الحي الضائع

by Patrick Modiano, محمد عبد المنعم جلال (ترجمة), باتريك موديانو

مدينة باريس المفعمه بأنوارها الرائعه

Genres: France, Fiction, French Literature, Novels, Nobel Prize, Roman, Literature

184 pages, Paperback

First published December 15, 1984

About the author

Patrick Modiano is a French-language author and playwright and winner of the 2014 Nobel Prize in Literature.

He is a winner of the 1972 Grand prix du roman de l'Académie française, and the 1978 Prix Goncourt for his novel "Rue des boutiques obscures".

Modiano's parents met in occupied Paris during World War II and began a clandestine relationship. Modiano's childhood took place in a unique atmosphere: with an absent father -- of which he heard troubled stories of dealings with the Vichy regime -- and a Flemish-actress mother who frequently toured. His younger brother's sudden death also greatly influenced his writings.

While he was at Henri-IV lycee, he took geometry lessons from writer Raymond Queneau, who was a friend of Modiano's mother. He entered the Sorbonne, but did not complete his studies.

Queneau, the author of "Zazie dans le métro", introduced Modiano to the literary world via a cocktail party given by publishing house Éditions Gallimard. Modiano published his first novel, "La Place de l’Étoile", with Gallimard in 1968, after having read the manuscript to Raymond Queneau. Starting that year, he did nothing but write.

On September 12, 1970, Modiano married Dominique Zerhfuss. "I have a catastrophic souvenir of the day of our marriage. It rained. A real nightmare. Our groomsmen were Queneau, who had mentored Patrick since his adolescence, and Malraux, a friend of my father. They started to argue about Dubuffet, and it was like we were watching a tennis match! That said, it would have been funny to have some photos, but the only person who had a camera forgot to bring a roll of film. There is only one photo remaining of us, from behind and under an umbrella!" (Interview with Elle, 6 October 2003). From their marriage came two girls, Zina (1974) and Marie (1978).

Modiano has mentioned on Oct 9, 2014, during an interview with La Grande Librairie, that one of the books which had a great impact on his writing life was 'Le cœur est un chasseur solitaire' (The Heart is a Lonely Hunter), the first novel published by Carson McCullers in 1940.

(Arabic: باتريك موديانو)

Reviews

[Nikos Tsentemeidis · Rating 4 out of 5]

Με τόσα βιβλία Modiano που έχω διαβάσει, αγάπησα το Παρίσι, χωρίς να έχω πάει ποτέ.

[Denis · Rating 5 out of 5]

This novel is probably one of Modiano's most accomplished and poignant works. Haunting, deeply moving without being sentimental, beautifully written, atmospheric and dreamy, Quartier Perdu is a slow ballad through an almost surreal Paris, a city of broken destinies that is caught between an uncertain past and a present filled with ghosts. Here's a book that leaves the reader with bittersweet emotions which will resonate long after the last page has been read. As with all of Modiano's novels, nothing much happens, and as usual, it's all about trying to reconstruct, in a vague way, events that happened a long time ago, the loss of youth, and finding back mysterious people from a faraway past. But the past can never be recaptured, and what survives are merely fugitive traces, as heartbreaking as evanescent clouds of perfume that suddenly bring back imprecise memories, before disappearing forever. Modiano's elegant, discreet prose perfectly evokes the poignancy of what's lost and yet keeps living within us. Under his pen, Paris becomes a dreamlike city, where past and present collide tenderly and sadly, and a strange romanticism emanates from his pages. It's intensely visual, in a cinematic way, and yet no movie could quite do justice to this book. Modiano remains one of the few real masters of contemporary French literature.

