What do you think?
Rate this book
Serenade
In Serenade brengt Leon de Winter de brandhaarden in Bosnië in verbinding met de Tweede Wereldoorlog, en stelt hij de vraag hoe je op te stellen tegen het kwaad.
93 pages, Paperback
First published January 1, 1995
4 people are currently reading
134 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 34 reviews
September 9, 2025
Das war einer der ruhigeren, vielleicht der ruhigste, aber gleichzeitig auch eher einer der mMn schwächeren Romane des Autors. Allerdings war ich da schon längst deWinter „süchtig“ und so richtig enttäuscht hat er mich noch nie.
Er gehört allerdings zu denen die mir am wenigsten in Erinnerung sind und schon deshalb für einen reRead gut geeignet wären.
Er gehört allerdings zu denen die mir am wenigsten in Erinnerung sind und schon deshalb für einen reRead gut geeignet wären.
November 22, 2022
De hoofdpersonen van de boekenweek-novelle van 1995 ‘Serenade’ van Leon de Winter zijn: Anneke Weiss-IJsman, 74 jaar, haar zoon Bennie Weiss, 40 jaar, componist van vooral reclamespots, en haar nieuwe vriend Fred Bachman, 77 jaar, handelaar geweest. Bennie heeft een vriendin, Inge. Op een dag, na een operatie waarvan ze lijkt te herstellen, is moeder verdwenen. Bennie en Fred gaan op zoek. We hebben intussen moeder leren kennen als iemand die lichamelijk oud is geworden, maar wel pienter en met een kritische blik op van alles, ook het wereldnieuws. Ze heeft na het overlijden van haar man al vele reizen zelfstandig gemaakt met bus of vliegtuig, nooit met de trein.
De Winter brengt, vrij subtiel, een verband in beeld tussen de lijdzaamheid van velen aangaande het lot van de joden tijdens de WWII, iets waarover moeder nadrukkelijk niet spreekt, en actuele (1995) oorlogshandelingen in de Balkan. Hij werpt de – onbeantwoorde – vraag op hoe concreet men als individu aan zoiets als de situatie op de Balkan iets kan doen. In het korte hem toegemeten bestek van een boekenweekgeschenk – ongeveer 95 pagina’s – heeft hij in ieder geval de vraag knap ‘ingeleid’. Een geslaagd boekenweekgeschenk. JM
De Winter brengt, vrij subtiel, een verband in beeld tussen de lijdzaamheid van velen aangaande het lot van de joden tijdens de WWII, iets waarover moeder nadrukkelijk niet spreekt, en actuele (1995) oorlogshandelingen in de Balkan. Hij werpt de – onbeantwoorde – vraag op hoe concreet men als individu aan zoiets als de situatie op de Balkan iets kan doen. In het korte hem toegemeten bestek van een boekenweekgeschenk – ongeveer 95 pagina’s – heeft hij in ieder geval de vraag knap ‘ingeleid’. Een geslaagd boekenweekgeschenk. JM
July 24, 2022
Bens Mutter Anneke ist seit 30 Jahren verwitwet und ruft ihren erwachsenen Sohn täglich an, um ihn über dies und jenes aus ihrem Alltag zu unterrichten. Worüber sie jedoch nie spricht, ist ihre Vergangenheit als Jüdin im 2. Weltkrieg. Bei einer Gallenoperation wird ein tödlicher Tumor bei Anneke festgestellt. Ben verhindert, dass die Ärzte ihr davon erzählen. Er will seine unbekümmerte Mutter nicht mit dem bevorstehenden Tod belasten. Ein paar Monate nach der OP verliebt sie sich in den 77-jährigen Fred ("Ich habe jemanden kennengelernt, Bennie, einen wirklich netten Jemand.") - und ist dann eines Tages verschwunden. Ben befürchtet das Schlimmste. Vielleicht ist seine Mutter aber auch einfach nur auf ihrer jährlichen Auslandsreise, die sie jeweils heimlich plant und erst vom Hotel aus Ben über ihr Ziel informiert? Zusammen mit Fred begibt er sich auf ihre Spuren nach Split und erfährt bei dieser Reise Dinge über seine Mutter, die er sich nicht vorstellen mochte.
