What do you think?
Rate this book
Gelukkige slaven
In Gelukkige slaven gaan twee Belgische bannelingen op zoek naar zichzelf en naar elkaar, in een wereld die te groot en te chaotisch is geworden voor iedereen. In Buenos Aires speelt Tony Hanssen – een voormalige cruise director op de meest luxueuze plezierboten ter wereld – een gevaarlijk spel als toy boy van mevrouw Bo Xiang, de bejaarde echtgenote van een beruchte, steenrijke Chinees. In Zuid-Afrika dringt een heel andere Tony Hanssen – de gevluchte computerspecialist van een gecrashte zakenbank – een wildpark binnen met vervalste papieren, een precisiegeweer en oorlogsmunitie. De ene Tony is een illusieloze loser, de andere Tony een levenslustige nerd. Allebei hopen ze op verlossing. De ene wil zijn vrijheid terug, de andere zijn gezin. Pas als ze elkaar voor het eerst ontmoeten, op weer een ander continent, blijkt hoezeer ze op elkaar zijn aangewezen om hun doel te bereiken. Als ze het al bereiken. Gelukkige slaven is een Lanoye pur sang: een inktzwarte tragikomedie met onvergetelijke personages en dialogen, een ingenieuze plot en een virtuoze stijl.
300 pages, Paperback
First published August 27, 2013
29 people are currently reading
565 people want to read
About the author
Tom Lanoye
104 books430 followersTom Lanoye in de Nederlandstalige Wikipedia
Tom Lanoye in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Tom Lanoye bij "Schrijversgewijs"
Tom Lanoye (his name is pronounced the French way: /lanwa/) was born August 27, 1958 in the Belgian city Sint Niklaas. He is a novelist, poet, columnist, screenwriter and playwright. His literary work has been published and/or performed in over fifteen languages. Lanoye lives and works in Antwerp (Belgium) and Cape Town (South Africa).
Lanoye is not only a writer, but also an entrepreneur. As the youngest son of a butcher, he self-published his first work. In his own words, 'Just like all the punk bands did in those days: out of dissatisfaction with the existing structures, and to learn the trade from the inside out'.
Lanoye started out as an enfant terrible, but has become one of the most widely read and critically acclaimed authors in his language area. A writer that devotes himself to all forms of text and writing (for books, newspapers, periodicals and printed matter as well as for plays, cabaret and vocal performances) and makes regular appearances at all the major European theatre festivals.
Tom Lanoye in the English Wikipedia
Tom Lanoye in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Tom Lanoye bij "Schrijversgewijs"
Tom Lanoye (his name is pronounced the French way: /lanwa/) was born August 27, 1958 in the Belgian city Sint Niklaas. He is a novelist, poet, columnist, screenwriter and playwright. His literary work has been published and/or performed in over fifteen languages. Lanoye lives and works in Antwerp (Belgium) and Cape Town (South Africa).
Lanoye is not only a writer, but also an entrepreneur. As the youngest son of a butcher, he self-published his first work. In his own words, 'Just like all the punk bands did in those days: out of dissatisfaction with the existing structures, and to learn the trade from the inside out'.
Lanoye started out as an enfant terrible, but has become one of the most widely read and critically acclaimed authors in his language area. A writer that devotes himself to all forms of text and writing (for books, newspapers, periodicals and printed matter as well as for plays, cabaret and vocal performances) and makes regular appearances at all the major European theatre festivals.
Tom Lanoye in the English Wikipedia
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 120 reviews
March 17, 2016
Zelden heb ik zo gelachen om een boek. De ironische omschrijvingen zijn zowel grotesk als subtiel en Lanoye laat ook nog genoeg ruimte over voor rake beschouwingen.
Maar het is vooral supersupergoed geschreven, met heel veel vaart en prachtige taal.
"Elk woord klonk als een bronstkreet. Hij galoppeerde nagenoeg over het trottoir en bij iedere pas op de plaats schreeuwde hij zijn hitsigheid uit als een burlend hert, zoals afgebeeld op souvenirmokken uit Bastenaken. De kop met het imposante gewei trots achterover in de nek, de ogen wijd, geil schuim op de lippen en dan maar loeien naar de hertenkoeien. Alleen tekende het silhouet van de ander zich niet af tegen de schaduw van een Ardens bos, maar tegen de nachtelijke skyline van een grenzeloze metropool, met felverlichte torens en viaducten, onder een uitspansel vol sterren en navigatielichten van Boeings en Airbussen. In de verte fakkelden de hoge schoorstenen van havenraffinaderijen. Soms trok een stukje meteoor dat de luchtkring schampte een vurig maar snel dovend litteken in het ijle."
Maar het is vooral supersupergoed geschreven, met heel veel vaart en prachtige taal.
"Elk woord klonk als een bronstkreet. Hij galoppeerde nagenoeg over het trottoir en bij iedere pas op de plaats schreeuwde hij zijn hitsigheid uit als een burlend hert, zoals afgebeeld op souvenirmokken uit Bastenaken. De kop met het imposante gewei trots achterover in de nek, de ogen wijd, geil schuim op de lippen en dan maar loeien naar de hertenkoeien. Alleen tekende het silhouet van de ander zich niet af tegen de schaduw van een Ardens bos, maar tegen de nachtelijke skyline van een grenzeloze metropool, met felverlichte torens en viaducten, onder een uitspansel vol sterren en navigatielichten van Boeings en Airbussen. In de verte fakkelden de hoge schoorstenen van havenraffinaderijen. Soms trok een stukje meteoor dat de luchtkring schampte een vurig maar snel dovend litteken in het ijle."
