อาคม

อาคม #1

by ชลนิล

ผลชันสูตรศพมาเฟียรายใหญ่ที่ขัดแย้งกับลักษณะอาการก่อนตายอย่างน่าพิศวงดึงให้ เอื้อกานต์ คุณหมอสาวผู้มีสัมผัสพิเศษ และ ทีเกื้อนายตำรวจหนุ่ม น้องชายฝาแฝดก้าวเข้าสู่เส้นทางอันมืดดำอำมหิตของการแก้แค้นโดยไม่ทันตั้งตัว

คำสั่งลับจากสำนักงานตำรวจฯ ที่ตกมาถึงทำให้ทีเกื้อได้รู้ว่าการตายอย่างแปลกประหลาดนี้มิใช่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรกหากก่อนหน้านี้ยังมีบุคคลสำคัญที่เกี่ยวพันกับพรรคแกนนำรัฐบาลอีกสามรายเสียชีวิตในลักษณะใกล้เคียงและในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันทีมสืบสวนพิเศษจึงถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อดูแล ‘วีไอพี’ที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงและติดตามค้นหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังการตายที่ดูคล้ายการฆาตกรรมต่อเนื่องนี้

สัมผัสพิเศษ รวมทั้งความช่วยเหลือจากพี่สาวฝาแฝด ทำให้ทีเกื้อมั่นใจว่า‘อาวุธ’ ที่คนร้ายใช้สังหารเหยื่อคือ ‘อาคม’ อันลึกล้ำและมีพลังแรงกล้าเหยื่อแต่ละรายจึงถูกปลิดชีวิตอย่างโหดเหี้ยมโดยไร้ร่องรอยหลักฐานใดๆที่จะสาวถึงตัวคนร้าย ทว่า...ต่อให้รู้ตัว รู้หน้าก็ใช่ว่าใครจะหาญกล้าต่อกรกับฆาตกรอาคมเช่นนี้ได้

เหนืออื่นใด ยิ่งสืบสาวลงลึกเขาก็ยิ่งพบว่ามือสังหารลึกลับวนเวียนใกล้ตัวเข้ามาทุกที นายตำรวจหนุ่มจะทำเช่นไรเมื่อเป้าหมายรายต่อไปคือคนสำคัญที่มีความหมายต่อหัวใจซึ่งเขาอาจยอมแลกได้ทั้งชีวิต!

487 pages, Paperback

First published September 1, 2013

About the author

Associated Names:
* ชลนิล
* ฉิกกง

ที่มา....ของนามปากกา "ชลนิล"

ที่มาของชื่อ "ชลนิล" จริง ๆฟังแล้วดูปัญญาอ่อนมากนะ ตอนม.2 ผมเขียนนิยายเรื่องแรกชื่อ "ใต้เงามันดาเร"
(เห็นมั้ย ชอบเขียนแนวลึกลับตั้งแต่เด็ก) เรื่องนั้นพระเอกชื่อ ภุชงค์ นางเอกชื่อ อินทนิล (ดอกตะแบก - อินทนิล สีม่วง เป็นดอกไม้ที่ผมชอบมากตอนเด็ก)

พอเขียนจบก็นึกเล่น ๆ ว่าถ้าเขียนภาคสอง ลูกของ ภุชงค์ กับ อินทนิล จะมีชื่อว่าอะไร
ตอนนั้นก็คิดชื่อ ชลนิล - อินทชล ออกมาได้ (เปลี่ยนคำว่าชงค์ เป็น ชล)
พอคิดสองชื่อนี้ได้ก็เกิดอาการชอบมาก อย่าใช้เป็นชื่อตัวละครเลย
เอามาเป็นนามปากกาของเราดีกว่า ! (ตอนเขียน ใต้เงามันดาเร ใช้นามปากกา ตรี อินทนิล)

นามปากกาหลังจากนั้นจึงเป็น "ชลนิล อินทชล" (ลิเกมั้ย)
ใช้เขียนเรื่องสั้นส่งตามนิตยสารต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
โชคดีอย่างยิ่ง ที่ไม่มีนิตยสารเล่มไหนรับเรื่องสั้นผมไปพิมพ์
(เด็กอายุ 14-15 เขียนเรื่องสั้นแบบไหน ใครๆก็น่าเดาออกว่า มันคงไม่ได้เรื่อง)

