Искрено ваш

by Connie Palmen

В свободомислещия Амстердам от осемдесетте и деветдесетте години на миналия век живее един невероятен мъж, закоравял прелъстител, невъзможен, непоносим, чаровен, трогателен, вълнуващ. Преди внезапно да изчезне. Четири жени – проститутката Лили, монахинята Моника, актрисата Юдит и психоаналитичката Сар де Врис, разказват една след друга за връзката си с журналиста Саломон Шварц и заедно с това разнищват темите за вината, за свободната любов, за отношенията с родителите, за вярата в Бог – територия, на която Кони Палмен се чувства в свои води и която виртуозно изследва. Макар Саломон Шварц да има прототип в лицето на внезапно починалия приятел на писателката (на когото тя посвещава творбата си), „Искрено ваш“ е роман в най-завладяващия смисъл на думата, в който на фона на няколко любовни истории се разгръща психологическият образ на едно цяло поколение жени.

Genres: Fiction, Literature, Dutch Literature, Philosophy, Literary Fiction, Novels, Roman

288 pages, Paperback

First published January 1, 2002

About the author

Connie Palmen (Aldegonda Petronella Huberta Maria Palmen) is a Dutch author. She was born on November 25, 1955 in Sint Odiliënberg.

Palmen debuted with the novel De wetten (1990), published in the USA as The Laws (1993), translated by Richard Huijing. The Laws was shortlisted for the 1996 International IMPAC Dublin Literary Award.
Her second novel was De vriendschap (1995), published in the USA as The Friendship (2000), translated by Ina Rilke.

Palmen had a relationship with Ischa Meijer in the years preceding his death in 1995. From 1999 on she lived with D66 politician Hans van Mierlo, and the couple married on 11 November 2009 until his death on 11 March 2010.

Reviews

[Pvw · Rating 4 out of 5]

"Geheel De Uwe / Totus Tuus / Totally yours" is a mock-biography of the womanizer Salomon Schwartz, who is roughly modeled after Ischa Meijer, the Dutch public figure with whom author Connie Palmen had a long term relationship. She already documented that relationship and his sudden death in the autobiographical book "I.M.". This time, Palmen treats the same subject in a fictional manner and does it in a vastly superior way. Where "I.M." often sounded like pathetic navel gazing, "Geheel De Uwe" offers an analysis of human psychology on a far more general level.

Salomon's story is compiled by one of the characters, the female biographer Charlie. She starts that undertaking right after the suicide of Saar De Vries, Salomon's best mistress and friend, who, in her will, leaves all his personal writings to Charlie. Working through the papers, Charlie compiles a complex image of the person Salomon Schwartz, a mozaique that centers around the four most important women in his life. With all of them he exchanged letters, and wrote a book that was inspired by each one of them.

1) Schutz. That is the nickname of psychiatrist Saar De Vries, whom he called his 'shelter' (in German). Acting both as a mother figure and mistress, it was her that Salomon kept coming back to. Together they develop a psychological theory, "The Economy of Guilt". Their discussions contain interesting views on how economical principles can be applied to human relations.

2) Judith. She is a theatre actress and possibly the most unlikeable mistress of Salomon. Highly egocentric and vain, she has the most theatrical jealous episode when she finds out about Salomon's cheating. About her, Salomon writes a book called "The Pathology of Theatre", in which he explores the attitudes that people have in life and towards others. Who is a 'stage person' and who is more inclined to be 'audience'? How does the actor view his public? And how does the attitude of considering the world your audience translate into the actions you take as a person?

3) Lily. She is a literate hooker, an intelligent prostititute whom Salomon visits to chat, not to have sex. About her he writes the compilation "Letters to Lilith", which explores how her life with an incestuous stepfather led her into a life of prostitution.

4) Sister Monica. As a bit of an antipode to Lili, she is a catholic nun whose congregation takes care of the hookers in the neighbourhood. Salomon explores the reasons that brought her to choose a life of celibacy. They also discuss their many differences, her catholicism, his Jewish background, his adultory, ... All those are written down in the dedicated work "Dear Sister in God".