October 7, 2017
Ik heb mij hier doorheen geworsteld maar niet met veel plezier. Het greep mij niet. Ik vond het saai, met onsympathieke karakters. De grote hoeveelheid flashbacks (En forwards) maakte het lezen soms ook moeizaam. Voor mijn gevoel mistte het logische verband soms. Zeer wollig taalgebruik. Kortom: niet helemaal mijn boek. Binnen de boekenclub waren de meningen verdeeld. Veel vonden het boek bijvoorbeeld erg humoristisch, bijna slapstick. Dat is eerlijk gezegd ook niet helemaal mijn soort humor dus dat verklaar misschien ook wat. Laat je dus niet afschrikken door mijn recensie. Soms past een boek gewoon niet bij je.
October 11, 2013
We beginnen op de top en zakken langzaam naar het dal. Wat jammer. Dit boek heeft alles in zich om een actuele, zeer spannende thriler te worden: twee naamgenoten die in de problemen raken, één corrupte Chinese miljardair met wie je geen problemen moet krijgen. Wat is de teleurstelling dan groot als die problemen ook niet echt komen. De dreiging van marteling hangt in de lucht, maar er wordt slechts een vuistslag uitgedeeld. Er is een corrupte bankmedewerker, maar de gevolgen van zijn misdaden worden totaal niet getoond en zijn niet voelbaar.
Lanoye kan goed schrijven en vooral de eerste bladzijde is briljant. Vroeger kocht je wel eens een cd en voordat je naar de kassa liep om je veertig gulden te geven, luisterde je naar de eerste nummers. Als die extreem goed waren, wist je al dat de kans groot was dat nummer 7, 8 en 9 niemendalletjes waren en dat je je geld beter aan een ander album kon besteden (denk aan The black album van Metallica, waar de briljantheid aan het begin overigens zo groot is dat die paar nummers het geld al dubbel en dwars waard zijn. Slecht voorbeeld dus). Gelukkige slaven is helaas zo'n boek. Misschien had Lanoye iets meer de tijd moeten nemen.
Lanoye kan goed schrijven en vooral de eerste bladzijde is briljant. Vroeger kocht je wel eens een cd en voordat je naar de kassa liep om je veertig gulden te geven, luisterde je naar de eerste nummers. Als die extreem goed waren, wist je al dat de kans groot was dat nummer 7, 8 en 9 niemendalletjes waren en dat je je geld beter aan een ander album kon besteden (denk aan The black album van Metallica, waar de briljantheid aan het begin overigens zo groot is dat die paar nummers het geld al dubbel en dwars waard zijn. Slecht voorbeeld dus). Gelukkige slaven is helaas zo'n boek. Misschien had Lanoye iets meer de tijd moeten nemen.
August 11, 2016
Virtuoos geschreven of niet, taalkunstenaar of niet...ik heb het boek halverwege weggelegd. Voor mij is 'Gelukkige slaven' tijdverspilling.
November 4, 2021
Third book I read for a course on 'Narrative, Fiction and Voice'.
I have this largely inexplicable aversion both to texts, movies, almost all products of culture, really, produced in my mother tongue, and contemporary pieces of literature regardless of the country or language of origin. The former generally seem so clumsy and are tainted by the typical rebellion of puberty when I had to read those for school, the latter seem to lack the universal, timeless and immutable value of the classics I so admire. This book, although in Flemish, not Dutch, accords to both categories. Yet, it is one of those books that force me to reconsider those largely unreasonable sentiments.
Although I cannot say that I particularly liked it, this book is full of universal wisdom that has the potential of, regretfully, becoming timeless and immutable. At the very least, this book has the potential to become characteristic of the emptiness, indecision and grand hideousness that can be said to have coloured, and that still colour, our Zeitgeist - a Zeitgeist in which the bad, for once, seems to overshadow the good.
Also, mainly unrelated, but still not totally unrelated: this book reminded me of 'American Psycho' by Bret Easton Ellis, although definitely milder on the gore.
I have this largely inexplicable aversion both to texts, movies, almost all products of culture, really, produced in my mother tongue, and contemporary pieces of literature regardless of the country or language of origin. The former generally seem so clumsy and are tainted by the typical rebellion of puberty when I had to read those for school, the latter seem to lack the universal, timeless and immutable value of the classics I so admire. This book, although in Flemish, not Dutch, accords to both categories. Yet, it is one of those books that force me to reconsider those largely unreasonable sentiments.
Although I cannot say that I particularly liked it, this book is full of universal wisdom that has the potential of, regretfully, becoming timeless and immutable. At the very least, this book has the potential to become characteristic of the emptiness, indecision and grand hideousness that can be said to have coloured, and that still colour, our Zeitgeist - a Zeitgeist in which the bad, for once, seems to overshadow the good.
Also, mainly unrelated, but still not totally unrelated: this book reminded me of 'American Psycho' by Bret Easton Ellis, although definitely milder on the gore.
November 19, 2018
Plichtmatig geschreven verhaal over twee personages met dezelfde naam. Ze hebben ook allebei dezelfde stem, niet hun eigen maar die van de auteur die ze vele obligate en overbodige uitweidingen over het corrupte bankwezen e.d. in de mond legt. Uitweidingen die niets verrassends bieden maar alleen het toch al trage tempo nog verder laten inzakken. De barokke taal maakt iets goed maar ontaardt te vaak in platte taal (wat hebben die Vlamingen toch allemaal met poep en pies en scheten?) en cliché’s. Gestopt aan het eind van deel een.
January 6, 2020
I'm very glad to have discovered this writer (and this publisher, World Editions). Slaves to Fortune follows the intersection of two middle-aged Dutch guys with the same name, Tony Hanssen. One is a banker who used data analytics to build a Ponzi scheme at the bank he used to work for, and as a way to escape that life on the lam, he gets into moonlighting as a poacher of rhinoceros horns in South Africa. The other is a gigolo who has been hired by a Macau-based real estate tycoon to take his wife on trips around to world.
