La Source cachée

by Hella S. Haasse, Anne-Marie de Both-Diez (Translator)

Au cœur des bois, cernée d'un rempart de végétation luxuriante, se tapit la maison Breskel. A la faveur d'une période de convalescence, Jurgen arrive dans cette ancienne propriété des grands-parents maternels de sa femme, Rina, pour vider la bâtisse inhabitée depuis des années avant de la vendre. Ensorcelé par l'atmosphère exceptionnelle des lieux, intrigué par l'histoire de cette famille qu'il connaît si peu, il se met à creuser dans le passé de ceux qui ont vécu là. Un passé d'où émerge Eline, la mère de Rina, morte des années auparavant dans des circonstances mystérieuses, un caractère passionné et romantique épris de liberté avec lequel il sent peu à peu s'établir une étrange communion. Avec une grande finesse psychologique et une sensibilité pleine de malice, Hella S. Haasse ouvre les portes de son univers très féminin à un homme qui se cherche, s'invente, se découvre et finalement se révèle, dans une maison hantée d'intuitions et de souvenirs, par la grâce magique d'une métaphore mythologique.

Genres: Fiction, Dutch Literature, Literature, Roman, Novels, School, Literary Fiction

141 pages, Paperback

First published January 1, 1950

About the author

Hella S. Haasse (1918 - 2011) was born in Batavia, modern-day Jakarta. She moved to the Netherlands after secondary school. In 1945 she debuted with a collection of poems, entitled Stroomversnelling (Momentum). She made her name three years later with the novella given out to mark the Dutch Book Week, Oeroeg (The Black Lake, 1948). As with much of her work, this tale of the friendship between a Dutch and an Indonesian boy has gained the status of a classic in the Netherlands. Titles such as Het woud der verwachting (In a Dark Wood Wandering, 1949), Een nieuwer testament (Threshold of Fire, 1966) and Mevrouw Bentinck of Onverenigbaarheid van karakter (Mrs Bentinck or Irreconcilable in Character, 1978) have been greatly enjoyed by several generations.

Reviews

[Emilio Berra · Rating 4 out of 5]

"... meri echi, fantasmi e polvere"
Hella Haasse, la 'Gran Dame della letteratura olandese' , è considerata fra le maggiori scrittrici della contemporaneità.
Questo breve romanzo, pervaso di enigmatico senso del mistero, potrebbe essere assai gradito ai lettori del Giallo d'Autore, ma non solo ovviamente, essendo un bel testo letterario comunque.

Protagonista è un giovane uomo, che trascorre un periodo di solitudine in un'antica dimora appartenuta ai nonni della moglie ; una casa messa in vendita, al momento senza possibili acquirenti benché sia di grande fascino nella sua sontuosa decadenza.
Il nostro personaggio ne pare inebriato, soprattutto per la maestosa bellezza del parco : dal "silenzio dei boschi d'estate", "dal profumo di rose (...) e con questo mormorio di vento fra i muri" ...
Avvolto dall'isolamento in cui vive, avverte però una costante presenza : "nel silenzio (...) c'è un elemento di attesa carica di tensione" ; ha la percezione "di non essere solo".

Sotto forma di ossessione, emerge la figura giovanile della madre di sua moglie, scomparsa perfino dal ricordo: mentre nel giardino "le rose sommergono la balaustra come un'onda di porpora e carminio", le stanze paiono spettrali e rivelatrici, invase dal "mormorio del tempo".
Fra le vecchie carte, comincia a delinearsi la figura di quella allora giovane donna, pittrice non realizzata : "riprodurre la bellezza percepibile dai sensi non basta a sedare la fame dell'anima".
Le vicende procedono, quei fogli rivelano mentre nascondono ; non mancano i colpi di scena, mentre la narrazione acquista spessore e complessità.
Il giovane protagonista, marito in solitaria vacanza, viene coinvolto e sconvolto : fino a che punto la sua dimensione esistenziale e relazionale potrà essere ancora la stessa ?

[Misère Pourpre · Rating 4 out of 5]

4,5/5
QUELLE PLUME.
Et Quel récit d’ambiance fascinant!!