ตอนม.ปลาย ผมบ้าการ์ตูนญี่ปุ่น ช่วงปิดเทอมเคยไปช่วยทำงานที่สำนักพิมพ์การ์ตูนแห่งหนึ่ง รู้จักพวกบรรณาธิการ ทีมงานการ์ตูนหลายคน เขาถามผมว่าชื่อ "ชลนิล" แปลว่าอะไร? ตอนนั้นผมก็พยายามเล่าที่มา ที่ไป พร้อมคิดคำแปลอย่างสวยงาม
(ตามประสาเด็กนั่นแหละ)

เขาฟังแล้วบอกคำเดียวเลยว่า... "ชลนิล" = "น้ำเน่า" ชล=น้ำ / นิล = สีดำ
น้ำสีดำ มันก็คือน้ำเน่านั่นแหละ ผมได้ยินอย่างนั้นแล้วชอบทันที...เออ...แปลว่า น้ำเน่าก็เข้าท่าดี ไหน ๆ เราก็ชอบเขียนนิยายอยู่แล้ว สมัยนั้น พอเพื่อน ๆ รู้ว่าเราเขียนนิยาย ก็ชอบถามเหมือนกัน "เขียนนิยายน้ำเน่าเหรอ?" เราตั้งนามปากกาแปลว่า น้ำเน่า ไปเลยดีกว่า แทนคำตอบพวกมันไปเลย แถมยังเท่ดี ไม่เหมือนใครด้วย

ทั้งหมดนี้เป็นความคิดสมัยผมเรียนอยู่มัธยม อายุแค่ 15-16 เองมั้ง

พอเรียนจบ มาทำงานอยู่ที่อุดรฯ
มีอยู่วันหนึ่ง เข้าเวร นึกครึ้มอกครึ้มใจ อยากเขียนเรื่องสั้นเล่น ๆ
อาศัยความรู้ที่ได้อ่านจากหนังสือเกี่ยวกับการเขียนเรื่องสั้น
ในห้องสมุดของวิทยาลัยครูอุดร มาเป็นแนวทาง
ลองเขียนตามที่หนังสือเขาสอน-แนะนำ

ผลก็คือ...ได้เรื่องสั้นมาเรื่องหนึ่ง เรื่องสั้นเรื่องนั้นชื่อ "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
เขียนจบ ผมฝากเพื่อนให้เอาเรื่องสั้นนี้ไปให้อาจารย์ภาษาไทย(ในวิทยาลัยครู)
ช่วยวิจารณ์ - แนะนำ พออาจารย์ท่านนั้นอ่านจบ ก็ฝากเพื่อนผมมาบอกว่า...
"ให้เขาส่งเรื่องนี้ไปที่ นิตยสาร สตรีสาร"

นิตยสาร "สตรีสาร" สมัยนั้น ถือเป็นสนามนักเขียนที่มีมาตรฐานสูง
จนผมไม่เคยกล้าส่งงานตัวเองไปให้เขาพิจารณาเลย
พออาจารย์ภาษาไทยท่านนั้นแนะนำอย่างนี้
ผมเลยทำใจกล้า ส่งเรื่องสั้นไปที่ สตรีสาร โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" เฉย ๆ
ตัดคำว่า "อินทชล" ออก เพราะรู้สึกว่ามันเยิ่นเย้อ ลิเกพิกล
(ตอนนั้นโตพอจะรู้แล้วว่า ความคิดสมัยเด็กของตัวเองมันเพี้ยนๆ)

ผลคือได้ลงในนิตยสารสตรีสาร ภายในเวลาเดือนสองเดือน
ความดีใจครั้งนั้น ยิ่งกว่าคนเอ็นทร้านซ์ติดเสียอีก
เพราะนี่เป็นนิตยสารมาตรฐานฉบับแรก ที่ผมได้ลงเรื่องสั้น
แถมเป็นนิตยสารมีชื่อ ที่นักเขียนดัง ๆ หลายคนแจ้งเกิดที่นี่
ไม่ว่าจะเป็น "โบตั๋น" "ประภัสสร เสวิกุล" ฯลฯ

