คินดะอิจิยอดนักสืบ 4 ร่างทรงมรณะ

Detective Kosuke Kindaichi #5

by Seishi Yokomizo, เซชิ โยโคมิโซะ, เสาวณีย์ นวรัตน์จำรูญ (Translator )

คินดะอิจิยอดนักสิบ ตอนที่ 4 คือตอนร่างทรงมรณะนี้ มีกลิ่นอายของไสยศาสตร์ดำมืดของญี่ปุ่น มาสร้างบรรยากาศให้ชวนขนหัวลุกอยู่บ้าง คดีนี้เริ่มต้นขึ้นด้วยการตายอย่างสยดสยองของคนทรงชื่ออุงะจิน คุซึริโกะ เธอนอนตายในบ้าน ที่ศพมีรอยกรีดทั่งร่าง และข้างศพยังมีแมวเป็นๆ ห้าตัว ที่ถูกย้อมจนตัวแดงฉานไปด้วยเลือดของเธอ พวกมันเดินเลียเลือดไปรอบศพ และไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ ต่อมาพบว่าสุนัขในบ้านถูกวางยาและแม่บ้านที่หายตัวไปตั้งแต่คืนเกิดเหตุก็ถูกพบเป็นศพอยู่ไม่ไกลจากบ้านนั้น ทาคิงาวะ เคียวโกะว่าที่เจ้าสาวซึ่งถูกพบอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุ แถมยังมีถุงมือของเธอตกอยู่ในที่เกิดเหตุอีกด้วย จึงตกเป็นผู้ต้องสงสัย คินดะอิจิจึงถูกจ้างวานโดยคู่หมั้นของเธอให้มาคลี่คลายปมปริศนานี้ คดีอันน่าสยดสยองนี้มีผู้ต้องสงสัยหลายคน ไม่ว่าจะเป็นทาเทเบะ ทะมง ร่างทรงชายที่บังคับให้หญิงร่างทรงในเครือข่าย และผู้ศรัทธาหญิงมอบร่างกายปรนเปรอความสุขให้ตน ร่างทรงหญิงคนอื่นที่ต่างอิจฉาริษยากัน ใครคือฆาตกรตัวจริง...หรือสุดท้ายคดีก็จะพลิกผันสุดคาดหมาย เช่นเดียวกับคดีอื่นที่คินดะอิจิเคยสืบสวนมาแล้ว

Genres: Japanese Literature, Fiction, Mystery

296 pages, Paperback

First published November 10, 1976

About the author

Seishi Yokomizo (横溝 正史) was a novelist in Shōwa period Japan.
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).

Reviews

[Suwitcha Chandhorn · Rating 4 out of 5]

พล็อตเรื่องยอดเยี่ยมเช่นเคย แต่ดำเนินเรื่องราวกับบทละครโทรทัศน์ไม่เหมือนเล่มที่ผ่านมา นอกจากนี้ยังมีหลากรสชาติ ทั้งความทุกข์ระทม รักใคร่ สมหวัง เสียใจ และผิดหวัง ของแต่ละตัวละคร แม้เรื่องราวจะดูไม่สมเหตุสมผลนักในเรื่องที่ว่าคนที่ร้ายก็ร้ายจนเหลือเชื่อ ส่วนตัวเอกก็เก่งจนเหลือเชื่อจริง ๆ จนทำให้พระเอกอย่างคินดะอิจิดูราวกับเป็นตัวประกอบกันไปเลยทีเดียว อย่างไรก็ดีเรื่องนี้สิ้นสุดอย่างสมจริงคือเป็นทั้งสุขนาฏกรรมและโศกนาฏกรรมในคราวเดียวกัน นับว่าน่าสนใจมาก

