What do you think?
Rate this book
Pál Sokağı Çocukları
Nemecsek, Boka ve Pál Sokağı'nın öbür çocukları 1907 yılında Budapeşte'nin yoksul Józsefváros semtinden yola çıktılar. Bugün artık bütün dünyada tanınıyorlar. Bugüne kadar her yaştan milyonlarca insan onların dokunaklı hikâyesini okudu; tıpkı Budapeşteli çocuklar gibi onlar da Boka'nın cesaretine hayran oldu, Nemecsek'in ürkek ama kararlı kahramanlığı karşısında gözyaşlarını tutamadı.
Şimdi artık Pál Sokağı Çocukları'nın Arsa'sında kocaman çok katlı evler var. Ama ne gam: Dünyanın bütün çocukları Pál Sokağı'ndandır!
Şimdi artık Pál Sokağı Çocukları'nın Arsa'sında kocaman çok katlı evler var. Ama ne gam: Dünyanın bütün çocukları Pál Sokağı'ndandır!
235 pages, Paperback
Published March 1, 2013
17 people are currently reading
298 people want to read
About the author
Ferenc Molnár
100 books107 followersFerenc Molnár (Americanized name: Franz Molnar) was a Hungarian dramatist and novelist. During the World War II he emigrated to the United States to escape the Nazi persecution of Hungarian Jews.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 75 reviews
April 4, 2016
Eseri çok beğendim ve özellikle sonlara doğru inanılmaz duygulandım. Çocuk kitabı olarak geçiyor ama bu yaşımda bu kadar etkilendiysem, çocukluğumda okumuş olsam ne hale gelirdim bilemiyorum.
Gerçekten çok derin kişilik öğretileri var eserde; mertlik, doğruluk, arkadaşa arka çıkma ve satmama, sadakat ve daha bir sürü güzel davranış...
Küçükken mahalle maçları yaparken, dizlerimiz kanlar içinde kalsa da hırsla top oynadığımız zamanlar aklımdan geçti ve çocukluk arkadaşlarımı eserdeki kahramanlarla eşleştirdim, duygulanmamak elde değil gerçekten.
Son olarak, sanırım eseri okuyan herkes için Erno Nemeçek ismi hayatının geri kalanında asil bir nefer olarak kalacaktır...
Gerçekten çok derin kişilik öğretileri var eserde; mertlik, doğruluk, arkadaşa arka çıkma ve satmama, sadakat ve daha bir sürü güzel davranış...
Küçükken mahalle maçları yaparken, dizlerimiz kanlar içinde kalsa da hırsla top oynadığımız zamanlar aklımdan geçti ve çocukluk arkadaşlarımı eserdeki kahramanlarla eşleştirdim, duygulanmamak elde değil gerçekten.
Son olarak, sanırım eseri okuyan herkes için Erno Nemeçek ismi hayatının geri kalanında asil bir nefer olarak kalacaktır...
July 18, 2013
Pal Sokağı çocukları Budapeşte'de 1800'lü yılların sonlarında bir grup çocuğun oyun oynadıkları "arsa"yı sahiplenişleri ve bu arsayı ele geçirmek isteyen başka bir grupla mücadelelerini anlatıyor. Okurken her daim yetişkinlere atfedilen duygu durumlarına aslında çocukların da sahip olduğunu fark ediyorsunuz. Ve benim gibi bu kitabı çocukluğunuzdan çok sonra okuduysanız her bir sayfasında çocukluğunuza bir adım daha döndüğünüzü fark ediyorsunuz. Boka'nın arsayı kaptırmamak için yaptığı savaş planını okurken siz de adeta bir Pal sokağı çocuğu gibi fikir yürütüp "şöyle yapmak da iyi olur" derken bulabiliyorsunuz kendinizi, ya da küçük Nemecsek'in gerçek savaş kahramanlarını aratmayacak cesaret dolu sözlerini okurken gözleriniz doluveriyor aniden. Çocuk ciddiyetiyle yapılan her hareketi, söylenen her sözü yetişkin halinizle değil 10 yaşındaki gözlerinizle görüyorsunuz sanki.
"İyiliğin ve dürüstlüğün ölümsüzlüğünü kanıtlıyor" demiş çevirmen kitap için bence insanlığın iyiliğe ve dürüstlüğe olan ihtiyacını göstermeye çalışıyor okuyuculara, onların en insani duygularına hitap ederken. Bütün çocukların sahip olduğu Pal Sokağı çocukları ruhunu büyüyünce de taşıyabilmemiz için bize cesaret veriyor kitap. O yüzden benim gibi hayatının en büyük hatalarından birini yaparak çocukluk yıllarında Bu kitabı okumamış olanlara acilen okumalarını öneririm.
"İyiliğin ve dürüstlüğün ölümsüzlüğünü kanıtlıyor" demiş çevirmen kitap için bence insanlığın iyiliğe ve dürüstlüğe olan ihtiyacını göstermeye çalışıyor okuyuculara, onların en insani duygularına hitap ederken. Bütün çocukların sahip olduğu Pal Sokağı çocukları ruhunu büyüyünce de taşıyabilmemiz için bize cesaret veriyor kitap. O yüzden benim gibi hayatının en büyük hatalarından birini yaparak çocukluk yıllarında Bu kitabı okumamış olanlara acilen okumalarını öneririm.
September 21, 2022
YouTube kanalımda Pal Sokağı Çocukları kitabını yorumladım:
https://youtu.be/0QsuJ9RyBtA
Daha dün Kitap Ağacı Kitap Buluşması'nda bir çocuğa "Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" diye sordum. Bana "YouTuber" dedi. Burada bir sorun var. Bu incelemede bu sorunu çözmeye çalışacağım.
Küçük Prens'in en azından bir gezegeni vardı. Küçük Kara Balık'ın en azından bir göleti vardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın elinde ne vardı?
