Поколение Джинс

by Dato Turashvili

Бестселлер грузинского писателя Дато Турашвили это кинороман, основанный на реальных фактах. 18 ноября 1983 года несколько молодых людей попытались угнать самолёт из Советского Союза в Турцию. Среди похитителей были студенты Тбилисских ВУЗ, что и повлияло на трагический исход этого события. Несмотря на угрозу, лётчики отказались исполнить требование терористов и самолёт посадили опять в аэропорту города Тбилиси. Перестрелка началась в самолёте после приземления и продолжалась в течении 14 часов.

Арестованных расстреляли через год по приговору суда, но суд оставил много безответных вопросов, которые до сих пор волнуют людей не только в Грузии...

Genres: Georgian, Fiction, Historical Fiction, Contemporary, 21st Century, Novels, Childrens

156 pages, Paperback

First published January 1, 2008

About the author

David Turashvili [Georgian: დავით (დათო) ტურაშვილი] is a Georgian fiction writer.
In 1989, he was one of the leaders of the student protest action taking place at the Davidgareja monasteries in eastern Georgia, whose territory was exploited by the Soviet Union military as a training ground. His first novels, published in 1988, are based on the turmoil of those events. The premier of his play Jeans Generation was held in May 2001. Turashvili's other publications include the travelogues Katmandu (1998) and Known and Unknown America (1993), and two collections of short fiction and movie scripts; his first collection of short fiction is Merani (1991).
Besides scripts, he writes novels, short stories and plays. Dato Turashvili has published about 16 books in Georgia. His works are translated into seven languages and published in different periodical editions of various countries. His novel Jeans Generation has already been published in five European countries. He is the author of Georgian best-sellers and has participated in Alpinists’ expedition in the mountains of the Caucasus, Andes and Himalayas. Furthermore, he is the author of scientific-research letters in literary criticism and historiography. He has translated both prosaic and poetic texts from Russian , Spanish, Turkish and English languages.

Reviews

[BookHunter M ُH َM َD · Rating 4 out of 5]

الكرسي يتسع لواحد و القبر يتسع للجميع


عن قصة حقيقية حدثت في جورجيا 1983 أثناء الحكم السوفيتي و تحديدا عندما كان إدوارد شيفرنادزه هو حاكم جورجيا تدور هذه الرواية عن مجموعة شباب ضاق بهم الوطن فقرروا الذهاب إلى أي مكان أخر يتسع لحريتهم حتى لو كان ذلك المكان هو القبر

جيجا و سوسو و تينا و داتو و الكاهن و اثنان من اليهود الشبان جمعهم حلم واحد لا يمكن تحقيقه في بلدهم. بلدهم الذي كانوا يتحدون سياسيته بلبس الجينز الأمريكي و الاستماع لإذاعة صوت أمريكا و الإيمان بالقيم الليبرالية المحرمة تماما في ظل الحكم السوفيتي الشيوعي الديكتاتوري.
جمعهم حلم الحرية و الكرامة فقط لا غير. لم يريدوا من الدنيا شيء إلا أن يكونوا بشر كالبشر.

لم يكتف الأبطال بالحلم و إنما دفعتهم رعونة الشباب للإقدام على اختطاف طائرة ركاب للنزول بها في القاعدة الأمريكية في تركيا و طلب اللجوء السياسي.
بالطبع رتبوا كل الأمور لكي لا يحدث أذى لأي شخص من الركاب أو طاقم الطائرة إلا أن المحاولة تفشل مخلفة عدد كبير من الضحايا و المصابين.
ملحمة إنسانية في هذا الكتاب الصوتي الرائع تجلت فيه معاني الحب و الصداقة و الحرية و الكرامة ليرسل صرخة لكل الطغاة أن الحرية الإنسانية غير قابلة للقمع مهما طال الزمن

[Dató · Rating 5 out of 5]

