Тази любов

by Yann Andréa, Ян Андреа, Мария Георгиева (Translator)

Ян Андреа, чувствителен и срамежлив студент, е изпълнен с безгранично възхищение от творбите на писателката Маргьорит Дюрас. След като ѝ пише в продължение на пет години, през юли 1980 г. младежът я посещава в Трувил, където тя живее в уденинение. Там попада в плен на чара ѝ. Между тях се заражда странна и силна връзка, изтъкана от любов, преклонение и презрение.

"И аз действително винаги съм се връщал, винаги съм там с вас, до вас в тази нетърпима и наложителна близост, в тази връзка, която се пристяга и разхлабва всеки момент, в тази връзка, която се самоизмисля всеки ден, всяка нощ. Тази връзка, която тя иска на всяка цена и която я възторгва, и която иска да унищожи из един път почти едновременно. Сякаш любовта бе онази точка никога недостигната и все пак там, вече там. Математическа точка: ясна и неизяснена. Тя казва: не се опитвайте да разберете, няма да успеете, никой на света. Няма нищо за разбиране. Самата аз не знам."

Genres: France, Biography, French Literature, Romance

152 pages, Paperback

First published September 1, 1999

Reviews

[KamRun · Rating 4 out of 5]

همان عشق، قطعا یک شاهکار عاشقانه‌ست، می‌تواند بارها خواننده را بگریاند و به مرز شیدایی و جنون بکشاند و در عین حال می‌تواند بسیار کسالت‌آور و نامانوس هم باشد و این بستگی به مخاطب دارد که با چه زمینه‌ای به سراغ این کتاب بیاید. این کتابی نیست که مخاطب تنها به نوشته‌های نویسنده بسنده کند. کتاب 166 صفحه نوشته دارد و صدها صفحه نانوشته. برای درک این نانوشته‌ها و حداقل برقراری ارتباط با نوشته‌ها، لازم است 2 کتاب از مارگریت دوراس را خوانده باشید ( سدی بر اقیانوس آرام و عاشق) و پیش‌تر، از ماجرای عاشقانه‌ی مارگریت دوراس و یان آندره‌آ - نویسنده‌ی این کتاب - آگاه باشید. عشقی عجیب و شورانگیز میان مردی 33 ساله و زنی 66 ساله، که 16 سال به طول می‌انجامد و حتی با مرگ هم خاموشی نمی‌گیرد

همه چیز از یک اتفاق شروع شد

یان‌ آندره‌آ دانشجوی رشته‌ی فلسفه بود و زندگی خودش را داشت، تا روزی که خیلی اتفاقی کتابی از مارگریت دوراس رو از خیل کتاب‌های کُپه شده‌ی دوستش، از زمین برداشت و شروع به خواندن کرد. نمی‌دانم در کتاب اسب‌های کوچک تارکینیا چه دید، اما هر چه بود، زندگی او را برای همیشه دگرگون کرد. او دوباره و سه‌باره کتاب را خواند، یکی دو بار دوراس را در مراسم معارفه‌ی فیلم‌هایش دورادور دید و از آن پس زندگی عادی خود را رها کرد و صدها نامه‌ی بدون پاسخ برای دوراس نوشت، تا روزی که دوراس این خواننده‌ی سمج را دعوت به ملاقاتی حضوری درخانه‌اش کرد، رفتنی بی‌بازگشت. آندره‌آ از آن روز به مدت 16 سال در آن خانه با دوراس به سر برد و حتی با مرگ او نیز آنجا را ترک نکرد. فوت دوراس در تاریخ سوم مارس 1996 اتفاق می‌افتد. در روزهای پایانی قوای جسمی و ذهنی او بشدت تحلیل رفته بود و فقط نام خودش را به خاطر می‌آورد. چند ساعت پیش از مرگ، آندره‌ها کنارش می‌خوابد و دوراس با اندک رمق باقی‌مانده در بندش به بازوی او چنگ می‌اندازد. چند ساعت بعد، قلب دوراس از تپیدن بازمی‌ماند. پس از این، آندره‌‌آ چند بار تصمیم به خودکشی می‌گیرد و خودش را به مدت 2 سال در آن خانه حبس می‌کند. پس از پشت سر گذاشتن این دوران، او شروع به نوشتن می‌کند. تا پیش از سوم مارس 1996، دوراس به‌طور پیوسته آندره‌آ را تشویق به نوشتن می‌کرد، و حالا دو سال پس از مرگش، آندره‌آ کتاب عاشق را می‌نویسد

پرسیدم از چه بنویسم؟ لبخندتان آشکار می‌شود، چهره‌تان شبیه بچه‌ها شده. در این خنده‌ی راه یافته به تمام صورت و ذهن و حتی دل، می‌گویید: سوژه منم. و حالا تبعیت می‌کنم و برایتان می‌نویسم، طبق توصیه‌ی شما. البته این تمام قضایا نیست. هنوز من اینجا هستم، نمرده‌ام، همراهتان نیامدم به جایی که الان هستید، با این حال همیشه به فکرتان هستم و حالا هم همان کاری را می‌کنم که شما گفتید: می‌نویسم