หลังจากนั้นผมก็มีไฟ เขียนเรื่องสั้นส่งสตรีสารอีกหลายเรื่อง
โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" มาตลอด
แต่ก็ไม่มีเรื่องสั้นได้ลงอีกนาน จนผมนำเรื่องสั้นที่เขียนส่ง "สตรีสาร" (แล้วไม่ได้ลง)
มารวมทั้งเรื่องสั้น "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
แล้วส่งไปให้สำนักพิมพ์สนุกอ่านพิจารณา
...โดยไม่คิดว่า...
นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของรวมเรื่องสั้นเล่มแรกในชีวิต "ละครภูต"
และเป็นการใช้นามปากกา "ชลนิล" บนแผงหนังสือครั้งแรกเช่นกัน

ชลนิล
20 ธ.ค. 56


ผลงาน

1. ต่างเวลา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
2. ม่านมนตรา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
3. พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
4. รอยสาป (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
5. กรงอำพราง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
6. เพลิงนาคา (พิมพ์ครั้งที่ 4 สำนักพิมพ์วันดี)
7. เรือนเวลา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
8. กรงไฟ (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
9. เถ้าน้ำค้าง (สำนักพิมพ์วันดี)
10. อาคม (สำนักพิมพ์คำต่อคำ)

รวมเรื่องสั้น
1. ละครภูต (สำนักพิมพ์สนุกอ่่าน)
2. ผู้ถูกล่า (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน) (พิมพ์ครั้งที่1 ใช้ชื่อว่า "ในเงาสนธยา")
3. ลางมายา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก) (รวมจากสองเล่มเล็ก"ลางสังหารกับสีสันสยอง")

ผลงานเขียนอื่นๆ
1. ลมหายใจของสายลม (สนพ.สนานคิด) ประเภทบทกวี
2. ที่สุดปลายกระบี่ (สนพ.สนานคิด) รวบรวมถ้อยคำปรัชญาอันแหลมคมจากนวนิยายหลายเล่มของโก้วเล้ง
3. นิทานโทสะ (สนพ.วันดี) รวมบทความที่เขี

Reviews

[Pang Happy Holidays & Happy New Year =D · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้ ขอชื่นชมตรงการเอาธรรมมะมาใช่ในพล็อตค่ะ อย่างพลังวิเศษต่างๆ
มีการแทรกธรรมะเป็นระยะ แม้เนื้อเรื่องจะออกไปทางแนวสืบสวนมากที่สุด

แต่ส่วนตัวนะ เราชอบ 'เพลิงนาคา' และ 'ม่านมนตรา' มากกว่า สำหรับ อาคม..
อยากให้มีความลึกลับดำมืด insight ของพล็อตตรงไสยศาสตร์มากกว่านี้ 555
อยากให้เข้มข้นบีบคั้นมากกว่านี้ แต่พล็อตด้านสืบสวนนั้น ตื่นเต้นดีคะ
แม้เราจะอยากเห็นรายละเอียดการตายของคนสีคนแรกมากกว่านี้
อยากได้อารมณ์ขนลุก ขนพองสยองกร้าวไปเลย 55

'ทรงกลด' เป็นตัวละครที่น่าสนใจดี ชอบ 'ทีเกื้อ' ด้วยเหมือนกัน ดื้อและบ้าดี
แต่ตรงพลังพิเศษทางบวก เจ๋งนะ ชอบมาก ;)

[ดินสอ สีไม้ · Rating 5 out of 5]

นานมาแล้วที่ไม่ได้อ่านหนังสือที่อ่านสนุกจนวางไม่ลงขนาดนี้!!
พล็อตแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกนักเขียนหยิบมาเล่น
แต่ชลนิลมีบางอย่างที่พิเศษออกไป
การวางจังหวะของเรื่องดี วิธีเล่าเรื่องได้น่าติดตามแทบวางไม่ลง

ผู้เขียนหักมุมหลายตลบ มีปมเล็กปมน้อย
มีไคลแมกซ์ ซุปเปอร์ไคลแมกซ์ให้ใจหายใจคว่ำ
เลือกประเด็นความฟอนเฟะของการคอรัปชั่นโดยนักการเมืองทุจริต
ความอยุติธรรมของกระบวนการยุติธรรม
ความเน่าหนอนของสังคม ฯลฯ
สร้างภาพขัดแย้งกับอุดมคติ ความศรัทธา ความเชื่อในการทำดี
และทางเลือกของตัวละคร รวมไปถึงทางเลือกของคนอ่านด้วย ..
ผู้เขียนปลุกเร้าจิตสำนึกของเราให้คิดตามว่า ถ้าเหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้นกับเราบ้าง
เราจะเลือกยืนอยู่ข้างใด?