Տուրաշվիլին ասում ա՝ «Հույսը ոչ թե ամենավերջում, այլ առհասարակ չի մեռնում»։

Շատ, ծայրահեղ շատ տխուր գործ՝ հիմնված իրական պատմության վրա։ Իրականում մինչև վերջին էջը թերթելը չգիտեի, որ ստեղծագործության հիմքում խորհրդային ռեժիմը մերժող մի քանի երիտասարդների իրական, ոչ հորինված պատմությունն ա, պայքարողների պատմությունը։

Շատ հուզիչ էին հատկապես երիտասարդների ու ճգնավորի երկխոսությունները քննիչների հետ, դրանք լրիվ առանձին ստեղծագործության տակ կարող էին հրատարակվել։

Ի դեպ, ընտիր թարգմանություն էր, հատուկ շնորհակալություն բնագրից թարգմանողին։

ՀԳ. Տեքստի հետ հավասար հուզիչ ուժ ունեն գրքի վերջին էջերին զետեղված գլխավոր հերոսների լուսանկարները։ Էդ էն մարդիկ են, որոնց խորհրդային բիրտ իրականությունն ուղղակի կուլ տվեց կամ էլ ստիպել կուլ գնալ։

[Alexa Stark · Rating 1 out of 5]

ასეთ ამბებზე სენტიმენტალური ისტორიები არ უნდა იწერებოდეს. მედლის მხოლოდ ერთი მხარე ასე შემაბრალებლად და არაობიექტურად არ უნდა იყოს. დეზინფორმაციაა ჩემთვის ეს.

[Ratko · Rating 2 out of 5]

Дато Турашвили је грузијски новинар и писац, који је овде покушао да опише (истинит) догађај из 1983. године, када је група младих људи покушала да отме авион на линији Тбилиси - Батуми и преусмери га у "слободу" тј. у америчку пограничну војну базу у Турској.

У сиромашној Грузији, на периферији мамутске СССР животари се, без перспективе за бољитком, што група образованих, младих људи из Тбилисија не жели да прихвати. Они не желе живот у совјетској диктатури, слушају Глас Америке и мисле да је спас у одласку на запад. Иронично је да су то углавном деца бољестојећих родитеља и грузијске друштвене елите, тако да могу да уживају и у прокријумчареним благодетима тзв. западне цивилизације - музичким плочама, па и чувеним оригиналним Левис фармеркама. Отмица авиона неће испасти онако како су они планирали и завршиће се прилично неславно, са много жртава. Преживели отмичари суочиће се, очекивано, са драконским казнама, а неки ће бити и стрељани.

Е сад, ликови су веома (веома) романтичарски представљени, практично наивна, безгрешна дечица која су се играла отмице авиона, не мислећи о последицама својих дела. Није се аутор потрудио ни да нам објасни како су успели да набаве оружје, ко је инспиратор и главни организатор те отмице, због чега баш отмица авиона, а не неки други начин бекства и слично. Прилично бледуњаво написано, али ми је било занимљиво да гуглам мало о овом мени непознатом догађају из совјетске историје.

Што се књижевног квалитета тиче, има много бољих романа који говоре о совјетској диктатури и патњи малог човека под њеним стегама.

[ESRAA MOHAMED · Rating 3 out of 5]

الرواية نوعا ما ممتعة بس كانت محتاجة تفاصيل أكتر والكاتب يزود شوية مواقف تاريخية عن الاتحاد السوفيتي وتعنته وطريقة تحكمه في جورجيا...
تعاطفي الكامل مع مجموعة الشباب المذلولين اللي كل همهم يهربوا من الضغط ويعيشوا بحرية ... اللي مطالبهم تجسدت في بنطلون جينز ...
عدم اهتمام الحكومة بالأبرياء اللي في الطيارة وضربوا الكل ولا همهم ...
الحكومات الديكتاتورية مبيهماش الشعب المطحون بيفكروا بنفس الطريقة في كل زمان متبعين مقولة لن نرضخ لمطالب الإرهابيين حتي لو هيموت معاهم شوية حلوين من الأبرياء... الله غالب

استمتعواا ..
دمتم قراء ❤️❤️❤️

[James (JD) Dittes · Rating 3 out of 5]

A well-told, suspenseful look at five friends' attempt to hijack a plane and escape to the West in 1983.