کتاب را می‌توان خیلی ساده و بی‌رحمانه یک روایت سیال عاشقانه از 16 سال زندگی مشترک نویسنده با دوراس دانست، اما بنظرم کتاب فراتر از این‌هاست. قطعا چنین است. این‌ها مرثیه‌ای است بر گور معشوق، فریاد "عشق هرگز نمی‌میرد" عاشق است. این نوشتن، اعتراف "هنوز دوستت دارم است" و این سطور، تجسم دوراس نیست‌شده در زندگی نویسنده‌ی هنوز زنده. معشوق زنده‌ست، چون عاشق هنوز برایش می‌نویسند. آندره‌ها هنوز عاشق این زن فرتوت متوفی‌ست، هنوز او را دیوانه‌وار دوست دارد. مرگ، هرگز دوراس را از او جدا نمی‌کند

به‌هر حال هنوز اینجا هستم، برایتان می‌نویسم. کارم شده این، نوشتن نامه، کلمات و عبارات، ولی ادبیات خیر؛ همچو چیزی اصلا مطرح نیست. تنها برای این است که با شما باشم، آن هم در غیبت کامل شما، غیبیتی که هیچ چیز از آن نمی‌دانم و تنها دلیل زنده ماندنم همین است، تنها چیزی که مرا نگاه می‌دارد همین است: دل‌مشغولی به شما

کتاب آغازی روشن دارد، اما پس از اندکی، تبدیل به گفتگوهایی با دوراس می‌شود که بعضی واقعا اتفاق افتاده‌اند و بعضی خیالی هستند، نمود بارز شیدایی نویسنده. گفتگو‌ها گاهی در گذشته اتفاق می‌افتد و گاهی در حال، و عجیب آنکه دوراس خیالیِ "اکنون" به اندازه‌ی دوراس خاطرات گذشته، زنده است. کتاب جنبه‌های تراژیک بسیاری دارد که من با بغض از روی آن‌ها گذشتم. مثلا آنجا که در ماه‌های آخر، آندره‌آ دوراس را به حمام می‌برد، غذا دهانش می‌گذارد و تر و خشکش می‌کند و یا آنجا که مدتی پیش از مرگ، دوراس به آندره‌ها پیشنهاد به‌مرگی دونفره می‌دهد

از مرگ خودتان می‌گویید، حرف از راهی می‌زنید که به مرگ منتهی می‌شود. یک‌دم غافل نمی‌مانید از حرف زدن در باب مکانی که قرار است بروید. می‌پرسید چطور با این چیزی که برایتان ناآشناست باید روبرو شوید؟ می‌گویید "یان، نظرتان چیست که هر دو با هم دست به خودکشی بزنیم؟ با پول من یک اسلحه می‌خریم و بعد کار را تمام می‌کنیم. نگاهتان می‌کنم. می‌گویم باشد، اما اول چه کسی شروع می‌کند؟ لبخندتان را می‌بینم، چشم‌های خندان، ده ساله‌اید حالا

کلام آخر

چیزی به اسم کلام آخر وجود ندارد. همیشه‌ می‌توان کلمه‌ای چیزی اضافه کرد، ادامه داد و سرگذشت‌هایی ساخت. دلم می‌خواهد علاقه‌ام به شما بیشتر از این باشد، خیلی بیشتر. این چیزی که هست اصلا کافی نیست. هنوز از این کتاب‌هایی که به قلم شماست و از این نام دوراس چیزی نمی‌دانم، همینطور از سرگذشت‌های عاشقانه و از سرگذشت کسی که از دوست داشتن می‌گوید. عشق، این را می‌گذارم بر عهده‌ی خودتان. من نجات یافته‌ام حالا از این قصه، نیز از وعده‌ی نوشتن کتابی درخور، کتابی که آدم عمری برایش مایه گذاشته باشد. ما هنوز هم از هم جدا نیستیم، این کلمه - توگِدِر - برای شماست، نه؟ با هم بودن. بله، و -ویث‌آت یو-، با شما و بی شما بودن

[Paula Mota]

Estou no quarto escuro. Você está lá. Olhamos para o exterior. O mar e esta passagem das duas formas longínquas da jovem e do menino.
- “O Verão 80”, Marguerite Duras
E bem depressa, dou comigo também ao seu lado nesse quarto escuro. Não nos deixamos. Bebemos. Eu fico. Bato à máquina as crónicas para o “Libération”. Você dita.
- “Aquele Amor”, Yann Andréa

