Manifestos do Surrealismo

by André Breton, Pedro Tamen (Translator)

Colecção Minotauro, #1

O Manifesto Surrealista foi publicado pelo escritor francês André Breton em 1924, e trouxe para o mundo um novo modo de encarar a arte1 .
Seguido do Dadaísmo (movimento que propunha a oposição por qualquer tipo de equilíbrio), o surrealismo impunha o chamado automatismo psíquico, "estado puro, mediante o qual se propunha transmitir verbalmente, por escrito, ou por qualquer outro meio o funcionamento do pensamento; ditado do pensamento, suspenso qualquer controle exercido pela razão, alheio a qualquer preocupação estética ou moral".
Segundo Breton, ele e o escritor Soupault, deram o nome de Surrealismo ao novo modo de expressão que tinham a seu alcance, em homenagem a Guillaume Apollinaire.
Neste manifesto, os princípios surrealistas são declarados, tais como a isenção da lógica, a adoção de uma realidade superior, chamada "maravilhosa".

Genres: Art, Philosophy, Nonfiction, France, Essays, Poetry, Classics

321 pages, Paperback

First published January 1, 1924

About the author

After World War I, French poet and literary theorist André Breton began to link at first with Dadaism but broke with that movement to write the first manifesto of surrealism in 1924.

People best know this theorist as the principal founder. His writings include the Surrealist Manifesto (Manifeste du surréalisme), in which he defined this "pure psychic automatism."

https://en.wikipedia.org/wiki/Andr%C3...

Reviews

[persephone ☾ · Rating 3 out of 5]

one (me) has a crazy dream one day and next thing you know they (me again) turn to surrealism

[Jesica Sabrina Canto · Rating 4 out of 5]

Si se quiere aprender sobre el surrealismo, este texto es muy claro en cuento a los principios, objetivos y métodos de este movimiento de vanguardia en sus comienzos. Plantea una postura cognoscitiva como central y los métodos (que derivan en las estéticas que se conocen con forma onírica y delirantes) como secundarios, en tanto permiten acceder a ello que se busca. Es interesante leerlo porque considero que hay una diferencia sustancial con lo que comúnmente se entiende hoy por surrealismo.

[ع. ر. افّلا · Rating 3 out of 5]

مانیفست سوررئالیسم
ترجمهٔ ادریس ایروی


آپدیت دوم، ۱۵ خرداد ۱۴۰۴
نقد دومم به سوررئالیسم ناب برتونی (و حتی بسیاری از اخلافش) این است که با این روش نمی‌توان داستان شخصیت-محور نوشت.
آپدیت ۱۰ خرداد ۱۴۰۴
چرا من سوررئالیست نیستم و چرا تا به این حد به آن علاقه‌مندم؟
سؤالی که این چند روز خیلی ذهنم را مشغول کرده بود و بالاخره هم به جوابش رسیدم، گرچه این جواب کمک زیادی به خودم نمی‌کند.
به نظرم برتون فرویدزده بود، حتما شنیده‌اید که بسیاری با نقدهای مارکس با کاپیتالیسم موافق‌اند، اما راه‌حل او را مناسب نمی‌دانند؟ من نیز چنین نسبتی با برتون دارم.
او هم در نقد و هم در راه‌حل فرویدی عمل می‌کند. من در نقد کاملا با او همدلم. از رئالیسم متنفرم، فکر می‌کنم قدرت خیال و رؤیا دست‌کم گرفته شده، و در عالم حقیقت این دو مرز مشخصی ندارند، از توصیف اشیاء/آدم‌ها/صحنه متنفرم، و و و. اینکه فروید توجه ما را به ناخودآگاه و عالم خواب جلب می‌کند و اینکه تأثیراتش روی ادبیات می‌شود مواردی مثل این، بسیار هم جالب است. اما آیا راه‌حل برتون هم همینقدر جالب است؟ راه‌حل به مراتب فرویدی‌تر است. اینکه مشابه کاری که بیماران در مطب روانکاو انجام می‌دهند، نویسنده بنشیند و بداهه بنویسد. با این موضوع خیلی مشکل دارم، به چند علت.
یکی اینکه من خیلی وسواسی‌ام و اصلا تحمل این را ندارم که نوشته‌هایم را بدون بازخوانی روانهٔ نشر کنم.
دوم‌اینکه برتون می‌گوید کاااااملا بداهه کار کنید و قبلش هم فکر نکنید، درحالیکه کل دلخوشی من (اغراق می‌کنم) در زندگی همین افکار پیوسته راجع به داستان‌هایم است.
سوم‌اینکه شباهت نوشته‌هایم به دیگران را نمی‌پسندم. درواقع اگر به تفاوت سوررئالیسم در نقاشی و شعر توجه کنیم، می‌بینیم هر نقاشی سبک خودش را دارد، اما همهٔ شاعران (دست کم آن دوران) مثل هم‌اند. من خیلی هم تافتهٔ جدابافته نیستم. به اثر انگشت دقت کنید، از طرفی تمام اثر انگشت‌های دنیا الگوی مشابهی دارند، و از طرف دیگر با نگاهی جزئی هیچکدام شبیه هم نیستند. دعوت برتون به اینکه هویت را به کناری نهیم و اجازه بدهیم متن خودش تولید شود برای من جالب نیست. من دوست دارم کاری بکنم که فقط خودم قادر به انجامش هستم، و نمی‌خواهم بردهٔ زبان باشم تا هر طور خواست از طریق من جمله بسازد.
پس با احترام برای وحشی‌ترین اکیپ هنری دنیا، من اینجا راهم را جدا می‌کنم، تا باز هم غرق در گمگشتگی همیشگی‌ام چاره بجویم.

