'In je hoofd kijken heb ik nooit gekund, of was dat voor mij dan net zo verschrikkelijk geweest als voor jou?'
Isa Hoes en Antonie Kamerling ontmoeten elkaar voor het eerst tijdens de audities van Goede Tijden, Slechte Tijden. De soap wordt een groot succes en Antonie is als hartenbreker Peter Kelder al snel razend populair. Antonie en Isa worden verliefd en leiden een vrijgevochten leven, terwijl ze de ene rol na de andere spelen in televisieseries, speelfilms, toneelstukken en musicals.
De buitenwereld ziet een stralend stel voor de camera’s, maar privé gaat Antonie gebukt onder een zware neerslachtigheid. Terwijl hij steeds vaker depressief is, probeert Isa haar gezin bij elkaar te houden, tot Antonie op 6 oktober 2010 besluit zijn leven te beëindigen.
Toen ik je zag is niet alleen een boek over een leven met een echtgenoot die leed aan depressiviteit, maar ook een liefdevol portret van twee mensen die zielsveel van elkaar hebben gehouden.
Een boeiend liefdesverhaal over de relatie tussen Antonie en Isa en hoe Isa worstelde met de depressieve buien van Antonie. Heftig, maar wel interessant om te lezen hoe iemand er tegenaan kan kijken als diegene zich niet voor kan stellen hoe het voelt en boordevol vragen zit. Zeker een eye opener! Ik ben blij dat ik dit boek heb gelezen.
De eerste pagina's haalden me over om dit boek te gaan lezen. Maar na een pagina of 10 wordt het een saaie, en niet al te best geschreven opsomming die nergens echt persoonlijk wordt. Dat de depressie van Antonie iets is dat langzaam een probleem wordt hoefde voor mij geen 150 pagina's te duren. Ik wilde bijna niet meer verder lezen. Op het einde ben je zo murw van hun resume, dat je bijna blij bent dat hij eruit stapt. En dat kan niet de bedoeling zijn. Misschien is het hier en daar wel openhartig, toch komt Isa er wat mij betreft niet al te best vanaf. Haar zelfreflectie gaat niet erg diep en vind ik eerlijk gezegd een beetje genant. Dus waar het persoonlijk wordt, daar vind ik het dan weer tenenkrommend. Waargebeurd is geen excuus, eerlijk gezegd denk ik dat het beter in haar dagboek had kunnen blijven. Ik snap wel dat het therapeutisch voor Isa moet zijn geweest dit relaas op te schrijven, en als mens en moeder vind ik het ook dapper. En kan ik haar ook begrijpen. Mooie cover, leuk dat er een paar foto's in staan ook.
Van sommige nieuwsberichten weet ik nog precies waar ik was toen ik het hoorde. Het nieuws dat Antonie Kamerling was overleden was voor mij ook zo'n moment. Van zijn werk ken ik hem alleen als Hero van All Stars en het nummer waarvan de titel van dit boek een afgeleide van is.
Wat heeft Isa veel met hem meegemaakt en ook moeten doorstaan. Veel respect voor haar en voor het schrijven van een goed leesbaar boek.
Dit boek deed mij zo veel. Helaas ken ik het onderwerp maar al te goed, maar het was heel indrukwekkend om een keer het punt vanuit een omstander te lezen.
