัก แต่กับพระรองนี่เยอะมาก ต้องขอบอกว่าเรื่องนี้พระเอกไม่เท่าไหร่ ฮีมาสายทำทุกอย่างเพื่อใต้หล้า แต่พระรองนี่คือทำทุกอย่างเพื่อเธอ ละไม่ใช่แค่คนเดียวนะ อื้อหืออออ อย่าให้นับ ผู้ชายทุกคนที่อยู่รอบตัวนางเอกนี่ถ้าไปอยู่เรื่องอื่นคือเป็นพระเอกได้หมดอะ งานดีทุกคนจริงๆ แถมโปรไฟล์แต่ละคนนี่ไม่แพ้กันเลย ต่างคนต่างแย่งกันทำทุกอย่างเพื่อนางเอก สารภาพว่าอ่านถึงบทใครก็ลงเรือคนนั้นอะ แต่ละคนงานดีมากกกกกกกจริงๆ ต่างคนต่างสไตล์ มีครบให้เลือกอย่างกับเกมจีบหนุ่ม เชียร์นางเอกให้จิ้มพระรองมาสักคนเหอะ ใครก้ได้จริงๆไม่อยากเสียของ เอ๊ะ ทำไมดูมาหวีดพระรอง ใช่ค่ะ ชั้นลงเรือพระรองทุกคนเรียบร้อย แต่อันดับหนึ่งยกให้พ่อคนงามจอมมารซาเชียนโม่ละกันนนนน คนนี้คือมาแนวร้ายกับคนทั้งโลกแต่ดีกับเธอคนเดียว อร๊ายยยย ไทป์สุดดดด 😍😍😍 เรือล่มล่มไป พายต่อเองก็ได้โว้ยยยยย

[Patrawan Dear]

#ตำนานรักเหนือภพ (เล่ม 1-3 และเล่มพิเศษ)

- เป็นแนวเทพเซียนที่ดราม่าเข้มข้น อัดลึก หน่วงหนึบตั้งแต่เล่มสอง ทั้งความรักที่เป็นไปได้ยากระหว่างศิษย์อาจารย์ ความบีบคั้นระหว่างธรรมะกับอธรรม หน้าที่กับหัวใจ ความแค้น ความโหดร้ายทารุณ คือมาหมดทุกสิ่งอย่าง นางเอกสะบักสะบอมสุด อ่านแล้วเหนื่อย หน่วง หนึบ หนัก - หัวจะปวดจนต้องพักดมยา

- เป็นน้อยเรื่องที่อ่านแล้วเกลียดพระเอก แม้การกระทำของเขาอาจจะเข้าใจได้ แต่ไม่อาจยอมรับ และไม่อาจให้อภัย - อ่อนแอก็แพ้ไปเถอะ

- เป็นแนวที่ชอบ ดราม่าที่ใช่ เสียดายที่ดองมานาน แต่ไม่ขออ่านซ้ำ - ช้ำแค่นี้พอแล้ว

- อาจจะเพราะผู้เขียนตั้งใจขยี้นางเอกให้แหลก จึงละเลยรายละเอียดที่จะสื่อให้เห็นถึงอารมณ์ของตัวละครอื่น ๆ และไม่ค่อยมีจังหวะให้คนอ่านได้พักบ้างอะไรบ้าง - โอย...ใจบางไปหมด

- เล่มพิเศษ เหมือนผู้เขียนมาเติมวัคซีนความหวานให้คนอ่าน เพราะภูมิหมดไปแล้วกับสามเล่มหลักหนา ๆ ทั้งคาแรกเตอร์ตัวละคร ทั้งโทนอารมณ์ของเรื่อง มันเรื่องเดียวกันไหม - เอาปากกามาวงก่อนนน

- แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ยังนับว่าเป็นเรื่องที่อ่านสนุกมาก แม้จะมีจุดใหญ่ที่ไม่เคลียร์ และไม่ปลื้มพระเอกก็ตามทีค่ะ :)

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

ชื่อเรื่อง – ตำนานรักเหนือภพ 1-3 (花千骨 Hua Qian Gu) + ตำนานรักเหนือภพ ภาคพิเศษ (花千骨番外 Hua Qian Gu - Side Story)
ผู้แต่ง – Fresh กั่วกัว (Fresh 果果) เขียน พริกหอม แปล

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกสนุกมาก แต่ไม่เสียน้ำตาเลยสักหยด กร๊ากๆ ไม่ได้รักพระนางเป็นพิเศษ คือเฉยๆ กับทั้งฮวาเชียนกู่และไป๋จื่อฮว่า แต่อ่านแล้วกลับชอบจอมมารอย่างซาเซียนโม่อ่ะ น่ารักมากๆ 555+ ไม่ค่อยชอบตงฟางอวี้ชิง อยากจะบอกว่าเพราะเอ็งแหละ ฮวาเชียนกู่เลยต้องเจอชะตากรรมแบบนั้น รู้นะว่าตงฟางอวี้ชิงละวางจากหน้าที่ตัวเองไม่ได้ แต่อ่านแล้วเคืองจริงๆ