เป็นหนังสือที่บทจะบู๊ก็บู๊ซะแทบลืมหายใจ
บทจะซาบซึ้งโรแมนติค ผู้เขียนก็ทำได้ดีมากอีก
เป็นนิยายที่ครบรส แถมทุกรสยังเป็นรสที่โดดเด่นไปหมดทุกทาง
สนุกสมคำร่ำลือจริงๆ ค่ะ

[LookPla · Rating 5 out of 5]

เห็นรีวิวคนชื่นชมเรื่องนี้เยอะมากกกก จนต้องหามาอ่านกับเค้าบ้าง
แล้วก็พบว่าจริงสมคำร่ำลือที่เค้ากล่าวขานกัน
มันอาจเป็นเรื่องเหนือจริงบ้างที่เอื้อกานต์กับทีเกื้อจะมีพลังภายในแบบนี้
สื่อสารกันทางจิตแบบไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์สื่อสารใดๆ
แถมมีพลังเหมือนมนต์ขาวในการรักษาคนได้อีกต่างหาก
แต่นับว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ ถ้าหมอจริงๆ เค้ามีพลังแบบนี้คงดีไม่น้อย
อาการเจ็บปวดของคนไข้บางทีมันก็บรรยายและอธิบายไม่ถูก
ถ้าหมอรู้สึกได้เพียงแค่สัมผัสคนไข้ว่าเจ็บปวดแบบไหนและตรงจุดใด
น่าจะทำให้การรักษาตรงจุดได้ง่ายขึ้นนะ ว่ามั้ย
อันนี้เคยคิดเองเลยเวลาต้องไปหาหมอแล้วอธิบายอาการเจ็บป่วยไม่ถูกเนี่ย
แต่พลังมนต์ดำในเรื่องนี่ก็น่ากลัว ชวนขนลุกมากนะ
การเจ็บปวดถึงแม้จะไม่ต้องมีแผล เลือดไม่ต้องหลั่ง
แต่ก็สร้างความเจ็บปวดทุกข์ทรมานได้อย่างแสนสาหัส
ได้แต่หวังว่าบนโลกนี้คงไม่มีใครเจ็บแค้นกันจนต้องพึ่งมนต์ดำแบบนี้เลยนะ
การดำเนินเรื่องก็กระชับไม่ยืดเยื้อดีค่ะ แต่ก็มีอะไรให้ติดตามเยอะทีเดียว
ปมปริศนาต่างๆ ค่อยๆคลายออมาเป็นระยะๆ ให้เราหายสงสัยในปริศนาของการกระทำทั้งหมด
ในส่วนสำนวนอาจไม่ได้สละสลวยหวือหวาอะไร แต่ก็ไม่ได้ื้ทื่อจนทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน
เป็นนิยายที่สอดแทรกธรรมะมาตลอดทาง แต่ก็ไม่ดูหนักจนเป็นการยัดเยียด หรือทำให้เสียความเป็นนิยายไป
ต้องยอมรับว่าเป็นนิยายอ่านทั้งเพลินและสนุกไปพร้อมๆกันค่ะ

[Ning · Rating 4 out of 5]

ไม่ได้อ่านผลงานของชลนิลนานแล้วค่ะ
ได้มาอ่านอีกครั้ง ก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิม
คือสนุก

ชอบที่มันไม่ใช่นิยายที่เบาโหวง
แต่มันก็ไมได้หนักขนาดปวดหัว

ชอบที่เอาธรรมะมาผสมผสานเข้ากับเนื้อเรื่อง
ทำได้ลงตัวดีค่ะ ไม่รู้สึกว่าโดนยัดเยียด

เสียดายที่ความหวานน้อยไปหน่อย
ซึ่งไม่แปลก เพราะ นางเอกเป็นคู่หมั้นของพี่ชายพระเอก
ถ้าหวานมาก จะดูผิดไปหน่อย