ข้อเสียที่เห็นได้ชัดเรื่องหนึ่งในตอนนี้ก็คือมีการระบุชื่อตัวละครมากเกินไป แม้แต่ตัวละครย่อยก็มีชื่อเสียงเรียงนาม ทำให้เรื่องราวซับซ้อนขึ้นเพราะเสียหน่วยความจำไปกับชื่อที่ไม่จำเป็นต้องจำค่อนข้างมาก

[Yokky · Rating 2 out of 5]

พล็อตตอนนี้ค่อนข้างแปลกกว่าตอนอื่นๆ ถึงจะเป็นพล็อตที่น่าประทับใจแต่ว่าขาดกลิ่นอายของนิยายสืบสวนไปสักหน่อย ดูไม่ค่อยสมกับเป็นนิยายของคินดะอิจิ

[เด็กแว่น · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้เป็นเล่มที่มีความ ร่างทรง เบาบางมาก หรือแทบจะไม่ต้องทำอาชีพนี้ก็ได้ เป็นอาชีพอะไรก็ได้ก็ไม่น่าจะส่งผลต่อเนื้อเรื่องเท่าไหร่ เพราะทุกครั้งที่อ่านบทต่อไปเรื่อย ๆ จะต้องมานั่งลุ้นกันทีเดียวว่า เมื่อไหร่จะทำนายชะตา เมื่อไหร่หยั่งรู้ เมื่อไหร่จะเข้าทรง ทำพิธีสักที เนื่องด้วยตอนเปิดบทมา มันขนลุกตรงที่ว่า ผู้หญิงที่มีอาชีพร่างทรงนอนตาย แล้วมีมีแมว 5 ตัวมาเลียเลือด เลยคาดหวังว่ามันจะต้องมีการเข้าทรงเพื่อชี้ตัวคนร้าย อะไรประมาณนี้

สนุกนะครับเรื่องนี้ ติดแค่ชื่อเรื่องที่ไม่ค่อยจะเกี่ยวข้องกับเนื้อหา ชอบความเฉือนคม กันไปมาระหว่างฆาตกรกับคนร้าย พิมพ์ไม่ผิดหรอกครับ เรื่องนี้ฆาตกร มีความเป็นคนดีอยู่นะ แถมฉลาดด้วย ยังไงก็ลองไปหาอ่านดูนะครับ ปล. เรื่องนี้มีความรัก ดราม่า เบา ๆ โดยรวมก็อ่านเพลินดีครับ

[Tanaporn · Rating 4 out of 5]

เป็นคินดะอิจิที่ไม่เข้า great detective list เพราะอ่านแล้วรู้สึกว่าเล่มนี้เน้นอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครและการฟาดฟันกันไป-มาระหว่างพระเอกกับผู้ร้ายมากกว่า

พูดอย่างนี้เดี๋ยวจะหาว่าสปอย จริง ๆ ที่พูดไปนี่ทำให้เขวได้เหมือนกัน ยิ่งถ้ามั่นใจว่าใครเป็นฆาตกรยิ่งต้องไปอ่านพิสูจน์เลยว่าจริงมั้ย😉

แต่ถ้าไม่นับเป็นนิยายสืบสวนเพียว ๆ เป็นนิยายเรื่องหนึ่งที่ดีมาก ๆ ในเรื่องการพรีเซนต์ความคิดความรู้สึกของตัวละคร ยิ่งเป็นของซีรีส์คินดะอิจิที่เน้นสืบสวนด้วยแล้วยิ่ง wonder กับแนวนิยายคินดะอิจิที่ไม่เคยเจอมาก่อน👍

[アナンタシット センサワーン · Rating 4 out of 5]

