Էդուարդ Հարենցի այս ժողովածուն նրա արդեն հինգերորդ գիրքն է, որն ամփոփում է հեղինակի վերջին տարիների լավագույն բանաստեղծությունները։ Ինքնատիպ ոճը, տաղաչափական բարձր կուլտուրան, դիպուկ պատկերները վստահաբար ապահովում են ընթերցողի հանդիպումը բարձրարժեք պոեզիայի հետ։
Գիրքն իրականում իմ Kindle-ում է, ու դրանով արդեն իսկ սեղանի գիրք։ Տրամադրություն է այն, կարդում ես մեկ, երկու բանաստեղծություն, հետո թերթում, թերթում, մինչև գտնես մյուսը։ Հետո մի կողմ դնում։ Անցնում է ինչ-որ ժամանակ, ու նորից ես բացում։ Թերթում ես, թերթում, էլի մի երկու բանաստեղծությունը, ու էլի մի կողմ ես դնում։ Ասում եմ, տրամադրություն է, պիտի գտնել այդ տրամադրությունը։ Արժի թերթել այս գիրքը, անպայման։