คืออ่านแล้วอยากจะบอกว่า ชีวิตของฮวาเชียนกู่นี่ซวยจริงๆ นะ ซวยซ้ำซวยซ้อน ใช้คำอื่นไม่ถูกเลย ฮ่าๆ ที่อ่านแล้วสนุกมาก ตรงนี้ต้องขอชมคนเขียนและคนแปลเลยค่ะ ทำให้อ่านไปลุ้นไป และไม่อยากวางเลย แม้เรื่องจะดราม่ามากๆ ก็ตาม แต่เราไม่ได้เศร้าตาม เพราะเราเฉยๆ กับฮวาเชียนกู่ ฮ่าๆ ที่หลงรักไป๋จื่อฮว่าอย่างหัวปักหัวปำ แต่ทำไมก็ไม่รู้ พอได้ตามไปฟังเพลงประกอบละครเรื่องนี้ พร้อมกับดูคลิปไปด้วย โฮกเลย เศร้ามาก ดันเศร้าตอนเห็นภาพซะงั้นอ่ะเรา แต่ฮั่วเจี้ยนหัวที่มาเล่นเป็นไป๋จื่��ฮว่าหล่อจริงๆ นะ ยิ่งตามไปฟังเพลงที่เฮียร้อง โอ๊ยยยย ร้องเพลงเพราะจัง 555+ รอแต่ว่าเมื่อไรละครจะมาล่ะ อยากดูแล้วนะ

เรื่องนี้อ่านแล้วในใจเราจะเกิดคำถามว่า “ถ้าไม่…” เต็มไปหมดเลย เพราะคิดว่าถ้าเลือกอีกทาง มันคงจะไม่เป็นแบบนี้แน่ๆ แต่ใครกันจะฝืนชะตาลิขิตได้ล่ะนะ ที่อ่านแล้วแทบรับไม่ได้ ก็คือสภาพร่างกายของฮวาเชียนกู่ที่ต้องผจญกับมัน สยดสยองมากมาย

เลยเป็นเรื่องที่อ่านสนุกสำหรับเรา แต่ไม่ได้รักใครเป็นพิเศษ นอกจากท่านจอมมาร ที่อ่านแล้วขำกร๊ากอ่ะ ฮวาเชียนกู่มองซาเซียนโม่เป็นพี่สาวตลอด แล้วเป็นจอมมารที่เอาแต่ใจมากด้วย คือทุกอย่างเพื่อเชียนกู่แล้ว เขายอมทำให้หมด โดยไม่สนใจว่าเชียนกู่เป็นศิษย์ของฉางหลิว ฝ่ายตรงข้ามกัน ลูกน้องของจอมมารก็เลยได้แต่ปวดกบาล เลยขำจุดนี้เป็นพิเศษแหละ

เท่าที่คุยกับน้องมา น้องบอกว่าเรื่องนี้สื่อให้เห็นว่า ทั้งไป๋จื่อฮว่าและตงฟางอวี้ชิง ต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองเต็มที่ จำต้องทำให้คนที่รักที่สุดต้องเจ็บปวดทรมาน เพราะเหมือนเลือกส่วนรวมมากกว่าส่วนตัว ส่วนซาเซียนโม่ก็เป็นการสื่อถึงการละเลยหน้าที่แบบเต็มขั้น แบบว่าเป็นจอมมารอะไรก็ไม่รู้ กลับช่วยแต่เชียนกู่อย่างเดียว ไม่สนใจใครเลย 555+ ละเลยหน้าที่แบบสุดๆ แต่เค้าก็ชอบนะ น่ารักอ่ะ ชอบจริงๆ เลย

เซียวหยวนหล่างเป็นพระรองอีกคน ที่บทไม่เยอะนะ เขาเป็นกษัตริย์ของแดนมนุษย์ หลงคิดว่าตัวเองชอบเชียนกู่ แต่จริงๆ ก็คงไม่ใช่แหละมั้ง แทบจะไม่ได้รู้จักกันเลย ก็เลยกลายเป็นเรื่องรักสามเส้ากับชิงสุ่ย เพื่อนรักของเชียนกู่เลย

ส่วนฉากที่พระนางกัดคอดูดเรื่องกัน โอ้แม่เจ้าาาาาาาา บทจะมีก็ยาวเชียว อ่านไปเลือดแทบจะพุ่งตาม 555+ ประหนึ่งอ่านทไวไลท์เวอร์ชั่นจีนอ่ะ เห็นในละครมีฉากนี้แน่ๆ นะ ทำเอาอยากดูเลย ฉากไคลแมกซ์ของเรื่องเลย ฮ่าๆ

