What do you think?
Rate this book
Verloren grond
Turkije, jaren zestig. De twaalfjarige Mehmet groeit op in een dorp dat ooit door de Armenen werd gesticht en nu door Zaza's wordt bevolkt. Zijn zachtaardige vader, die in de Eerste Wereldoorlog bijna zijn hele familie verloor, is een geliefde verhalenverteller. Zijn moeder is een krachtige vrouw die door iedereen gevreesd wordt vanwege haar vlammende ogen en scherpe tong. Op een dag slaat het noodlot toe: na een beenbreuk wordt zijn vader getroffen door gangreen en moet zijn been worden afgezet. Door die ingrijpende gebeurtenis verandert hij op slag in een breekbare man zonder waardigheid en levenslust.
376 pages, Hardcover
First published April 1, 2012
47 people are currently reading
1039 people want to read
About the author
Murat Isik
12 books150 followersMurat Isik is een Nederlandse schrijver en jurist van Zaza-Turkse afkomst. Hij studeerde rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Amsterdam en San Francisco State University.
Murat Isik is a Dutch author and lawyer of Zaza-Turkish descent. He studied law at the University of Amsterdam and at San Francisco State University.
Murat Isik is a Dutch author and lawyer of Zaza-Turkish descent. He studied law at the University of Amsterdam and at San Francisco State University.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 141 reviews
April 16, 2020
Verloren grond is het prachtige coming-of-age verhaal van de dertienjarige Mehmet, of eigenlijk heet hij Miran. Deze vertelling neemt je mee naar Turkije, waar een tragisch ongeluk abrupt verandering brengt in het gezinsleven. Niet alleen de vader in dit boek is een geliefde verhalenverteller - ook Murat Isik kan er wat van. Ik vond dit debuut persoonlijk nog beter dan Wees onzichtbaar, waarmee de auteur de Libris Literatuur Prijs won.
”Hier in deze stad met zijn machtige zee en gouden palmbomen moesten we het redden. Hier moesten we de vloek die ons zo lang achtervolgd had van ons afschudden. Het was nu aan mij.”
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
”Hier in deze stad met zijn machtige zee en gouden palmbomen moesten we het redden. Hier moesten we de vloek die ons zo lang achtervolgd had van ons afschudden. Het was nu aan mij.”
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
August 12, 2020
Het verhaal van de 12-jarige Mehmet, die met zijn familie naar zijn vaders geboortegrond gaat om land terug te claimen en daar een aardbeving meemaakt.
May 10, 2012
Verloren grond is een prachtig geschreven, indrukwekkende familiegeschiedenis.
We leren de familie kennen vanuit het oogpunt van de twaalfjarige zoon Mehmet die de verteller is van deze geschiedenis.
In het dorpje Sobyan bezit zijn vader vee en is een geliefde verhalenverteller, zijn moeder is een sterke en krachtige vrouw. Als op een dag zijn vader een ongeluk krijgt, verandert dit alles aan het voorspoedige leventje van het gezin.
Deze familiegeschiedenis ik losjes geïnspireerd op de familiegeschiedenis van de auteur Murat Isik zelf.
Sommige recensies die ik over deze prachtige roman heb gelezen, geven helaas teveel van het verhaal weg en dat vind ik jammer. Ik zou zeggen koop Verloren Grond en geniet van deze mooi vertelde familiegeschiedenis die bij mij een plek in mijn top 10 heeft gekregen.
Verloren grond is een vette aanrader.
Murat, I want more -
Geweldig en zeer verdiend!!! Verloren grond van Murat Isik is in slechts 3 weken tijd al aan de derde druk toe. Lezers koop en lees dit prachtige boek Zelf vind ik het nog mooier dan "De vliegeraar" waar het veel mee vergeleken wordt.
De Nieuwe Boekhandel uit Amsterdam is ook zeer enthousiast over deze prachtige roman.
Een van hun tweets op Twitter gaat als volgt:
Dringend advies aan onze collega-boekhandelaren die "Verloren grond" van @MuratIsik niet durfden in te kopen: DOE HET WEL. EN NIET ZUINIG.
We leren de familie kennen vanuit het oogpunt van de twaalfjarige zoon Mehmet die de verteller is van deze geschiedenis.
In het dorpje Sobyan bezit zijn vader vee en is een geliefde verhalenverteller, zijn moeder is een sterke en krachtige vrouw. Als op een dag zijn vader een ongeluk krijgt, verandert dit alles aan het voorspoedige leventje van het gezin.