สรุปว่าชอบมากค่ะ
ให้ 4.5 ดาว

[arabica jay · Rating 4 out of 5]

ออกตัวก่อนว่าเรื่องนี้อ่านไม่จบ แต่!!! เป็นเรื่องแรกที่อ่านไม่จบแล้วอยากในดาวเยอะ 55555
จริงๆ หยิบเรื่องนี้มาอ่านเพราะรีวิวล้วนๆ ทุกคนบอกว่าดีงามพระราม8มาก เราเลยไปหามาอ่านจนได้
.
อ่านไปไม่กี่หน้า รู้สึกชอบภาษาของนักเขีบนท่านนี้มากกกกก เรื่องของเรื่องคือเป็นเรื่องแรกของนามปากกา 'ชลนิล' ด้วยแหละที่หยิบมาอ่าน เราเลยไม่รู้สำนวนเค้ามาก่อน มันเป็นวิธีการเล่าและสำนวนที่เขียนไม่เยอะ แต่สื่อความหมายได้ดี ละเมียดละไมบอกไม่ถูก ยิ่งอ่านยิ่งชอบภาษาของนักเขียนท่านนี้มาก
.
ส่วนตัวไม่เคยอ่านนิยายแนวเหนือธรรมชาติ และไม่อินกับนิยายแฟนตาซีเรื่องใดๆ ทั้งนั้น ด้วยเหตุผลที่ว่า 'จินตนาการไปไม่ถึง' นั่นแหละ ความผิดของเราเอง 5555
แต่ด้วยความที่เราชอบนิยายรักแนวสืบสวนมากกว่ารักธรรมดาทั่วไป เลยคิดว่าเรื่องนี้ก็อาจจะไม่ใช่งานยากสำหรับเราเท่าไหร่ แต่ผิดคาด อย่างที่บอกนั่นแหละค่ะ จินตนาการเราไปไม่ถึงจริงๆ ไม่ได้ผิดที่คนเขียน เนื้อเรื่อง หรืออะไร ผิดที่เราล้วนๆ 5555
จริงๆ พลอตเรื่องค่อนข้างน่าติดตามนะคะ และด้วยภาษาที่เราชอบมาก เราพยายามจะอ่านต่อ แต่คือบางฉากบางตอน เราไม่อิน อ่านแล้วจินตนาการภาพไม่ออก ก็มันเรื่องเหนือธรรมชาตินั่นแหละ มันก็เลยขาดอรรถราตรงนี้ไป ทำให้สุดท้ายต้องยอมแพ้ ไปไม่ถึงฝั่งฝัน 5555
.
ส่วนตัวขอหัก1ดาว ในส่วนของความรัก ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องหลักของนิยายเรื่องนี้ แต่เรารู้สึกว่าการแสดงออกด้านความรักของตัวละครโตไปนิด เมื่อเทียบกับคนอายุเท่านั้นในสังคมปัจจุบัน
.
สรุปคือเรื่องดีมากค่ะ แต่ถ้าใครไม่อินนิยายแฟนตาซีหรือประเภทเหนือธรรมชาติ อาจจะต้องคิดนิดนึงค่ะ

[Wimol · Rating 4 out of 5]

สนุกเลยอ่ะ

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

หลังจากติดใจจาก “เรือนเวลา” ของคุณชลนิลแล้ว ก็เลยต้องหยิบเรื่อง “อาคม” มาอ่านบ้าง แล้วก็ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ สนุกและลุ้นไปกับเรื่องตลอดเลย

ชอบชื่อของ “เอื้อกานต์” และ “ทีเกื้อ” สองพี่น้องฝาแฝดที่รักกันมากๆ น่ารักมากเลยสำหรับความรักระหว่างพี่น้องของสองคนนี้ อ่านไปก็อมยิ้มไป มีความสุขมากอ่ะ เอื้อเฟื้อเกื้อกูลกันสมกับชื่อของทั้งสอง ชอบหมอเอื้อกานต์ เป็นผู้หญิงที่ดูใจเย็น ฉลาด โอบอ้อมอารี อ่านถึงตอนหมอเอื้อกานต์ออกมาทีไร จะชอบมากเป็นพิเศษเลย (จนอยากให้ไปคู่กับคัท น้องชายของทัตสุระ ใน “เรือนเวลา” กร๊ากๆๆ นี่กะจะให้หมอเอื้อกานต์กินเด็ก ฮ่าๆๆๆ มโนล้วนๆ ค่ะ อย่าคิดไรมาก)