จริงๆ เปิดอ่านบทนำแล้วเกือบจะปิดอ่ะ เพราะฉากนั้นสะเทือนไตมาก และเป็นฉากที่เริ่มต้นดราม่าอย่างแท้จริงเลย แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ก็พบว่าดีว่าไม่ปิดก่อนจะอ่านจบ 555+ เลยได้อ่านเรื่องดีๆ จนจบนะ

เรื่องนี้ใครยังไม่อ่าน แนะนำให้อ่านนะคะ ช่วงครึ่งแรกของเรื่องสนุกมากค่ะ แต่ช่วงก่อนจะจบเล่ม 3 ออกทะเลไปไกลเลย กว่าจะกู่กลับมาก็ตอนจะจบเรื่อง แต่ก็มีตอนพิเศษให้ได้ลุ้นกันกับการสืบคดีด้วยฝีมืดของเชียนกู่ และปิดท้ายด้วยเล่มภาคพิเศษที่ออกแนวรวมมิตร เฮฮาปาจิงโกะ จนคิดว่าเป็นคนละเรื่องกันเลย ขำมากๆ แล้วก็ดูเป็นคนละเรื่องกับก่อนหน้านี้ที่อ่านจริงๆ

[สปอยล์]
ตำนานรักเหนือภพ 1 - เริ่มเรื่องได้น่าติดตามมาก ว่าฮวาเชียนกู่จะต้องผจญกับปัญหาอะไรบ้าง จู่ๆ ได้เป็นเจ้าสำนักเหมาซานโดยไม่ทันตั้งตัว ไหนจะเจอปู้จายระหว่างทางตั้ง 2 คน (เซียนหยวนหล่างกับตงฟางอวี้ชิง ตอนแรกข้าพเจ้าก็สับสน จนเอาสองคนนี้มารวมกัน คิดว่าคนเดียวกัน ฮ่าๆ) ไหนจะได้ถังเป่าเป็นลูกน้อยกลอยใจ ไหนจะได้เป็นศิษย์ของไป๋จื่อฮว่าผู้ชาเย็น เล่มแรกเลยออกแนวสดใส สนุกสนาน คล้ายๆ อ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์ เวอร์ชั่นจีนไรงี้ แบบเข้าสำนัก ศึกษาร่ำเรียนวิชาด้วยความพยายามของตัวเอง

เรื่องของถังเป่ากับลั่วสืออี ฮามากๆ อ่ะ ไม่คิดว่าจะลงเอยกัน หนอนน้อยกับศิษย์คนสำคัญของฉางหลิว

ตำนานรักเหนือภพ 2 - เราคิดว่าทั้งเล่มจะเป็นการไปผจญโลกภายนอกของพระนาง แต่แล้วไปด้วยกันได้ไม่ถึงร้อยหน้า ความดราม่าก็มาเยือน โฮกสุดๆ อ่ะ เมื่อไป๋จื่อฮว่าโดนรับพิษแทนฮวาเชียนกู่ และไม่มีทางรักษาหายขาดได้ จริงๆ ไป๋จื่อฮว่าเตรียมตัวที่จะตายจากไปแล้ว มีแต่ฮวาเชียนกู่ที่พยายามให้อาจารย์ดูดเลือดตัวเองไปกิน แถมพอมีคนมาเห็นไป๋จื่อฮว่าจูบเธอ ก็ลบความจำทั้งของเขาคนนั้นและของอาจารย์ไปเลย

เซ็งตงฟางอวี้ชิงมาก บอกเชียนกู่ทำไมก็ไม่รู้ว่าต้องใช้อาวุธเทพทั้งสิบ เพื่อได้หยกเปลววารีมาแก้พิษให้อาจารย์ ก็เข้าใจนะว่าตามหน้าที่ของตงฟางจะต้องเป็นประมุขหออี้สิ่ว ที่ต้องทำตามนั้น แต่แบบว่าแง่ๆๆๆ เซ็งอ่ะ จุดเริ่มต้นของความซวยก็มาจากตรงนี้ด้วย จริงๆ ตอนรู้ว่าตงฟางเป็นประมุขหออี้สิ่วที่เชียนกู่เคยเอาหัวผักกาดไปเซ่นไหว้ ก็ตกใจนะ มิน่าทำไมถังเป่าเรียกตงฟางว่าท่านพ่อ ซึ่งถังเป่าเป็นหนอนภูตที่เกิดมาจากเลือดของเชียนกู่ โดยเป็นคนของหออี้สิ่ว

ช่วงเวลาที่เชียนกู่ได้อยู่กับนาหมัวเยวี่ย และเลี้ยงดูจนโต เป็นอะไรที่อ่านแล้วชอบมาก นาหมัวเยวี่ยเป็นร่างของมารเทพที่กำลังโต แต่แล้วพลังทั้งหมดเสี่ยวกู่กลับได้รับไป ไม่คิดเลยว่าในเล่มภาคพิเศษ นาหมัวเยวี่ยมาเกิดใหม่เป็นหลวงจีน และได้คู่กับโยวรั่ว 555+