The prose is riddled with acerbic, dark humor and some surprising turns of events (e.g. the visit from a former South African liberation fighter). At the beginning the reader might find the premise of the stories, and the characters, downright silly or superficial. But as the novel goes along, one realizes that both Tonys are just caught up in an amped-up, hypercapitalist, globalized world gone awry.
The prose is riddled with acerbic, dark humor and some surprising turns of events (e.g. the visit from a former South African liberation fighter). At the beginning the reader might find the premise of the stories, and the characters, downright silly or superficial. But as the novel goes along, one realizes that both Tonys are just caught up in an amped-up, hypercapitalist, globalized world gone awry.
July 11, 2020
Ik lees Tom lanoye wel graag. Altijd interessante invalshoeken en rake observaties. Wel altijd het gevoel dat ik zijn beste roman nog moet lezen....Maar op zich is dat wel positief.
February 8, 2017
Het einde is weer zeer spannend geschreven. Beide Tony's zijn hevig aan het onderhandelen en de gemoederen lopen zwaar op. Toch komt er een moment van rust, maar deze is eerder verdacht dan wenselijk.
Dat Tony de bankier ging sterven was wel te verwachten, gezien Tony de toyboy de giftige thee heeft geweigerd. Wat ik echter niet zag aankomen is dat Tony de toyboy van de doodzieke andere zijn codes en wachtwoorden van geheime bankrekeningen ging uitpluizen. Dit geld heeft hij gestolen als wraak dat zijn eigen geld door Tony de bankier verdwenen is.
Het einde is zoals heel het boek werd beschreven, tragisch en komedisch. Tony de toyboy zijn plan is gelukt en zijn leven ziet er rooskleurig uit, tot er een nieuw personage aan komt zetten wat hem weer voorhoudt als Tony de bankier. Tony de toyboy is na lang zeuren van de ander bijna genoodzaakt het job aanbod aan te nemen. Volgens mij is het de bedoeling van de schrijver dat het boek eindigt met een nieuw toekomstig probleem. De troef van dit boek was dat de personages altijd wel nieuwe dingen meemaakten wat voor problemen zorgde, en dit op het moment dat ze dachten dat alles in orde was.
Over het algemeen vond ik dit een zeer goed boek. Er waren wel enkele momenten die een beetje langdradig waren, zoals bijvoorbeeld wanneer de Afrikaanse inspecteur Tony de toyboy ondervraagd. De man vertelde hier veel over zijn eigen verleden door middel van verschillende anekdotes. Dit gedeelte had voor mij ook geen enkele meerwaarde voor het verhaal. Het boek heeft mij wel nieuwsgierig gemaakt naar andere verhalen van Tom Lanoye omdat ik zijn manier van schrijven en vertellen wel zeer aangenaam en interessant vind. Toch wil ik de volgende keer eens een romantisch of een komisch boek lezen. Een tragikomedie in deze stijl kan af en toe eens wat zwaar zijn om te lezen. Tom Lanoye gebruikt ook zeer bijzondere woorden wat je in het dagelijks leven niet hoort. Vaak heb ik eens een uitleg van een bepaald woord moeten opzoeken omdat het in de context ook niet duidelijk werd wat het betekende.
Dat Tony de bankier ging sterven was wel te verwachten, gezien Tony de toyboy de giftige thee heeft geweigerd. Wat ik echter niet zag aankomen is dat Tony de toyboy van de doodzieke andere zijn codes en wachtwoorden van geheime bankrekeningen ging uitpluizen. Dit geld heeft hij gestolen als wraak dat zijn eigen geld door Tony de bankier verdwenen is.
Het einde is zoals heel het boek werd beschreven, tragisch en komedisch. Tony de toyboy zijn plan is gelukt en zijn leven ziet er rooskleurig uit, tot er een nieuw personage aan komt zetten wat hem weer voorhoudt als Tony de bankier. Tony de toyboy is na lang zeuren van de ander bijna genoodzaakt het job aanbod aan te nemen. Volgens mij is het de bedoeling van de schrijver dat het boek eindigt met een nieuw toekomstig probleem. De troef van dit boek was dat de personages altijd wel nieuwe dingen meemaakten wat voor problemen zorgde, en dit op het moment dat ze dachten dat alles in orde was.
Over het algemeen vond ik dit een zeer goed boek. Er waren wel enkele momenten die een beetje langdradig waren, zoals bijvoorbeeld wanneer de Afrikaanse inspecteur Tony de toyboy ondervraagd. De man vertelde hier veel over zijn eigen verleden door middel van verschillende anekdotes. Dit gedeelte had voor mij ook geen enkele meerwaarde voor het verhaal. Het boek heeft mij wel nieuwsgierig gemaakt naar andere verhalen van Tom Lanoye omdat ik zijn manier van schrijven en vertellen wel zeer aangenaam en interessant vind. Toch wil ik de volgende keer eens een romantisch of een komisch boek lezen. Een tragikomedie in deze stijl kan af en toe eens wat zwaar zijn om te lezen. Tom Lanoye gebruikt ook zeer bijzondere woorden wat je in het dagelijks leven niet hoort. Vaak heb ik eens een uitleg van een bepaald woord moeten opzoeken omdat het in de context ook niet duidelijk werd wat het betekende.
August 14, 2016
Deux belges, anti-héros prisonniers du théâtre uniformisant de la globalisation, poursuivant leurs buts de réussite matérielle et de paraître. Une aventure qui les trimballe d'Afrique du Sud à l'Amérique latine et en Asie. Bref un thriller économico-philosophique, où chacun est esclave de ses comportements, un esclave heureux de posséder et où la consommation est la nouvelle religion.