ตอนแรกนึกว่าทีเกื้อสืบเกี่ยวกับคดีที่มีนักการเมืองถูกฆ่าตายด้วยอาคม แล้วจะได้รับอันตรายแบบน่ากลัวสุดๆ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมาก กลับเป็นเราที่จะลุ้นว่าใครกันแน่เป็นคนทำ แล้วอ่านไปสักพักก็เดาได้แหละ ถึงเดาได้ก็สนุก และเกือบจะร้องไห้ ฮือๆๆๆ

แอบคิดว่าทีเกื้อยังรู้เลย ทำไมหมอเอื้อกานต์ไม่รู้หว่า ว่าความจริงเป็นเช่นไร แต่ก็คิดอีกที รู้สึกว่าถ้ารู้คงจะไม่ดีอ่ะ สู้ไม่รู้ต่อไปแหละดีแล้ว

บาดจิตบาดใจกับความรักของทีเกื้อและหนูดี สัตตบงกช แบบว่ารักกันมาก แต่ต้องจากกันเพราะความจำเป็น เพราะครอบครัว หนูดีจำต้องปล่อยมือจากทีเกื้อ ผู้ชายที่รักที่สุดในชีวิต แล้วจะแต่งงานกับพี่ภูมิ พี่ชายของทีเกื้อ เป็นอะไรที่จี๊ดมาก เพราะพอหนูดีรู้ว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกันก็ช็อกนะ แล้วแบบว่าทีเกื้อรู้ก็ได้แต่บอกให้พี่ชายเขารักหนูดีให้มากๆ แม้ภายในใจเขาจะปวดร้าวอย่างหนักก็เหอะ

แต่บทหนูดีในเรื่องนี้ ก็โดนหมอเอื้อกานต์แย่งซีนไปนะ เพราะเราชอบหมอเอื้อกานต์มากกว่าอ่ะ แต่ก็ยังรู้สึกว่าหมอเอื้อกานต์บทน้อยไปหน่อย อยากให้มีมากกว่านี้จังเลย เห็นว่าหมอเอื้อกานต์เป็นนางเอกในเล่มต่อไปคือ “ระบำเวท” ทำเอาอยากจะหามาอ่านจังเลย แต่แอบเศร้าล่วงหน้าเลย ฮือๆๆๆ หมอเอื้อกานต์จะไม่ได้คู่กับคนๆ นั้นแน่ๆ ใช่ไหม รู้ว่าเพราะอะไร แต่แอบเป็นแฟนคลับของคนๆ นั้นแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

คิดว่าน่าจะอ่านกันเกือบทุกคนแล้ว สำหรับเรื่องนี้ เห็นรีวิวกันบ่อยพอควรเลย ฮ่าๆๆ เราช้าไปป่ะหว่า สำหรับการอ่านเรื่องนี้ แต่พบว่าสนุกจริงๆ นะ ชอบๆๆๆ ทำให้ชอบผลงานของคุณชลนิลจริงๆ เลย


(กลัวจะหลุดสปอยล์ วงเล็บไว้ว่าถ้าไม่อยากถูกสปอยล์ ข้ามตรงนี้ได้นะคะ)
แอบเศร้าใจว่า การทำร้ายผู้อื่นเพียงเพราะผลประโยชน์ของตนเอง จนทำให้คนที่เหลืออยู่กลับมาแค้นอีกครั้งนั้น เป็นอะไรที่แบบว่าสงสารคนที่ต้องรับผลการกระทำของบุคคลเหล่านี้ ถามว่าเราสงสารคนร้ายไหม สงสารมากเหอะ ถ้าเพียงแต่ไม่กลับมาแก้แค้น ป่านนี้น่าจะมีความสุขมากกว่านี้ ไม่ต้องทนอยู่ในเงามืดต่อไป และมองดูคนที่รักใช้ชีวิตโดยไม่รู้ว่ามีเขาอยู่ใกล้ตัว เศร้าอ่ะ แต่ถามว่าถ้าเราโดนแบบนั้นบ้าง เราจะทนไม่แก้แค้นได้ไหม ก็ตอบไม่ได้อยู่ดี ความยุติธรรมที่จะต้องทวงคืนนั้น บางทีกฎหมาย กฎแห่งกรรมก็ทำงานช้าไป ในความคิดของคนๆ นั้น (แต่ไม่ใช่แค่คนๆ นั้นอ่ะ เราเองก็คิดเหมือนกัน เวลาเห็นข่าวต่างๆ)