Deze familiegeschiedenis ik losjes geïnspireerd op de familiegeschiedenis van de auteur Murat Isik zelf.
Sommige recensies die ik over deze prachtige roman heb gelezen, geven helaas teveel van het verhaal weg en dat vind ik jammer. Ik zou zeggen koop Verloren Grond en geniet van deze mooi vertelde familiegeschiedenis die bij mij een plek in mijn top 10 heeft gekregen.
Verloren grond is een vette aanrader.
Murat, I want more -
Geweldig en zeer verdiend!!! Verloren grond van Murat Isik is in slechts 3 weken tijd al aan de derde druk toe. Lezers koop en lees dit prachtige boek Zelf vind ik het nog mooier dan "De vliegeraar" waar het veel mee vergeleken wordt.
De Nieuwe Boekhandel uit Amsterdam is ook zeer enthousiast over deze prachtige roman.
Een van hun tweets op Twitter gaat als volgt:
Dringend advies aan onze collega-boekhandelaren die "Verloren grond" van @MuratIsik niet durfden in te kopen: DOE HET WEL. EN NIET ZUINIG.
April 28, 2019
Mooi geschreven, zonder meer. Maar inhoudelijk vond ik het te zwaar: nergens een sprankje hoop of een positief moment. Ook de verhalen die door de personages aan elkaar worden verteld zijn stuk voor stuk al even tragisch. In ieder mensenleven wordt weleens gelachen, hoe ironisch bedoeld ook. Maar er was nergens ruimte voor een glimlach, terwijl het een roman is. Toch drie sterren vanwege de schrijfstijl.
March 13, 2022
Ik vond dit een heerlijk boek. De setting, het verhaal, de karakters. En zo zintuiglijk beschreven dat je de geuren bijna kunt ruiken tijdens het lezen. Ondanks dat het fictie is komt het erg realistisch over. Het had van mij twee keer zo dik mogen zijn en nog 2 decennia van het leven van de hoofdpersoon mogen beschrijven.
December 11, 2021
Murat Işık wist me eerder met "Wees onzichtbaar" compleet omver te blazen en dus waren de verwachtingen voor zijn debuutroman "Verloren grond" hoog gespannen. Waar "Wees onzichtbaar" zich afspeelde in Nederland en dus veel herkenbare elementen bevatte, neemt Isik de lezer in "Verloren grond" mee naar een gezin in een klein dorpje in Oost Turkije. Het verhaal wordt verteld door Miran, de jongste zoon van het gezin, en is daardoor niet enkel een sublieme schildering van de cultuur in het kleine dorp, maar ook een coming of age roman. Heel boeiend om te lezen hoe de verhoudingen tussen de gezinsleden veranderen naarmate gebeurtenissen het fragiele evenwicht in het gezin telkens opnieuw verstoren. Het gezin krijgt heel wat te verduren en zowel in grote verhaallijnen als kleine dialogen sijpelen de culturele waarden door. Mooi gedaan. De opbouw van het boek ontneemt het verhaal eigenlijk een deel van zijn kracht, waar de spanning stijgt en wordt opgebouwd gedurende 75% van het boek, is het einde plots een haastig neergeschreven en slordigere verhaallijn met een bijzonder abrupt einde. Vandaar de vier sterren.
April 12, 2020
Wauw! Het tweede boek dat ik las tijdens quarantaine, en zeer het lezen waard. Een droevig familieverhaal, maar heel mooi om te zien hoe de kleine Miran/Mehmet toch zo’n sterke wijze jongen blijft, die alles voor zijn familie wil doen. Aanrader!
September 27, 2025
Had mega hoge verwachtingen (te hoog misschien). Moest echt inkomen, veel heftige gebeurtenissen, ellende op ellende was mij net wat te veel
February 11, 2023
Een krappe 2,5 ster.
Na het lezen van z'n prachtige 2e Roman 'Wees onzichtbaar' is dit debuut van Murat Isik een beetje teleurstellend.
Voor het overgrote deel is het verhaal deprimerend, bij het naargeestige af. Vooral het lange middelste deel is gevuld met veel trotse, domme, brute mannen die er alles aan doen om het leven van henzelf en hun omgeving onmogelijk te maken.
Af en toe zijpelt er iets door van Isik's heldere schrijfstijl uit z'n tweede boek, maar helaas te weinig om het de moeite waard te laten zijn. Geen aanrader.
