Крокодилът Гена и неговите приятели

by Eduard Uspensky, Эдуард Успенский

"К сожалению, многие ребята сейчас не любят читать. Это происходит потому, что с раннего детства к ним не попадали правильные книжки. Эта книга правильная, потому что Чебурашка, крокодил Гена и старуха Шапокляк - это друзья ваших родителей. Если ребенок освоил 5-8 букв, то он уже может начать читать эту книгу и будет читать ее, не останавливаясь, до конца. Из того, кто эту книгу дочитает до конца, никогда не вырастет плохой человек - преступник, как бы его ни уговаривали. И в нашей стране станет на несколько хороших людей больше".

Genres: Childrens, Russia, Classics, Russian Literature, Humor, Fantasy, Animals

112 pages, Paperback

First published January 1, 1966

About the author

Eduard Nikolayevich Uspensky (Russian: Эдуард Николаевич Успенский, Эдуард Успенский) is a Soviet and Russian writer and author of several children's books. Among his most beloved characters are a serious but adventurous boy known, for his serious disposition, by the sardonic nickname of Uncle Fyodor (Дядя Фёдор), from Uncle Fyodor, His Dog and His Cat; and the anthropomorphic duo of Crocodile Gena (Крокодил Гена) and Cheburashka (Чебурашка), featured in a children's novel by Uspensky about the adventures of the two animal friends.

Reviews

[Gamar Mustafa · Rating 4 out of 5]

“— А вы знаете, — вдруг сказала Галя, — сколько в нашем городе таких вот одиноких Чандров и Тобиков?
— Сколько? — спросил Чебурашка.
— Много, — ответила девочка. — У них совсем нет друзей. К ним никто не приходит на день рождения. И никто их не пожалеет, когда им бывает грустно!”

[Kischka · Rating 4 out of 5]

I first read the Russian version of this book while studying Russian in college. A Russian friend told me about how popular the books and the TV show were in Russia, and she and I actually considered translating it into English. We even called and spoke to the author, but he told us that translation was already in the works. I guess this is that translation. Like the Russian version, this is a great story with a lot of humor and a good message, but I have to say I like the Russian version better. Something about the flow of the language and the ideas just work better. Overall, it's a good translation, though. The only thing that really bothered me was that they changed Cheburashka's name to "Floptop." I had to remember to replace it with his REAL name as I was reading it aloud to my kids.

[Elsi · Rating 4 out of 5]

Fedja-setä kuului lapsuuteeni tiiviisti, mutta tästä teoksesta en ollut edes kuullut. Vietin siis yhden lounastunnin lukien Ystävien talosta. Ennen kaikkea Uspenskyn tyyli on humoristinen, mutta syvempiäkin tasoja löytyi. Oli hauska valinta jättää kuvituksen tekstinpätkät kylteistä ja muista suomentamatta.

[Sergei Ter-Tumasov (Սերգեյ Տեր-Թումասով) · Rating 2 out of 5]

Полнейшее разочарование!

Книга очень унылая, абсолютно неинтересная и несказочная!!!!! Да еще все эти советские реалии в детской книге????????!!!!!!!!!!

Мультик и книга - это два совершенно разных произведения!!! Повторяются только имена персонажей и сюжет в общих чертах. В мультике Чебурашка - милое, где-то наивное, доброе существо; здесь же это злопамятный монстр с ложной скромностью!!!! Eduard Uspensky-у страшно везет, что на основе его кошмарных книг (я еще читал Все Простоквашино) снимают такие замечательные мультфильмы!!!!

[Nikol Decheva · Rating 4 out of 5]

actually beshe mnogo zabavna and I enjoyed it. recommend.

[Nente · Rating 2 out of 5]

С советскими мультиками вообще-то часто случается, что фильм лучше, чем книга. Ну а в этом случае первой серией мультфильма можно полностью и обойтись.
Успенский не зря так хорошо известен своими мультиками - его текст не особенно приятно читать.

[Anna · Rating 5 out of 5]

one of the best children's books!
Cheburashka 4 ever ;)

[Päivi · Rating 5 out of 5]

Luettu ääneen itselle noin 100 kertaa.
Luettu itse lapsena monta kertaa.
Luettu ääneen tyttärelle noin 100 kertaa.
Luettu itse aikuisena monta kertaa.
Tällaiset kirjat ovat ikuisia!

[Aarne Pohjois-Koivisto · Rating 4 out of 5]

Klassikko vuodelta 1966, jonka päätin lukea työn puolesta. Naiivistinen, paikoin hauska, opettavainen ja yllätyksellinen lastenkirja, jonka hahmot ovat äärimmäisen rehellisiä. Venäläinen suuri klassikko (kirjailija kuoli 2018), josta on tehty myös näytelmiä ja lastenlauluja. Krokotiili Gena on todella tunnettu hahmo Venäjällä, lastenlauluja Krokotiili Genasta ja Muksiksesta on myös suomennettu M. A. Nummisen toimesta.