แต่ในเรื่องก็ทำให้เห็นว่า ถึงจะคิดว่ากฎแห่งกรรมทำงานช้าไป แต่บางคนที่อยากจะแก้แค้น ก็ทำให้เราเห็นว่ากฎแห่งกรรมกำลังทำหน้าที่ของมันแล้ว เพราะฉะนั้นเราอย่างด่วนตัดสินโทษด้วยการสร้างกรรมให้ตัวเองเลยดีกว่า

อาคมเป็นสิ่งที่ดี ถ้าหากคนที่นำไปใช้ ใช้ไปในทางที่ถูก เสียดายว่าอาจารย์ที่สอนคนๆ นั้น ทำให้คนๆ นั้นจากคนดีๆ กลายเป็นคนที่กลับมาแก้แค้นทุกคน จากคนที่มีอนาคตก้าวไกล ต้องมาอยู่ในเงามืดตลอดกาล อ่านแล้วเลยรู้สึกโกรธคนที่เป็นอาจารย์มากๆ เหอะ

ยัยคุณหญิงก็น่ารำคาญ อ่านไปอยากจะดีดไปไกลๆ เลย ฮ่าๆๆ ยังดีที่ตอนหลังหมอเอื้อกานต์ช่วยชีวิตไว้แล้ว ยังรู้จักมีจิตสำนึก ทำอะไรคืนกลับไปให้บ้าง ไม่ใช่ร้ายกาจตลอด

สุดท้ายนี้ขอบอกว่าเป็น “ทรงกลด FC” นะ ฮือๆๆๆๆ เศร้าต่อไป เรื่องนี้เขียนรีวิวยากมากค่ะ เพราะไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไงดี แต่สนุกมากๆๆๆ แล้วรู้สึกว่าเขียนรีวิวยาก แต่ตัวเองก็เขียนวกวนแฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆ (ยาวจนได้)

[RMN · Rating 5 out of 5]

เปิดเรื่องมาก็ทำให้เรารู้สึกสนใจมากๆ จนอ่านรวดเดียวจบในเวลาไม่นานเลยค่ะ
พล้อตสนุกมาก ปมประเด็นแต่ละอย่างที่ค่อยๆ เปิดเผยเรื่องราวทีละนิดๆ ทำให้เวลาอ่านแล้วลุ้นตามไปด้วยสุดตัว

สำนวนการเขียนอ่านดูแล้วก็บ่งบอกได้ชัดเจนว่าเป็นผลงานของนักเขียนชาย คือมันมีกลิ่นอายสไตล์ผู้ช้ายยผู้ชายอยู่ในนั้น ฮ่าๆ แต่ก็ไม่รู้สึกแข็งจนเกินไป กลับทำให้รู้สึกว่าเรื่องราวทั้งหมดมีความสมจริงมากด้วยซ้ำ

ผู้เขียนผูกเรื่องราวแค้นในอดีต สื่อสารผ่านอาคมและไสยศาสตร์รูปแบบต่างๆ ที่อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่า ไสยศาสตร์นี่ใช่จะมีแต่เรื่องโบราณคร่ำครึเสมอไป อาคมต่างๆ ในเรื่องนี้ช่างเข้ากันได้ดีกับยุคสมัยปัจจุบันเหลือเกิน คดีแต่ละคดีที่เขียนมาก็ชวนพิศวงจริงๆ ถ้าเป็นเหตุการณ์จริงล่ะก็ตำรวจไทยคงหนาวไปตามๆ กัน ^^

ประเด็นความซับซ้อนที่ใส่มาส่วนตัวมองว่าเดาทางได้ไม่ยากค่ะ แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความสนุกของเนื้อหาลดลงเลย กลับยิ่งทำให้ลุ้นมากยิ่งขึ้นด้วยซ้ำว่าเรื่องราวจะลงเอยแบบไหน