เล่มนี้เรียกได้ว่าเชียนกู่ซวยมากๆ ขโมยอาวุธเทพ ถูกจับตัวกลับไปลงโทษ ถูกกล่าวหาว่าฆ่าเจ้าสำนักสักสำนักแหละ สูญเสียเพื่อนที่ชื่อช.ช้างอะไรสักอย่างแหละ จำไม่ได้ แต่สุดท้ายเขาคนนั้นคือหยกเปลววารี เลยตามเชียนกู่ไปขโมยอาวุธเทพด้วย ตอนถูกลงโทษก็คือฉากในบทนำเล่มแรกแหละ โฮกเลย แถมหลังจากนั้นยังโดนน้ำจากสระสิ้นรักจนหน้าเละเทะเหมือนโดนน้ำกรด เพราะหนีมั่นเทียนใจร้ายสุดๆ อ่ะ

ไหนจะศิษย์พี่ของไป๋จื่อฮว่าอีก ที่พยายามจะฆ่าเชียนกู่ให้ตาย ทำให้เชียนกู่เข้าใจว่าอาจารย์ตัวเองเอาน้ำสระสิ้นรักมาสาดใส่ตัวเอง แถมยังเนรเทศเธอไปดินแดนรกร้างป่าเถื่อน ด้วยสภาพที่ตามองไม่เห็น หน้าตาเละเทะ แต่ใจจริงเสี่ยวกู่ก็คิดว่าอาจารย์ใจร้ายกับเธอมาก หารู้ไม่ว่าตัวครวญครางที่อยู่เป็นเพื่อนนาง ก็คือตัวแทนที่เขาส่งไปดูแลเธอ แต่อาจารย์ของเธอไม่เคยรู้ว่าเธอโดนน้ำจากสระสิ้นรัก กว่าจะรู้ก็ตอนเล่ม 3 เลยแก้แค้นให้ด้วยกันฟันแขนของหนีมั่นเทียนขาดเลย สะใจ โฮะๆๆ

นอกจากไป๋จื่อฮว่าจะรู้ว่าเชียนกู่เป็นเทพองค์สุดท้าย เลยทำให้เลือดของเธอรักษาได้ทุกอย่าง เขายังรู้ว่าเธอได้รับพลังมารเทพไป เลยทำให้ยอมปิดผนึกมารเทพไว้ ไม่ให้เปิดออกมา เพราะถ้าเปิดออกมา ก็จะทำให้ไป๋จื่อฮว่าบาดเจ็บไปด้วย แล้วจริงๆ ไป๋จื่อฮว่ารู้ทุกอย่างที่เชียนกู่ทำ แต่ทำเป็นไม่รู้ ใจร้ายมากอ่ะ 555+ วิธีรักในแบบของอาจารย์ช่างโหดร้ายจริงๆ

ไม่คิดว่าเชียนกู่จะมีศิษย์ด้วย โยวรั่วขอเป็นศิษย์เธอ และจริงๆ เป็นหยกที่เชียนกู่แขวนคอมาตลอด พอได้กลับคืนร่างเซียนของตัวเอง ก็เลยมาขอเป็นศิษย์

ตำนานรักเหนือภพ 3 - เล่มนี้แอบคิดว่าออกทะเลไปไกลมากๆ มากแบบที่ เง่ออออ เหมือนกับว่าต่อสู้กัน แล้วทีนี้ในที่สุดไป๋จื่อฮว่าก็ขังฮวาเชียนกู่ไว้ใต้ทะเลฉางหลิวนาน 16 ปี แต่แล้วนางก็ออกมาได้ เพราะถังเป่ามาช่วยจนโดนฆ่าตาย พอถังเป่าตาย นางก็เลยแค้นมาก กลายเป็นมารเทพไปซะงั้น และจับไป๋จื่อฮว่าที่กลายเป็นคนธรรมดา (เพราะโดนพลังปิดผนึกกระจุยความเป็นเซียนไป) อยู่ด้วยกันตลอด แต่ชาเย็นกันตลอด ไป๋จื่อฮว่าก็คิดแต่ว่าจะต้องสังหารให้ได้ โฮกกกกกก แต่ก็มีฉากดูดเลือดให้เคลิ้มๆ กันไป กร๊ากๆ

แต่ฮวาเชียนกู่จูบกับหลายคนนะเรื่องนี้ ทั้งอาจารย์ ตงฟาง จอมมาร และเชียนโม่ปิง ตอนเป็นมารเทพอ่านแล้วแอบเซ็งนะ อยากจะให้เรื่องจบๆ ไปซะ ออกท��เลไปซะไกล สุดท้ายเชียนกู่ก็สร้างเรื่องว่าตัวเองฆ่าคนทั้งหกภพภูมิแล้ว บังคับให้อาจารย์สังหารตัวเอง และสาปเขาไม่ให้แก่ ไม่ให้เจ็บ และไม่ให้ตาย แล้วตัวเองก็จากไป