Read
February 14, 2017I think Lanoye's language is probably wonderful in Dutch, but it didn't really come across well in English.
I liked the intertwined fates of the doppelganger protagonists and the strange antics that follow. It's a good read and I think I'll try it in Dutch some day, or maybe just another of Lanoye's novels.
I liked the intertwined fates of the doppelganger protagonists and the strange antics that follow. It's a good read and I think I'll try it in Dutch some day, or maybe just another of Lanoye's novels.
November 27, 2018
Leuk boek om te lezen. Verleden en heden lopen door elkaar heen, net als de 2 personages. Verrassend einde.
March 6, 2017
Knap taalgebruik, amusant verhaal.
November 21, 2015
Tom Lanoye het nou al meermale in die verlede my tone van lekkerkry laat omkrul met sy vindingrykheid, sy insig in mense en in buitengewone situasies waarin hy sy karakters laat optree. Teenoor die outobiografiese titels soos Kartondose en Sprakeloos (albei ook vertaal deur Daniel Hugo), sluit Gelukkige slawe aan by sy verbeeldingryke romans soos Alles moet weg en Goddelijke monsters. laasgenoemde die eerste volume van 'n trilogie (geeneen hiervan is nog in Afrikaans vertaal nie).
Twee mans, albei Belge, albei genaamd Tony Hanssen, albei met skakels met die Chinese magnaat meneer Bo Xiang, albei met moeilike en ingewikkelde lewens, albei met die hoop dat hul Chinese kontakpunt hul uitredding sal wees. Tony de Buenos Aires (as ek hom nou á la Astor Piazolla 'n onderskeidende naam kan gee) het van sy ouers en sy land weggevlug, word aangevuur deur sy haat vir sy ma, was lank werksaam op passasierskepe (weet mense nie meer wat die verskil is tussen skepe en bote nie?!), en tree nou op as katelknaap vir die bejaarde mevrou Bo Xiang. Uit Buenos Aires moet hy terug China toe om te verduidelik waarom hy sonder haar terugkeer. Tony-onlangs-in-Afrika was 'n beleggingstowenaar wat die wyk moes neem toe die wêreldekonomie in 2008 inplof. Nou staan hy met 'n swaarkaliber geweer in die hand om 'n renoster te skiet en te stroop - sy toegangstuk tot 'n nuwe lewe van finansiële vryheid. Met hulle albei in Guangzhou, in dieselfde wolkekrabberhotel as gaste van mnr. Bo Xiang, ontstaan verwarring en identiteitsuitruiling (met onder meer die besoek van die korrupte veldwagter Vusi Khumalo uit Suid-Afrika), en uiteindelik samewerking, wat onverwags uitloop op sukses - maar vir wie? En in watter mate?
Die verhaal sluit met 'n knalsin wat 'n volgende episode in nog 'n Lanoye-trilogie in die vooruitsig stel. Ek wag met gespanne aandag.
Tom Lanoye has shown an unusual imagination in previous novels and short stories, and here, in this tale of two men with the same name, nationality, links with a dodgy Chinese superbusinessman and similar financial woes, the intense insight into humanity while the narrator's tongue is rather deep in the cheeck creates reading pleasure topped by very few authors.
Twee mans, albei Belge, albei genaamd Tony Hanssen, albei met skakels met die Chinese magnaat meneer Bo Xiang, albei met moeilike en ingewikkelde lewens, albei met die hoop dat hul Chinese kontakpunt hul uitredding sal wees. Tony de Buenos Aires (as ek hom nou á la Astor Piazolla 'n onderskeidende naam kan gee) het van sy ouers en sy land weggevlug, word aangevuur deur sy haat vir sy ma, was lank werksaam op passasierskepe (weet mense nie meer wat die verskil is tussen skepe en bote nie?!), en tree nou op as katelknaap vir die bejaarde mevrou Bo Xiang. Uit Buenos Aires moet hy terug China toe om te verduidelik waarom hy sonder haar terugkeer. Tony-onlangs-in-Afrika was 'n beleggingstowenaar wat die wyk moes neem toe die wêreldekonomie in 2008 inplof. Nou staan hy met 'n swaarkaliber geweer in die hand om 'n renoster te skiet en te stroop - sy toegangstuk tot 'n nuwe lewe van finansiële vryheid. Met hulle albei in Guangzhou, in dieselfde wolkekrabberhotel as gaste van mnr. Bo Xiang, ontstaan verwarring en identiteitsuitruiling (met onder meer die besoek van die korrupte veldwagter Vusi Khumalo uit Suid-Afrika), en uiteindelik samewerking, wat onverwags uitloop op sukses - maar vir wie? En in watter mate?
Die verhaal sluit met 'n knalsin wat 'n volgende episode in nog 'n Lanoye-trilogie in die vooruitsig stel. Ek wag met gespanne aandag.
Tom Lanoye has shown an unusual imagination in previous novels and short stories, and here, in this tale of two men with the same name, nationality, links with a dodgy Chinese superbusinessman and similar financial woes, the intense insight into humanity while the narrator's tongue is rather deep in the cheeck creates reading pleasure topped by very few authors.
November 11, 2013
Wat jammer dat Lanoye de originele ingredienten van dit boek niet tot een daverende thriller heeft willen brengen. Hij had de juiste stoffen daartoe in handen. Maar de uitwerking is net iets te literair geworden, hij schrijft net iets te uiteenlopend en als er dan eindelijk een beetje vaart in het boek komt trapt Lanoye keihard op de rem door de lezer een stuk (familiaire) geschiedenis binnen te sleuren.