[Matteo Fumagalli · Rating 3 out of 5]

Videorecensione: https://youtu.be/BvF6PM23P70

"Quegli oggetti silenziosi mi confidavano qualcosa che io rifiutavo di ammettere coscientemente. Facevano parte di te, della tua esistenza, tu li usavi ogni giorno, erano pieni di te, Rina. Ma nella loro immobilità senza vita mi erano estranei, quasi ostili per tanta estraneità - il che mi suggeriva quanto smisuratamente estranea mi fossi tu, anche se allora non potevo o non volevo capirlo."

[Rowie · Rating 5 out of 5]

“Je verandert alles in literatuur”

De verborgen bron is betoverend. Ik had het al vaker terug in de kast gezet, want ondanks dat de novelle minder dan 100 bladzijdes heeft, is het lettertype van mijn editie heel klein. Ook de cover sprak mij niet echt aan, maar mijn moeder had het boek ooit op een rommelmarkt voor mij op de kop getikt. Dus stond het maar te staan tussen de andere boeken.

Vandaag besloot ik eens meer dan een blik te werpen op de letters die zo dicht op elkaar stonden. Meteen werd ik in het verhaal geworpen. De beschrijvingen van de natuur zijn werkelijk magisch. Het was alsof ik de planten en bloemen voor mijn ogen zag bloeien. Ik vond de verwijzingen naar mythes en magische wezens ook goed gedaan. En wat stond het mooi in contrast met de realistische Rina.

Het woordgebruik is poëtisch en charmant, maar heeft ook een bepaald bewustzijn. Hella S Haasse lijkt te weten wat ze doet. Het verhaal geeft niet te veel en niet te weinig weg. Mijn vingers dansten bijna over de bladzijdes om het mysterie te kunnen ontrafelen.

Het verhaal is uitgegeven in 1950, maar is zo tijdloos dat ik bijna niet merkte dat het al 70 jaar oud is. Het spreekt nog steeds tot de verbeelding, bijna als een film.

[Laura Corna · Rating 5 out of 5]

Un breve romanzo molto intenso e profondo. Il protagonista viaggia dentro di sé mentre indaga sul passato di sua moglie, che sente estranea. Affascinato dalla nobile decadenza della casa immersa nel bosco e dalla misteriosa Elin (madre di sua moglie), pagina dopo pagina scopre brandelli del passato leggendo le carte trovate in soffitta. Superba la descrizione del bosco e della casa: sembra di essere immersi in un'atmosfera magica e decadente.

[Els Lens · Rating 5 out of 5]

Sfeervol en spannend tot op het einde.
Klein, mooi boekje dat ik op één dag uit had. Moeilijk weg te leggen.
Alles past zo mooi in elkaar.

[Alex Knipping · Rating 4 out of 5]

Hoe kunnen we weten wie de ander is? Zelfs een levenspartner kan een vreemde voor je blijven, hoe goed het onderlinge contact ook is. Dat is een van de thema's van dit knap geschreven boek. Het is alweer heel wat jaren geleden dat Hella Haasse het schreef en daarom doet een deel van het verhaal wat gedateerd aan. Maar qua inhoud is het actueel, want universeel. Het is geschreven met een goed psychologisch inzicht en het beschrijft hoe Rina, echtgenote van de hoofdpersoon, is geworden die zij is. Het maakt ook duidelijk dat twee types mensen, de romantici en de realisten elkaar nooit echt kunnen vinden, hoe groot de onderlinge genegenheid ook is en zelfs het begrip van de achtergrond helpt niet. Voor de romanticus is er altijd de onderstroom en die zal de realist nooit voelen. De toplaag is een mysterieus, spannend verhaal met prachtige beschrijvingen van (vergane) glorie en overweldigende natuur.

[Bram De longhi · Rating 4 out of 5]

32. Het heeft geen zin dieper in te gaan op gesprekken die wij samen voerden in die verschrikkelijke zomer. Zij martelde mij met haar terughoudendheid, ik kwelde haar met mijn aandringen. 40. 'Zij heeft gekregen wat ik haar heb toegewenst.' 'Ik wens je toe dat je zelf zult lijden wat je mij nu aandoet.' 42. Wij hebben samengeleefd in de meest volstrekte intimiteit die er tussen mensen denkbaar is, het huwelijk. Ik weet maar al te goed, dat die gemeenschap voor geen van ons beiden ooit werkelijk geluk brengend, bevredigend was in de diepste zin, lichamelijk noch geestelijk. 63. Arethusa bood geen tegenstand meer; rivier en bron vloeiden in elkaar over en stroomden samen voort naar de zee.