The book offers more characters and complications than those circling around the four women, with ideas about biography writing, suicide, lunacy, religion, generation conflicts, public versus private life and many, many things more. Palmen has succeeded into writing a work that is way more profound than the mere biography of one single person, and has interesting things to say about a pleiade of themes. To me, it still remains her masterpiece and easily surpasses the previous books "I.M." and "De Wetten", which contain the embrionic ideas that have finally reached maturity in this "Geheel De Uwe".

[Iris Lambert · Rating 2 out of 5]

Beetje rommelig vond ik het. Ik weet niet waar het over gaat. Een psychoanalytische theorie over kunstenaars van Connie? Ischa Meijer? ingewikkelde vader-relaties? Overeenkomst tussen Liefde en Economie? Liefde van een vrouw voor een man? Haar eigen pad naar romanschrijver worden? de overeenkomsten tussen heel verschillende vrouwen die allemaal van dezelfde man houden? Ik denk dat ik het maar half begreep maar dat het ook een beetje losse associaties en theorien waren die allemaal bij elkaar gestopt zijn.

[Lily · Rating 5 out of 5]

Linde, je had helemaal gelijk; dit was schitterend!!!!

[Coco Kneepkens · Rating 5 out of 5]

“Nagenoeg iedereen kwam dus uit zo’n gezin als beschreven in het boek, met een ambitieuze, gefrustreerde, overbezorgde, angstige, nadrukkelijk aanwezige moeder en een onbereikbare, afwezige vader.”

Alweer zo vol en zo goed. Connie Palmen is veel te slim.

[Jens · Rating 5 out of 5]

Ik geef het toe, ik ben volledig verkocht. Elke keer opnieuw sta ik versteld van hoe ik mijn eigen gedachten terugvind in de thematiek in de boeken van Connie Palmen. Dit boek gaf me net als "De Erfenis" een beter inzicht in heel haar oeuvre en specifiek het thema echt/onecht dat vaak terugkomt. In "pathologie van het theater" worden "onechte" gevoelens aangehaald als "aangepraat, overdreven, voorgewend, gezocht". Volbloed entertainers, of veelzeggend bestempelde "playboys" raken hun talent spuugzat en worden hun verzonnen houvast beu als ze hun nog groter verlangen ontdekken om zich echt te openbaren ipv in hun alsof-gedrag. In die lijn vinden we de quote:

"Ons geheugen zet de geschiedenis naar zijn hand. Het luistert eerder naar het verlangen dan naar het verstand en het negeert de agenda."

"Liefde is een ruilhandel en de rest is romantische inbeelding om het leed van de keuze voor slechts een uit duizenden te verdoezelen."

De non (Monica), de psychiater (Saar), de hoer (Lilli), de biograaf (C.) en Judit geven interessante invalshoeken over hoe zij hun identiteit in hun werk, hun romantiek en hun leven definiëren.

De non en hoer zetten zich allebei buiten het normale leven, soeverein over zichzelf, want ze geven zich aan iedereen, maar niemand in het bijzonder. Zo scheiden ze allebei seks en liefde. Voor die soevereiniteit betalen ze wel met het stigma van de buitenstaander.

De hoer speelt een theater naar haar klanten toe en heeft zo ook een "verborgen ik", net als een biograaf en een psychiater hun innerste niet mogen laten blijken in hun werk.

Psychiaters zijn ook afstandelijk intiem en inwisselbaar voor geld. Hun klanten "steken hen vol met hun projecties". Maar de hoer wordt vaak opgezocht omdat die nog lager zou staan dan de persoon met het minderwaardigheidscomplex.

De economie van de schuld ziet een relatie als een voortdurende transactie van geven en nemen, waarin lasten en lusten, offers en investeringen tegen elkaar moeten opwegen. Op een filosofisch niveau, zien we in taal en geld twee manieren om mensen te laten delen in uw materiële of geestelijke rijkdom. De psychiater kan enkel via de taal helen.