Over zijn schrijversschap geen twijfel. Lanoye is uitermate associatief, wat een diarree aan beelden oplevert. Had best wat minder gekund. Het is dan ook altijd even wennen met deze schrijver, maar als zijn stijl eigen is gemaakt en je eenmaal in het verhaal zit dan bevindt je je toch in een eerste klas coupe van een trein waarin je ongestoord wilt verder lezen en hooguit voor iets van delicatesse van het boek op wil kijken. Want meeslepend is het boek zeker, zo nu en dan lekker absurdistisch en ook sociaal bewogen, bijvoorbeeld wanneer het woord wordt gegeven aan Khumalo, de inspecteur die Hanssen achterna reist, en de motieven van daders en slachtoffers binnen de apartheid blootlegt. 'De gevaarlijkste dader is een slachtoffer.
Lanoye tipt in dit boek veel aan wat actueel is, zoals ook het bankendebacle, waar een van de twee Hanssens uit afkomstig is, maar dit is mij met net iets te veel afstand geschreven om het levendig te krijgen. Snappen doe ik het nog steeds niet.
Wel een aanrader, dit boek. Lanoye hanteert een prachtig rijk taalgebruik, kan ook zeer trefzeker schrijven. Binnen het Nederlands taalgebied bevindt Lanoya zich nadrukkelijk binnen de buitencategorie. Ik zal vast nog meer van hem gaan lezen.
Over zijn schrijversschap geen twijfel. Lanoye is uitermate associatief, wat een diarree aan beelden oplevert. Had best wat minder gekund. Het is dan ook altijd even wennen met deze schrijver, maar als zijn stijl eigen is gemaakt en je eenmaal in het verhaal zit dan bevindt je je toch in een eerste klas coupe van een trein waarin je ongestoord wilt verder lezen en hooguit voor iets van delicatesse van het boek op wil kijken. Want meeslepend is het boek zeker, zo nu en dan lekker absurdistisch en ook sociaal bewogen, bijvoorbeeld wanneer het woord wordt gegeven aan Khumalo, de inspecteur die Hanssen achterna reist, en de motieven van daders en slachtoffers binnen de apartheid blootlegt. 'De gevaarlijkste dader is een slachtoffer.
Lanoye tipt in dit boek veel aan wat actueel is, zoals ook het bankendebacle, waar een van de twee Hanssens uit afkomstig is, maar dit is mij met net iets te veel afstand geschreven om het levendig te krijgen. Snappen doe ik het nog steeds niet.
Wel een aanrader, dit boek. Lanoye hanteert een prachtig rijk taalgebruik, kan ook zeer trefzeker schrijven. Binnen het Nederlands taalgebied bevindt Lanoya zich nadrukkelijk binnen de buitencategorie. Ik zal vast nog meer van hem gaan lezen.
September 13, 2013
Persoonlijk niet het Lanoye-boek dat me het meest raakte of wegblies, maar damn, kan die man mooi-gebalanceerde romans samenstellen. Alles wat een boek beter-dan-gewoon-goed maakt - een mooi uitgebouwde, volumineuze plot; scherp-geformuleerde maatschappijkritiek hier en daar; twee drie-dimensionele protagonisten die enkele fundamenteel-menselijke persoonlijkheidstrekken verlichamelijken en die daarbovenop ook nog eens in een intrigerend tweespel vervlochten worden; subtiele, soms zwartzinnige humor en god, de woordenmagie (een zonsondergang: "“De hemel kleurt steeds roder, alsof iemand zich in een teil warm water de polsen heeft geopend.”), god, de kleine tableaux vivants die Lanoye met hoog-literaire penseelstreken verft en die zo'n reeds wereldse roman in je hoofd tot een wereldje op zich laten worden - dat alles heeft Lanoye in minutieus-afgewozen dosissen samengebracht tot een meer-dan-aangename, meer-dan-één-leesbeurt-waardige roman. Eentje die een meer-dan-mooie aanvulling is voor onze Nederlandse letter-(en voor het volgende deel van deze samenstelling werd bewust geopteerd)-kunst.
July 27, 2014
Tony Hanssen, tweemaal. Allebei gevlucht, gedegradeerd tot slaaf ... van hun eigen leven en de oppermachtige businessman Bio Xang. Allebei zijn ze verantwoordelijk voor de dood (per toeval), een dood die het verder verloop van hun leven zal bepalen.
Seks, toeval, hilariteit en natuurlijk ook een beetje hoop spelen de hoofdrol in deze fantastische roman.
Na het grote succes van Sprakeloos, het relaas van zijn moeder (actrice en slagersvrouw in hart en nieren) neerpennend schakelt Lanoye over naar een totaal ander onderwerp. En ik zal je zeggen, ik heb genoten van deze switch. Ik was altijd al een bewonderaar van Lanoye's werk. Die cynische manier waarop hij steeds zijn karakteristieke personages in de meest benarde maar vooral hilarische situaties laat belanden ... ja, daar applaudiseer ik voor!
Het verhaal over twee naamgenoten, door succes en respect geobsedeerd, die door het spel van het toeval hun weg kwijtraken heeft me van begin tot eind bekoord!
seks, toeval, absurditeit, hoop en het verhaal van Tony Hanssen (2x) succes opzoekend in andere continenten = gelukkige slaven (van Tom Lanoye)
Seks, toeval, hilariteit en natuurlijk ook een beetje hoop spelen de hoofdrol in deze fantastische roman.
Na het grote succes van Sprakeloos, het relaas van zijn moeder (actrice en slagersvrouw in hart en nieren) neerpennend schakelt Lanoye over naar een totaal ander onderwerp. En ik zal je zeggen, ik heb genoten van deze switch. Ik was altijd al een bewonderaar van Lanoye's werk. Die cynische manier waarop hij steeds zijn karakteristieke personages in de meest benarde maar vooral hilarische situaties laat belanden ... ja, daar applaudiseer ik voor!