[Kuszma · Rating 4 out of 5]

A mondatok modianói világossága mögött mindig valami homályosság és bizonytalanság búvik meg - mintha a szöveg bármelyik pillanatban eloldódhatna a valóságtól. Ez a homályosság itt is több forrásból ered. Az egyik, hogy a regény eleve visszaemlékezés, tere tehát a múlt, a maga képlékeny, ködös partvonalaival. A másik a regény "tárgyainak", Jaqueline-nek és Van Bevernek az elemi titokzatossága: az elbeszélő (és rajta keresztül az olvasó) csak kívülről látja őket, sem múltjukról, sem motivációjukról nincs közvetlen tudása, legfeljebb tippelhet, hipotéziseket alkothat, amelyek aztán megcáfolódnak, vagy ami még rosszabb, sosem derül ki, hogy érvényes hipotézisek voltak-e. A harmadik pedig maga az elbeszélő, aki maga is körvonaltalan entitás, csak azt tudjuk róla, amit elárul magáról, és az finoman szólva is kevés. Tettei és reakciói láthatóak, de ez csak korlátozottan teszi lehetővé, hogy személyes viszonyt építsünk ki vele. Ő is olyan, mint a regény maga: elmosódó kontúr, tünemény, álomkép, amit elfelejtünk öt perccel ébredés után - csak a bizonytalanság érzete marad meg, amit keltett bennünk.

Modianót olyasfajta írónak érzem, mint Murakamit: írói eszközparkja viszonylag korlátozott, szövegről szövegre ugyanazt írja meg, ugyanazokkal az eszközökkel ugyanazt a hatást igyekszik kiváltani - de mivel végtére is kiváltja, ezért muszáj jó írónak tartanom.

[Haman · Rating 3 out of 5]

هر دو تنها هستیم، توی این بلوار گمشده ،له شده زیر آفتاب و سکوت....جای زخم بزرگی روی پیشانی اش(مایو) کشیده شده است،رد زمان ، یا نشانه ای از حادثه ها که می خواهی برای همیشه فراموش شان کنی... من هم،از امروز به بعد،دیگر نمی خواهم چیزی را به یاد بیاورم

[Nina · Rating 3 out of 5]

واقعا نمی تونم بگم به اندازه ی "سفرِ ماه عسل" بهم چسبید ولی به صراحت میتونم بگم هر کی میگه از مودیانو نمیتونه لذت ببره از چشم من دیدتش؟! "تو مو میبینی و من پیچش موه" به خدا"! دیشب تقریبا شروعش کردم و رکورد خودمو زدم! همین الان تموم شد... اونم چه تموم شدنی! از اون تموم شدنا که تموم نمیشه... اونقدر حاشیه نویسی کردم و تفسیر و تحلیل و سوال و جواب و خط کشیدم و هایلایت (حتی!) که احساس نداشتن راه چاره ای جز مقاله ای در مورد بررسی آثار مودیانو در جهت شناساندن قوت های نوشته هاش! چیکار کنم دیگه؟! چقدر جملات طلایی... قدرت خلق و ساختن فضایی که میخواد توش داستانو جلو ببره، مودیانو اونقدر آدمِ تصویر سازی نیست، که تصاویر تو ذهنت بمونه...تو، آدم ها تو ذهنت میمونن، احساساتشون! این یعنی قدرت انکار نشدنی تو خلق شخصیت ها، قدرتِ معرکه ای در تعلیقِ درست لذت بخش...جملات واقعا طلاییِ عجیب!!! ...بازی با فضا...پاریس! و عجیب تر فضای فکریِ خودِ این آدمه که چطور تقریبا همه ی کتاب هاش از جهات مختلف در حال بررسی و کند و کاو و شناخت بیشتر تو همین حال و هواست! البته دقیقا چیزی که ممکنه بهش ایراد گرفته بشه و همین ویژگی رو نقطه ی ضعفی براش به حساب بیارن! عناصری که کنار هم میچینه تا حسشو منظورشو حرفشو به بهترین شکل منتقل کنه! (فقط توجه کنید به بازی با رنگ آبی از اولِ داستان! و بعد ...در نهایت عمین رنگ می رسه به دریا و می رسه به لباسِ دختری که هیچ وقت اسمش رو درست نفهمیدیم و بوی اسطوخودوس می داد...)مودیانو بهتر از هر چیز بلده احساسش رو درست بیان کنه و من عاشق این ویژگیشم! از ساده ترین صریح ترین و واقعا بهترین جمله ها ایتفاده میکنه برای بیان احساسش! جملاتی که هیچ جا هیچ وقت نمیشنویم و نخواهیم شنید چون کاملا مال اون هستن. چقدر دلم میخواد بازم بنویسم در موردش...کتابو ورق بزنم و هی از یادداشت هام استفاده کنم و بنویسم اما لذت غرق شدن با هر کسی که راهِ خوندنِ مودیانو رو برای خودش پیدا کنه! اون وقت اگه تونستی ازش بیرون بیای و بگی "بده" !؟

[Inge · Rating 4 out of 5]

Weemoed. Nachtelijk Parijs. Ongrijpbare mensen. En een speurtocht naar het verleden. Mooi. Mooi.