Door de verwrongen relaties met hun ouders komen de trauma's van naoorlogse kinderen ook aan bod. Hoe ze de druk voelde om de gelukkige schijn op te houden om hun ouders te bedanken. Tot op het punt dat de liefde van de ouder voor een kind als voorwaardelijk wordt beschouwd. De vader wordt afgeschilderd als de afwezige. Daardoor verandert hij in een idool, "want wat je niet kunt bereiken, idealiseer je." Moeders zijn gevangen in de realiteit van de natuurwet: ze werpen, zogen en zorgen. Door de kenniseconomie worden ze nog eens opgezadeld met het idee dat een opvoeding kan falen als het kind niet alle kansen verzilvert op de arbeidsmarkt.


"Geloof is ons verhouden tot het mysterie."

"De redenen achterhalen achter een roeping gaat tegen het idee in."

"Scheppen is denken en denken is onderscheiden."

[Sabine · Rating 4 out of 5]

Het idee van een man in het centrum plaatsen van 5 vrouwenlevens stond me eerst een beetje tegen, maar de uitwerking is een heel intelligent, gevoelsrijk, prettig geschreven boek waarin juist de beleving van die vrouwen (los van man) als uitgangspunt wordt genomen. Ben benieuwd naar meer van Connie!!

[Jelt · Rating 4 out of 5]

Een ontzettend mooi boek dat goed in elkaar zit. Prachtige zinnen en mooie gelaagde karakters. De diepe (soms donkere) stijl van Palmen spreekt me wel aan. 4,5.

[Wim Chielens · Rating 2 out of 5]

Na het weergaloze boek “Jij zegt het”, over de turbulente liefde tussen Ted Hughes en Sylvia Plath, waren mijn verwachtingen voor dit oudere boek van Connie Palmen allicht te hoog gespannen. “Geheel de uwe” viel dan ook redelijk tegen. Net als haar debuut “De Wetten” is dit boek al te strak gestructureerd en schippert het ook te zeer tussen essay en roman. I.L. Pfeiffer kan zoiets meesterlijk combineren, Palmen veel minder. Ze laat 5 vrouwen met eigen stem in eigen stijl praten over hun verhouding met Salomon Schwartz, een ziekelijke verleider en vrouwenverslinder, zeer grappige en erudiete man maar eigenlijk een egoïstische, zelfingenomen klootzak. Maar dat blijkt geen van de 5 vrouwen over de lippen te krijgen, allemaal willen ze daarentegen verklaringen zoeken voor dat pedante en smeerlappige gedrag. Palmen verweeft dat met 2 lang uitgesponnen theorieën over de Pathologie van het theater en de Economie van de schuld. Vooral dat laatste is volstrekt irrelevant. De stemmen van de 4 vrouwen (psychiater, non, hoer en actrice) zijn interessant maar zijn eigenlijk halfweg het boek al uitverteld. De 5de stem is de biografe, die de raamvertelling van het boek vormt, en die vertelt daar bovenop nog een straf stalkervehaal dat eigenlijk ook weinig terzake doet.
Tot zover de fictie, maar we we weten dat Connie Palmen de laatste vriendin was van Ischa Meijer, idd een ziekelijke verleider en vrouwenverslinder, zeer grappig en erudiet maar eigenlijk ook een… egoïstische, zelfingenomen klootzak. En dat maakt de lezing van dit boek helemaal lastig. Is dit een gefictioneerde biografie van I.M.? Wil C.M. even meegeven dat I.M. een pathologisch onbetrouwbare geliefde was, tot hij haar vond? In een interview zegt de schrijfster dat het fout is om Salomon 1 op 1 met Ischa te zien, maar ja, je maakt het de lezer wel moeilijk hè, mevrouw Palmen… Nee, nee, ik herlees gewoon “Jij zegt het”, dan weet ik weer hoe goed Connie Palmen ook kan zijn.

[Loes · Rating 4 out of 5]

Fantastisch en afschuwelijk tegelijk. Ik heb het niet neer kunnen leggen en ik heb het niet meer op kunnen pakken. Ik verafschuwde de focus op de man, ook al is het verteld vanuit het perspectief van verschillende vrouwen, en ik ben er nog niet helemaal over uit of dat te vergeven is gezien het thema of de man in kwestie. Ik ben er ook nog niet over uit of ik überhaupt alle/de juiste thema's heb gevonden. Ondanks dit alles verschrikkelijk herkenbare psychologische analyses en gedachtegoed voor de voorzienbare toekomst.