Kirjassa eläimet ja ihmiset elävät ja toimivat yhdessä sulassa sovussa, ja asia on ikäänkuin normaliteetti. Ulla (ihminen), Krokotiili Gena ja Muksis (joka asuu puhelinkioskissa) päättävät perustaa Ystävien talon, joka auttaa kaupungissa eläviä yksinäisiä ihmisiä löytämään sopivanlaisia ystäviä. Ovelle ilmaantuu tulevina päivinä jos jonkinlaista hahmoa, eläimiä (leijonaa, kirahvia, rottaa, apinaa ja sarvikuonoa) ja ihmisiä vuoron perään. Kaikki ovat jotenkin erikoisia ja hullunkurisia, osa ilkeitä. Noita Isokomero muodostuu esim. ongelmaksi, sillä hän haluaa tehdä vain pahoja asioita, ja myös kertoo avoimesti tästä tavoitteestaan tehdä vain pahoja asioita. Siksi hän ottaakin Ystävien talon (joka edustaa hyvää) tulilinjalleen, aloittaa kiusaamisen ja häirinnän. Ulla, Muksis ja Gena ottavat vastaan erilaisia ystävänetsijöitä, ja aprikoivat mistä heille saataisiin sopivat ystävät. Eräs poika on laiska käymään koulua, mutta haluaa löytää ystäväkseen vielä hitusen itseään huonomman koulunkävijän, jotta voisi äitilleen sanoa olevansa kuitenkin kaveriaan parempi. Sitten on esim. kirahvi, joka kaipaa pitkää ystävää. Eli ongelmia on monenlaisia. Kätketyt motiivit paljastetaan avoimesti.

Kuvitus koostuu yksinkertaisista mustavalkopiirustuksista. Vuoropuheluita kirjassa on melko paljon. Jollain tapaa tästä tuli tunnelmaltaan mieleen Peppi Pitkätossu, mutta tämä oli vielä astetta kauempana realismista eläinhahmoineen kaikkineen. Tapahtumat ovat päälinjoiltaan yksinkertaisia, ja kuva yhteiskunnasta on mustavalkoinen. Kuitenkin hahmojen kattaus on todella monipuolinen, yllätyksellinen. Hahmojen motiivit ja tavoitteet ovat myös keskenään todella erikoisia. Niiltä tuntuu puuttuvan pohja; mikään ei selitä esim. sitä, miksi Noita Isokomero haluaa tehdä pahaa. Hahmot eivät ole kovin realistisia vaan karikatyyrimaisia. Hahmot ovat kaikki järjestäen absoluuttisen rehellisiä, mikä ennestään lisää tunnelman hullunkurisuutta; yleensä piilossa pidetyt motiivit paljastetaan lukijalle noin vain. Miksi hahmot paljastavat huonot puolensa ja kierot tavoitteensa niin avoimesti? Lukijana minulle jäi tästä tavasta tuoda hahmoja esiin ristiriitaisia fiiliksiä... Se on toisaalta vain hyvä.

Kirjan lopussa eläimet ja ihmiset saavat valmiiksi yhdessä rakentamansa Ystävien talon. Työnteon lomassa ollaan nivouduttu yhä paremmin porukaksi, ja ystävyys on puhjennut kukkaansa. Tarina oli monivaiheinen, monitasoinen ja lopussa seisoi kiitos. Kuitenkin Noita Isokomero sai rangaistuksen. Lopussa oli myös sivu, jolla Muksis ehdotti kirjailijalle miten tarina pitäisi päättää. Eli kirja tuli tässä kohdassa itsetietoiseksi.

Uspenski kirjoittaa lastenkirjallisuutta rajoja rikkovalla tyylillä, sillä hän esim. paljastaa kätkettyjä ja osin alitajuisia motiiveja sosiaalisen ihmistoiminnan taustalla (?). Kokonaisuus on erikoinen sekoitus huoletonta naiivismia, elämän kovuutta ja inhorealismia. Onnellinen ja iloinen tunnelma pääpiirteiltään kuitenkin.

[Celestine · Rating 4 out of 5]

Ei yhtä hyvä kuin Fedja-setä, mutta vekkuli kuitenkin, myös näin vanhempana luettuna! Paras kohtaus on ehdottomasti se, kun Muksis kutsuu Genan kylään puhelinkoppiin. Tai se, kun Gena tuuraa Ullaa Punahilkka-näytelmässä.

[Julia · Rating 5 out of 5]

а юмор-то оказывает какой взрослый!