Na het lezen van z'n prachtige 2e Roman 'Wees onzichtbaar' is dit debuut van Murat Isik een beetje teleurstellend.
Voor het overgrote deel is het verhaal deprimerend, bij het naargeestige af. Vooral het lange middelste deel is gevuld met veel trotse, domme, brute mannen die er alles aan doen om het leven van henzelf en hun omgeving onmogelijk te maken.
Af en toe zijpelt er iets door van Isik's heldere schrijfstijl uit z'n tweede boek, maar helaas te weinig om het de moeite waard te laten zijn. Geen aanrader.
October 8, 2025
Meesterlijk verteld verhaal over het noodlot van een meesterverteller en diens kinderen op het platteland van Turkije.
Prachtig beeldend beschreven in geuren en kleuren.
Prachtig beeldend beschreven in geuren en kleuren.
May 5, 2019
Nadat ik zijn andere boek heb gelezen is dit boek heel herkenbaar met wel een totaal verschillende achtergrond. Van plek naar plek op zoek naar geluk, een vader overmand door onrust, een zoon met een zacht karakter, een sterke moeder en een hoop onuitgesproken gevoelens.
Ik had soms buikpijn tijdens het lezen, wilde het heel graag uit hebben zodat de tragiek ook voorbij zou zijn. Mooi geschreven, echt een heel goed boek.
Ik had soms buikpijn tijdens het lezen, wilde het heel graag uit hebben zodat de tragiek ook voorbij zou zijn. Mooi geschreven, echt een heel goed boek.
July 30, 2017
Vlot geschreven verhaal, eenvoudig van taal, beetje te braaf maar bij tijd en wijlen wel spannend en ook ontroerend. Schetst het door rampen getroffen leven van de vader van de verteller. Fictie gebaseerd op verhalen die in de familie van de schrijver de ronde deden.
March 18, 2019
Teveel kommer en kwel. Ik heb het opgegeven toen ik bijna aan blz 100 was
July 12, 2020
Nogal wat langzamer gelezen dankzij herstart stage.
Mooi boek, zich afspelend op het platteland van Oost-Turkije. De sfeer deed me denken aan de film Honeyland, dus die beelden had ik telkens in mijn hoofd. Het boek en de personages komen echt tot leven, waardoor ik heb meegeleefd en ook mee gefrustreerd raakte van menig tegenslag.
Het belangrijkste thema in het boek is eigenlijk familie en hoe je als familie met bepaalde situaties omgaat, in dit geval met name Turkse familiewaarden reflecterend. Dat vond ik meteen ook het mooiste van het boek. Daarnaast hield ik van Asme als strong independent woman.
Het eerste deel kabbelde voort, dus ik had nooit verwacht dat het deels ook echt een spannend boek is waarbij je graag wilt doorlezen.
Heel fijn geschreven, maar niet briljant. Verhaal is rechttoe rechtaan.
Al met al toch 4 sterren: zeker van het boek genoten en het zal me bijblijven. Ooit nog eens opnieuw lezen.
Mooi boek, zich afspelend op het platteland van Oost-Turkije. De sfeer deed me denken aan de film Honeyland, dus die beelden had ik telkens in mijn hoofd. Het boek en de personages komen echt tot leven, waardoor ik heb meegeleefd en ook mee gefrustreerd raakte van menig tegenslag.
Het belangrijkste thema in het boek is eigenlijk familie en hoe je als familie met bepaalde situaties omgaat, in dit geval met name Turkse familiewaarden reflecterend. Dat vond ik meteen ook het mooiste van het boek. Daarnaast hield ik van Asme als strong independent woman.
Het eerste deel kabbelde voort, dus ik had nooit verwacht dat het deels ook echt een spannend boek is waarbij je graag wilt doorlezen.
Heel fijn geschreven, maar niet briljant. Verhaal is rechttoe rechtaan.
Al met al toch 4 sterren: zeker van het boek genoten en het zal me bijblijven. Ooit nog eens opnieuw lezen.
June 17, 2024
Ik vond het boek nogal onevenwichtig. Sommige passages duren oeverloos en aan het einde gaat alles ineens heel snel.
Met name als de achtergronden van de familie verteld worden hield het mijn aandacht vast, maar soms vond ik het een Turkse streekroman.
Wil nog wel een van de latere boeken van Isik lezen
Met name als de achtergronden van de familie verteld worden hield het mijn aandacht vast, maar soms vond ik het een Turkse streekroman.