Çocukluğumu hatırlıyorum da, kirlenmesini hiç istemediğim yeni alınmış giysilerle, istediğim zaman edinebileceğim renkli oyuncaklarla, televizyondan istediğim zaman izleyebildiğim zevkli çizgi filmlerle doluydu. Pal Sokağı Çocukları'nın ise nedense hiç böyle dertleri yoktu. Onların derdi ebeveynlerinin onları içine attığı yaşam mücadelesinde bütün çocukluklarıyla ayakta durabilmekti.
Kitabı okumuş olanlar az çok Nemençek karakterinin ebeveynlerde bile bulunmayan çocuk cesaretinin nasıl olduğunu, aralarında kurdukları çocukça bir rütbe hiyerarşisinin askeri bir düzenle yönetilen ülkeleri hatırlattığını, üniformalarının içinde kaybolan bedenlerinin bütün savaşlara inat sempatikliğini bilirler. Bu incelemede daha çok bizim sokağın çocuklarıyla Pal Sokağı Çocukları'nın karakterlerini karşılaştıracağım.
Çocukların sokakta oyunlar oynayıp birbirleriyle çocukluklarını geçirebildiği son yılları yakalamıştım. Aslında çocuklar sokaklara, sokaklar da çocuklara aitti. Bir çocuk için en önemli tanışma, oyun ve sosyalleşme mekanı olabilecek sokaklar 21. yüzyılda teknolojik bir evrim geçirmişti. Ebeveynler artık çocuklarını tabletlerdeki ve telefonlardaki sokaklarla başbaşa bırakıyorlardı. Oyunlar dijitalleşmişti ve samimiliğini kaybetmişti. Ama onlar da haklıydı! "Sokak çocukları" söz öbeğinden korkan ve görmezden gelen insanların arasında buna şaşılmamalıydı. Hiçbir ebeveyn çocuğunun "sokak çocuğu" olmasına göz yumamazdı!
Çocukluğum boyunca hiçbir zaman futbol sevdam olmadı. Keza şimdi de olmadığı gibi. Galatasaray'ı tutuyorum ama bakmayın, zenginlikleriyle kendi zenginliklerini doyuranlar ordusu. Bu yüzden de arayışlarıma cevap bulabileceğim, kendi oyun ihtiyacımı karşılayabileceğim verimli bir çocukluk çağım olmadı. Zaten bizim sokağın çocukları akşam ezanında evlerine çağrılan, sokaktan sonra birbirlerini unutup parçacıl hayatlarına devam eden insanlardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın bizim çocuklardan ne farkı vardı?
Pal Sokağı Çocukları'nın vicdanı, merhameti, içlerinde bitmek bilmeyen dayanışma duygusu, aralarında kurdukları ebeveynlerinin bile beceremediği nitelikteki çocukça sistemleri kıskanılacak nitelikteydi. Milyonlarca ölü çıkarılıp kimsenin kazanmadığı savaşlarda sadece 1 tane şanlı bir ceset çıkarıp aralarındaki bütün sorunları çözebiliyorlardı! Biz, ebeveynler ve yetişkinler olarak çocuklar gibi olmayı hiçbir zaman başaramayacaktık. Yaşımız arttıkça içimizde çocukluğumuza duyduğumuz özlem de doğru orantılı olarak artacaktı.
Eskilerin sokaklarındaki çocuklar ellerindeki milyarlarca liralık teknolojik aletlerle değil, içlerindeki duygu değişimleri, birbirlerine karşı duydukları çocukça özlem ve beraber hissettikleri dayanışma duygusunun getirdiği manevi değerle sevinçlerine karşılık bulurdu. Teknolojiyi yaratan bizler ne kadar onun için köleleşirsek, doğanın içinde en özgür hareket etmesi gereken çocuklar da onun köleleri olarak hayatlarına devam ederdi. Kafka'nın kafesi teknoloji, kuşu ise çocuklar olurdu. Ama ülkenin sokaklarında güven kalmamış olması, ebeveynlerin çocukları artık yanlarında görmek istemesi gibi çağdaş ikilemler, çocukların "herhangi bir sokak çocuğu" ya da "X sokağı çocukları" olması arasındaki ince sınırdı.
Benim çocukluğum kendi adıma herhangi bir sokak çocuğunun hayatı ve Pal Sokağı Çocukları'ndan bir çocuğun hayatı arasında bir yerdeydi. Şu an hiçbir çocukluk arkadaşımın olmaması bu duruma en iyi örnektir. Biz insanlar olarak sokakları ne kadar tehlikeleştirir ve güvensizleştirirsek çocuklarımızı da evlere hapsederiz. Oysaki çocuklar ilk olarak sokaklarla sosyalleşir ve sokaklar da çocuklarla renklenir.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, kedilerin korkmayacakları boyda insanlar kalmamış olur artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, bakkal amcaların yüzü gülmez artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, Pal Sokağı Çocukları'nın kendilerine kurduğu minik dünyanın benzeri, Küçük Prens'in mütevazı gezegeni, Küçük Kara Balık'ın devrimci vizyonu kalmamış olur artık.
Artık kalmamak için çocuklarımızı ya kitap dünyasının sokaklarıyla tanıştıralım ya da sokaklarımızı tehlikeleştirmemeyi öğrenelim. Biz büyükler olarak bundan başka çaremiz yok.
"Bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevidir." Mustafa Kemal Atatürk
https://youtu.be/0QsuJ9RyBtA
Daha dün Kitap Ağacı Kitap Buluşması'nda bir çocuğa "Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" diye sordum. Bana "YouTuber" dedi. Burada bir sorun var. Bu incelemede bu sorunu çözmeye çalışacağım.
Küçük Prens'in en azından bir gezegeni vardı. Küçük Kara Balık'ın en azından bir göleti vardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın elinde ne vardı?
