Έτσι, για χάρη σου

by Ναταλία Γερμανού

Ο Μάνος κοίταξε την κοπέλα που είχε μείνει μέσα στο αυτοκίνητο. Φαινόταν χαμένη στις σκέψεις της, κουκουλωμένη σε ένα χοντρό πορτοκαλί μπουφάν. Είχε σκιστά ελαφίσια μάτια και σκούρα, κοντοκουρεμένα μαλλιά. Την κοιτούσε σαν μαγνητισμένος, χωρίς κι αυτός να μπορεί να καταλάβει το γιατί. Δεν ήταν η ομορφιά της που τον έκανε έτσι, κάτι άλλο ήταν, κάτι που δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Λες και την ήξερε από κάπου – αλλά όχι, αποκλείεται, θα το θυμόταν.

Σαν να είχε λάβει το μήνυμα, σαν κάποιος να είχε φωνάξει σιωπηλά το όνομά της, η κοπέλα σήκωσε τα μάτια της προς το μέρος του. Τον κοίταξε. Ύψωσε ελαφρά τα φρύδια της κι ύστερα στράφηκε απότομα αλλού. Αλλά για λίγο. Σύντομα τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν ξανά. Τους χώριζε ένα πεζοδρόμιο και μια τζαμαρία, αλλά ήταν σαν να μην τους χώριζε τίποτα.

Η Έλλη και ο Μάνος κοιτάχτηκαν για πρώτη φορά στη ζωή τους.


Θα μπορούσε να είναι μια κλασική ροζ ερωτική ιστορία. Αλλά δεν είναι.

Πολύ απλά, γιατί αυτός ο έρωτας δεν έχει τέτοια απόχρωση· έχει το κόκκινο του πάθους και το μαύρο του μίσους.

Για χάρη της Έλλης ο Μάνος θα κινδυνέψει πολύ, όπως κινδυνεύουμε πάντα όταν ερωτευόμαστε μέχρι θανάτου. Θα παλέψει με εχθρούς ορατούς και αόρατους, ακόμα και με την ίδια τη συνείδησή του.

Και για χάρη του Μάνου, η Έλλη θα τινάξει την «τέλεια» ζωή της στον αέρα. Και θα αρχίσει πάλι απ’ το μηδέν.

Κανονικά, μια τέτοια αγάπη αξίζει να σωθεί. Θα σωθεί; Μακάρι...

Genres: Romance

304 pages, Paperback

First published October 24, 2013

About the author

Η ΝΑΤΑΛΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Μυτιλήνη. Είναι κόρη του Φρέντυ Γερμανού και της Εριέττας Μαυρουδή. Σπούδασε δημοσιογραφία, μιλάει αγγλικά και γαλλικά, ενώ από τα δεκαεννιά της εργάζεται ως ραδιοφωνική παραγωγός και από τα είκοσι ένα ως παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών. Παράλληλα, έχει εργαστεί σε πολλά περιοδικά και έχει υπογράψει τους στίχους σε περισσότερα από 320 γνωστά ελληνικά τραγούδια, ανάμεσά τους και το My number one, σε μουσική Χρήστου Δάντη, που κέρδισε την πρώτη θέση στον Διαγωνισμό της Eurovision το 2005. Το ΕΤΣΙ, ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΣΟΥ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Reviews

[Maria Ch · Rating 1 out of 5]

Λυπάμαι αλλά θεωρώ ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για βιβλία όπως αυτό. Θα προτιμούσα να το έγραφε ως σενάριο ταινίας αφού ούτως ή απλώς ήταν κινηματοφραφικά δομημένη η αφήγηση, παρά να χάσω το χρόνο μου να το διαβάσω.

[Ian D · Rating 2 out of 5]

Αν κάποιος μάς ρωτούσε ποιος ήταν ο τίτλος του βιβλίου, χωρίς να τον έχουμε δει πριν, δε θα δυσκολευόμασταν καθόλου να τον μαντέψουμε. Ήταν τόσες οι επαναλήψεις της φράσης "έτσι για χάρη μου/σου/του" που μετά την τέταρτη φορά έπαψα να μετράω.
Γρήγορη, σχεδόν τηλεοπτική πλοκή, σύγχρονη γλώσσα, αναμενόμενη υπόθεση, αμέτρητα κλισέ. Το βιβλίο έρεε εύκολα σαν άρθρο του Pillowfights (απ' ό,τι μού έχουν πει, εγώ με Ντοστογιέφσκι και Κούντερα τη βγάζω) και είχε πάνω-κάτω το ίδιο βάθος.
Χωρίς να είναι απαραιτήτως κακό, νομιζω είναι από τα βιβλία που θα ξεχαστεί με την ίδια ταχύτητα που διαβάστηκε, χωρίς μάλιστα να λείψει σε κανένα.
Στην αφιέρωση ενός βιβλίου του γράφει ο αξέχαστος Φρέντυ: "Στη Ναταλία, που σε λίγο καιρό θα γράφει καλύτερα από τον πατέρα της". Ας πούμε πως σ' αυτό το βιβλίο δεν έδειξε τέτοια δείγματα. Αναμένουμε τα επόμενα.