Wil nog wel een van de latere boeken van Isik lezen
November 18, 2018
Rauw en mooi boek dat anders dan Wees onzichtbaar zich niet in Nederland maar in Turkije afspeelt. Het boek heeft tot ongeveer driekwart een enorme spanningopbouw. Daarna valt de spanning weg en kabbelt het naar het einde. Al met al nog steeds het lezen waard.
January 27, 2023
In Verloren grond raakt Selim niet alleen zijn grond, maar ook zijn huis, vee, been en waardigheid kwijt, waardoor je wel het gevoel krijgt dat de man door pech achtervolgd wordt -- al hadden verstandiger keuzes vast een hoop gescheeld, het is boeiend relaas maar wel wat veel van het slechte
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 27, 2019
Een van de betere coming-of-age verhalen die ik gelezen heb
June 26, 2019
Geweldig debuut, heel graag gelezen!
July 15, 2024
Te zwaar op de hand voor mij
September 23, 2024
Heel mooi geschreven.
June 28, 2025
Kon er moeilijk inkomen. Einde las goed en ging snel. Heeft een redelijk open einde, dat is jammer.
Geeft goed inzicht in geschiedenis Turkije en verschillende bevolkingsgroepen.
Geeft goed inzicht in geschiedenis Turkije en verschillende bevolkingsgroepen.
August 18, 2019
Net als Wees Onzichtbaar is ook deze een dikke aanrader.
Prachtige beschrijving van het dorpsleven in Oost Turkije met zeer bijzondere familie verwikkelingen, waar je heel dichtbij kunt komen.
Prachtige beschrijving van het dorpsleven in Oost Turkije met zeer bijzondere familie verwikkelingen, waar je heel dichtbij kunt komen.
October 2, 2019
Geweldig en ontroerend. Zwaar maar hoopvol. En in Turkije spelen ze ook rummikub 😀
April 28, 2020
Vreselijk familiegeschiedenis waar je in verwondering naar kijkt naar die wreedheid!
September 28, 2017
Voor Murat Isik is het jammer dat ik eerst zijn tweede boek las (Wees Onzichtbaar) en toen pas dit debuut. Want Wees Onzichtbaar vond ik magistraal en dat is lastig te evenaren. Had ik ze andersom gelezen, dan had ik dit boek fantastisch gevonden en het tweede nog veel fantastischer.
De vertelstijl in dit boek is ontegenzeglijk die van Isik, en dat maakt het weer een heerlijk vlot leesbaar boek. Het decor is echter helemaal anders: we bevinden ons op het arme platteland van Turkije aan het einde van de jaren 60. Mensen moeten er zelfvoorzienend zijn, kinderen gaan er niet naar school. Als de vader van de kleine Miran ("de verhalenverteller van Sobyan" en een lieve man bovendien) door een slecht behandelde breuk zijn been verliest, kan hij niet meer voor het vee zorgen en het land bewerken, en daardoor komt het gezin in nog grotere armoede terecht. Daarnaast worden ze het mikpunt van de sadistische slager van het dorp, die het vee graag wil opkopen.
Als Mirans vader besluit terug te gaan naar zijn geboortedorp met het hele gezin, neemt hij daarmee ongewild het slechtste besluit dat hij had kunnen nemen. In het dorp overkomt het gezin een hoop ellende, waaruit ze vreemd genoeg "gered" worden door de grote aardbeving die destijds plaatsvond. Hoe dat zit, kun je beter zelf lezen. ;-)
Een vrolijk boek is het meestal niet, maar de ellende is prachtig beschreven door de ogen van een opgroeiende jongen.
De vertelstijl in dit boek is ontegenzeglijk die van Isik, en dat maakt het weer een heerlijk vlot leesbaar boek. Het decor is echter helemaal anders: we bevinden ons op het arme platteland van Turkije aan het einde van de jaren 60. Mensen moeten er zelfvoorzienend zijn, kinderen gaan er niet naar school. Als de vader van de kleine Miran ("de verhalenverteller van Sobyan" en een lieve man bovendien) door een slecht behandelde breuk zijn been verliest, kan hij niet meer voor het vee zorgen en het land bewerken, en daardoor komt het gezin in nog grotere armoede terecht. Daarnaast worden ze het mikpunt van de sadistische slager van het dorp, die het vee graag wil opkopen.