Toen ik je zag is een indrukwekkend boek over het leven van actrice Isa Hoes en acteur/zanger Antonie Kamerling. Ik had al eens een artikel over dit boek gelezen na de zelfmoord van Antonie Kamerling en vroeg me af waarom hij geen hulp had gezocht. Vandaar dat ik wat reserves had bij dit boek. Na het lezen er van snap ik beter waarom hun leven zo gelopen is. Ik heb diep respect voor Isa Hoes. Hoe zij tijdens de depressies van Antonie zich toch staande heeft weten te houden en ondanks alles toch ook de leuke kanten van het leven bleef zien en overeind bleef voor hun kinderen. Want ze had ook meegezogen kunnen worden in de toestand van haar man. Je merkt hoe Isa Hoes worstelt met de situatie. Aan de ene kant houdt ze van Antonie en kan ze zich ook geen leven zonder hem voorstellen. Aan de andere kant merkt ze ook dat hun leven zo niet verder kan. Uiteindelijk roept zij hulp in, maar dan is het eigenlijk al te laat. Ik vind dit een openhartig en boeiend boek. Vanaf de eerste bladzijde zat ik in het verhaal en ik heb het boek pas weer weggelegd toen ik het uit had. Absoluut een aanrader. Zeker voor mensen die zelf te maken hebben met de problematiek. En verplichte kost voor iedereen die in de psychiatrie werkzaam is.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Nou al die ophef over dit boek is echt heel erg tenenkrommend en typisch Nederlands? Dit is alleen omdat een bekende Nederlander dit boek heeft geschreven want zo goed is het niet geschreven maar daar hoor je vrijwel niemand over. Gelukkig zijn er uitzonderingen op de regel. Behalve de proloog vond ik de rest heel afstandelijk geschreven en ik vond het ook niet erg fijn hoe negatief Isa over Antonie was terwijl hij zich niet kon verdedigen.
Deze opmerking vond ik echt beneden peil
"Ik moet zo hard werken om dingen voor elkaar te krijgen en bij jou leek het allemaal veel eenvoudiger te gaan"
Klinkt alsof ze een beetje jaloers was een en ten tweede als je de opsomming van hun carrière want zo leest het helaas, beseft dan weet je dat Isa niet eens weet wat hard werken inhoud. Heerlijk leventje had ze en alles kwam gewoon ook, ja ook op haar af. laten we er nu geen doekjes om winden.
Ik vind aan de ene kant dat het totaal niet haar verantwoording is dat hij zelfmoord heeft gepleegd maar ik werd toch een beetje boos hoe zij zichzelf maar vrij zat te praten zo van mijn naam is haas. Had dit zich allemaal 10 jaar geleden afgespeeld dan snap ik het nog, toen was het nog niet zo w.b.t. het internet als het nu is maar als jij eindelijk een diagnose hoort, in deze tijd van heel eenvoudig online kunnen gaan, ga jij dan niet uitzoeken wat dat precies inhoudt?
Ben ik nu de enige die zich dat afvraagt?
Dat kwam opeens in mij de dag nadat ik het boek uit had. Ik was iemand die allebei leuk vond. Antonie en Isa dus vandaar dat ik geïnteresseerd was. Ook heb ik een broer die ook lijd aan manische depressief en ik herken heel veel van Antonie in mijn broer, dus hoe gemeen hij dan deed volgens Isa en ja dat is echt zo, dat komt dan wel door hun ziekte maar het lijkt alsof zij nog steeds niet heeft opgezocht wast deze ziekte inhoud. Er had op zijn minst een klein hoofdstuk in gemoeten met uitleg over de ziekte maar nee.Ik ben heel erg teleurgesteld en pissed off iig.
Met het beëindigen van dit boek kan ik twee puntjes afvinken van de Verbeelding-bookchallenge-2018 waaraan ik deelnam in 2018,nl. lees een boek dat al meer dan een jaar in jouw boekenkast of op jouw e-reader staat en lees een boek met een portret op de cover. Er zijn zoveel boeken die ik al meer dan een jaar ongelezen heb. Toch werd het deze. Na een aantal Literaire werken mocht het wel eens iets "makkelijk lezend" worden. Niet minderwaardig bedoeld, maar dit boek leest makkelijk weg. Ik heb het heel graag gelezen en het nam mij helemaal mee. Het is het persoonlijk verhaal van de relatie tussen twee acteurs Isa Hoes (auteur) en Antonie Kamerling. Emotioneel verhaal, toch mooi en vlot geschreven, lijkt mij niet makkelijk om dit op een leesbare, vlotte manier te doen. Isa Hoes is daarin goed geslaagd
Toen ik je zag heeft echt heel veel indruk op mij gemaakt. Ondanks dat ik vooraf niets wist van Isa en Antonie, heb ik het idee dat ik echt een kijkje in hun leven heb gehad. Heel echt en aangrijpend.