[Eleni · Rating 1 out of 5]

http://www.stixoi.info/stixoi.php?inf...

Προτιμω να θυμαμαι τη στιχουργικη δουλεια της Γερμανου παρα το βιβλιο της.

[Maria · Rating 3 out of 5]

Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Ψυχογιός, το πρώτο μυθιστόρημα της Ναταλίας Γερμανού με τίτλο «Έτσι, για χάρη σου» και εγώ το διάβασα μόλις τον προηγούμενο μήνα. Μετάνιωσα που δε διάβασα νωρίτερα αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο, με τον υπέροχο τίτλο.

Η ιστορία είναι τυπική και χιλιοειπωμένη. Ο νεαρός, φτωχός Μάνος γνωρίζει την πλούσια Έλλη και ο έρωτας τους προκαλεί τη στερεοτυπική μέχρι τότε ζωή τους. Οι οικογένειες και ο περίγυρος τους αντιδρούν έντονα και τους δημιουργούν προβλήματα, την ίδια στιγμή που οι δύο ερωτευμένοι μοιάζουν χαμένοι στη δίνη της αγάπης και αρνούνται να παραδεχτούν τις όποιες κοινωνικές διαφορές εντοπίζουν οι γύρω τους.

Πρόκειται, όπως προείπα, για μια ιστορία που έχουμε ξαναδιαβάσει, έχουμε ξανασυναντήσει, ίσως έχουμε ζήσει. Η προσωπική μου άποψη είναι πως το πρόβλημα αυτού του τρυφερού βιβλίου εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο θέλησε η συγγραφέας να προσθέσει στον πυρήνα της ιστορίας ακραία γεγονότα και να τοποθετήσει το πρωταγωνιστικό ζευγάρι στο επίκεντρο ακραίων, σχεδόν γκανγκστερικού τύπου, γεγονότων χωρίς το κατάλληλο συγγραφικό επεξηγηματικό υπόβαθρο –ιδιαιτέρως στο δεύτερο μισό του βιβλίου. Δεν το χρειαζόταν. Πιστεύω πως θα μπορούσαμε να επικεντρωθούμε απλώς στην ιστορία αγάπης, χωρίς τις εξελικτικές στιγμές της πλοκής, καθώς η πένα είναι τόσο δυνατή και αξιόλογη που θα στήριζε ολόκληρο το βιβλίο απλώς περιγράφοντας και αναλύοντας τον έρωτα του Μάνου και της Έλλης. Είναι απλώς η προσωπική μου άποψη, όμως δεν μπορώ να μην ομολογήσω πως λάτρεψα τα μικρά ψήγματα φιλοσοφικής σκοπιάς που υπάρχουν διάσπαρτα μέσα στο βιβλίο, αλλά και το παράξενα ρεαλιστικό και βαθιά εσωτερικό ύφος με το οποίο αναμετριούνται τα συγγραφικά κλισέ μέσα στο κείμενο της κυρίας Γερμανού.

Μπορεί η πλοκή να μην κάνει τη διαφορά, αλλά την κάνει η γραφή. Ο λιτός και αληθινός τρόπος με τον οποίο δίνονται τα δεδομένα, αλλά και η ψυχογραφική ανάλυση των χαρακτήρων είναι τόσο καλά δομημένα, που θα μπορούσε απλώς να μείνει εκεί· εμένα προσωπικά θα μου ήταν αρκετό.

Ακόμα ένα ‘συν’ της πένας είναι ο σαρκασμός και το χιούμορ με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο αναγνώστης. Μαγική συγγραφική στιγμή η σκηνή με το καρπούζι, αλλά και ο συγκινητικός επίλογος. Ανυπομονώ πραγματικά να διαβάσω την επόμενη δουλειά της συγγραφέως.

Θέλω να σταθώ στον πρόλογο της κυρίας Γερμανού. Σίγουρα δεν είναι μέρος της ιστορίας και ίσως δεν είναι σωστό που το αναφέρω, όμως για εμένα αποτελεί κομμάτι του βιβλίου και δεν μπορώ να μην ομολογήσω πόση συγκίνηση ένιωσα με το καλωσόρισμα της στην ιστορία της. Νομίζω πως δείχνει σεβασμό στον αναγνώστη, αλλά κυρίως αποτελεί φόρο τιμής σε εκείνον για χάρη του οποίου έγραψε το βιβλίο. Αυτό φαίνεται στον πρόλογο αλλά και στον χαρακτήρα του κυρ Θάνου τον οποίο η συγγραφέας δημιουργεί με τόση «ψυχή» και καθώς δομεί τη σχέση του με τον Μάνο διακρίνουμε όλο το συγγραφικό της ταλέντο.