[Clara · Rating 2 out of 5]

Tout ça...pour ça?
J'aime pas trop l'utilisation du passé composé, ça m'a vraiment embêté en fait.
L'utilisation quasi systématique des points de suspension dans les dialogues était aussi agaçant.
"- Oui... Comment allez-vous?
- Je suis à Biarritz... Chez ma sœur... Vous vous êtes installé dans l'appartement?
- Oui. Mais je vous promets que je ne mettrai pas de désordre...
- Cela n'a aucune importance ...
- J'y viendrai simplement pendant la journée... à cause de la chaleur..."
Véritable dialogue tiré de la page 51
Dialogue d'une banalité totale qui se traine encore et encore, avec tous ces points de suspension............
J'ai plus l'impression que ce livre est un guide pour touriste qu'autre chose, en tant qu'habitante de la région parisienne, savoir ce qui se passe dans le 16ème ne m'intéresse pas.

[Tandis Toofanian · Rating 3 out of 5]

آدم همیشه تحت تاثیر کسایی هست که تو بیست سالگی اونارو شناخته

[Mohsen.khan72 · Rating 4 out of 5]

داستان خوبی داشت ولی چرا من نمی تونم با کتابای این نویسنده ارتباط برقرار کنم خودمم نمی دونم. این دومین کتاب از این نویسنده بود که خوندم.

[Bojan Ostojić · Rating 3 out of 5]

Srpsko izdanje je lekcija: kako ni odvratan, previše letimičan prevod ne uspeva da izobliči Modijanovu neponovljivu približnost.

[krlany · Rating 4 out of 5]

„(…) végleg eltűnök az idő szövetén megnyíló hasadékon.”
… és mielőtt még eljönne ez az idő, főhősünk újra végig éli a 15 (30) évvel ezelőtti eseményeket, apró emlékfoszlányokból összerakva… középpontban pedig a nő, aki akkora hatással volt rá, hogy bárhol bármikor felismeri a hátáról, a járásáról, ami pedig nem hozzákapcsolódik, az a felejtés kútjában landol. A „szürkeségből csak az a néhány nap tűnik elő, amikor megismertem Jacqueline-t”.
„Álomban élek, föl kell ébrednem. A kötelékek, amelyek a jelenben tartanak, egyre jobban meglazulnak.” Ez a mondat, akár vezérfonala is lehetne a kötetnek. Az az igazság, hogy én kötetről kötetre egyre jobban szeretek sodródni Modiano-val a szellővel libbenő homályos emlékek között, melyek egy-egy fuvallattal, hol az ég felé veszik az irányt, hol pedig zuhannak a ködös múltba. Lágyan ringat, múltba révedésre ösztönöz, az újraélés (lezárás) a megnyugvás (rend) irányába mutat.

[Didi Sot · Rating 3 out of 5]

Ευχαριστο, σε βυθίζει στην ιστορία του και διαβάζεται γρήγορα.

[Katerina Koltsida · Rating 4 out of 5]

Όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του, και μάλιστα για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια, το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα, τουλάχιστον ενδιαφέρον.
Ο Μοντιανό επιτυγχάνει να μας μεταφέρει στο κλίμα δυο εντελώς διαφορετικών εποχών αλλά και φάσεων της ζωής του ήρωα / πρωτοπρόσωπου αφηγητή.

[Bea · Rating 4 out of 5]

4,5 ****

Modiano, un écrivain qui continue à me faire rêver en pleine journée.

[Francisco Barrios · Rating 4 out of 5]

Un novelista famoso (Ambrose Guise) vuelve a París después de 20 años de exilio para reunirse con un agente literario japonés. De manera involuntaria y sutil, de la mano de Patrick Modiano (y en la traducción de Adoración Elvira Rodríguez) surgen no solo la verdadera identidad de Guise, sino una caterva de fantasmas, rincones perdidos de la Ciudad Luz, música, atmósferas y una de las más profundas evocaciones del despertar de la memoria en la literatura francesa desde Marcel Proust.