Als Mirans vader besluit terug te gaan naar zijn geboortedorp met het hele gezin, neemt hij daarmee ongewild het slechtste besluit dat hij had kunnen nemen. In het dorp overkomt het gezin een hoop ellende, waaruit ze vreemd genoeg "gered" worden door de grote aardbeving die destijds plaatsvond. Hoe dat zit, kun je beter zelf lezen. ;-)
Een vrolijk boek is het meestal niet, maar de ellende is prachtig beschreven door de ogen van een opgroeiende jongen.
September 22, 2020
Een boerengezin in Oostturkije krijgt ramp na ramp te verduren. Als gevolg van een ongeluk moet een been van de vader worden afgezet, waardoor hij niet meer kan werken. Hij verkoopt zijn vee aan zijn wrede buurman, een volkomen onbetrouwbare man die hem belazert. Het gezin, vader, moeder, twee zonen een een dochtertje, zoekt zijn heil in een ander dorp waar de vader nog een - geërfd - stuk grond heeft. Zijn oom die in dit dorp woont en het gezin goed gezind is zorgt voor een huis. De inwoners van het dorp, inclusief de burgemeester, willen echter dat het gezin vertrekt. Het stuk grond van de vader gebruiken ze al 20 jaar als landbouwgrond en dat laten ze zich niet afnemen. Na veel verbaal en lichamelijk geweld en na een aardbeving die het halve dorp wegvaagt vertrekt het gezin met geld van de staat naar Izmir, waar ze door een vriend van de oom worden geholpen en waar ze een nieuw bestaan opbouwen.
Het verhaal wordt verteld door de jongste zoon, die uiteindelijk voor het inkomen moet gaat zorgen.
Het boek is mooi geschreven, het leest prettig maar is soms iets te langdradig. De vader neemt in zijn wanhoop keer op keer een foute beslissing, wat mij als lezer wat ging irriteren.
Het boek geeft een beeld van het primitieve, mooie maar ook hardel leven op het platteland in (het oosten van) Turkije in de de tweede helft van de vorige eeuw. Wat sterk naar voren komt is hoe de leden van een familie altijd voor elkaar klaar staat.
Het verhaal wordt verteld door de jongste zoon, die uiteindelijk voor het inkomen moet gaat zorgen.
Het boek is mooi geschreven, het leest prettig maar is soms iets te langdradig. De vader neemt in zijn wanhoop keer op keer een foute beslissing, wat mij als lezer wat ging irriteren.
Het boek geeft een beeld van het primitieve, mooie maar ook hardel leven op het platteland in (het oosten van) Turkije in de de tweede helft van de vorige eeuw. Wat sterk naar voren komt is hoe de leden van een familie altijd voor elkaar klaar staat.
July 28, 2021
https://www.scholieren.com/verslag/ze...
Miran Uslu is in de zomer van 1953 geboren. Hij woont in een klein dorp in het oosten van Turkije (Sobyan-Anatolië). Eerder is een tweeling in het gezin gestorven en later sterft ook nog een zusje Zilda dat heel lief voor hem was. Hij heeft een oudere broer Yusuf en een jonger (plaatsvervangend) zusje voor Zilda. Zijn vader is niet aanwezig bij zijn geboorte.
Het zijn geen echte Turken maar Zaza’s die Zazaki spreken en vrijwel geen Turks. Die behoren tot de gematigde tak van de Islam, de Alevieten. Selim, Mirans vader, staat in het dorp bekend als een geboren verhalenverteller en de mensen hangen aan zijn lippen als hij gaat vertellen. Hij is ook landarbeider. De moeder van Miran is 22 jaar jonger dan zijn vader, die 38 jaar was toen hij met de 16-jarige moeder trouwde. Het is een goed huwelijk, want ze is uit liefde met hem getrouwd. Hij heeft haar vroeger geschaakt uit het dorp waar ze woonde.
In het dorp Sobyan heeft Miran een vriendje, dat arm en vaderloos is. Ze worden samen tegelijk besneden en ze worden allebei gepest door Hakan, de sterke zoon van de slager Atilla, die in het dorp ook veel te vertellen heeft. In het begin van de roman kan Miran goed opschieten met zijn broer Yusuf, die hem leert hoe hij de schapen moet hoeden. Maar Yusuf gaat later naar de grote stad Mus om te studeren en het leger in te gaan. Hij keert voorlopig niet terug. Miran vertelt dat zijn zusje Zilda gestorven is, omdat ze er een gewoonte van had gemaakt om zwarte aarde te eten. Ze was toen vijf jaar.