[Πάνος Τουρλής · Rating 3 out of 5]

Μια χιλιειπωμένη ιστορία γραμμένη όμως με ένταση και δυναμισμό. Ο Μάνος και η Έλλη ερωτεύτηκαν. Ο Μάνος φτωχός βενζινάς και η Έλλη κόρη πλούσιας οικογένειας. Τον Μάνο τον θέλει η Βάνα χρόνια τώρα κι επιτέλους κάνουν έρωτα για ένα βράδυ. Μετά ο Μάνος της γύρισε την πλάτη. Τώρα η πληγωμένη Βάνα ζητά εκδίκηση. Η Έλλη είναι κολλητή του Μπίλυ, γόνου καλής οικογενείας και χρήστη-διακινητή ναρκωτικών. Ο Μπίλυ τη θέλει με κάθε τρόπο στη ζωή του κι όταν γνωρίζει η Έλλη τον Μάνο και φεύγει από τη ζωή όλων των κακών επιρροών της ο Μπίλυ σκυλιάζει. Η Βάνα και ο Μπίλυ σνυνατιούνται και ενώνουν το μίσος τους. Εκείνο το βράδυ στο βενζινάδικο θα αλλάξει τις ζωές όλων τους.

Έχουμε τον έρωτα λοιπόν δυο διαφορετικών ανθρώπων, έχουμε το μίσος των κακών της υπόθεσης, έχουμς τις ανατροπές και τις εξελίξεις, έχουμε έρωτα, έχουμε ακριβώς τα συστατικά της σαπουνόπερας. Το γράψιμο όμως και το στυλ και η διαχείριση της πλοκής είναι αρκετά δυνατά και καλοστρωμένα για να ξεχωρίζει το βιβλίο από άλλα. Η υπόθεση εξελίσσεται ραγδαία, γρήγορα, ανατρεπτικά, χωρίς περιττές σάλτσες, σκέψεις των πρωταγωνιστών, ξεκατινιάσματα, σχοινοτενείς δράσεις. Απλά, όμορφα, δυνατά, ωμά. Ειδικά στις τελευταίες σελίδες δεν μπορούσα να το αφήσω με τίποτα.

Δύο είναι τα σημεία που δε μου άρεσαν: έπρεπε να κάνει one-night stand ο Μάνος για να ξυπνήσει ο ερωτισμός του και ξαφνικά να του έρχονται η Έλλη και η Βάνα η μια πίσω από την άλλη και να κάνουν έρωτα; Και δεύτερον το τέλος ήταν αρκετά γλυκερό και αναμενόμενο. Συνολικά όμως το βιβλίο μου άρεσε και πιστεύω ότι η συγγραφέας μπορεί να ξεδιπλώσει άφοβα μια ιστορία σε περισσότερες σελίδες χωρίς να ξεφεύγει από το θέμα της και να φλυαρήσει ανούσια.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα:

"Τις γυναίκες, αγόρι μου, θα τις κρίνεις από το πώς φέρονται σε αυτούς που έχουν την ανάγκη τους" (σελ. 153).

[Sophia Olga Atmatzidou · Rating 3 out of 5]

Θα μπορούσε να είναι και ένα μετά-εφηβικό μυθιστόρημα.Γρηγορη πλοκή και υπόθεση σχετικά οικεία για την εποχή που γράφτηκε.Με γλώσσα σύγχρονη και γραφη αρκετά απλοϊκή , η συγγραφεας μας παρουσιάζει άψογα δομημενους τους χαρακτήρες, τόσο γήινους οσο και η εποχή που τους εντάσσει.Θα ηθελα όμως στο μέλλον να δ και το κάτι παραπάνω από τη συγκεκριμένη συγγραφέα.Οχι λόγω του επιθέτου που κουβαλάει αλλά γιατί θεωρώ πως έχει πολλά συναίσθηματα να μοιραστεί με τους αναγνώστες της πάνω στο χαρτί.

[Zafeiro Anastasiou · Rating 2 out of 5]

Ναταλία μου, καρκινάκι μου σε συμπαθώ πολύ και μπράβο σου για την προσπάθεια να γράψεις αυτό το βιβλίο. Αλλά η αλήθεια είναι πως κατά την ταπεινή μου άποψη χρειαζόταν περισσότερη δουλειά.
Ενώ είχες ένα καλό στόρι, ωραίο τίτλο, και ένα τέλος που σε κρατά σε κάποια αγωνία, θεωρώ πως γενικά το βιβλίο θα ήταν σκαλιά καλύτερο εάν είχε πιο καλό edit.
Το διάβασα, έτσι για χάρη της Γερμανού...

[Tereza K. · Rating 3 out of 5]

Το βιβλίο μου φάνηκε ότι γράφτηκε λίγο "στο πόδι". Στο οπισθόφυλλο περιγράφεται ένας μεγάλος έρωτας που έχει το κόκκινο χρώμα του πάθους. Ένας έρωτας που δεν έγινε αισθητός, τουλάχιστον σε μένα. Τ��ία αστεράκια, γιατί ο τίτλος είναι μαγικός! Τρία αστεράκια έτσι, για χάρη του!