Eine sehr kurz erzählte Geschichte mit viel Inhalt, die durchaus noch 100 weitere Seiten hätte füllen können. Da ist einerseits der erwachsene Ben, der weiterhin ein sehr kindliches Bild von seiner Mutter pflegt. So kann er sich u.a. nicht vorstellen, dass sie sexuell aktiv ist. An ihren konkreten Tod mag er erst recht nicht denken ("Sie würde eines Tages sterben, aber nicht jetzt, nicht, solange ich ihr Kind war."). Ben selbst verdient seinen Lebensunterhalt recht erfolgreich als Werbekomponist, seine Leidenschaft liegt jedoch woanders. Mit seiner Freundin Inge hat er eine nicht ausdefinierte Beziehung. Aus seiner Perspektive erfährt die Leserin nun mehr über seine Mutter Anneke, die mehr an den heutigen (erzählte Zeit: Mitte der 1990er Jahre) Ereignissen leidet, als der Sohn ahnte. de Winters Kunst ist es, das Unausgesprochene unausgesprochen zu lassen und doch so viel zu vermitteln. - 3,5 Sterne
Eine sehr kurz erzählte Geschichte mit viel Inhalt, die durchaus noch 100 weitere Seiten hätte füllen können. Da ist einerseits der erwachsene Ben, der weiterhin ein sehr kindliches Bild von seiner Mutter pflegt. So kann er sich u.a. nicht vorstellen, dass sie sexuell aktiv ist. An ihren konkreten Tod mag er erst recht nicht denken ("Sie würde eines Tages sterben, aber nicht jetzt, nicht, solange ich ihr Kind war."). Ben selbst verdient seinen Lebensunterhalt recht erfolgreich als Werbekomponist, seine Leidenschaft liegt jedoch woanders. Mit seiner Freundin Inge hat er eine nicht ausdefinierte Beziehung. Aus seiner Perspektive erfährt die Leserin nun mehr über seine Mutter Anneke, die mehr an den heutigen (erzählte Zeit: Mitte der 1990er Jahre) Ereignissen leidet, als der Sohn ahnte. de Winters Kunst ist es, das Unausgesprochene unausgesprochen zu lassen und doch so viel zu vermitteln. - 3,5 Sterne
April 14, 2024
Prima leuk voor even tussendoor of boek voor onderweg. Door de kleine dosis spanning, ben er zo doorheen.
June 10, 2013
Afgelopen jaar ben ik begonnen met het iedere maand eentje lezen van al die boekenweekgeschenken, die voornamelijk ongelezen op een plank staan.
Tot nu toe was dit de mooiste!
Een mooie afgeronde novelle over Ben en zijn moeder Anneke. Ben denkt zijn moeder te kennen maar komt erachter dat hij zich daarin aardig vergist.
Eens met Free: liefdevol, met humor en verdriet.
Tot nu toe was dit de mooiste!
Een mooie afgeronde novelle over Ben en zijn moeder Anneke. Ben denkt zijn moeder te kennen maar komt erachter dat hij zich daarin aardig vergist.
Eens met Free: liefdevol, met humor en verdriet.
March 21, 2020
Gelezen in het vliegtuig. Mooi geschreven.
Ondanks dat hij z’n moeder goed kent, schuilt er nog veel meer achter haar waar hij niks van weet. Het blijft in het midden of zijn moeder juist heel scherp is of dat de dementie de overhand neemt. Boek om over na te denken.
Ondanks dat hij z’n moeder goed kent, schuilt er nog veel meer achter haar waar hij niks van weet. Het blijft in het midden of zijn moeder juist heel scherp is of dat de dementie de overhand neemt. Boek om over na te denken.
October 5, 2014
"'Ze gaat dood. Op een dag. Natuurlijk. Dat is voor iedereen zo. In feite ben je ongeneeslijk ziek zodra je geboren wordt. Maar waarom zou je het gaan inwrijven? Fred is voer een paar jaar tachtig. Kan ook elk moment morsdood neervallen.'
'Ik denk dat je gelijk hebt, maar toch... Het is je moeder, Bennie, een volwassen vrouw. Ik denk er ook niet elke dag aan, maar om de een of andere reden voelt het niet goed. Wij weten iets over haar dat zij zelf niet weet.'
'Gelukkig maar. En dat houden we zo. En je zou niet roken in de auto.'
'Vandaag wel.' Zoals gewoonlijk trok ze zich niets van mijn regelgeving aan. 'Wil je dood soms?' wilde ik weten.
