Ik ken een berg die op me wacht

by Sholeh Rezazadeh

Ik ken een berg die op me wacht vertelt over de veertigjarige Alma die woont in een woonboot op de Amstel, een rimpelloze rivier. Ze heeft een drukke baan. Op een dag neemt ze een radicaal besluit: ze reist in haar eentje naar Iran. Daar sluit ze zich aan bij een nomadenvolk. Saray hoedt schapen en melkt geiten. Ze is verliefd op een jongen van een andere nomadenfamilie en ontmoet hem in het geheim aan de oever van de Aras, de bruisende rivier die door het ruige berglandschap dendert.

Lukt het Alma om haar jachtige bestaan achter zich te laten? De nomaden leven bij de dag en eten wat de seizoenen te bieden hebben. In plaats van constant op hun iPhone te turen zijn ze verbonden met elkaar. Maar ze worden in hun voortbestaan bedreigd. Door de klimaatverandering wordt het steeds droger, Aras buldert minder en steeds meer jonge nomaden willen in de stad leven.

Genres: Fiction, Roman, Iran, Dutch Literature, Audiobook, Contemporary

139 pages, Kindle Edition

First published September 19, 2023

Reviews

[Sasha · Rating 4 out of 5]

Denk je dat een rivier kan dwalen of sterven? Zal een rivier voor altijd bruisend en brullend zijn? Denk je dat een rivier ergens bang voor kan zijn? Stil kan staan? Dit is een boek dat je laat stilstaan bij de toekomst. Ben jij er bang voor? Het gaat ook over de goedheid van de mens, het terugvinden van je kracht en verbinding vinden met elkaar in het delen van je kwetsbaarheid. Je gedragen voelen door anderen, ook al lopen ze maar een klein deel van je leven fysiek met je mee. Het laat permanent iets prachtigs achter. In je hart, in gedachten blijven ze voortbestaan.

Wederom weer een prachtige roman van Sholeh. Als de golven van de rivier Aras werd ik soms overspoeld met emoties. Dit zijn enkele woorden van Sholeh die ik voorzichtig in een kommetje in mijn handen bewaar:

"Na het eerste jaar was haar dood als rook die van tijd tot tijd uit het vuur van hun dagelijks leven opsteeg en in hun ogen en keel prikte." - p.8

"Ik ben er altijd, de mensen komen en vertrekken. Soms draag ik hun verhalen in mij en soms laat ik ze los." p.10

"Als iemand niet weet waar hij over moet praten, kijkt die mij aan en zegt iets over mij. Over hoe mooi, hoe diep, luid, schoon, helder of modderig ik ben. Ik ben als een antwoord op al de vragen die niemand durft te stellen." p.20

"Ik luister naar de dode vissen. Ze hebben heel veel te vertellen. Maar ik wil niet dat de levende vissen de dode zien. Ik wil niet dat ze bang worden voor de toekomst." p.56

"Je bestaan is zo goed als de lente. Blijf bestaan, als de rivier blijf bij me. Ik zweer op de plek waar de zon opkomt en ondergaat dat ik blijf." p.171

[Marco · Rating 3 out of 5]

Bijzonder boek met een bijzondere verteller die onvermijdelijk natuur en mens aaneen weeft. Ode aan de natuur, met de kracht van taal op prachtige wijze ingezet tot een pleidooi om tijdens het leven liefdevol natuurlijk samen te leven, de onvermijdelijkheid van de dood te leren accepteren en al de rest als ballast te zien.

[Kas Molenaar · Rating 5 out of 5]

Ik vind dit boek niet alleen heel mooi, het doet me ook heel veel voelen.

Vaker de Maas aankijken.

[Argos · Rating 4 out of 5]

S. Rezazadeh’in ikimci romanı. Anlatıcı bir akarsu, Aras Nehri, hikaye Kuzey-Batı İran, Azerbaycan-Ermenistan sınırında Aras kıyılarında geçiyor. Aslında bir aşk hikayesi gibi görünse de, daha derin anlamlar taşıyan bir ağıt. Şiirsel bir anlatımla göçebelerin destanını yazmış yazar. Kendisi de göçmen olduğundan göç olayının insanı ayakları yere sağlam basmayan, adeta kökleri derine inmeyen bir ağaç gibi zayıf ve yanlızlaştırıcı kılan etkisini anlatıyor. Arada çevreci, ekolojik dengeye dair mesajları da ihmal etmemiş. İlk romanından daha ustaca kurgulanmış, tek kuduru retorik cümlelere fazlasıyla yer vermiş olması. Öneririm.