‘Toen ik je zag’ is een aangrijpend en persoonlijk verhaal van het leven van Isa Hoes met haar man, die leed aan een bipolaire stoornis. Ze vertelt met openheid over hun relatie met voelbare liefde, verwarring en pijn.
Toch miste ik op sommige momenten wat diepgang. Isa beschrijft veel gebeurtenissen vrij feitelijk en emotioneel, maar zonder altijd stil te staan bij bredere inzichten of duiding. Daardoor blijven sommige delen wat aan de oppervlakte.
Desondanks is het een boek dat bijdraagt aan het bespreekbaar maken van mentale kwetsbaarheid en het laat op schrijnende wijze zien hoe liefde en onmacht vaak hand in hand gaan.
Ook al is dit boek niet heel sterk geschreven, het heeft me geraakt. Ware gevoelens en volledige eerlijkheid van Isa over Antonie en hun relatie was voldoende om me niet te storen aan het simpele schrijven en de cv-achtige opsommming van hun carrière. Dit boek is puur en dat Isa zo eerlijk is in wat ze voelde in het begin, tijdens en aan het eind voor en over Antonie is zo mooi. Onbegrip, onmacht, frustratie, woede, verdriet en ook heel veel blijdschap komen voorbij en het heeft heel veel indruk op me gemaakt. Toevallig heb ik vanavond ook de documentaire gekeken op RTL4 en dat maakte ook veel indruk op mij. Er is zoveel wat niet bekend was over hem en je gaat hem echt anders zien na het bekijken van de docu en het lezen van dit boek. Het jarenlange worstelen met een depressie en zijn verbazingwekkende openheid daarin, maar er toch niks mee willen doen "want het valt wel mee". Een bijzondere man en een sterke vrouw.
Wauw isa, wat heb je dit goed verwoord zeg.. En wat ben je een sterke vrouw en heb jij er goed doorheen gesleept naar zijn dood, je mag trots zijn op jezelf.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Een bijzonder zielig en ook weer ontzettend mooi levensverhaal van hoe het is om te leven met iemand die depressief is.
Ik heb even gewacht met schrijven over wat ik van dit boek vond, omdat sommige dingen best herkenbaar waren. Sommige dingen komen ook best hard aan. Hoe Antonie het iedere keer weg wist te lachen en te praten. Hoe hij iedereen liet geloven dat er niets aan de hand was. Ook hoe Isa zo sterk kon zijn in al die jaren.
Wat ik vooral mooi vond is de manier hoe het geschreven is. Ik kon mij helemaal erin weg stoppen. Ik las hem daarom ook in 1,5 dag uit. Het kwam ook echt heel erg over als een rollercoaster van emoties.
Isa laat weten hoe zij het allemaal aangepakt heeft, hoe ze gehandeld heeft toen het punt kwam. Daar heb ik respect voor. Ik heb na het lezen van dit boek echt heel veel respect voor haar gekregen.
Een tip die Isa aan haar zoon gaf was: Praat erover en of zoek hulp. Trek optijd aan de bel. Daar sta ik helemaal volledig achter.
Na een 10 tal bladzijden ben ik toch eens gaan googelen naar wie Isa en Antonie waren, ze zijn wel bekend in Nederland maar voor mij zijn het 2 onbekende mensen, zo kwam ik terecht op een filmke op youtube waar antonie zegt , ik kan de knop maar niet omdraaien, iedereen kan dit precies maar ik weet niet hoe ik dit moet doen. Ook verteld hij dat hij alles heeft om gelukkig te zijn, een huis, een vrouw, werk en 2 prachtige kinderen en toch worstelt hij met die vreselijke gevoelens van ongeluk, zich niet goed voelen. Soms kan hij het zelf niet verklaren. Zo kan ik mij in het boek me beter inleven in het verhaal van Isa en Antonie. Ok het verhaal is een beetje oppervlakkig geschreven maar je mag niet vergeten dat Isa geen auteur is maar actrice en ik vind het al super dat ze zo op deze manier om dit te verwerken op papier heeft gezet. Sommige mensen zeggen waarom heeft ze niet eerder hulp gezocht, of wanneer zag ze dit al niet vroeger wat hij had. Maar ik denk wanneer ze het in hun hoofd hebben, niemand hun er daar van af kan praten. Ze kunnen het zo goed verbergen voor de buitenwereld maar je kan je niet voorstellen hoe zij zich vanbinnen voelen. Nu voor mij verdient dit boek toch 4 sterren want het is toch een thema waar men eens stil moet bij staan want het overkomt niet alleen maar gewone mensen maar ook beroemdheden. En zo zie je maar dat iedereen naargelang hun functie qua gevoelens gelijk is voor de natuurwet.