[Els · Rating 5 out of 5]

Na een jaar of 10 nog eens herlezen. Weer helemaal onder de indruk én nog meer onderlijnd :)

[Carsten Oosting · Rating 5 out of 5]

Mijn favoriete boek is heel verrassend en een knap stuk literatuur. Meeslepend, filosofisch en vakkundig. De Nederlandse taal opgetekend in zijn mooiste en puurste vorm. Dit boek moet iedereen gelezen hebben.

[Justine · Rating 5 out of 5]

Palmen is en blijft briljant

[Marjolein Schut · Rating 4 out of 5]

Geïnspireerd door de tv serie IM ben ik dit boek gaan lezen. Ik was nooit zon fan geweest voor Ischa Meijer; te grof te heftig. Dit boek beschrijft de hoofdpersoon (Salomon Schwartz) vanuit het perspectief van 5 vrouwen. Meer en meer krijg je sympathie voor Mon Schwartz en het kleine gekwetste miskende kind in hem. En bewondering voor Schultz, de vrouw met wie Mon een relatie heeft; een relatie anders dan alle andere die hij daarvoor had. Het boek kent prachtige oneliners die lang blijven hangen ( over de vader; die we ook in symbolische zin een toenemende belangrijke rol geven; minder kerk meer vader// over onvoorwaardelijke liefde -alleen van kinderen voor hun ouders en niet andersom). Prachtig al met al. Mijn enige kritiek is dat de verschillende stemmen van de 5 vrouwen lastig te onderscheiden zijn

[Raya · Rating 4 out of 5]

To be honest, it wasn't easy to go through with this book. It's just not one of these stories that you read simply because you have nothing better to do with your time. I had to invest a lot of thought into the story and, as one of the characters puts it, it was overwhelming to read so many truths in one place. I am impressed by the author's well-thought of description of certain psychological phenomena. Though the book doesn't offer solutions to the pains of the soul, it gave me better understanding of who I am and I can't help but admire the way, in which Connie Palmen explains why we are who we are.

[Goan B. · Rating 4 out of 5]

Psychologische en filosofische contemplaties over een tijdperk, over rollen, en over een persoon die je tegelijkertijd wil zijn en die een zoekende lul is. Mooie zinnen en ideeën die me nog wel even bij zullen blijven.

[Kaas666 · Rating 4 out of 5]

Moeilijk om te omschrijven wat ik hiervan vond. Dit boek daagde me uit om mijn mening over Connie Palmen (elitair, uit de hoogte, pretentieus) bij te stellen. Die mening vormde ik overigens toen ik 17/18 was obv Jij Zegt Het. Dit boek voelde een stuk minder pretentieus, misschien omdat het ook daadwerkelijk zo was, maar mogelijk ook omdat ik zelf pretentieuzer ben geworden en het me minder opvalt bij een ander. Dat de schrijfstijl van Palmen en de onderwerpen die zij aanhaalt meer in harmonie zijn geworden met mijn interesses en kijk op het leven, vind ik iets positiefs en maakt mij nieuwsgierig naar andere boeken van haar. Wat mij echter wel tegenstond was de manier waarop vrouwen soms in dit boek werden afgeschilderd. Met een soort wanhoop. Voor mij was er dan ook nauwelijks herkenning in het begin en middenstuk. Die herkenning kwam pas op het einde en toen kwam die hard binnen. Het draaide uiteindelijk niet altijd om wanhoop, maar om grip te krijgen op diens eigen leven. Eigenlijk de touwtjes in eigen handen nemen. De wens tot verbintenis aan iemand die nooit volledig van jouw zal zijn is in die zin niet treurig, wat misschien zo lijkt omdat dit een minderwaardigheid of inferioriteit aan de ander suggereert, maar eerder krachtig, omdat het de onafhankelijkheid van het individu voorstelt. Krachtig of niet, gedreven uit angst of uit doorzettingsvermogen, samenhangend met geloof of het gebrek aan een vaderfiguur, elke vrouw heeft er redenen toe en dat hoeft niet altijd zwakte te betekenen. Zo heb ik het in ieder geval uiteindelijk beleefd.
Een boek dat op het eerste gezicht de verkeerde man lijkt op te hemelen, terwijl het eigenlijk een oeuvre is aan de vrouwen om hem heen.