Enviei-lhe as cartas de Aurélia Steiner, dela, escritas por mim, e você telefonou-me para dizer-me o amor que tinha por ela, Aurélia. Depois, escrevi outras cartas para ouvir falar dela, de mim que a encubro e que lha entrego como faria a mim mesma na loucura assassina que nos teria unido.
- “O Verão 80”, Marguerite Duras
Ela escreve-me isto: escrevi este texto, Aurélia Steiner, para si. Não o conheço. Leio todas as suas cartas. Guardo-as. Estou melhor. Parei de beber.
- “Aquele Amor”, Yann Andréa

No ano passado, por esta altura, quando li “O Verão 80” de Marguerite Duras, fiquei intrigada com as referências veladas a Yann Andréa, a quem o livro é dedicado. Era “Yann Andréa Steiner” que eu queria ler a seguir, mas foi “Aquele Amor”, escrito pelo próprio Yann Andréa, que veio parar às minhas mãos. Ainda hesitei, porque apesar de não ter ilusões acerca do carácter de Marguerite Duras, achei que, como na maioria das memórias, acabaria por haver roupa suja a ser lavada, podres que eu dispensava saber, ressentimentos que são pessoais e não deveriam ser públicos, por questão de respeito e privacidade.
Mas enfim, vamos lá tirar as luvas: se Duras foi aqui pintada como uma alcoólica mesquinha, prepotente e obcecada pela escrita, a ideia com que fiquei é que Yann Andréa era um homem desocupado, desorientado, ocioso, a roçar o parasitismo. Lá diz o ditado “There’s two to tango”.
O facto de ter sido o último parceiro de Duras, de a ter acompanhado nos últimos dias, de ter batido à máquina os seus textos durante 16 anos, pode dar uma imagem romântica desta relação entre um jovem homossexual de 28 anos e uma escritora consagrada de 66 anos, mas com excepção de alguns momentos, era verdadeiramente tóxica a relação entre eles. São referidas discussões, agressões verbais, expulsões, reatamentos, episódios humilhantes, mas também alturas de grande cumplicidade e companheirismo.

Encontra um título: O Livro para Desaparecer.
É muito bonito. Sempre fui muito boa a encontrar títulos. E você acredita que vamos acabar este livro, que vou conseguir fazê-lo, diga-me a verdade. Eu digo: de cada vez diz a mesma coisa, com cada livro, desde o primeiro.

O reverso da medalha de assistir à decadência total de Yann Andréa após a morte de Duras é a capacidade que ele tem de sobrepor a admiração e o fascínio à amargura que sente, permitindo o privilégio do acesso a pensamentos da escritora, ao processo de criação de inúmeras obras e a tocantes descrições do fim.

No fundo você não está doente, não. Você morre de esgotamento, você morre morta de ter olhado demasiado o mundo. (...) Morta por ter bebido em demasia, uísque, vinho tinto, vinho branco, todas as espécies de álcool, morta por ter fumado demasiado (...) morta por ter amado demais, os amantes, toda a espécie de amantes. (...) Morta por ter escrito demasiado. Demasiados livros. O livro, cada vez a deixa como morta, aniquilada, quer a sua mão quer o seu espírito. E todavia recomeça outro livro, outra história, a mesma história.

[sAmAnE · Rating 4 out of 5]

.
هنوز اینجا هستم.در انتظار، انتظار این‌که زمان بگذرد. هرروز روزی متمم دیروز است، روزی اضافه بر روزهای رفته.
.
همچو صحنه‌هایی اغلب پیش می‌آید.تحمل مرا ندارد،تحمل خودش را هم ندارد.بیرونم می‌کند،با تهدید و شماتت: حق اینجا ماندن را ندارید،اینجا خانه‌ی من است، تمام و کمال،شنیدید؟ اختیار مالم با خودم است،پشیزی به شما نمی‌دهم،یک پول سیاه حتی،می‌دانید،صفر مضاعفید شما،عاطل به تمام معنا.
#همان_عشق
#یان_آندره‌آ
#ترجمه#قاسم_روبین
📝کتاب از زبان یان دانشجوی فلسفه ای است که در سال ۱۹۸۰ در ۲۸ سالگی با دوراس آشنا می‌شود و به قلم او علاقه‌مند.هرچه نامه می‌نویسد دوراس پاسخ او را نمی‌دهد تا آخر یکدیگر را ملاقات می‌کنند.بارها پیش می‌آید که دوراس،یان را تحقیر می‌کند و می‌گوید که تمایلی به دیدنش ندارد ولی باز هم نمی‌توانند بدون هم باشند.یان در ۲۸ سالگی است و دوراس ۶ سال پایانی آخر عمرش را می‌گذراند.دوراس میگوید و یان تایپ می‌کند و تعدادی از کتاب‌ها را با دوراس همراه می‌شود.یان بعد از مرگ دوراس بسیار افسرده می‌شود و حتی به خودکشی فکر می‌کند...فضای کتاب غمگین و سرد است و شاید نشاطی را از عشق در ذهن خواننده ایجاد نمی‌کند ولی من کتاب رو دوست داشتم