Als Miran tien jaar is, komt er een Turkse maar heel strenge onderwijzer naar het dorp. Hij leert de kinderen Turks en van hem moet Miran voortaan Mehmet heten. Hij zelf vindt dat niet zo erg, maar zijn moeder wel. Ineens is de meester ook weer verdwenen. Miran is leergierig en schrijft in een apart schriftje een aantal korte zinnen. Het is het begin van zijn schrijverscarrière. Yusuf komt drie jaar later terug, maar hij is heel erg veranderd en ruw en onverschillig geworden.
Het leven van Miran gaat heel erg veranderen, als zijn vader in het voorjaar van 1966 zijn vriend Ibrahim gaat helpen en een grote steen op zijn voet krijgt. Hij is zwaargewond en wordt eerst naar de ruige, onsympathieke slager Atilla gebracht die zijn been afbindt. Later wordt hij vervoerd naar Mus waar de artsen niets anders meer kunnen doen dan zijn been amputeren. Dat is een grote klap en hij komt met een kruk en kreupel uit het ziekenhuis. Miran hoort het geluid van de zaag die zich door het bot boort. (proloog)
Miran denkt terug aan het verhaal van de eerste ontmoeting tussen zijn vader en zijn moeder Asme. Miran krijgt ruzie met Ali die tegen hem zegt dat Miran zijn vader nog heeft, ook al is die mank. Hij heeft immers geen vader. Miran vindt die opmerking niet op zijn plaats. Als ook Hakan zo’n opmerking over zijn kreupele maakt, slaat Miran die veel grotere jongen op zijn smoel. Daarna wordt hij afgetuigd, totdat zijn sterke broer Yusuf hem te hulp komt. Die beukt Hakan in elkaar.
De dag van de terugkeer van zijn vader luidt het begin in van een nieuw leven: het andere gezin Uslu, met de kreupele vader, de vertwijfelde moeder, de onhandelbare oudste zoon, de zwijgzame jongste zoon en de ideale dochter. De slager die voor de amputatie eigenlijk verantwoordelijk is, wil de schapen kopen van Selim, maar Amse weigert. Toch besluit Selim later alle schapen te verkopen aan Atilla. Alleen krijgt hij geen geld…Hij is te slap en laat zich afschepen.
Hij heeft het in zijn kop doorgezet om naar het dorp Hemgin terug te gaan waar hij twintig jaar geleden vandaan gekomen is. Hij heeft er veel grond (denkt hij) die hij kan bewerken. Ibrahim brengt hem naar het dorp terug, waar hij nog een oude vriend heeft (Hemo), maar de rest van het dorp ziet het nieuwe gezin helemaal niet zitten. De bewoners hebben zijn land “ingepikt” en zijn niet van plan het zomaar weer af te staan. Hij krijgt wel steun van Hemo maar het dorpshoofd, de muhtar, wil hem graag zien vertrekken. Miran ontmoet op een dag een mooi meisje tot wie hij zich seksueel aangetrokken voelt (Besila), maar ze hebben nog geen contact. De andere bewoners zijn veel vijandiger en dat is zeker het geval wanneer Selim zijn grond gaat opeisen. De mensen geven niets terug en stellen zich als vijanden op. Het komt tot een gewelddadig treffen. Er vallen gewonden, ook Yusuf raakt gewond. Er is één oude man die Selim een deel van de opbrengst komt aanbieden. Maar Asme wordt door de vrouwen in het dorp bij de waterput beledigd en aangevallen; ze staat echter haar mannetje. De bewoners komen hun gram halen en bedreigen de familie Uslu. Hemo roept de hulp van zijn broer Nandar in uit een ander dorp en die heeft wapens bij zich. Het wordt weer een bloedig treffen met gewonden over en weer.
Maar het wordt nog erger. Er was door de regering al een aardbeving voorspeld en ineens (op 18 augustus 1966) begint de grond te trillen: de ravage in het dorp is enorm en er zijn veel slachtoffers. De familie Uslu helpt de gewonden van het dorp Hemgin verzorgen en dat maakt een goede indruk. De zoon van het dorpshoofd, Wusar, is dood, net als het meisje Besila. Asme breekt jammer genoeg haar voet. De regering geeft elk gezin 1000 Lira en ook Selim ontvangt die premie. Asme wil nu vertrekken naar Izmir en wijs geworden stemt Selim ermee in. Ze reizen met een vrachtwagen eerst naar Mus en daar nemen ze de trein naar Izmir, wat een lange reis is. Via een familielid van Hemo krijgen ze een huisje in de stad aangeboden, dat ze kunnen huren. De jongens moeten gaan werken, want het geld van de regering is natuurlijk zo op. Yusuf wordt weer rebels, gaat stappen, drinkt en gokt. Miran gaat bij een groentekraam aan de slag en geeft zijn moeder wel het geld dat het gezin nodig heeft. Yusuf vindt dat zijn vader moet gaan bedelen net als andere mensen in Izmir. Daarover wordt zijn moeder erg boos. Hij wordt later ook afgetuigd door een 'vriend' en keert terug naar de veiligheid van het gezin.