แง่คิดและสาระที่แฝงด้วยหลักธรรมะเป็นสิ่งที่เราจะพบเจออยู่ตลอดในผลงานของชลนิล ภาษาที่ใช้ก็ไม่ได้ยากต่อการทำความเข้าใจเลย ถือว่าเป็นจุดแข็งที่ยังคงไว้ได้เสมอ และทำให้เราติดตามผลงานของชลนิลมาโดยตลอด

เนื่องจากเรื่องนี้ดำเนินเรื่องหลักโดยตัวเอกที่เป็นชาย ทำให้ประเด็นความรักระหว่างหญิงชายบรรจงใส่มานั้นออกจะเบาอยู่สักหน่อย หากใครที่ชอบเรื่องราวความรักเป็นประเด็นหลักอาจจะรู้สึกว่าเรื่องนี้หวานน้อยไปนิดนึง แต่เนื่องจากเส้นเรื่องหลักไม่ได้อยู่ที่เรื่องความรัก เราเลยคิดว่าเนื้อหาที่ใส่มาเท่านี้จึงเพียงพอและทำหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์ที่สุดแล้ว

ประโยคที่ชอบมากในเรื่องนี้ก็คือ
'คนเราเกิดมาด้วยความไม่รู้ ทำผิดด้วยแรงขับดันของกิเลส และรับกรรมด้วยกฏอันเที่ยงตรงของวัฎสงสาร
มันเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจ...มากกว่าจะมานึกสะใจ สมน้ำหน้ากัน'

[Monaliz Juang · Rating 5 out of 5]

นามปากกาชลนิลเป็นอะไรที่การันตีความกลมกล่อมมากค่ะ
ชอบตั้งแต่เรื่องเพลิงนาคา และเล่มนี้ก็ยังคงความสนุกและแฝงแง่คิด

เนื้อเรื่องไม่หนักจนเกินไป ไม่ดราม่าเกินไป ทุกอย่างลงตัวแบบพอดี
แฝงในแง่ธรรมมะนิดหน่อยได้อย่างไม่ยัดเยียดจนเกินไป

อยากอ่านเรื่องราวพี่สาวฝาแฝดต่อ แต่จบแบบนี้ก็สมบูรณ์นะคะ
เพียงแต่อยากอ่านต่ออีกนิดเท่านั้นเอง ฮาาา

[Kamons · Rating 4 out of 5]

เพิ่งเคยได้อ่านของ ชลนิลค่ะ ชอบที่ผู้แต่งเลือกใช้ภาษาได้สละสลวย เขียนเรื่องได้น่าติดตามดี

[Tharachaya · Rating 5 out of 5]

คือบอกสั้นๆ ว่า "ต้องอ่าน" ค่ะ เล่มนี้ คอนิยายสืบสวนพลาดไม่ได้... พล็อตเรื่องสนุก เขียนมีมิติ เว่อร์บ้างบางเหตุการณ์ แต่นั่นแหละ คือ "อาคม"

[Miki · Rating 4 out of 5]

อาคม... ถึงส่วนใหญ่เราฟังแล้วรู้สึกว่ามันเปนสิ่งร้ายๆ
แต่บางทีมันก้อทำเรื่องดีๆได้นะ

อ่านเรื่องนี้ไป​ ในใจนี่ห๊ะ? ตลอดเวลา
พลิกไปพลิกมา​

[นัทธิมา นัธ · Rating 5 out of 5]

ชอบมากค่ะ

[Panchaya · Rating 3 out of 5]

อารมณ์ล้วน ๆ เลยนะ ก็เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ตามประสานิยายสืบสวนสอบสวน (มั้ง)

[Ome · Rating 5 out of 5]

ชอบการผูกเรื่อง

[Paradisemedicine Trivisavavet · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การอ่าน สนุก ครบทุกรส หักมุมตลอดเรื่อง เดากันแทบไม่ถูกเลย

[Aompujj Sittitham · Rating 5 out of 5]

สนุกมากๆๆๆ ได้ข้อคิดจากเรื่องนี้มากมาย คนเราไม่ได้มีแต่ด้านขาวหรือดำสนิทหรอก ชอบความเทาๆของตัวละครทรงกลดมาก สำหรับเราเขาคือพระเอกค่ะ ❤️