เหมือนหลายคนจะชื่นชอบคดีนี้แต่ผมคิดว่าหลายเรื่องค่อนข้างบังเอิญและไม่สมเหตุผลไปเสียหน่อย ตัวบทที่เหมือนกับละครโทรทัศน์ทำให้ผมค่อนข้างประหลาดใจ เหมือนเป็นการเชือดเชือนระวังตัวเอกกับตัวร้ายซะมากกว่า แถมตัวคดีกับชื่อเรื่องก็ไม่ได้มีความสอดคล้องอะไรกันมากมายนัก แต่ก็ต้องยอมรับว่าการเล่าเรื่องทำได้ลื่นไหลชวนให้อ่านจนจบเล่ม โดยเฉพาะตอนจบที่ต้องบอกว่าทำได้ซึ้งและน่าประทับใจครับ

[Watcharapong Suekamnurt · Rating 4 out of 5]

โปรยว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับร่างทรงหรือไสยศาสตร์ แต่เนื้อหลักไม่ได้น่ากลัวหรือหลอนอะไรมากมาย พอตเรื่องหลักเป็นตัณหาเสน่ห์มนต์ดำ ราคะ ความรัก และการแก้แค้น รวมถึงแอบดราม่าด้วย ภาพรวมทั้งเล่มมีเนื้อหาของตัวละครที่เกี่ยวเนื่องแยบยลให้น่าติดตามทั้งเรื่อง (เดาทางกันไป) ตอนจบเศร้าและทำคนอ่านซึมไปได้เลย น่าติดตามครับ:)

[Supakorn · Rating 3 out of 5]

สนุกในระดับนึง และเปิดเรื่องได้น่าสนใจแต่ ไม่ค่อยเป็นนิยายสืบสวนเท่าไหร่ เหมือนเอาบทละครโทรทัศน์มาซะมากกว่า คินดะอิจิก็ไม่ค่อยได้ออกโรง (หลายเล่มถึงคินดะอิจิจะไม่ค่อยออกโรง พล็อตเรื่องก็ยังเน้นสืบสวน)

[Stk Kindaichikungz · Rating 5 out of 5]

ไม่ใช่นิยายสืบสวนสอบสวน นี่คืออีกหนึ่งตอนที่เป็นอย่างนั้น มันคือนิยาย Soap Opera มากกว่า ทุกอย่างเหมือนดูละครหลังข่าว ละครคุณธรรม ชั้นเป็นประธารบริษัท 55+ ถือว่าเป็นอีกหนึ่งตอนที่อ่านแล้วได้รสชาติที่แปลกใหม่ หน้าปกทำน่ากลัวไปงั้นๆแต่ไม่มีอะไรเล๊ยยยย ไม่เกี่ยวกับผีอะไรเล๊ยยย 555+

[G. · Rating 4 out of 5]

3.5/5

[nich · Rating 3 out of 5]

เหมือนอ่านนิยายรัก ดราม่า

[Ooan Pongsriwat · Rating 4 out of 5]

สืบสวนระทึกและดราม่ารวมกันในเรื่องนี้ ส่วนเรื่องร่างทรงไม่ได้มีบทบาทการทรงเท่าไร แต่ก็คงความสนุกตื่นเต้นสไตล์คินดะอิจิอย่างไม่ผิดหวัง

[peppie · Rating 3 out of 5]

Too far away from solving a mystery. Kindaichi barely had a role in this book since it was too focused on other characters’ relationship which was more like a soap opera.

[Cinnamon · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้เหมือนคินดะอิจิไม่ค่อยได้ออกโรงเท่าไรแฮะ แต่เรื่องราวก็ยังซับซ้อน โยงใยกันยุ่งไปหมด คนเพียงคนเดียวแต่ทำร้ายคนไปมากมาย กลับมีชีวิตอยู่อย่างสุขสำราญ ไม่น่าแปลกที่เขาจะแค้นถึงปานนั้น เป็นฆาตกรรมที่เกิดจากความแค้นอันน่าสะเทือนใจ

[Psyren Echizen]

อยากอ่าน...

[Air Kunlaya · Rating 5 out of 5]

เนื้อเรื่อง น่าติดตาม และชอบ แนวหนังสือ ประเภทนี้ ขอบคุณคะ