Çocukluğumu hatırlıyorum da, kirlenmesini hiç istemediğim yeni alınmış giysilerle, istediğim zaman edinebileceğim renkli oyuncaklarla, televizyondan istediğim zaman izleyebildiğim zevkli çizgi filmlerle doluydu. Pal Sokağı Çocukları'nın ise nedense hiç böyle dertleri yoktu. Onların derdi ebeveynlerinin onları içine attığı yaşam mücadelesinde bütün çocukluklarıyla ayakta durabilmekti.
Kitabı okumuş olanlar az çok Nemençek karakterinin ebeveynlerde bile bulunmayan çocuk cesaretinin nasıl olduğunu, aralarında kurdukları çocukça bir rütbe hiyerarşisinin askeri bir düzenle yönetilen ülkeleri hatırlattığını, üniformalarının içinde kaybolan bedenlerinin bütün savaşlara inat sempatikliğini bilirler. Bu incelemede daha çok bizim sokağın çocuklarıyla Pal Sokağı Çocukları'nın karakterlerini karşılaştıracağım.
Çocukların sokakta oyunlar oynayıp birbirleriyle çocukluklarını geçirebildiği son yılları yakalamıştım. Aslında çocuklar sokaklara, sokaklar da çocuklara aitti. Bir çocuk için en önemli tanışma, oyun ve sosyalleşme mekanı olabilecek sokaklar 21. yüzyılda teknolojik bir evrim geçirmişti. Ebeveynler artık çocuklarını tabletlerdeki ve telefonlardaki sokaklarla başbaşa bırakıyorlardı. Oyunlar dijitalleşmişti ve samimiliğini kaybetmişti. Ama onlar da haklıydı! "Sokak çocukları" söz öbeğinden korkan ve görmezden gelen insanların arasında buna şaşılmamalıydı. Hiçbir ebeveyn çocuğunun "sokak çocuğu" olmasına göz yumamazdı!
Çocukluğum boyunca hiçbir zaman futbol sevdam olmadı. Keza şimdi de olmadığı gibi. Galatasaray'ı tutuyorum ama bakmayın, zenginlikleriyle kendi zenginliklerini doyuranlar ordusu. Bu yüzden de arayışlarıma cevap bulabileceğim, kendi oyun ihtiyacımı karşılayabileceğim verimli bir çocukluk çağım olmadı. Zaten bizim sokağın çocukları akşam ezanında evlerine çağrılan, sokaktan sonra birbirlerini unutup parçacıl hayatlarına devam eden insanlardı. Peki Pal Sokağı Çocukları'nın bizim çocuklardan ne farkı vardı?
Pal Sokağı Çocukları'nın vicdanı, merhameti, içlerinde bitmek bilmeyen dayanışma duygusu, aralarında kurdukları ebeveynlerinin bile beceremediği nitelikteki çocukça sistemleri kıskanılacak nitelikteydi. Milyonlarca ölü çıkarılıp kimsenin kazanmadığı savaşlarda sadece 1 tane şanlı bir ceset çıkarıp aralarındaki bütün sorunları çözebiliyorlardı! Biz, ebeveynler ve yetişkinler olarak çocuklar gibi olmayı hiçbir zaman başaramayacaktık. Yaşımız arttıkça içimizde çocukluğumuza duyduğumuz özlem de doğru orantılı olarak artacaktı.
Eskilerin sokaklarındaki çocuklar ellerindeki milyarlarca liralık teknolojik aletlerle değil, içlerindeki duygu değişimleri, birbirlerine karşı duydukları çocukça özlem ve beraber hissettikleri dayanışma duygusunun getirdiği manevi değerle sevinçlerine karşılık bulurdu. Teknolojiyi yaratan bizler ne kadar onun için köleleşirsek, doğanın içinde en özgür hareket etmesi gereken çocuklar da onun köleleri olarak hayatlarına devam ederdi. Kafka'nın kafesi teknoloji, kuşu ise çocuklar olurdu. Ama ülkenin sokaklarında güven kalmamış olması, ebeveynlerin çocukları artık yanlarında görmek istemesi gibi çağdaş ikilemler, çocukların "herhangi bir sokak çocuğu" ya da "X sokağı çocukları" olması arasındaki ince sınırdı.
Benim çocukluğum kendi adıma herhangi bir sokak çocuğunun hayatı ve Pal Sokağı Çocukları'ndan bir çocuğun hayatı arasında bir yerdeydi. Şu an hiçbir çocukluk arkadaşımın olmaması bu duruma en iyi örnektir. Biz insanlar olarak sokakları ne kadar tehlikeleştirir ve güvensizleştirirsek çocuklarımızı da evlere hapsederiz. Oysaki çocuklar ilk olarak sokaklarla sosyalleşir ve sokaklar da çocuklarla renklenir.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, kedilerin korkmayacakları boyda insanlar kalmamış olur artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, bakkal amcaların yüzü gülmez artık.
Sokaklarda oyun oynayan çocuk göremezsek, Pal Sokağı Çocukları'nın kendilerine kurduğu minik dünyanın benzeri, Küçük Prens'in mütevazı gezegeni, Küçük Kara Balık'ın devrimci vizyonu kalmamış olur artık.
Artık kalmamak için çocuklarımızı ya kitap dünyasının sokaklarıyla tanıştıralım ya da sokaklarımızı tehlikeleştirmemeyi öğrenelim. Biz büyükler olarak bundan başka çaremiz yok.
"Bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevidir." Mustafa Kemal Atatürk
March 22, 2025
Nemecsek,
Daha çok kavgamız, çok mücadelelerimiz olacaktı. Ne yaptın sen? Hep zafer de olmayacaktı tabii. Yenilecektik de. Canımıza da okunacaktı. Ama hep mücadele edecektik. Mücadele edecektik. Böyle bırakıp gitmek... Ne yaptın sen? Yakıştı mı sana? Haklısın, haklısın tabii... Ama ben de üzüntüden ne dediğimi bilmiyor olabilirim; biz buna hazır değildik. :(
Bir de nasıl diyeceğimi tam olarak bilmiyorum ama Arsa meselesi var. Senin haberin yok biliyorum... Ama olsun be! Dert edecek bir şey değil o da. Dur hemen öfkelenme. Küçümsediğimden ya da haklı bir mücadeleyi yok saydığımdan değil, inan ki bu konuda elimizden bir şey gelmez. Boynumuz eğilecek şekilde kaybetmedik ya !! Arsa da bulunur, park da, bahçe de. Kurardık baştan imparatorluğumuzu. Yeni mabedimizi. Sen tabii ki Yüzbaşı olarak kaldığın yerden devam edecektin. O rütbeyi kimse alamaz senden. (isminin defterde büyük harfle geçtiğinin de şahidiyim, herkes hatasını anladı)
Küçücük bedeni dayanamadı demesin kimse. Ben biliyorum ne kadar güçlü bir çocuk olduğunu. Tüm Pal Sokağı biliyor. Tüm çocuklar…
Seni hep Feri Ats’ın üstüne atlarken ki halinle hatırlayacağız. Toplantılarına gökten inerkenki halinle.
"O bir kuş, hayır o bir uçak, hayır o bir Superman, hayır hayır o bir Nemecsek" sloganıyla:
Disiplinli, fedakar, cesur, vatansever, kahraman Yüzbaşımız...
Hahoo ho! Hahoo ho!
alper
Daha çok kavgamız, çok mücadelelerimiz olacaktı. Ne yaptın sen? Hep zafer de olmayacaktı tabii. Yenilecektik de. Canımıza da okunacaktı. Ama hep mücadele edecektik. Mücadele edecektik. Böyle bırakıp gitmek... Ne yaptın sen? Yakıştı mı sana? Haklısın, haklısın tabii... Ama ben de üzüntüden ne dediğimi bilmiyor olabilirim; biz buna hazır değildik. :(
Bir de nasıl diyeceğimi tam olarak bilmiyorum ama Arsa meselesi var. Senin haberin yok biliyorum... Ama olsun be! Dert edecek bir şey değil o da. Dur hemen öfkelenme. Küçümsediğimden ya da haklı bir mücadeleyi yok saydığımdan değil, inan ki bu konuda elimizden bir şey gelmez. Boynumuz eğilecek şekilde kaybetmedik ya !! Arsa da bulunur, park da, bahçe de. Kurardık baştan imparatorluğumuzu. Yeni mabedimizi. Sen tabii ki Yüzbaşı olarak kaldığın yerden devam edecektin. O rütbeyi kimse alamaz senden. (isminin defterde büyük harfle geçtiğinin de şahidiyim, herkes hatasını anladı)
Küçücük bedeni dayanamadı demesin kimse. Ben biliyorum ne kadar güçlü bir çocuk olduğunu. Tüm Pal Sokağı biliyor. Tüm çocuklar…
Seni hep Feri Ats’ın üstüne atlarken ki halinle hatırlayacağız. Toplantılarına gökten inerkenki halinle.
"O bir kuş, hayır o bir uçak, hayır o bir Superman, hayır hayır o bir Nemecsek" sloganıyla:
- Sana bir şey sormak istiyorum. Sence Pal Sokağı Çocukları senin bizimle birlikte olduğundan şüpheleniyorlar mı?
- Sanmıyorum, dedi üsteğmen. Geçen hafta onlardan birileri buradaydı, ağaca pusulayı yapıştırdılar, ama beni görebildiklerini sanmıyorum, çünkü hava artık iyice karanlıktı.
- Demek ki, yarın oraya gitmende, onların arasında karışmanda bir sakınca yok, öyle mi?
- Evet, rahatça gidebilirim.
-Şüphelencekler mi?
-Hayır! Zaten şüphelenseler bile, onların arasında birinin çıkıp da bir şey sormaya cesaret edebileceğini sanmıyorum. Onlar arasında tek bir cesur çocuk bile yok.
Birden bir haykırış Gereb’in konuşmasını kesi:
-Olmaz olur mu hiç!
Herkes birbirine baktı. Feri Ats hayret içinde kalmıştı:
-Kim konuşuyor?
Kimse cevap vermedi. Derin sessizlikte aynı ses bir daha yükseldi:
-Olmaz olur mu hiç!
Şimdi artık herkes net olarak duymuştu: Bu ses, altında oturdukları ağacın tepesinden geliyordu. Dallar hışırtılarla oynamaya başladı. Biraz sonra ağaç dallarının arasında birinin ağaçtan indiği görüldü: Sarışın ufaklıktı bu. Yere atladıktan sonra üstünü temizledi, dimdik durdu ve çevresindeki şaşkın Kızlı Gömlekliler’i süzdü. Kimse bir şey söylemiyordu. Gökten toplantılarının tam ortasına inen bu sarışın ufaklık herkesi şaşkına çevirmişti.
Gereb sapsarı bir yüzle:
-Nemecsek! dedi.
(109-110)
Disiplinli, fedakar, cesur, vatansever, kahraman Yüzbaşımız...
Hahoo ho! Hahoo ho!
alper
April 6, 2018
Otuzbeşime merdiven dayadığım günlerde, çok uzun zaman sonra bir otobüsün içinde gözyaşlarımı zor tutarak bitirdim Pal Sokağı Çocukları'nı...
-Rüzgar esiyor oğlum.
Yüzbaşı ise yüzünde kederli bir tebessümle fısıldadı.
- Arsa'dan bu tarafa doğru esiyor. Canım Arsa'mdan bu tarafa doğru.
-Rüzgar esiyor oğlum.
Yüzbaşı ise yüzünde kederli bir tebessümle fısıldadı.
- Arsa'dan bu tarafa doğru esiyor. Canım Arsa'mdan bu tarafa doğru.
August 18, 2021
Breathtaking, perfect...
July 21, 2019
* Onlar için sabahları Amerikan bozkırı, öğleden sonra Macar Ovası olan yağmur yağarken deniz, kış aylarında Kuzey Kutbu haline gelen onların çocuk ruhları için sonsuzlukla, özgürlükle, coşku ile eş anlamlı olan onları eğlendirmek için kılıktan kılığa giren dost toprak parçası yani iki evin arasına sıkışan bu,ufacık engebeli arsayı...