[Melissa · Rating 4 out of 5]

Очень милая и смешная книжка.

[Olli · Rating 5 out of 5]

Aivan loistava kirja, alkuperäiskielellä luultavasti vielä parempi. Hahmot ovat aivan hillittömiä. Ja mukava välillä lukea kirjoja, jotka eivät ahdista.

[Hannu Sinisalo · Rating 4 out of 5]

Eläintarhassa krokotiilinä työskentelevä Gena kerää ympärilleen ystäväjoukkion mainiossa lastenkirjaklassikossa. Tuoksuuhan tässä Neuvostoliitto, mutta mikäpä siinä. Toimii edelleen.

[-toni- · Rating 3 out of 5]

Hat mich an meine Kindheit erinnert, als ich damals die Schallplatten dazu mit meinem Bruder gehört habe. Ganz nett geschrieben, mit einigem subtilem Humor, aber insgesamt etwas langweilig.

[Uuttu · Rating 4 out of 5]

Hauska lastenkirja, jossa paljon outoja sattumuksia. Nautittava luettava ilman nostalgiaakin.

[Valentina Chiriac · Rating 5 out of 5]

O carte pentru copii, amuzantă, ușoară, frumoasa dar și cu subtile mesaje pentru viață! De citit la orice vârstă!

[Nikola Bambalov · Rating 5 out of 5]

Перфектна!...

[Nina Miteva · Rating 5 out of 5]

Ревюто в link: Wanderbook

Не знам, може би вече не всички читатели правят асоциация, когато чуят за "Чебурашка" или "Крокодила Гена", но при мен все още веднага зазвучава песничката на акордеон, прияжда ми се ескимо и се появява пухкавата животинка с големи уши, големи очи и също толкова голямо сърце. Но макар да съм гледала сериалчетата (включително и едно ново странно аниме... Чебурашка на японски беше определено странно) и да съм чела тук-там историйки, не бях чела цяла книжка.

За тези, които не са запознати от сериала, сюжетът е следният: непознатата досега като вид животинка, впоследствие наречена Чебурашка, се озовава от джунглата в големия град. Там се среща с Крокодила Гена, с момиченцето Галя, а по-късно и с други хора и животни. Всички заедно решават да основат клуб за търсене на приятели, но в усилията им често се намесва пакостливата баба Шапокляк и мишката ѝ Лариска.

Оказа се, че "Крокодилът Гена" е книжка без възраст. Написана преди повече от половин век, та е все още извънредно актуална; а за мен, надраснала основната читателска аудитория с 15-20 години, бе все така забавна и сгряваща. Една такава, че те стопля отвътре, което беше чудесно предвид виелиците, в които я четох. Просто си личи, че авторът е писал с много обич, и тя няма скоро да изветрее от хартията.
Героите в книжката са много колоритни. На първо място естествено Гена, крокодилът, който работи в зоопарка като крокодил. После бъбривата жирафа и мълчаливата маймунка, двойкаджията, който си търси за приятел по-голям двойкаджия и да завършим с най-неочаквания антагонист - бабичката-злодей с питомната мишка. А на перипетиите, които смелата дружинка срещна по пътя си се смях с глас. То не бяха театрални представления, носорози и речи! Изобщо всяка сценка бе пропита с хумор, и както казах, с обич, сред които постепенно разцъфна приятелството, което търсеха първоначално всички герои. Нещата се случваха толкова естествено и не гонеха някаква цел или поука (с каквото впечатление ме остави още от детството ми "Незнайко" например, и затова така и не го заобичах). Просто хората (и животните) си помагат, подават ръка един на друг, приемат се и... стават приятели. Това е.

Трябва да вметна няколко думи и за богатите илюстрации. Всяка глава е надлежно представена и в рисунки, и макар че хич не харесах образите на момиченцата (изглеждат като 40 годишни лелки), затова пък заобичах образите на другите герои, особено на Гена, на Шапокляк, и на Чебурашка.



Независимо на каква възраст сте и дали ще посегнете към "Крокодила Гена" с носталгия или с любопитство - намерете половин час за нея. Ще си осигурите един усмихнат ден. А после предайте тази усмивка нататък

[Catherine Mustread · Rating 4 out of 5]

Translated from the Russian. Floptop, a crocodile who works at the zoo, and a little girl build a house of friendship where people can find friends.

[Jenni Frencham · Rating 4 out of 5]

I love the Cheburashka! We watched videos of Gena and Cheburashka in my high school Russian class, so when I was in Russia of course I had to get a copy of this book.

[Lauriina · Rating 4 out of 5]

Ihanat hahmot Muksis ja Gena. Konstailematon lastenkirja. Neljäs tähti tuli ehkä sympatiasta ja nostalgisuudesta. :)