I think this would be a good book for young readers to understand the conditions under which people lived in Georgia during Soviet times. Blue jeans are the symbol that Turashvili uses to convey the desire of young people for western things. It is hard in the 21st Century for jeans to be considered a symbol of anything, but as someone who grew up in the 80s, I do remember seeing this discussed in the media. Soviet rebels wore jeans and had an American flag in their rooms, just as western rebels wore green Mao jackets and had pictures of Che or Soviet flags in their rooms.

The telling of the hijacking and the subsequent trial is very dramatic, full of gripping detail and pathos. I especially liked reading about the way that Gega and Tina were able to leave song lyrics for each other to read as they waited outside their interrogation chamber.

[Gia Jgarkava · Rating 2 out of 5]

ძალიან სუსტი რამეა!... 2-იც იმიტომ, რომ კინორომანიო ეწერა და შეფასების პლანკა ჩამოვწიე :)

არადა თემა ძალიან საინტერესოა - აი ჩვეულებრივი ადამიანები როგორ მიდიან იმაზე, რომ თვითმფრინავი გაიტაცონ, რას გრძნობენ მანმდე, შიგნით, მერე - საერთოდ არაფერი ჩანს წიგნში. შეიძლება ჩემი ზედმეტი მოლოდინების ამბავიცაა და თორე წიგნი იმაზეა, რაზეც არის. მაგრამ, ნუ, საერთოდ ვერ მოიტანა.

[Davit Barseghyan · Rating 5 out of 5]

Անկեղծ ասած, գնացել էի Իսահակյանի գրադարան ու իմ ուզած գրքերի ցանկից ոչ մի գիրք չունեին։ Դե գրադարանից ձեռնունայն վերադառնալը ընթերցասերին հարիր չէ, ուստի ասեցի մի լավ բան առաջարկեք ձեր ճաշակով, երբ աշխատակիցը էս գիրքը բերեց, գիրքն ու հեղինակը անծանոթ էին ու թերահավատորեն նայեցի իրեն, բայց սկսեց համոզել, թե շատ լավն է, չեք փոշմանի։ Վերցրեցի ու իրոք, չփոշմանեցի․․․
Գիրքը հիմնված է իրական փաստերի վրա և պատմում է, թե Սովետական Միության պայաններում ինչպես են երիտասարդները անազատությունից նողկացել ու դիմել են անգամ ամենաանհավանական սցենարի, որպեսզի փախչեն կեղծիքի ու դավադրության վրա հիմնված երկրից ու վայելեն իրենց երիտասարդությունը, սերը, ազատորեն հագնեն իրենց սիրած Levis ջինսերը։
Ասում է․ «Թինան ցանկանում էր, որ տղաների մոտ ոչ թե հետաքրքիր լինի միայն իր գեղեցկությունը, այլ ինքը։ Թինան նկարչուհի էր։»


ՀԱՏՎԱԾ ԳՐՔԻՑ!!!!!!!!! ՀՈՒԶԱԿԱՆ ՍՓՈՅԼ!!!!





