'Je hebt me net uitgelegd dat ik dat sowieso wel doe.'" (pg. 41)
Ben Weiss is een componist van Top 40-hits en commercials en zoon van Anneke Weiss, levenlustige 74-jarige vrouw die de oorlog heeft meegemaakt. Ze hebben dagelijks telefonisch contact. Na haar ziekenhuisopname houdt Ben een geheim voor haar verborgen. Maar zijn moeder wordt juist nu steeds levendiger. Ze leert een man kennen die haar doet opleven. Ben leert via deze Fred zijn moeder door andere ogen zien. Als zijn moeder op een zekere dag verdwijnt en hij niet eens in de gaten had gehad dat zij hem al twee dagen niet heeft gebeld, besluit hij haar te gaan zoeken en komt hiervoor met Fred in Split terecht. Daar vindt hij zijn moeder die had gehoopt de wereld te kunnen helpen.
Het is een reis voor Ben. Niet om zijn moeder te vinden, maar vooral om zijn moeder te leren kennen. Een eerbetoon aan haar leven, een Serenade over hoe zij in het leven stond en wat zij heeft meegemaakt.
---
Leon de Winter is in 1954 geboren en opgegroeid in ’s-Hertogenbosch. Begin jaren 70 gaat hij naar de filmacademie in Amsterdam.
Zijn debuutroman verschijnt in 1976 en heet ‘Over de leegte in de wereld’. In 1978 krijgt De Winter de Reina Prinsen Geerlingsprijs. In 1981 verschijnt een van zijn bekendste boeken ‘Zoeken naar Eileen W.’
In 1986 maakt De Winter de overstap naar uitgeverij De Bezige Bij en brengt daar zijn boek ‘Kaplan’ uit. Een boek over de schrijver Leo Kaplan die lijdt aan een writer’s block en de onbedwingbare behoefte om vreemd te gaan. Het weerzien met een jeugdliefde roept niet alleen herinneringen wakker maar confronteert hem opnieuw met zijn joodse afkomst, die hij jarenlang heeft geprobeerd achter zich te laten. Kaplan was een groot succes
De Winter is zowel nationaal als internationaal bekend en vooral in Duitsland zijn zijn boeken vertaald. In 1990 komt het boek ‘Hoffmans Honger’ uit.
In 1997 schrijft hij ‘De hemel van Hollywood’ dat tevens verfilmd werd. De Winter tekende voor het scenario en de productie. Samen met Eric Pleskow richtte hij Pleswin Entertainment Group op en verhuisde met het gezin naar Hollywood.
Als hij terug is in Nederland schrijft hij voor verschillende kranten en tijdschriften. Dat levert hem in 2005 de Buber-Rosenzweig-medaille op. Een onderscheiding voor zijn strijd tegen antisemitische en racistische tendensen.
Samen met Jessica Durlacher is Leon De Winter gastdocent bij de Berkeley Universiteit in San Fransico.
Meer informatie is te vinden op:
http://www.leondewinter.nl/
Daarnaast zijn er diverse kranten en tijdschriften waarvoor De Winter columns schrijft.
'Ik denk dat je gelijk hebt, maar toch... Het is je moeder, Bennie, een volwassen vrouw. Ik denk er ook niet elke dag aan, maar om de een of andere reden voelt het niet goed. Wij weten iets over haar dat zij zelf niet weet.'
'Gelukkig maar. En dat houden we zo. En je zou niet roken in de auto.'
'Vandaag wel.' Zoals gewoonlijk trok ze zich niets van mijn regelgeving aan. 'Wil je dood soms?' wilde ik weten.
'Je hebt me net uitgelegd dat ik dat sowieso wel doe.'" (pg. 41)
Ben Weiss is een componist van Top 40-hits en commercials en zoon van Anneke Weiss, levenlustige 74-jarige vrouw die de oorlog heeft meegemaakt. Ze hebben dagelijks telefonisch contact. Na haar ziekenhuisopname houdt Ben een geheim voor haar verborgen. Maar zijn moeder wordt juist nu steeds levendiger. Ze leert een man kennen die haar doet opleven. Ben leert via deze Fred zijn moeder door andere ogen zien. Als zijn moeder op een zekere dag verdwijnt en hij niet eens in de gaten had gehad dat zij hem al twee dagen niet heeft gebeld, besluit hij haar te gaan zoeken en komt hiervoor met Fred in Split terecht. Daar vindt hij zijn moeder die had gehoopt de wereld te kunnen helpen.
