What do you think?
Rate this book
Ավազուտների կինը / Ուրիշի դեմքը / Այրված քարտեզ
Ճապոնացի նշանավոր գրող Կոբո Աբեի (1924-1993) «Ավազուտների կինը» վեպը դրամատիրական հասարակարգում մարդու մենակության և օտարացման մասին է։ Հասարակությունից փախչել հնարավոր չէ։ Եվ նրա հիմքերը փոխելով է միայն, որ հնարավոր է փոխել նաև մարդու գոյության պայմանները։
- GenresJapanese Literature
655 pages, Hardcover
First published January 1, 1985
6 people are currently reading
85 people want to read
About the author
Kōbō Abe
215 books2,059 followersKōbō Abe (安部 公房 Abe Kōbō), pseudonym of Kimifusa Abe, was a Japanese writer, playwright, photographer, and inventor.
He was the son of a doctor and studied medicine at Tokyo University. He never practised however, giving it up to join a literary group that aimed to apply surrealist techniques to Marxist ideology.
Abe has been often compared to Franz Kafka and Alberto Moravia for his surreal, often nightmarish explorations of individuals in contemporary society and his modernist sensibilities.
He was first published as a poet in 1947 with Mumei shishu ("Poems of an unknown poet") and as a novelist the following year with Owarishi michi no shirube ni ("The Road Sign at the End of the Street"), which established his reputation. Though he did much work as an avant-garde novelist and playwright, it was not until the publication of The Woman in the Dunes in 1962 that he won widespread international acclaim.
In the 1960s, he collaborated with Japanese director Hiroshi Teshigahara in the film adaptations of The Pitfall, Woman in the Dunes, The Face of Another and The Ruined Map. In 1973, he founded an acting studio in Tokyo, where he trained performers and directed plays. He was elected a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences in 1977.
He was the son of a doctor and studied medicine at Tokyo University. He never practised however, giving it up to join a literary group that aimed to apply surrealist techniques to Marxist ideology.
Abe has been often compared to Franz Kafka and Alberto Moravia for his surreal, often nightmarish explorations of individuals in contemporary society and his modernist sensibilities.
He was first published as a poet in 1947 with Mumei shishu ("Poems of an unknown poet") and as a novelist the following year with Owarishi michi no shirube ni ("The Road Sign at the End of the Street"), which established his reputation. Though he did much work as an avant-garde novelist and playwright, it was not until the publication of The Woman in the Dunes in 1962 that he won widespread international acclaim.
In the 1960s, he collaborated with Japanese director Hiroshi Teshigahara in the film adaptations of The Pitfall, Woman in the Dunes, The Face of Another and The Ruined Map. In 1973, he founded an acting studio in Tokyo, where he trained performers and directed plays. He was elected a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences in 1977.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
August 28, 2021
մի օր Face of Anotherը հենց անգլերենով ձեռքս ընկավ։ բացեցի առաջին էջն ու հենց էդ մի էջից էլ հասկացա, որ դեռ շուտ ա ու շատ բարդ։ Ուսուցիչս ասել էր, որ Կոբո Աբեից ամենաշատը Ավազուտների Կինն ա հավանել։ գրադարանում շատ պատահական Կոբո Աբեի "Երեք Վեպը" հանդիպեց։ երբեք չէի մտածի, որ հայերեն թարգմանված կան։ բացեցի ու տեսա, որ անգամ Ուրիշի դեմքը կա (Ուրիշի դեմքը հայերե՞ննն)
• Ավազուտների կինը լավն էր, զուտ խառնվում էր հաճախ ու չէիր հասկանում՝ ինչ ա կատարվում ու, ընդհանրապես, ոնց կարա նման բան պատահի։ իսկ գլխավոր հերոսի անհամբերատարությունը հունից հանում էր ինձ։ անտանելի դեմք էր։
• Ամենից շատն ուրիշի դեմքին եմ սպասել։ սև ու սպիտակ, հին ֆիլմից մի բնտակապ դեմքով մարդու էի հիշում։ չեմ հավանել։ ավելին էի սպասում, ձգտում էր ինչ-որ բան ասել, բայց կիսատ էր թողնում ու էլ չէր շարունակում։ ձանձրալի էր շատ տեղեր, շատ տեղեր էլ՝ չափից դուրս տանող։ 50/50 էլի )))
• իսկ այրված քարտեզը ընդհանրապես-ընդհանրապես չեմ հավանել։ դետեկտիվ էր, որը ես չեմ սիրում։ ինչ-որ անկապ անհետացում էին ուզում բացահայտեին, էն դեպքում, երբ անգամ հայցվորներն էին խաղեր տալիս։ 300 էջը չափազանց շատ էր իրա համար...
Կոբո Աբեից, թերևս, սիրելին Ավազուտների կինը մնաց
։ խորհրդավոր կին էր ։
• Ավազուտների կինը լավն էր, զուտ խառնվում էր հաճախ ու չէիր հասկանում՝ ինչ ա կատարվում ու, ընդհանրապես, ոնց կարա նման բան պատահի։ իսկ գլխավոր հերոսի անհամբերատարությունը հունից հանում էր ինձ։ անտանելի դեմք էր։
• Ամենից շատն ուրիշի դեմքին եմ սպասել։ սև ու սպիտակ, հին ֆիլմից մի բնտակապ դեմքով մարդու էի հիշում։ չեմ հավանել։ ավելին էի սպասում, ձգտում էր ինչ-որ բան ասել, բայց կիսատ էր թողնում ու էլ չէր շարունակում։ ձանձրալի էր շատ տեղեր, շատ տեղեր էլ՝ չափից դուրս տանող։ 50/50 էլի )))
• իսկ այրված քարտեզը ընդհանրապես-ընդհանրապես չեմ հավանել։ դետեկտիվ էր, որը ես չեմ սիրում։ ինչ-որ անկապ անհետացում էին ուզում բացահայտեին, էն դեպքում, երբ անգամ հայցվորներն էին խաղեր տալիս։ 300 էջը չափազանց շատ էր իրա համար...
Կոբո Աբեից, թերևս, սիրելին Ավազուտների կինը մնաց
։ խորհրդավոր կին էր ։
Displaying 1 of 1 review