-Եթե կարող եք՝ մեզ ասեք ավելի ստույգ, թե մեղադրյալներից ո՞ր մեկն էր զինված, և ինչ տիպի զենքից էին առևանգողները կրակում ուղևորների ուղղությամբ։
-Թե ինչ էին բռնել, չգիտեմ, շեֆ, որովհետև գյուղացի մարդ եմ և այդպիսի բաներից չեմ հասկանում, բայց որ նստեցինք, ու դրսից զորքը կրակում էր մեզ նրանք բոլորր ավտոմատներ էին բռնած...
-Ուրեմն հաստատում եք, որ մեղադրյալները զինվա՞ծ էին։
-Սրա՞նք: Բա ոնց, այ մարդ, բա առանց զենքի ինքնաթիռ առևանգելը որտեղ է գրված:
-Եթե կարող եք ստույգ ասեք, թե ն��անցից որ մեկի կրակոցը հանգեցրեց որևէ մի ուղևորի մահվան, կամ մարմնական վնասվածքի:
-Ո՞նց ասեմ, շեֆ, կրակոց շատ եղավ և ամբողջ ընթացքում գետնին էի պառկած և գլուխս չէի էլ բարձրացրել:
-Եվ երբ կրակոցը դադարեց, վեր կացաք և երևի տեսաք զինված մարդկանց, որոնք հիմա նստած են ձեր առջև:
-Նստեցի, իսկ բարձրանալ չկարողացա, շատ վատ էի, բերանս այնպես էր չորացել...
-Եվ երևի տեսաք նրանցից մեկին՝ զենքը ձեռքին:
֊ Այո, շեֆ, այ սրան տեսա և լավ եմ հիշում, որ էս էր, քանի որ նրան հեռուստացույցով էի տեսել, և էդ կինոյի անունն ինչ է, էլ չեմ հիշում:
-Իսկ զենքը հիշո՞ւմ եք, ի՞նչ զենք էր ձեռքին բռնեք տեռորիստը:
-Նա, շեֆ, մի ձեռքում բոմբ էր բռնել, բայց պատերազմի մասին կինոները, որ կան, էդպես չէ, կլոր բոմբ էր բռնել | մի ձեռքում...
-Իսկ երկրորդո՞ւմ:
-Երկրորդո՞ւմ, ասե՞մ, շեֆ:
-Այո, ամեն ինչ պետմեք, ինչ գիտեք, հիշում եք, այստեղ հենց դրա համար եք, խնդրեմ։
-Ի՞նչ իմանամ, շեֆ, մտածում եմ ՝ գործը ոչ մի բանով չփչացնեմ։
-Հենց գործի ո հետաքննության և դատի համար է, որ կարևոր են բոլոր մանրամասներըԼ
-Հըն, ասե՞մ, շեֆ։
-Այո ասեք, դատարանին, թե ի՞նչ էր բռնել երկորդ ձեռքում այս մեղադրյալը։
-Երկորդում բաժակ էր բռնել։
-Ի՞նչ բաժակ։
-Սովորական բաժակ էր և ով վատ էր զգում, նրա համար ջուր էր տանում։
Դատավորը բավականաչափ շփոթվեց անսպասելի պատասխանի պատճառով և դրա համար էլ վկային հաջորդ հարցով միանշանակ դիմեց ուշացումով:
-Հետո:
-Հետո իմ համար էլ ջուր բերեց, և մի քիչ հանգստացա:
- Հետո՞:
-էլ ի՞նչ հետո, շեֆ, նրանց մահն էլ հանցանք կլինի... Ծերունի վկայի ձայնը նախ դողաց, հետո նախ արցունքի մի կաթիլ սահեց դեմքին, իսկ հետո անզուսպ ու բարձրաձայն լաց եղավ:
Դատավորն ընդմիջում հայտարարեց:

[ტუნგუსკა · Rating 2 out of 5]

ხო...არ ვიცი, არ მომეწონა. ეს ამბავი უკეთეს წიგნს იმსახურებს და მრცხვენიასავით, ამ რაღაცას საშუალო შეფასება 3.9 რომ აქვს. ისიც მრცხვენია ერთ დროს ტრენდული ბესთსელერი რომ იყო. კიდევ კარგი მაშინ არ წავიკითხე, თორემ ალბათ მეც მომეწონებოდა.
მეშვიდე კლასელი გოგოს ნაწერს გავს. არა, განა გოგონებს, ან მეშვიდე კლასელებს ვერჩი რამეს, უბრალოდ, თავად მეშვიდე კლასში მასეთ სულელურ დიალოგებს ვწერდი და დედამიწაზე ყველაზე მაგარი მწერალი მეგონა თავი.