[Rosa Ramôa · Rating 5 out of 5]

Yann Lemée...
Andréa foi o nome que Marguerite Duras lhe deu,viveu uma densa e estranha história de amor e de livros com a escritora francesa!
Foi Aquele Amor*
Andréa estudava filosofia.Acrescentou.Considerou.Escreveu a Duras.Amou*
Pensou oferecer-lhe flores.Pensou não.Não teve coragem...
E coloriu-a com cartas todos os anos,durante dias...
Viveram juntos.16 anos.Até à morte dela.Morreram juntos porque ele ficou com ela.
Era homossexual e tinha 28 anos.Ela era escritora e tinha 66 anos.
Cet Amour-Là foi publicado em França e adaptado ao cinema onde
Andréa participava em Duras!
Andréa foi inventado por Ela.Ele dedicou-lhe e escreveu-lhe uma carta depois de morta. Esquecia-a assim.A escrever retirado dela*

[Elmira Bahmani · Rating 4 out of 5]

دانشجوی فلسفه ای در پاریس، در 28 سالگی "اسب‌های کوچک تارکینیا" را می خواند و شیفته ی نویسنده ی کتاب، مارگاریت دوراس میشود. فلسفه را رها می کند و به مدت یک سال، هر روز چندین و چند نامه برای دوراس مینویسد و بالاخره او را ملاقات میکند، با او شام میخورد و به گردش میرود اما شب به هتلش برنمیگردد، خانه دوراس می خوابد و این حضور تا 16 سال بعد که دوراس میمیرد ادامه می یابد.
این کتاب سه سال بعد از مرگ دوراس نوشته شده و آندره آ در کنار مرور عشقش به دوراس، احساس اش از بطالت، آشپزی وخانه داری هرروزه و سکوت 16 ساله اش در زندگی مشترک را توصیف میکند.
خواندن این کتاب غم انگیز است، همینطور رابطه سادوماوخیستی دوراس و آندره آ، اما آندره آ زندگی روزمره ی میلیون ها زنی را داشت که درطول تاریخ، شریک زندگی (همسر) مردانی برجسته بودند و هر روز آشپزی، خانه داری و بچه داری می کردند تا فضای خانوادگی آرامش بخشی برای مرد برجسته فراهم آید، این زنان، همچون آندره آ کتابهای شوهرانشان را با ماشین تحریر تایپ می کردند و همچون آندر آ "سکوت" را فراموش نمی کردند، زیرا «نابغه» نیاز به سکوت دارد تا بتواند شاهکارهایش را خلق کند.
یک نکته را جا انداختم چون در کتاب اشاره ای به آن نشده بود: آندره آ در 28 سالگی عاشق دوراس 66 ساله شد.
ماجرای آندره آ از آن جهت تاثیری چنین عمیق بر خواننده می گذارد که سرنوشت «مرد جوانی» است که فلسفه را برای زندگی در کنار زنی 38 سال بزرگتر از خود رها کرد، 16 سال در سکوت زیست و برای دوراس آشپزی و خانه داری کرد، هرگز دیده نشد و تا زمانی که این کتاب را نوشت کمتر کسی می دانست که سالها در کنار چنین زن برجسته ای زندگی کرده است.
اما زندگی آندره آ تنها به عنوان یک «مرد جوان» غم انگیز است، زندگی او را پیش از این (و هنوز) میلیون ها زن زیسته اند و تنها به وظیفه ی خود عمل کرده اند.
-----------------------------------------------------------------------------
از کتاب: من خیال به سر ندارم، خیال این که کسی بشوم، خیال دوراس شدن ابدا. این اسم، شما و این اسم یگانه اید، یگانه درعالم، یگانه در عالم نوشتن، محتاج هیچ چیز نیستید، نه من، نه هیچ کس.با این همه، هنوز اینجا هستم، می مانم، اینجا بودنم همین طوری است، از سر اتفاق، خواسته و نیز ناخواسته. مثل بلا به قول شما، می گویید: تا به حال اینطورش را ندیده بودم، اگر برای پول و این حرفها جا خوش کرده اید اینجا، باید بهتان بگویم که جناب یان هیچ چیز گیرتان نمی آید، هیچ چیز. هیچ ثمری برایتان ندارد این خیالبافیها.

[Amir · Rating 3 out of 5]

یان آندره‌آ همین یک ماه پیش بود که تمام کرد. همان عاشق عجیب و غریب دوراس. کسی که شانزده سال با دوراس بود. روزهای پیری‌اش را. قصه از یک کتاب شروع می‌شود. کتابی که لای کتاب‌های دیگر است. کتابی که آندره‌آی جوان از بین کتاب‌های دیگر بیرون می‌کشد و می‌خواند و گرفتار می‌شود. گرفتار دوراس. و «همان عشق» خاطرات‌گونه‌ای است از سال‌های با دوراس بودن. سال‌هایی که او «هیچ» می‌شود تا غرق شود در دوراس. این هم شاید آخرین قصه‌ی عجیب زندگی دوراس بود. کتاب رنگ و بوی دوراس را دارد. همان جمله‌های کوتاه و مسلسل‌وار و همان خاطره‌های پیش و پس. نیمه‌ی اول کتاب را حتما بخوانید. روایت دوست‌داشتنی عاشقیت‌های یک «هیچ» است با خانم نویسنده.