Het is een reis voor Ben. Niet om zijn moeder te vinden, maar vooral om zijn moeder te leren kennen. Een eerbetoon aan haar leven, een Serenade over hoe zij in het leven stond en wat zij heeft meegemaakt.
---
Leon de Winter is in 1954 geboren en opgegroeid in ’s-Hertogenbosch. Begin jaren 70 gaat hij naar de filmacademie in Amsterdam.
Zijn debuutroman verschijnt in 1976 en heet ‘Over de leegte in de wereld’. In 1978 krijgt De Winter de Reina Prinsen Geerlingsprijs. In 1981 verschijnt een van zijn bekendste boeken ‘Zoeken naar Eileen W.’
In 1986 maakt De Winter de overstap naar uitgeverij De Bezige Bij en brengt daar zijn boek ‘Kaplan’ uit. Een boek over de schrijver Leo Kaplan die lijdt aan een writer’s block en de onbedwingbare behoefte om vreemd te gaan. Het weerzien met een jeugdliefde roept niet alleen herinneringen wakker maar confronteert hem opnieuw met zijn joodse afkomst, die hij jarenlang heeft geprobeerd achter zich te laten. Kaplan was een groot succes
De Winter is zowel nationaal als internationaal bekend en vooral in Duitsland zijn zijn boeken vertaald. In 1990 komt het boek ‘Hoffmans Honger’ uit.
In 1997 schrijft hij ‘De hemel van Hollywood’ dat tevens verfilmd werd. De Winter tekende voor het scenario en de productie. Samen met Eric Pleskow richtte hij Pleswin Entertainment Group op en verhuisde met het gezin naar Hollywood.
Als hij terug is in Nederland schrijft hij voor verschillende kranten en tijdschriften. Dat levert hem in 2005 de Buber-Rosenzweig-medaille op. Een onderscheiding voor zijn strijd tegen antisemitische en racistische tendensen.
Samen met Jessica Durlacher is Leon De Winter gastdocent bij de Berkeley Universiteit in San Fransico.
Meer informatie is te vinden op:
http://www.leondewinter.nl/
Daarnaast zijn er diverse kranten en tijdschriften waarvoor De Winter columns schrijft.
January 8, 2021
Bei Anneke Weiss, 74, wird im Rahmen einer Operation ein unheilbarer Tumor entdeckt. Ihr Sohn Bennie erfährt davon, während sie noch in Narkose liegt, und beschließt, es seiner Mutter nicht zu sagen, um ihr nicht die Lebensfreude zu nehmen - unter anderem, weil sie vor kurzem erstmals seit dem Tod ihres Mannes vor langer Zeit eine neue Beziehung mit dem etwas älteren Fred angefangen hat.
Das Verhältnis zwischen Bennie, einem Werbekomponisten um die 40, und seiner Mutter ist ein liebevoll-genervtes. An ihre täglichen Anrufe, bei denen sie stundenlang über Nichtigkeiten plaudern kann, hat er sich längst gewöhnt, auch wenn sie ihm auf den Wecker gehen, und so läuten gerade mit dem Wissen um ihre Erkrankung die Alarmglocken in seinem Kopf, als sich Anneke eines Tages weder bei ihm meldet noch an ihr Telefon geht. Doch als er ihre Wohnung aufsucht, ist diese gähnend leer.
Gemeinsam mit Fred macht sich Bennie auf die Suche nach seiner Mutter und fördert dabei Erstaunliches zutage ...
Innerhalb weniger Seiten hatte mich Leon de Winter in die Geschichte hineingezogen, die nach dem Auftakt mit der durchaus diskussionswürdigen Entscheidung Bennies, seine Mutter über ihren Gesundheitszustand zu täuschen, eher unspektakulär daherkommt, Szenen aus dem Leben eines Musikers, der seinen eigenen künstlerischen Ansprüchen bei seiner kommerziellen Arbeit nicht gerecht wird und eine dahinplätschernde Liebesbeziehung pflegt. Alles ziemlich durchschnittlich auf den ersten Blick, doch dahinter liegt, stets präsent, wenn auch nicht immer im Vordergrund, die Vergangenheit seiner Eltern, beide Holocaust-Überlebende mit traumatischen Erinnerungen.