ერთადერთი რაც მესიამოვნა, ის იყო რომ references მესმოდა. უცხოური წიგნების კითხვისას ეგ ფუფუნება არ გაქვს.

[Elene · Rating 2 out of 5]

მარტივად: ,,არა რა ეს,ეს არი ავადმყოფი ერია რა.."

[Michael · Rating 3 out of 5]

ისინი გმირები არ იყვნენ!- რამდენჯერმე გარკვევით ამბობს ავტორი და რატომ ადანაშაულებს ზოგიერთი მკითხველი ტურაშვილს გამტაცელების გმირებად წარმოჩენაში გამოცანად რჩება ჩემთვის. არც თვითმფრინავის გატაცებაა გმირობა და არც საბჭოთა კავშირიდან გაქცევა ასეთი ხერხით.
მკითხველს (პუბლიკას) ჭირდება გმირი ან ანტიგმირი, ამ წიგნის და ზოგადად თემის გარშემოც, ზუსტად ეს ორი საპირისპირო უკიდურესობა იკვეთება. არადა არც ერთია აუცილებელი და არც მეორე საჭირო.
ჩემი აზრით ისინი იყვნენ მეოცნებე ბიჭები რომლებმაც ვერ შეაფასეს სიტუაცია სათანადოდ და სულელურად მოიქცნენ. რათქმაუნდა ეს არ ათავისუფლებთ მათ დანაშაულისგან. მაგრამ ამ წიგნში ჩემთვის ბიჭების გმირობის საკითხზე გაცილებით მნიშვნელოვანია იმ ტოტალიტარული იმპერიის დანაშაულებრივი ვანდალიზმი, რომელშიც ადამიანის თავისუფლება და ღირსება არათუ არაფერად ფასობს. არამედ სახელმწიფო ნებისმიერ დროს მზადაა პატარა წაბორძიკებაზეც შური ათმაგად იძიოს და გაგანადგუროს.
რაც არ მომეწონა, ისევ ნაწარმოების მწირი მხატვრულობაა, რაღაც კინოსცენარივითაა დაწერილი, ძალიან მარტივად და მშრალად.

[Promethea · Rating 4 out of 5]

3.8 ვინც ამ წიგნს ისტორიის გაკვეთილივით მიუდგება, რა თქმა უნდა ხახამშრალი დარჩება და არ დაევასება რომატიზირებული "ტერორისტების" ისტორია, მაგრამ ეს არ არის ისტორია, ეს არის ავტორის ინტერპრეტაცია, ფანფიქცია, მხატვრულად გადმოცემული საბჭოთა კავშირის ტყვეობრივი სულისკვეთება, არ აქვს მნიშვნელობა სოციალურ სტასტუსს, იმას, შეგიძლია თუ არა ჯინსების გაჩითვა, გალიის ჩიტი მაინც გალიის ჩიტია და თავისუფლებისთვის გალობაში მოკვდება.

[Eric Lee · Rating 5 out of 5]

This books tells the tragic story of a group of young Georgian men (and one woman) who chose to hijack a Soviet airliner in November 1983 in an attempt to escape to the West. As the author explains at the beginning, this was not a book he intended to publish, and that he hoped Georgia could put its Soviet past behind it. But following the Russian attack on Georgia in 2008, he went ahead with the book. The hijackers were all artists of various kinds, and the central character in the book is a young actor who was already quite well known in Georgia. When the bungled hijacking failed following the storming of the aircraft by Soviet special forces, the surviving hijackers were arrested, interrogated and tried -- and all sentenced to death except for the one woman, who had been pregnant. A monk who had nothing to do with the hijacking was framed by the Soviets as the ringleader of the conspiracy. Georgian Communist leader (and later Soviet Foreign Minister) Eduard Shevardnadze comes off particularly badly in the book, despite his reputation in the West as something of a liberal. This book tells the true story of this event clearly and well, and doesn't flinch from the horror of it all (in particular what the Soviets do to the woman). A terribly sad story and very good book by one of Georgia's best known living writers.