Het verhaal over twee naamgenoten, door succes en respect geobsedeerd, die door het spel van het toeval hun weg kwijtraken heeft me van begin tot eind bekoord!
seks, toeval, absurditeit, hoop en het verhaal van Tony Hanssen (2x) succes opzoekend in andere continenten = gelukkige slaven (van Tom Lanoye)
October 24, 2013
Het geniale van dit boek zit hem niet in het verhaal, maar in manier waarop het is geschreven. Zinnen als "Vandaag een nuffige studente, morgen het nukkige wijf van een oliebaron of een vleesoligarch" of "Hij geurde naar verschaalde liefde, wanhoop en, vaagweg, naar viooltjes" zijn gewoon prachtig.
Met die prachtige taal schrijft hij een best aardig verhaal met nog wat kritiek op het kapitalistische systeem, wat opmerkingen over globalisering en bespiegelingen over de opkomst van China als wereldmacht. Maar goed, dat is al allemaal ondergschikt aan die prachtige taal.
4 in plaats van 5 sterren omdat het deel Hoop er zo nodig nog aan toe gevoegd moest worden en ook een beetje voor dat lange intermezzo over Zuid Afrika.
Met die prachtige taal schrijft hij een best aardig verhaal met nog wat kritiek op het kapitalistische systeem, wat opmerkingen over globalisering en bespiegelingen over de opkomst van China als wereldmacht. Maar goed, dat is al allemaal ondergschikt aan die prachtige taal.
4 in plaats van 5 sterren omdat het deel Hoop er zo nodig nog aan toe gevoegd moest worden en ook een beetje voor dat lange intermezzo over Zuid Afrika.
November 8, 2013
Lanoyes schrijfstijl is voor mij een overweldigende, stukjes Lanoye zijn al prachtig, laat staan een heel boek. Alhoewel... Gelukkige Slaven balanceerde tot twee derde op het randje van de 5 sterren. Daarna schrok ik even omdat er nog zo weinig pagina's over waren voor de echte actie. De scenes werden voorspelbaarder wat in schril contrast staat met de nog steeds wonderschone schrijftaal. Uiteindelijk valt mijn oordeel zo laag uit omdat ik echt zo graag had gewild dat het einde me net zo zou verbluffen als de eerste 200 pagina's. Dit was helaas niet het geval... een gemiste kans.
March 14, 2014
Een heerlijk intelligent prachtig boek (wat hou ik van Tom Lanoye). Maar het thema is me net iets te masculien om de volle vijf sterren te krijgen. Leest als een zoef, brengt je wat geschiedenis over Zuid-Afrika bij, bevestigt de status van het bekrompen Vlaamse verkleinwoordje, introduceert in de wereld van de financiën, deals en machtsspelletjes. Schitterende taal! Beeldend: je zit continu op de eerste rij, temidden van de actie. Gelukkige slaven is niet enkel intelligent en goed geschreven maar nog eens grappig ook. Alé hup, zo mogen er nog komen...
June 11, 2016
Gedurende het hele boek dacht ik 'kan het nog erger?' Ja, het kan erger. Een tragikomedie die wat betreft de bizarre gebeurtenissen een beetje doet denken aan 'de man die uit het raam klom en verdween', maar dan van een hoger literair niveau. Een verhaal over twee Belgische naamgenoten die later verenigd worden. Vanaf dat moment vond ik het soms lastig om ze uit elkaar te houden. Daarvoor ging dat makkelijk, ze hebben immers allebei hun eigen leven en verhaal. De eerste helft van het boek vond ik steengoed, de laatste helft iets minder, maar alsnog vier dikke sterren waard.
February 20, 2014
Tom Lanoye schrijft mooie zinnen en is daarom al een genot om te lezen. Bij dit boek kon het verhaal mij echter niet erg boeien. In de hoofdpersonen kon ik me niet inleven. Het bleef allemaal op een afstand. Voor zijn mooie schrijven zou ik hem vier sterren hebben gegeven maar voor het verhaal slechts twee. Daarom heb ik als gemiddelde voor drie sterren gekozen. Ik ben benieuwd naar zijn overige werk maar dit boek vond ik geen succes vanwege het afstandelijke, wat gekunstelde verhaal.
September 15, 2013
Zeker niet zijn beste werk. De rijke taal blijft boeiend om te lezen al is hij ook hier al straffer uit de hoek gekomen. En het slot is, naar mijn aanvoelen, niet echt passend/realistisch. Toch een mooie score omdat Lanoye een semi-Griekse tragedie op een alweer spitante manier heeft weten herkauwen.
August 29, 2016
Als Lanoye fan vind ik het jammer dat ik maar een drie kan geven. Uitgangspunt van twee naamgenoten in de penarie die elkaar ontmoeten aan de andere kant van de wereld is geweldig en ook het einde had ik niet zien aankomen. Maar halfweg zat er toch een fikse dip in en moest ik me forceren om verder te lezen. Voor de rest wel vintage Lanoye, heerlijk barok qua taal.
December 26, 2013
Ondanks de grofheid in bewoordingen die soms komt opzetten overtuigt Lanoye eens te meer. 'Gelukkige slaven' is een heerlijk spannend doorleesboek vol parels van beschouwingen over Brussel en België, dat de onoverzichtelijke en volle wereld anno 2013 een gezicht geeft en de lezer nooit voldoening of rust gunt. Om in één adem uit te lezen.