[Laure · Rating 5 out of 5]

De verhalen, de levens, de raadsels, de vragen die Haasse optrekt zijn altijd zo wonderschoon, zo intrigerend, zo subtiel, zo uniek. Ik kan er niet over uit.

[Cat · Rating 5 out of 5]

De verborgen bron ontwaakt bij de lezer een herkenbaar verlangen om de zelf, het leven en de ander te begrijpen. Dit doet Haasse door een meesterlijk samenspel van het corporale, in dit geval de natuur, en het spirituele en filosofische. Dit boek lezend op een boerderij in het winterse zuid Franse platteland gaf het magische bos rondom Berksel een tastbaarheid die tot nostalgie en introspectie aanzette.

[BookLovingLady (deceased Jan. 25, 2023...) · Rating 5 out of 5]

Many years ago, I'd read De verborgen bron in secondary school and now I reread it because of a group read of the Netherlands & Flanders group, which starts tomorrow. The group read, by the way, is not about De verborgen bron, but about another one of Hella S. Haasse’s fabulous books, De ingewijden. As the characters of De verborgen bron (1950) also appear in De ingewijden (1957), I thought I’d better reread De verborgen bron before joining the group read :-)

Jurjen Siebeling is staying at a hotel in the vicinity of a house his wife inherited from her maternal grandparents. Jurjen is overworked and is recuperating on his own, while his wife keeps working at the same laboratory Jurjen used to work in. Having been given the keys to the place, Jurjen goes to Breskel, the for years uninhabited house, on several occasions and slowly the story of the novel, or novella if you like, unfolds.

The novel is written in the form of a diary kept by Jurjen and from the beginning of the book the reader knows the diary is kept during the summer of 1937. All except for the last entry, which is made a year later. Doing the maths tells one that Rina, Jurjen’s wife, must be in her early thirties, and judging from the story, Jurjen must be around the same age.

All events in the novel are seen through Jurjen’s eyes, of course, as it is a (fictional) diary. Jurjen goes through a period of self-assessment during his time of recuperation, and this self-assessment made me wonder a couple of times just how accurate, or reliable if you like, Jurjen’s observations are. He may write things down true to his own believes, but are they like he thinks they are? It is his description of his relation with Rina and Rina's character, which made me wonder if he sees everything about Rina as it really is.

[Ruby · Rating 3 out of 5]

It seems quite impossible for me to properly make up my mind when it comes to this little book. I felt like I couldn't grasp it, a lot of things went over my head. I liked it and I disliked it. It moved me and I couldn't connect to the characters at the same time. It bored me and it intrigued me. I'm not sure whether it will be memorable, but the atmosphere is still dancing around in my head. Hmm. Maybe I should re-read it in a couple of years.

[Jan · Rating 4 out of 5]

Deze vroege roman van Hella Haasse heeft mij zeer bekoord. Zij weet mild-bevlogen, gaaf-intens en diepgang-rijk te schrijven over de psyche van de hoofdpersoon. De perspectiefwisseling – van zijn vrouw en haar familie naar de zelfreflectie – die allengs plaatsgrijpt, krijgt een zorgvuldige behandeling. En alles is ingebed in sfeerbepalende beschrijvingen van de fysieke omgeving – erg fraai. JM

[Stef Smulders · Rating 5 out of 5]

Grote verrassing! Heb dit boek op de middelbare school moeten lezen en vond er niks aan. Maar nu wel! Prachtig geschreven, beetje ouderwets, mooi gecomponeerd. Psychologische speurtocht van een man naar het hoe en waarom van het gedrag van zijn vrouw en naar dat van zichzelf.

[sas · Rating 2 out of 5]

dit hele boek is gebaseerd op een man die weigert de grenzen van zijn vrouw te respecteren, vervolgens for no reason haar hele jeugd gaat onderzoeken om daarna de meest ongegronde conclusies over haar te maken in plaats van gewoon met haar te communiceren zoals je doet als je in een relatie bent. het is een ongezonde relatie tussen een vrouw die haar verleden achter haar wil laten en een man die weigert dit te respecteren, omdat hij blijkbaar overal een 'verborgen bron' hoort en rechtvaardigd deze bullshit door te zeggen dat dat gewoon is wie is, lul.