[Narjes Dorzade · Rating 5 out of 5]

.
این کتاب برای هر عاشقی تازه و نوست همیشه خاصه حالا که جفت‌اش هم آمده یعنی کتاب دوراس درباره‌ی آندره‌آ

[Luís · Rating 4 out of 5]

Cet Amour-là is the inconceivable love, intellectual and physical, between an immensely famous older woman and a young gay person. Incomprehensible and so human, love against all logic, against nature: Marguerite, demanding, authoritative, broken, worn out, at wit's end, love young Andrea who in turn is invariably attached to her, beyond death, beyond of all.
In this disturbing, magnificent and memorable book, Yann Andréa lays bare, tells without a filter this love. He leaves us astonished and questioned by his renunciation of living after the disappearance of Duras, by his absolute love, the negation of his intimate self.

[Rosa Ramôa · Rating 5 out of 5]

Yann Lemée...
Andréa foi o nome que Marguerite Duras lhe deu,viveu uma densa e estranha história de amor e de livros com a escritora francesa!
Foi Aquele Amor*
Andréa estudava filosofia.Acrescentou.Considerou.Escreveu a Duras.Amou*
Pensou oferecer-lhe flores.Pensou não.Não teve coragem...
E coloriu-a com cartas todos os anos,durante dias...
Viveram juntos.16 anos.Até à morte dela.Morreram juntos porque ele ficou com ela.
Era homossexual e tinha 28 anos.Ela era escritora e tinha 66 anos.
Cet Amour-Là foi publicado em França e adaptado ao cinema onde
Andréa participava em Duras!
Andréa foi inventado por Ela.Ele dedicou-lhe e escreveu-lhe uma carta depois de morta. Esquecia-a assim.A escrever retirado dela*

[ArEzO.... Es · Rating 4 out of 5]

می خواهم از آن شانزده سالی بگویم که بین تابستان 80 و سوم مارس 1996 گذشت، همان سالهای زیسته ام با آن زن.
می گویم آن زن .
گفتن این کلمه همیشه برایم دشوار بود، نمی توانستم اسمش را بر زبان بیاورم، فقط می توانستم بنویسمش. هیچ وقت هم نتوانستم تو خطابش کنم، گر چه گاهی بدش نمی آمد که تو خطابش کنم، به اسم کوچک صداش بزنم، ولی بر زبانم جاری نمی شد، نمی توانستم."ص 7
و آن زن "مارگریت دوراس" است.
یان آندره آ، متولد 1952، اهل برتانی ی فرانسه است. دانشجوی فلسفه بوده، و خواننده ی آثار دوراس. در 1980 با دوراس آشنا می شود و تا پایان حیات این نویسنده (1996) در کنارش می ماند. دوراس متن را می گوید و او تحریر می کند. در تمام این سال ها سکوت می کند و از رابطه ی خود با دوراس چیزی نمی گوید. بعد از مرگ او دچار ملالی می شود و زندگی اش به سختی می گذرد تا این که می نویسد

[Dragan · Rating 3 out of 5]

Jednostavnim, gotovo stilski sažeti stilom, s naglaskom na emocije, Yan Andreas piše o svom odnosu sa Marguerite Duras. Introspekrivno, atmosferičino djelo, nešto između autofikcije, romana i memoara.
U knjizi nisam doznao ništa novo što već nisam znao o Marguerite Duras, ovo su više tlapnje jednog jako osjećajnog muškarca nakon smrti voljene žene s kojim je proveo 17 godina.

[Pierre-Luc Landry · Rating 3 out of 5]

Livre renversant sur un amour toxique et puissant; il s'agit également, dans une certaine mesure, d'un récit sur l'écriture. Néanmoins, le livre s'éternise et la forme n'est pas toujours maîtrisée.

[Takisx · Rating 4 out of 5]

Ενα γλυκό μελαγχολικό βιβλίο, απόλυτου σπαραγμού ανάμεσα στον νεαρό Γιάν Αντρέα Στάινερ και την Μαργερίτ Ντυράς. Τι είναι ο κάβουρας θα μου πείς τι είναι το ζουμί του. Δεν ξέρω, αλλά πιο πολύ στεναχωρέθηκα που πέθανε αυτός ο νέος ανθρωπος, παρά τα υπόλοιπα. Ενω θα μπορούσε να είναι παμπλουτος, να μοσχοπουλήσει τα άπαντα της γριάς, εντούτοις κάθησε στην γωνιά του, εγραψε αυτό το μικρό βιβλιαράκι, και πέθανε σχέδον ήσυχος, εκεί γύρω στα 60 του. Αλλά αξίζει, αν και πια δεν
κυκλοφορεί, καρασπάνιο, για όποιον θέλει να εντρυφήσει λίγο στα υπόγεια της Ντυράς και οχι μόνο.