สุดท้ายจู๋หร่านก็ยอมสละตัวเอง เพื่อเก็บวิญญาณอีก 1 ดวงของเสี่ยวกู่ให้ไป๋จื่อฮว่า แต่เขาเอาไม่ทัน โดยจอมมารชิงไป 555+ เลยทำเอาสติแตกไปอีก 200 ปีเลย กว่าจะได้ตัวกลับมา ว่าเธอเกิดใหม่เป็นคนสติไม่เต็ม ก็เลยรีบตามไปรับเป็นศิษย์ เธอจำเขาไม่ได้ แล้วก็จบลงแค่นี้แหละ ว่าเป็นศิษย์อาจารย์กัน

จริงๆ คิดว่าจบแค่เล่ม 3 มันก็โอเคแล้วนะ แถมยังมีตอนพิเศษต่อท้าย เล่าถึงช่วงเล่ม 2 ที่พระนางออกไปผจญยุทธภพกัน แต่ไม่ได้เอ่ยในเล่ม 2 เพราะแท้จริงแล้วโดนลบความจำไป และจริงๆ คดี มาจากฮวาเชียนกู่ตอนเป็นมารเทพจะกลับไปสังหารตัวเอง แต่ทำไม่ลง เลยลบความจำตัวเองในอดีตไปแหละ (เพิ่งมาเข้าใจก็ตอนจะจบตอนพิเศษของเล่ม 3 แหละ)

ตำนานรักเหนือภพ ภาคพิเศษ - สุดท้ายเสี่ยวกู่ก็ได้กินยาคืนความจำจากตงฟางที่มาเกิดใหม่ แล้วเป็นวิญญาณตามมาหา อาจารย์ให้เธอกินยาเป็นเซียน จะได้อยู่กับเขาตลอดไป แต่พอเธอจำได้ ก็ทำให้ร่างกายส่วนอื่นมีปัญหา เช่น ตาบอด หูหนวก พูดไม่ได้ บลาๆๆ ก่อนจะเป็น ก็ได้กลับสำนักกันทั้งศิษย์และอาจารย์ ตอนนี้โยวรั่วเป็นเจ้าสำนัก ลั่วสืออีที่ถูกเชียนกู่ฆ่าไป ก็ฟื้นกลับมา แต่จำอะไรไม่ได้เท่าไร เจอถังเป่าก็ชอบเหมือนเคย 555+ (ขำไม่หายตอนเล่มแรกๆ ที่ถังเป่าถามเชียนกู่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายดี จะรักลั่วสืออี หรือชิงสุ่ยดี 555+)

งงมากว่าพระนางแต่งงานกันตอนไหน รู้อีกทีก็บอกว่าแต่งกันมาหลายปีแล้ว แต่ยังไม่เคยเข้าห้องหอกัน 555+

เรื่องออกทะเลไปอีก เมื่อตงฟางบอกว่ามีวิธีรักษาอาการตาบอดของเชียนกู่ แต่ต้องใช้เวลา 16 ปี ก็เลยพนันให้เชียนกู่กลับไปเกิดใหม่ จำอะไรไม่ได้ ให้ศิษย์น้องของไป๋จื่อฮว่าไปเป็นพ่อ แล้วก็ให้เธอมาเข้าเรียน ดูสิว่าเธอจะตอบรับใครแต่งงานด้วย

แต่สุดท้ายถึงไป๋จื่อฮว่าชิงจูบเธอก่อน แต่เธอกลับตอบรับจะแต่งงานกับคนที่เป็นหยกเปลววารีมาเกิดใหม่อ่ะ 555+ การพนันเลยจบลง ทุกอย่างกลับไปเหมือน 16 ปีก่อน และให้ไป๋จื่อฮว่าฝังเข็มให้กับเธอ พอเธอมองเห็นก็ยั่วอาจารย์ตัวเอง ฮ่าๆ ซึ่งก็เกือบจะจบลงด้วยการเป็นสามีภรรยาอย่างแท้จริง แต่แล้วเธอบอกให้เขารอไปอีก 2 ปี กร๊ากกกกกก อดอ่านฉาก 18+ เลย ฮ่าๆๆๆ จบลงแต่เพียงเท่านี้แหละ

[M · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายกุ๊กกิ๊กที่น่าติดตามพอสมควรเลย อ่านสบายๆ อมยิ้มไป แต่ห้ามเครียดพยายามหาเหตุผลอะไรมาก เพราะบางครั้งบางอย่างก็ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่

ฮวาเซียนกู่สาวน้อยอาภัพ เกิดมาชะตาชีวิตแปลก มีกลิ่นหอมประหลาดจากตัวที่คอยดึงดูภูตผีต่างๆ มาอยู่เสมอ ส่งผลให้คนรอบตัวมีอันเป็นไป จนสุดท้ายนางก็กลายเป็นกำพร้า แต่ด้วยความทรหดไม่ย่อท้อ นางจึงเพียรที่จะขึ้นไปยังเขาเหมาซานเพื่อจะกราบอาจารย์ขอเรียนวิชาป้องกันตัวจากภูตผีตามคำสั่งเสียของบิดา แล้วเรื่องต่างๆ ก็อุบัติขึ้น...