[arsen hakobian. · Rating 4 out of 5]

2 ժամում կարծեմ կարդացի։ հավանել եմ երևի մենակ գրքում տեղ գտած ջինսերի առկայության ու պատմության իրական լինելու շնորհիվ։ բայց մի բան պակաս էր, կարծում եմ դատավարության պահերը կարելի էր ավելի կարճ գրել ու մի քիչ հետաքրքիր վերլուծություններով ու նկարագրություններով լցնել գիրքը


բայց ամենը հաշվի չառնելով՝ միանշանակ արժի կարդալ ։ճ

[քամի · Rating 3 out of 5]

զուտ գրական արժէքով՝ թոյլ գործ ա։ բայց բաւական յուզիչ ա դառնում՝ իր իրական պատմութեան վրայ հիմնուած լինելու շնորհիւ։
ու նաեւ, շատ կպնում ա ինձ ու կարծիքներից դատելով՝ հայերից շատերին, իր վրացական լինելու ու խսհմ֊ի հետ առնչուելու պատճառով։

[Tornike Keburia · Rating 2 out of 5]

Overrated

[Ath3na · Rating 5 out of 5]

“მე შენთან მოვალ… დავბრუნდები”
ახლა ყოველ ჯერზე როდესაც ჯინსებს ჩავიცვამ ჩვენი ბიჭები გამახსენდებიან, ბიჭები რომლებსაც თავისუფლება სწყუროდათ

[Albert Felixovich · Rating 4 out of 5]

Ծայրահեղ հակապատկեր պատմության մեջ անցած վերսիային: Չգիտես էլ որին հավատաս: Էն որ սովետից սպասելի ա էս վերաբերմունքը, դա փաստա: Առաջին անգամ չի, որ նման պատմություններ եմ լսել: Բայց մյուս կողմից էլ ախր լրիվ անմեղ հանել ինքնաթիռ գրաված ջահելությանը, էդ էլ մի բան չի: Բայց դե ափսոս էին շատ: Ոնց հասկացա, բոլորն էլ սովորող, խելքը գլխին ջահելներ էին: Դեռ շատ առաջ կգնային կյանքում: Ընկան երազանքների հետևից ու ի��անք իրանց գլխից վերև թռան: Արդյունքում լիքը դժբախտ ընտանիքներ.. Ափսոս իրոք:

Գիրքը կարդացել եմ ռուսերենով: Ձեռագիրը շատ պրիմիտիվ էր, հնարավոր ա, որ թարգմանությունից ա: Չեմ կարա հաստատ ասեմ: Վրացերեն էլ դեռ չգիտեմ, որ կարողանամ համեմատել: Հեղինակն էլ զռռ սուբյեկտիվ ա գրել: Էս 2 բաննա, որ դուրս չի էկել գրքում:
Բայց կարդալ միանշանակ պետք էր:
P.S. Ուրախ եմ, որ սովետից տեսել եմ մենակ անցած կառավարության դուրսպրծուկներին

[ნიკა ჩავლე · Rating 4 out of 5]

