What do you think?
Rate this book
Dikanka; Mirgorod: Petersburgse vertellingen
nan
- GenresFictionShort Stories
735 pages, Hardcover
Published March 1, 2012
6 people are currently reading
18 people want to read
About the author
Nikolai Gogol
1,992 books5,637 followersPeople consider that Russian writer Nikolai Vasilievich Gogol (Николай Васильевич Гоголь) founded realism in Russian literature. His works include
The Overcoat
(1842) and
Dead Souls
(1842).
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
July 19, 2022
Levendig en soms Roald Dahl level bizar. Heerlijk.
December 1, 2017
Tja, hier stond een lange recensie vol juichkreten. Maar door een vingerfout is die nu weg, en ik ga geen nieuwe lange recensie maken. Daarom heel in het kort, in telegramstijl en uit de uiterst losse pols.
Deze vertaling uit 2012, van Aai Prins, is veel beter dan alle vorige, en alle hier verzamelde verhalen en novellen zijn vooral door hun enorm originele stijl uiterst leesbaar. Elke gewone natuurbeschrijving en elk ontroerend tafereel wordt in Gogols originele handen iets buitengewoons, iets wat je nooit eerder zag en ook elders niet meer ziet. En dat lukt hem in alle verhalen, ook zijn meest folkloristische. Verreweg het beste zijn echter de "Petersburgse vertellingen", zoals "De jas" (in vorige vertalingen: de mantel), "De neus", "Dagboek van een gek" en "Nevski Prospekt". In die verhalen tovert Gogol ons irrationele waanwerelden voor die juist door hun ongerijmdheid en onbekendheid ook van grote schoonheid zijn, en die tegelijk ook iets verontrustend herkenbaars hebben, dus iets lijken te laten zien van de irrationaliteit van onze vertrouwde wereld. Bij Gogol kan iemand zijn neus verliezen, om vervolgens te merken dat deze neus zich los van hem als levende en goedgeklede persoon manifesteert en zich net zo vaardig gedraagt in de mondaine kringen als hijzelf. Iedereen kan dus zomaar desintegreren. En een gewoon mondain figuur is niet veel beter of succesvoller dan een neus in pak. En ook niet minder gefragmenteerd en van elk zingevend verband losgezongen. Wat dan verteld wordt in zinnen die door hun zijpaden en losse einden net zo desintegreren, net zo losgezongen zijn van elk zinvol geheel als die neus dat is van zijn gezicht, en die bovendien vaak ontsporen omdat ze zo bol staan van ongerijmde details. Bovendien, een verhaal over een neus die rondloopt is eigenlijk een wereld die zich manifesteert als een grote mop, en dat wordt nog verder versterkt door de ongerijmdheid van stijl en plot.
Iets soortgelijks is ook in de andere "Petersburgse vertellingen" aan de hand. "De jas" bijvoorbeeld, het tragische verhaal van een arme klerk die zijn jas verliest en door niemand wordt geholpen, is zonder meer ontroerend als protest tegen maatschappelijk onrecht, maar echt geniaal als karikaturale en daardoor helder-overtuigende uitvergroting van onze waanzinnige wereld. Want de klerk is behalve arm ook tragi-komisch futiel in alles, wat nog sterker geldt voor de "belangwekkende persoon" en andere notabelen die nalaten hem te helpen. Bovendien, het verhaal slaat om in een spookgeschiedenis die nog veel absurdistischer is dan een 'normale' spookgeschiedenis. Maar DAT is kennelijk de wereld zoals Gogol die zag: vol van ongerijmde en ongefundeerde futiliteit, en zodanig van fundamenten verstoken dat hij zo maar ineens kan omslaan in een nachtmerrieachtig spooktafereel.
Kortom, prachtig boek, in geweldige vertaling. Dat ik het nu pas lees terwijl het er al in 2012 was is raar, maar mooi dat ik het nu ken. En ik heb wel trek nu in die andere Gogol-vertaling van Aai Prins: van de geniale roman "Dode zielen".
Deze vertaling uit 2012, van Aai Prins, is veel beter dan alle vorige, en alle hier verzamelde verhalen en novellen zijn vooral door hun enorm originele stijl uiterst leesbaar. Elke gewone natuurbeschrijving en elk ontroerend tafereel wordt in Gogols originele handen iets buitengewoons, iets wat je nooit eerder zag en ook elders niet meer ziet. En dat lukt hem in alle verhalen, ook zijn meest folkloristische. Verreweg het beste zijn echter de "Petersburgse vertellingen", zoals "De jas" (in vorige vertalingen: de mantel), "De neus", "Dagboek van een gek" en "Nevski Prospekt". In die verhalen tovert Gogol ons irrationele waanwerelden voor die juist door hun ongerijmdheid en onbekendheid ook van grote schoonheid zijn, en die tegelijk ook iets verontrustend herkenbaars hebben, dus iets lijken te laten zien van de irrationaliteit van onze vertrouwde wereld. Bij Gogol kan iemand zijn neus verliezen, om vervolgens te merken dat deze neus zich los van hem als levende en goedgeklede persoon manifesteert en zich net zo vaardig gedraagt in de mondaine kringen als hijzelf. Iedereen kan dus zomaar desintegreren. En een gewoon mondain figuur is niet veel beter of succesvoller dan een neus in pak. En ook niet minder gefragmenteerd en van elk zingevend verband losgezongen. Wat dan verteld wordt in zinnen die door hun zijpaden en losse einden net zo desintegreren, net zo losgezongen zijn van elk zinvol geheel als die neus dat is van zijn gezicht, en die bovendien vaak ontsporen omdat ze zo bol staan van ongerijmde details. Bovendien, een verhaal over een neus die rondloopt is eigenlijk een wereld die zich manifesteert als een grote mop, en dat wordt nog verder versterkt door de ongerijmdheid van stijl en plot.
Iets soortgelijks is ook in de andere "Petersburgse vertellingen" aan de hand. "De jas" bijvoorbeeld, het tragische verhaal van een arme klerk die zijn jas verliest en door niemand wordt geholpen, is zonder meer ontroerend als protest tegen maatschappelijk onrecht, maar echt geniaal als karikaturale en daardoor helder-overtuigende uitvergroting van onze waanzinnige wereld. Want de klerk is behalve arm ook tragi-komisch futiel in alles, wat nog sterker geldt voor de "belangwekkende persoon" en andere notabelen die nalaten hem te helpen. Bovendien, het verhaal slaat om in een spookgeschiedenis die nog veel absurdistischer is dan een 'normale' spookgeschiedenis. Maar DAT is kennelijk de wereld zoals Gogol die zag: vol van ongerijmde en ongefundeerde futiliteit, en zodanig van fundamenten verstoken dat hij zo maar ineens kan omslaan in een nachtmerrieachtig spooktafereel.
Kortom, prachtig boek, in geweldige vertaling. Dat ik het nu pas lees terwijl het er al in 2012 was is raar, maar mooi dat ik het nu ken. En ik heb wel trek nu in die andere Gogol-vertaling van Aai Prins: van de geniale roman "Dode zielen".
January 16, 2024
Galgebrok.
January 27, 2015
De Petersburgse Verhalen gelezen.Geweldige verhalen. Absurdistisch, magisch realistisch soms. Vlijmscherpe observaties van de gedragingen van Russische bureaucraten, tijdloos. Fileren van de menselijke natuur, tijdloos. Af en toe neigend naar te veel sentiment.
November 5, 2015
Wonderfully atmospheric stories, often with a supernatural twist - ghost stories, literary ancestor of Poe and Dahl. The smooth translation adds character.
Displaying 1 - 5 of 5 reviews