บทเปิดคือแรงมาก อยากรู้เลยว่านางทำอะไรนะถึงโดนลงโทษขนาดนั้น
ท่านไป๋จื่อฮว่า คือหล่อคือเท่ห์มาก ตามสไตล์ คงคอนเซปต์หล่อ เย็น สุขุม แต่หลุดเพราะนางเอกบ่อยเหมือนกันนะ

ตัวละครที่ชอบจริงๆ จะเป็น "พี่สาวซา" ของเซียนกู่มากกว่า ซึ่งพี่สาวคนนี้จริงๆ คือจอมมารที่งดงามราวผู้หญิง และดั๊นมาถูกอกถูกใจนางเอกที่ไปชม ไปเพ้อถึงความสวยงามของจอมมารเข้า (ตรงนี้คือจุดที่รู้สึกไร้เหตุผล) จึงรักใคร่เป็นจริงเป็นจัง แต่น่าจะเป็นน้องนะ
ทั้งเรื่องมีความเกรียนผสมอยู่ตลอดเวลาด้วยพี่สาวคนนี้นี่แหละ คือมีรสชาติความเป็น comic อยู่สูง จินตนาการว่าถ้าเอาไปวาดเป็นการ์ตูนก็สนุกนะ

ชอบนางเอก เพราะนางอึดมาก สู้ เด็ดเดี่ยว และกล้าหาญ มีน้ำใจด้วยนะ คือป๋าอ่ะ ยิ่งตอนยกถุงหอมให้
เป็นผู้หญิงตรงๆ ผิดก็ว่าผิด ฮาตอนที่นางฝึกวิชาแล้วหาอาจารย์ทั่วอาศรม.... รุ่งขึ้นยกไม้รอรับโทษจากอาจารย์เลย 55555 น่ารั๊กกกก

ชอบอยู่ค่ะ แต่หลายกรณีที่รู้สึกไร้เหตุผลคือ
เช่นจอมมาร ทำไมแค่นางเอกชมถึงกับหลงเด็กน้อยหัวปักหัวปำ อยากจะปกป้องอะไรขนาดนั้น
ตงฟางฯ ก็เหมือนกัน แป๊บๆ ก็คือเต็มที่กับนางเอกมาก งงมาก

แล้วทำไมถังเป่าไม่โตซะที แล้วทำไมสืออีอะไรกับถังเป่า ตอบ!!!

[Monaliz Juang · Rating 4 out of 5]

เปิดเรื่องมาก็ดราม่ามาเลย ไม่กลัวจบเศร้าแต่กลัวจบเหมือน ฝันคืนสู่ต้าชิง
คงมีการเสียดายเงินกันบ้างละ แต่มีหลายเสียงยืนยันว่าสนุก
หลังจากรอคอยตามหา ตามซื้อก็ได้มาครอบครอง
ขอหักหนึ่งดาว เพราะสำนวนแปลบางจุดแปลกๆ อาจจะเป็นเพราะ
เร่งแปลทำให้ไม่สามารถตรวจสำนวนภาษาได้หมด

เนื้อเรื่องเซียนกู่เติบโตมาอย่างยากลำบากการเข้าเรียนสำนักเซียน
คล้ายกึ่งพวกพ่อมดแม่มด เนื้อเรื่องน่าติดตามลุ้นว่าเซียนกู่จะ
ทำได้อย่างที่หวังไหม จากการเปิดเรื่องมาจนอ่านจบเล่ม
ยังไม่แน่ใจว่าพระเอกคือคนไหนกันแน่

ตงฟางที่ดูเก่งมากคือใครกันแน่ ไป่จื่อฮวาเป็นพระเอกหรือเปล่า
หรือจะเป็นจอมมารซาเซียนโม่ ไหนจะจักรพรรดิอีก นางเอกเนื้อหอมมากๆ
เรื่องราวของการชิงอาวุธเทพสนุกดีคะ จินตนาการภาพฉากสู้กันมันน่าดู
อ่านจนติดวางไม่ลงต้องอ่านจนจบเล่ม

ตอนนี้ได้แต่รอเล่ม 2 อยากรู้นางเอกทำผิดอะไร แล้วใครเป็นพระเอกกันแน่
มันจะดราม่าขนาดไหน ได้ข่าวว่าต้องเสียน้ำตากันเลยทีเดียว รอเล่ม 2
เห็น สนพ. บอกว่าน่าจะออกช่วงกรกฏา

[Nguyenthanh · Rating 5 out of 5]

Nice book!