ალბათ შეგხვედრიათ გვერდებსა თუ ჯგუფებში რომანტიკული ფრაზები ��იგნიდან კომენტარებით 'ეს საიდან არის?' ხშირად პასუხი ჯინსების თაობაა.
წიგნში ყველაზე მეტად ის მომწონს, რომ სიუჟეტი არა ახლა, არამედ რამდენიმე ათეული წლის წინ მოხდა, დღესდღეობით ქართული ლიტერატურა მაინც 90-იანი წლების ამბებს, მოგონებებს თუ ისტორიებს მოიცავს და არც ჯინსების თაობაა გამონაკლისი, თუმცა წიგნის ხიბლი ნაწილობრივ ის ამბავია რაც გადმოცემულია, ამბავი ახალგაზრდებზე, რომლებსაც გაფრენა უნდოდათ. გაფრენა ამ ბნელი რეჟიმიდან.
წიგნში საკმაოდ კარგად არის აღწერილი ის დრო, მეგობრობა, ურთიერთობები, რაც თავისებურად მოწყენის საშუალებას არ გაძლევთ, თუმცა ეს მხოლოდ გასართობი წიგნი არ არის, რადგან ახალ თაობებს დაახლოებით წარმოდგენას უქმნის იმ ბნელ დროზე, რომელშიც ჩვენი წინა თაობა ცხოვრობდა.
მათ გაფრენა უნდოდათ და გაფრინდნენ კიდეც.

[ola ✶ cosmicreads · Rating 5 out of 5]

4.5 okrutnie bolesna, ale świetna

[Наталія · Rating 4 out of 5]

ця книжка є спробую художнього переосмислення справжньої історичної події захоплення літака в Тбілісі. наголошую, що саме переосмислення, бо через певну сумбурність викладу зрозуміло, що сам інцидент добре відомий усім грузинам. Версії подій висувалися різні, і тому склалось враження, що залишилося лише доповнити літери "і" цятками. український ж читач про цю подію міг не знати взагалі нічого і дізнаватися про неї тільки от з цього роману. мабуть, саме через це відчувається штрихпунктирність сюжету.
Дивно, але хоч автор зумів добре передати митарства героїв після і під час захоплення, він не зміг показати причин і мотивів героїв. Об*єктивно, лише в одного з них така причина була: бідність, дитина і судимість, що не дозволяла отримати роботу. Інші хотіли свободи, яку в творі символізують... джинси. Але у чому та свобода - про це тут мало, тому і не сильно. А ще є певні карикатурні моменти. Наприклад, пару головних героїв застають міліціонери саме на акті "хуліганства"; в той час один з міліціонерів з дістає з банки, яку носить з собою (!), квашений огірок(!) і починає ним хрумати. Або один з головних героїв, Гега, щоразу йдучи з дому знає, що мама дивиться у вікно на те, як він виходить, а тому на знак прощання підіймає праву НОГУ (!!!) - от і зрозумій чи помилка перекладача, чи так повинно бути в тексті оригіналу. Або ще таке. Молода пара закоханих щойно почали зустрічання, на що їм друг каже щось типу: "ви надто гарні для цієї влади".
Попри усе, книжка вартує прочитання, а ще краще - паралельно почитати різні версії подій у вікіпедії, поглянути, як подали це росіяни, і порівняти з книжкою. Таке порівняння відкриє багато цікавого.

[Ajay · Rating 3 out of 5]

This is my first novel that is set in Georgia. This book provided some interesting details about the Georgian society during the iron curtain regime.

This book is based on a true- an ambitious attempt by the youngsters to hijack a plane and escape from Georgia. When there plan has been spoiled, they are imprisoned and executed. As it is mentioned from third person's point of view, it is sketchy with details and may have added some extra incidents which seemed to me unreal.

There is one part of the book that is impressed me. It described the way the government tried to prove the young people as terrorists. It reminded that "A truth is not accepted as truth until it is liked by others".

[vioLET · Rating 4 out of 5]

Կյանքից կյանք խնդրողների սերունդը...

