Nowa powieść Ewy Nowak, jednej z najbardziej lubianych współczesnych pisarek dla młodzieży!
Weronika jest uczennicą ostatniej klasy gimnazjum. Jej rodzice to wykształceni ludzie na poziomie, tacy, którym uprzejmie kłaniają się sąsiedzi. Za piękną fasadą kryje się jednak prawdziwy dramat. Weronika i jej brat doświadczają ze strony ojca-tyrana przemocy psychicznej i fizycznej, a ich matka woli zdystansować się od rodzinnych problemów, udając, że ich nie dostrzega.
Zakochana w koledze Weronika liczy, że na warsztatach teatralnych spędzi z nim dużo czasu. Okazuje się jednak, że Łukasz oddał jej własne miejsce na warsztatach. Mimo początkowego rozczarowania, zajęcia teatralne pomagają Weronice poradzić sobie z sytuacją w domu i doświadczyć pierwszej prawdziwej miłości…
Autorka felietonów, opowiadań oraz powieści dla dzieci i młodzieży. Jej twórczość podpowiada jak sobie radzić w domu i w szkole, w dobrych i złych chwilach, z przyjaciółmi i z rodzicami. Odnosi się do wartości takich jak uczciwość, szczerość wobec siebie i innych, przyjaźń, miłość i szacunek dla drugiego człowieka.
Ukończyła XXXVII LO w Warszawie, następnie Wyższą Szkołę Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, wydział rewalidacji, kierunek: pedagogika terapeutyczna. Pracowała jako nauczycielka i pedagog-terapeuta.
Mieszka z mężem i córką na warszawskim Tarchominie (wcześniej na Bródnie). Na Bródnie toczy się też akcja wielu powieściowych wydarzeń.
Zadebiutowała w 1997 r. w „Filipince” tekstem dotyczącym zdawania egzaminów ustnych pt. 100% skuteczności. Współpracuje z pismami „Cogito”, „Victor Gimnazjalista”, „Victor Junior”, „Trzynastka”, „Witch”, „Edukacja Twojego Dziecka”, „Twój Styl”, „Przyjaciółka”, „Filipinka”.
W 2002 r. nakładem wyd. Pracownia Słów ukazał się jej debiut książkowy pt. Wszystko, tylko nie mięta, od 2003 roku pisarka współpracuje z wydawnictwem Egmont.
W 2009 roku jej powieść Bardzo biała wrona otrzymała tytuł Książki Roku Stowarzyszenia Przyjaciół Książki dla Młodych (Polskiej Sekcji IBBY).
* Wszystko, tylko nie mięta (Warszawa 2002, Warszawa 2005) * Diupa (Warszawa 2002, Warszawa 2006) * Krzywe 10 (Warszawa 2003) * Lawenda w chodakach (Warszawa 2004) * Chłopak Beaty (Warszawa 2004) * Cztery łzy (Warszawa 2004) * Lina Karo (Warszawa 2004) * Furteczki (Warszawa 2004) * Piątki (Warszawa 2004) * Drugi (Warszawa 2005) * Prawie czarodziejki I (Warszawa 2005) * Michał Jakiśtam (Warszawa 2006) * Ogon Kici (Warszawa 2006) * Koleżaneczki (Warszawa 2006) * Prawie czarodziejki II (Warszawa 2006) * Środek kapusty (Warszawa 2006) * Kiedyś na pewno (Warszawa 2007) * Lisia (Warszawa 2007) * Piotruś Kita (Warszawa 2007) * Pajączek na rowerze (Warszawa 2008) * Rezerwat niebieskich ptaków (Warszawa 2008) * Yellow Bahama w prążki (Warszawa 2009) * Bardzo biała wrona (Warszawa 2009)
3.5 Fajna, lekka, początek troszkę się ciągnął, A wątek romantyczny został moim zdaniem za szybko rozwiązany. Nie lubię głównej bohaterki, ale doceniam jej przemianę. Gdybym miała okazję pojechać na te warsztaty, nie wahałabym się ani trochę.
2.75 Była spoko i dobrze się na niej bawiłam ale była strasznie rozwleczona i mogła by być o połowe krótsza. Główna bohaterka mnie strasznie denerwowała ale doceniam jej przemianę.
Ewa Nowak i tym razem nie zawiodła mnie, jeśli chodzi o kreacje bohaterów. Są znakomici, wyróżniają się charakterem na tle innych książek. Mają zalety, ale częściej wady. Są żywi. Taka właśnie jest Weronika. Poznajemy ją jako męczącą, roszczeniową i bardzo dziecinną nastolatkę, która postrzega zło w całym świecie, ale nie w sobie. Wszystko zmienia się, gdy przypadkowo trafia na warsztaty teatralne pod pieczę ekscentrycznej Salomei. Minusem książki jest bardzo prosty, wręcz niedbały styl pisania. Może specjalnie zrobiony pod nastolatków, którzy nie lubią się wysilać i chcą, by tekst czytało się łatwo. Po serii Miętowej byłam jednak zaskoczona, że styl okazał się tak dziwny. Niemniej po czasie historia wciągnęła mnie na całego. Było zabawnie, wzruszająco i momentami nieco kiczowato, ale Bransoletka wyleczyła mnie z kaca książkowego, który miałam od kwietnia. Sprawy bohaterów rozwiązują się momentami zbyt łatwo. Jakby wystarczyło jedynie zmienić formę, aby problem przestał być problem. Nie zawsze tak jest. Czasami to wymaga wieloletniej pracy. Ale pomimo tego książka jest fantastyczna na taki relaks czytelniczy. Ewa Nowak nie bez powodu to moja ulubiona pisarka dla młodzieży. POLECAM!
Jedna dziewczyna, na którą cały świat się uwziął. To mnie strasznie irytowało, jaka to ona jest strasznie pokrzywdzona. Chodzi tu o to co właśnie sobie ona uświadomiła. Kto byłby miły dla wiecznie skwaszonej i rozbeczanej dziewczyny? Ogólnie te wszystkie postacie na obozie nie przypadły mi do gustu. Jezu.. ile niedomówień! Wszyscy oceniali się po okładce, zamiast szczerze porozmawiać. Nie no, nie ma to jak pomyśleć że dziewczyna się w tobie podkochuje, więc siup, od razu moża ja zaliczyć. Co to naszej dwójki zakochanych..myślę że to było dobre zakończenie. W książce najbardziej podobały mi się te metody inspirowane teatrem, ciekawe i co śmieszne, próbowałam to zastosować to w nauce.Nie wyszło..he..he..
Bardzo taka nijaka jest ta pozycja.Główna bohaterka bardzo irytująca, uważam jednak, że wątek teatru i aktorstwa wpłyną pozytywnie na moją opinię.Było tu kilka cytatów, które byłam gotowa zaznaczyć. Tak czy inaczej nie jest to książka, która zapadnie mi w pamięci na długo.
Książka mogłaby być o połowę krótsza za dużo rozwlekania i postacie mogły byc lepiej wykreowane końcówka okej ale mogła być bardziej pogłębiona dałam 3 gwiazdki bo drugą połowe naprawdę dobrze się czytało jednak wątek romantyczny za późno został rozpoczęty i mógł być bardziej pogłębiony
Książka mi się trochę dłużyła, szczególnie początek. Nie lubię głównej bohaterki, jest irytująca, nic jej nie pasuje. Pierwszy wątek romantyczny trochę krótki j dziwny. Ale ogólnie uważam ze dla młodszych czytelników bardzo wartościowa książka.