September 8, 2013
Herman Brusselmans, de maat van Tom Lanoye heeft andermaal gelijk: "En ik zeg nu al, Gelukkige Slaven is het beste boek van dit seizoen". "Gelukkige Slaven" is ronduit knap geschreven, ingenieus scenario ook en bovenal biedt de roman een ongezouten inkijk in 'Onze Tijd': 2013.
February 27, 2014
Begint goed en intrigerend, mooi geschreven maar verhaal verzand in een slap verhaal met flauwe ontknoping
September 12, 2019
... and now for something a little different ...
great fun as it twists from page one.
great fun as it twists from page one.
January 12, 2023
Citaat : Geen arena zo opwindend en verslavend als die van een zakenbank, met zijn deadlines en zijn drama's. Met zijn dagelijkse suspense van losgeslagen aandelenmarkten, overal ter wereld.
Review : Tom Lanoye (1958, Sint-Niklaas) werd geboren in het jaar van de Wereldtentoonstelling in Brussel) als jongste in een gezin van vijf. In 1976 gaat hij Germaanse Filologie studeren aan de Rijksuniversiteit Gent. Hij studeert af met een scriptie over de poëzie van Hans Warren Tom Lanoye is heel bekend omwille van zijn politiek engagement en zijn kritiek op de maatschappij. Deze kritiek uitte hij meermaals in zijn columns voor Humo of in bundels polemische esays zoals bijvoorbeeld Schermutseling. Van begin 2003 tot begin 2005 was Tom Lanoye stadsdichter van Antwerpen. Lanoye won al vele prijzen, waaronder de Gouden Uil. Ook won hij als eerste Vlaming de Gouden Ganzeveer, een Nederlandse prijs. Zijn werk werd in vele talen vertaaId. In 2012 schreef hij het zeer gunstig onthaalde boekenweekgeschenk terwijl hij het jaar daarvoor ontzettend goed gescoord had met Sprakeloos, een homage aan zijn overleden ouders.
En nu is er terug een nieuwe Lanoye: Gelukkige slaven, een orkaan van heerlijke taal en passionele zinnen. Het is een echte schelmenroman, een genre dat Lanoye ook al in 1988 met Alles moet weg al met succes beoefende.Het thema in het boek is net als zijn voorganger uit 1988 verkopen:De domme massa geld aftroggelen en zelf veel winst maken. Het hoofdpersonage in Alles moet weg was het personage Tony Hanssens en in dit nieuwe leesfestijn volgen we twee Belgische bannelingen die ook allebei Tony Hanssens heten, maar die verder niets met mekaar hebben, behalve dat ze dezelfde broodheer meneer Bo Xiang hebben en tot ze één worden in het boek van Tom Lanoye in de Chinese stad Guanghzou. Aanvankelijk zijn ze niet van mekaars bestaan op de hoogte, De ene Tony wanhoopt, de andere Tony mikt en knarsetandt, en ze weten geen van beiden dat de ander bestaat. Tony Hanssen één denkt zijn Vlaamse roots voorgoed achter zich te hebben gelaten. Hij heeft in de scheepvaart gewerkt, maar zijn nieuwe job is de toy boy zijn van de echtgenote van meneer Bo Xiang. Die wordt één van de groten van de wereldeconomie genoemd. Tijdens een verplicht nummertje in Buenos Aires geniet de Chinese dame dermate van Tony's noeste ijver dat ze de pijp aan Maarten geeft. Ze laat een 'gelukkig' lijk achter dat tot overmaat van ramp ook nog eens 'verdwaalt' in wereldstad Buenos Aires. Tony Hanssen secundo is op de vlucht geslagen omdat hij als effectenhandelaar heeft gefraudeerd. Hij wil dringend terug naar vrouw en kroost, maar om aan een spaarpotje te raken moet hij in opdracht van meneer Bo Xiang een neushoorn stropen in Zuid-Afrika. De expeditie lukt, maar daarmee is een happy end nog niet direct in zicht.
Tom Lanoye maakt opnieuw enorme indruk met een theatrale afspiegeling van het dolgedraaide kapitalisme. In deze verbijsterende tragikomedie met onvergetelijke personages en dialogen, een sterk plot en een grandioze stijl toont de schrijver ons verschillende kanten van zijn veelzijdigheid, als entertainer, theaterspecialist en woordkunstenaar..
Review : Tom Lanoye (1958, Sint-Niklaas) werd geboren in het jaar van de Wereldtentoonstelling in Brussel) als jongste in een gezin van vijf. In 1976 gaat hij Germaanse Filologie studeren aan de Rijksuniversiteit Gent. Hij studeert af met een scriptie over de poëzie van Hans Warren Tom Lanoye is heel bekend omwille van zijn politiek engagement en zijn kritiek op de maatschappij. Deze kritiek uitte hij meermaals in zijn columns voor Humo of in bundels polemische esays zoals bijvoorbeeld Schermutseling. Van begin 2003 tot begin 2005 was Tom Lanoye stadsdichter van Antwerpen. Lanoye won al vele prijzen, waaronder de Gouden Uil. Ook won hij als eerste Vlaming de Gouden Ganzeveer, een Nederlandse prijs. Zijn werk werd in vele talen vertaaId. In 2012 schreef hij het zeer gunstig onthaalde boekenweekgeschenk terwijl hij het jaar daarvoor ontzettend goed gescoord had met Sprakeloos, een homage aan zijn overleden ouders.