[Mehrdad · Rating 4 out of 5]

اگه این کتاب رو با نگاه یک fiction عاشقانه نگاه کنیم،باید بگم واقعاً قلم فوق‌العاده ای داره یان آندره آ. توصیف هاش از احساسات مختلف خیلی خوب بودن. قالب کلی کتاب و این نکته که در طول کتاب دوراس بارها میمیره و زنده میشه خیلی جالب بود برام چون حس عجیبی رو منتقل میکنه: عدم پذیرش مرگ دوراس، یادآوری پراکنده خاطرات، تلاش فعالانه برای یادآوری خاطرات، و شاید حتی تلاش برای اینکه با مرور خاطرات متفاوت، این داستان جور دیگری تموم بشه.
یان خودشو با دوراس یکی میدونست..یک نفر در دو جسم و برای همین مدام اول شخص توی کتاب بین یان و مارگارت جابجا میشد. در نهایت تو فصل آخر هم به زبون میاره این حرف رو" آدم نمیتواند از خودش جدا شود."
اما با دید اینکه شخصیت های این داستان واقعی بودن، باید بگم از بدترین عشق ها بوده این رابطه.
هردو مدام همدیگرو تحقیر و نفی میکردن. هردو مدام دیگری رو تهدید به رها کردن میکردن. مدام تو مرز رفتن بودن. نه نزدیک بودن و نه دور..فقط "بودن"
به نظرم نهایت سود این رابطه، نه برای خودشون که برای مخاطبین آثارشون بوده.

[Jossefin · Rating 5 out of 5]

"Пиша ви, сякаш е възможно да ви се пише. И действително го правя. Това е. Тази любов съществува."

[Nefeli Laparidou · Rating 5 out of 5]

Both the book and the film under the same title, with the genius performances by Jeanne Moreau as Marguerite Duras and Aymeric Demarigny as Yann Andrea Steiner, are truly inspiring, even more so encouraging, for we watch a totally asymmetric couple bring decisions, power, flaws, love, truth, depth and mental greatness to life. People with guts, wrote with guts -Yann's book is like Marguerite's own account of their relationship's events named after him-, lived with guts and their parts performed by actors with guts. The one contributed to the other. Although nobody will ever realistically or by imagination think that Yann's account of events is deeper than the one done by Marguerite (the woman was an outworldly genius of a mind), still his work is truly insightful and shows us a person who had a lot to say not only about that incredible woman but also about what a highly-spirited man can write, accomplish and live; and also the unique way with which he outlived his famous partner, the way he respected her and the way he lived as a man in his own right and character. The man who set aside his independence and chose to be cremated and his ashes thrown in her tomb, decorated with pens -I also gave her my pen, when I visited-. And he had every right to be there. Although I wish I had known them in person, I am honoured that I knew this couple by book and film.

[Nenúfares ☽ · Rating 5 out of 5]

Este libro me hizo pensar taaantas cosas. No sabría cómo enumerarlas todas en una reseña de Goodreads. Se necesita una conversación en el Cantabrico para explicarlo.