———————————————————————————


{یادداشت تقدیم می‌شود به واپسین سوررئالیست
که همین امسال هم از میان ما رفت}
به دیوید لینچ


یکبار سوار اسنپی شدیم که راننده‌اش توی ترافیک داشت چند سنگ قیمتی را سمباده می‌زد و آنقدر در این کار غرق بود که نهایتا تصادف کردیم. یکجا داشت می‌گفت سربازی‌اش چهار سال طول کشیده.
دوستم پرسید: مگه می‌شه؟
او گفت: توی خدمت پیش اومد که دلت بخواد کاری بکنی اما خودتو کنترل کردی؟
دوستم: زیاد.
راننده: خب من هر بار اون کاری که دلم می‌خواستو کردم.

به نظرم خلاصهٔ سوررئالیسم همین دیالوگ است، و آن راننده مطمئنا سوررئالیست بود. پس بیایید چند لحظه همه‌چیز را فراموش کنیم. آبرو، قانون، عرف. اما فقط اینها نیست. سواد. قواعد. قواعد بازی، قواعد رابطه. همهٔ اینها را فراموش کنید. به ندای درونتان گوش بسپارید. نه آن ندایی که اندیشمندان خوشحال شرقی فکر می‌کنند حرف‌های خوبی می‌زند، نه، همان ندایی که حرف‌های بدی می‌زند. آزادش کنید. کنترلش نکنید. از عواقبش هم نترسید، گرچه ممکن است مرگ را هم شامل شود.
به سوررئالیسم خوش آمدید!


• هنری میلر
هنری میلر می‌گفت: مانیفست سوررئالیست‌ها مانیفست تمام هنرمندان است. پربیراه هم نمی‌گفت، چون به‌نوعی حرف خود برتون هم همین است. درواقع این مانیفست فراتر از سوررئالیسم هم می‌رود. او تأکید ویژه‌ای بر این دارد که هرگونهٔ پیش‌زمینهٔ معمول از جمله نبوغ و غرور را باید دور انداخت. حال جمعی از هنرمندان را تصور کنید که نبوغ و غرور (و در یک کلام «من» ندارند). نتیجه جمعی یکدست است که نه از طریق شباهت، که از طریق ناخودآگاه‌شان به یکدیگر متصل شده‌اند.

