واگنر در بایروت و نیچه علیه واگنر

by Friedrich Nietzsche, عباس کاشف (مترجم), ابوتراب سهراب (مترجم)

واگنر در بایروت و نیچه علیه واگنر نیچه علیه واگنر به باور متخصصان آثار نیچه یکی از زیباترین و دل انگیزترین آثار ادبی فلسفی نیچه است که تشبیهات و استعارات به کاررفته در آن از نظر شیوایی در واژه و آرا واگنر در بایروت پژوهشی گرانسنگی در بیان رابطه بین علم و هنر ، خاستگاه زبان و تطور فکری نیچه است. همان گونه که خود نیچه می گوید : ریچارد واگنر در بایروت چشم اندازی از آیندۀ خود من است. در نیچه علیه واگنر ، نیچه به بیان فلسفی دیدگاههای خود و اصلاف آن با واگنر می پردازد و مسئله رنج و رنج کشیدگان را باز می نماید: نخست آنانی که از غنای زندگی و تمایل به هنر دیونیوسوسی و بینش تراژیک و دیدگاه نسبت به زندگی رنج می برند و بعد آنانی که از فقر زندگی و نیاز به هنر و فلسفه ، نیاز به آرامش و سکوت رنج می برند.نیچه علیه واگنر به باور متخصصان آثار نیچه یکی از زیباترین و دل انگیزترین آثار ادبی فلسفی نیچه است که تشبیهات و استعارات به کار رفته در آن از نظر شیوایی در واژه و آرایه های زبانی بی همتا است.

Genres: Philosophy

154 pages, Paperback

About the author

Friedrich Wilhelm Nietzsche was a German classical scholar, philosopher, and critic of culture, who became one of the most influential of all modern thinkers. He began his career as a classical philologist before turning to philosophy. He became the youngest person to hold the Chair of Classical Philology at the University of Basel in 1869 at the age of 24, but resigned in 1879 due to health problems that plagued him most of his life; he completed much of his core writing in the following decade. In 1889, at age 44, he suffered a collapse and afterward a complete loss of his mental faculties, with paralysis and probably vascular dementia. He lived his remaining years in the care of his mother until her death in 1897 and then with his sister Elisabeth Förster-Nietzsche. Nietzsche died in 1900, after experiencing pneumonia and multiple strokes.
Nietzsche's work spans philosophical polemics, poetry, cultural criticism, and fiction while displaying a fondness for aphorism and irony. Prominent elements of his philosophy include his radical critique of truth in favour of perspectivism; a genealogical critique of religion and Christian morality and a related theory of master–slave morality; the aesthetic affirmation of life in response to both the "death of God" and the profound crisis of nihilism; the notion of Apollonian and Dionysian forces; and a characterisation of the human subject as the expression of competing wills, collectively understood as the will to power. He also developed influential concepts such as the Übermensch and his doctrine of eternal return. In his later work, he became increasingly preoccupied with the creative powers of the individual to overcome cultural and moral mores in pursuit of new values and aesthetic health. His body of work touched a wide range of topics, including art, philology, history, music, religion, tragedy, culture, and science, and drew inspiration from Greek tragedy as well as figures such as Zoroaster, Arthur Schopenhauer, Ralph Waldo Emerson, Richard Wagner, Fyodor Dostoevsky, and Johann Wolfgang von Goethe.
After his death, Nietzsche's sister Elisabeth became the curator and editor of his manuscripts. She edited his unpublished writings to fit her German ultranationalist ideology, often contradicting or obfuscating Nietzsche's stated opinions, which were explicitly opposed to antisemitism and nationalism. Through her published editions, Nietzsche's work became associated with fascism and Nazism. 20th-century scholars such as Walter Kaufmann, R.J. Hollingdale, and Georges Bataille defended Nietzsche against this interpretation, and corrected editions of his writings were soon made available. Nietzsche's thought enjoyed renewed popularity in the 1960s and his ideas have since had a profound impact on 20th- and early 21st-century thinkers across philosophy—especially in schools of continental philosophy such as existentialism, postmodernism, and post-structuralism—as well as art, literature, music, poetry, politics, and popular culture.

Reviews

[امیرمحمد حیدری · Rating 2 out of 5]

جستارهای کوتاه نیچه درباره‌ی واگنر، هنر و موسیقی.

[Ali Balighi · Rating 5 out of 5]

"واگنر در بایروت و نیجه علیه واگنر" نام دو رساله از نیچه است اولی سال های آشنایی نیچه با این آهنگساز و در نهایت رسایه‌ی نیچه علیه واگنر سال هایی است که نیچه از واگنر جدا شده و نه تنها ادبیات او نسبت به این آهنگساز شهیر آلمانی تغییر کرده بلکه به اندیشه های فلسفی واگنر هم با دیده تردید نگاه میکند این کتاب بر اساس دیده ها و آنالیزهای شخصی نیچه شکل گرفته به این معنی که او از برداشت های اسطوره ای که از اپراهای واگنر داشته مفهوم های کلاسیک را بیرون کشیده و تاثیرات آن را در زمان خود بررسی کرده است. برای اهالی اندیشه و همچنین موسیقی (یا هر دو) این کتابی بسیار چشم گیر و جذاب است. زیرا به آثار موسیقیایی از دید فلسفه آن هم از زبان نیچه روایت شده، این کتاب می تواند به گزارش گران تاریخ اپرای آلمان و متخصصان آثار واگنر کمک شایانی کند. و علاقه مندانی که با آثار واگنر آشنایی خوبی ندارند می تواند کمک کند تا درک نسبی به این آثار پیدا کنند.