[Laurence Zimmermann · Rating 4 out of 5]

3.5/5

Suite au suicide de la célèbre psychiatre, Saar de Vries, Charlie, biographe et amie de celle-ci, se voit confier la lourde tâche d’écrire la biographie de l’homme qui fut son mari, l’écrivain Salomon Schwartz. Coureur de jupon, provocateur, acerbe, insupportable et adorable à la fois le tout dans l’Amsterdam libertaire des années 80’90’.
Aidés de plusieurs heures d’enregistrements et de documents écrits, elle découvre les quatre femmes ayant été le pilier de la vie de cet homme hors du commun. Lili, la prostitué, Sœur Monica, Saar, psychiatre et elle-même, Charlie, la romancière.
Même si j’ai adoré plonger dans cette histoire, beaucoup d'analyses psy’ et quelques extraits des propres écrits de Saar et Salomon ont rendu parfois la lecture un peu laborieuse.
Mais tout le reste était tellement passionnant et bien écrit que je suis réussi à passer outre. Tous les personnages sont extraordinairement bien (d)écrits, rien n’est tout blanc ou tout noir, tout est en nuance.
On découvre Salomon dit « Mon » à travers le regard de ses femmes, mais aussi des amis et amies de celles-ci ( le dr Spielgmann, Catherina, Cis, Benjamin ) ainsi que la haine et la cruauté que lui vouaient ses parents, des rescapés des camps dont il n’a jamais réussi à se faire aimer.
Je n’ai jamais réussi à le détester, ni aucune de ses femmes d’ailleurs. L’auteur nous les offre brut et on les aime de la même manière
Mes passages préférés restent ceux avec Lili et Sœur Monica. Ce sont ceux où j’ai trouvé Mon, le plus sincère.
La plume est incisive, crue, touchante, léchée, parfois trop érudite même si ça m’a poussé à réfléchir plus d’une fois aux sujets abordés.
Un roman original et des personnages que je ne suis pas près d’oublier.

[luscious · Rating 4 out of 5]

“‘De meeste volwassenen hebben de behoefte zich hun jeugd te herinneren als een aangename tijd en de ouders als mensen die ons liefhadden om wie we waren, ook al strookt dit zelden met de werkelijkheid. Vaak zijn het juist de intelligente, gevoelige kinderen die een grenzeloos begrip opbrengen voor de tekortkomingen van de ouders en die, uit loyaliteit met de gebrekkige, maar goedbedoelende volwassenen van wie ze zo langdurig afhankelijk waren en van wie ze zoveel mochten ontvangen, doorgaan met zichzelf weg te cijferen, met er niet te zijn zoals ze wellicht zouden willen zijn.’” (p.227)

“Dat is de verwarrende economie van deze eeuw: de inzet van de vaders voor ons, de vaders die alles voor ons deden, maar van ons wegvluchtten, omdat ze zonder ons gelukkiger waren dan met ons. […] Om een andere economische reden stortten de moeders zich met ongekende zorg op hun kinderen, […] De moeders worden de moderne martelaren van de vooruitgang. De afwezige vader, aan wie zelfs de moeder minder gezag toekent omdat zij in haar hart weet dat het zielenwerk en daarmee de toekomst van hun nageslacht in haar handen ligt, krijgt voor de kinderen de status van een idool. Want wat je niet ziet en niet kunt bereiken, dat idealiseer je.‘“ (pp.333-334)

[Willemijn Neeltje Ottolien Koelemaij · Rating 4 out of 5]

PRACHTIG boek maar wel lastig doorheen komen vond ik echt en heeeel veel personages wel.