• تروتسکی
اینطور که در برخی محافل شایعه است، این مانیفست بار اول به نام تروتسکی منتشر شد (کمونیست موردعلاقهٔ من). پیش‌از هر چیز باید بگویم این تردید محل تأمل است، چراکه در دورانی که تروتسکی با فریدا کالو رابطه داشت ملاقاتی میان آنها و برتون و چند سوررئالیست دیگر رخ داد که منجر به انتشار مانیفست شد، بنابراین حضور او در هر صورت مشخص است. مشابه تلاش‌های فرهنگی CIA علیه استالین (درواقع با هدف تضعیف رئالیسم سوسیالیستی) که به برخی جریانات آوانگارد هنری پروبال داد (از جمله اکسپرسیونیسم انتزاعی)، گویی تروتسکی با این همفکری به استالین و رسالتش حمله کرده بود. فرمول سوررئالیسم را به طور کلی فرویدیسم + مارکسیسم می‌دانند.

• کالو vs دالی
کالو جزو هنرمندانی بود که سوررئالیست‌ها بسیار شیفته‌اش بودند و تمایل داشتند او را در زمرهٔ خود قلمداد کنند و ظاهرا کالو سوررئالیست‌تر از این حرف‌ها بود که چنین عنوانی را بپذیرد. برعکس دالی که خیلی تلاش می‌کرد او را جزو اکیپ سوررئالیست‌ها قلمداد کنند و مطرود آنان بود.

• فوکو
دوستی می‌گفت هنرمند راستین همان دیوانه است، اما می‌تواند از صحرای جنون فرار کند و برایمان تعریف کند چه دیده. برتون هم همین را می‌گوید و به کشتی دیوانگان بوش هم اشاره می‌کند حتی (طرح جلد کتاب تاریخ‌جنون). به نظر می‌رسد فوکو در طرح تبارشناسی جنون از او ملهم بوده است.

• کوندرا
کوندرا در کتاب پرده سوررئالیسم را یکی از دو جریان اصلی ادبیات قرن بیستم می‌داند. در جایی از مانیفست برتون می‌گوید «وجود جای دیگری ست» و نام یکی از کتابهای کوندرا هم «زندگی جای دیگری ست» است.

• افلاطون
برتون به یک معنا معمای تذکار افلاطون را حل می‌کند. او معتقد است که بداهه‌نوشتن باعث می‌شود ما از خودمان جلو بیفتیم. مثلا من می‌گویم فنجان شبیه کفشدوزک است و باید چهار سال وقت صرف کنم ببینم دقیقا چه گفته‌ام؟ و اینجوری است که اول یاد می‌گیریم و بعد یادآوری می‌شود برایمان. درواقع گویی او عالم مثل را جایی در ناخودآگاه آدمی می‌جوید که جایی پشت سر ما نیست و اتفاقا بسیار جلوتر از ما ست و ما می‌دویم تا بهش برسیم.

• کرواک و باروز
کرواک وقتی چندین متر کاغذ رولی گذاشت توی ماشین‌تحریر و بداهه تایپ کرد و نگاه‌نکرده سپردش به ناشر تحت‌تأثیر سوررئالیسم بود. باروز هم وقتی با قیچی پاراگراف‌های رمانش را می‌برید و رندوم وصل‌شان می‌کرد تحت‌تأثیر دادائیسم بود. یعنی اگر برتون نبود این دو نفر الان کابینت‌ساز بودند.

• کالوینو
قسمتی از مانیفست شبیه پاراگراف ابتدایی رمان «اگر شبی از شبهای زمستان مسافری» است که البته پرواضح کالوینو طرفدار سوررئالیست‌ها بوده، اما تلاش‌های نویسندگی‌اش در این رمان به نظر می‌آید سوررئالیستی باشد.

• تامسون و کافکا
برتون اشاره می‌کند که مدل خیالپردازی‌اش مثل توصیفی است که تامسون راجع به نوشتن تحت‌تأثیر گرسنگی می‌گوید. این مشابه داستان «هنرمند گرسنگی» کافکا ست که این ایده را در ذهن بسیاری هنرمندان تقویت کرد که هنرمند تحت شرایط سخت عملکرد بهتری دارد. گرچه اگر نیچه بود می‌گفت اینها یک مشت خرافهٔ مذهبی است (خودش هم شرایط سختی داشت البته).

