Coco droomt ervan een beroemd stijlicoon te worden, maar op haar nieuwe school staat ze al snel bekend als Coco de Clown. Noodgedwongen verruilt ze haar panterprintjasjes en glittersokken voor saaie spijkerbroeken. Haar opvallende outfits plaatst ze wel op haar modeblog. Wanneer Coco een anomieme fashioncolumn in de schoolkrant start, krijgt ze op haar blog steeds meer bezoekers. Modeminnend Nederland volgt haar outfits op de voet. Maar niemand vermoedt wie achter deze blog schuilgaat!
Wat een super boek om te lezen! Het leest lekker weg en het is een leuk onderwerp, alleen ik vind het einde nogal raar. Daarom dus vier sterren en geen vijf.
Ik heb het luisterboek van 100% Coco als kind en jonge tiener echt grijs gedraaid, net als de gelijknamige film. Dus toen ik het boek op Kobo Plus zag staan, dacht ik: waarom niet? Ik was namelijk in een nostalgische bui, dus dit boek was daar perfect voor.
Het luisterboek is echt leuk en goed voorgelezen, maar het boek zelf lezen is ook een aanrader, want er staan veel tekeningen in. Daardoor kun je je sommige outfits beter voorstellen, en het is gewoon een leuke toevoeging.
Dit boek is bedoeld voor jonge tieners, voornamelijk tienermeiden, dus ik beoordeel het ook vanuit dat perspectief. Dingen die ik nu een beetje cringe of kinderachtig vond, vond ik als 11-jarige juist helemaal niet storend. Houd er dus rekening mee dat je als volwassene dit boek waarschijnlijk anders zult ervaren dan als kind of tiener.
Ik vind Coco een leuk personage. Ik houd van haar passie voor mode en haar creatieve blik. Begrijp ik haar fashionkeuzes altijd? Nee. Maar het is nog steeds leuk om te zien hoe ze outfits samenstelt en haar creativiteit de vrije loop laat. Soms vond ik het wel wat irritant dat ze niets over haar blog vertelde aan mensen, want sommige mensen in haar omgeving zouden hier echt geen probleem mee gehad hebben.
Ik werd echt teruggetransporteerd naar het eerste middelbaar. De interacties en situaties waren over het algemeen erg herkenbaar, wat ik fijn vond. Maar de hele situatie met de twee jongens? Ik vond dat eigenlijk niet echt nodig. Eén van de twee jongens zou voldoende zijn geweest, en het zou het algemene verhaal niet veel veranderd hebben. Ik vond de relatie tussen Coco en haar grootvader heel mooi en ontroerend.
Het boek heeft wel een beetje een abrupt einde, vind ik. Ik weet niet of 'abrupt' het juiste woord is, maar het voelde een beetje vreemd aan. Ik weet dat het een serie is, maar je kunt een boek alsnog iets beter afsluiten.
If I didn't have to read this book for school, I would have never read it. If I try to imagine myself being 12 and loving fashion, I would have probably liked this books. But since both of those aren't the case, I didn't enjoy reading this book.
Eerst wat dingetjes die ik niet zo leuk/vreemd vond: *Het feit dat ze de hele tijd Fuck, veranderen naar F*CK, tot het laatst waar ze gewoon bijna 10 keer fuck zeggen, want het is een liedje? Wat? Vreemd hoor. *De juf van de school die Coco een clown noemen en gaat lachen. Sorry hoor, maar wat? Een leraar hoort dat niet en nooit te doen. *Het feit dat Coco 2 jongens heeft en ze allebei zoent. Kom op meid, kiezen, je kunt ze niet beide hebben hoor.
Leuke dingen: *De fashion dingen, ik heb zelf niet veel met fashion, ik draag gewoon wat ik leuk vind of wat lekker zit, maar het was wel leuk om erover te lezen en illustraties te zien. *Coco, ze was best goed, en ik ben blij dat ze ook weer terugging naar haar eigen stijl. En ik kan me voorstellen dat ze het blog geheimhoudt, maar misschien moet ze het toch vertellen. Mensen komen er toch achter en dan verlies je misschien vrienden omdat je tegen ze gelogen hebt als ze er om vroegen.
Over het algemeen een leuk boek, en ik kan niet wachten tot boek 2.
ik vond dit boek een heel leuk boek omdat het gaat over mode. ik hou zelf heel veel van mode dingen en het meisje Coco ook.
het boek gaat over een meisje genaamd Coco die droomt om mode icoon te worden. ze had zoveel zin in haar eerste school dag maar als snel vind iedereen haar een clown. me moeite ruilt ze haar vintage kleren in voor een sijkerbroek. ze wil er zo gewoon mogelijk uit zien. ondertussen is ze smoor verliefd geworden op brune hij werk bij de schoolkrant.ze denk erover om een mode blog te doen maar ze twijfelt. uiteindelijk doet ze het toch en na lang wachten werd ze beroemd met haar mode blog the style tiger. op dat mode blog kan ze nog steeds haar vintage kleren dragen en iedereen vind het leuk, ze draagt op alle foto's een dieren masker zodat niemand haar kan herkennen. ondertussen op school heeft iedereen het over the style tiger niemand weet wie dat het Coco is.
Coco is dol op mode, en heeft haar naam wat dat betreft mee. Ze is alleen niet naar Coco Chanel vernoemd, maar naar de papegaai in de snackbaar waar haar ouders elkaar hebben ontmoet...
Met dat gegeven is de toon van het boek al een beetje gezet, en wat volgt is een mooi, modern sprookje over een jong meisje en haar stiekeme modeblog. Ook de vormgeving is erg leuk: denk aan fluor-roze markeringen, tapejes en tekeningen van de auteur zelf.
Wel echt een meidenboek, en wat minder geschikt voor volwassenen.
Leessensatie, heel begrijpelijk dat dit is gekozen door de kinderjury. Dagboek, check. Eerste dag brugklas, check. Maar modejargon en een blog starten nieuw (voor mij). Wat een wereld. Toch ook een diepere laag om over na te denken. Het eind is iets minder bevredigend dan verwacht.
ik vond het echt heel saai en sterotypisch. ondanks dat het concept leuk was. het boek deed me een beetje denken aan de disney film radio rebel. nou vond ik ook bij deze dat alles wel erg snel ging en het einde was raar.