[Lunae Enciel · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ไม่เคยอ่านแนวเทพเซียนมาก่อน ได้เปิดโลกทัศน์ก็จากเรื่องนี้แหละ

[Angkana Prayoon · Rating 3 out of 5]

โครงเรื่องดีนะ แต่คืออ่านแล้วรู้สึกไม่ได้อยากอ่านต่อเลย นางเอกคือใสมาก ทุ่งลาเวนเดอร์มาก ออกแนวซื่อเกินไป

[faerin · Rating 4 out of 5]

ก่อนอื่นเลยคำพูดของซื่อจวินตราตรึงมาก 😭 พออ่านจนถึงตอนจบแล้วอยากรู้ต่อไปเลยว่าคสพของทั้งสองจะเป็นอย่างไง ส่วนฉากต่อสู้ในเรื่องคือสนุกมาก ประทับใจฉากที่ไปเอายมทูตมาเป็นพวกมาก 555555

[Pollarin · Rating 4 out of 5]

ได้ยินชื่อมานานแล้ว ติดทอปนิยายจีนที่ใจสลายที่สุดในทุกๆ กระทู้ แต่พออ่านเล่มแรกจบกลับไม่รู้สึกเป็นแบบนั้นเลย555

เนื้อเรื่องดำเนินเรียบง่าย ชอบความค่อยเป็นค่อยไปแต่ก็ไม่ยืดเยื้อจนน่าเบื่อ ตัวละครทุกตัวมีความเป็นเอกลักษณ์และน่ารักเป็นของตัวเอง อ่านแล้วแทบไม่มีใครเลยที่ไม่ชอบ

ตอนที่ชอบ..ตอนแรกเลยคือตอนที่อาจารย์บอก ‘ข้าไม่ได้ชื่อไป๋ไป๋’ 5555555555 ดูไม่มีอะไรแต่ขำช็อตนี้มาก ไหนจะยังตอนนางเอกไปสารภาพผิดอีก แต่ที่ประทับใจที่สุดคงเป็นตอนกระบี่ตัดอาลัยลอยไปช่วยนางเอก...คิดไม่ถึงจนนางเอกคิดขึ้นมานั่นแหละ แหม น่าประทับใจจัง

ตัวละครอื่น..หนอนน้อยลูกสาว(?)ก็น่ารักมากเวอร์ ปกตินี่ขยะแขยงหนอน แต่พออ่านอะไรๆ ในเรื่องก็เห็นว่าน่ารักดี ตอนที่ชอบที่สุดคือตอนเรอเอิ๊กอองมาเป็นฟองอะ5555555

ซาเชียนโม่ จะว่าไปเป็นอีกคนที่จำชื่อได้ (จำได้ไม่เกินห้าคนเอง) เพราะชอบตัวละครประเภทชายงามผมยาวอยู่แล้ว โอ๊ย ผ่านมาแค่ฉากแรกก็ยกใจให้เลย ตอนหลังอย่าได้มาตีกันเลยนะ

ลั่วสืออี คนนี้จำชื่อได้เพราะแปลว่า11 (หรือความหมายอื่นก็ไม่รู้55555) ชอบความแอบจุ๊บหนอนบ้างล่ะ ปกป้องน้องหนอนบ้างล่ะ โถ่พ่อคุณ55555555

สหายคนแรกของนางเอก...จักรพรรดิปากเสียนั่น คาแรกเตอร์แบบนี้มักจะเป็นพระรอง55555 แต่น่ารักมากเลยอะ ชอบความปากเสีย กวนทีนนิดๆ เนี่ยแหละ

แม่นางถุงหอมคนนั้น ที่ชอบพระเอกเหมือนกัน...แค่อ่านก็รู้สึกเศร้าตามเลยล่ะ ก่อนจากนางเอกคำพูดนั้นจะทำให้นางเอกรู้ใจตัวเองแล้วกำหนดชะตาชีวิตตัวเองได้หรือเปล่า แต่ว่า... ชั่วชีวิตก็ไม่ลืมเหรอ.....

เล่มนี้สนุก ไม่คิดเลยว่าเล่มต่อไปจะทำให้เสียน้ำตาได้จริงๆ พอเห็นชีวิตสงบสุขแบบนี้แล้วก็ไม่อยากให้แย่เลย แต่..ฮือ...ยังไม่ทันอ่านก็กลัวล่วงหน้าแล้วเนี่ย

ตั้งใจว่าอ่านจบจะไปหาซีรีส์มาดู ฉากอลังการในหนังสือเยอะมากเลย ไม่รู้จะทำออกมาสวยมั้ย แต่ก็คงดีแหละ ดังซะขนาดนั้นนี่นะ

[KawaiiSusu · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้คุณหลินโหม่วบอกว่าได้แรงบันดาลใจนิดหน่อยมาจากสามชาติสามภพ ป่าท้อสิบหลี่ แต่เราอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกถึงความเหมือนเท่าไหร่ ความเห็นเราคือสามชาติสามภพเป็น chick-lit เวอร์ชั่นเทพเซียน ส่วนเรื่องนี้น่าจะเป็นกำลังภายในเทพเซียนสำหรับผู้หญิงมากกว่า