• بورخس
برتون بحث هیجان‌انگیزی دارد راجع به اینکه ما عملا نصف عمرمان را در خواب و خیال به سر می‌بریم، چرا آن نصف بیداری و منطقی را جدی در نظر می‌گیریم و اصل قرارش می‌دهیم؟ بورخس هم در مصاحبه‌هایش به این بحث می‌پردازد، او می‌گوید خودش خواب و خیال را اصل قرار می‌دهد و به نظرش «واقعیت» همین است. یا آنطور که در زیبای خفته می‌خوانند:
I know you
I walked with you once upon a dream

• سوررئالیسم به روایت سورئالیسم
این مانیفست خودش هم یک شاهکار سوررئالیستی است. جملات و تمثیلات و لحن سوررئالیستی در آن موج می‌زند، و طنز. در جایی برتون دارد کاربردهای سوررئالیسم برای زندگی روزمره را می‌گوید، و زیر عنوان «برای به‌چشم‌آمدن نزد زنی که از خیابان می‌گذرد» آمده است:
………………….………………………………………………………….
…….……………………………………………………………………….
………………….………………………………………………………….
…….……………………………………………………………………….









پی‌نوشت: از متن مانیفست: ادبیات یکی از غم‌انگیزترین مسیرهایی است که به همه‌چیز ختم می‌شود.

[Christopher Moltisanti's Windbreakers fan]

It will give you a headache at times, it will give you some massive headaches other times. One thing for sure you will get headaches.

[Momina · Rating 3 out of 5]

"Surrealism is the "invisible ray" which will one day enable us to win out over our opponents. "You are no longer trembling, carcass." This summer the roses are blue; the wood is of glass. The earth, draped in its verdant cloak, makes as little impression upon me as a ghost. It is living and ceasing to live that are imaginary solutions. Existence is elsewhere."

The Surrealist world is a beautiful place: houses with eggshell roofs, a half-fried egg for a sun hanging from the sky, birds flying and splashing into the sunny yoke and painting the clouds bright yellow, people with mirrors for faces walking down alleys and pathways lined with seashells and coral and strange weeds, talking in symphonies, the world resounding with the sound of music! Anything and everything is possible in the Surrealist world! Secret houses pave the floor of the ocean in which secret people live among mermaids and dolphins! The waters of such oceans turn into honey and milk as they crash on the chocolate shore, where children build castles, children having big, resplendent eyes, children with little wings, children like fairies and forest nymphs, darting in and out of little chocolate rooms. I am besotted with André and his delectable prose and his stunning imagination! The Soluble Fish, a piece of surrealist fiction, sandwiched between two manifestoes in this book, is a quintessential surrealist work; perfectly embodying the ideas of the grand master. It is strange, it is disturbing, it is vivid imagination at its eloquent best!

"I believe in the future resolution of these two states, dream and reality, which are seemingly so contradictory, into a kind of absolute reality, a surreality, if one may so speak. It is in quest of this surreality that I am going..."

The first manifesto, published in 1924, gives a comprehensive outline of the Surrealist agenda. The avant-garde had already expressed his discontent with Realist and Naturalist fiction which resulted in the inception of the schools of Expressionism and Symbolism. But Breton took it up a notch and, though, in veering away from traditional fiction, Surrealism does resemble Expressionism, its underpinnings are slightly different. The Surrealist sees and interprets the world from the eyes of the unconscious. Freudian psychoanalysis and dream-theory had a great influence on Breton who sought to incorporate and apply Freud's theories to literature. Thus, in the first manifesto, he defines Surrealism as:

SURREALISM, n. Psychic automatism in its pure state, by which one proposes to express--verbally, by means of the written word, or in any other manner--the actual functioning of thought. Dictated by thought, in the absence of any control exercised by reason, exempt from any aesthetic or moral concern.

ENCYCLOPEDIA. Philosophy. Surrealism is based on the belief in the superior reality of certain forms of previously neglected associations, in the omnipotence of dream, in the disinterested play of thought. It tends to ruin once and for all all other psychic mechanisms and to substitute itself for them in solving all the principal problems of life.