Darin liegt schließlich auch in gewisser Weise der Grund für Annekes Verschwinden - wobei mich der Zusammenhang nur teilweise überzeugen konnte. Dass dermaßen einschneidende Erlebnisse einen Menschen fürs Leben prägen und bis ins hohe Alter nachwirken, ist gut eingefangen (und ja auch ein Herzensthema von de Winter), aber wie das hier zum Tragen kommt, erschien mir doch ein bisschen arg überzeichnet, ja schon fast lächerlich, und nimmt der Message ein wenig die Ernsthaftigkeit. Das ist ziemlich schade, weil mir der kurze Roman ansonsten gut gefallen hat und auch ein schönes rundes Ende findet.
Das Verhältnis zwischen Bennie, einem Werbekomponisten um die 40, und seiner Mutter ist ein liebevoll-genervtes. An ihre täglichen Anrufe, bei denen sie stundenlang über Nichtigkeiten plaudern kann, hat er sich längst gewöhnt, auch wenn sie ihm auf den Wecker gehen, und so läuten gerade mit dem Wissen um ihre Erkrankung die Alarmglocken in seinem Kopf, als sich Anneke eines Tages weder bei ihm meldet noch an ihr Telefon geht. Doch als er ihre Wohnung aufsucht, ist diese gähnend leer.
Gemeinsam mit Fred macht sich Bennie auf die Suche nach seiner Mutter und fördert dabei Erstaunliches zutage ...
Innerhalb weniger Seiten hatte mich Leon de Winter in die Geschichte hineingezogen, die nach dem Auftakt mit der durchaus diskussionswürdigen Entscheidung Bennies, seine Mutter über ihren Gesundheitszustand zu täuschen, eher unspektakulär daherkommt, Szenen aus dem Leben eines Musikers, der seinen eigenen künstlerischen Ansprüchen bei seiner kommerziellen Arbeit nicht gerecht wird und eine dahinplätschernde Liebesbeziehung pflegt. Alles ziemlich durchschnittlich auf den ersten Blick, doch dahinter liegt, stets präsent, wenn auch nicht immer im Vordergrund, die Vergangenheit seiner Eltern, beide Holocaust-Überlebende mit traumatischen Erinnerungen.
Darin liegt schließlich auch in gewisser Weise der Grund für Annekes Verschwinden - wobei mich der Zusammenhang nur teilweise überzeugen konnte. Dass dermaßen einschneidende Erlebnisse einen Menschen fürs Leben prägen und bis ins hohe Alter nachwirken, ist gut eingefangen (und ja auch ein Herzensthema von de Winter), aber wie das hier zum Tragen kommt, erschien mir doch ein bisschen arg überzeichnet, ja schon fast lächerlich, und nimmt der Message ein wenig die Ernsthaftigkeit. Das ist ziemlich schade, weil mir der kurze Roman ansonsten gut gefallen hat und auch ein schönes rundes Ende findet.
December 10, 2014
3.5 sterren.
Het verhaal van Ben en zijn moeder Anneke is mooi en zeker ook bijzonder. Toch heeft deze novelle minder indruk op me gemaakt dan ik had verwacht. Als gevolg van de kortheid van het boekje worden de personages onvoldoende uitgediept, wat ik erg jammer vond. Fred had ik graag beter begrepen en hoewel het duidelijk is dat de relatie tussen Ben en zijn moeder erg sterk is, had ik hier ook graag mee over geweten. zoals ik al zei vind ik het verhaal dat wel verteld werd wel erg mooi en daarom geef ik het ook 3.5 sterren.
Het verhaal van Ben en zijn moeder Anneke is mooi en zeker ook bijzonder. Toch heeft deze novelle minder indruk op me gemaakt dan ik had verwacht. Als gevolg van de kortheid van het boekje worden de personages onvoldoende uitgediept, wat ik erg jammer vond. Fred had ik graag beter begrepen en hoewel het duidelijk is dat de relatie tussen Ben en zijn moeder erg sterk is, had ik hier ook graag mee over geweten. zoals ik al zei vind ik het verhaal dat wel verteld werd wel erg mooi en daarom geef ik het ook 3.5 sterren.