Una novela melancólica sin caer en efectismos y que rinde sendos tributos al cine, a las novelas de Léo Malet, al París de la posguerra y, emulando a Cervantes y Shakespeare, a la literatura dentro de la literatura. Bastante recomendable si eres francófilo, acabas de regresar de París o tienes acceso a las referencias detalladas de la ciudad que desbordan la narrativa de Modiano. Puede parecer un libro un tanto desarticulado e innecesariamente lleno de referencias urbanas, pero es digno de lectura si te interesa cómo el olvido es capaz de reconstruir algunos pasajes de la memoria.

[parissaa Jafari · Rating 2 out of 5]

بازگشت به دوره تب آلود جوانی آن هم بیست سال بعد در میان سالی دستمایه مودیانوست برای این داستان...
بازگشت در حالی که دیگر تمام کسانی که می شناخته ایم رفته اند...
و از سرگذراندن سرگیجه ای وهم آلود در کندوکاو گذشته.

[Dsdmona · Rating 3 out of 5]

3.5 estrellas

http://dsdmona1.blogspot.com.es/2014/...

[Patrycja Krotowska · Rating 3 out of 5]

Z Modiano to jest trochę tak - szukasz w księgarni książek tegorocznego Noblisty i znajdujesz same "książeczki". I te książeczki potem czytasz i się zastanawiasz, czy rzeczywiście zasługują one na Literacką Nagrodę Nobla.
Zaskakująco książka lepiej się rozpoczęła niż skończyła. Mniej więcej od setnej strony zaczęła mnie nudzić, ale nie miałam też problemu z jej dokończeniem. Zapowiadała się ciekawiej niż się koniec końcem okazało. W książce "czuć" Paryż, ale z każdą stroną jakoś coraz mniej. Na tyle podobał mi się Modiano, ale też przez to, że czuje niedosyt, sądzę, że sięgnę po kolejną "książeczkę" tegorocznego Noblisty.

[Oier Quincoces · Rating 3 out of 5]

Me gusta la forma de escribir de Modiano y la ambientación es, sin duda, lo mejor del libro. Pero la trama no me ha acabado de convencer y hay ciertos aspectos y personajes sobre los que me hubiera gustado saber más.

[Pamela Schiller · Rating 3 out of 5]

3,5

[Aleksander · Rating 3 out of 5]

Świetny, nostalgiczny nastrój Paryża ubiegłego wieku, a jednak pozostawiający czytelnika mocno obojętnym. Trochę więcej spodziewałem się po Nobliście.

[Wolfe Tone · Rating 4 out of 5]

Wonderfully melancholic, dreamy, ghostly novel. But I do get the feeling that something was lost in translation, since the prose seems clumsy sometimes and awkward.

[Jasminka · Rating 4 out of 5]

Druga knjiga ovog francuskog nobelovca koju sam pročitala. Slavni pisac se vraća nakon 20 godina u Pariz, pa se pokušava ponovo povezati sa svojom prošlošću, slučajno i namerno nailazeći na ljude, neki su mrtvi, neki ne. Mislima istražuje događaje koje su doveli do njegovog odlaska u Englesku kad je imao samo 19 godina, gde je postao slavni pisac detektivskih romana. I ovaj roman to pokušava biti, ali na sasvim drukčiji način od uobičajenog. Jedino mi je kraj pomalo maglovit i užurban. Uglavnom, svidela mi se :)

[Sogand · Rating 3 out of 5]

*محله ی گمشده*
همینجوری بین قفسه های مربوط به داستانا میچرخیدم بدون اینکه بدونم چی میخوام.از این قفسه به اون قفسه از ایتالیایی به انگلیسی از انگلیسی به آمریکایی از آمریکایی به آلمانی و .... هی یه کتاب از بین انبوه کتابا میکشیدم بیرون یه نگاه به جلد و عنوانش میکردم یه نگاهم به چند خطِ اولِ صفحه ی اول.خلاصه دلم میخواست بیشتر اینکارو بکنم ولی حضور کارکنای کتابفروشی که هی میرفتن و میومدن معذبم میکرد.آخر سرم از بین داستانای فرانسوی یه کتاب کم حجم کشیدم بیرون و گفتم هرچه بادا باد.من معمولا اینجوری کتاب میخرم.از این کتابم میتونم بگم بدم نیومد.داستان یه نویسندس که بعد سالیان سال برای بستن یه قرارداد کاری برمیگرده کشور و شهر زادگاهش.و طی اتفاقاتی خاطرات اون دوران براش زنده میشه