* Boka akıllı bir çocuktu, ama insanların birbirinden farklı olduğunu, bu farklılıkların nedenlerini kavramak için acı çekmemiz gerektiğini henüz öğrenmemişti.
Beş yıldır evde okunmayı bekleyen bu kitabın bu kadar muhteşem olduğunu bilmiyordum. Hayıflandım doğrusu daha önce okumadığım için. Verilmek istenen mesajlar o kadar güzel serpiştirilmiş ki. Mutlaka Öğrencilerle okunup mütalaa edilmeli diye düşünüyorum. 👌
* Boka akıllı bir çocuktu, ama insanların birbirinden farklı olduğunu, bu farklılıkların nedenlerini kavramak için acı çekmemiz gerektiğini henüz öğrenmemişti.
Beş yıldır evde okunmayı bekleyen bu kitabın bu kadar muhteşem olduğunu bilmiyordum. Hayıflandım doğrusu daha önce okumadığım için. Verilmek istenen mesajlar o kadar güzel serpiştirilmiş ki. Mutlaka Öğrencilerle okunup mütalaa edilmeli diye düşünüyorum. 👌
April 27, 2019
Küçük Nemecsek'in büyük hikayesi,
Nemecsek, kimsenin farkında olmadığı gizli bir kahraman, diğerleri ise onu fark ettiğinde çok geçmiş oluyor.
Bazen çabalarınızın karşılığını alamadığınızı hissedersiniz, bazen değersiz hissedersiniz ama sahte değerleri olanlara göre sizin çabanız kitabı yazılmaya değer bir çabadır ve aslında asıl kazananda sizsinizdir.
Nemecsek karakteride bu şekilde ilerliyor kitabı bitirdiğimde bunu anladım.
Nemecsek, kimsenin farkında olmadığı gizli bir kahraman, diğerleri ise onu fark ettiğinde çok geçmiş oluyor.
Bazen çabalarınızın karşılığını alamadığınızı hissedersiniz, bazen değersiz hissedersiniz ama sahte değerleri olanlara göre sizin çabanız kitabı yazılmaya değer bir çabadır ve aslında asıl kazananda sizsinizdir.
Nemecsek karakteride bu şekilde ilerliyor kitabı bitirdiğimde bunu anladım.
September 27, 2018
23 yaşıma gelip nasıl hala okumamış olabilirim diye kendimi ayıplayarak almıştım bu kitabı elime ve bütün kitabı zevkine aşırı güvendiğim @palsokagicocugu aklımda okudum. Başlarken çok beğeneceğimi zaten biliyordum ve hayal kırıklığına da uğramadım. İnsana iz bırakacak derecede etkileyici kitapların yorumlarını yazmak hep çok zor oluyor benim için ama deneyeceğim.
Pal Sokağı Çocukları’nın kendi ufak hayal dünyaları yetişkinlerin komplike hayatlarının adeta bir minyatür kopyası gibi. Her gün okuldan sonra Arsa’da toplanıyor ve o günkü oyunları için nereye ihtiyaçları varsa oraya dönüşen çok değerli Arsa’larında vakit geçiriyorlar. En sevdikleri oyun ise askercilik, kendilerine ait bir askeri düzenleri, hatta rütbeleri var ve Arsa ise burada korumaları gereken toprakları yani vatanları oluyor. Budapeşte’nin o bölgesindeki tek çocuk topluluğu Pal Sokağı Çocukları değil tabii, bir de Kırmızı Gömlekliler var. Kırmızı Gömlekliler Pal Sokağı Çocukları’na nispeten daha seçkin ailelerden gelme ve sayıca da daha fazlalar. Bütün olaylar Kırmızı Gömlekliler’in Pal Sokağı Çocukları’nın oyun alanı olan kıymetli Arsa’ya gözlerini dikmeleri ile başlıyor. Pal Sokağı Çocukları’nın ise adeta bir vatana bağlılık duygusuyla kendi yurtlarını nasıl korumaya çalıştığını, yaklaşan savaşa nasıl hazırlandıklarını ve bu uğurda neler feda ettiklerini kendiniz okuyarak öğrenmelisiniz.
Kitap beni hiç beklemediğim kadar çok büyüledi ama zaten bu çocuk kitapları hep böyle olmuyor mu? Küçük Nemeçek’in yaşından çok daha büyük cesur yüreğinden mi bahsetsem, yoksa Boka’nın yetişkinleri utandıracak soğuk kanlılığı ve liderliğinden mi, yazsam sayfalarca bahsedecek o kadar çok şey var ki. Bu kitap dostluk, güven, vatanseverlik, fedakarlık, cesurluk ve dürüstlük hakkında diyebilirim ama size tattıracağı onlarca duyguyu sayamam bile. Daha fazla uzatmayacağım, her yaştan insanın okuyabileceği ve bence hayatta bir kez dahi olsa mutlaka okunması gereken bir kitaptı. Şimdi de yorumumu yazdığıma göre sadece benim için özel kitapların durduğu favoriler kitaplığımda yerini alacak.
Pal Sokağı Çocukları’nın kendi ufak hayal dünyaları yetişkinlerin komplike hayatlarının adeta bir minyatür kopyası gibi. Her gün okuldan sonra Arsa’da toplanıyor ve o günkü oyunları için nereye ihtiyaçları varsa oraya dönüşen çok değerli Arsa’larında vakit geçiriyorlar. En sevdikleri oyun ise askercilik, kendilerine ait bir askeri düzenleri, hatta rütbeleri var ve Arsa ise burada korumaları gereken toprakları yani vatanları oluyor. Budapeşte’nin o bölgesindeki tek çocuk topluluğu Pal Sokağı Çocukları değil tabii, bir de Kırmızı Gömlekliler var. Kırmızı Gömlekliler Pal Sokağı Çocukları’na nispeten daha seçkin ailelerden gelme ve sayıca da daha fazlalar. Bütün olaylar Kırmızı Gömlekliler’in Pal Sokağı Çocukları’nın oyun alanı olan kıymetli Arsa’ya gözlerini dikmeleri ile başlıyor. Pal Sokağı Çocukları’nın ise adeta bir vatana bağlılık duygusuyla kendi yurtlarını nasıl korumaya çalıştığını, yaklaşan savaşa nasıl hazırlandıklarını ve bu uğurda neler feda ettiklerini kendiniz okuyarak öğrenmelisiniz.