September 26, 2017
Novelle over Joodse moeder en zoon. Bij moeder wordt kanker geconstateerd, maar zoon (Bennie Weis ) houdt dit voor haar verborgen. Dan is ze op een dag opeens weg. Ook haar vriend (Fred) heeft geen idee waarheen en waarom. Bennie en Fred ontdekken dat ze naar Split is gereisd en reizen haar achterna. Ze wil niet vertellen waarom ze de reis gemaakt heeft, alleen dat ze wil helpen bij de oorlog in Bosnië. Terug in Nederland zet de ziekte door, en pas na haar overlijden komt Bennie erachter hoe het komt dat zijn moeder de oorlog overleefd heeft en wat dat te maken heeft met haar reis
March 18, 2018
Ik vond de toon van dit boek stomvervelend. De hoofdpersoon vindt dat hij het recht heeft om zijn moeder niet te vertellen dat ze kanker heeft en de mannelijke arts gaat er in mee. De stereotyperende beschrijving van de werkneemsters van de "afhaal-Thai" laat zien dat de hoofdpersoon (en misschien ook de auteur?) op ze neerkijkt. Ik hoef niet nog eens iets van deze auteur te lezen.
March 4, 2022
"Ik ging terug naar haar kamer en hoopte dat haar bewustzijn door de morfine naar iets moois was meegenomen, naar tulpenvelden met duizenden kleuren en eindeloze vergezichten, tot aan de sterren achter de verste zonnestelsels."
August 29, 2011
A book focuasing on things which also matter a lot to my life: mother, holocaust, getting older, music. In tone better the average de Winter books.
February 22, 2012
Een erg mooi verhaal, duidelijk met veel gevoel geschreven.
September 2, 2025
Hoe ironisch? Op 2 september om 19:37 uur heb ik dit boek verkocht. En op 2 september om 22:27 uur heb ik de laatste bladzijde van dit boek omgeslagen en uitgelezen. Voordat ik het boek verkocht had, had ik geen 1 woord gelezen, omdat het me simpelweg gewoon niet interesseerde. Na het verkocht te hebben, opende ik een random bladzijde en las iets over een vest, waarom een vest, je draagt toch geen vest? Daarom juist, mam, ik draag nooit een vest omdat ik er geen heb. Maar als je er wel een hebt? Draag je het dan? Het maakte niet uit. Desnoods zou ik op mijn knieën smeken om een vest. Dan wel, zegt Bennie. Dit stukje pakte mij om de een of andere reden. Dus besloot ik het hele boek in een paar uurtjes te lezen voordat ik het in een zak stopte en opstuurde naar de volgende eigenaar. Jammer vond ik dat, nadat ik het uiteindelijk uit had gelezen. Ik vraag me af hoe zijn moeder zou reageren op de gebeurtenissen van nu. Zou ze net zo boos zijn op de onrechtvaardigheid van nu als toen? Aan wiens kans van de oorlog zou ze staan?
“Een jongen van mijn eigen leeftijd die mijn moeders buik had opengesneden en daar het gezicht van de dood had gezien.”
“Voor haar dijde het leven eindeloos uit, zoals het heelal.”
“Een oase van Thaise fijnzinnigheid in het door gemeentelijke vandalen vernielde hart van Hilversum.”
“Gewoonlijk sloten de Thaise maagden van Chiang Mai hun zaak om tien uur, maar misschien hadden ze late klanten. Mijn gerechten wachtten er in de koelkast, naast mijn ambities.”
“We deden alles met elkaar wat we in de voorgaande jaren in stilte hadden bedacht.”
“Ben je geworden wat je vroeger wou worden?”
“Een jongen van mijn eigen leeftijd die mijn moeders buik had opengesneden en daar het gezicht van de dood had gezien.”
“Voor haar dijde het leven eindeloos uit, zoals het heelal.”
“Een oase van Thaise fijnzinnigheid in het door gemeentelijke vandalen vernielde hart van Hilversum.”
“Gewoonlijk sloten de Thaise maagden van Chiang Mai hun zaak om tien uur, maar misschien hadden ze late klanten. Mijn gerechten wachtten er in de koelkast, naast mijn ambities.”
“We deden alles met elkaar wat we in de voorgaande jaren in stilte hadden bedacht.”
“Ben je geworden wat je vroeger wou worden?”