[Gerben · Rating 2 out of 5]

Origineel concept maar oppervlakkige uitwerking van de thematiek (westerse wereld is koud, afstandelijk en mechanisch versus de nomaden staan dicht bij de natuur hun gevoel en daarmee zichzelf) en de kartonnen karakters maken dat het verdrietige einde me eerder opluchting bezorgde dat ik het boek eindelijk op kon bergen.

[Ilse K. · Rating 3 out of 5]

3,5⭐ Ik moest wennen aan het gezichtspunt van de rivier en ik weet nog niet zeker of ik het wel of niet geslaagd vond. Het voelde soms wat gekunsteld. Het boek leest wel heel fijn. Ik was zelf eigenlijk het meest onder de indruk van Ipek: de vrouw die de dromen van bomen weeft. Heel mooi beeld.

[Jip · Rating 3 out of 5]

Ik wilde dit boek graag goed vinden, maar het lukte niet.

[Kate Wildschut · Rating 3 out of 5]

Vond de hemel is altijd paars prachtig, dus m’n verwachtingen waren hoog gespannen. Ik moest even inkomen in Rezazadehs tweede boek, nu de wereld die ze beschreef een stuk verder van mij af stond. De vergelijking tussen Aras en Amstel was mooi, en vooral toen Alma in het verhaal kwam vond ik het intrigerend worden: weer die botsing tussen de haast en eenzaamheid van Amsterdam en de natuur en liefde bij de nomaden in Iran (met weliswaar de ramp van klimaatverandering op de loer). Rezazadehs taal barst van de metaforen en dat vond ik weer heel mooi, maar ik miste iets meer verhaallijn misschien.

[Janneken · Rating 4 out of 5]

Dit is een bijzonder boek. Het perspectief was even wennen; een rivier is de ik-persoon. Boek met meerdere lagen dat je aan het denken zet over onze gehaaste, vervuilde wereld.

[Strouckje · Rating 3 out of 5]

Bijzonder boek, maar voor mij niet zo mooi als De Hemel is altijd paars. De zorgen om het milieu weet ze mooi indirect te verwoorden.

[Bettine Pluut · Rating 2 out of 5]

Origineel om een boek vanuit het perspectief van een rivier te vertellen, maar voor mij werkte het niet. De mensen in het boek gaan niet leven en missen diepgang. Ze blijven als mensen die je tijdens eens reis observeert en kort spreekt, maar niet echt leert kennen.

Zoals het boek diepgang mist, ervaart ook een van de hoofdpersonen, Alma, leegte in haar leven in Nederland. Ze hoopt dat op te lossen met een reis. Het boek past wat dat betreft wel in deze tijd, waar veel mensen reizen verheerlijken en gebruiken als vlucht uit het dagelijks leven. De schrijver laat in het midden wat de reis de hoofdpersoon bracht.

[Lalagè · Rating 4 out of 5]

Sholeh Rezazadeh laat haar heldere, poëtische stijl weer stralen in haar tweede roman. Het is heerlijk om te lezen over de kleuren en geuren. Maar dit verhaal speelt zich af in onze tijd van verstedelijking en klimaatverandering. Hoe lang zullen de nomaden nog op deze manier kunnen blijven leven?

https://lalageleest.nl/2023/11/27/ik-...

[Bart · Rating 4 out of 5]

4 ⭐️

[Shaurnally · Rating 4 out of 5]

3,5

[Myrthe · Rating 4 out of 5]

Bijzonder boek, met prachtige taal. De personificatie van de rivieren is origineel en maakt het een indrukwekkend boek. Er ontstaat een afstand tussen de lezer en de personages die aan de ene kant een indirectheid brengt, maar aan de andere kant ook een soort 'flow' door het hele boek heen en een metaperspectief op klimaatverandering en de westerse wereld.

[Elies Van Noten · Rating 4 out of 5]

Een ode aan de (verwoestende) kracht van de natuur (en de mens).

“Ze kijken elkaar enkele seconden in de ogen, zijn even te gast in elkaars wereld en keren dan weer terug naar hun eigen wereld.”

[Aukje · Rating 5 out of 5]

Als ik het eerste boek van deze schrijver al geweldig vond, dan moet het tweede boek ook wel in de smaak vallen, toch? Die verwachting is dubbel en dwars waargemaakt! Waar ik bij De Hemel is Altijd Paars de natuurelementen niet echt als meerwaarde zag omdat ik vond dat ze niet echt pasten binnen het geheel van het boek, had ik dat bij deze totaal niet. De beeldende omschrijvingen, wederom het waanzinnig mooie taalgebruik waarop ik al helemaal dol was, en dan alle metaforen met het water van de rivieren en de bergen met/zonder sneeuw, wauw! Alles vormde echt een geweldig mooi geheel, dus dit is absoluut een aanrader :))