Miran neemt zijn vader in het laatste hoofdstuk mee naar de zee en geeft hem een mossel. Hij zegt tegen zijn vader dat het allemaal goed zal komen. Zijn vader is hem erg dankbaar. Miran wordt de nieuwe verhalenverteller.
Miran Uslu is in de zomer van 1953 geboren. Hij woont in een klein dorp in het oosten van Turkije (Sobyan-Anatolië). Eerder is een tweeling in het gezin gestorven en later sterft ook nog een zusje Zilda dat heel lief voor hem was. Hij heeft een oudere broer Yusuf en een jonger (plaatsvervangend) zusje voor Zilda. Zijn vader is niet aanwezig bij zijn geboorte.
Het zijn geen echte Turken maar Zaza’s die Zazaki spreken en vrijwel geen Turks. Die behoren tot de gematigde tak van de Islam, de Alevieten. Selim, Mirans vader, staat in het dorp bekend als een geboren verhalenverteller en de mensen hangen aan zijn lippen als hij gaat vertellen. Hij is ook landarbeider. De moeder van Miran is 22 jaar jonger dan zijn vader, die 38 jaar was toen hij met de 16-jarige moeder trouwde. Het is een goed huwelijk, want ze is uit liefde met hem getrouwd. Hij heeft haar vroeger geschaakt uit het dorp waar ze woonde.
In het dorp Sobyan heeft Miran een vriendje, dat arm en vaderloos is. Ze worden samen tegelijk besneden en ze worden allebei gepest door Hakan, de sterke zoon van de slager Atilla, die in het dorp ook veel te vertellen heeft. In het begin van de roman kan Miran goed opschieten met zijn broer Yusuf, die hem leert hoe hij de schapen moet hoeden. Maar Yusuf gaat later naar de grote stad Mus om te studeren en het leger in te gaan. Hij keert voorlopig niet terug. Miran vertelt dat zijn zusje Zilda gestorven is, omdat ze er een gewoonte van had gemaakt om zwarte aarde te eten. Ze was toen vijf jaar.
Als Miran tien jaar is, komt er een Turkse maar heel strenge onderwijzer naar het dorp. Hij leert de kinderen Turks en van hem moet Miran voortaan Mehmet heten. Hij zelf vindt dat niet zo erg, maar zijn moeder wel. Ineens is de meester ook weer verdwenen. Miran is leergierig en schrijft in een apart schriftje een aantal korte zinnen. Het is het begin van zijn schrijverscarrière. Yusuf komt drie jaar later terug, maar hij is heel erg veranderd en ruw en onverschillig geworden.
Het leven van Miran gaat heel erg veranderen, als zijn vader in het voorjaar van 1966 zijn vriend Ibrahim gaat helpen en een grote steen op zijn voet krijgt. Hij is zwaargewond en wordt eerst naar de ruige, onsympathieke slager Atilla gebracht die zijn been afbindt. Later wordt hij vervoerd naar Mus waar de artsen niets anders meer kunnen doen dan zijn been amputeren. Dat is een grote klap en hij komt met een kruk en kreupel uit het ziekenhuis. Miran hoort het geluid van de zaag die zich door het bot boort. (proloog)
Miran denkt terug aan het verhaal van de eerste ontmoeting tussen zijn vader en zijn moeder Asme. Miran krijgt ruzie met Ali die tegen hem zegt dat Miran zijn vader nog heeft, ook al is die mank. Hij heeft immers geen vader. Miran vindt die opmerking niet op zijn plaats. Als ook Hakan zo’n opmerking over zijn kreupele maakt, slaat Miran die veel grotere jongen op zijn smoel. Daarna wordt hij afgetuigd, totdat zijn sterke broer Yusuf hem te hulp komt. Die beukt Hakan in elkaar.