October 29, 2020
A fitting start to this review would be first of all state that Leon de Winter is one of my favourite authors. I like his writing style, the topics he touches on and the easiness I experience when flipping through his pages. It is that why my expectations of every book that has his name on it are high and why I reviewed "Serenade" the way I did. It is still a good book - compelling story, believable characters and crisp to the point that it doesn't take more then two or three hours to finish it, yet the story lacked some built-up, I personally felt. The narrative is based on an elderly dutch, jewish mother that all of a sudden disappears without a trace and the journey her grown-up son and her new "boyfriend" embark on to find her. It is a story, within a story, touching on the subject of being a surviving jew in a post WWII society, with all the atrocities that even your neighbours possibly commited in mind.
February 14, 2021
In trying to read more literature from other countries, I decided to give this book from the Netherlands a read.
The pros? The subject, of what it means to be Jewish, and be the son of Holocaust survivors, was very interesting.
The cons? Many characters were flat, and the writing was just a bit too macho for my liking.
So overall, it was a few hours well-spent, but I am also glad it wasn't a longer book. I think it is the sort of writing that, if you come across this book in some vacation rental or space in which you are spending a few days, sure, go ahead and read it. But it also isn't good enough to ever recommend setting out to find it.
The pros? The subject, of what it means to be Jewish, and be the son of Holocaust survivors, was very interesting.
The cons? Many characters were flat, and the writing was just a bit too macho for my liking.
So overall, it was a few hours well-spent, but I am also glad it wasn't a longer book. I think it is the sort of writing that, if you come across this book in some vacation rental or space in which you are spending a few days, sure, go ahead and read it. But it also isn't good enough to ever recommend setting out to find it.
April 28, 2023
Mooi, leuke, wat makkelijke omgeving (hilversum en Amsterdam-Zuid, reclamecomponist), een korte verdwijning (verdwijningen zijn altijd leuk) en nog een onthulling op het einde.
Prima vondst in mijn novellefase
(Als je tot zo ver gelezen hebt, p.s. ik zit in de novellefase omdat ik zo langzaam lees en 100 blz. nu al veel is)
Prima vondst in mijn novellefase
(Als je tot zo ver gelezen hebt, p.s. ik zit in de novellefase omdat ik zo langzaam lees en 100 blz. nu al veel is)
May 21, 2024
I houd gewoonweg van Leons schrijfstijl, het is voor mij heel beeldend en pakkend. Het plot is op sommige punten afgeraffeld en het einde is niet voldoenend voor alle verhaallijnen. Het is net alsof dit eigenlijk een langer boek had moeten worden, maar Leon op pagina 80 dacht: de rest proppen we even in 13 pagina's.
April 23, 2024
Simpelweg een mooi verhaal. Heldere uiteenzetting, een mooie moeder-zoonrelatie en een goede incorporatie van de relatie tussen de Holocaust en de Oorlog in Bosnië, die vele beelden weer in gang wisten te zetten.
December 7, 2018
Ein Jüdischer Sohn sucht seine Mutter in Split, als sie plötzlich verschwand. Kriegstraumata.
June 24, 2021
Beetje niksig verhaal. Hier en daar wat goeds maar niet vaak. Moraal van het verhaal kan ik ook niet helemaal ontdekken.
July 13, 2021
geinig boekie vond vooral fred een leuk personag
Read
November 4, 2021Simpel maar intrigerend boek, en lekker kort.
December 31, 2021
No, waist of time
Read
February 25, 2023Mooi!
May 1, 2025
Ik lees de verzameling boekenweekgeschenken, geërfd van mijn vader, van oud (1939) naar nu.
Boekenweekgeschenk 1995
Mooi verhaal dat klein begint met een fraaie ontwikkeling en mooi eindigt.
Boekenweekgeschenk 1995
Mooi verhaal dat klein begint met een fraaie ontwikkeling en mooi eindigt.
October 7, 2025
Boekenweekgeschenk van 1995. Verhaal is best aardig, al ligt de thematiek er soms net wat te expliciet bovenop, naar mijn smaak. Wel een ontroerend einde, dus toch drie sterren.
October 14, 2025
Best mooi af en toe, maar ook vaag en niksig. Erg kort verhaal, dat is jammer.
October 19, 2025
Mooi boekje met ontroerend einde
Displaying 1 - 30 of 34 reviews