Kitap beni hiç beklemediğim kadar çok büyüledi ama zaten bu çocuk kitapları hep böyle olmuyor mu? Küçük Nemeçek’in yaşından çok daha büyük cesur yüreğinden mi bahsetsem, yoksa Boka’nın yetişkinleri utandıracak soğuk kanlılığı ve liderliğinden mi, yazsam sayfalarca bahsedecek o kadar çok şey var ki. Bu kitap dostluk, güven, vatanseverlik, fedakarlık, cesurluk ve dürüstlük hakkında diyebilirim ama size tattıracağı onlarca duyguyu sayamam bile. Daha fazla uzatmayacağım, her yaştan insanın okuyabileceği ve bence hayatta bir kez dahi olsa mutlaka okunması gereken bir kitaptı. Şimdi de yorumumu yazdığıma göre sadece benim için özel kitapların durduğu favoriler kitaplığımda yerini alacak.
January 31, 2021
“Pal sokağı çocukları buradaydı.”bir cümle ne kadar ağır gelebilir ki insana!Hala küçük Nemecsek’ in görüntüsü gözlerimin önünde.Canı pahasına kendini değerlerine adayan bir rütbesiz er!Boka ve Feri Ats iki büyük komutan.Bence büyüklükleri rütbelerinden değil,onun altında yatan koca yüreklerindeki insanlıktan ileri geliyor.Gereb ise zamansız bir kahraman.Zamansızlığı her daim köşe başında bir Gereb olmasından! Pal sokağının Arkadaşlık,dostluk,vefa ve bu değerlere yoldaşlık edecek duygular Pal sokağındaki Arsa’da sizi bekliyor.
February 27, 2015
Pal Sokağı Çocukları aslında 14-15 yaş erkek çocuk kitabı.
Ancak öyle bir kitapkii 30lu yaşlarda okunduğunda dahi insanı alıp bambaşka diyarlara götürüyor.
Çok severek, bayılarak okudum.
Ancak öyle bir kitapkii 30lu yaşlarda okunduğunda dahi insanı alıp bambaşka diyarlara götürüyor.
Çok severek, bayılarak okudum.
April 26, 2023
Bu kitap beni 28 yaşında bu kadar etkilediyse, çocukken okusaydım nasıl olurdu acaba diye düşünmeden edemiyorum. Keşke 10lu yaşlarımda karşıma çıksaydı Pál Sokağı Çocukları.
November 6, 2014
Bir başyapıt olduğu şüphesiz, ama ne kadar masum olduğu tartışılır. İlkgençlik yaşını yaşayan çocukları, toprak için savaşmaya, ve savaşı savunmak için öne sürülen bütün zırvalara özendirmek için birebir.
October 2, 2017
Ernesto ile birlikte okumuş; Erno Nemeçek’in anısına evimizin duvarına adını yazmıştık! Hala aynı yerde durmakta!
Unutulamayanlardan....
Unutulamayanlardan....
August 23, 2022
Aslinda 5 yildiz ama cocuklar icin bir kitap, ben gec okudum icim eridi okurken de.. ama bu yasta anca 3 yildiz o da aslinda benim hatam :) cocuk kalbi gibi bir kitap, cocuklara okutunuz ❤️
March 22, 2021
2017 favorisi.
Pal Sokağı Çocukları bir çocuk kitabı olarak geçmesine rağmen içinde büyük anlamlar barındıran bir kitaptı.
Kitap konu olarak kendilerine Pal Sokağı Çocukları diyen bir grup çocuğun oyunlar oynadıkları, kendilerine ait bir imparatorluk olarak gördükleri bir arsa için Kızıl Gömlekliler adı ile tanınan bir başka çocuk grubuyla yaptıkları savaşı ve bu savaşın hazırlık dönemini anlatıyor.
Karakterlerimiz yaşları daha on beşi bulamamış, çoğunluğu çok küçük olan bir avuç çocuk olunca savaş dedikleri ne olabilir demeyin, aslında kitaptaki küçük çocukların yetişkinlerden bir farkı olmadığını, sadece büyüklerin dünyasının daha masum bir versiyonunu yaşadıklarını söyleyebiliriz.
Kitapta dostluk ve fedakarlık duyguları ön plandaydı. İhanet, kenetlenme, bir gruba ait olma gibi kavramlar muhteşem bir şekilde işlenmişti.
Kitapta birçok çocuğu okuduk ve ben hepsini ayrı ayrı çok sevmiş olsam da benim için Nemecsek apayrıydı. Bu küçük çocuğun cesaretine, onuruna, sevdiği şeylere, dostlarına ve çok önemsediği arsaya bağlılığına hayran kaldım. Daha çok küçük olmasına rağmen bir şeylerin farkına kolayca varabiliyordu. Kendi aralarında kurdukları askeri sisteme göre rütbesiz bir asker olsa bile aralarındaki en büyük kahramandı.
Aynı şekilde Boka da tam bir lider özellikleri taşıyordu. Çocukların büyük bir ciddiyetle planladıkları savaşı en iyi şekilde yönetemişti. Aklı başında bir karakterdi.
Kitabın sonunda neredeyse ağlama seviyesine geldim. Bu samimi kitabı bitirmek istemiyor oluşum bir yana en son olan olaylar beni gerçekten üzdü.