En nu is er terug een nieuwe Lanoye: Gelukkige slaven, een orkaan van heerlijke taal en passionele zinnen. Het is een echte schelmenroman, een genre dat Lanoye ook al in 1988 met Alles moet weg al met succes beoefende.Het thema in het boek is net als zijn voorganger uit 1988 verkopen:De domme massa geld aftroggelen en zelf veel winst maken. Het hoofdpersonage in Alles moet weg was het personage Tony Hanssens en in dit nieuwe leesfestijn volgen we twee Belgische bannelingen die ook allebei Tony Hanssens heten, maar die verder niets met mekaar hebben, behalve dat ze dezelfde broodheer meneer Bo Xiang hebben en tot ze één worden in het boek van Tom Lanoye in de Chinese stad Guanghzou. Aanvankelijk zijn ze niet van mekaars bestaan op de hoogte, De ene Tony wanhoopt, de andere Tony mikt en knarsetandt, en ze weten geen van beiden dat de ander bestaat. Tony Hanssen één denkt zijn Vlaamse roots voorgoed achter zich te hebben gelaten. Hij heeft in de scheepvaart gewerkt, maar zijn nieuwe job is de toy boy zijn van de echtgenote van meneer Bo Xiang. Die wordt één van de groten van de wereldeconomie genoemd. Tijdens een verplicht nummertje in Buenos Aires geniet de Chinese dame dermate van Tony's noeste ijver dat ze de pijp aan Maarten geeft. Ze laat een 'gelukkig' lijk achter dat tot overmaat van ramp ook nog eens 'verdwaalt' in wereldstad Buenos Aires. Tony Hanssen secundo is op de vlucht geslagen omdat hij als effectenhandelaar heeft gefraudeerd. Hij wil dringend terug naar vrouw en kroost, maar om aan een spaarpotje te raken moet hij in opdracht van meneer Bo Xiang een neushoorn stropen in Zuid-Afrika. De expeditie lukt, maar daarmee is een happy end nog niet direct in zicht.
Tom Lanoye maakt opnieuw enorme indruk met een theatrale afspiegeling van het dolgedraaide kapitalisme. In deze verbijsterende tragikomedie met onvergetelijke personages en dialogen, een sterk plot en een grandioze stijl toont de schrijver ons verschillende kanten van zijn veelzijdigheid, als entertainer, theaterspecialist en woordkunstenaar..
June 15, 2020
Niet op hetzelfde niveau als 'Zuivering'. Het duurt ontzettend lang voor het verhaal op gang komt; de eerste paar hoofdstukken voelen eerder aan als pagina's uit een toeristische brochure. Immer goed geschreven, met leuke woorden en vlotte zinnen, maar zelden echt interessant.
In het midden van het boek wikkelen de hoofdstukken en de verschillende perspectieven van beiden hoofdpersonage's Tony Hanssen zich meer en meer in elkaar. De grap dat beide karakters dezelfde naam hebben verdwijnt en wordt eerder verwarrend. Dat was waarschijnlijk wel de bedoeling, maar persoonlijk vond ik het eerder frustrerend werken, zeker om beide heren qua karakter nog niet zoveel verschillen hadden getoond.
Het einde van het boek is waarschijnlijk het hoogtepunt. Er is een heel deel waar een Zuid-Afrikaanse man, Vusi Khumalo, een uiteenzetting doet over alles wat er in Afrika gaande is en was. Dit deel voelt aan als een stuk uit een ander boek, een punt dat Lanoye koste wat kost wou maken maar nergens echt plaats voor vond in dit boek (er was ook geen plaats voor). Na dit hoofdstuk ontmoeten de twee Tony's elkaar en komt er eindelijk wat chemie tussen karakters, gaat het verhaal ergens naartoe en wordt het punt dat Lanoye wou maken (denk ik) wat duidelijker naar voren. Jammer genoeg spreken we over de laatste 100 pagina's van het boek waardoor het overgrote gedeelte van dit verhaal mij continu het gevoel gaf dat het nergens naartoe ging en ging over wat er zomaar in Lanoye's hoofd op kwam, zonder dat er ergens een rode draad in zat.
Dit boek zou ik niet snel aanraden; zoals eerder vermeld, leest het wel fijn en kan je door het taalgebruik makkelijk worden meegesleept, maar zodra je begint na te denken over wat er op het papier staat, valt het boek wel stil.
In het midden van het boek wikkelen de hoofdstukken en de verschillende perspectieven van beiden hoofdpersonage's Tony Hanssen zich meer en meer in elkaar. De grap dat beide karakters dezelfde naam hebben verdwijnt en wordt eerder verwarrend. Dat was waarschijnlijk wel de bedoeling, maar persoonlijk vond ik het eerder frustrerend werken, zeker om beide heren qua karakter nog niet zoveel verschillen hadden getoond.
Het einde van het boek is waarschijnlijk het hoogtepunt. Er is een heel deel waar een Zuid-Afrikaanse man, Vusi Khumalo, een uiteenzetting doet over alles wat er in Afrika gaande is en was. Dit deel voelt aan als een stuk uit een ander boek, een punt dat Lanoye koste wat kost wou maken maar nergens echt plaats voor vond in dit boek (er was ook geen plaats voor). Na dit hoofdstuk ontmoeten de twee Tony's elkaar en komt er eindelijk wat chemie tussen karakters, gaat het verhaal ergens naartoe en wordt het punt dat Lanoye wou maken (denk ik) wat duidelijker naar voren. Jammer genoeg spreken we over de laatste 100 pagina's van het boek waardoor het overgrote gedeelte van dit verhaal mij continu het gevoel gaf dat het nergens naartoe ging en ging over wat er zomaar in Lanoye's hoofd op kwam, zonder dat er ergens een rode draad in zat.
Dit boek zou ik niet snel aanraden; zoals eerder vermeld, leest het wel fijn en kan je door het taalgebruik makkelijk worden meegesleept, maar zodra je begint na te denken over wat er op het papier staat, valt het boek wel stil.
Displaying 1 - 30 of 120 reviews