To open up the vaults of the unconscious, the Surrealist surrenders complete control over his conscious thought and eases himself into a trance-like state. With a pen in his fingers and a paper on the desk, he becomes a mere medium of expression. Language gushes and spills forth and makes all sorts of associations on the paper without the avant-garde controlling or manipulating anything. This is what Breton calls automatic writing.

"Language has been given to man so that he may make Surrealist use of it."

Surrealist aesthetics and the need for a Surrealist sensibility after WWI forms the subject of the first manifesto. The second manifesto is a kind of a rant in which Breton answers to criticisms and vilifications. A few extracts follow the second manifesto in which the political sympathies of Breton and the Surrealists are explored. Frankly speaking, everything after the The Soluble Fish is tedious, dense and gratuitous. Those interested in the dynamics present between Socialism/Marxism and Surrealism might find these latter extracts useful but even so Breton never speaks in a clear and succinct voice in these excerpts, and his thought is ultimately lost in unnecessary verbiage.

Even so, the first manifesto and the piece of fiction justify their function completely and are a triumph. This is recommended to all those who seek understanding of the Surrealist agenda. Breton, at least in the first half of the book, shall not disappoint.

"And you will see into the bowels of the earth, you will see me more alive than I am now when the boarding saber of the sky threatens me. You will take me farther than I have been able to go, and your arms will be roaring grottoes full of pretty animals and ermines. You will make only a sigh of me, that will go on and on through all the Robinsons of earth. I am not lost to you: I am only apart from what resembles you, on the high seas, where the bird called Heartbreak gives its cry that raises the pommels of ice of which the stars of day are the broken guard."

[Scott · Rating 5 out of 5]

Surrealism, as explained by Andre Breton is simply the merging of dreams with reality, specifically in art but also in all aspects of life imagination is to be a person’s greatest quality. Breton argues there is no reason to make ordinary boring art that reflects reality and doing so would be to push away the subconscious which is what drives us in our everyday lives. He goes further to say that having a “realistic attitude” is equivalent to being “hostile to any intellectual or moral advancement.” I can see his argument in this that if one is to only except what is in front of them progression can never be achieved because filters are never broken down. Breton rejects mediocrity and conformity in art which is interesting considering he was part of a movement and published a manifesto proclaiming surrealism was true art, this would simply be conformity if anyone who read this agreed with the manifesto.

I gave this some thought and figured, since this was written in the early 20th century and the surrealism movement had come and went that perhaps it was absorbed into all art and media to some extent. I was thinking that video games, music, the internet, modernism and postmodern literature, and much of TV and film had incorporated surrealism but I was wrong. Something like a video game could never be considered surrealism because it is simply a distraction from reality and not a merging of reality with dreams. I think the same goes for music. In modern art whether literature, movie, television there is an influence of surrealism but not surrealist art. Twin Peaks and later the Sopranos incorporated elements of surrealism but they were not works of surrealism. There are many forms of music that could contribute to obtaining the surrealist state but I do not believe any music as being a true representation of surrealism. The most profound examples are in paintings of Picasso or Max Ernst. Breton admits there are very few true surrealists and that many artists will only be able to incorporate surrealist elements into their work, this is certainly true in contemporary terms. To assist in this matter he describes a few rules to follow (this section is actually quite funny), one describing the modernist technique of stream of conscious. I found it quite funny that he gave some rules to surrealism in the section titled “Secrets of the Magical Surrealist Art.” I could envision the beat poets attempting to stimulate and alter their minds in attempt at the surrealist state to write stream of conscious poetry.

The world and reality is chaotic and unforgiving and usually doesn’t make sense. Sometimes artists want to take the chaos of the outside world and attempt to make it appear normal (realism). Fighting this chaos to make reality normal is what Breton is fighting against, take the absurd and run with. Madness is genius and boring and dull equals dumb. I cannot say I agree with this whole heartedly but I do enjoy many of his points as well as some surrealist art. I am more interested in the incorporation of surrealistic elements in contemporary art.