Pal Sokağı Çocukları'nda geçen bütün yerler gerçekten de var olduğundan olayların geçtiği yerleri, o çok değerli arsayı (şimdi üzerinde evler olsa bile) gidip görmek mümkün. Eğer bir gün imkanım olursa oralara gitmek istiyorum.
Pal Sokağı Çocukları yalnızca bir çocuk kitabı değildi. Bana kalırsa herkesin okuması gereken bir eserdi. Hala okumadıysanız mutlaka gidin ve okuyun.
Yorumumu kitabın arka kapağından bir bölüm ile sonlandırıyorum.
"Şimdi artık Pal Sokağı Çocukları'nın Arsa'sında kocaman çok katlı evler var. Ama ne gam: Dünyanın bütün çocukları Pal Sokağı'ndandır!"
Pal Sokağı Çocukları bir çocuk kitabı olarak geçmesine rağmen içinde büyük anlamlar barındıran bir kitaptı.
Kitap konu olarak kendilerine Pal Sokağı Çocukları diyen bir grup çocuğun oyunlar oynadıkları, kendilerine ait bir imparatorluk olarak gördükleri bir arsa için Kızıl Gömlekliler adı ile tanınan bir başka çocuk grubuyla yaptıkları savaşı ve bu savaşın hazırlık dönemini anlatıyor.
Karakterlerimiz yaşları daha on beşi bulamamış, çoğunluğu çok küçük olan bir avuç çocuk olunca savaş dedikleri ne olabilir demeyin, aslında kitaptaki küçük çocukların yetişkinlerden bir farkı olmadığını, sadece büyüklerin dünyasının daha masum bir versiyonunu yaşadıklarını söyleyebiliriz.
Kitapta dostluk ve fedakarlık duyguları ön plandaydı. İhanet, kenetlenme, bir gruba ait olma gibi kavramlar muhteşem bir şekilde işlenmişti.
Kitapta birçok çocuğu okuduk ve ben hepsini ayrı ayrı çok sevmiş olsam da benim için Nemecsek apayrıydı. Bu küçük çocuğun cesaretine, onuruna, sevdiği şeylere, dostlarına ve çok önemsediği arsaya bağlılığına hayran kaldım. Daha çok küçük olmasına rağmen bir şeylerin farkına kolayca varabiliyordu. Kendi aralarında kurdukları askeri sisteme göre rütbesiz bir asker olsa bile aralarındaki en büyük kahramandı.
Aynı şekilde Boka da tam bir lider özellikleri taşıyordu. Çocukların büyük bir ciddiyetle planladıkları savaşı en iyi şekilde yönetemişti. Aklı başında bir karakterdi.
Kitabın sonunda neredeyse ağlama seviyesine geldim. Bu samimi kitabı bitirmek istemiyor oluşum bir yana en son olan olaylar beni gerçekten üzdü.
Pal Sokağı Çocukları'nda geçen bütün yerler gerçekten de var olduğundan olayların geçtiği yerleri, o çok değerli arsayı (şimdi üzerinde evler olsa bile) gidip görmek mümkün. Eğer bir gün imkanım olursa oralara gitmek istiyorum.
Pal Sokağı Çocukları yalnızca bir çocuk kitabı değildi. Bana kalırsa herkesin okuması gereken bir eserdi. Hala okumadıysanız mutlaka gidin ve okuyun.
Yorumumu kitabın arka kapağından bir bölüm ile sonlandırıyorum.
"Şimdi artık Pal Sokağı Çocukları'nın Arsa'sında kocaman çok katlı evler var. Ama ne gam: Dünyanın bütün çocukları Pal Sokağı'ndandır!"
January 3, 2015
Kitabın içeriğiyle/sonuyla ilgili bilgi içerir!
Bu romanın karakteri çok komik bir espriyi suratında hiç gülümseme olmadan yapan insanlara benziyor. Sıkı bir militarizm ve milliyetçilik özelinde her türlü dışlayıcı ve ayrıştırıcı ideoloji eleştirisi. En azından ben böyle algıladım veya algılamak istedim. Goodreads'te bir kaç yorum okudum hepsi heroism'den girmiş courage'dan çıkmış. Böyle algılanmasının bir sebebi Molnar'ın kitap boyunca -bence en sondaki arsanın akıbeti hariç - bu ironiyi hiç bozuntuya vermeden, hiç muzipçe göz kırpmadan sürdürmüş olması.
Bir diğeri de sanırım her milletin çocuklarının kendi "kahramanlık" mitleriyle büyümüş olması. Kitaptaki hikaye de bu mitleri aratmayacak cinsten kahramanlık, cesaret, onur vs. barındırıyor. Düz okumayla böyle. Resmi ters çevirince görünen ise bu kavramların ne kadar içi boş olduğu. Nemecsek ne için ölüyor? Saçma sapan bir arsa için. Yetişkinler de dahil herkesin bu absürd durumu vakarla karşılaması ve metanetle şehidi uğurlamaları ne kadar akıl dışı ve saçma sapansa; işte bu yeryüzündeki yapay sınırlar, milli ideolojiler, kahramanlık hikayelerini de o kadar saçma ve içi boş. Siz kahramanca savaşıp onurlu bir şekilde ölürsünüz, sonunda biri gelip arsanıza apartmanı diker.
Benim anladığım, aklıma yatan yorumu budur bu kitabın. Ha biri "yok abi bak adamın röportajını oku gayet düz kahramanlık işte" diye çıkar gelirse alırım dört yıldızımı geri, basarım biri :)
Bu romanın karakteri çok komik bir espriyi suratında hiç gülümseme olmadan yapan insanlara benziyor. Sıkı bir militarizm ve milliyetçilik özelinde her türlü dışlayıcı ve ayrıştırıcı ideoloji eleştirisi. En azından ben böyle algıladım veya algılamak istedim. Goodreads'te bir kaç yorum okudum hepsi heroism'den girmiş courage'dan çıkmış. Böyle algılanmasının bir sebebi Molnar'ın kitap boyunca -bence en sondaki arsanın akıbeti hariç - bu ironiyi hiç bozuntuya vermeden, hiç muzipçe göz kırpmadan sürdürmüş olması.