De dag van de terugkeer van zijn vader luidt het begin in van een nieuw leven: het andere gezin Uslu, met de kreupele vader, de vertwijfelde moeder, de onhandelbare oudste zoon, de zwijgzame jongste zoon en de ideale dochter. De slager die voor de amputatie eigenlijk verantwoordelijk is, wil de schapen kopen van Selim, maar Amse weigert. Toch besluit Selim later alle schapen te verkopen aan Atilla. Alleen krijgt hij geen geld…Hij is te slap en laat zich afschepen.
Hij heeft het in zijn kop doorgezet om naar het dorp Hemgin terug te gaan waar hij twintig jaar geleden vandaan gekomen is. Hij heeft er veel grond (denkt hij) die hij kan bewerken. Ibrahim brengt hem naar het dorp terug, waar hij nog een oude vriend heeft (Hemo), maar de rest van het dorp ziet het nieuwe gezin helemaal niet zitten. De bewoners hebben zijn land “ingepikt” en zijn niet van plan het zomaar weer af te staan. Hij krijgt wel steun van Hemo maar het dorpshoofd, de muhtar, wil hem graag zien vertrekken. Miran ontmoet op een dag een mooi meisje tot wie hij zich seksueel aangetrokken voelt (Besila), maar ze hebben nog geen contact. De andere bewoners zijn veel vijandiger en dat is zeker het geval wanneer Selim zijn grond gaat opeisen. De mensen geven niets terug en stellen zich als vijanden op. Het komt tot een gewelddadig treffen. Er vallen gewonden, ook Yusuf raakt gewond. Er is één oude man die Selim een deel van de opbrengst komt aanbieden. Maar Asme wordt door de vrouwen in het dorp bij de waterput beledigd en aangevallen; ze staat echter haar mannetje. De bewoners komen hun gram halen en bedreigen de familie Uslu. Hemo roept de hulp van zijn broer Nandar in uit een ander dorp en die heeft wapens bij zich. Het wordt weer een bloedig treffen met gewonden over en weer.
Maar het wordt nog erger. Er was door de regering al een aardbeving voorspeld en ineens (op 18 augustus 1966) begint de grond te trillen: de ravage in het dorp is enorm en er zijn veel slachtoffers. De familie Uslu helpt de gewonden van het dorp Hemgin verzorgen en dat maakt een goede indruk. De zoon van het dorpshoofd, Wusar, is dood, net als het meisje Besila. Asme breekt jammer genoeg haar voet. De regering geeft elk gezin 1000 Lira en ook Selim ontvangt die premie. Asme wil nu vertrekken naar Izmir en wijs geworden stemt Selim ermee in. Ze reizen met een vrachtwagen eerst naar Mus en daar nemen ze de trein naar Izmir, wat een lange reis is. Via een familielid van Hemo krijgen ze een huisje in de stad aangeboden, dat ze kunnen huren. De jongens moeten gaan werken, want het geld van de regering is natuurlijk zo op. Yusuf wordt weer rebels, gaat stappen, drinkt en gokt. Miran gaat bij een groentekraam aan de slag en geeft zijn moeder wel het geld dat het gezin nodig heeft. Yusuf vindt dat zijn vader moet gaan bedelen net als andere mensen in Izmir. Daarover wordt zijn moeder erg boos. Hij wordt later ook afgetuigd door een 'vriend' en keert terug naar de veiligheid van het gezin.
Miran neemt zijn vader in het laatste hoofdstuk mee naar de zee en geeft hem een mossel. Hij zegt tegen zijn vader dat het allemaal goed zal komen. Zijn vader is hem erg dankbaar. Miran wordt de nieuwe verhalenverteller.
October 12, 2017
Na het lezen van 'Wees Onzichtbaar' kon ik niet wachten om 'Verloren Grond' op te pakken. Dit verhaal bleek nog beter te zijn dan 'Wees Onzichtbaar'. Een prachtig familie verhaal met onwijs sterke personages, prachtige omgevingen en zo'n fijn taalgebruik.
Murat Isik is in een hele korte tijd misschien wel mijn favoriete Nederlandstalige auteur geworden. Al zijn toekomstige boeken zullen auto-buy zijn voor mij! 'Verloren Grond' behoort in mijn top 5 van beste boeken die ik ooit heb gelezen.
Murat Isik is in een hele korte tijd misschien wel mijn favoriete Nederlandstalige auteur geworden. Al zijn toekomstige boeken zullen auto-buy zijn voor mij! 'Verloren Grond' behoort in mijn top 5 van beste boeken die ik ooit heb gelezen.
Displaying 1 - 30 of 141 reviews