Y aquí va, la que es-yo creo-, la cita que mejor resume el libro: "𝘌𝘴𝘵𝘰𝘺 𝘦𝘮𝘣𝘢𝘳𝘤𝘢𝘥𝘰 𝘦𝘯 𝘦𝘴𝘵𝘢 𝘩𝘪𝘴𝘵𝘰𝘳𝘪𝘢 𝘤𝘰𝘯 𝘦𝘭𝘭𝘢, 𝘦𝘴𝘢 𝘮𝘶𝘫𝘦𝘳 𝘲𝘶𝘦 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘦, 𝘦𝘴𝘢 𝘮𝘶𝘫𝘦𝘳 𝘪𝘮𝘱𝘰𝘴𝘪𝘣𝘭𝘦, 𝘦𝘴𝘢 𝘮𝘶𝘫𝘦𝘳 𝘥𝘦𝘴𝘣𝘰𝘳𝘥𝘢𝘥𝘢 𝘱𝘰𝘳 𝘴𝘪́ 𝘮𝘪𝘴𝘮𝘢, 𝘥𝘦𝘴𝘣𝘰𝘳𝘥𝘢𝘥𝘢 𝘱𝘰𝘳 𝘦𝘭 𝘮𝘶𝘯𝘥𝘰 𝘦𝘯𝘵𝘦𝘳𝘰, 𝘱𝘰𝘳 𝘭𝘢 𝘪𝘯𝘫𝘶𝘴𝘵𝘪𝘤𝘪𝘢, 𝘱𝘰𝘳 𝘭𝘢 𝘣𝘦𝘭𝘭𝘦𝘻𝘢, 𝘱𝘰𝘳 𝘦𝘭 𝘴𝘶𝘧𝘳𝘪𝘮𝘪𝘦𝘯𝘵𝘰, 𝘱𝘰𝘳 𝘦𝘭 𝘢𝘮𝘰𝘳, 𝘱𝘰𝘳 𝘵𝘰𝘥𝘰 𝘦𝘴𝘦 𝘭𝘪́𝘰, 𝘦𝘭 𝘥𝘦 𝘦𝘭𝘭𝘢 𝘺 𝘦𝘭 𝘮𝘪́𝘰 𝘺 𝘦𝘭 𝘥𝘦 𝘦𝘴𝘢 𝘩𝘪𝘴𝘵𝘰𝘳𝘪𝘢 𝘦𝘯𝘵𝘳𝘦 𝘦𝘭𝘭𝘢 𝘺 𝘺𝘰, 𝘺 𝘯𝘰 𝘴𝘰𝘭𝘢𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦 𝘦𝘯𝘵𝘳𝘦 𝘦𝘭𝘭𝘢 𝘺 𝘺𝘰[...] 𝘮𝘰𝘯𝘵𝘢𝘳 𝘦𝘴𝘤𝘦𝘯𝘢𝘴, 𝘪𝘯𝘴𝘶𝘭𝘵𝘢𝘳𝘴𝘦, 𝘩𝘢𝘤𝘦𝘳𝘴𝘦 𝘭𝘢 𝘮𝘢𝘭𝘢, 𝘩𝘢𝘤𝘦𝘳 𝘭𝘢 𝘤𝘰𝘮𝘪𝘥𝘢, 𝘩𝘢𝘤𝘦𝘳 𝘦𝘭 𝘢𝘮𝘰𝘳 𝘵𝘢𝘮𝘣𝘪𝘦́𝘯, 𝘵𝘰𝘥𝘰 𝘦𝘭 𝘣𝘢𝘳𝘶𝘭𝘭𝘰 𝘥𝘦𝘭 𝘮𝘶𝘯𝘥𝘰, 𝘱𝘰𝘳𝘲𝘶𝘦 𝘷𝘪𝘷𝘪𝘮𝘰𝘴 𝘦𝘯 𝘦𝘭 𝘮𝘶𝘯𝘥𝘰, 𝘱𝘰𝘳𝘲𝘶𝘦 𝘧𝘰𝘳𝘮𝘢𝘮𝘰𝘴 𝘱𝘢𝘳𝘵𝘦 𝘥𝘦𝘭 𝘮𝘶𝘯𝘥𝘰 [...] 𝘱𝘰𝘳𝘲𝘶𝘦 𝘦𝘭𝘭𝘢, 𝘤𝘶𝘢𝘯𝘥𝘰 𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘦, 𝘭𝘰 𝘩𝘢𝘤𝘦 𝘵𝘢𝘯𝘵𝘰 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘦𝘭 𝘮𝘶𝘯𝘥𝘰 𝘦𝘯𝘵𝘦𝘳𝘰 𝘤𝘰𝘮𝘰 𝘱𝘢𝘳𝘢 𝘮𝘪́, 𝘺𝘢 𝘲𝘶𝘦 𝘺𝘰 𝘴𝘰𝘺 𝘲𝘶𝘪𝘦́𝘯 𝘦𝘴𝘵𝘢́ 𝘢𝘩𝘪́"

[Sophie · Rating 5 out of 5]

**Warning: this text may contain spoilers** **Warning: this text may contain spoilers** این کتاب درباره‌ی عشق بین یان‌آندره‌آ و مارگریت دوراس نوشته شده‌. کتاب بر اساس واقعیته و همین باعث قشنگیش شده. یان‌ آندره‌آ دانشجوی فلسفه‌ای بوده که بعد از خوندن کتاب های دوراس عاشق‌ دوراس میشه و چند سال برای دوراس نامه می‌نویسه‌. تا اینکه در سال ۱۹۸۰ دوراس آندره‌آ رو به خونش دعوت میکنه و همین میشه سرآغاز عشق بین آندره‌آ ۲۸ ساله و دوراس ۶۶ ساله!
یان آندره‌آ و دوراس به مدت ۱۶ سال یعنی تا سال ۱۹۹۶ و مرگ دوراس با هم زندگی میکنن.

بعد از مرگ دوراس، آندره‌آ دچار افسردگی شدیدی میشه. تا جایی که میخواد خودکشی کنه! این کتاب رو چند سال بعد که کمی بهبود پیدا میکنه یعنی سال ۱۹۹۹ می‌نویسه.

فضای کتاب واسم خیلی سنگینه. چون فضای خیلی دپرس کننده‌ای داره، و منم تو پاییز افسردگی فصلی دارم، دو صفحه که میخونم دلم میگیره. اما دوستش دارم. عشق بین این دو نفر خیلی قشنگ‌ و خیلی متفاوت از عشق‌هاییه که راجع بهش شنیدیم، یا دیدیم.