<<Ով մարդկային արդարություն, թող ես թքեմ քու ճակատիդ...>>

[Rezo Bezhanidze · Rating 3 out of 5]

როგორც წიგნს ჩემთვის ღირებულება არ ააქვს, მაგრამ თითონ ამბავი უდიადესია უახლესი საქსრთველოს ისტორიაში, რომელიც ცალსახად უკეთესს “ადაპტირებას” იმსახურებს. ტურაშვილი კაი კაცია სწორი შეხედულებებით, მაგრამ მწერალი არ ვიცი 🤷‍♂️


⭐️ თითონ ისტორიას
⭐️ირაკლი ჩარკვიანს რომელმაც ზღვა ნამდვილად გადაცურა თავისი სიმღერებით
⭐️ და ბატონ ვაჟას რომელიც ჯინსებით ეწვია ცეკას და მის დამქაშს.

ესეც სამი სუბიექტური ვარსკვლავი, ობიექტურად კი ალბათ ერთნახევარი საკმარისი იქნებოდა 🙈

[☕Laura · Rating 3 out of 5]

The translation of this book contained a lot of grammatical errors but the story was intriguing and sad. Although this was a book of fiction based on a factual account it read to me more like non-fiction and I'm curious about how much of the book was fact.

Ratings:

Writing 3
Story line 4
Characters 3
Emotional impact 4

Overall rating 3.5

[Ketevan Chanturia · Rating 5 out of 5]

Excellent story - good book.

[ლუკა აღლემაშვილი · Rating 2 out of 5]

ამბავს გააქვს წიგნი. არ ვარგა

[Jason Furman · Rating 5 out of 5]

I’m giving this five stars more for the story it tells than the literary value of how it is told. This is a nonfiction novel that tells the story of a group of young intellectual Georgians who wanted the escape the USSR in 1983 to they hatched a poorly conceived plan to hijack a plane to Turkey. Their plan failed and they were out on show trial and executed.

It is a novel because it has lots of dialogue and scenes that can’t be known for sure. I have no idea how many liberties the author took with the story, which he states from the outset he decided to write and eventually publish in 2008 for political reasons—because he realized the disintegration of the USSR was not just a historical event but “the past can come back with a vengeance, especially if we can’t leave it behind,” a statement that may be motivated by the then-recent Russo-Georgian war. Throughout—and especially in the beginning and end—the author gives what is explicitly his own opinion and interpretation of the events, their morality, and their consequences.

The narrative does a good job conveying the ways in which Georgia was almost a double prison—part of the USSR but also the Georgian authorities were eager to prove to Moscow that they did not agree with the dissident and separatist tendencies of many of the Georgian people so they overcompensated in the cruelty. It also depicts the ineptness of the authorities who cannot even organize a successful end to the hijacking, show trial or execution.

But beyond the political overlay, the book sympathetically describes the young people, their motivations, their actions and the way all of them handle the consequences.

All of it is rather black-and-white. Everyone is heroic. No one folds under pressure or lies. But that is fine, this is a political work about another political time and the good vs. evil is a reasonable reduction of the situation it describes.

[Maria Gyulamiryan · Rating 5 out of 5]

Առաջին տողերից հետաքրքրեց, ու կարդալուց ինքդ քեզ համար որոշ բաներ ես բացահայտում։ Օրինակ՝ ինչ իրավիճակ էր Վրաստանի ներսում սովետական տարիներին, կամ ընդհանրապես Սովետական Միության ներսում, ինչ էր զգում, ուզում ու երազում վրացի երիտասարդությունը՝ ջինսի սերունդը։ Անչափ հուզիչ և տխուր պատմություն է, բայց միառժամանակ այնքան ջերմ և իրական, որովհետև խոսում է իսկական ընկերության, սիրո և անհասանելի ազատության մասին, որին հասնելու համար միայն պետք է թռչել...
Անպայման կարդալու՜։

[Fantastiškų KŽL · Rating 2 out of 5]

Nebloga pradžia, bet paskui labai jau amature. Geriau būtų non-fiction.

https://knyguziurkes.com/2021/08/18/f...