Niet goed geschreven, wel aangrijpend. Omdat het door een BN'er is geschreven en over eentje gaat, heb je een beetje het gevoel dat je de mensen kent' over wie het gaat, dat maakt dat de boel meteen tot leven komt. Niet door de schrijfstijl, maar dat geeft ook niets. Als het door een onbekend iemand geschreven was, had ik het vast niet gelezen. En doordat je de personen voor je ziet, greep het verhaal me wel aan. Maar het BN-aspect vond ik ook storend: de schrijfster zal niet ECHT openhartig zijn geweest, omdat dat haar leven lang nagedragen zal worden en ook omdat de andere BN'er er niet meer is en zich niet kan verdedigen, zal de schrijfster waarschijnlijk met enige mildheid over hem en het gebeuren geschreven hebben. Hoewel het schokkend genoeg is wat er gebeurt, vond ik het daardoor toch een afstandelijk verhaal. Ik had nog veel meer willen weten: hoe voelde het, wat voor gedachten had je nou echt, hoe ging het nou echt met hem, wat was nou echt een dieptepunt. Een goede schrijver gaat tot op het rauwe bot, dat gebeurde hier niet. Het kroop nu niet genoeg onder de huid en daardoor steeg het niet uit boven een willekeurig Libelle interview.
Wat we zagen was een mooie vrouw, een mooie man, een leven als een sprookje, kinderen, eigen keuzes maken, een groot huis, verre vakanties, ze hadden het allemaal. Wat we niet wisten was de donkere kant van dit mooie sprookje, we wisten niet dat er een ernstige ziekte rondom het huis dwaalde wat het leven van het jonge gezin ging bepalen, het was misleidend, veranderlijk, onvoorspelbaar en noodlottig maar het gebeurde wel.
In een openhartig, persoonlijk verhaal vertelt Isa Hoes over het leven met haar man Antonie Kamerling, een tijdsbeeld van memories over GTST, films, toneelstukken, liedjes, bekende Nederlanders, wereldsteden, het komt allemaal voorbij toch is het vooral het emotionele verhaal over hun grote liefde voor elkaar en hoe ze tenslotte niet meer samen op aarde konden leven.
Je schreef een aangrijpende roman, Toen ik je zag is een boek om stil van te worden. Je bent een dappere en grote vrouw, Isa Hoes.
Door alle publiciteit en recensies denk ik dat ik met te hoge verwachtingen aan dit boek begonnen ben. Wat er allemaal gebeurd is, verborgen is gebleven en wat dat met hun relatie deed, vond ik vreselijk. Maar op een of andere manier greep het boek me niet helemaal, mede door de vele opsommingen van baantjes (toneel, film, muziek etc.) die ze beiden gehad hebben, die je dan weer uit het verhaal haalden.
Hmm. Moeilijk om mijn mening over dit boek te geven. Goed: de weergave van de complexiteit van een proces wat uitmondt in zelfdoding. Ik begrijp dat het voor Isa belangrijk was om te beschrijven wat er met haar en haar man gebeurde. Mogelijk voor mensen die zoeken naar herkenning fijn om te lezen. Of voor mensen die de Privé te snel uit hebben. Niet goed: ik kreeg er het gevoel van dat ik heel lang in de wachtkamer van de dokter zat. Roddelblad-lectuur in boekvorm.
Goed geschreven en ik denk best herkenbaar voor degenen die leven met iemand met een bipolaire stoornis. Uiteraard geschreven vanuit Isa's perspectief, maar wat heb ik het ook te doen met Antonie.