[Camilla]

Questo amore è un libro ‘senza corpo’, perché Marguerite Duras è morta tempo prima, e soprattutto perché lo scritto mira a essere resoconto ma ancora di più sopravvivenza, di chi scrive - Yann Andréa - e insieme di chi è raccontato. Questo amore è soprattutto per le parole, per il loro ruolo di reinventare il vissuto, di ripetere senza mai esaurirsi. Amore per la scrittura che diventa un’entità terza, che rende l’amore come palpabile, lo porta al visibile, alla materia.
In Questo amore Duras è viva e morta allo stesso tempo, perché la scrittura, la letteratura, significano rifare tutto come se non fosse mai stato fatto, sono l’unico sguardo possibile verso l’eterno.

[Sergio · Rating 3 out of 5]

Una relación compleja que se describe de manera reiterativa cuando se apoya en un pasado que marcó de lleno al autor. Escribirle a alguien que ya no está con quien se ha tenido una relación tan particular debe ser un acto difícil. Pero quizás sirva para superarla.
La escritura de Yann parece salir del estómago, sin cohibir lo que siente. Pero visto desde fuera, sin ninguna conexión con él, puede hacerse pesada en algún momento.

[Victoire Conrad · Rating 5 out of 5]

18/20
Quand j’ai entendu parler de Y. Andrea, j’ai été instantanément touchée par sa dévotion extrême, aveugle à l’égard de Marguerite Duras.
J’ai lu tout ce que j’ai trouvé à son sujet.
Aujourd’hui, s’ajoute à cette tendresse virtuelle, identificatoire, un amour pour sa façon d’écrire. On est comme happé dans ce tourbillon d’émotions.
Amour sublime et destructeur, j’aime les gens qui aiment comme Yann Andréa.
Lecture bouleversante, à lire d’une traite

[Camila · Rating 3 out of 5]

Tem passagens realmente muito boas. De arrepiar. E não estou à espera que todo o livro tenha passagens de arrepiar, mas, no geral, achei uma leitura entediante e custosa. Muito repetitivo, muito exaustivo. De resto, partilhamos algo em comum, o amor por Duras.

[emmarps · Rating 4 out of 5]

Sublime, tendre et très fort... je continue dans ma névrose durassienne

[Rein · Rating 2 out of 5]

Larmoyant!

[Alma Hernández · Rating 5 out of 5]

Capri, c'est fini.

[mozart]

"Φοβάμαι μη σας αγαπήσω λιγότερο γράφοντας"

[Korkodus · Rating 3 out of 5]

Together - the motto of the book and the the selfish label put on their relationship. Each wanted to be the only one for the other in a sick kind of way. He was told not to keep contact with his family and both were trapped in her apartment revolving around her writing and her wishes.

A very lengthy book (and it is only a booklet) compared to the content and the topic. It really kept me going only because I wanted to practice my French.

The 16 years relationship between a 20 year old man and the 60 year old Marguerite Duras, a famous French writer and director. If you ask me, the pretty sick relationship between the two of them and a third character which I consider to be her genius/her writing.

"Je suis ici. Avec elle. Je reste. Je ne vous quitte pas.Je reste" - and so he did despite her moods, her being insecure about his feelings about her ("Pourqoui vous restez la, avec moi?"), despite his age - he chose to stay and be her shadow. Only after she died, she published the two books (this and a second one called M.D.), two books still about her (not doing literature,as he says, but just wanting to be with her). It is as if two people lived only one life, hers. And that life was only about the writing. And one question still stays suspended in the air did he love her or her genius?

He wrote to her letters before they started being together and continued writing her letters after she died, continuing the dialogue - this is pretty much how this book came to life.

My fav part is around his/their emotions around her foreseeable death - "Nous sommes seuls enfermes dans cet appartement de la rue Saint-Benoit. On attend le dernier jour. On ne sait que ca" and his breakdown and suicide thoughts after her death "Je ne suis rien. Je ne sais plus quoi faire"

"Je vous aime plus que tout au monde"

[Paola E. Haiat · Rating 4 out of 5]

La cosa está justo así: amo/odio este libro.
Lo amo porque evocaba todo aquello que decía. Ese amor desesperado y esa angustia que no cesaba. Pero era taaaan reiterativo, era tan... No sé, supongo que tenía que ver con que Yann lo planeó para que fuera como una gran carta, escribía para Duras y no para nosotros, los lectores.
Quién sabe, pero las historias de amor están escritas con besos, con caricias, por eso de pronto resulta absurdo intentar ponerlo en palabras. Pero, ¡qué vivan todos aquellos que tienen el coraje de intentarlo!

[Solar · Rating 5 out of 5]

Тази любов е мелодия

[Emina · Rating 1 out of 5]

Uz maksimalne napore pročitano do kraja.