I enjoyed this Manifesto and I enjoyed Breton’s style for writing an essay. I am not too familiar with surrealism besides some of the more famous painters. Breton delineates a number of influential people to the movement who I will be sure to consume and study. Much of this essay is actually quite humorous how he described surrealism and the boringness of reality in art. He calls many things stupid, which I also enjoyed. Since it was written in French and I read the translation it is hard to tell if his style was meant to be humorous but I certainly found it so.

[Edita · Rating 5 out of 5]

Everything tends to make us believe that there exists a certain point of the mind at which life and death, the real and the imagined, past and future, the communicable and the incommunicable, high and low, cease to be perceived as contradictions.

[Rat · Rating 5 out of 5]

“You are no longer trembling, carcass. This summer the roses are blue; the wood is of glass. The earth, draped in its verdant cloak, makes as little impression upon me as a ghost. It is living and ceasing to live that are imaginary solutions. Existence is elsewhere.”

[Knjigočatac · Rating 5 out of 5]

U osobenosti savremenog ne bi škodilo da se podsjetimo ovakvog teksta u kojem homo ludens i homo faber ostvaruju produktivnu sintezu, pa i više od toga!

P. S. Čitana prije nekoliko mjeseci, pa tek sad okačena i pribilježena. – To ipak nešto govori!

[George · Rating 5 out of 5]

These manifestos lay out the politics of the movement better than any of Breton's interpreters, who keep proliferating the cliched that he was "the pop of surrealism."

[Ⰰⱃⰿⰰⱀⰴ Ⱆⰾⰴⰵⱃⰻⰽⱁ Ⱅⰵⱄⰾⰰ · Rating 4 out of 5]

Konzor
Zagreb, 2002.
Preveli: Mirjana Dobović i Zvonimir Mrkonjić
Unutar korica „Francuski nadrealizam I", knjige koju je uredila Višnja Machiedo.
Jezično govoreći dosta konzervativan tekst, uzevši u obzir da se radi o manifestu nadrealizma.
Sadržajno slave se toposi avangarde (ali i cjelokupne fantazofije): djetinstvo, san, ludilo, nekonformizam.
Manifest je isprepleten književnim referencama, uglavnom na romantizam.
Romantizam je bio vrhunac ljudske umjetnosti i kulture, najfantazofskije razdoblje, najotkačenija i najživlja furka ikada.
Spominje se Nerval i Lewisov „Redovnik". Ako niste čuli za francuskog romantičarskog književnika Nervala onda odmah napustite divljinu mojih osvrta!
Nerval je najavio Prousta i Joycea, razvio je tok svijesti i tehniku asocijacije stotinu godina prije njih.
Romantizam je u svemu prvi, svi drugi su u svemu zadnji. Pa tako i nadrealisti. No, bar su se trudili biti poput romantičarskih književnika i umjetnika. Bar nešto.
O važnosti sna u romantizmu pasajte oči na ovome:https://www.youtube.com/watch?v=kJoxW..., o važnosti djetinstva u romantizmu pasajte oči pak na ovome:https://www.youtube.com/watch?v=mcHLp....
Bretonov povik iz 1924. je da prakticiramo poeziju.
U doba kafkijanske diktature uhljebijata i scijentističko-ekološke strahovlade u kojem svi spuštaju glavu i prave se da je sve u redu takav povik odzvanja, odzvanja mučno, ali glasno.
Možda se pitate što to znači moj hapaks, moje dijete, fantazofija.
Andre Breton je skucao jednu rečenicu koja savršeno opisuje moje čedo, fantazofiju:
„Trebalo je da Kolumbo s luđacima krene u otkrivanje Amerike."
Sve je danas mrtvo.
Te isprazne buljooke oči koje gledam u vlakovima dok putujem na posao, ti razgovori na režimskim televizijskim kanalima, ta bolesna umjetnost koja na krivi i loš način oponaša avangardu....
Ipak ima nade za umjetnost, dovoljno je da shvatimo da je sve mrtvo pa da se zapitamo kako je umrlo, https://www.youtube.com/watch?v=6IdsE....
¡Hasta luego mis murcielagos!
Pozdravi iz zemlje Dembelije, iz skrovitog manirističko-romantičarsko-nadrealističkog kutka slobode.
Zanemarite što Breton ne poziva na čitanje Akvinskog u ovom manifestu, čitajte Akvinskog, samo tako će vas nazvati Morpheus i onda izlazite iz matrixa....