“… maar echte wanhoop zie je alleen in een andere vorm, in dat vaak clowneske, amusante, uitbundige, charmante, grensoverschrijdende gedrag dat iemand tot in de perfectie heeft ontwikkeld om ondanks de wanhoop te kunnen leven. Maar deze volbloed entertainers, deze meesters van het alsof, krijg je alleen binnen wanneer ze hun eigen talent spuugzat zijn en ze worden hun houvast alleen maar beu wanneer ze zich realiseren dat het hen weghoudt van een nog groter verlangen dan zich te openbaren in hun alsof-gedrag, namelijk zich echt te openbaren. Daardoor zijn veel van die theatralen bang voor een analyse: ze vrezen hun talent voor het spelen en verbergen te verliezen, daardoor niks waardevols meer te bezitten en daadwerkelijk wanhopig te worden.”

[Rita · Rating 3 out of 5]

c 2002, leeskring 2005
Good portrait of her long-term partner's psychology. He's one of 'those' men.
I ought to read the book again some time.

I like pvw's review, which starts:
""Geheel De Uwe" is a mock-biography of the womanizer Salomon Schwartz, roughly modeled on Ischa Meijer, te with whom author Connie Palmen had a long term relationship. She already documented that relationship and his sudden death in the autobiographical book "I.M.". This time, Palmen treats the same subject in a fictional manner and does it in a vastly superior way. Where "I.M." often sounded like pathetic navel gazing, "Geheel De Uwe" offers an analysis of human psychology on a far more general level."

[Mahatma · Rating 5 out of 5]

Je weet dat je een fantastisch. Iel aan het lezen bent als je alles wilt weten over het sleutelpersonen, op zoek gaat en teleurgesteld wordt door de werkelijkheid.
Wat Mevrouw Palmen doet met de verschillende stemmen, brieven, romans en ingebedde structuur is fenomenaal. Niet alleen weet ze een prachtig portret te schetsen van een man via de stemmen van zijn vrouwen, ze brouwt ook een beeld van de post-bellummens, die gedoemd is gelukkig te zijn en daarom de schijn maar hoog houdt.

[Ingrid Booij · Rating 2 out of 5]

Een boek waarin mooie verhandelingen staan, over de rollen van vaders en moeders in de vorige eeuw
Over mensen die kinderen waren van ouders die de tweede wereldoorlog overleefd hebben. Over de economie van de schuld.
Maar ik vond het ook een saai boek en her heeft mij moeite gekost het uit te lezen. Vaak wat hoogdravend voor mij.

[HediBähren · Rating 3 out of 5]

Ganz interessantes Buch, um einen etwas excentrischen Mann, der schwer unter seiner leblosen Kindheit leidet und 5 Frauen, die sich in ihn total verliebten und nach einer Zeit von ihm ohne Grund wieder verlassen werden.

[Sonja · Rating 5 out of 5]

Connie Palmen never disappoints! She's a genius; otherwise I don't know how she can put a story together like she does. Amsterdam, a place all its own. This is a story of a man and his different and many women and their relationships. Splendid

[Ilse Zuijderduin · Rating 4 out of 5]

Het was een erg mooi boek, maar ik vond dat hij op bepaalde momenten erg kon vervelen. Er bleef maar doorgepraat worden over de rol van de vader en andere filosofische problematiek. De balans tussen verhaal en essay vond ik erg verwarrend, maar los van elkaar was het erg goed.

[Sarah · Rating 5 out of 5]

Prachtig book met verschillende personages die je meenemen in hun leefwereld en beleving van hoe ze zich tot het hoofdpersonage verhouden. Mooi geformuleerde, interessante gedachtegangen die je vragen om herlezen te worden. Heerlijk!

[Laurens Monster · Rating 1 out of 5]

384 pages of connie palmen fetishising a black jewish man. combined with plenty sexism, homophobia, transophobia and a romanticisation of suicide. the quality of the prose not making up for anything. still going to be reading I.M soon...

[Veerle Laevaert]

Ben een Connie Palmenliefhebber geworden, dankzij de podcast van Wim Oosterlinck!

[Sofie Sue Stephanie Rutgeerts · Rating 5 out of 5]

Heartbraking.

[Marieke · Rating 5 out of 5]

Ik denk dat dit er een is om te herlezen