[Amin Ghaemi · Rating 2 out of 5]

کم کم تعلیق استادانه اش، که تقریبا نیمی از کتاب ادامه داشت و خواننده رو به دنبال خود می دواند، داشت خسته ام می کرد. چندین بار مجبور شدم به بعضی فرازهای متن رجوع کنم که خط سیر افراد را گم نکنم.
شاید این کتاب را باید کسانی که میل به مهاجرت دارند باید بخوانند. شاید به کمک آن بتوان درک نمود چطور گذشته کش می آید و مثل قندیل یخی در حال رشد، فضای زمان حال را در خود اشغال می کند. گذشته همیشه هست. حتی اگر سیل زمان چهره ی ما را بشوید، باز هم مثل دفینه ای عمیق سر جایش باقی است و سرانجام دوباره سر بیرون می زند.
شخصیت هایش دلسردم کردند. شبح های رقت انگیز. شبپره هایی که چراغ خیابانشان در حال سوختن و خاموش شدن بود. اهمیتی ندارد که گذشته چه باشد، گذشته باقی است. شخصیت داستان در این رهگذر به درگیر بازخوانی درون خود و اطرافیات سابقش است، اما زندگی آنها را من به سختی می توانستم درک کنم. حس می کردم این حد از تعلیق و کشش و رازآلودگی در داستان برای کشف این نکته کمی زیاده روی و اسراف باشد: " عیاشی نکنید. عاقبت ندارد"
ولی چه عیاش باشیم چه زاهد، گمان میکنم گذشته به آرامی از همه ی ما شبحی خواهد ساخت. شاید حتی چند شبح از یک فرد.

[Guada VT · Rating 3 out of 5]

Me lo he leído un poco a trompicones y mi edición era regulera, todo ello ha contribuido para que no me haya apasionado lo suficiente aunque hay que reconocer que recrea de manera excelente el verano asfixiante de un Paris que para el protagonista ha perdido el encanto y la esencia de su juventud para convertirse en una ciudad plagada de turistas. El lector se pasea por esta ciudad de la mano del protagonista en pos de ese pasado y de los motivos que lo llevaron a huir de esos años y reinventarse con una nueva identidad en otro país.

[Claude Bertout · Rating 3 out of 5]

Mon gendre américain lisait ce livre pour sa classe de français. Je venais de finir Millenium, n'avais rien d'autre à lire, n'avais jamais rien lu de Modiano, alors je lui ai emprunté. 180 pages lues, probablement trop rapidement, en deux heures. Six moix plus tard il ne m'en reste plus grand chose, mais sur le moment j'ai apprécié le style fort plaisant, dans le genre minimaliste.

[Ali Amiri · Rating 1 out of 5]

داستانی نداره که آدم رو جذب کنه.‏
شخصیت‌ها خوب ساخته و پرداخته نشدند.‏
موقعیت‌ها و شخصیت‌ها به شدّت بومی هستند.‏
پاریس در این کتاب، پاریسی شخصی است و به همین دلیل اسم خیابان‌ها و میدان‌ها و ...، چون گره خورده به خاطرات شخصی راوی هستند، دردی از خواننده دوا نمی‌کنند.‏
روی هم رفته داستان بسیار ضعیفی است.‏

[JohnMaynardFriedman · Rating 3 out of 5]

Sympa mais peut-être pas mon Modiano préféré - et lu sur trop de temps, ce qui ne donne pas vraiment sa chance à l'atmosphère de l'ouvrage de se développer correctement

[avec le recul, c'était plutôt pas mal :) il faut effectivement le lire rapidement, comme tous les Modiano, cependant]

[فریبا شمس کیا · Rating 3 out of 5]

در حد انتظارم نبود. خیلی اطناب داشت. داشتانش گیرا نبود و با بی حوصلگی تا اخر خوندم. فکر نکنم هیچوقت دیگه طرفش برم