เรื่องนี้ฉากหวานน้อย เน้นไปทางพล็อตเรื่องมากกว่า แต่ฉากกุ๊กกิ๊กทุกฉากออกมาได้คุ้มค่ามาก อ่านแล้ว blushed แทบทุกครั้ง ขณะที่เนื้อเรื่องก็น่าติดตามในระดับหนึ่ง และเริ่มเห็นวี่แววว่าจะคลี่ม้วนไปสู่เส้นทางแห่งความดราม่ามากขึ้น

สิ่งที่อยากชื่นชมนักเขียนคนนี้และคนแปลคือ ฉากต่อสู้ลื่นไหล และการพรรณนาฉากสถานที่กับอารมณ์ความรู้สึกทำออกมาได้ละมุนดี แต่จุดติเล็กน้อยคือเรื่องมุขตลกที่ดูฝึดๆ พิกล (อาจเป็นที่การแปลด้วย) ผิดกับสามชาติสามภพที่ใส่มาได้ถูกจังหวะเกือบทุกครั้งและทำให้ขำได้ทันที

[Kamon SecondAccount · Rating 5 out of 5]

แนวแฟนตาซี บีบคั้นดราม่าที่หลอกคนอ่านด้วยการเริ่มเรื่องเหมือนนิยายกำลังภายใน (เวอร์ชั่นหญิง) ที่ตัวเอกออกเสาะหาสำนัก ฝีกปรือวิชา

ยิ่งอ่านปมยิ่งหนักหน่วง จะวางก็วางไม่ลงเพราะสนุกอิ๊บอ๋าย
น้ำตาหยดแหมะๆ ก็ต้องอ่านต่อ เปลืองน้ำในตัวชิบเป๋ง

สรุปว่า angst มาก พล็อตแบบอ่านจบแล้วยังสามารถเปิดกลับไปอ่านไปมา สะกดจิตตัวเองให้จมอยู่ในโลกดราม่าต่อไปได้
เหมาะสำหรับเวลาว่างๆ อยากหลุดไปอีกโลก

[Doco · Rating 5 out of 5]

สนุก เศร้า ซึ้ง ลุ้น วางไม่ลง

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่ อินกับเนื้อเรื่อง ทุกตัวละคร รักต้องห้ามระหว่างศิษย์กับอาจารย์
ผูกเรื่องได้ดีมาก มีความสลับซับซ้อน ภาษาที่ใช้บรรยายสื่อถึงความรู้สึกของตัวละครได้ดีมาก มีหลายประโยคในเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกว่าคมคายมาก

อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกก็ยังประทับใจ

[น้อนเว่ย · Rating 5 out of 5]

เล่มแรกนี้ยังน่ารักสนุกสนานอยู่ อ่านสบายๆ
พอเล่ม2-3มันเริ่มมีความรัก รักมากขึ้นๆ จนทั้งรักทั้งแค้น ใจจริงก็อยากให้จบแค่3เล่มพอ เอาจริงๆเล่ม2ว่าชอกช้ำจนร้องไห้แล้ว พออ่านเล่ม3จบมันทั้งรักทั้งแค้นมากจริงๆ ร้องไห้เพราะทั้งรักและแค้นอยู่ในใจ ชอบมาก

[I'm not the moon · Rating 5 out of 5]

อ่านเเล้วติดหนึบเริ่มต้นด้วย........
รอรอเล่มสาม.....
สงสารทั้งอาจารย์เเละเสี่ยวกู่

[Suyijia411]

จะเศร้าแรงงงง

[Cinnamon · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก เล่มนี้โลกของเชียนกู่จากมืดมนกลับสดใส ในที่สุดก็ได้เป็นศิษย์ของไป๋จื่อฮว่า ผจญภัยปราบมาร เดินเรื่องเร็วดี

[Parichart Alfasa · Rating 5 out of 5]

สนุกมากค่ะ ดูพร้อมๆกับซีรีส์ เลยได้จินตนาการถึงซือฟุและนางเอกได้ แต่หนังสือแตกต่างยากซีรีส์พอสมควร หนังสือสนุกกว่านะคะ คหสต.

[Siwan Taweworathum · Rating 4 out of 5]

ดูซีรีย์ แล้วอ่านไปมโนหน้าซือฟุไปได้อย่างชัดเจนมาก ตอนดำน้ำดูแบบไร้ซับไทย ก็สามารถเดาเรื่องได้เนื่องจากอ่านเล่มมาก่อน ดีงามค่ะ

[Bermiwda Pm · Rating 3 out of 5]

ดราม่าค่อนข้างปวดตับ มีฮาบางช่วง ซึ้งบางตอน น่าหงุดหงิดเล็กน้อย ที่มีมากที่สุดคือความสงสารในความอนาถของนางเอก ถ้าจะอ่านไม่ควรอ่านตอนเครียด

[Kanlayanee · Rating 5 out of 5]

I love this a book

[Fuyutsuki Hikari · Rating 4 out of 5]

Awesome...