Bir diğeri de sanırım her milletin çocuklarının kendi "kahramanlık" mitleriyle büyümüş olması. Kitaptaki hikaye de bu mitleri aratmayacak cinsten kahramanlık, cesaret, onur vs. barındırıyor. Düz okumayla böyle. Resmi ters çevirince görünen ise bu kavramların ne kadar içi boş olduğu. Nemecsek ne için ölüyor? Saçma sapan bir arsa için. Yetişkinler de dahil herkesin bu absürd durumu vakarla karşılaması ve metanetle şehidi uğurlamaları ne kadar akıl dışı ve saçma sapansa; işte bu yeryüzündeki yapay sınırlar, milli ideolojiler, kahramanlık hikayelerini de o kadar saçma ve içi boş. Siz kahramanca savaşıp onurlu bir şekilde ölürsünüz, sonunda biri gelip arsanıza apartmanı diker.
Benim anladığım, aklıma yatan yorumu budur bu kitabın. Ha biri "yok abi bak adamın röportajını oku gayet düz kahramanlık işte" diye çıkar gelirse alırım dört yıldızımı geri, basarım biri :)
August 8, 2021
Bu kitabı türkçe öğretmenim yaz ödevi olarak okumamız için vermişti. İlk başlarında biraz sıkıldım fakat ilerledikçe konusu daha çok gündeme çıktı. 4 vermemin sebebi sonlarında ölüm olmasıydı. Kitap aslında iki ordudan oluşuyor: Kızıl Gömlekliler ve Pal Sokağı Çocukları. Her ordunun bir generali var. Kızıl Gömleklilerinki Feri Ats, Pal Sokağı Çocuklarınınki ise Janos Boka. Pal Sokağı Çocuklarının ordusu boş bir arsada yer alıyor. Kızıl Gömleklilerin ise minik bir nehir adasında. Kızıl Gömleklilerin oyun oynayabilmek için daha büyük bir alana ihtiyaçları oluyor bu yüzden de savaş ilan ediyorlar. Sırf arsayı geri kazanabilmek için tek rütbesiz asker olan küçük sarışın Nemecsek ordunun adına üç kere buz gibi suya girdiği için ağır hastalanıyor. Savaş günü yaklaştıkça da Nemecsek’in durumu kötüye gidiyor. Acaba Pal Sokağı Çocukları bu savaşı kazanıp, Kızıl Gömleklileri yenebilecek miydi...
En başı ve en sonu bir üzücü ve sıkıcı olan bu kitabı 9+ herkes okuyabilir, hatta büyükler bile!
Sevgiler: ADA SEVEN 💘
En başı ve en sonu bir üzücü ve sıkıcı olan bu kitabı 9+ herkes okuyabilir, hatta büyükler bile!
Sevgiler: ADA SEVEN 💘
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 11, 2020
Acaba bizde sizinle arsada top oynamak istiyoruz diye sormuş olsalardı savaşa gerek kalır mıydı?
Bir kaç yere serpiştirilmiş çok güzel, zihin açan tespitler yukarıdaki gibi soruları sorduruyor okura...
Hikaye, kurgu biraz basit hatta bir yerden sonra sonunu tahmin dahi ediyorsunuz. Fakat o kadar güçlü bir mesaj var ki kurgusunda okumaya değer yapıyor kitabı...
Bir kaç yere serpiştirilmiş çok güzel, zihin açan tespitler yukarıdaki gibi soruları sorduruyor okura...
Hikaye, kurgu biraz basit hatta bir yerden sonra sonunu tahmin dahi ediyorsunuz. Fakat o kadar güçlü bir mesaj var ki kurgusunda okumaya değer yapıyor kitabı...
February 11, 2019
‘Basit çocuk ruhunda derinden derine bir şeyler değişiyordu: Hayata dair, hani içinde hepimizin bazen kederli, bazen neşeli köleler olduğumuz hayata dair, bazı gerçekleri kavramaya başladığını hissediyordu’
~ Ermö Nemecsek anısına
~ Ermö Nemecsek anısına
May 3, 2022
Pal Sokağı Çocukları unutmayacağım karakterlerle dolu. Keyifle okuduğum romanın içinde kendi çocukluğumuza dair anılar bulmak. Oyun alanlarımızın yavaş yavaş işgal edilmesi, minik kalplerimizle kimi zaman başa çıkmak kimi zaman başa çıkamamak…
October 3, 2017
Okuyun. Muhakkak... Söyleyecek söz bulamıyorum. Okuyunca anlayacaksınız. Hak da vereceksiniz.
June 26, 2018
Kaçıyordu, buradan, kendilerine ihanet eden bu toprak parçasından kaçıyordu.
Kendime not : Pál sokağı çocuklarını kontrol etmeden başlama...
March 31, 2019
"Gerçekten, şu yaşam nasıl bir şey ki hepimiz onun, durmadan savaşan, bazen üzüntülü, bazen neşeli hizmetçileriyiz!"
February 2, 2020
Hüzünlü son...Duygulanmamak içten değil. Dostluk, paylaşım, bir şeye inanmak, azim bu olsa gerek.
July 18, 2020
Çok beğendim hangi yaştan olursanız olun mutlaka okunmalı!
August 9, 2020
Olmaz ya hani mümkün olsaydı cigerlerimdeki nefesi Nemescek'e verirdim.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 9, 2020
Bilindik duyguları eğlenceli olaylar eşliğinde ve akıcı bir üslupla sunmuş yazar okurlarına. Bittiğine üzüleceğiniz cinsten bir kitap. Ove ise kesinlikle tanınması gereken bir karakter.
December 17, 2021
kız kardeşine yaptırdığı bayraklar :')
Displaying 1 - 30 of 75 reviews