[Aike · Rating 4 out of 5]

op z'n best, prachtig, poëtisch, oprecht, filosofisch en vol verwondering op een manier die me nog het meest aan de korte verhalen van Toon Tellegen deed denken. Rezazadeh schrijft bovendien het perspectief van een rivier en de liefde van die rivier voor een aantal van de personages op een zeer overtuigende manier, die voor mij nooit als een truc ging voelen maar juist echt een bijdrage was aan het verhaal, wat ik indrukwekkend vind.
op z'n slechtst, een nogal vermoeiend & cliché verhaal over burn-out en de leegte van het drukke stadsleven onder kapitalisme dat de wereld kapot maakt. persoonlijk vind ik het vrij saai om over het oh zo zware lot van de (Amsterdamse) stadsmens te lezen (die ondertussen wel gewoon goed genoeg verdient voor reisjes en feestjes en yogalessen). - daar had ik liever minder van gezien & meer van de andere kanten van het nomadenleven (onder invloed van klimaatverandering) dat nu in contrast soms wel op het randje van romantisch bleef.
overigens vind ik de keuze om de twee naast elkaar te zetten op zich wel potentie hebben - juist ook wat betreft die klimaatverandering én omdat het niet alleen de stadsmens is die kijkt naar een ander soort bestaan maar ook die rivier die een ander inzicht kan geven & je die wisselwerking van perspectieven krijgt.
uiteindelijk won ook de mooie poetische taal wel voor mij en vond ik het vooral een heel fijn en liefdevol verhaal en ik ga vanaf nu beter naar rivieren luisteren.

[Alexandra - Alexs books and socks]

Poëtisch, beeldend en toch makkelijk leesbaar schrijven is een kunst. Laat me toe te zeggen dat deze auteur deze kunst onder de knie heeft. Een verhaal vanuit een rivier genaamd Aras haar perspectief maakt dit boek nog opmerkelijker. Als een warm deken valt dit verhaal, dat pijnpunten zoals klimaatopwarming en de kloof tussen nomade en het westen, over je heen. Hoe de auteur de observaties van de river beschrijft benam me haast de adem, zo mooi. Misschien wat te dramatisch uitgedrukt maar hoe anders deze prachtige vertelling beschrijven. Deze auteur knalde met haar debuut en dit tweede boek kan zich daar zeer zeker mee meten.

[Julia Swiebel · Rating 4 out of 5]

⭐️4,5 ster - zo mooi, zo ontroerend en zo poëtisch geschreven i love it! niet zo geweldig als de hemel is altijd paars (maar dat is ook moeilijk), want het verhaal kwam ik moeilijker in en voelde minder diepgaand maar ik heb zo veel stukken gemarkeerd omdat zij de natuur zo mooi beschrijft!!!

[Alicia · Rating 3 out of 5]

3.5⭐️

[Sterre Kranenburg · Rating 4 out of 5]

Prachtig mooi als een lang gedicht

[Lotte Marijt · Rating 4 out of 5]

Lief klein verhaal. Mooi geschreven, prachtige zinnen. Tijd nemen om te lezen.

[Inez · Rating 3 out of 5]

Het boek is één en al beeldspraak. Heel mooi, maar af en toe iets te veel van het goede, waardoor het een deel van zijn effect mist. Sommige dingen kunnen ook eenvoudiger en daardoor juist pakkender worden gezegd.

[deniz]

devouring my august tbr!!

thank you Chappell Roan for releasing subway it gave me a strenght to start this month very inspired🙂‍↔️

[Melissa · Rating 5 out of 5]

Heel mooi

[Camilo Klinge · Rating 4 out of 5]

Mooi geschreven boek. Sholeh Rezazadeh vertelt het verhaal van mensen die aan twee verschillende rivieren wonen, Amstel en Aras. Het verhaal laat zien hoe een nomaden stam een realiteit ervaart die ver weg ligt van de onze hier naast de Amstel. Deze andere realiteit laat de krachten en kwetsbaarheden van de natuur zien, en ook hoe wij als mensen hier naar kijken.

[Heleen Van Der Weijden · Rating 4 out of 5]

Ik moest er even inkomen, maar daarna echt een prachtig boek ✨💛🕊️

[Fleur Schipper · Rating 4 out of 5]

Dit boek was ook weer prachtig geschreven! Mooi perspectief om vanuit een rivier te schrijven

[Hermine Couvreur · Rating 3 out of 5]

Wat begint als een mooi, teder verhaal verteld door een rivier, wordt na een kleine 100 bladzijden poëzie regelmatig verstoord door wollige verwijzingen naar de klimaatverandering. Jammer.