[Louise · Rating 3 out of 5]

Meuh, pourquoi Breton ne s'est pas arrêté après le Manifeste du surréalisme-1-emballé-c'est-pesé- tout-est-dit ?
Le surréalisme m'intriguait beaucoup, et comme Nadja m'a fasciné à la deuxième lecture, je devais lire la déclaration d'intention initiale, la pierre d'angle du mouvement !
Le Manifeste du surréalisme m'a ébloui, vraiment, j'ai pris en notes de nombreux passages, j'ai relu plusieurs fois des paragraphes entiers, émerveillée par la vision du Monde de Breton, la fluidité de sa théorie poétique... comme s'il m'ouvrait une porte qui avait toujours été devant mes yeux, sans que j'y prête attention avant. J'ai toujours été très marquée par l'allégorie de la Caverne de Platon, la condamnation philosophique de l'image, la Réalité qu'on abîme en la nommant... André Breton retourne complètement ces vieux enjeux philosophiques en proposant une façon poétique de s'absoudre du carcan réaliste, pour approcher le plus possible la pensée dans sa forme la plus brute. Il y aurait beaucoup à écrire sur ce Premier Manifeste que j'ai trouvé brillant et inspirant.
Que dire du Second Manifeste, qui s'embourbe dans des querelles intestines, des attaques ad hominem et beaucoup de fureur en général. Ça m'a ennuyé, je suis allée chercher Breton du haut de son piédestal pour l'engueuler, t'as tout gâché mec.
Les "Prolégomènes à un troisième manifeste du surréalisme ou non" m'ont laissé ni chaud ni froid également, "Du surréalisme en ses oeuvres vives" rattrape légèrement l'ouvrage en se recentrant sur les techniques surréalistes comme l'écriture automatique, mais reste trop allusif pour que je redevienne scotchée.
Vraiment dommage qu'André Breton n'est pas serré les dents quand son idée du surréalisme a été déviée de son intention initiale par la faute de quelques collègues dissidents, ses ajouts au Premier Manifeste m'ont gâché la vision d'ensemble du livre alors que j'ai vraiment adoré le premier acte fondateur.
tl;dr : lisez le Manifeste original, oubliez la suite.

[Myriam · Rating 3 out of 5]

« Sans imagination, l’homme est misérable. Arraché à la liberté de l’enfance, il se résigne à l’absence de rêve qui caractérise la logique utilitaire de la « vie réelle ». L’imagination est ainsi reléguée dans la folie. Or, Breton estime qu’il faut la réhabiliter, car l’imagination est jouissance et dévoile tous les possibles. L’attitude « réaliste » de l’homme a engendré le roman. Loin de toute créativité, il se contente de décrire le réel insignifiant. L’inconnu y est ramené au connu, pour l’apprivoiser. Les découvertes de Freud pourraient cependant renverser cette logique utilitaire. Les travaux de ce psychologue portent sur le rêve, rectifiant le désintérêt inexplicable des précédentes générations à l’égard d’une activité de l’esprit qui nous occupe autant de temps. La pensée éveillée exerce sur le rêve un contrôle qui ne nous en laisse percevoir que la partie que la mémoire n’a pas opacifiée. Automatiquement, le rêve apparait de prime abord discontinu, dénué de sens. »

[Pablo López Astudillo · Rating 2 out of 5]

qué huea más fome

[Airácula]

El primer manifiesto es GOAT. De ahí en adelante es derrape político con algo de Dalí.

[Juliette · Rating 2 out of 5]

J’ai cru devenir folle

[Andrew]

Nowhere near the transcendence of Nadja, this is something best left to historical researchers of surrealism. I'd read the first manifesto before, and it was indeed the sort of thing that gets you thinking, but the rest was mostly dull. Which is a shame, given that some of the high-water marks of literature and the visual arts have been accomplished under these banners. Oh, and as for the long prose-y- poem-y thingy in the middle, "Soluble Fish," it starts off interesting, but as it goes on it draaaaaaaaaaaaags.