Isa Hoes ken ik natuurlijk wel, maar Antonie Kamerling eigenlijk niet. Ik heb toen wel eens van hem gehoord, en natuurlijk ken ik zijn nummer-1 hit wel, maar los van dat wist ik bijzonder weinig over zijn leven voor zijn dood. Daarnaast luister ik graag naar autobiografische verhalen via Storytel, dus dit weekend besloot ik Toen ik je zag te gaan luisteren!
Het boek wordt voorgelezen door Isa Hoes zelf, wat het verhaal extra emotioneel maakt - en ze doet het ook nog eens heel goed. Het boek begint bij hun kennismaking en eindigt een tijdje na de dood van Antonie. Je krijgt dus een heel goed beeld van hoe Isa deze periode heeft ervaren. Ik vond dat ze het heel mooi heeft opgeschreven, zonder Antonie of zijn depressie naar beneden te halen. Het is eerlijk, maar ook heel liefdevol.
Daarnaast vind ik Isa gewoon een heel sympathieke vrouw, dus daarin had ze in dit boek al een streepje voor. Het leest ook supermakkelijk weg, waardoor ik het met twee dagen al uit had. Ook als je helemaal niks van Antonie Kamerling weet, is het een fijn boek om te lezen. Heel leerzaam, maar ook inspirerend!
Ik ken Isa Hoes en Antonie Kamerling niet van TV, heb nooit Goede Tijden, Slechte tijden gevolgd en ben nooit fan geweest. Tijdens het luisteren van de audiobook leef ik wel intens mee met Isa en hoe ze haar liefde met Antoine heeft gedeeld. Alle goede en slechte momenten.
Het boek begint met een wenselijke werkelijkheid van Isa, daarna sleurt ze je mee in het liefdesverhaal. We lezen mee hoe zij elkaar ontmoeten, verliefd worden, en de bijbehoren de ups-and-downs mee maken in de relatie. In de loop van het verhaal merken we samen met Isa hoe Antonie steeds meer met zijn eigen demonen worstelt, en wat voor invloed dat heeft op Isa en het gezin. Uiteindelijk werd het duidelijk dat hij aan een depressie leed.
Persoonlijk vond ik het interessant om te zien wat voor gevolgen depressie heeft voor de dynamiek van een relatie en familie. En het kan een steuntje in de rug zijn voor mensen die naasten hebben met een depressie.
Ik zou dit boek zeker aanraden om het te lezen, en zou het nog sterker aanraden om het via audioboek te luisteren.
Ik heb een lange tijd getwijfeld of ik dit boek wel wilde gaan lezen. Niet omdat ik twijfelde aan hoe goed het boek zou zijn, maar juist omdat ik geen zin had in een "negatief" verhaal.
Het boek heeft mij het tegenovergestelde laten zien en ik vind het oprecht een goed geschreven boek, met helaas een verdrietig verhaal!
Isa heeft iedereen in zijn waarde gelaten en spreekt met liefde over de mensen om haar heen, dat zie je in andere boeken niet vaak, maar uit haar woorden kon ik uitmaken dat ze alles en iedereen enorm heeft gewaardeerd.
Het is voor de meeste lezers zo onwerkelijk dat men dit meemaakt en toch gebeurt het helaas. Ik denk dat het ook goed is om juist hierover een boek te schrijven en je verhaal te delen.
Het is nog zo een onbegrepen ziekte, en vaak speelt het zich te veel binnens kamers af.
Schrijnend herkenbaar voor iedereen die naast iemand heeft gestaan in een dergelijke situatie. Schrijnend en troostend tegelijk. Troostend als in: herkennen en erkennen dat, net als de auteur, je iemand niet altijd kunt redden. Je kunt helpen maar uiteindelijk heb je niet de controle over leven en dood van een geliefde. Kun je niet voorkomen dat de kortsluiting in iemands hoofd doorslaat.Hoe pijn dat ook doet en hoezeer je jezelf ook tekort voelt schieten en het onheil wilt voorkomen. Dat erkennen biedt een vreemd soort troost.
Ook een aanrader als je een vriend of vriendin hebt die in de situatie van de auteur verkeert; het helpt denk ik om te begrijpen hoe verscheurd iemand met een dergelijke levenspartner zich kan voelen.