[Mathijs Loo · Rating 4 out of 5]

Het is ongelooflijk knap hoe een personage dat nooit enig woord wisselt in een boek of laat staan acte de presence geeft zo een boek kan domineren, dat is Eline Breskel het hoofdpersonage van De verborgen bron. Door de prachtige natuurbeschrijvingen komt Huize Breskel en haar omgeving echt tot leven. Onbekend pareltje van Haasse.

[Persephone Abbott · Rating 4 out of 5]

That Snow White flavor, touch of La Belle et la Bete, Heathcliffe's lurking around and you know a little Rebecca thrown in, cuz she's a baddie...and maybe it's the DNA. Still I have to give it four stars because it reminded me of all these things, in vacillation.

[Evert · Rating 4 out of 5]

Haasse weet altijd te verrassen.

[Ivana Trubirohová · Rating 5 out of 5]

Spannend boekje, ik kon het niet neerleggen tot ik klaar was met het lezen. Interessant inzicht in intermenselijke relaties. Dynamische hoofdstukken wisselen met langzaame natuurbeschrijvingen af.

[Eveline Van Hoecke · Rating 5 out of 5]

Een pareltje!

[Marjet · Rating 4 out of 5]

Jurjen neemt even afstand van zijn vrouw, Rina, om wat zaken op een rij te krijgen, hij zit in een hotel in het dorp waar het ouderlijk huis van zijn vrouws moeder, Elin Breskel, staat. Het huis is een ruïne, maar er liggen nog brieven en documenten van vroeger. Jurjen ontmoet de dorpsdokter, die in zijn jeugd Elin goed heeft gekend, ze was zelfs zijn grote liefde. Jurjen raakt steeds meer gefascineerd door Elin, die zelfmoord heeft gepleegd en hij begrijpt niet waarom Rina niets over haar moeder wil weten. Daarin ligt het geheim verstopt en dankzij Jurjens zoektocht wordt Elins leven langzaam ontrafeld, maar we begrijpen ook beter waarom haar dochter is zoals ze is. Het mooie is dat Jurjen zich uiteindelijk meer verwant voelt met de moeder dan met zijn eigen vrouw. Prachtig verhaal ruim een halve eeuw geleden geschreven, maar nog steeds actueel. Veel Haassiaanse beschrijvingen van naar vergangeklijkheid geurende bossen en oude huizen en diepe zelfbespiegelingen van een man.

[Johanna · Rating 1 out of 5]

Well this was terrible. This story is set in Fuckboy Central and follows Mr. Fuckboy Supreme who goes to the abandoned mansion his wife's dead mom used to live in to creep on her old stuff and be deep and pretentions about it. He then runs into Mr. Gray-haired Fuckboy Senior and together they come up with theories about the alleged suicide of the dead wife's mom and fight about who has the most right to be sad about it. What a ride. Amazing.

[Domary · Rating 4 out of 5]

Direi senz'altro una bella lettura "estiva", come richiama la bella e fresca copertina, scoprire la frescura della natura e cercare la fonte nascosta della propria anima.
Lettura "rigeneratrice", mi è stato piacevole perdermi in questa selva.
(spirituale, filosofica, emotiva, poetica).
Scoperto mito di Aretusa.
Gradita anche l'introduzione di Laura Pignatti.
"L'uomo è un corso d'acqua, la cui fonte è nascosta" (Emerson)

[Lijadora del Prado · Rating 3 out of 5]

De ik-figuur is een aansteller, die (vooral aan het begin van het boek) zemelt. Als je daar doorheen leest blijft er een vrij goed verteld verhaal over. Of eigenlijk een paar tegelijkertijd waarmee je bij exegese je lol mee op kunt.

[Jan · Rating 4 out of 5]

Een psychologische en teglijkertijd poëtische roman. Ook na herlezing en dat na vele jaren, geenszins verouderd.

[Matthias · Rating 4 out of 5]

Zeer leuk boek, mysterieus en meeslepend

[Josine van Heek · Rating 4 out of 5]

Gelezen voor mijn lijst.

[lethe · Rating 4 out of 5]

Vooral de beschrijving van het huis, de bossen en de warme zomerdagen sprak me aan; het verhaal zei me minder.

[Anke · Rating 3 out of 5]

Een mooi boek. Het is, na Oeroeg, het 2e boek dat ik van Hella Haasse gelezen heb. Het is hetzelfde type boek, over (jeugd)vriendschap en verschillende persoonlijkheden.

[Ingeborg Stoffer · Rating 4 out of 5]

Prachtige en subtiele bespiegeling.