[Pedro Pirata]

Mis pasos hacen surgir monstruos que acechan: aún no demuestran intenciones demasiado amenazadoras hacia mí, y yo no estoy perdido, puesto que los temo. Allí están "los elefantes ginocéfalos y los leones alados" que, un tiempo, Soupault y yo temíamos encontrar; alli también el "pez soluble" que todavía me hace estremecer un poco. ¡PEZ SOLUBLE, no soy acaso yo el pez soluble; nací bajo el signo de Piscis, y el hombre es soluble en su pensamiento! La fauna y la flora del surrealismo son inconfesables.

[Lukáš Palán · Rating 4 out of 5]

Manifesty surrealismu zdárně praktikuji každý den na záchodě, ale jejich literární podobu jsem kupodivu dlouho odkládal. Guláš to byl ve finále podobnej.

První manifest byl švanda dudák a přesně to, co jsem od této knihy očekával. Druhý manifest mě chvílemi dost iritoval, protože si Breton dost vyléval srdíčko a chvílemi působil jako uražená plačka, nicméně oceňuji nadávku "myšlenková cuchta," zařadím ji do svého slovníku.

8/10

[Kelly · Rating 3 out of 5]

verbose, confusing, but enjoyable.

[Alice · Rating 5 out of 5]

"Vivere e cessare di vivere, sono soluzioni immaginarie. L'esistenza è altrove".

- A. Breton, Manifesti del Surrealismo, Torino, Einaudi, 1987, p. 49.

[Julie Vandersteene]

interesting and headache inducing

[Will Rowe · Rating 3 out of 5]

Often extremely interesting. Often extremely confusing. I’m not smart enough for this book.

[Camille Brn · Rating 3 out of 5]

L'Évangile selon Breton ou comment régler ses comptes avec tous les anciens participants de sa secte.
Plus sérieusement, l'œuvre présente un certain intérêt en mettant au clair la définition du surréalisme selon Breton et son intention ultime d'atteindre la vérité en retrouvant le sens premier des mots, en y portant une attention nouvelle, parfois en remettant en question tout le système langagier, mais surtout en interrogeant les métaphores qui se forment inconsciemment dans notre tête, les liens qui se tissent entre des objets qui ne présentent à première vue pas de similitude évidente, mais qui pourtant sont indubitablement liés dans notre esprit par les mêmes sentiments qu'ils nous évoquent. Il y a beaucoup de Freud dans ce qui intéresse Breton, et son interprétation de la folie, qui n'en est pas réellement une, va dans ce sens également (on retrouve ici la critique des hôpitaux psychiatriques déjà présente dans Nadja).
Cependant les piques lancées à l'égard de tous ceux qui se sont désintéressés du surréalisme au fur et à mesure de leur avancée poétique n'apportent pas grand chose au manifeste, sinon qu'elles font savoir que pour Breton, l'engagement au surréalisme doit se faire avec le don de sa vie, dans l'espoir d'avoir fait avancer la remise en question des signes et des mots d'ici à sa mort.

[camille · Rating 5 out of 5]

fascinante me dieron ganas de ser menos realista cuando escribo….se podrá? seguiremos informando

[Corcu · Rating 4 out of 5]

el café
predica en su provecho
el artífice cotidiano de vuestra belleza

[Imogen Weaver · Rating 3 out of 5]

lovely intro to my module!

[gloire en espagnol]

j’avoue j’ai lu que le manifeste et pas le reste m’en voulez pas j’ai plus de temps à perdre

[evaporée · Rating 4 out of 5]

oserais-je avouer que j’ai trouvé très beau ce que d’aucuns qualifieraient, peut-être à juste titre, d’art délicat qui consiste à se payer la tête du lecteur ?

[Vitória Barenco · Rating 5 out of 5]

Incredible work of compilation and translation. Also super inspiring. Now I'm off to some dreaming. Night!